Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Dziecko z łoża niesakramentalnego
Autor Wiadomość
dorotakm
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 15:15   

miazia napisał/a:
otworzyła osoba szukająca pomocy i przykładów innych jak sobie z pewnymi problemami poradzili....nie rad ale przykładów życia.....


Dzięki miazia :-D
 
     
miodzio63
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 15:46   

zz
Ostatnio zmieniony przez miodzio63 2013-11-26, 19:37, w całości zmieniany 2 razy  
 
     
Olga1968
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 15:56   

Takie słowa nigdy nie powinny paść z ust osoby duchownej :!: Nieważne, że to teoretyzowanie. Nazwijmy to po imieniu, to jest hipokryzja i totalny brak ludzkich odruchów. Traktowanie dziecka z nieprawego łoża jak kogoś gorszego gatunku woła o pomstę do nieba. Wstyd i hańba, dla człowieka, który jest kapłanem i udziela rad w kwestiach rodziny. Dla mnie nie ma tu teoretyzowania, to jest dla mnie zaślepienie swoją pozycją i szerzenie nienawiści :!: :!: :!: :!: :!: :!: :!:
 
     
katalotka72
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:00   

nieBOZE
nieLUDZKIE

nie bylabym w stanie oddac MOJEGO dziecka do adopcji kosztem powrotu malzonka do mnie !! to JEGO brak wartości bylby dla mnie jasny, a nie mojego wartość dziecka pozamalzenskiego
 
     
miazia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:02   

miodzio63 napisał/a:
Piszesz że autorka postu szuka porady???

nawet słowem o tym nie wspomniałam
Moją wypowiedź podkreśliła autorka postu
dorotakm napisał/a:

miazia napisał/a:
otworzyła osoba szukająca pomocy i przykładów innych jak sobie z pewnymi problemami poradzili....nie rad ale przykładów życia.....


Dzięki miazia

Nie rad ale przykładów życia a to jaką drogą pójdzie zależy od niej samej, nikt z nas nie wie jaką drogą Bóg ją poprowadzi jeśli będzie z Nim współpracować, kazdy z nas jest jedyny i niepowtarzalny dla Niego.

miodzio63 napisał/a:
Zatem co cie takiego denerwuje w miodzio63....styl pisania???-...czy sam miodzio63


Nie denerwujesz mnie ani Ty ani Twoje pisanie, tylko gdzieś gubi się tu osoba najważniejsza autorka tego postu....... Człowiek w trudnej sytuacji potrzebuje wsparcia i nadziei a na kubeł "zimnej wody" przyjdzie czas...... Po pewnym czasie waszych wywodów ta osoba zniknęła czy zauważyłeś aby brała udział w waszej polemice...a chyba o nią tu chodzi....... Jeśli Cię uraziłam przepraszam.....
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:11   

miodzio63, wyluzuj, odpuść niech tam inni mają swoją rację,
to co z tego że Twoja racja jest "słuszniejsza",
wiesz jak to z racjami, prawdami bywa,
najczęsciej spotyka się tą trzeciego rodzaju :lol:


syn ma chyba rację, zaczynasz zgredzić :oops:
 
     
miodzio63
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:11   

zzz
Ostatnio zmieniony przez miodzio63 2013-11-26, 19:37, w całości zmieniany 2 razy  
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:11   

http://www.youtube.com/watch?v=M6FaotoITQs

Elzbieta
Aby nie być gołosłownym
od momentu 14.30
Ksiądź mówi, że jeśli mąż nie chce dziecka pozamałżeńskiego zony to zostaje adopcja
bo...."dziecko rozwala moje małżenstwo" ...i dalej "nie widzę lepszego rozwiązaania"
 
     
miodzio63
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 16:20   

zzz
Ostatnio zmieniony przez miodzio63 2013-11-26, 19:38, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-25, 17:04   

Grzegorz, dziękuję za wyszczególnienie linku i dokładny czas nagrania słów księdza! Proszę, wklejaj od razu dany link, będzie mniej zamieszania! :-)
Rzeczywiście ksiądz mówi o trochę innej sytuacji :-/

Mówi o 1.nawróconym mężu, który ma dziecko pozamałżeńskie
i o 2.nawróconej żonie, która ma dziecko pozamałżeńskie
i w tych dwóch sytuacjach "występują" kochankowie (kochanka w pierwszym przypadku i kochanek w drugim).

