Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Hustawka raz góra, raz dól...
Autor Wiadomość
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-11, 00:19   

salvia napisał/a:
Moniko czy myślałaś o jakimś psychologu , może terapii..jeżeli nic w tych sms nie znajdujesz to skąd cały czas te podejżenia w stosunku do męża , czy daje ci powody ze jest inna kobieta , czy kiedykolwiek zostałaś zdradzona .....

Tak chodziłam do psychologa. Tylko, że jedyne co słyszałam to to, że mąż jest draniem, on się nie zmieni i że zbyt się różnimy, by to ratowac.
Jesli chodzi opodejrzenia, niestety zalazł mi za skórę i to nie raz. Dla niego to były tylko znajome, niby nic więcej. niestety poświęcał im więcej uwagi niż mi, choc do zdrady fizycznej nigdy z jego strony nie doszło. Ale dwa lata temu był tak poważnie zakochany, że myslałam, że z tego nie wyjdziemy. Co rok to prorok, jak to mówię. Dlatego zaczęłam sprawdzac, szukac węszyc.... Inna kwestia, że ze strachu kłamał w najdrobniejszych głupotach i to spowodowało, że oskarżyłam go i w tym roku o romans.... Nie do konca słusznie, jak się później okazało.
 
     
salvia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-11, 20:14   

Moniko jeszcze jedno pytanie czy podczas waszych początków twój mąż też był takim kobieciarzem ..... może warto poszukać terapii dla małżeństw , może twojemu mężowi terapia jest potrzebna... a może on po prostu lubi kobiety , są meżczyżni którzy lubią otaczać się wianuszkiem kobiet bez żadnej fizyczności .. i nadal są wierni swojej partnerce .. może zamiast węszyć to trzeba sie było zaprzyjażnić z tymi koleżankami chyba że twój mąż zorganizował sobie równoległy świat .....
 
     
ja_tez
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 07:42   

salvia napisał/a:
są meżczyżni którzy lubią otaczać się wianuszkiem kobiet bez żadnej fizyczności .. i nadal są wierni swojej partnerce ..

Wierni fizycznie. A psychicznie, emocjonalnie? Że nie wspomnę o flircie. To, co potrafią dać obcym kobietom (wsparcie, zrozumienie, wysłuchanie itd.), zazwyczaj własnej żonie już nie bardzo. Obcym łatwiej. Poza domem starający się, pracowici i pomocni, a w domu... po co się wysilać, najważniejsze to spokój i żeby niczego od nich nie wymagać...
Dla facetów zdradą jest tylko fizyczność, kobiety są zazdrosne również o emocje, uczucia...
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 09:12   

Cytat:
Dla facetów zdradą jest tylko fizyczność, kobiety są zazdrosne również o emocje, uczucia...

Mąz jest typem flirciarza i zawsze taki był. Co prawda kiedyś nie aż w takim stopniu jak teraz. On nie zdradził mnie do końca fizycznie, ale jego emocje czy też psychika były lepiej znane przez koleżanki w pracy niż przeze mnie.
Generalnie flirciarstwo jest trochę przykre, ale chodziło mi o to, że ok niech będą koleżanki, znajomi... Ale niech ta rodzina będzie na pierwszym miejscu. Żeby nie było tak, że mąż zajmuje się koleżanką na naszym wyjściu, a mnie totalnie olewa. Albo jak bylismy razem na imprezie, to on nawet się mną nie zainteresował. Wolał kumpelki z pracy.
Czy próbowałam się zakolegowac? Tak. I nawet na początku wychodziło. Ale potem ta koleżanka zaczęła przekraczac granicę. odwiedzała go w domu sama jak mnie nie było. A potem mój mąż nagadał jej na mnie takich bzdur, że na pewno z tego nie wyjdziemy w sensie, żeby dalej ze sobą rozmawiac. ja i ona.
Obce kobiety mają mojego męża tak jak ja chciałabym miec. Dla nich jest przyjacielem, dla mnie złosliwy. Dla nich kolegą i się stara, a dla mnie już nic nie musi robic. To boli najbardziej.

[ Dodano: 2013-11-12, 09:13 ]
"Ja też" to co Ty piszesz jest dokładnie u mnie.

[ Dodano: 2013-11-12, 09:40 ]
Inna też kwestia, że ja jako jego żona też nieźle oblałam egzamin. Bo zamiast go wspierac, ciągle go krytykowałam. Ale to było lata temu. teraz próbuję wszystko naprawic nie tylko dając miłośc, ale i zachowując swoją godnośc.... A to lawirowanie jest najtrudniejsze.
 
     
AJA
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 10:01   

MonikaMaria3 napisał/a:
teraz próbuję wszystko naprawic

masz szansę... tego wiele osób tutaj Ci "zazdrości" ;-) ))
 
     
krawędź nadziei
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 10:31   

MonikaMaria3 napisał/a:

Inna też kwestia, że ja jako jego żona też nieźle oblałam egzamin. Bo zamiast go wspierac, ciągle go krytykowałam. Ale to było lata temu. teraz próbuję wszystko naprawic nie tylko dając miłośc, ale i zachowując swoją godnośc.... A to lawirowanie jest najtrudniejsze.


