[Sama26]

Owszem bede sie modlic najlepiej jak potrafie o jego uzdrowienie, bede wierzyc, nie wiem jak dlugo, ale poki co, musze sie z tym pogodzic i zaczac jakos zyc. Myslac wlasnie o sobie i Bogu. Ze dla Boga bede silna, bede dbac o siebie, probowac byc 'szczesliwa' bo na nim swiat sie nie konczy.


Brawo!!!!!!
Jestes dużo madrzejsza ode mnie Mnie to zajęło prawie rok zanim zrozumiałam ze ja też sie licze Kazdy dzień wyniszczałam siebie psychicznie i fizycznie Bolało strasznie, nie umiałam sobie z tym poradzić Nie mogłam patrzeć jak rodzice martwią sie o mnie a ja nie umiem być silna Jednak dzisiaj czas zrobił swoje i potrafie dzisiaj juz cieszyć sie wszystkim Doceniać to co mam.Musimy pamiętać ze nikt nam nie odda straconej godziny a co dopiero miesiecy czy lat Cieszmy sie że jesteśmy, żyjemy i jesteśmy zdrowe A Góra rozwarze reszte

Owszem bede sie modlic najlepiej jak potrafie o jego uzdrowienie, bede wierzyc, nie wiem jak dlugo, ale poki co, musze sie z tym pogodzic i zaczac jakos zyc. Myslac wlasnie o sobie i Bogu. Ze dla Boga bede silna, bede dbac o siebie, probowac byc 'szczesliwa' bo na nim swiat sie nie konczy.


Brawo!!!!!!
Jestes dużo madrzejsza ode mnie Mnie to zajęło prawie rok zanim zrozumiałam ze ja też sie licze Kazdy dzień wyniszczałam siebie psychicznie i fizycznie Bolało strasznie, nie umiałam sobie z tym poradzić Nie mogłam patrzeć jak rodzice martwią sie o mnie a ja nie umiem być silna Jednak dzisiaj czas zrobił swoje i potrafie dzisiaj juz cieszyć sie wszystkim Doceniać to co mam.Musimy pamiętać ze nikt nam nie odda straconej godziny a co dopiero miesiecy czy lat Cieszmy sie że jesteśmy, żyjemy i jesteśmy zdrowe A Góra rozwarze reszte

[zerta]

[Anita11]

kiedyśbyłam
Trafiłaś w sedno. O Twojej wartości nie świadczy to czy mąz z Tobą jest czy nie. Masz godnośc królewską dziecka Bożego i nic tego nie zmieni.To,że w sumieniu możesz powiedzieć:starałam się ,ja byłam wierna,nie zabrakło we mnie dobrej woli. To w Twoim mężu jest problem.Nie jesteś ani za mało ładna,ani za mało mądra ani nic z tych rzeczy. To Twój mąż uległ jakiemuś zakłamaniu,wybrał źle. To nie Twoja wina.I myślę że nie do końca powinnaś brac sobie do serca to co mówił w grudniu,że coś mu sie w Tobie nie podoba.GDyby tutaj tkwił problem to on ucieszyłby sie że chcesz sie dla niego zmieniać pracowac nad sobą. To po prostu było szukanie dziury w całym,usprawiedliwianie się.
Naprawdę świetnie sobie radzisz w obcym kraju,pełen szacunek i teraz jeszcze jesteś na najlepszej drodze żeby wyciągnąć z tej całej bolesnej sytuacji jak najwięcej dobra.Bo BÓg potrafi z najgorszej sytuacji w naszym życiu wyciągnac samo dobro dla nas.To jes paradoks,ale zaufaj MU.

Polecam ksiązkę,którą tu mi ktoś na forum kiedyś polecił. Dobson:"MIłośc wymaga stanowczości".
I nie bój się życia bez miłości,że jak mąż juz CIe nie otacza miłością to uschniesz. Jest wokół CIebie ocean MIłości z samego źródła: Boga.I ta miłośc uleczy wszystkie Twoje zranienia.I nigdy nie wierz w takie kłamstwa podsuwane przez złego ducha,że Bóg chce abys cierpiała samotnie bo to nieprawda.Jezus jeszcze uczyni cuda w Twoim życiu. :)

kiedyśbyłam
Trafiłaś w sedno. O Twojej wartości nie świadczy to czy mąz z Tobą jest czy nie. Masz godnośc królewską dziecka Bożego i nic tego nie zmieni.To,że w sumieniu możesz powiedzieć:starałam się ,ja byłam wierna,nie zabrakło we mnie dobrej woli. To w Twoim mężu jest problem.Nie jesteś ani za mało ładna,ani za mało mądra ani nic z tych rzeczy. To Twój mąż uległ jakiemuś zakłamaniu,wybrał źle. To nie Twoja wina.I myślę że nie do końca powinnaś brac sobie do serca to co mówił w grudniu,że coś mu sie w Tobie nie podoba.GDyby tutaj tkwił problem to on ucieszyłby sie że chcesz sie dla niego zmieniać pracowac nad sobą. To po prostu było szukanie dziury w całym,usprawiedliwianie się.
Naprawdę świetnie sobie radzisz w obcym kraju,pełen szacunek i teraz jeszcze jesteś na najlepszej drodze żeby wyciągnąć z tej całej bolesnej sytuacji jak najwięcej dobra.Bo BÓg potrafi z najgorszej sytuacji w naszym życiu wyciągnac samo dobro dla nas.To jes paradoks,ale zaufaj MU.

