Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Przesunięty przez: administrator
2012-12-04, 14:45
Proszę o wsparcie
Autor Wiadomość
Mirela
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-01, 12:43   

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus !!!

Dostałaś jeden z lepszych prezentów...ŚWIĘTYCH KAPŁANÓW na swojej drodze...
Módlmy się za Kapłanów , są nam bardzo potrzebni ŚWIĘCI...,módlmy się za Kościół Swięty
http://www.youtube.com/watch?v=xxRqEnxArjQ


Niech Pan Błogosławi Tobie i Twoim bliskim :)
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-02, 20:43   

Nie będzie łatwo...
Widziałam sie dzis z mężem.Zabrał mnie do swojej pracy,aby spokojnie pogadać.
Chce być ze mną,CHCE WALCZYĆ O NASZĄ RODZINĘ,ale równocześnie ciężko mu się rozstać z kochanką ..
Powiedział że najchętniej zatrzymał by obie-:((
Całował mnie po twarzy,po włosach,całował moje ręce,szyję.
Ale diabeł nie chce dać za wygraną...upomina się o niego;-(
On cholernie walczy ze sobą.


Nie naciskam.Powiedziałam mu że decyzja należy do niego bo ja i tak jestem sama
i będę.
Brakuje mi sił...

Módlcie się proszę
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-02, 20:56   

Dołożę łyżkę dziegciu do tej historii...
Zupełnie w niej zniknęły emocje, uczucia obecnej partnerki Twojego męża,
a przecież on ją ... zdradza z Tobą.
Zdradza jej zaufanie, nadzieję, miłość.
Zupełnie odzruciłaś swoją odpowiedzialność za jej uczucia.
Jakby nie była godna uwagi, współczucia ponieważ jest w związku niesakramentalnym, a przecież Ty jeszcze kilka tygodni temu również byłaś w takiej samej sytuacji.
Czujesz się teraz lepsza od niej ?
Dlaczego ?
Ponieważ Twój niesakramentalny mąż złożył ofiarę ze swojego życia, żeby Ciebie uwolnić od grzechu ?
Jeszcze kilka tygodni temu pisałaś :
Cytat:
Chciałam nawet z nią porozmawiac żeby się nie bała i nie robiła problemów bo tylko o dzieci chodzi ale mąż powiedział że sam to załatwi

Przecież nie chodzi tylko o dzieci, ale odbidowę małżeństwa.
Czy załatwiliście z nią sprawę tak jak należy postępować z każdym człowiekiem :
- uczciwie
Przez 5 lat pozostawałaś w związku niesakramentalnym. Nie wiem kiedy rozpoczął swój związek niesakramentalny Twój mąż.
Być może później od Ciebie, bo stracił wiarę w to, że Ciebie odzyska.
Obiecał tej kobiecie miłości wiernośc a ona mu zaufała.
Ty, płynnie przeszłaś z ramion jednego mężczyzny w ramiona drugiego.
Jesteś zadowolana i uważasz że masz do tego prawo nie zważając na innych.
Kpisz że rodzina męża niesakramentalnego, dba o Twoją wiernosć.
No wiesz, jeszcze nie ostygło jego ciało...

To skompliwane sytuacje.
Nie są tak jednoznaczne jak jak to prezentujesz :
- To Mój mąż ( bo sakramentalny) i basta.
Wiele spraw skomplikowaliście wzajemnie przez te lata życia w grzechu...
Zdecydowałaś się nawet na dziecko z innym mężczyzną, będąc w związku niesakramentalnym.
Ono ma teraz swoją babcię, dziadka, ciocie, wujków którzy cieszą się nim, dbają, martwią o jego przyszlość, pamięć o swoim ojcu który tak tragicznie zmarł.
Nie dziw im się, nie chcą stracić z nim kontakt.

Wszystkie sprawy które nagromadziły przez te lata, a teraz preszkadzają, nie można zamieść pod dywan. Nie można udawać że ich nie ma.
Trzeba je najpierw zgodnością, uczciwie rozwiązać, dopiero potem starać się na powrót.
Bez tego, będziecie budować swoje szczęście na czyimś nieszczęściu.
A to przecież ...grzech braku miłości wobec bliźnich.
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-02, 21:29   

Nie zdradza jej bo z nim nie spałam od 6 lat.
A weszła między nas kiedy tuż przed rozwodem chcieliśmy się zejść.Nie żałowała się moich kilkuletnich dzieci.Zabrała im ojca na parę lat,to ona nie chciała żeby się z nimi widywał,nie pozwalała na nie płacić.Mam się jej teraz żałować?