Ja bardzo podobnie. Tylko obudziłam się z 10miesięcy za późno.
Gdy mąż zdążył się nie tylko przespać z kobietą, ale nią potężnie z wzajemnością zauroczyć i zbudować zręby nowego życia beze mnie.
Jest mega ciężko.
Ale wierzę że damy radę z pomocą Bożą. Nie wiem tylko kiedy.

Ty tym bardziej dasz!
 
     
AJA
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 10:43   

krawędź nadziei napisał/a:
Jest mega ciężko.
Ale wierzę że damy radę z pomocą Bożą. Nie wiem tylko kiedy.


Ja już nie mam nadziei, że wróci... żyję tak, jakby miał nie wrócić... inaczej bym tylko umierała...
 
     
Anita11
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 21:16   

Jak ja dobrze rozumiem to że mąż jest dla innych fajny a dla mnie juz nie tak. Czasem żełowałam że nie zostałam koleżanka. Ale jest jak jest i trzeba wmiare mozliwości jak najmniej uczestniczyć w tej huśtawce.Tylko jak? Człoweik chcąc nie chcac żyje w napięciu.
Mi pomaga że mąż przestał byc centrum mojego świata
 
     
salvia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-12, 21:39   

Ja też może żle się wyraziłam chodziło mi raczej że są panowie którzy lubią przebywać z babkami ....ale oczywiście wszystko ma granice jeżeli mąż adoruje koleżanki to już nie jest wporządku . Monika napisała że chciała się zakolegować z dziewczynami ale mąż zamiast jej zajmował się tamtymi więc próbowała ale mąż tego nie docenił . Moniko co to oznacza ja też oblałam egzamin jako zona?
 
     
ja_tez
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-13, 08:32   

salvia napisał/a:
może żle się wyraziłam chodziło mi raczej że są panowie którzy lubią przebywać z babkami

Rozumiem, o co Ci chodziło. Niemniej nie należy zapominać, że różnica płci, to jednak różnica. I nigdy nie wiadomo, w którym momencie którejś ze stron "odbije". Mimo, że "tylko" się kolegowali, mogli się nawet umawiać, że nie przekroczą pewnych granic. A niezauważalnie, po cichu, zaczyna jednak coś wymykać się spod kontroli. Uczuciom, hormonom rozkazywać się nie da. Fakt, jest jeszcze rozum - który zdarza się, że jednak "zasypia" pod ich wpływem... Nie neguję koleżeństwa, ale... trzeba myśleć trochę, to nie boli ;)
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-13, 09:35   

Cytat:
Moniko co to oznacza ja też oblałam egzamin jako zona?

Wiesz to było już dawno. Kiedy mój mąż mnie potrzebował, ja nie wspierałam go. mało tego ciągle dołowałam. Inna sprawa, że było to efektem kredytów, które wziął dla rodziców, a mi o nich nie powiedział. Oni ich nie spłacali i w końcu dowiedziałam się o tym, jak komornik wszedł na jego pensje. Było też tak, że Tomek chciał wychodzic na spacery, był zły, że ciągle miałam popołudniówki... A mi się nie chciało nigdzie wychodzic, bo te wyjścia kończyły się tym, że tylko ja zajmowałam się naszą córką, a Ola to było wymagające i bardzo energiczne dziecko. Trzy lata nie spałam nocami, chodziłam do pracy i w sumie tylko narzekałam.
Ale gdy teraz na to spojrzę.... Może warto było inaczej to rozegrac. Tylko, że wtedy miałam 25 lat, głowę pełną ideałów, a wszystkie obowiązki i problemy spadły na mnie. Mąż uciekał od problemów w piłke, a potem w smsy z koleżankami. I wszystko dusił w sobie, a ja zeby sprowokowac jego reakcje, to tylko po nim jeździłam jaki to on zły i takie tam.
Wiem, że to była wina nas obojga. Bo ani ja mu nie dawałam wsparcia, ani on mi. Ale przede wszystkim to była wina tego, że zabrakło u nas Boga. I mądrych ludzi dookoła nas, takich, jak na tym forum. I to mogę napisac z pełną stanowczoscią.
Cytat:
Nie neguję koleżeństwa, ale... trzeba myśleć trochę, to nie boli ;)

Ja też nie neguje. Mozna miec zdrowe relacje z koleżankami i wspaniałe z żoną. Ale jak koleżanki są ważniejsze niż żona i do tego mąż ciągle kłamie z ich powodu, a one wiedzą o każdej kłótni w naszym małżeństwie i do tego wierzą mojemu mężowi, który nagadał bzdur na mój temat usiłując ze mnie zrobic wariatkę w swojej pracy, to to na pewno są chore relacje z koleżankami. Pytanie, jak je uzdrowic?
 
     
ja_tez
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-13, 09:44   

MonikaMaria3 napisał/a:
Pytanie, jak je uzdrowic?