Polecam ksiązkę,którą tu mi ktoś na forum kiedyś polecił. Dobson:"MIłośc wymaga stanowczości".
I nie bój się życia bez miłości,że jak mąż juz CIe nie otacza miłością to uschniesz. Jest wokół CIebie ocean MIłości z samego źródła: Boga.I ta miłośc uleczy wszystkie Twoje zranienia.I nigdy nie wierz w takie kłamstwa podsuwane przez złego ducha,że Bóg chce abys cierpiała samotnie bo to nieprawda.Jezus jeszcze uczyni cuda w Twoim życiu. :)

[AWS]

[kiedysbylam]

AWS - na poczatku dziekuje za wszystkie dobre slowa, wsparcia i tyyyyle dobrych rad.

'Czy wiesz po co naszym błądzącym mężom rozwód? Nie koniecznie, żeby od razu legalizowac te nowe związki. Chcą mieć komfort błądzenia - przeciez jestem już po rozwodzie, jestem "wolny". Czy widzicie perfidię? Jeśli chcesz postawic granicę krzywdzie, to godzisz się na odejście, bo w trójkącie żyć nie będziesz, ale rozwodowi mówisz "nie'. '

Zgadza sie, chca rozwodu, zakonczenia jak najszybciejszego zeby dac sobie jeszcze wiekszy komfort psychiczny. Pisze jeszcze wiekszy no bo moj maz np juz czuje sie wolny, no bo przeciez juz wszystko mi powiedzial i zakonczyl to.... A co do tego, ze zgadzam sie na odejscie - tak, jak najbardziej, zreszta to ja kazalam mu sie wyprowadzic najpierw. Tylko ze on nie chce ze mna byc, ale wyprowadzic tez sie nei chce. HA HA HA> przepraszam, ale to jest naprawde zalosne przeciez. Tzn on chce sie wyprowadzic ale dopiero po 'rozwiazaniu wszystkich spraw formalnych'. nie ma tutaj na mysli rozwodu (na tyle ile ja rozumiem) tylko zebysmy wszystko sami u notariuszy podzielili, zwlaszcza to mieszkanie w ktorym teraz mieszkamy, na ktore jest kredyt na nas oboje, to wtedy sie wyprowadzi. No i jestem ugotowana. Bo nie chce sie godzic na zycie w trojkacie (ktore podejrzewam), a nie chce tez w kilka dni lub nawet tygodni godzic sie na rozwiazywanie tych wszystkich spraw - tak jak on by sobie tego zyczyl i podejmowanie tak waznych dla mnie decyzji w tak silnych jeszcze emocjach. I tutaj wlasnie nie wiem co robic? Bo wlasnie blokujac go za dlugo - ze nie dam mu odpowiedzi ktore mieszkanie chce i nie chcac robic tej rozdzielnosci, to wyjdzie na to ze wlasnie go ciagle zatrzymuje, ze ciagle biedna sie pogodzic nie moge z tym. A tego nie chce, bo wlasnie tak nie jest!! Zaufalam Bogu i plaszczyc sie przed nim nie bede zeby zostawal. No ale to takie bledne kolo..... nie wiem co robic.....

'Łamie przysiegę, a więc grzeszy, czyli jest w łapach . Jakim sposobem ma mówić prawdę, skoro teraz praktykuje u ojca kłamstwa? Niewykonalne! Ma Ci przyznać, że jego romans jest powodem waszego kryzysu? Nie uniósłby tego.'

Zgadza sie, nie uniosl by tego. I dlatego wybiela siebie zrzucajac wine na mnie, a raczej bagatelizujac cala sytuacje, no stalo sie i juz.


'Dlatego postanowiłam zwrócic się do Ciebie, byś sama sobie nie dokopywała, bo to robisz niestety!'

No staram sie czytac, sluchac wszystkich dobrych rad, ale wydaje mi sie wlasnie ze naprawde z kazdym dniem jest lepiej i nie chce siebie samej ranic i wydaje mi sie ze juz tego nie robie?


[ Dodano: 2013-04-23, 10:09 ]
'Napisałas: "...I tak ,dla mnie wciaz jest moim mezem, ale dla niego ja jego zona juz nie jestem i tez nic na to nie poradze..."
No popatrz Jezus dwa tysiące lat temu ustanowił nierozerwalne małżeństwo i kurcze pomylił się, bo zapomniał o zgodę zapytać Twojego męża. Dziewczyno, nie słuchaj bredzenia pogubionego człowieka, a już na pewno nie przyjmuj jako pewnika, że nie jesteś już żoną. Twój mąż pewnie jest człowiekiem rozumnym, więc uświadom mu, że nie ma takiej władzy, by uczynić Cię "nieżoną". A to, co on czuje, to inna para kaloszy. '

Ja sie zgadzam z Toba, bo ja to rozumiem, ze tu chodzi o cos wiecej, o Boga, o Sakrament. Ale tak jak sama pisalas- uswiadom to czlowiekowi zawladnietemu przez diabla, ktory o Bogu nawet slyszec teraz nie chce, tlumacz mu to teraz ze on nie ma takiej wladzy zeby malzenstwo rozwiazywac, ze rozwod to zlo, bo Bog, bo Sakrament, bo nierozerwalne - podobne rozmowy juz tez byly - o Bogu, o wierze i w tej chwili on o Bogu zapomnial i nie robi to na nim zadnego wrazenia. On chce to sie rozstaniemy i juz malznestwem, zona/ mezem nie bedziemy - takie jest jego myslenie przeciez.