Za mężem niesakramentalnym nadal tęsknię i płaczę.Brakuje mi go bo był super facetem,cała moją podporą.Nie doczytałaś?

Nie przeszłam w niczyje ramiona,a napewno nie w ramiona swojego meża.
Nic między nami jeszcze nie było prócz pocałunków (które on zaczął) i wręcz jest mi nieswojo kiedy mnie dotyka bo odzwyczaiłam się od niego,rozumiesz?NARAZIE NIE POTRAFIŁABYM i on to wie.
Ale chcę by kiedyś moje dzieci miały normalny dom,chcę odbudować moją rodznę.Co nie znaczy że stanie się to dziś czy jutro.
Moja córka ma wspaniałą babcię,ciocię,wujka(brata męża),kuzynów.I ja nigdy cokolwiek by się nie stało nie mam zamiaru tracić z nimi kontaktu bo martwia sie o mnie i pomagają jak mogą.Nie jestem narazie w żadnym związku,nawet ze swoim kościelnym mężem jasne?
To wszystko jest dla mnie cholernie ciężkie,sama nie wszystko do końca rozumiem.
To nie jest takie proste jak się wydaje,najłatwiej oceniać z boku.

[ Dodano: 2012-12-02, 21:33 ]
...Obiecał tej kobiecie miłości wiernośc a ona mu zaufała...

Hahaha dobre...
Niczego jej nie obiecywał,jeśli chcesz wiedzieć.Nie brał z nią nawet ślubu w urzędzie bo on od zawsze uważa ze żonę ma jedną.

A co do miłości...nigdy jej nie kochał i nawet dziś mi to powiedział.
Ale pewnie ty wiesz że było inaczej.;/
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-02, 22:06   

aga_m, uspokój emocje.
Nie usiłuję Ci wmawiać że było inaczej.

Przedstawiłem Ci punkt widzenia z którego widać szerzej, nie tylko Ciebie, męża ale również inne osoby które pojawiły się na Waszej drodze od momentu rozejścia.

Co do zdrady - istniej również emocjonalna.
Często bardziej bolesna niż fizyczna.
O niej myślałem mówiąc że Twój mąż zdradza ją.
Popatrz co napisałaś :
Cytat:
ciężko mu się rozstać z kochanką ..
Powiedział że najchętniej zatrzymał by obie-:((

a następnie :
Cytat:
A co do miłości...nigdy jej nie kochał i nawet dziś mi to powiedział.

i jednocześnie od 6 ? 7? lat jest nią...
Proponuję, przemyśl to i postawę swojego męża wobec tej kobiety.
Co do "zatrzymania was obu"... uważaj żebyś nie wpakowała się w następną skompilowaną sytuację.
Dobrze opisuje to Dobson w "Miłość wymaga stanowczości"
Cytat:
Niczego jej nie obiecywał,jeśli chcesz wiedzieć.
- oczywiście, ślubował tylko Tobie a Ty tylko jemu, ale poprzez fakt że jest z nią tyle lat, dal jej nadzieję na wierność, miłość i to należy uszanować.

Tak wogóle... to mąż pozostaje w związku z kobietą której nie kocha, ba nigdy nie kochał ?
hm, to zakrawa na zakłamanie, hipokryzję.
Nie widzisz w tym fałszu ?
Coś to nie gra.
Proszę, nie traktuj mojej pisaniny jako próby ataku Ciebie.
Jest to raczej próba nakłonienia do przemyślenia tych spraw, podejścia z miłością do wszystkich a... po ostatnim Twoim wpisie również do przemyślenia postawy Twojego męża.
Wiesz, teraz, po tak dużym wstrząsie jesteś rozbita emocjonalnie, łatwo możesz ulec wizjom, mirażom.
Postaw granice i działaj konsekwentnie.
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-02, 22:40   

Jestem rozbita to prawda...nie wiem co robić.
Skoro mąż po tylu latach zbliżył się do mnie to uznałam że jest nadzieja na odbudowanie...
Ksiądz(nie jeden) mi powiedział że musze próbowac,to próbowałam może trochę za szybko i wbrew sobie...

