Anonymous - 2013-08-20, 16:33 Temat postu: Gość Niedzielny "Sakrament do śmierci" W ubiegłotygodniowym nr Gościa jest artykuł pt "sakrament do śmierci" Oto jego fragment: " JPII w adhoracji "Familiaris consortio" z 1981r mówił o objęciu opieka duszpasterską osób, które po rozwodzie stworzyły nowy związek i dlatego nie moga przystępować do sakramentów. W Polsce działa obecnie ok 30 duszpasterstw związków niesakramentalnych. Papież Franciszek mówił generalnie o duszpasterstwie małżeństw, nie rozdzielał na sakramentalne i zwiazki niesakramentalne. Nie ma potrzeby tworzenia dla związków niesakramentalnych oddzielnych duszpasterstw, ale należy włączyć te osoby w życie wszystkich wspólnot, ruchów działających w parafiach - mówi o. Mirosław Ostrowski. 
Jak to rozumiecie? Znaczy, ze co nie ma znaczenia czy jestem w pierwszym, drugim czy ósmym związku? Nie ma znaczenia, że każde z moich dzieci ma innego ojca? To po co się "męczyć" przy jednym małżonku, skoro można co kilka lat przeżywać "motyle w brzuchu" i klepać się po ramieniu w przyparafialnych duszpasterstwach? 
Andrzej - 2013-08-20, 18:16 W tym artykule jest także i taki fragment:
W Kościele katolickim wśród katolików jedynym legalnym zgodnym z nauczaniem Kościoła katolickiego małżeństwem jest małżeństwo sakramentalne. Każda - jak mówił to ostatnio ks. Marek Dziewiecki podczas naszych rekolekcji w Porszewicach - wspólnota w Kościele, cały Kościół ma pomagać katolikom żyjącym niezgodnie z prawem Bożym w nawróceniu. Czy to będą wspólnoty dla niesakramentalnych czy jakiekolwiek inne - mają pomagać bliźnim w zbawieniu, do którego droga prowadzi przez nawrócenie, a więc zerwanie z grzechem, w przypadku sakramentalnych małżonków żyjących w związkach niesakramentalnych - z grzechem cudzołóstwa i łamania świętej przysięgi małżeńskiej. Anonymous - 2013-08-20, 22:17
Dokładnie tak. Tylko jakoś trudno mi sobie wyobrazić taką wspólnotę małżeństw, gdzie są małżonkowie sakramentalni i niesakramentalni obok siebie. W jaki sposób miałoby to pomóc tym drugim w nawróceniu? Bo moim zdaniem skoro Kościół traktuje na równi wszystkie małżeństwa bez rozdzielania na sakramentalne czy nie to po co tkwić w sakramentalnym? Nie zrozumcie mnie źle. Nie prowokuję, nie osądzam, po prostu uważam, że jeśli Kościół rzeczywiście pójdzie w tym kierunku to fala rozwodów tylko wzrośnie bo jest z pewnością wiele osób, które dawno złożyłyby pozew gdyby nie sakrament 
Kościół niestety ulega naciskom społecznym. Choćby zmiana 4 przykazania kościelnego. Skoro wierni go nie przestrzegają to się poprawi. Jezus nigdy nie obniżał poprzeczki, zawsze stawiał ją wysoko. A współczesny Kościół idzie jednak "z duchem czasu". Problem w tym, że to jest chyba raczej zły duch niż dobry... Anonymous - 2013-08-22, 12:06 Ja zapytam bardziej wprost . Jaki jest cel tworzenia wspólnot dla "małżeństw" ( ? ) niesakramentalnych . ( może raczej związków niesakramentalnych ? ) Jeżeli problemem jest CIĄGŁE życie w grzechu ciężkim ( ? ) czyli przykazanie pt. cudzołóstwo to jedynym wyjściem wydaje się być TRWAŁA ZMIANA tego stanu , czyli w praktyce ROZSTANIE i powrót o ile to możliwe do prawowitych małżonków . Wydaje się , że nawet podjęcie decyzji o braku współżycia nie rozwiązuje problemu . ( małżeństwo nie jest bowiem związkiem wyłącznie fizycznym ) Poza tym -brak powrotu . Nie rozumiem zatem ideii powstawania i działania wspólnot dla niesakramentalnych . Idea wspólnoty z definicji zakłada jednk TRWANIE w "starym układzie" . Owszem , próbuje się nieco Boga obłaskawić życiem bardziej przykładnym , takie "coś za coś" . Powiedzmy sobie wprost . Przykazań jest wiele , nie tylko "nie códzołóż" . Popełniamy różne grzeczy , zwykle widać to ciągłe przywiązanie