[ Dodano: 2013-04-23, 10:21 ]
'Stwierdziłaś; "...Tak, wlasnie dlatego bo zycie dal mi Bog i nic i nikt nei jest wazniejszy od zycia ludzkiego..."
Mylisz się! Ważniejsze od życia ludzkiego jest BÓG, ZBAWIENIE, MIŁOŚĆ'

Tak, tak, zgadza sie :) to jest wazniejsze. Mialam na mysli wlasnie to nasze zycie ziemskie tutaj. Bog jest najwazniejszy, oczywiscie. Ale tu na ziemi, nie mamy chyba nic cenniejszego niz wlasnie wlasne zycie, patrzac w perspektywie tracenia/ niczenia go przez drugiego czlowieka.

[ Dodano: 2013-04-23, 10:45 ]
'Napisałaś: "... I przez kolejne 5 miesiecy (grudzien - kwieciec) trwalam w pokorze i poczuciu winy, starajac sie sprawic zeby maz poczul sie lepiej, zeby nie mial juz powodow do zlosci, smutku,..."
No i poczuł się lepiej, bo dostał argumenty dla swojego błądzenia w postaci Twojego poczucia winy. A miał się czuć fatalnie z tym, że Cię oszukuje, że łamie przysięgę, że zdradza...NIE, wcale nie musza to być awantury, czy spazmy....swoją postawą pokazujesz: nie pozwalam. Wysoko podniesiona głowa, bo jesteś piekną, dobrą, wierną żoną. '

No ale ja wtedy nie wiedzialam ze on mnie zdradza. To co mialam robic? Nie starac sie naprawiac problemow, rozwiazywac konfliktow? Staralam sie zrozumiec, pomagac, ulepszac sama siebie, dla Boga, siebie i drugiego czlowieka. To chyba normalne w malzenstwie? :) Ze jak cos jest nie tak, to sie rozmawia, stara zrozumiec i cos ulepszac, poprawiac, modlic sie za to. i ja to wszystko robilam. Tak, a ze on mnie zdradzal to poczul sie jeszcze lepiej. Teraz wiem ze zdradzal i wlasnie teraz pokazuje tak jak napisalas ' nie pozwalam', nie ponizam sie itd.

'Twój mąż ma zobaczyc w domu spokojną, pogodną, zadbaną i radosną żonę, która teraz dopiero żyje pełnia piersi. I żadnego zabiegania o miłość u męża. Jesteś z boku, odsuwasz się i spokojnie przyglądasz sie poczynaniom męża. To on ma sie miotac, watpić w słusznośc swych decyzji, miec poczucie ogromnej straty i on ma sziukac Ciebie, a nie odwrotnie! Zadych obiadków, prania, usługiwania, ale spokojna odpowiedz, gdy pyta i dystans. Masz byĆ ANIOŁEM,bo od anioła się nie odchodzi!'

Tak, wiem o tym i tak wlasnie robie. Nie rozmawiamy w ogole odkad wrocilam do domu. Nie pytam gdzie wychodzi, o ktorej bedzie, no absolutnie nic. Spi w drugim pokoju na sofie - ja w sypialni no i kazde zyje swoim zyciem. Ale jak go widze juz to staram sie byc najabrdziej zadowolona z zycia jak potrafie.... Obiady? Pranie? No nie, az taka zaslepiona to nie bylam w zadnym momencie tego wszystkiego :) Dzieki Bogu. Zreszta on jest bardzo zaradny, naprawde :) Sam pierze, gotuje, w niedziele sadzil pomidory na balkonie..... no szkoda gadac, ale nie, naprawde my zyjemy teraz tak jakbysmy nie byli juz razem.

'Oczywiscie, że masz udział w kryzysie, bo dobre małżeństwa nie mają kryzysów. Odkrywaj swoje słabości ije zmieniaj, byś mogła byc lepszą żoną, gdy mąż wróci, ale na Boga nie inormuj go o swoich błędach Uwierz to były tylkobłędy, do których kazdy człowiek ma prawo. Juz ich nie popełniasz, a jak będziesz o nich mówic teraz w kryzysie mężowi zostaną potraktowane,jako winy i "krzywdy", wyrzadzone. A stąd juz blisko do stwierdzenia - Byłem krzywdzony, więc mam prawo szukac szczęscia z kim innym Z kimś ,kto mnie tak bardzo rozumie i ble, ble, ble.... Nie pozwól sie w ten sposób prowokowac, czy manipulować. '

no widzisz, tego akurat nie rozumialam. Wydawalo mi sie ze skoro mialam jakakolwiek wine (nawet tak mala i oczywista ze tak jak piszesz kazdy ma prawo do takich bledow, ba to nawet nie sa bledy, to jest po prostu fakt ze nikt nie jest idealny i nikt nie jest identyczny. Kazdy ma troche inne potrzeby ktore trzeba sobie komunikowac, a on tego nie robil, tylko trzymal wszystkie frustracje w sobie i tak potem zrobil jak zrobil)
to myslalam ze powinnam sie przyznac do tego, no zeby nie wychodzilo na to, ze to wszystko tylko jego wina. Wiec przyznawalam przez te miesiace (nie wiedzac o zdradzie) ze tak, mial prawo poczuc sie wtedy czy wtedy zle z mojego powodu, ale ze postaram sie to zmienic itd. Cały czas chcialam po prostu zeby bylo w koncu dobrze. No a nie moglo byc bo powody byly zupelnie inne. No ale faktycznie jemu to pomoglo i on to sobie juz obrocil, ze ta moja wina to w ogole byla chyba wieksza od jego....a to ze mnie zdradzil to tylko szczegol taki ktory wynikal wlasnie z tego 'jak ja go nie rozumialam'...