A jednocześnie cierpię po stracie tamtego męża,(nigdzie nie napisałm że nie) i tak się miesza się to wszystko.;-((

Postanowiłam poczekać,dac czasowi czas.Powiem jutro mężowi żeby uporządkował swoje sprawy.Bo nie chcę się stać tą drugą,nie mam teraz na to siły.
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 06:18   

cierpisz po stracie partnera ze związku niesakramentalnego.
Dalej tkwiłabyś w grzechu gdyby nie jego śmierć bo jak piszesz był wspaniałym człowiekiem....
Tak samo myśli mąż o swojej partnerce i tkwi w grzechu ...

Dlatego nie przypisuj jej wszelkiego zła.
Ty - miałaś wspaniałego partnera niesakramentalnego a On złą partnerkę ?
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 18:43   

A ty się nie czepiasz przypadkiem?
Skąd ja mam wiedzieć jaką ona jest partnerką?Nigdy się tym nie interesowałam,ale z tego co wiem to nie było tam tak różowo.
Zresztą-powiedzmy że bardzo dobrą,wspaniałą no i co w związku z tym?Dlaczego on chce wracać do mnie?
Mam jej nie ranić i nie myśleć o odbudowie swojej rodziny,o przyszłości swoich dzieci?
 
     
Mirela
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 20:51   

aga_m napisał/a:
Jestem rozbita to prawda...nie wiem co robić.
Skoro mąż po tylu latach zbliżył się do mnie to uznałam że jest nadzieja na odbudowanie...
Ksiądz(nie jeden) mi powiedział że musze próbowac,to próbowałam może trochę za szybko i wbrew sobie...

A jednocześnie cierpię po stracie tamtego męża,(nigdzie nie napisałm że nie) i tak się miesza się to wszystko.;-((

Postanowiłam poczekać,dac czasowi czas.Powiem jutro mężowi żeby uporządkował swoje sprawy.Bo nie chcę się stać tą drugą,nie mam teraz na to siły.


aga m

Zrozumiały dla mnie jest Twój stan ducha...
Jeśli już wspominasz o odbudowywaniu to warto się zastanowić na PRZEMIANIE.
Budowanie na piasku jest stratą i kolejnym cierpieniem...
Teraz kiedy doświadczyłaś śmierci bliskiej Ci osoby i ulotności i przemijalności życia doczesnego, warto zastanowić się nad jakością życia codziennego z Jezusem.
Odbudowywanie bez PRAWDY jest porażką... rozwój , odbudowywanie jest odpowiedzią na Boże wezwanie do życia w PRAWDZIE ,to wymaga czasu, wysiłku , cierpliwości , nauki zaufania Bogu i pragnienia Boga przede wszystkim , a nie spełniania kolejnych swoich potrzeb...
Zapytaj się siebie przed Bogiem czego pragniesz, z czym sobie nie radzisz, poproś Boga o to by uzdrowił całą Waszą rodzinę...W tym wszystkim potrzebne jest Przebaczenie sobie i innym, a to jest łaska o którą się prosi...bez przebaczenia trudno być szczęśliwym i budować na prawdziwym fundamencie.

Niech Pan błogosławi Tobie i Twoim bliskim
Oddaj się Bożemu Miłosierdziu...Ufności, Pan wszystkiego Cię nauczy...
Wspieram modlitwą
 
     
sylwiacz
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 21:21   

ja całkowicie zgadzam sie z Greg An .

To co teraz robisz jest bardzo nieladne -i to co mówisz ,ze jej nie kocha i ,ze rozowo nie bylo itp.

Tak po ludzku wchodzisz z butami w czyjs zwiazek i bardzo krzywdzisz ta kobiete .
Moim zdaniem nie tedy droga.
Tak Katolik nie postepuje.

Wiem w jak przezywasz smierc Twojego meza -ale wedlug mnie nie Masz prawa z butami wchodzic w zycie Twojego bylego partnera .
Poczytaj watki zdradzonych -moze to Ci oczy otworzy.
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 22:17   

Yyyy...a ty napewno wiesz na jakim forum zabierasz głos??
Na jakiej podstawie twierdzisz że ja weszłam z butami w związek swojego męża???
Nie BYŁEGO PARTNERA,tylko MĘŻA.

Właśnie zaczyna się atak na mnie że chcę uratować małżeństwo(i mój mąż też,o zgrozo-krzywdzi kochankę!)

