Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
a Jezus powiedział kto jest bez winy niech rzuci kamieniem , a takich nie ma
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-13, 01:26
Witam Cię rogor
Twój temat brzmi tak : "kryzys wiary" w którym opisujesz jakby sprzeczności na jakie napotykasz w Piśmie Świętym, zadając przy tym mnóstwo pytań... A odpowiedź masz w samym temacie...
Rzeczywiście Bóg dał człowiekowi rozum, który pozwala nam nazywać to co odkrywamy, albo raczej to co zostało nam odkryte. Jednak jak zauważasz i słusznie ,wiara i rozum nie mogą się wypierać a uzupełniać wzajemnie. Jeśli brak wiary , to na cóż zda się rozum?
Słuszne jest twierdzenie ,ze wiara rodzi się ze słuchania, ale wiara jest przede wszystkim łaską , wystarczy poprosić...Boga.
Niech Pan błogosławi Ciebie i Twoich bliskich!
Jedna [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-13, 15:05
Ja cenię ogromnie książkę C.S. Lewisa "Chrześcijaństwo po prostu". Z tyłu na jej okładce napisane jest "Dla tych, którzy chcieliby wierzyć, ale intelekt im nie pozwala". Rewelacyjna lektura.
lena [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 01:06
Zastanawiam się czy to wszystko ma sens...
No właśnie...Rogor,czy to wszystko ma sens?
...to dociekanie,analizowanie....?
Myślisz,ze to dobre miejsce na takie roważania?.... na forum "kryzysowców"
Szukajac odpowiedzi na portalach ,gdzie pisza "tylko" ludzie liczyć sie musisz z różną interpretacją,podczas kiedy tak naprawde trzeba ogromnej wiedzy teologicznej i historycznej,znajomosci "ów" języka,zwyczajów.....
Owszem...podyskutowac mozemy,tylko czy ew.odpowiedź Cie zadowoli?
Ile ludzi tyle interpretacji....ale skoro chcesz.......
Cytat:
Szukałem odpowiedzi na wielu Portalach katolickich. Znalazłem takie: Pismo św. było pisane przez ludzi, tylko pod natchnieniem ( to w końcu Słowo Boże czy ludzkie?), ,,takie były czasy", i ,,tyle mogli zrozumieć" - to klasyczne psychologiczne metody obronne.......
Osobiście przyjmuje,ze pisali to własnie ludzie pod natchnieniem.
Inna mentalnośc,inne słowa,inne rządy wówczas.
Pytasz.....to w końcu słowo Boże,czy ludzkie?
Dla mnie Boże,ale....pisane mimo wszystko przez człowieka..."niedoskonałej istoty",że tak powiem....i tyle.
Cytat:
Ostatnio czytam często Biblię i cóż tam znajduję: Bóg daje przykazanie:nie zabijaj! I parę stron dalej Każe ukamienować za zbieranie drew w szabat czy za cudzołóstwo. Jaka więc jest prawda?
hm....
Bóg jest miłosierny i sprawiedliwy.
Stwarzając świat,ludzi,stworzył tez pewne prawa,zasady światem rządzące.
Za przesterzeganie praw,za dobro jest nagroda,za łamanie,za zło jest kara(konsekwencje)
Kiedyś kara smierci,kamieniowanie było na porządku dziennym....normalka
Złamałes zasady,cudzołożyłeś,drwa w szabat zierałeś itp....kare najwyższą ponieść musisz.
Dziś...nikt Cie nie uśmierci,nie ukamienuje,bo zwyczajnie inne prawo jest,co nie znaczy ,że kary unikniesz.
Może do wiezienia Cię nie wsadzą,ale konsewwencje i tak Cię dopadną......niejednokrotnie gorsze niż wikt i opierunek za kratkami.
Cytat:
Salomon, Miał przeszło siedemset żon i tysiąc nałożnic...Jaki jest więc sens być wiernym, gdy ten właśnie najmądrzejszy król wcale wiernym jednej nie był? Był mądry bo korzystał z życia?
O co własciwie chodzi.....bo salomon mial tysiace,a ja tylko jedną?
