Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Tata..
Autor Wiadomość
Daria111
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 12:04   Tata..

Zakladam osobny wątek, bo nie mogę odnaleźć mojego pierwszego wątku. Pewnie jest w zeszłorocznym archiwum.
Wczoraj, po 6 latach od rozwodu, 11 po ślubie mój mąż? poprosił mnie o poważną rozmowę.
Powiedział mi, że jest gejem. Podziękowałam mu za szczerość. W głowie mam pustkę, smutek, nie wiem w ogóle co czuję. Niby sie spodziewalam, niby podejrzewalam, ale co innego dostać taką informację na "twarz".
Mamy 9 letnią córkę. On sie bał, że będę mu utrudniać kontakt (nigdy tego nie robilam). Zapewnilam go, że tego nie zrobię (i tak będzie).
Powiedzialam tylko, że ma to jej powiedzieć i to jak najszybciej. Ta informacja się szybko rozejdzie. Od Was sie nauczyłam tu, ze to on ma wziąć odpowiedzialność za to, nie ja...
Mimo wszystko boję się, co powie córka, czy nie zapyta jak mogłaś wyjść za niego za mąż, czy nie widziałaś? ?? Mam mętlik. Co zrobić? ??
Jak ja sie czuję póki co nie myślę o tym, ale to chwilowe odsunięcie myśli. Będę musiała się z tym zmierzyć. Powiedzieć rodzicom. Mają prawo wiedzieć.
Ale co z moja córka? Jak jej mam teraz nakreślić obraz rodziny?
Czy ktoś tu był w podobnej sytuacji?
Blagam o pomoc...
 
     
Ania19771
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 13:30   

hmm bardzo trudny temat zwłaszcza ,że sama czujesz jak ciężko było to przyjąć do wiadomości i "przetrawić " a co dopiero tak małe dziecko.
Na waszym miejscu skonsultowałabym się z dobrym psychologiem dziecięcym -sama nie mając fachowej wiedzy bałabym się zrzucać na córkę informacji tak poważnego kalibru.
Przemyślcie wszystko zanim padną te słowa ,bo później odwrotu nie będzie.
Tata niech oczywiście weźmie odpowiedzialność , ale Ty zrób wszystko aby córcia jak najmniej na tym ucierpiała.
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 13:32   

Po co córce, która ma 9 lat taka informacja?
Wygada się w szkole i dzieci z niej będą drwiły?
Komu taka szczerość wobec 9 letniego dziecka pomoże?

Ps
za co tata ma brać odpowiedzialność wobec 9 letniego dziecka?
ma się wyspowiadać przed 9 letnim dzieckiem, że jest gejem, a dziecko ma mu przebaczyć?
przecież napisałaś, że mu zależy na dziecku i na kontaktach z nich.
 
     
Daria111
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 14:19   

Ponieważ i tak sie dowie. To małe środowisko, wspolni znajomi, a on powiedzial juz paru osobom. Rozniesie sie. Szansa na to, że utrzyma sie to w tajemnicy do córki pelnoletnosci sa znikome. Jak ma się dowiedzieć tego od obcych ludzi, jeszcze moze jako nastolatka-nie chce myśleć co będzie.
Poza tym on mysli o wspolnym zamieszkaniu z jakimś partnerem. Chyba też marzy mu sie ślub :-D bo wspominał, że był na takim i było wspaniale, i były dzieci jednego z "panów mlodych". Generalnie sielanka. W glowie ma wspolny lunch z nami i nimi. Bo "tak czasami wychodzi w zyciu". Jest nakręcony.
Ja pytam sie Was co zrobić, proszę o radę, nie o osadzanie.
Ja córce sama nie powiem.
Szukam psychologa, który mógłby mi pomóc.
Mimo wszystko spadlo to na mnie jak grom z jasnego nieba.
Ciągle o tym myślę.
 
