Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Wysłany: 2013-09-27, 16:50 Niczego już nie rozumiem
Ostatnie 3 lata mojego życia to ciągłe doświadczanie jak bardzo zepsuty jest ten świat. Sama już nie wiem czy to ja jestem zbyt poważna, zbyt serio podchodzę do życia. Wydawało mi się, że małżeństwo zawiera się na dobre i złe, że są górki i dołki, burze i okresy ciszy. Dziś wiem, że niestety małżeństwo zawiera się głównie na dobre, a złe człowiek musi dźwigać sam.
Wydawało mi się, że większość ludzi jest uczciwa, prawa. Dziś już wiem, że niestety większość ludzi nastawionych jest na siebie, na swój interes. Patrzę jak funkcjonują małżeństwa i uwierzyć nie mogę jak ludzie zdradzają się, okłamują itp
Jak to możliwe, że koleżanka, która notorycznie zdradza męża i nawet się z tym nie kryje, uważa że robi dobrze, bo nie ma w tym nic złego - czy to możliwe, że są ludzie, którzy nie mają sumienia???
A może tak właśnie trzeba - żyć tylko dla siebie, patrzeć jedynie na swoje dobro, nie oglądać się na nikogo. Może ja z tym swoim podejściem do życia - bądź szczera, uczciwa, tak naprawdę jestem frajerką i sama sobie to życie komplikuje. Może na tym właśnie polega małżeństwo - są moje i twoje obowiązki, moje i twoje życie? Może należało siedzieć cicho i pozwolić mężowi robić co chce, może wtedy uniknęli byśmy rozwodu?
Tylko jaki to ma sens, czy to w ogóle jest małżeństwo, czy tylko jakiś chory układ? Czy żona ma prawo oczekiwać od męża, że będzie wierny, lojalny?
Ten świat coraz bardziej mi się nie podoba
Swallow [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 17:31
Mallgos, przytulam mocno.
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 19:04
Cytat:
Ostatnie 3 lata mojego życia to ciągłe doświadczanie jak bardzo zepsuty jest ten świat.
Problem chyba w WIDZENIU mallgos .
Bóg co stworzył mówił - dobre .
Skoro zatem widzisz wiecej zła - to może trzeba
nauczyć się dostrzegać dobro ?
mallgos [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 19:23
hmm dałeś mi do myślenia, może to wszystko co miało miejsce w moim małżeństwie sprawiło, że tak krzywo patrzę na świat, a może zbyt surowe i chłodne wychowanie sprawiło, że zbyt wiele oczekuję od siebie i od innych. Nie chciałabym jednak teraz wpaść w pułapkę poczucia winy.
A żeby inaczej spostrzegać świat to już chyba należy prosić Boga, by nauczył mnie dostrzegania dobra w swoim życiu.
Dzięki za odpowiedź.
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 20:12
Przypatruj się ludziom , wszędzie
tym znajomym i nieznajomym .
Staraj się dostrzec coś dobrego .
Przypatruj się jesieni , kolorom , kałużom , niebu .
Przypatruj się sobie zewnętrzu i wnętrzu .
Żyjesz , 70-siątki nie masz , za 3 miesiące Boże Narodzenie .
Dostrzegaj małe dobre rzeczy .
oaza [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 20:23 Re: Niczego już nie rozumiem
mallgos napisał/a:
Wydawało mi się, że małżeństwo zawiera się na dobre i złe, że są górki i dołki, burze i okresy ciszy. Dziś wiem, że niestety małżeństwo zawiera się głównie na dobre, a złe człowiek musi dźwigać sam.
Wydawało mi się, że większość ludzi jest uczciwa, prawa. Dziś już wiem, że niestety większość ludzi nastawionych jest na siebie, na swój interes. Patrzę jak funkcjonują małżeństwa i uwierzyć nie mogę jak ludzie zdradzają się, okłamują itp
Ten świat coraz bardziej mi się nie podoba
Mallgos jakiś czas temu w moim tygodniku diecezjalnym pojawił się artykuł p.t."że cię nie opuszczę aż.... do rozwodu".Jak się domyślasz autor ubolewał nad plagą rozwodów w naszym kraju.
Myślę,że dobrze trafiłaś.Tu na forum znajdziesz ludzi,którzy zawarli małżeństwo "na dobre i złe"i trwają w sakramentalnym"tak", pomimo rozwodu.
Piszesz o swojej koleżance.Ona kiedyś odpowie za swoje czyny(zresztą nasi zdradzający małżonkowie też).
Czy warto być uczciwym?Ktoś powiedział:"jak ma się miękkie serce,trzeba mieć twarde cztery litery".Ja natomiast często pytałam"a jak ma się miękkie serce i ..."Niestety podobnie,jak Ty"obrywałam". Nawet moje dzieci wielokrotnie powtarzały(za mężem zresztą),że jestem za uczciwa i majątku,to bym się w życiu nie dorobiła.Ja jednak wolę"służyć Bogu,nie mamonie"
Jednak odpowiem:TAK WARTO BYĆ UCZCIWYM,aby mieć czyste sumienie,nawet kosztem utraty najbliższych.
nika76 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 20:46
Mallgos
Myślę, że to nie Ty krzywo patrzysz na świat. Rodzice nas tak wychowali, że pewne rzeczy są dla nas nie do zaakceptowania. Gdzieś pośród tej gonitwy za kasą i karierą umykają ludziom wartości, które powinny być najważniejsze.