AWS - na poczatku dziekuje za wszystkie dobre slowa, wsparcia i tyyyyle dobrych rad.

'Czy wiesz po co naszym błądzącym mężom rozwód? Nie koniecznie, żeby od razu legalizowac te nowe związki. Chcą mieć komfort błądzenia - przeciez jestem już po rozwodzie, jestem "wolny". Czy widzicie perfidię? Jeśli chcesz postawic granicę krzywdzie, to godzisz się na odejście, bo w trójkącie żyć nie będziesz, ale rozwodowi mówisz "nie'. '

Zgadza sie, chca rozwodu, zakonczenia jak najszybciejszego zeby dac sobie jeszcze wiekszy komfort psychiczny. Pisze jeszcze wiekszy no bo moj maz np juz czuje sie wolny, no bo przeciez juz wszystko mi powiedzial i zakonczyl to.... A co do tego, ze zgadzam sie na odejscie - tak, jak najbardziej, zreszta to ja kazalam mu sie wyprowadzic najpierw. Tylko ze on nie chce ze mna byc, ale wyprowadzic tez sie nei chce. HA HA HA> przepraszam, ale to jest naprawde zalosne przeciez. Tzn on chce sie wyprowadzic ale dopiero po 'rozwiazaniu wszystkich spraw formalnych'. nie ma tutaj na mysli rozwodu (na tyle ile ja rozumiem) tylko zebysmy wszystko sami u notariuszy podzielili, zwlaszcza to mieszkanie w ktorym teraz mieszkamy, na ktore jest kredyt na nas oboje, to wtedy sie wyprowadzi. No i jestem ugotowana. Bo nie chce sie godzic na zycie w trojkacie (ktore podejrzewam), a nie chce tez w kilka dni lub nawet tygodni godzic sie na rozwiazywanie tych wszystkich spraw - tak jak on by sobie tego zyczyl i podejmowanie tak waznych dla mnie decyzji w tak silnych jeszcze emocjach. I tutaj wlasnie nie wiem co robic? Bo wlasnie blokujac go za dlugo - ze nie dam mu odpowiedzi ktore mieszkanie chce i nie chcac robic tej rozdzielnosci, to wyjdzie na to ze wlasnie go ciagle zatrzymuje, ze ciagle biedna sie pogodzic nie moge z tym. A tego nie chce, bo wlasnie tak nie jest!! Zaufalam Bogu i plaszczyc sie przed nim nie bede zeby zostawal. No ale to takie bledne kolo..... nie wiem co robic.....

'Łamie przysiegę, a więc grzeszy, czyli jest w łapach . Jakim sposobem ma mówić prawdę, skoro teraz praktykuje u ojca kłamstwa? Niewykonalne! Ma Ci przyznać, że jego romans jest powodem waszego kryzysu? Nie uniósłby tego.'

Zgadza sie, nie uniosl by tego. I dlatego wybiela siebie zrzucajac wine na mnie, a raczej bagatelizujac cala sytuacje, no stalo sie i juz.


'Dlatego postanowiłam zwrócic się do Ciebie, byś sama sobie nie dokopywała, bo to robisz niestety!'

No staram sie czytac, sluchac wszystkich dobrych rad, ale wydaje mi sie wlasnie ze naprawde z kazdym dniem jest lepiej i nie chce siebie samej ranic i wydaje mi sie ze juz tego nie robie?


[ Dodano: 2013-04-23, 10:09 ]
'Napisałas: "...I tak ,dla mnie wciaz jest moim mezem, ale dla niego ja jego zona juz nie jestem i tez nic na to nie poradze..."
No popatrz Jezus dwa tysiące lat temu ustanowił nierozerwalne małżeństwo i kurcze pomylił się, bo zapomniał o zgodę zapytać Twojego męża. Dziewczyno, nie słuchaj bredzenia pogubionego człowieka, a już na pewno nie przyjmuj jako pewnika, że nie jesteś już żoną. Twój mąż pewnie jest człowiekiem rozumnym, więc uświadom mu, że nie ma takiej władzy, by uczynić Cię "nieżoną". A to, co on czuje, to inna para kaloszy. '

Ja sie zgadzam z Toba, bo ja to rozumiem, ze tu chodzi o cos wiecej, o Boga, o Sakrament. Ale tak jak sama pisalas- uswiadom to czlowiekowi zawladnietemu przez diabla, ktory o Bogu nawet slyszec teraz nie chce, tlumacz mu to teraz ze on nie ma takiej wladzy zeby malzenstwo rozwiazywac, ze rozwod to zlo, bo Bog, bo Sakrament, bo nierozerwalne - podobne rozmowy juz tez byly - o Bogu, o wierze i w tej chwili on o Bogu zapomnial i nie robi to na nim zadnego wrazenia. On chce to sie rozstaniemy i juz malznestwem, zona/ mezem nie bedziemy - takie jest jego myslenie przeciez.

