Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Witam, czasem jeszcze tu zagladam, i zastanowilo mnie to czemu nikt nie zauwazyl ze jesli kobieta bedzie sprzatala za kazdym razem jak maz nabalagani, to bedzie to trwalo w nieskonczonosc. I po co robic wtedy ta przyjemnosc mezowi? Zeby za kazdym razem poczul sie zadowolony ze udalo mu sie zrobic cos na zlosc? A nie lepiej bylo by wyjsc na spacer, nie denerwowac sie widokiem brudnej podlogi, ochlonac,...
Ja moze nawet bym sie zastanowila czy trawy jeszcze nie posiac na tej rozsypanej ziemi, przynajmniej nie byl by to wtedy juz powod do zalamania sie, a moze nawet bym mogla usmiechnac sie w duchu ze moze niedlugo cos wyrosnie he he
A pomijajac ten zart to za pare dni czy tygodni ktos by odwiedzil przypadkowo takie mieszkanie i kto by sie wstydzil wtedy swojego zachownia? Wiadomo ze nie kobieta, bo zadna sluzaca nie jest zeby chodzic za balaganiarzem chorym i sprzatac.
.........tak mysle .......
Izka [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-20, 08:59
kochana nie sprzątam za każdym razem kiedy mąż nabałagani , faktycznie kiedyś tak robiłam .Teraz sobie odpuściłam a on..coraz bardziej się wścieka
poginęły mi...skarpety z szuflady wiem...to śmieszne ale prawdziwe
szaro-bury dzień taki jak moje dzisiejsze samopoczucie
Kto by sie wstydził gdyby ktoś niespodziewanie odwiedził mój dom ? Oczywiście ja , każdy by pomyslal że gospodyni to brudas i flejtuch.
SadWomen [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-20, 18:12
Izka ja niestety nie mam wyjścia i sprzątam po ojcu za każdym razem ,bo mam dziecko niedawno to co jadł miał w buzi potrafił wypluć na podłogę, szok miałabym więcej roboty jakby dziecko w to weszło i rozniosło po całym domu......Sprzątam również ze względu na niespodziewanych gości ładnie by o mnie pomyśleli.
Izka [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-20, 23:18
wczoraj umyta umywalka dziś poszedl do kotłowni i przypuszczam że to pył od wegla bo umywalka znów pomazana na czarno ,mąż siedział sobie cichutko w kuchni i jadł śniadanie i tylko czekał kiedy to zobaczę i sie wścieknę. Ja oczywiście jak by nigdy nic ubrałam sie i wyszłam do pracy bez słowa a to co pomyslałam to moje , ciekawe czy mu szczeka opadła co sie właściwie dzieje? Nie ukrywam że znów zrobiło mi sie przykro. Po powrocie z pracy umywalka jakby czystsza ale nadal brudna i po co to ?
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-20, 23:24
Izka może zaczepia jak umie
może pamiętasz te dziwne zaloty chłopaków w podstawówce ?
złamana [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-21, 03:01
No właśnie, może to jakiś jego sposób na zwrócenie na siebie uwagi. Jak dziecko, do którego mama zwraca się tylko jak narozrabia, rozrabia więcej. To może jedyny sposób jakiego się nauczył.
Izka [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-21, 09:02
to na pewno jakiś sposób na zwrócenie na siebie uwagi , chyba nie moze wytrzymać że nic nie mówie nie krzyczę..nic
rano umyłam umywalkę przed chwila poszłam do łazienki znowu umywalka i kibelek wymazane sadzami fajnie co ?
umyłam znowu , własnie wszedł do łazienki , teraz poszedł do kotłowni za chwilę przyniesie sadze hi hi
Już nie jest mi do śmiechu doskoczył do mnie z pięściami popychał mnie on ewidentnie mnie nienawidzi , widać nie każde małżeństwo jest do uratowania.
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-21, 10:32
Serdecznie witam!
Izka...
Bardzo współczuję Wam wzajemnej do niczego nie prowadzącej "zabawy" która niesie agresję, niezrozumienie, ból ,cierpienie, pretensjonalność, obniżanie poczucia wartości, obwinianie ...w zasadzie nic dobrego...Rozumiem ,że masz cyrk...ale nie trzeba dodawać dodatkowych przedstawień...w dodatku chcesz mieć widzów...to Ci dodaje otuchy???
