Anonymous - 2013-08-22, 00:31 Temat postu: Szekspir o miłości Sonet 116 Nie ma miejsca we wspólnej dwojga serc przestrzeni Dla barier, przeszkód. Miłość to nie miłość, jeśli, Zmienny świat naśladując, sama się odmieni Lub zgodzi się nie istnieć, gdy ktoś ją przekreśli. O, nie: to znak, wzniesiony wiecznie nad bałwany, Bez drżenia w twarz patrzący sztormom i cyklonom — Gwiazda zbłąkanych łodzi, nieoszacowanej Wartości, choćby pułap jej zmierzył astronom. Miłość to nie igraszka Czasu: niech kwitnące Róże wdzięków podcina sierpem zdrajca blady — Miłości nie odmienią chwile, dni, miesiące: Ona trwa — i trwać będzie po sam skraj zagłady. Jeśli się mylę, wszystko inne też mnie łudzi: Że piszę to; że kochał choć raz któryś z ludzi. Przełożył Stanisław Barańczak Anonymous - 2013-08-22, 06:07 Piękny. A w mojej książeczce z rozważaniami dzisiaj też Szekspir:-): "Ty nie masz nawet połowy mocy zadania mi cierpienia, którą ja mam, aby mu się poddać" [Otello] Anonymous - 2013-08-23, 23:44 Świetnie recytuje ten sonet "Anioł w Krakowie" małżonkom, którzy jadą właśnie na rozprawę rozwodową. http://www.sp1.zary.pl/ak...d4994b12e29eacc Anonymous - 2013-08-26, 19:10 Temat postu: sonet 49 Sonet 49 Abstrahując od wszelkich dywagacji do kogo utwór jest kierowany, ja określam go jednym słowem: piękny zwłaszcza tu w wykonaniu Janusza Radka http://www.youtube.com/watch?v=G2PqMl6K87Q |