Ostatnio dopadają mnie przeróżne wątpliwości, tak jak i Ciebie. Wiem, że droga którą idę w tej chwili jest zgodna z moim sumieniem, ale jednocześnie jest strasznie ciężka.
Pozostaję wierna mojemu mężowi pomimo tego co wyprawia przez ostatni rok.
Wśród moich znajomych są także osoby żyjące w tak zwanych wolnych związkach, zdradza mąż, zdradza żona i obydwoje o tym wiedzą. Moja znajoma wytłumaczyła mi to tak: mąż mnie zdradza więc robię to samo, po co się rozstawać - za dużo finansowo mam do stracenia, a po jakimś czasie z kimś nowym będzie dokładnie to samo.
U mnie kryzys w małżeństwie pojawił sie niedługo po tym, jak mój mąż zmienił pracę i polepszyła się nasza sytuacja finansowa. Mojemu mężowi pieniądze przewróciły w głowie. Tak sobie myślę, że na początku małżeństwa, kiedy kasy było mało, układało się super między nami i nawet bieda nie była straszna. Biedę mógł ze mną dzielic, a teraz, teraz mówi, że może mieć każdą, więc po co żona.
Przepraszam, że o sobie, ale tak mnie to boli, że musiałam to z siebie wyrzucić.
Jarek70 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-27, 22:48 Re: Niczego już nie rozumiem
mallgos napisał/a:
Tylko jaki to ma sens, czy to w ogóle jest małżeństwo, czy tylko jakiś chory układ? Czy żona ma prawo oczekiwać od męża, że będzie wierny, lojalny?
Ten świat coraz bardziej mi się nie podoba
Tak, ma prawo. Bo inaczej to bedzie klamstwo. Tylko dzisiaj klamstwo i oszustwo nie jest nazywane klamstwem i oszustwem. Niespłacane kredyty, oszustwa na tzw. wnuczke, oszukani turysci biura podrozy... Wiecie sami ile by mozna wyliczac. Pamietam jeszcze czasy PRL-u. Tam nie bylo klamcy i oszusta - ten to sie ustawił, ale dobrze zakombinował, ale jest sprytny.
Trzeba wybrac człowieka dla ktorego tak znaczy tak, nie nie a co inne od zlego pochodzi.
I wiedziec co to jest malzenstwo ale takie prawdziwe, a nie z mediow, z filmow itp
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-28, 10:40
Cytat:
Biedę mógł ze mną dzielic, a teraz, teraz mówi, że może mieć każdą, więc po co żona.
Przepraszam, że o sobie, ale tak mnie to boli, że musiałam to z siebie wyrzucić.
Bardzo bolą te słowa, rozumiem Cię. Więc może po prostu się postaw i powiedz ja odejdę, jeżeli nie przestaniesz? Rób co chcesz, ale beze mnie. Bo to, że kocham nie znaczy, że pozwalam na wszystko.
mallgos [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-28, 13:04
U mnie postawienie granicy zakończyło się separacją, a następnie rozwodem, więc sama już nie wiem czym jest stawianie granic.
Mogę powiedzieć, że nasza sytuacja również zmieniła się, gdy mąż zaczał dobrze zarabiać. Stał się wtedy dla mnie oschły, zaczał mieć nierealistyczne oczekiwania względem mnie. Koledzy stali się ważniejsi od naszego domu, a potem to już alkohol, kobiety i słowa "na brak powodzenia nie narzekam, same się pchają".
Kiedyś myślałam, że zawarcie małżeństwa to decfyzja na całe życie i była to dla mnie oczywista oczywistość.
Teraz muszę nauczyć się żyć w pojedynkę i mimo wszystko nie upadać na duchu.
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-28, 13:38
mallgos napisał/a:
U mnie postawienie granicy zakończyło się separacją, a następnie rozwodem, więc sama już nie wiem czym jest stawianie granic.
Mallgos, u mnie było podobnie. Ale to jest właśnie stawianie granic - nie oznacza, że jak postawisz komuś granice, to ten ktoś zmieni postępowanie. Może tak być, ale nie musi. Podstawowe w stawianiu granic jest podejście: "Ja się nie dam więcej krzywdzić/wykorzystywać/niszczyć". Czyli stawiasz granice m.in. po to aby uratować co się jeszcze da, siebie przede wszystkim, przed wciąż postępującą destrukcją. Ze świadomością, że ponosisz konsekwencje stawiania tych granic.
mallgos [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-28, 13:44
No wlaśnie takie postawienie granicy to decyzja, która ma swoje konsekwencje, a tych tak do końca sobie nie uświadamiałam, nie byłam na nie psychicznie gotowa.
Tylko tak jest z każdą decyzją, małżeństwo to też decyzja, która ma swoje konsekwencje w postaci zmiany całego życia, często nie bierzemy tego pod uwagę.
Teraz pozostało jedynie patrzeć z nadzieją w przyszłość, że niekoniecznie będzie ona gorsza, może wręcz przeciwnie będzie dużo lepsza od tego co za mną.
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-28, 13:50
mallgos napisał/a:
Teraz pozostało jedynie patrzeć z nadzieją w przyszłość, że niekoniecznie będzie ona gorsza, może wręcz przeciwnie będzie dużo lepsza od tego co za mną
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.