     
Kari
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 15:40   

Daria, chroń córkę przed taką wiedzą. Spotkania z córki z tatą pod mocną kontrolą i bez partnerów. Nawet mocno ograniczone. Jeśli informacje by wyszły mówiłabym córce jako o chorobie taty i zachęcała do modlitwy za niego. Nie da się przekazać właściwego modelu rodziny dziecku , jeśli usłyszy od taty, że jego sposób na życie jest ok i w dodatku będzie można fajnie spędzać czas z tatą i jego partnerem. Uważam, że trzeba chronić dziecko przed taką atmosferą. Ja zdecydowałabym się na zmianę miejsca zamieszkania , żeby nie było drwin i przykrości w stosunku do dziecka. Bałabym się też, by dziecko nie zostało skrzywdzone przez np molestowanie, w końcu partnerzy mogą być różni, na jednym się nie skończy . No a co z wirusem HIV? To grupa wysokiego ryzyka. No i jeszcze może warto sprawdzić ważność małżeñsrwa.
 
     
Nirwanna
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 21:20   

Daria, miałaś rację, Twój wątek jest w archiwum z 2013 r.: http://www.kryzys.org/arc...er=asc&start=14
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-07, 21:30   

Daria111 napisał/a:
Jak jej mam teraz nakreślić obraz rodziny?


Nie wyobrazam sobie jak w takiej sytuacji mozna nakreślić obraz rodziny.
Warto chyba poczekać z taką informacją, przemodlić ją i porozmawiać nie tylko z psychologiem, ale również z madrym duchownym.
Warto też chyba abyś się zastanowiła jaki sama nosisz obraz rodziny w sercu, jakie miejsce w tym obrazie zajmuje Bóg i Jego nauka oraz jaki obraz rodziny chcesz dziecku nakreślić
Mąz był z Tobą szczery, obawiał się , ze w zwiazku z tym będziesz mu utrudniała kontakty z dzieckiem. Może warto omówić z nim jak on sobie to wyobraża, a jak Ty w obecnej sytuacji i określic, czego w tych kontaktach nie jesteś w stanie przyjąć (np. kontaktów dziecka z partnerem). To wszystko chyba należałoby ustalić zanim (o ile w ogóle na tym etwpie zycia dziecka) przekaże się dziecku taką "nowinę"
 
     
Daria111
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 11:23   

Dziękuję za odpowiedzi.
Może znajdzie sie ktoś kto był w podobnej sytuacji.
Jestem w trakcie aranzowania spotkania z psychologiem.
 
     
Wilkoo
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 11:33   

Mam Znajomego. Jest Gejem. Trwa w Małżeństwie.
Mają dwie Córki. O Jego orientacji wiedzą wszyscy
od początku. I tu właśnie cały problem. Oni wiedzieli
od tym od zawsze i dla nikogo to nie jest szokiem.

Jedyne, co ich odróżnia od innych Małżeństw,
to fakt, iż doszli do kompromisu, w którym ..
Ona nie rości pretensji za to, że On spotyka
się z Mężczyznami. Bardzo trudny układ..

Pytanie tylko: od kiedy ma świadomość swojej orientacji?
Bo jeśli "nie od zawsze", zawsze można coś z tym zrobić, naprawić.
 
     
Daria111
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 12:08   

Nie wiem od kiedy bo sam powiedział, ze żyje w tym klamstwie tak długo, że sam sie pogubil.
Myślę, że od początku było coś nie tak, ale ja nie mieszkałam z nim przed ślubem (mieszkaliśmy oboje w roznych miejscowościach), widywalismy sie, jedynie w weekendy. On był spokojny, grzeczny, nie pijący alkoholu (w przeciwieństwie do mojego ojca), niby wszystko poukladane w głowie, pracujący, studiujacy. Chciał założyć rodzinę, mieć dzieci.
Po ślubie rzadko wspolzylismy, ale i na to bylo wytłumaczenie, duzo pracy, potem przeprowadzka do mnie (stres spowodowany brakiem pracy), potem lepiej, do momentu kiedy zaszłam w ciążę. Od tego momentu nie dotknął mnie palcem. Było mi bardzo źle z tego powodu, nawet go prosilam o to by sie ze mna kochał, ale on odmawiał. Niby bał się o dziecko. Ja spasowalam. Po porodzie długo czekalismy z powrotem do normalnego funkcjonowania. On unikał współżycia, bo mleko, bo ja juz nie wygladalam tak samo (mialam parę kilo do przodu, ale nie wygladalam tragucznie, z czasem wróciłam do normalnej budowy ciała).
Pytalam sie co sie dzieje, sugerowałam pojscie do specjalisty-odmowa.
Podobno to byl sposób by mnie kontrolować-taka informacje dostalam podczas rozwodu. Po nim ponownie pytalam co było przyczyną tego odrzucenia. Myślałam, że moj wyglad (moze), moj charakter, szukałam, chodziłam do psychologa, starałam sie naprawić
 