Niestety nikt w tym nie wyręczy Twojego męża...
 
     
salvia
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-13, 13:37   

Monika wszystkich nas dopadają takie chwile co by było gdybym coś inaczej zrobił , inaczej powiedział , niestety czasu nie da się cofnąć choć może wiele byśmy zmienili i było by inaczej .....nikt nie jest doskonały wszyscy możemy mieć chwilę słabości ......nie wiem dlaczego twój mąż szuka wrażeń gdzie indziej .... ale na pewno nie ty jesteś temu winna ..... on błądzi ....a z nim jego koleżanki ......
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2013-11-16, 11:48   

Kochani, dziś znowu mam doła i potrzebuję waszych rad. Mój mąż mnie uderzył.
Było to tak. ktoś mu puzczał sygnał. On się obudził. Powiedziałam, że ktoś mu puszczał sygnał. Zareagował delikatnie mówiąc dziwnie, powiedział od razu z agresorem, że przecież k... nie wie kto to. Odparłam to może sprawdzisz. On zaczął mówic, że jestem psycholką. naszły mnie podejrzenia i powiedziałam, że jeżeli to ta kobieta to wie, że będę zła. Bo to nie pierwszy raz kiedy ona mu puszcza, a najczęsciej robi to wtedy, kiedy mnie nie ma. A czasami ich nakryłam na tym pisaniu i sygnałach, więc od razu mu powiedziałam, że u nas kiedyś sygnały oznaczały, że się mysli, że tęskni, że się obudziło. I powiedziałam mu to, że mi sie to nie podoba. Jeżeli jest uczciwy, to się przyzna i pokaże kto... A on zaczął szalec, że jestem nienormalna, że to, że tamto. Potem wstał, ubrał się, zabrał telefon i z wyzwiskami wyszedł.
Potem zadzwonił bym mu kawę zrobiła, bo musi isc do pracy.
Zrobiłam sniadanie, on przywiozł węgiel. I chciałam by było normalnie. On zaczął się wściekac, więc mu powiedziałam, że własnie takie zachowanie powoduje moje podejrzenia i że mógł to inaczej rozegrac.
Wiele razy mnie wyzwał od jeb.... od pier.... od psycholek i tym podobnych. W końcu nie wytzrymałam i wrzasnęłam, że nie ma prawa tak do mnie mówic
On podszedł, zwinął rękę w pięśc. I puknął mnie trzy razy w głowę, dośc mocno, takl, że dotąd mnie boli. Nasza córka była tego świadkiem. ja zrobiłam błąd i powiedziałam, woidziałaś co tatuś zrobi uderzył mamę.... Ola zaczęła płakac, podeszła do mnie, a mąż mnie popchnął. Ola krzyknęła zostaw moją mamę. On wrzasnął, a żebyś wiedziała, że zostawię, bo się nie da z nią życ.... Płakałysmy obie.... A on cynicznie ryknął o patrzci4e jaka rodzinka. Ty tez Ola zostawisz mamę, bo on aje st pojeb......I wyszedł miotając przekleństwa. Potem napisał, że szuka mieszkanie, że ma mnie dośc
Odpisałam mu że ma sobie iśc. Bo żal mi dziecka i siebie ze tyle lat zmarnowałam....
Nie mam już sił.
tego się chyba nie da uratowac.
Owszem nie byłoby tej awantury gdybym mężusia ugłaskała i nie pytała się o ten sygnał. Ale on nie miał prawa się tak zachowac, Wystarczyło by mi odpowiedział normalnie o tym sygnale,m a nie on zrobił z tego jakiś sekret....I jeszcze mnie zwyzywał.
tego się chyba nie da uratowac. Niech się wyprowadzi. Ja nie mam sił na jego awantury, bo jak tylko zadam niewygodne pytanie, to on się wścieka, zamiast byc szczery.
Co zrobi następnym razem. uderzy mnie w brzuch, podbije oko.... I też zwali winę na mnie?
Ostatnio zmieniony przez MonikaMaria3 2013-11-16, 13:44, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym
i naturą człowieka..." – więcej na stronie >>>






To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...











"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!








Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Przeciąć pępowinę, aby żyć w prawdzie i zgodnie z wolą Bożą | Tylko dla Panów | Mężczyźni i kobiety różnią się | Tylko dla Pań
Mąż marnotrawny | Miłość i odpowiedzialność | Miłość potrzebuje stanowczości | Umierać dla miłości
Trudne małżeństwo | Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
Korespondencja Agnieszki z prof. o. Jackiem Salijem
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Godność i moc sakramentu małżeństwa chrześcijańskiego | Ks. biskup Zbigniew Kiernikowski "Nawet gdy drugiemu nie zależy"

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy



Żyć mocniej




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9