Moze i wiernym jednej nie był,ale z drugiej strony.....wyobrażasz sobie te odpowiedzialność....utrzymanie,wyzywienie,dach nad głową i zapewnienie bezpieczeństwa tysiacom kobiet.
To nie jak teraz,ze facet zamienia żone na kochanke i tamta niewiele juz go obchodzi.
Ponadto.....
Inne czasy to były.
Status kobiet marny był,zależał od mezczyzn....ojców,braci,bądź mężów.
Moze taka "alternatywa" chroniąca te kobiety przed nędzą,prostytucją....
Niepojete dla nas dziś,ale kiedyś?
Niewiem..
W efekcie ,mimo madrości,rozsądkowi i sprawiedliwości jaką obradrzył go(Salomona) Bóg......mimo wielu osiagnięć.....i tak marnie skończył.
Dlaczego?........
....za duzo zon i nałoznic było.
Wniosek?......
Cytat:
Proszę nie wyrzucajcie mnie z Forum, które szanuję, Wytłumaczcie. Dla umocnienia wiary, by rozwiać najmniejszą wątpliwość! Szczęść Boże!
Rogor......nikt Cie nie wyrzuci....fajno,ze jestes tu z nami,choć.....skoro tu jestes to znaczy,ze kryzys,a to fajne juz nie jest.
Jednak.....wszystko jest po coś!
...a tak na koniec jeszcze...
Kryzys wiary.....rozumie....nie jeden z nas miał...pojawia sie zwykle w czasie naszego osobistego kryzysu, bo cos poszło nie tak,bo inaczej być miało,nie tak obiecane było.....
Jakoś wcześniej mało nas to wszystko interesowało.
Wierzę w Boga ,fajno jest.....
Posypało się i pretensje.....i dociekanie....
Nie bez przyczyny tak jest!!!
Tolek52 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 12:45
lena napisał/a:
Myślisz,ze to dobre miejsce na takie roważania?.... na forum "kryzysowców"
Szukajac odpowiedzi na portalach ,gdzie pisza "tylko" ludzie
Leno a Twoim zdaniem jakie forum jest bardziej odpowiednie? Kto jeszcze może pisać za wyjatkiem człowieka na forum?
Czy przypadkiem Roger nie robi lepszej roboty w nawróceniu a niżeli niejeden kapłan.
miodzio63 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 15:49
Tolek52 napisał/a:
lena napisał/a:
Myślisz,ze to dobre miejsce na takie roważania?.... na forum "kryzysowców"
Szukajac odpowiedzi na portalach ,gdzie pisza "tylko" ludzie
Leno a Twoim zdaniem jakie forum jest bardziej odpowiednie? Kto jeszcze może pisać za wyjatkiem człowieka na forum?
.
Tolku a czy forum pełne ludzi w rozterkach i z problemami własnymi to idealne miejsce na
na własne problemy duchowe??
skoro każdy tu ma swoje zdanie i zazwyczaj interpretuje cos- jak to jest widzialne w jego pojęciu.
I nikt nie stwierdzi jednoznacznie że to właściwe.
A ja myśle odwrotnie:
na pewno autorowi postu są potrzebne rozmowy z osoba duchowną
a nie ewangelizacja poprzez forum KRYZYSOWE
wiesz by nie było tak:
ślepy prowadzi głuchego....
Tolek52 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 18:14
miodzio63 napisał/a:
wiesz by nie było tak:
ślepy prowadzi głuchego....
Wiesz może i masz rację tylko zastanawiam się co jest ważniejsze? Czy ważniejsze jest przestrzeganie literalne pisma? Czy ważniejsze jest Boże miłosierdzie? Ja osobiście wolę być sądzonym przez Boga zgodnie z jego miłosierdziem a niżeli z literą prawa. Co ważniejsze szukanie wyjaśnienia, może częściowo błądzące, wśród takich popaprańców jak my? Czy może słuchanie jakichś naukowych wywodów praktycznie nie do pojęcia?
Jesteśmy zwykłymi ludźmi i pojmujemy nasz niedoskonały język może nie oddający doskonale wszystkiego ale jednak częściowo zrozumiały. Po co nam zwykłym ludziom poznawanie języka teologi z jego i na jego potrzeby wydumanymi słowami.
Miodzio jeżeli będziesz chciał napić się piwa to kupisz piwo czy cały browar?