[ Dodano: 2013-04-23, 10:21 ]
'Stwierdziłaś; "...Tak, wlasnie dlatego bo zycie dal mi Bog i nic i nikt nei jest wazniejszy od zycia ludzkiego..."
Mylisz się! Ważniejsze od życia ludzkiego jest BÓG, ZBAWIENIE, MIŁOŚĆ'

Tak, tak, zgadza sie :) to jest wazniejsze. Mialam na mysli wlasnie to nasze zycie ziemskie tutaj. Bog jest najwazniejszy, oczywiscie. Ale tu na ziemi, nie mamy chyba nic cenniejszego niz wlasnie wlasne zycie, patrzac w perspektywie tracenia/ niczenia go przez drugiego czlowieka.

[ Dodano: 2013-04-23, 10:45 ]
'Napisałaś: "... I przez kolejne 5 miesiecy (grudzien - kwieciec) trwalam w pokorze i poczuciu winy, starajac sie sprawic zeby maz poczul sie lepiej, zeby nie mial juz powodow do zlosci, smutku,..."
No i poczuł się lepiej, bo dostał argumenty dla swojego błądzenia w postaci Twojego poczucia winy. A miał się czuć fatalnie z tym, że Cię oszukuje, że łamie przysięgę, że zdradza...NIE, wcale nie musza to być awantury, czy spazmy....swoją postawą pokazujesz: nie pozwalam. Wysoko podniesiona głowa, bo jesteś piekną, dobrą, wierną żoną. '

No ale ja wtedy nie wiedzialam ze on mnie zdradza. To co mialam robic? Nie starac sie naprawiac problemow, rozwiazywac konfliktow? Staralam sie zrozumiec, pomagac, ulepszac sama siebie, dla Boga, siebie i drugiego czlowieka. To chyba normalne w malzenstwie? :) Ze jak cos jest nie tak, to sie rozmawia, stara zrozumiec i cos ulepszac, poprawiac, modlic sie za to. i ja to wszystko robilam. Tak, a ze on mnie zdradzal to poczul sie jeszcze lepiej. Teraz wiem ze zdradzal i wlasnie teraz pokazuje tak jak napisalas ' nie pozwalam', nie ponizam sie itd.

'Twój mąż ma zobaczyc w domu spokojną, pogodną, zadbaną i radosną żonę, która teraz dopiero żyje pełnia piersi. I żadnego zabiegania o miłość u męża. Jesteś z boku, odsuwasz się i spokojnie przyglądasz sie poczynaniom męża. To on ma sie miotac, watpić w słusznośc swych decyzji, miec poczucie ogromnej straty i on ma sziukac Ciebie, a nie odwrotnie! Zadych obiadków, prania, usługiwania, ale spokojna odpowiedz, gdy pyta i dystans. Masz byĆ ANIOŁEM,bo od anioła się nie odchodzi!'

Tak, wiem o tym i tak wlasnie robie. Nie rozmawiamy w ogole odkad wrocilam do domu. Nie pytam gdzie wychodzi, o ktorej bedzie, no absolutnie nic. Spi w drugim pokoju na sofie - ja w sypialni no i kazde zyje swoim zyciem. Ale jak go widze juz to staram sie byc najabrdziej zadowolona z zycia jak potrafie.... Obiady? Pranie? No nie, az taka zaslepiona to nie bylam w zadnym momencie tego wszystkiego :) Dzieki Bogu. Zreszta on jest bardzo zaradny, naprawde :) Sam pierze, gotuje, w niedziele sadzil pomidory na balkonie..... no szkoda gadac, ale nie, naprawde my zyjemy teraz tak jakbysmy nie byli juz razem.

'Oczywiscie, że masz udział w kryzysie, bo dobre małżeństwa nie mają kryzysów. Odkrywaj swoje słabości ije zmieniaj, byś mogła byc lepszą żoną, gdy mąż wróci, ale na Boga nie inormuj go o swoich błędach Uwierz to były tylkobłędy, do których kazdy człowiek ma prawo. Juz ich nie popełniasz, a jak będziesz o nich mówic teraz w kryzysie mężowi zostaną potraktowane,jako winy i "krzywdy", wyrzadzone. A stąd juz blisko do stwierdzenia - Byłem krzywdzony, więc mam prawo szukac szczęscia z kim innym Z kimś ,kto mnie tak bardzo rozumie i ble, ble, ble.... Nie pozwól sie w ten sposób prowokowac, czy manipulować. '

no widzisz, tego akurat nie rozumialam. Wydawalo mi sie ze skoro mialam jakakolwiek wine (nawet tak mala i oczywista ze tak jak piszesz kazdy ma prawo do takich bledow, ba to nawet nie sa bledy, to jest po prostu fakt ze nikt nie jest idealny i nikt nie jest identyczny. Kazdy ma troche inne potrzeby ktore trzeba sobie komunikowac, a on tego nie robil, tylko trzymal wszystkie frustracje w sobie i tak potem zrobil jak zrobil)
to myslalam ze powinnam sie przyznac do tego, no zeby nie wychodzilo na to, ze to wszystko tylko jego wina. Wiec przyznawalam przez te miesiace (nie wiedzac o zdradzie) ze tak, mial prawo poczuc sie wtedy czy wtedy zle z mojego powodu, ale ze postaram sie to zmienic itd. Cały czas chcialam po prostu zeby bylo w koncu dobrze. No a nie moglo byc bo powody byly zupelnie inne. No ale faktycznie jemu to pomoglo i on to sobie juz obrocil, ze ta moja wina to w ogole byla chyba wieksza od jego....a to ze mnie zdradzil to tylko szczegol taki ktory wynikal wlasnie z tego 'jak ja go nie rozumialam'...

