Anonymous - 2014-10-07, 10:46
Mare ale to nie jest tak że dobijam się non-stop w dzień i w nocy(choć przyznam ze możecie to tak postrzegać) Ja może nie tyle co chciałem -jedynie zostałem zmuszony do uczenia się życia i przyjmowanie tego co mam z codzienności na spokój i jako normalność. Choć przyznam nie jest to ani łatwe i ani luzackie jakby mogło się wydawać. Pisałem zresztą kiedyś tu na forum że Aga jest bardziej skomplikowana niż Enigma. A we mnie samym nie umiem wypracować takowej postawy o jakiej choćby często mówią moi synowie-tato olej to!.
Heleno na pewno nic z tego co by się wydawało na zło.... znam tematy o jakich mówi sychar-i gdybym miał robić coś głupiego, to bym to zrobił dawne temu zanim odnalazłem Boga. Decyzje o jakich mówię (dziele się z wami) na forum to: jak żyć obok(niby razem) gdy jest to pieruńsko trudne. Jak trudne??? podam kilka przykładów- 4 lata temu wróciłem do domu nie spotkało się to ani z aprobatą-a tym bardziej radością zony. Według niej złamałem umowę(separacyjną) i niezgodnie z tym zamieszkałem. Podjęta moja decyzja była samowolnie(jedynie w porozumieniu z synami) jak to zostało określone ,zony o zgodę nie spytałem. I najważniejsze w tym że nie do końca tak jest-bo później rozmawialiśmy na ten temat. Zadałem pytanie czy wówczas była by zgoda na mój powrót??? usłyszałem że nie. Tak samo wyjaśniłem sprawę że wróciłem do domu nie tylko dla synów-ale i po to by naprawić relacje między nami,po to by pokazać że zależy mi na żonie i związku. Początki były fajne rozmowy,zona otwierała się w tematach o swojej pracy,ozdrowiu,o kłopotach,o problemach. Wspólne wyjazdy na święta,nawet na zakupy i kilka wyjść razem do kościoła. I nagle wszystko zostało ucinane ,odbierane-znów powróciły ostre zasada jak z umowy separacyjnej,jak totalnie oddzielnie. Powstawała kołowrotek ..gdy podejmowałem rozmowy z zona (na różne tematy) nie było już entuzjazmu. Nie wiem czy zrozumiesz ?? gdy człowiek stara się z kims rozmawiać i w trakcie rozmowy czuje że ona się nie klei,jest taka nijaka i martwa-co robi?? wycofuje się z niej. Wycofując się totalnie -znów słyszałem co innego że mam możliowość rozmawiać ,tylko albo nie potrafię ,albo nie chce -to zatem mój wybór. No to przerabiając temat znów podejmowałem próby rozmowy i z efektem dokładnie takim samym jak wcześniej. To pieruńsko trudne zrozumieć o co w tym chodzi, co zrobić?? zamknąć się totalnie -czy podejmować próby od nowa-próbowałem jednego i drugiego(oba rozwiązania nic nie wniosły). Zatem jak pisałem żona oddaliła się totalnie :sama z chłopakami na świeta,sama do rodziny,sama na wyjazdy,gemeralnie samotne zycie. A gdy kiedyś tam spytałem -czemu tak nagle wszystko znów mi ucięto?? odpowiedzi były dwie -jedna że organizowała to z litości, ale stwierdziłą że już nie. A druga że obsmarowałem teściowa na forum. Zastanawiało mnie jak ja obsmarowałem-ano prostymi stwierdzeniami o jakich sam nawet mówiłem teściowej. Że nie rozumiem tylko jednego skoro modli się za nas,skoro w duszy chce by małżeństwo się naprawiło-dlaczego nie potrafi powiedzieć wprost swojej córce że nie pochlebia tego co robi. Co w tym było tak strasznego-czym obsmarowałem teściową??? Wiele jest takich spraw Heleno-jak choćby ciągłe przypisywanie mi że buntuje synów przeciw mamie. Mimo że ci synowie siadają na wprost mamy i mówią to my pytamy,tata nic o tym nie wie i w niczym nie uczestniczy-on już nawet nic nie mówi mamo. Nie narzeka,nie marudzi,nie zabiera głosu. To jedn aalternatywa z jaką ewentualnie musze się uporać. Druga??? to odejście ,wyprowadzka - wszak żyłem poza domem. Ale to tez wymaga przemyśleń,ułożenia życia-bez spątaniki. Przeciez jak mam odejść to już na zawsze. Trzeba zatem wsio poukłądac,rozpatrzyć za i przeciw. I głownie spojrzeć jak to wpłynie na moich synów-ten powrót koczowniczego życia. Tak że Heleno to są moje dylematy-a nie czy traktuje poważnie sakrament małżeństwo czy to dla mnie tylko smark jaki wytrę w chusteczkę i już. jestem poważnym facetem-wiele razy pisałem miałem swój zły czas,jest mi za niego wstyd-ale ten zły czas pozwolił mi na zrozumienie tego co było złe i mocnego podejścia do naprawy tego. pozdrawiam Anonymous - 2014-10-07, 11:17