Oczywiście dobrze jest posłuchać mądrzejszego od siebie a nawet kilku i porównać ich wypowiedzi to wydaje mi sie najmądrzejsze rozwiązanie.
Mirela [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 20:28
+
Z doświadczenia...jeśli ktoś pragnie Boga i szuka Go , znajdzie...Ufam Bogu! Nie ma potrzeby martwić się czy to jest to forum , czy nie...
Najpierw SAKRAMENTY , a potem wszystko będzie dobrze...
Wczoraj takie ważne zawierzenie Niepokalanej...może warto uczyć się zawierzenia...i też miałam pewną wątpliwość ,i KTÓŻ JAK BÓG lepiej ją wyjaśni...tak jak chce , gdzie chce i w jaki sposób chce...któż to odgadnie?
Pozdrawiam serdecznie:)
rogor...
Znajdziesz Boga przez Boże Miłosierdzie, który czeka na Ciebie w Tobie...
Chciej poznać Boga PEŁNEGO MIŁOŚCI, swojego Zbawiciela, tylko tyle, to jest najlepszy poczatek...
miodzio63 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 20:49
Tolek52 napisał/a:
Czy ważniejsze jest przestrzeganie literalne pisma? Czy ważniejsze jest Boże miłosierdzie? Ja osobiście wolę być sądzonym przez Boga zgodnie z jego miłosierdziem a niżeli z literą prawa. Co ważniejsze szukanie wyjaśnienia, może częściowo błądzące, wśród takich popaprańców jak my? Czy może słuchanie jakichś naukowych wywodów praktycznie nie do pojęcia?
Tolku nie chcę się spierać
ale jest zasada
cesarzowi co cesarskie...a Bogu co boskie.
Zatem w myśl tego-z duchownym bliżej wiary...niżli w stadku zagubiono-znalezionych
A co do twego piwa ???
odpowiem czym innym...
znam przypadki że pewni ludzie z danej społeczności poznawali przepisy prawne...
ale wiedza ta była wynikiem procederów złodziejskich....
czy zatem można powiedzieć że znali prawo???
czy namiastkę prawa ???
(jakowa poznali stosownie do swego położenia)
Mirela napisał/a:
i KTÓŻ JAK BÓG lepiej ją wyjaśni...tak jak chce , gdzie chce i w jaki sposób chce...któż to odgadnie?
Owszem Mirelo i nikt z nas tego nie wie
gdzie??? jak??? i kiedy???
.. ale nie jest to także powiedziane że będzie to przez to forum....
doceniajmy...ale nie przeceniajmy....
szanujmy.. ale nie kultywujmy
Tolek52 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-14, 21:08
miodzio63 napisał/a:
cesarzowi co cesarskie...a Bogu co boskie.
Zatem w myśl tego-z duchownym bliżej wiary...niżli w stadku zagubiono-znalezionych
Miodzio nie odpowiem swoimi słowami lecz słowami św. Josemarii:
Gdybyśmy jako chrześcijanie żyli prawdziwie zgodnie z naszą wiarą, nastąpiłaby największa rewolucja wszystkich czasów... Skuteczność współodkupienia zależy także od każdego z nas! — Pomyśl nad tym. (Bruzda, 945)
miodzio63 napisał/a:
znam przypadki że pewni ludzie z danej społeczności poznawali przepisy prawne...
ale wiedza ta była wynikiem procederów złodziejskich....
Miodzio w tym przypadku nie jest ważne czy to było prawo czy namiastka, istotne jest co z tym zrobili i jak tą wiedzę spożytkowali. Nie mi ich osądzać od tego jest Bóg, mogę tylko modlić sie za nich aby Pan dał im oczy aby mogli zobaczyć to co robią, uszy aby mogli usłyszeć o Panu, wolną wolę aby mogli dobrze wybrać.
lena [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-16, 01:58
Cytat:
Myślisz,ze to dobre miejsce na takie roważania?.... na forum "kryzysowców"
Szukajac odpowiedzi na portalach ,gdzie pisza "tylko" ludzie......
Leno a Twoim zdaniem jakie forum jest bardziej odpowiednie? Kto jeszcze może pisać za wyjatkiem człowieka na forum?