1. Kochanka odeszła z dzieckiem.
2. Kochanek odszedł od kobiety z dzieckiem. Kobieta jest zamężna, ma własne dzieci i teraz jej mąż nie chce przyjąć dziecka pozamałżeńskiego.



Specjalnie dla Grzegorza świadectwo mocy łaski Sakramentu Małżeństwa

"Doświadczyłam kiedyś czegoś pięknego, co pokazało mi moc tego sakramentu. Kilka lat temu ktoś do mnie podszedł i powiedział: „Briege, jakiś człowiek chce z tobą rozmawiać. Nie jest chory fizycznie, ale mówi, że jest w rozpaczy”. Powiedziałam, że się z nim spotkam. I tak ten niezwykły człowiek, w wieku około trzydziestu pięciu lat, przyszedł się ze mną zobaczyć. (Będę go nazywać Jim, chociaż to nie jest jego prawdziwe imię). Był prezesem i właścicielem dużej firmy, a więc finansowo powodziło mu się bardzo dobrze. Był dobrym człowiekiem, wychowanym w zaangażowanej katolickiej rodzinie. Codziennie przystępował do Komunii świętej. Zaprowadziłam go do kaplicy. Kiedy do niej wszedł, wybuchnął płaczem i zawołał: „Jestem zrozpaczony!”. A potem opowiedział mi swoja historię: „Siostro, jestem żonaty od piętnastu lat. Mam piękną żonę i troje pięknych dzieci. Jednak zdarzyło się właśnie cos strasznego. Jakiś tydzień temu postanowiłem wrócić z biura do domu wcześniej. Kiedy wchodziłem do domu, zadzwonił telefon, więc podniosłem słuchawkę. Jednakże moja żona odebrała telefon wcześniej i usłyszałem jej rozmowę. Umawiała się na randkę z innym mężczyzna. Pomyślałem: „To niemożliwe”. Nie mogłem w to uwierzyć, ponieważ byliśmy dobrym małżeństwem. Mieliśmy udane pożycie seksualne, więc myślałem, że wszystko jest w najlepszym porządku”.

Powiedział mi następnie, że chciał porozmawiać z żoną na ten temat, gdy odłożyła słuchawkę, ale ona odmówiła. Myśl, że jego żona spotyka się z kimś innym, była dla niego ciosem. Przez następne kilka tygodni żona nadal nie chciała rozmawiać z nim na ten temat. Jim wiedział, że spotyka się z tym drugim mężczyzną raz w tygodniu, lecz ona mówiła, że „stara się mu tylko pomóc”. Jim zwracał się o radę do poradni małżeńskiej, gdzie mu powiedziano, żeby postawił żonie ultimatum, a gdy to nie pomoże, żeby od niej odszedł.
Nigdy nie zapomnę, jak wyglądał, kiedy do mnie przyszedł. Uklęknął przed Najświętszym Sakramentem i szlochał: „Siostro Briege, kocham żonę. Wiem, że moje małżeństwo jest święte w oczach Boga. Czy nie mogę nic zrobić, żeby je uratować? Wierzę w ten sakrament i nie chcę opuszczać żony. Kocham ją”.

