Anonymous - 2012-08-10, 21:43
Kolejny raz wypowiadasz się o psychice kobiety, chociaż nie masz o tym pojęcia - z prostego powodu, nie jesteś kobietą. Poczytałeś dużo, no dobrze. A możesz podać źródło, w którym wyczytałeś, że zdrada fizyczna najbardziej narusza psychikę kobiety? Chętnie poczytam. Czy nie za dużą uwagę przykładasz do samego aktu płciowego, jakby kobieta, żona była Twoją własnością i jej ciało też? Tak, jakby jej dusza była mniej ważna od ciała. To ważna wskazówka dla Ciebie, bo co to oznacza dla Twojej żony? Co oznaczało kiedyś i teraz? Zdradziłam męża wiele razy, ale NIC Z TEGO NIE PAMIĘTAM. Seks nigdy nie był priorytetem i nigdy nie był celem. Nie umniejszam tego, po prostu tak było. Nie seksu mi brakowało, ale poczucia, że jestem ważna, piękna, kochana, jedyna. Teraz też nie mam wciąż uwagi męża takiej, jakbym chciała (chociaż coś tam drgnęło), ale znalazłam inne źródło nieustającej miłości i czułości - Bóg. Jeśli Twoja żona jeszcze do tej prawdy nie doszła, może pomóż jej w tym - wybaczając i nie dociekając? Kochając ją taką, jaka jest, poranioną, ale wciąż Twoją dawną dziewczyną, w której się kiedyś zakochałeś? W życiu spotykają nas różne problemy - ciężka choroba, utrata bliskich, w tym dzieci. Jesteś skrzywdzony, zdradzony, więc sądzisz, że to, co Cię spotkało, jest najgorsze, co może być. Nie kuś losu... W tym wątku przeczytałam tyle Twoich, nie boję się użyć tego słowa, szkodliwych rad, typu: - nie bierz psychotropów (mimo, że przepisał je lekarz) - jak chcesz się znieczulić, to użyj alkoholu (!!!!!) i zawoalowana rada, by Andy koniecznie dowiadywał się prawdy, dociekał itd. Po co? Czemu ktoś ma tak działać jak Ty, czy taka postawa u Ciebie działa? Jest Ci lżej przez to w Twoim życiu? Widać, że dużo czytasz, otwierasz się na różne kwestie, ale one wciąż mają jakby udowodnić powstałą w Tobie dawno tezę. Jak małżonek zdradził, to już koniec. Nic się nie da zrobić, przepadło. A w ogóle wcześniej musi opowiedzieć ze szczegółami, jak to było, bo chcesz wiedzieć. Ta wiedza Ci nie pomoże, nic nie da - poza dodatkowymi pożywkami dla Twojej wyobraźni. Tyle tutaj kategorycznych stwierdzeń odnośnie do kobiet, zdrady, nienaprawialności tego... Nie kłóci się to z Twoją wiarą w Boga i Jego możliwości, Jego wszechmocność? Nie sądzisz, że ograniczasz Go swoimi "nigdy", "zawsze"?
Wiesz, kiedy wreszcie odważyłam się po miesiącach przygotowań iść do spowiedzi, wyrzuciłam z siebie to całe bagno, poczułam się o wiele lepiej sama ze sobą, ale nadal czułam się źle, czując, że ja nie kocham męża, że już mnie nie pociąga i co dalej? Rozstanie, rozwód? (jeszcze tak wtedy blisko Boga nie byłam, by wiedzieć, że to zło) Myślałam, skoro już go zdradzałam, to znaczy, że nic do niego nie czuję. Z niechęcią wracałam do domu i przerażała mnie myśl, że tak będzie do końca. Na początku plan miałam taki: oczyszczę się duchowo, pójdę na terapię, by pomóc sobie zrozumieć, czemu nie potrafiłam dochować wierności, na czym polega mój problem w ciągłym poszukiwaniu adoracji, a następnie..... poważna rozmowa z mężem i rozstanie, następnie poszukanie nowego partnera, któremu już będę wierna od początku do końca. Wtedy też uważałam, że i mój mąż zasługuje na kogoś lepszego. Wprawdzie jakimś tam supermężem może i dla mnie nie był, ale przynajmniej był zawsze mi wierny i uczciwy. Wiele rozmów z moim spowiednikiem, to forum i inne sygnały z wielu stron uświadomiły mi, że rozwód to droga donikąd. Postanowiłam zostać z mężem, ale pierwszą część planu - z rozwojem duchowości i terapią - zrealizować. Kiedyś powiedziałam spowiednikowi (miałam gorszy dzień), że czuję, jakbym się poświęciła, że nie jest mi cudownie w tym małżeństwie, a mimo to zdecydowałam na pozostanie w nim i że to rozsądek mi to powiedział, a nie miłość. Na to spowiednik: czyli wybrałaś małżeństwo i męża. Przedłożyłaś nad swoje egoistyczne potrzeby