Tolku...oczywiscie ,ze ludzie(człowiek)...przeciez nie zwierz.
Zauwaz jednak prosze,że ów wyrażenie ujełam w cudzysłów..."tylko" ludzie.
Miodzio zrozumiał,co wiecej wyjaśnił....tłumaczyć więc już nie muszę.
Zamiast się czepiać wyraź swoje zdanie,a nóz Rogorowi pomożesz.
Co do Ciebie Rogor jeszcze.....
Jak juz pisałam ja i inni , nie jesteś jedyny....ni pierwszy, ni ostatni,który ma watpliwości,zastanawia sie,docieka....
Moim zdaniem to nic innego jak próba wiary....ot sprawdzian....no chyba ,ze ateistą byłeś i "coś" spowodowało,ze Boga szukać zacząłeś.
Problemy rodzinne,małżeńskie,rodzicielskie,zdrowotne ......i brak pomysłu na ich rozwiązanie ,bezsilność,szukanie wsparcia...itp.
....i to ma sens....
Dotąd (przyjmuje,ze wierzący jednak jesteś) wierzyłeś, tak Cie wychowano,tego uczono
Mnieman,ze coś w Twoim życiu niefajnego zadziać się musiało....że bardziej Bogiem sie zainteresowałeś.
Niestety...im wieksze zainteresowanie,i wieksza chęć zrozumienia,tym wieksze niejasności.......zwłaszcza w obliczu własnych problemów.
To wiara własnie,trudna dla wielu i niezrozumiała czasem.
Ja tez nie wszystko rozumie,nie widziałam,świadkiem nie byłam,a mimo to wierzę,przyjmuje,że tak i tak było ,i akceptuje dekalog.
Czy przestrzegam?.......staram się,ale nie zawsze wychodzi.
Nie jestem ideałem ,człowiekiem "tylko".
Rogor...
...no cóz ja Ci jeszcze napisać mogę?
Bóg jest Miłosierny i sprawiedliwy.
Sprawiedliwy znaczy równiez konsekwentny, zło= kara,dobro=nagroda......zanim jednak ukarze ostrzega.
Nigdy nie wymierza kary(konsekwencji) nie ostrzegając.
Obiecał raj i swoje błogosławieństwo w zamian za przesterzeganie Jego praw.
W przeciwnym razie............................było jak było.
ZŁo ,czy sprawiedliwość?
...a jak jest dzisiaj?
Bóg ,Bogiem,miłosierdzie miłosierdziem,ale.....za zło kare poniesć musisz.
Teoretycznie nic sie nie zmieniło,jeno wymiar kary inny....kiedyś np. kamieniowano,bądź wieszano...dzis lata wiezienia.
Na koniec...
Wiara bywa niepojeta,niezwykle trudna i nie zawsze idąca w parze z logicznym myśleniem.
Wiara to wybór i łaska przede wszystkim.
Tak mysle.
Tolku...oczywiscie ,ze ludzie(człowiek)...przeciez nie zwierz.
Zauwaz jednak prosze,że ów wyrażenie ujełam w cudzysłów..."tylko" ludzie.
Leno moje pytanie było typowo retoryczne, a na takie pytania nie odpowiada się. Bez względu na jakie forum nie wejdziesz tam są również "tylko" ludzie ze swoimi problemami większymi mniejszymi ale problemami. Ludzi żyjących bez problemów po prostu nie ma. a więc nie za bardzo rozumiem odsyłania do kogoś innego tego człowieka skoro chce znać odpowiedż od nas. Odpowiedz na ile potrafisz i to wszystko, a jeżeli nie potrafisz to tylko przeczytaj co inni piszą.
lena [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-18, 19:38
Nie o fora mi Tolku chodziło(są inne źródła i inne bardziej kompetentne osoby)....ale mniejsza z tym.
Tolek52 [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-18, 19:52
Jeżeli nie o fora chodziło to ok. W diecezji tarnowskiej juz 6 semestr są wykłady studium biblijnego. Tutaj link:
Otwierając poszczególne semestry, z lewej strony, masz kopalnię wiedzy na temat Bibli. Z tym że na zadane potania przez Rogera nie znajdziesz jednoznacznej odpowiedzi.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