Spojrzałam na tego dobrego człowieka i nie wiedziałam, co powiedzieć. Zaczęłam się więc modlić : „Jezu, proszę, powiedz mi, co mam mu powiedzieć”. Głos z tabernakulum powiedział do mnie: „Powiedz mu, że będzie gorzej, zanim będzie lepiej. Powiedz mu, że jestem przy nim i będę go podtrzymywał za pomocą łaski tego sakramentu. Powiedz mu, żeby się nie poddawał”. No cóż, co za wspaniała wiadomość, że będzie gorzej, zanim będzie lepiej! Gdy mu to powiedziałam, Jim tylko popatrzył na mnie, jak gdyby nie mógł sobie z tym poradzić.

Przez następne dziesięć miesięcy co tydzień przebywał długą drogę, by się ze mną zobaczyć. Zawsze przychodził tylko posiedzieć w kaplicy. Ja się modliłam, a on tam po prostu siedział i opowiadał. Mówił o wszystkim, co go martwiło, a potem prosił mnie, bym się z nim pomodliła. Modliłam się z nim i zachęcałam go, by się nie poddawał.
Okazało się, że kochanek jego żony wynajął jakiegoś spirytystę, by ten doprowadził do zniszczenia tego małżeństwa. Widzimy obecnie ogromny rozkwit czarnej magii, spirytyzmu i wszelkiego rodzaju złych mocy. Ten spirytysta napisał do Jima: „Spotkałem twoją żonę w innej sferze życia. Ona tak naprawdę nie jest twoja, więc będziesz musiał pozwolić jej odejść. To małżeństwo musi się rozpaść”. Jim pokazał mi te listy, w których była również mowa o sensach spirytystycznych. Za każdym razem, gdy była o tym mowa, słyszałam w głębi duszy słowa: „Większy jest Ten, który jest obecny w tobie, niż ten, który jest obecny w świecie”. Podtrzymywałam więc Jima na duchu: „Nie poddawaj się; Jezus jest z tobą. Wzięliście ślub i macie łaski płynące z sakramentu małżeństwa. Uczęszczaj codziennie na Mszę świętą. Wygrasz tę bitwę”.

Przez cały ten czas jego żona nadal nie chciała rozmawiać z nim na ten temat i to go załamywało. Chodził jednakże na Mszę świętą i nie potępiał jej. Wiele jest ukrytych świętych w Kościele. Jim wiedział, że jego żona co tydzień spotykała się z tym drugim mężczyzną, kiedy on był w pracy. Błagał Boga, żeby dał jej łaskę pokonania pokusy deptania przyrzeczeń małżeńskich.

Pewnego wieczoru, gdy byłam w Europie, Jim zadzwonił do mnie. Zwierzył mi się: „Briege, skończyło się. Chcę ci podziękować za to, że dodawałaś mi otuchy”. Pomyślałam, że Bóg użył mnie, by pomóc mu przeżyć ten trudny okres w życiu, ale na tym kończy się moja rola.

Jakieś trzy miesiące później wybierałam się na wycieczkę i byłam właśnie zajęta czymś bardzo zwyczajnym: myciem zębów. Gdy podniosłam głowę, miałam wrażenie, że Bóg pokazuje mi obraz Jima w lustrze i mówi: „Zadzwoń do niego dzisiaj”. Więc zadzwoniłam. Nie rozmawiałam już z nim trzy lub cztery miesiące. Jim wykrzyknął: „Siostro, właśnie miałem do siostry dzwonić. Mogę przyjechać, by z siostrą porozmawiać?”. Przyjechał jeszcze tego samego dnia. Kiedy wszedł do kaplicy, usiadł ciężko w ławce i spuścił głowę. Błagał: „Proszę, niech się siostra ze mną pomodli. Nie mogę siostrze nic powiedzieć, ale jeśli Bóg chce, żeby siostra wiedziała, objawi to siostrze, ponieważ tak bardzo mi siostra pomogła”. Usłyszałam głos Pana: „Jego żona jest w ciąży i to nie jest jego dziecko”. Spojrzałam więc na Jima i powiedziałam: „Jim, twoja żona spodziewa się dziecka”. Popatrzył na mnie skinął głową. Zapytałam: „Kiedy się dowiedziałeś? Co czujesz?”. Odpowiedział: „Siostro, żona powiedziała mi o tym niedługo po zerwaniu z tym mężczyzną”. Zapytałem jeszcze raz: „Co czujesz?”. Wziął mnie za ręce i zaczął płakać. Każdy doświadczałby uczuć gniewu i pragnienia zemsty. Wyszeptał: „Siostro Briege, skoro Jezus może mi przebaczać za każdym razem, gdy zgrzeszę, to jak ja mógłbym nie przebaczyć mojej żonie? Kiedy mi o tym powiedziała, zapewniłem ją, że przyjmę dziecko jak własne i że jej przebaczam”. „Jak ona na to zareagowała?” – zapytałam. Jim odrzekł: „Spojrzała na mnie, otworzyła usta ze zdumienia i wykrzyknęła: „Jeśli ty, człowiek, którego tak głęboko zraniłam, potrafi tak postąpić, to jaki musi być Bóg?!”.