Powiem szczerze obrzydza mnie obnażanie Twojego męża z jego dramatu...
Nie wiem czemu mają służyć te eksperymenty pokazywania krótkotrwałej cierpliwości , która jest tłumiona wulkanem cierpienia i odrzucenia do czasu...
Zdaję sobie sprawę ,że to co pisze jest trudne, jednak dopóki sama nad sobą ciężko nie będziesz pracowała nie będziesz wiedziała co to szacunek do samej siebie ,a w szczególności do bliźniego.
Potrzebny jest Ci BÓG ....i to nie według swoich pomysłów można wspomóc odrodzenia małżeństwa, jedynie według Bożych...
Zastanawiam się czy Ty potrafisz żyć poza nieumytym kibelkiem i brudną umywalką, i chorym człowiekiem sama ze sobą...
Polecam Eucharystię codzienną...Pan Bóg nauczy Cię wszystkiego co trzeba.
Na teraz potrzebny jest Ci chrześcijański psycholog i obranie terapii dla Ciebie i to jest Twoje zadanie na teraz- porządki ze sobą... i to nie jest kwestia jednego roku...
Izka ...świat zmienia się modlitwą i otwarciem się na życie Królestwa Bożego w sobie...
Myślę ,że wystarczająco już opowiedziałaś o swoim mężu...czas na Ciebie :)
Pozdrawiam serdecznie...
Wspieram modlitwą...
Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem
Pracuje po 12 godzin i dziś do koleżanek z pracy mówiłam żę ja w domu nie mam dywanów bo mam psy i po prostu łatwiej mi jest posprzątać i po nich i po nas. Wróciłam do domu a w moim mieszkaniu porozkładane jest pełno dywanów !!!!!!! Takich bardzo starych przyniesionych od teściów z piwnicy , łącznie z kuchnią i łazienką wszędzie porozkładał stare śmierdzące dywany po prostu rewelacja.
Mirelo
Ja naprawdę staram się nie wchodzić mu w drogę, nie ja prowokuję te wydarzenia chciałam mieć tylko posprzątane. Czy uważasz że siadanie na brudnym sedesie jest higieniczne i dla mnie zdrowe czy właśnie tak powinnam zrobic aby nie zdenerwować mojego chorego mężą?
Cytat:
w dodatku chcesz mieć widzów...to Ci dodaje otuchy???
nie rozumiesz że szukam osób które przechodzą ze swoimi partnerami to samo co ja? że oczekuję porady, wsparcia , czegokolwiek co pozwoli mi sie z tego uwolnić?
Cytat:
Powiem szczerze obrzydza mnie obnażanie Twojego męża z jego dramatu...
taak mój mąż ma dramat pewnie ze mną to wszystko moja wina to przecież ja go popycham , ja go szarpię , ja bałaganię ,ja startuję do niego z pięściami, ja wyzywam go od szmat, ja wyrywam klamki z okien żeby nie wietrzył mieszkania, ja rozbijam sprzęt grający żeby nie mógł posłuchać muzyki, ja się do niego nie odzywam , ja chowam kluczyki od samochodu i nie pozwalam pojechać po zakupy niech jeżdzi rowerem te 10 km , ja go wyrzucam z domu w środku zimy choć wiem że nie ma dokąd pójść, ja brudzę wszystkie naczynia aby jak wróci po 12 godzinach z pracy i będzie chciał cos zjeść to najpierw niech umyje sobie naczynia faktycznie dramat tylko nie męża ale mój!!
Cytat:
Nie wiem czemu mają służyć te eksperymenty pokazywania krótkotrwałej cierpliwości , która jest tłumiona wulkanem cierpienia i odrzucenia do czasu...
to nie żaden eksperymen uczę sie cierpliwości do ,,choroby " męża ale też puszczają mi nerwy , ze zmęczenia z bezsilności jestem tylko człowiekiem i to w dodatku bardzo nie doskonałym
Cytat:
i to nie według swoich pomysłów można wspomóc odrodzenia małżeństwa, jedynie według Bożych...
czy myślisz że odradzać małżeństwo można w pojedynkę ?