I dobrze, że nie umiesz. Ja posłuchałem swoich dzieci "rozwiedź się z mamą". Co o życiu wiedzą dzieci (wtedy 17 i 20 lat)? To my jesteśmy dorośli i to my powinniśmy podejmować decyzję sami i nie pod wpływem rad dzieci. Anonymous - 2014-10-07, 11:36
Twardy ale te olej jest w dobrym znaczeniu. Tu nie chodzi że mam olać związek i mamę. A jedynie sytuację w jakiej żyję- bo widzą że mnie to dotyka. Mam olać to co jest -nie przejmować się słowami i niechęcią. Mam przyjąć że i tak nic nie da się zmienić -bo to wymaga chęci zrozumienia z drugiej strony. I kwitują to zazwyczaj tak samo -może kiedyś przyjdzie dzień że mama sama zrozumie że chciała zostać żoną i mieć męża. A na razie bądź taki jak mama -żyj na własny rachunek . Na co zazwyczaj im odpowiadam- chłopcy ale ja tak nie potrafię.... był ktoś i nie ma kogoś.... pozdrawiam strony Anonymous - 2014-10-07, 11:38 Naprawdę Cię rozumiem ... I z tym ,że to mega trudne też , ale na moim przykładzie wiem ,że to mi się wydawało ,, robię wszystko co w mojej mocy by naprawić małżeństwo,, zupełnie inaczej wyglądało w oczach męża , rodziny... byłam zbyt nachalna, niecierpliwa, nawet zaborcza w oczekiwaniach/ odpowiedzi na moje działania... a zachowanie Twojej żony bardzo przypomina mi zachowanie mojego męża ( i pewnie wielu współmałżonków , którzy chcą rozstania ) czyli wszystko jest i było źle, całą przeszłość - wspólną widzą i przedstawiają w czarnych barwach, zieje od nich niechęcią, złością, sprawiają nam ból , dołują ... Pomyśl o tym ,że to ich tarcza obronna by udowodnić sobie,że postępują dobrze odchodząc, rozstając się itd... to pewnego rodzaju argument łagodzący - niestety tylko w ich rozumowaniu... Twoja żona jeszcze nie raz Cię zrani słowami, czynami - zmyślonymi na potrzeby sytuacji, rozwodu... Musisz mieć Boga jako tarczę obronną w takich sytuacjach, chwilach ... Tarczę , która pozwoli zachować Ci spokój , która spowoduje, że nie załamiesz się , nie ulegniesz manipulacji, pomówieniom, nie złamią Cię oszczerstwa w Twoim działaniu... Takie działania współmałżonków to stereotyp , szablon... Jaka byłaby w tym logika, gdyby nasi współmałżonkowie chcąc opuścić nas byli dla nas mili, uprzejmi, wspominali cudowne chwile, miłe akcenty małżeństwa ? ... Takie przykre ich zachowanie to zagubienie, opętanie... I tak może powinniśmy do tego podejść , jak do chorego człowieka ... Ich przebudzenie może spowodować tylko Bóg , działając bezpośrednio lub pośrednio poprzez innych ... Masz rację ,że te decyzje , o których piszesz wymagają przemodlenia, może przedyskutowania z kimś kompetentnym oraz wyciszeniem, spokojem i mądrym postępowaniem .... Anonymous - 2014-10-07, 11:48
Robimy często takie błędy, bo działamy pod wpływem chwili, pod wpływem zmęczenia kryzysem, braku cierpliwości, poddaniem się , niemocą i bezsilnością ... To bardzo ludzkie odczucia i posunięcia, lecz powiedziałabym ,że sterowane są w dużej mierze przez szatana ... Dopada nas w chwilach zwątpienia i przeciąga na swoją stronę. Tak nami manipuluje,że poddajemy się , opuszczając - wątpiąc w moc Boga w takich chwilach... Świadomość takich momentów, kto nami próbuje sterować i jakie mogą być konsekwencje pomogą nam się szybko otrząsnąć i wrócić na właściwą ścieżkę ... Pewnie wyboistą , ciernistą , okupioną bólem , ale jakże zgodną z naszym sumieniem , wiarą ... Anonymous - 2014-10-07, 12:16
No to ja zrozumiałem Cię rzeczywiście niewłaściwie. Teraz rozumiem.