Potem Jim powiedział: „Zdaję sobie teraz sprawę z tego, że gdyby nie łaska tego sakramentu i duchowe wsparcie siostry, byłbym rozwiedziony”. I dodał z uśmiechem: „Niech się siostra tylko modli, żeby dziecko było podobne do mnie”.


źródło: http://milujciesie.org.pl...malzenstwa.html


Trzeba życzyć sobie takich sióstr tysiące, jak ta Briege McKenna OSC
 
     
Kari
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-26, 11:25   

Olgo, Grzegorzu, Miodzio i wszyscy, którzy osądzili i potępili już ks. Marka. Cały czas nie mogę doczekać się Waszych pomysłów, jak rozwiązać taką sytuację: Żona chce wrócić do męża, mąż nie zgadza się żeby wróciła z nieślubnym dzieckiem, a ojciec tego dziecka nie chce się nim zajmować. Jakie wyjście jest dobre?

Swoją drogą adopcja nie jest czymś złym i końcem świata, a tak to przedstawiacie. Znam sporo adoptowanych dzieci w różnym wieku i są one szczęśliwe w przybranych rodzinach, kochają swoich "nieprawdziwych" rodziców i są przez nich bardzo kochane.

Olgo, wszystkie dzieci są darem od Boga, nie ma lepszych ani gorszych, ks. Marek nie stosuje takiego podziału, jest to nadużycie z Twojej strony i brak zrozumienia tego co powiedział. Jednocześnie ja w wielu Twoich wypowiedziach widzę wielką niechęć do księży i katolicyzmu, myślę,że gdzieś ktoś kiedyś bardzo Cię zranił i stąd takie alergiczne reakcje.

Miodzio, wiadomo, że księża tak jak my wszyscy są grzesznikami i powinni nieustająco się nawracać i spowiadać, niektórzy niestety nie chcą. Jaką Ty masz receptę dla księży, którzy mają dzieci, bo zgrzeszyli (np. w trakcie kapłaństwa) i chcą się nawrócić? Co mają zrobić? Tak mi się wydaje, że niektórzy nie widzą innego wyjścia oprócz kamienowania za grzechy.

Dorotko, jestem z Tobą w modlitwie, wierzę, że Bóg da Ci siłę do przetrwania tego trudnego czasu i mądrość, by właściwie podejmować decyzje, które pojawią się przed Tobą.
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-26, 11:49   

Kari napisał/a:
Olgo, Grzegorzu, Miodzio i wszyscy, którzy osądzili i potępili już ks. Marka. Cały czas nie mogę doczekać się Waszych pomysłów, jak rozwiązać taką sytuację: Żona chce wrócić do męża, mąż nie zgadza się żeby wróciła z nieślubnym dzieckiem, a ojciec tego dziecka nie chce się nim zajmować. Jakie wyjście jest dobre?