do okreslonego prywatnego katalogu . Mam pytanie - CZY CIĄGŁE ŻYCIE W CUDZOŁOSTWIE ( nawet bez współżycia ) zamyka na 100 % ( pewnik ) drogę do Nieba ? Żródło jakieś ? Dawniej tłumaczyło się ludziom , że idą do nieba "za dobre uczynki" , teraz że "wyłącznie z łaski" . Przy okazji . Wydaje mi się , że mnóstwo wątpliwości powstaje już przy zawieraniu małżeństwa . Nie bardzo rozumiem po co ( jakim prawem ) udziela się tego sakramentu osobom deklarujących się jako niewierzące ? Sady biskupie orzekają tak dużo unieważnień ( stwierdzają nieważność ) bo tak naprawdę nikt nie wie tak do końca kiedy sakrament zaistniał , a kiedy nie . ........ bo jak tu dojść czy wyrażenie zgody było na 100 % świadome i bez cienia najprzeróżniejszych przymusów zewnętrznych czy wewnętrznych ? Jak oddzielić od tego naturalne wątpliwosci , stres itp. Trochę podobnie jest z chrztem . Często wynika to jedynie z "tradycji" . Protestanci z tego co wiem ponawiają w dorosłym życiu . Tak nawiasem , to jaka była moc sakramentu , gdy na ślubnych kobiercach stawały dzieci , tyle że w koronach na głowie ? Może czas sobie zdać sprawę , że wiecej nie wiemy niż wiemy ? Anonymous - 2013-08-22, 19:14
Potężna dzieci owe były dodatkowo pomazańcami bożymi, kiedy władza spływała od Boga. Anonymous - 2013-08-22, 19:58 Jarosław , nie chodzi mi o znęcanie się nad Kościołem . Oczywiście czuję , że nie o to ci idzie , ale jak jaki antyklerykał przypadkiem tu trafi ? 
Na przestrzeni wieków zmieniało się wszystko , poza ludźmi a to ludzie tylko tworzą Kościół , mówię o tym chierarchicznym . Czy bez niego wiara przetrwała by 2000 lat ? "Nie miał byś nademną żadnej władzy gdyby ci jej nie dano" ......... no przyznaj , wniosek dość oczywisty A my sami , nie błądzimy ? Ale pytania stawiać można , może nawet trzeba ? A może tu bardziej chodzi o MOTYWACJĘ trwania w takim "nieudanym" małżeństwie lub MOTYWACJĘ trwania już samotnie ? Może od tego pytania należałoby zacząć ? Anonymous - 2013-09-01, 20:20
Andrzej, nie całkiem tak patrz tekst http://www.przewodnik-kat...was_ocalic.html cytat Mógłbym naciskać, żeby żyli sami – ale staję wobec tego, co ich łączy, wobec ich pięknej więzi na kształt małżeńskiej i wiem, że nieludzkie byłoby, a nawet nieboskie, nazwać to złem.
Anonymous - 2013-09-02, 18:22 Z tego linku co podała Elżbieta :
Ci co odeszli , też mieli ciężkie życie i swoje powody . Nie umieli tak żyć . Odeszli , i stworzyli nowe piękne więzi . Czy można nazwać to złem ?
Serio
Ratowania mam już spory staż , deklaruję żyć po katolicku , znaczy co ? czas na jakąś piękną więź
A nie powinien ksiądz takiego przypadku do prokuratury zgłosić ? Ewidentnie podlega kodeksowi karnemu .
Skoro nie ma grzechu , tylko jakaś nieprawidłowa sytuacja
to jakim prawem odmawiają rozgrzeszenia ? Formalny punkt widzenia , klasyczne cudzołóstwo - co to za pojęcia?
Super . Bóg tego nie wiedział , że się nie da czy co ? Pomylił się ? Kościół czy ten czy tamten ksiądz , biskup ? ........... znaczy grzechu w zasadzie nie ma Wszystko jest względne , niewiadome to po co Kościół ? Wystarczy być "dobrym człowiekiem" ? a w zasadzie po co dobrym ? Bóg odpuszcza , nie wymaga poprawy .
Tak ? To jakim prawem księża cokolwiek oceniają , np. zycie w konkubinacie , aborcję itp. Czy to nie sprawa Boga ?
.......... o to nawet sam pytałem
i ksiądz potwierdza
.............. no pewnie , nie rozumieją zwłaszcza Ci z tego forum
Wg. mnie to co głosi tem ksiądz to jakaś zupełnie nowa doktryna kościoła . Anonymous - 2013-09-03, 07:24 ja pitole
to po rozwodzie ide "w tango" ihahaaaaaaaa po co przykazania ?? po co Bog ?? moze moj maz jest bardziej swiety niz sam papiez ???????? 
Anonymous - 2013-09-03, 10:15 Żeby nie było wątpliwości .