[Sama26]

A ja się zastanawiam gdzie w tym wszystkim jestesmy MY jako kobiety, żony, ludzie, osoby czujące i myślące Mające UCZUCIA!!!!
Przecież CI mężczyźni zdradzili nas oszukali podeptali nasze uczucia i zabili wszystko co powinno być w małżeństwie . Wiem, że powinno sie walczyć ale czy tak naprawde przez kilka lat ciagać sie po sądach bo on chce a ja nie?? A co z naszymi uczuciami ?? Oni nas już raz zniszczyli i rozszarpali uczuciowo i dalej bedziemy sie tak szarpać Ja mu nie pozwoliłam na zdrade i nie pozwalam nadal ale poprostu nie mam sił na sądy i inne upokorzenia GDZIE W TYM WSZYSTKIM JESTESMY MY Nie rozumiem ?? Nadal oni sie liczą bo im nie wolno Pewnie że nie wolno ale ja nie mam sił POprostu

A ja się zastanawiam gdzie w tym wszystkim jestesmy MY jako kobiety, żony, ludzie, osoby czujące i myślące Mające UCZUCIA!!!!
Przecież CI mężczyźni zdradzili nas oszukali podeptali nasze uczucia i zabili wszystko co powinno być w małżeństwie . Wiem, że powinno sie walczyć ale czy tak naprawde przez kilka lat ciagać sie po sądach bo on chce a ja nie?? A co z naszymi uczuciami ?? Oni nas już raz zniszczyli i rozszarpali uczuciowo i dalej bedziemy sie tak szarpać Ja mu nie pozwoliłam na zdrade i nie pozwalam nadal ale poprostu nie mam sił na sądy i inne upokorzenia GDZIE W TYM WSZYSTKIM JESTESMY MY Nie rozumiem ?? Nadal oni sie liczą bo im nie wolno Pewnie że nie wolno ale ja nie mam sił POprostu

[Kaemka2009]

[quote="AWS"]
[ Dodano: 2013-04-22, 14:58 ]

[quote="AWS"]
[ Dodano: 2013-04-22, 14:58 ]

[kiedysbylam]

a ja coraz bardziej czuje ze on naprawde tego nie skonczyl. Dowodow nie mam zadnych w tej chwili i nie wiem co nadal robic. Ufam Bogu jesli chodzi o cale nasze dalsze losy. Ale tak jak tu piszecie - nie moge i nie chce godzic sie na zycie w trojkacie. Moge mieszkac z nim pod 1 dachem (takie bylo moje zalozenie), obok siebie, nawet po tym, wiedzac ze mnie zdradzal, dajac sobie czas, ufajac Bogu, nie podejmujac pochopnych decyzji i nie blagajac o jego milosc. Takie bylo zalozenie, ale podjelam je po naszym 'rozstaniu' ale wierzac ze mimo wszystko tamto zakonczyl. Taki mowi mi, tak mowi znajomym.

Ale tak jak pisze - nie mam dowodow w tej chiwli i nie bardzo moge je zdobyc, ale czuje to. Czuje ze jak go nie ma po pracy i nie ma zadnego racjonalnego wytlumaczenia gdzie moglby byc, to czuje ze jest z nia. I co mam robic? ON sie do etgo nie przyzna, nie chce zyc w trojkacie, on sie nie wyprowadzi i co? Bylo ze mna ogolnie troche lepiej, potrafilam pogodzic sie z tym ze on nie chce byc ze mna i potrafilam walczyc o siebie, poczuc sie choc troche lepiej. Ale teraz, gdy okazuje sie ze jednak chyba on to dalej ciagnie, wraca do NASZEGO domu po spotkaniach z nia, to nie potrafie sobie tego poukladac i z tym poradzic. A z 2 strony nie bardzo mam co zrobic.... straszne to....

a ja coraz bardziej czuje ze on naprawde tego nie skonczyl. Dowodow nie mam zadnych w tej chwili i nie wiem co nadal robic. Ufam Bogu jesli chodzi o cale nasze dalsze losy. Ale tak jak tu piszecie - nie moge i nie chce godzic sie na zycie w trojkacie. Moge mieszkac z nim pod 1 dachem (takie bylo moje zalozenie), obok siebie, nawet po tym, wiedzac ze mnie zdradzal, dajac sobie czas, ufajac Bogu, nie podejmujac pochopnych decyzji i nie blagajac o jego milosc. Takie bylo zalozenie, ale podjelam je po naszym 'rozstaniu' ale wierzac ze mimo wszystko tamto zakonczyl. Taki mowi mi, tak mowi znajomym.

Ale tak jak pisze - nie mam dowodow w tej chiwli i nie bardzo moge je zdobyc, ale czuje to. Czuje ze jak go nie ma po pracy i nie ma zadnego racjonalnego wytlumaczenia gdzie moglby byc, to czuje ze jest z nia. I co mam robic? ON sie do etgo nie przyzna, nie chce zyc w trojkacie, on sie nie wyprowadzi i co? Bylo ze mna ogolnie troche lepiej, potrafilam pogodzic sie z tym ze on nie chce byc ze mna i potrafilam walczyc o siebie, poczuc sie choc troche lepiej. Ale teraz, gdy okazuje sie ze jednak chyba on to dalej ciagnie, wraca do NASZEGO domu po spotkaniach z nia, to nie potrafie sobie tego poukladac i z tym poradzic. A z 2 strony nie bardzo mam co zrobic.... straszne to....

