Anonymous - 2013-12-02, 17:42 Moje już czwarte święta bez męża. Ale będą radosne, bo w tym roku wypada moja Wigilia z dziećmi. Te bez dzieci w wieczór wigilijny są trudniejsze. (Wtedy oczywiście robimy wieczerzę i prezenty przed południem.) Poza tym uwielbiam Pasterkę, kolędy, pierniki... Tak, Karmel, pierwszy rok jest najgorszy. Przytulam cię mocno przez wirtualne łącza. Pan Jezus i tak się dla ciebie narodzi. Anonymous - 2013-12-03, 21:00 Dzięki Jedna:-).Chcę się cieszyć pomimo wszystko ale łatwo nie będzie... Anonymous - 2013-12-04, 23:20 Witam Was, ja natomiast jestem w nieco innej sytuacji. Mieszkam z żoną i dzieckiem (nie wiem jak długo jeszcze). Wspominałem o tym w innym wątku. Żona powiedziała, że nie chce spędzać ze mną świąt. Mogę wziąć syna i jechać do swoich rodziców. Gdy się pyta czy kupiłem już bilety, mówię że nie (zwlekam). Zapytałem się co by się stało jakbym nie pojechał, powiedziała, że jeśli o to mi chodzi, to między nami nic się nie zmieni (nie polepszy). Zastanawiam się nad tym wyjazdem, nie chcę jechać, ale wiem że jak zostanę to te święta nie będą świąteczne. Anonymous - 2013-12-05, 00:03 Marius zalezy jak dlugo jestescie w kryzysie i czy sa jakies minimalne szanse na wzglednie normalne swieta, zwlaszcza mam na uwadze synka. Jesli wiesz, ze raczej bedzie grobowo, a u Twoich rodzicow nie bedzie zle (nie beda Cie torturowac psychicznie wypytujac albo dajac zlote rady), a syn bedzie w towarzystwie nie bedzie musial siedziec przy atmosferze z siekierka w powietrzu, to moze jedz... No zalezy tez w jakim wieku jest syn, czy nie bedzie wolal zostac i posiedziec z kumplami w wolne dni, co on na to? Ja sama waham sie co zrobic. W myslach kolacze mi sie mysl, ze jak nas szwagierka zaprosi (na popoludnie), to powiedziec w ostatniej chwili, ze nie jade, niech jedzie M. z dziecmi, im bedzie wszystko jedno, byle by kuzyni byli ;) A wigilie pewnie sami spedzimy... Bedzie jak co roku cudownie, moj M., jak co roku pewnie dopiero z rana wybierze sie po prezenty, czym mnie doprowadza do szewskiej pasji, a potem jak w horrorze, napiecie rosnie 
Anonymous - 2013-12-05, 07:49 Kryzys, taki już widoczny zaczął się na początku zeszłego roku, ale psuć zaczęło się już tak na poważnie od lipca zeszłego roku, po rozmowie żony ze mną. Później już tylko spadek. W listopadzie po swoich urodzinach żona zakomunikowała, że chce się rozwieść, a ja mam się wyprowadzić z mieszkania. I tak w skrócie to wszystko wygląda. Syn ma dopiero 8 lat, więc chce czy nie musi z rodzicami spędzać. Tu czy u rodziców są plusy i minusy. Tutaj tak w ciągu dnia staramy się normalnie żyć, ale w święta nie wiem jak by to wyszło, żona kategorycznie nie chce ich spędzać ze mną, może lepiej pojechać, niech przemyśli, czy chce takie święta spędzać częściej, taki czas zadumy i dla Niej. Nie wiem jakie relacje łączą Cię ze szwagierką. Czasami większe zrozumienie jest u pozostałych członków rodziny współmałżonka niż samego zainteresowanego. Jeżeli łączą Was dobre stosunki, to może warto pójść, niż siedzieć w domu z mężem, który przyprawia o nerwicę. Anonymous - 2013-12-05, 12:49 Miewam idiotyczne pomysły aby wyjechać sama z dziećmi w góry i spędzić te święta nie wiem... w jakimś zakonie, w jakiejś wspólnocie, hospicjum... daleko od wszystkiego co mnie tu męczy. Taka ucieczka. Niby mąż powiedział "może na święta wrócę zobaczę" więc w zasadzie powinnam dekorować dom i czekać z nadzieją. Uf może to przepracuję jeszcze, trochę czasu zostało. Anonymous - 2013-12-05, 13:06