Zamykam temat i dziękuję wszystkim za rozsądne rady,oraz za modlitwę.

Pozdrawiam
 
     
Ania77
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 22:22   

sylwiacz napisał/a:
Wiem w jak przezywasz smierc Twojego meza -ale wedlug mnie nie Masz prawa z butami wchodzic w zycie Twojego bylego partnera .

czyli aga_m nie ma prawa ratować swojego małżeństwa? bo ja tak tę wypowiedź zrozumiałam...
Sylwiacz, chciałabym sprostować jedną rzecz...mężczyzna o kórym piszesz "mąż" faktycznie mężem Agi nie był, a był właśnie "partnerem", natomiast ten którego nazywasz "byłym partnerem"JEST Agi MĘŻEM.
Nie rozumiem podejścia GregAna ani Twojego...
Przecież aga_m wyrażnie prosi o wsparcie...jej sytuacja jest bardzo trudna, a ja Wasze odpowiedzi odbieram jako zniechęcanie do walki o sakrametnalne małżeństwo do czego ma prawo...
Ja posty agi_m odbieram nieco inaczej. Mam wrażenie ze w jej życiu stało się coś nieoczekiwanego, czego zupełnie się nie spodziewała. Z jej postów nie wynika, że ona odbiera konkubinie swojego męża, tylko że to mąż o nią zaczął zabiegać, a mnie nie dziwi fakt, że jej się to zaczyna podobać (na początku przecież pisała że dziwnie się z tym czuje, ze chyba swojego męża już nie kocha, dopiero po czasie zaczyna pisać że coś się zmienia w ich relacji a przecież to nie grzech bo to jej mąż)...
zamiast wpędzać agę_m w poczucie winy za uczucia konkubiny może lepiej otoczyć całą tą sprawę modlitwą, o co aga_m prosi..i zostawić wszystkich zaangażowanych w tą sytuację Panu Bogu i jego uzdrawiającej mocy??
 
     
aga_m
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 22:50   

Ania,dokładnie tak jak piszesz.
To mąż zaczął o mnie zabiegać i to chwilę po pogrzebie,kiedy ja praktycznie cały czas płakałam i nie chciałam wychodzić z domu.
Pomagał wtedy,opiekował się dziećmi(także i tym trzecim-nie swoim),długo rozmawiał ze mną jak przyjaciel..
Powoli i we mnie zaczęło się coś zmieniać-czekałam na jego telefon,sms.I praktycznie zawsze on odzywał sie pierwszy.
I dopiero niedawno-jakieś 3 tygodnie temu okazało się że on myśli o powrocie do nas i to on pierwszy mi to powiedział!!
Dalej już nie chce mi się tłumaczyc bo niektórzy i tak wiedzą swoje.Szkoda już cokolwiek pisać.

Ania,pisałam Ci co czuję i dzięki za zrozumienie.Pozdrawiam
 
     
sylwiacz
[Usunięty]

Wysłany: 2012-12-03, 23:01   

Ja tylko napisalam o sprawach ludzkich . Nie wiem jaki jest zwiazek Twoje Meza , ale on nadal jest -skoro obecnie postepuje tak ,ze zbliza sie do Cibie -nie jest to uczciwe w stosunku do partnerki .

Aga -gdyby nie smierc Twojego partnera -wszystko bylby inaczej .

Wiem i rozumiem jakie to jest forum .
I doskonale rozumiem malzenstwo sakramentalne , ale w zyciu jest bardzo roznie i tak jak Ktos wczesniej napisal-nie buduje sie na piasku .

A zapewne na czyims nieszczesciu.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym
i naturą człowieka..." – więcej na stronie >>>






To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...











"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!








Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Przeciąć pępowinę, aby żyć w prawdzie i zgodnie z wolą Bożą | Tylko dla Panów | Mężczyźni i kobiety różnią się | Tylko dla Pań
Mąż marnotrawny | Miłość i odpowiedzialność | Miłość potrzebuje stanowczości | Umierać dla miłości
Trudne małżeństwo | Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
Korespondencja Agnieszki z prof. o. Jackiem Salijem
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Godność i moc sakramentu małżeństwa chrześcijańskiego | Ks. biskup Zbigniew Kiernikowski "Nawet gdy drugiemu nie zależy"

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy



Żyć mocniej




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 10