Ostatnio zmieniony przez Izka 2012-11-22, 00:35, w całości zmieniany 2 razy
sylwiacz [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-22, 00:26
Mysle,ze Mirela ma racje
Izka [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-22, 00:39
oczywiście wszyscy macie rację
sylwiacz [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-22, 00:47
Izka napisał/a:
oczywiście wszyscy macie rację
Nie to nie tak ...Ja u siebie po pewnych zmianach w zyciu -tez bylam pelna gniewu i buntu i ciagle pytalam dlaczego -a teraz wiem ,ze powinnam pytac po co?
Dzisiaj byłam na mszy o uzdrowienie -cala msze plakalam ,a serce mi bilo niwiarygodnie.
Mowilam Bogu tak -i mowilam ,ze On mnie zna , zna mnie najbardziej czarna z czarnych.
Prosilam tylko o to aby Był.
Wielu rzeczy nie rozumiem-ale moze nie musze -nie wiem.
A moze Twoj maz wcale nie robi tych rzeczy zlosliwie-tylko ma inna percepcje na porzadek w domu?
SadWomen [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-22, 08:09
Jaką??Celowe brudzenie i robienie na złość??
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2012-11-22, 10:48
Izka...
Jeśli uważasz ,że nie rozumiem to się mylisz...
Oczywiście możesz wylewać swój gniew nawet w formie ironii, tylko dlatego ,że myślisz ,że Cię nie zrozumiałam, w dodatku robisz przy tym straszną cierpiętnice z siebie...nie pytam nawet w jakim celu...czym siejesz to zbierasz...
Izka...kiedyś usłyszałam na terapii jak jedna z DDA i jednocześnie współuzależnionych powiedziała co ta psycholożka może wiedzieć o moim cierpieniu, albo co ty możesz wiedzieć skoro nie przeżywasz tego co ja....?
Może kiedyś do Twojej świadomości dotrze ,ze bardzo nie spójne jest to stwierdzenie...cierpienie pozostaje cierpieniem.
Zauważyłaś sama ,że Twoje metody i wyobrażenia o poprawieniu sytuacji niczego nie zmieniają i w dodatku Twoja frustracja, narastający gniew, nowe rany, nie wystarcza byś skupiła się na sobie...to jest otwarta brama dla złego ....
I prawda jest ,że to nie chodzi już o ten kibelek, o te dywany i o te złośliwości....zwyczajnie jak każdy człowiek należy Ci się godne życie, ale to nasze chcenie takiego życia nie zawsze idzie w parze z tym co robimy , by takie życie mieć i tak je przeżyć...ja tez jestem tylko człowiekiem i wiem ,że nieprzepracowany gniew gdzieś w jakieś formie się ujawnia....Dlatego warto pracować nad sobą by odnaleźć szacunek dla siebie, pokochać siebie tak jak Pan Jezus chciałby byś obdarowała się Jego miłością...A Jezusowi nie chodzi o to by ciągle i w kółko gadać o tym jakie to mam straszne życie, tylko o to co możesz zmienić z Chrystusem w swoim życiu tu i teraz poza ciągłym rozżaleniem i nakręcaniem które nic nie wnosi...
Izka...najpierw i to konieczne jest nabieranie sił...mowa o takich siłach które pozwalają na postawienie pierwszych, trudnych , stabilnych kroków w zmianie swojego życia...TERAPIA Z JEZUSEM I fachowcem , a już koleżanki podpowiedziały że dla współuzależnionych i DDA są darmowe...To jest Ci najbardziej teraz potrzebne , ponieważ bardzo jesteś pokaleczona .
Zaglądaj systematycznie do linku jaki Ci dałam w poprzednio, warto poświęcić temu czas...dla siebie...
Niech Pan błogosławi Tobie i Twoim bliskim
Dasz rade...
pozdrawiam
ps. jakie masz psy? też miałam , ale nie mogę już mieć alergia dzieci...miałam owczarka szkockiego i zwykłego mieszańca, wierna była mi 16 lat , wiele radości z tej relacji doświadczałam w najtrudniejszych chwilach...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