Moje pytania czy twierdzenia w poście powyżej są oczywiście mocno ironiczne . Uważam , że zawsze warto rozmawiać , nawet gdy stanowiska wydają się bardzo rozbiezne , czy wprost sprzeczne . Bo albo taka dyskusja utwierdzi nas tylko w tym co już wiemy , albo doda nowego spojrzenia na sprawę i nawet zrewiduje poglądy . Ja bym zatem chętnie usłyszał na jakim mocnym fundamencie ten ksiądz wywodzi swoje teorie . Najlepiej żeby wywiódł to z Ewangelii , nauk Jezusa . Zwalanie na "ludzką słabość" jakoś mnie nie przekonuje , wprost przeciwnie . Ksiądz proponuje pójście łatwiejszą drogą , co tylko wzmaga moje podejrzenia . Anonymous - 2013-09-03, 10:45 mare1966 znam Twoj styl pisania i wiem, ze pisales lekko ironicznie (jak zawsze  )
ale moja rowniez ironiczna odpowiedz byla do tresci jakie zapodaje ksiadz, a nie do Ciebie Anonymous - 2013-09-03, 10:49 Może: "kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem", bo "do życia w pokoju powołał nas Bóg", bo "nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni". Tylko Bóg zna nasze serca, intencje i myśli, czasem lepiej, niż my sami. Jaką mamy pewność, że to my jesteśmy ci dobrzy, a oni ci źli? "Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!" Zaznaczam, że piszę abstrakcyjnie, nie w odniesieniu do konkretnych przypadków. Wolelibyście, żeby Kościół odrzucił tych, którzy są w związkach nieskaramentalnych? Kościół ich według mnie przygarnia kierując się miłosierdziem. Jeżeli ich odrzuci, zamyka sobie drogę pukania do ich sumień. Trapeuta w terapii też nie wali prosto z mostu do klienta - źle czynisz, pogrążasz się, ale naprowadza, bo prawdziwa zmiana zaczyna się w sercu człowieka i musi pochodzić z jego wnętrza. Jeżeli natomiast niesakramentalni trwają w swoim postępowaniu kierując się wiarą w Boże Miłosierdzie - nieważne, co robię, Bóg i tak wybaczy, to popełniają grzech przeciwko Duchowi Świętemu. Ich sumienia zna jedynie Bóg, więc ja bym ich zostawiła w spokoju, a sama postępowała w myśl własnych przekonań. Jaką zresztą dam sobie gwarancję, że za kilka lat nie ulegnę zwykłym ludzkim pragnieniom posiadania osoby, którą kocham i dziecka? Wiem, co jest dzisiaj, nie wiem, co będzie jutro. Jeżeli taką goryczą napełnia mnie postawa Kościoła względem niesakramentalnych związków, to może ja mam problem ze swoim wyborem? Anonymous - 2013-09-03, 11:01 Filomena to nie gorycz tylko zadziwienie, bo kto ma byc przewodnikiem i stac na strazy tego co jest biale i mowic glosno o tym co jest czarne, my mozemy miec watpliwosci, bo tak jak mowisz - dzis jest tak, a co bedzie ze mna jutro nie wiem..... czy nie ulegne zauroczeniu ?? "milosci" ?? czy nie bede taka sama owieczka zablakana jak moj maz ?? ale ktos powinien potrzasac nami, moze nie w sposob drastyczny, bezwgledny, ale pelen stanowczej milosci, okreslenia gdzie jest granica grzechu, gdzie jest zlo, w ktorym tkwimy pomimo pozorow szczescia i "milosci" Anonymous - 2013-09-03, 11:23 Kobieta porzucona przez męża, w małżeństwie poniżana, będąca świadkiem przemocy wobec dzieci chce ratować małżeństwo. Mąż i tak odchodzi, uważając, że całe zło w małżeństwie jest winą żony. Ona po kilku latach poznaje mężczyznę, który daje jej bezpieczeństwo, bliskość, miłość dla niej i jej dzieci. Wie, że w oczach Boga mężem jest ten pierwszy, ale widzi radość swoich dzieci z obecności mężczyzny, który spełnia rolę, jakiej ich ojciec spełnić nie potrafił. Widzi dobre owoce w swoim życiu - swój spokój i radość. Czy można jednoznacznie stwierdzić, że to zło? Mężczyzna zdradzony przez żonę, poniżany i pomiatany przeżywa podobną historię. Ani my, ani księża nie znamy szczegółów życia osób ze związków niesakramentalnych. Dla Kościoła wyrazem braku akceptacji dla cudzołóstwa po oddaleniu małżonka jest niemożność przystępowania do Komunii i brak rozgrzeszenia. Mnie to osobiście wystarcza. Postawę osób z Sycharu uznaję za bohaterstwo, bo zapierają się samych siebie, walczą z ludzkimi potrzebami, zostały obdarzone określonym charyzmatem. Nie każdy otrzymał taki dar. |