Czy to tylko dla mnie zabrzmiało jak z łaski? Anonymous - 2013-12-05, 13:07 Tak myślę, że bardzo mi się przydadzą rozważania z rekolekcji w Głębinowie - o samotności i o byciu samemu... [ Dodano: 2013-12-05, 13:11 ] ja_też nie mam pojęcia do mamy swojej rzucił "to zależy od pracy" i łyknęła, ale ja wiem, ze pracy w dniach 24-26 grudnia w jego branży nie ma mi wcześniej mówił, że chciałby być dłużej niż miesiąc na wyjeździe... gdzieś pobrzmiewa może i to o czym piszesz. stąd pewnie mój bunt Anonymous - 2013-12-05, 16:42 nie zazdroszczę Wam dziewczyny dylematow jakie fundują Wam mezowie u mnie chociaż sprawa prosta - zjada się dzieci, ziec, synowa, wnuki (jeden jeszcze w brzuszku) i dom będzie pelen radości i gwaru, nigdzie się nie wybieram, nie musze uciekać, dokonywać trudnych wyborow, gdzie bylam jestem i to chyba dla moich dorosłych dzieci najważniejsze mam nadzieje, ze spędzicie te Swieta w zgodzie ze sobą, bo to chyba najważniejsze może się niejedna lza zakreci, ale zycie i tak jest PRZEcudowne !! Anonymous - 2013-12-06, 01:05 u mnie chociaż sprawa prosta - zjada się dzieci i dom będzie pelen radości i gwaru. Oj, Katalotka, ja jednak zostanę przy rybach.:) Anonymous - 2013-12-06, 08:19
No to już przesada Nawet jeśli post nie obowiązuje w tych dniach...
Anonymous - 2013-12-06, 08:48
Nie bardzo rozumiem??? czy to już forma kanibalizmu....czy tez forma "wyuzdanego miłosierdzia" -aby dzieci nie przezywały problemu rodziców, to najlepiej ich zjeść -oczywiście żartuje załamana
Anonymous - 2013-12-06, 19:58 ejjjjjjjjjj Robaczki zjadą się dzieci !!!!!!!!!!!!! nie jadam dzieci - mam tylko troje więc na długo by nie starczyło
Anonymous - 2013-12-08, 14:53 A we mnie chyba powoli zwycięża postanowienie, żeby zrobić święta jednak po swojemu, w mojej bezpiecznej przystani, w naszym stuletnim drewnianym domu wśród wiekowych jabłonek. To jest przystań moja i moich dzieci. Tu obok mam rodziców i sporo dalszej rodziny. Wigilia będzie z rodzicami i bratem a na pozostałe dni mam do wyboru dwie opcje rodzinne - obie ciepłe, pomocne, sympatyczne i wiedzące o mojej sytuacji ale nie narzucające się. Czego tu więcej chcieć? Jeśli mąż nie zechce z łaski swojej zaszczycić nas swym towarzystwem, to na pewno on straci. My nie chcemy tracić :) :) Mam zamiar wreszcie przemalować salon przed świętami :) :) i ślicznie udekorować chałupę. I świętować głębiej niż rok temu, wszak pojednałam się z Bogiem i czuję go bliżej siebie! No i aby dzieci nie miały wątpliwości czym są święta i jak się powinno spędzać - z kochającymi ludźmi, z modlitwą. Przyznaję, że kręci mnie też pomysł ogarnięcia mojego zapuszczonego salonu - potrzebowałam motywacji i wreszcie ją mam. I nikt mi tu nie będzie psuł Świąt swoimi fochami, swoim "jeszcze nie wiem", "zależy", "zobaczę" itp. ;) Phi! Też coś. A umiejętność ciepłego serdecznego przyjęcia męża, nawet jeśli wróci na chwilę i zaraz znowu odejdzie, to jest coś, o co będę się modlić. Ale czuję, że jestem w stanie to zrobić. A z Bożą pomocą, to już na pewno. O! |
||||||||||||