Niestety 
Anonymous - 2014-10-07, 12:19
Norbercie, to jest pytanie jakie zadac powinieneś Bogu, z Nim to "przedyskutować", jak każdy z nas, kto do tego miejsca doszedł. Nikt z forum nie da Ci na to odpowiedzi, żaden człowiek. Choć warrto tak jak napisała to helenast, porozmawiać o tym, o swoich wątpliwosciach i ograniczeniach w w tym, z kimś madrym, moze duchownym. Masz kogos takiego?. A moze rekolekcje ignacjanskie, taki czas tylko dla Ciebie i Boga? Pamietam w modlitwie, bo wiem jak trudne i bolesne jest poszukiwanie tych odpowiedzi. Pozdrawiam Anonymous - 2014-10-16, 12:12
http://www.langustanapalm...a-nienormalnych Anonymous - 2014-10-28, 08:54 Z przyczyn osobistych chcę odstąpić od uczestnictwa na forum. i w jakiś sposób chciałem to wyjaśnić -dlaczego taka decyzja??? Tak się czasem składa-że to co robimy i tak zawsze będzie widziane jako złe. Nawet bez względu na to co faktycznie jest i bije w naszym sercu. To proste.... Bo jeżeli ktoś inny nie chce dojrzeć w nas dobra i tych dobrych intencji- zawsze nasza postawa będzie oceniana jako zła, niewłaściwa . Zastanawiałem się ostatnio dlaczego przez tyle lat naszego trudnego czasu moja zona nie była w stanie uwierzyć we mnie,dlaczego zawsze uciekała,oddalała się ,zamykała swe serce,tworzyła szczelny odrębny świat. Czy to moja postawa??/zachowania???słowa???gesty???mówienie???milczenie??? Zapene w jakims procencie-tak. Ale to wszystko są rzeczy łatwe do zmiany i naprawy. A było by to tylko możliwe przy spełnieniu jednego warunku-tego by sama odkryła w sercu że potrafi jeszcze męża kochać. Tak ze jeżeli będzie miała sposobność odczytać ten ostatni raz i ten ostatni post... moja zona.... niech wejrzy głęboko w siebie...niech znajdzie się z tamtych dawnych lat....nie tych pozerskich jakie teraz są.... i zada sobie pytanie.... kochałam go kiedyś.....czy był to tylko pic... pozdrawiam i życzę wszystkim uczestnikom forum,,, wszystkim uczestnikom 12 kroków i spotkań sycharowskich...... tylko dobrych dni w zyciu Norbert Anonymous - 2014-10-28, 09:23 Norbert do zobaczenia w drodze Anonymous - 2014-10-28, 12:22 Norbert serdecznie pozdrawiam!! przesyłam dobre myśli............. Anonymous - 2014-10-28, 12:52 Ja również Norbercie pozdrawiam i otaczam modlitwą Anonymous - 2014-10-28, 19:37 Również pozdrawiam. Anonymous - 2014-10-29, 12:36
To wtedy zdziadziejemy 
Trzymaj się. |
||||||||||||||||||||||||||
