Anonymous - 2014-12-30, 14:42 Tomek dziękuje -tak się staram robić -mam już termin rozprawy 13 stycznia -wsumie prosiłem Boga by ze mnie uczynił prawdziwego faceta -to mam  ale ze mnie chłopczyk
Anonymous - 2014-12-30, 14:57 Cukier - pytałeś co robiliśmy ze strachem?? Krótko mówiąc - najpierw uczyłam się oddawać ten strach Panu Bogu, aż utwierdził mnie, że On się mną w tych momentach naprawdę zajmuje - bo JEST i jeśli ja tego pragnę to JEST ze mną w każdej chwili. .....i z czasem to się dzieje, moim najlepszym Przyjacielem jest Jezus!!! Strach we mnie potęguje trwanie w izolacji od Boga i od ludzi. Anonymous - 2014-12-30, 15:00 Bardzo dziękuje - też będę tak robił Anonymous - 2014-12-30, 21:13 a ja się siebie zapytałam czy mam sobie do zarzucenia coś co zrobiłam z premedytacją na niekorzyść dla mojego małżeństwa i rodziny odpowiedziałam sobie, że nigdy, że wszystkie próby napraw podejmowałam z miłości do męża, z chęci scalenia rodziny i nastał we mnie spokój niezależnie od obaw co usłyszę w Sądzie i tak się stało, spokój towarzyszył mi do końca, pewność, że czasem błędne decyzje czy przez gesty odbierane przez męża jako atak takimi nie były i tyle tylko tyle czy AŻ tyle - nie wiem ja chciałam - on nie, przetrwałam proces, który z "bezproblemowego" stał się problemowym, bo odważnie do końca stałam na tym samym stanowisku, bez orzekania o winie zamieniło się w batalię udowadniania, że winna zdrady i rozpadu jestem tylko ja - nie udało się, ale to nie najważniejsze, ważniejsza było moje przekonanie, że robię słusznie pozdrawiam Anonymous - 2015-01-01, 08:48 Dziękuje i gratuluje odwagi- dobrze słyszeć takie świadectwa |
||||||