Wiemy jaki wyjście z sytuacje jest złe - to ratowanie małżeństwa poprzez pozbycie się kłopotu - dziecka, również oddanie w adopcję.
Byc może trafi na właściwe warunki u rodziny zastępczej, ale zawsze jest ryzyko, że tak nie będzie, ze się pomyliliśmy, że nas oszukano, że rodzice zastępczy się... rozejdą.
Oprócz ryzyka co do warunków w przyszłej rodzinę, jest najważniejsze - świadomość porzucenia, odrzucenia przez swoich rodziców. Ta świadomość będzie mu towarzyszyła przez całe życie.
Dlatego adopcja, w tym przypadku jest ZŁEM.

DOBRE wyjście - przynajmniej jedno z rodziców, nie wyrzeka się dziecka.
Opiekuje się, godzi z obowiązkami wobec pozostałych dzieci - jeżeli są. Daje przykład swoim życiem. Postępuje już uczciwie wobec współmałżonka, okazuje miłość.
Tylko w ten sposób jest w stanie naprawić zło, które spowodował.
Na pewno nie poprzez pozbycie się "problemu" - dziecka, udawanie ze go nie ma i nie było.
Całkiem prawdopodobne, ze taka postawa, z czasem odmieni zdanie żony/męża sakramentalnego.
Jeżeli nie... no cóż w naszej hierarchii wartości, na najwyższym stopniu jest Bóg, nie współmałżonek. A Bóg dał nam najważniejsze przykazanie - Miłości.
Jeżeli powodem oddania dziecka w adopcję, jest utrzymanie małżeństwa, byłoby to działanie wbrew temu przykazaniu. W takim małżeństwie nie byłoby miejsca na miłość, chyba jedynie na namiastkę miłości i to tylko dla wybranych.
 
     
ja_tez
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-26, 11:51   

Kari napisał/a:
Jakie wyjście jest dobre?

Pewnie nie ma dobrego wyjścia...
Ja wybrałabym samotność z dzieckiem. Może to się kłóci z tym porządkiem, że najpierw mąż a potem dzieci - ale taki właśnie byłby mój wybór.
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-26, 12:06   

Kari napisał/a:
Olgo, Grzegorzu, Miodzio i wszyscy, którzy osądzili i potępili już ks. Marka. Cały czas nie mogę doczekać się Waszych pomysłów, jak rozwiązać taką sytuację: Żona chce wrócić do męża, mąż nie zgadza się żeby wróciła z nieślubnym dzieckiem, a ojciec tego dziecka nie chce się nim zajmować. Jakie wyjście jest dobre?


Mieszkać z dzieckiem bez męża.
Jakoś trudno mi sobie wyobrazić, że ktoś mógłby oddać swoje dziecko obcym ludziom, aby zamieszkać z mężem. Dla mnie to byłaby patologia i skrajny egoizm.

Dziwne że można w ogóle takie coś rozważać...
Cel nie zawsze uświęca środki !!!!

A tak nawiasem, co taka matka po wielu latach powiedziałaby swojemu dziecku?
"Czemu mnie oddałaś?"...."bo kochałam męża i chcialam z nim mieszkać"
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym
i naturą człowieka..." – więcej na stronie >>>






To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...











"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!








Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Przeciąć pępowinę, aby żyć w prawdzie i zgodnie z wolą Bożą | Tylko dla Panów | Mężczyźni i kobiety różnią się | Tylko dla Pań
Mąż marnotrawny | Miłość i odpowiedzialność | Miłość potrzebuje stanowczości | Umierać dla miłości
Trudne małżeństwo | Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
Korespondencja Agnieszki z prof. o. Jackiem Salijem
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Godność i moc sakramentu małżeństwa chrześcijańskiego | Ks. biskup Zbigniew Kiernikowski "Nawet gdy drugiemu nie zależy"

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy



Żyć mocniej




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,03 sekundy. Zapytań do SQL: 8