[diagos]

[kiedysbylam]

dzis moja mama byla u prawnika porozmawiac, po prostu zapytac jak to wszystko naprawde wyglada jak przyszloby co do czego. Maz chce jak najszybciej pozalatwiac rozdzielnosc majatkowa i porozdzielac mieszkania. Nie chce, nie moge ze wzgledu na swoje zdrowie go zatrzymywac sila. Nie wyprowadzi sie dopoki tego nie zrobimy. A na zycie w 3, mieszkajac z nim pod 1 dachem rowniez zgodzic sie nie moge. Tak wiec wychodzi na jego, trzeba to wszystko jak najszybciej pozalatwiac, zeby sie wyprowadzil a mi pozostanie modlitwa. dowiedzialam sie rowniez ze nawet udowodniona zdrada daje bardzo male szanse na orzeczenie o jego winie. Jesli sie nie znecal, nie pil, nie bil, to 'tylko' to ze mnie zdradzal to za malo, nie ma dzieci, nie ma nic, i tak i tak sad prawdopodobnie nie orzekl o jego winie, a trwalo by to kilka lat. Musze sie z tym pogodzic, dalej zwracac sie do Boga o sile i jego nawrocenie, ale nie moge go zatrzymywac na sile :( to wszystko sie dzieje naprawde i musze wreszcie spojrzec prawdzie w oczy i z pomoca Boga i bliskich przez to przejsc.

dzis moja mama byla u prawnika porozmawiac, po prostu zapytac jak to wszystko naprawde wyglada jak przyszloby co do czego. Maz chce jak najszybciej pozalatwiac rozdzielnosc majatkowa i porozdzielac mieszkania. Nie chce, nie moge ze wzgledu na swoje zdrowie go zatrzymywac sila. Nie wyprowadzi sie dopoki tego nie zrobimy. A na zycie w 3, mieszkajac z nim pod 1 dachem rowniez zgodzic sie nie moge. Tak wiec wychodzi na jego, trzeba to wszystko jak najszybciej pozalatwiac, zeby sie wyprowadzil a mi pozostanie modlitwa. dowiedzialam sie rowniez ze nawet udowodniona zdrada daje bardzo male szanse na orzeczenie o jego winie. Jesli sie nie znecal, nie pil, nie bil, to 'tylko' to ze mnie zdradzal to za malo, nie ma dzieci, nie ma nic, i tak i tak sad prawdopodobnie nie orzekl o jego winie, a trwalo by to kilka lat. Musze sie z tym pogodzic, dalej zwracac sie do Boga o sile i jego nawrocenie, ale nie moge go zatrzymywac na sile :( to wszystko sie dzieje naprawde i musze wreszcie spojrzec prawdzie w oczy i z pomoca Boga i bliskich przez to przejsc.

[mare1966]

Diagos napisał :

Cytat:

Troszkę źle się poczułem jak napisałaś, że mężczyźni zdradzają, kobiety również. Faceci też mają uczucia.

.......... Ty serio ?
"troszkę źle się poczułem" , "faceci też maja uczucia"

Facet zdradza z kobietą ( pomijam tzw. gejów )
raczej nie z licealistką i nie z wdową staruszką ,
zatem zdrada faceta = zdrada kobiety
jest dokładnie 1:1

Faceci tak zostali stworzeni , że więcej zajmują się materią nieożywioną .
Samochód , komputer , maszyna - nie ma uczuć .
Kobiety - więcej dziećmi , zatem mają więcej praktyki w uczuciach , robią w tym .
Same uczucia mamy takie same , bez różnicy .
Wrażliwość nie jest uwarunkowana płcią .
Mężczyzna nie stoi niżej na drabinie stworzeń tylko dlatego ,
że został stworzony "wcześniej" .
To się uzupełnia .
Nie ma męskości bez kobiecości i odwrotnie .
Ktoś bardzo w tym miesza
i próbuje "stworzyć" istotę uniwersalną , czyli hybrydę ,
takie babo-chłopy a ostatnio chłopo-baby .


Właściwie , chciałem napisać w tym wątku ,
by poprzeć to o czym pisała AWS .
Odchodzący chcą mieć komfort odejścia ,
bo jednak sumienie ich gryzie , mają naturalne opory .
.......... i niestety dajemy się wciągnąć w tę grę

Diagos , niby też racja ,
ale jakieś to śliskie ?
Godność - nie jest zwykłą wymówką , bo tak łatwiej ,
dać rozwód bo spokój itp.
Niebezpieczna interpretacja chyba - skoro chce rozwodu to "niewierzaca" ,
a skoro tak pozwolić odejść .
......... no to generalnie , skoro ktoś grzeszy to widać niewierzący ,
bo jakby był wierzący to by nie grzeszył
a skoro niewięrząca to i sakramentu po mojemu nie było itd.

Swego czasu lekarze domagali się godziwych zarobków ,
znaczy ile ta "godność" kosztuje w żywej gotówce ???
Czym jest godność ?

Diagos napisał :

Cytat:

Troszkę źle się poczułem jak napisałaś, że mężczyźni zdradzają, kobiety również. Faceci też mają uczucia.