     
Wilkoo
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 12:20   

Ale współżyliście. Gdyby był "urodzonym Gejem", nie byłby w stanie osiągnąć erekcji. Moja Ex - była też o orientacji homoseksualnej. A mimo to.. wiecie. Orientacja - nie zawsze jest "wrodzona". Najcześciej jest ukształtowana przez wpływy środowiskowe. Ponad 80 % Homoseksualistów, którzy poddali się terapii, przyznali, iż byli w dzieciństwie molestowani seksualnie przez Mężczyznę. Pytanie - czy Jego większym problemem jest .. orientacja, czy .. uzależnienie od doznań seksualnych? Bo jeśli to drugie, zapewniam: wmówił sobie, że jest Gejem. Albo inaczej: życie Mu to wmówiło.
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 12:48   

Wilkoo napisał/a:
Ale współżyliście. Gdyby był "urodzonym Gejem", nie byłby w stanie osiągnąć erekcji.


Wilkoo, gdzie takie rewelacje wyczytałeś?
Czy to mało jest gejów, którzy żyją "normalnie"w rodzinach, mają dzieci.
 
     
Daria111
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-10, 13:20   

Cóż tak proste to nie jest. Terapia i hyc jest się hetero.
To jest myślenie zyczeniowe jak dla mnie. Sam mi powiedział, że bardzo chcialby być hetero, ale nie potrafi taki być.
Niestety jest trochę"wkreconych" żon i dzieci, które po fakcie się dowiedziały, albo wcale.
To jest kwestia dojrzałości- nie jestem pewien orientacji seksualnej to "się wylecze" w małżeństwie. Jeszcze słyszy się takie zapewnia, że ci z czasem przejdzie, że to jest choroba (czyli ze da sie wyleczyć).
A potem sa takie zagwozdki jak moja sprawa.
 
     
złamana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-03-11, 01:53   

Daria, są różne koncepcje nt mówienia dzieciom trudnych prawd. Jedni uważają, że trzeba jak najwcześniej, bo jak się dziecko dowie później i od innych straci zaufanie do obojga rodziców. Drudzy twierdzą, że dziecko musi być odpowiedni silne i dojrzałe, by unieść ciężar prawdy.
Piszesz, że dla Ciebie jest to trudne do zniesienia, dla małej, która dopiero 9 lat uczy się tego świata, może okazać się to sto razy trudniejsze. Gdybym stawała przed takim dylematem najpierw sama z sobą bym się ułożyła, żeby być przekonaną, że chcę powiedzieć, co, w jaki sposób i dlaczego uważam, że powinna już dziś to wiedzieć. Jak dziecko to przyjmie, czy jest otwarte czy też zamknięte w sobie, czy zdołasz wychwycić jak taka wiedza na nią wpłynie, jak ułożą się relacje z jej tatą, jak wyglądają dzisiaj. Czy córka będzie chciała podzielić się tą wiedzą z koleżankami, czy wystarczy jej prosta informacja, co ma ona jej dać, czy na dziś faktycznie ważniejsze jest zagwarantowanie jej tej wiedzy, by nie była zaskoczona jej ujawnieniem przez innych ludzi, czy też jej status quo w waszej rodzinie? Czy wzięcie odpowiedzialności męża za córkę winno sprowadzać się do tego, że jej będzie tłumaczył swoje zainteresowania płcią męską, czy też powinien ją ochronić od tej wiedzy? Powiedz mężowi, że teraz to już też możesz pozwolić sobie na szczerość i że jego ojciec jest gejem, a ostatni związek jest dość satysfakcjonujący bo trwa 2 lata i ojciec planuje się ujawnić i z partnerem legalnie zamieszkać. Niech przez chwilę mąż poczuje te emocje jakie planuje zafundować dziecku.
Zrzucenie z siebie ciężaru i ujawnienie prawdy jest bardzo kuszące, tylko czemu i komu ma służyć. Są prawdy, które zabijają.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,04 sekundy. Zapytań do SQL: 9