.......... Ty serio ?
"troszkę źle się poczułem" , "faceci też maja uczucia"

Facet zdradza z kobietą ( pomijam tzw. gejów )
raczej nie z licealistką i nie z wdową staruszką ,
zatem zdrada faceta = zdrada kobiety
jest dokładnie 1:1

Faceci tak zostali stworzeni , że więcej zajmują się materią nieożywioną .
Samochód , komputer , maszyna - nie ma uczuć .
Kobiety - więcej dziećmi , zatem mają więcej praktyki w uczuciach , robią w tym .
Same uczucia mamy takie same , bez różnicy .
Wrażliwość nie jest uwarunkowana płcią .
Mężczyzna nie stoi niżej na drabinie stworzeń tylko dlatego ,
że został stworzony "wcześniej" .
To się uzupełnia .
Nie ma męskości bez kobiecości i odwrotnie .
Ktoś bardzo w tym miesza
i próbuje "stworzyć" istotę uniwersalną , czyli hybrydę ,
takie babo-chłopy a ostatnio chłopo-baby .


Właściwie , chciałem napisać w tym wątku ,
by poprzeć to o czym pisała AWS .
Odchodzący chcą mieć komfort odejścia ,
bo jednak sumienie ich gryzie , mają naturalne opory .
.......... i niestety dajemy się wciągnąć w tę grę

Diagos , niby też racja ,
ale jakieś to śliskie ?
Godność - nie jest zwykłą wymówką , bo tak łatwiej ,
dać rozwód bo spokój itp.
Niebezpieczna interpretacja chyba - skoro chce rozwodu to "niewierzaca" ,
a skoro tak pozwolić odejść .
......... no to generalnie , skoro ktoś grzeszy to widać niewierzący ,
bo jakby był wierzący to by nie grzeszył
a skoro niewięrząca to i sakramentu po mojemu nie było itd.

Swego czasu lekarze domagali się godziwych zarobków ,
znaczy ile ta "godność" kosztuje w żywej gotówce ???
Czym jest godność ?

[Sama26]

[quote="mare1966"]Diagos napisał :

Cytat:

Troszkę źle się poczułem jak napisałaś, że mężczyźni zdradzają, kobiety również. Faceci też mają uczucia.

"troszkę źle się poczułem" , "faceci też maja uczucia"
Przepraszam jeśli uradziłam Nie myślałam w ten sposób chodziło mi o kobiete którj odpisywałam

[quote="mare1966"]Diagos napisał :

Cytat:

Troszkę źle się poczułem jak napisałaś, że mężczyźni zdradzają, kobiety również. Faceci też mają uczucia.

"troszkę źle się poczułem" , "faceci też maja uczucia"
Przepraszam jeśli uradziłam Nie myślałam w ten sposób chodziło mi o kobiete którj odpisywałam

[diagos]

[Nirwanna]

Diagos - z tym twierdzeniem, że jak niewierzący to trzeba pozwolić odejść (i dalej wywód o ilości grzechów) - wg mnie mieszasz pojęcia. I relatywizujesz. Wiara nie jest constans, zmienia się w czasie całego życia, na plus i na minus. Nie ma znaczenia, że jak w czasie zdrady nie wierzył/a, to już można pozwolić odejść. Bo sakrament małżeństwa jest constans i trwa do końca życia, nie ma znaczenia stan wiary w czasie tego życia, poza momentem zawierania sakramentu. Ale od tego są już sądy biskupie.
I teraz co oznacza w Twoim pojęciu "odejść". Zdradzacz najczęściej sam odchodzi - realnie lub co najmniej emocjonalnie, nie potrzebuje naszego przyzwolenia, więc o co chodzi? O rozwód?
Powołujesz się na przykład Renaty, że w TAKIEJ sytuacji, to już trzeba pozwolić odejść. A może inne podejście zastosować?: Odszedłeś (co najmniej emocjonalnie), więc radź sobie sam, ja robię rozdzielność majątkową, składam wniosek o alimenty, przeprowadzam separację - nie wciągniesz mnie w swoje bagno, a ja w spokoju, modlitwie i godnych warunkach poczekam, aż zechcesz wrócić na suchy grunt. Gdzie w takiej postawie "niepozwalanie" na odejście?
Nawiasem mówiąc masz podobny nick do użytkownika "diagoras". Mam nadzieję, że nie jesteście jedną i tą samą osobą?

Diagos - z tym twierdzeniem, że jak niewierzący to trzeba pozwolić odejść (i dalej wywód o ilości grzechów) - wg mnie mieszasz pojęcia. I relatywizujesz. Wiara nie jest constans, zmienia się w czasie całego życia, na plus i na minus. Nie ma znaczenia, że jak w czasie zdrady nie wierzył/a, to już można pozwolić odejść. Bo sakrament małżeństwa jest constans i trwa do końca życia, nie ma znaczenia stan wiary w czasie tego życia, poza momentem zawierania sakramentu. Ale od tego są już sądy biskupie.
I teraz co oznacza w Twoim pojęciu "odejść". Zdradzacz najczęściej sam odchodzi - realnie lub co najmniej emocjonalnie, nie potrzebuje naszego przyzwolenia, więc o co chodzi? O rozwód?
Powołujesz się na przykład Renaty, że w TAKIEJ sytuacji, to już trzeba pozwolić odejść. A może inne podejście zastosować?: Odszedłeś (co najmniej emocjonalnie), więc radź sobie sam, ja robię rozdzielność majątkową, składam wniosek o alimenty, przeprowadzam separację - nie wciągniesz mnie w swoje bagno, a ja w spokoju, modlitwie i godnych warunkach poczekam, aż zechcesz wrócić na suchy grunt. Gdzie w takiej postawie "niepozwalanie" na odejście?
Nawiasem mówiąc masz podobny nick do użytkownika "diagoras". Mam nadzieję, że nie jesteście jedną i tą samą osobą?