spokój tego człowieka, wybrałaś pracę nad sobą, by go nie krzywdzić dalej i mimo, że masz świadomość, że jakiejś barwy w tym związku brakuje, zdecydowałaś się odrzucić kolorowe słówka i przyjemności dla szarego małżeństwa. czy tak? Toż to najprawdziwsza miłość. Nie kochając, nie byłabyś do tego zdolna. No nie powiem, żeby mi się po tej rozmowie lepiej nie zrobiło. Tak, kocham męża, choć nie przeżyłam drugich motylków w brzuchu. Nauczyłam się lubić to małżeństwo i czuć się w nim dobrze, choć odbiega od moich oczekiwań, staram się je zmniejszać (bo nie mam wyjścia), może dlatego i mąż zatęsknił za mną i coraz częściej wyraża chęć bycia ze mną i odstawia komputer, by spędzić ze mną czas. Wiem, że jesteśmy Ty i ja w odmiennej sytuacji. Ale poruszam tutaj taką kwestię miłości jako wyboru. Niby nie chcemy, ale coś wybieramy. Właśnie z miłości wybieramy, z miłości, której znaczenie i moc dopiero teraz naprawdę zaczynamy rozumieć. Bóg z miłości do ludzi poświęcił życie swojego jedynego Syna. Jezus poświęcił życie dla nas. A mógł wybrać inaczej, na pewno chciał żyć, na krzyżu wołał do Ojca, czemu go opuścił. Dlatego ja już tego nie odbieram, jako poświęcenie. I słowo "miłość" zupełnie inaczej rozumiem teraz, jak kiedyś. I coraz częściej budzę się zwyczajnie szczęśliwa, choć gdyby ktoś mi taki scenariusz przedstawił dwa lata temu, to bym mu nie uwierzyła i nastroszyła się bojowo. Andy, nie skreślaj żony. Czy jej zarzut, że powiedziałeś do niej "ty piz...." jest prawdziwy? Anonymous - 2012-08-10, 22:32
Czy utknołem ?? w pewnym sensie mozna tak powiedziec Andy-choc ja tego tak nie widze. jest to kawalek planu jaki mam i założyłem heee w zgodzie z soba i Bogiem. Kiedys byem Andy nawet fajnym facetem,(w zasadzie wydawało mi sie) dobrym mężem,super ojcem,dobrym pracownikiem i całkiem niezłym kumplem. Tak sie widziałem i jak przyszedł kryzys ,za pioruna nie skapowalom o co chodzi zonie. Że nagle ma tyle żalu,że brakuje jej to,że pojawiaja sie znajomości,że czas spędza coraz dalej od mojej osoby,ze jest smutna,ze ma nowy świat itd..itp. Narobilismy razem multum blędów. pisze razem-dlatego że za jakośc małżenstwa odpowiada dwoje,za skutki niepowodzen i powstające konsenkwencje tez odpowiada dwoje. Błedy jakie mialem wkodowone wyzwoliły jeszcze bardziej we mnie to czego nie widziałem egoizm i egoncentryzm. Trudne było zwalenie powłoki(maski),trudne było przyznanie sie o włąsnych błedów,tak samo jak trudne było zrozumienie działan zony i wybaczenie tego. To forum,program 12 k i wiele ..wiele innych spraw pokazalo mi inna jakośc zycia: ,wrazliwośc,zrozumienie,empatie,nowe zasady,inne spojrzenie na czlowieka. Jestem w domu, zyjemy razem -mimo że nadal w separacji ale jest spokój,zrozumienie,wzajemne wspomaganie i gesty w swoją strone Na milośc o jakiej wciąż pisze orsz jest jeszcze czas,mam nadzieje że będziemy jeszcze potrafili. Choc po tym co napisała Malwina-utwierdziłem sie tylko że jest już od dawna(jeno taka dorosła)tak czulem juz od ...ojjjj dalekiego czasu-ale nie potrafiłem tego całkiem nazwac bładząc własnie w myślach . Takie świadome jestem i chce,stało sie wyborem, mimo że nawet narazie nie kiziamy sie z zona . Ale patrze na zone innymi oczami: bardzo mi imponuje i widze super wartościowa kobiete . A plan jaki zalożyłem jest prosty. Tu mam szanse(zresztą nie tylko tu) byc kolo ludzi,ich problemów. Wspomóc słowem,podtrzymac na duchu,cos dobrego zrobic ..a dla mnie byłego egoisty to bardzo wiele. Zatem dogadałem sie z Bogiem 
jestem tu,pisze,pracuje nad wyzbyciem sie resztek egoizmu i ufam że pewnego dnia Bóg odwiesi nas z tego haka separacji,by znów sie stac jednym ciałem. Zniesiemy wspólnie separację i wtedy znikne..... Andy ciesze się że postrzegasz to wszystko jak postrzegasz...to wielka sprawa dla faceta czuc włąsny ból-a mimo to szanowac uczucia zony.. pozdrawiam i wierze że wyjdziecie z tego..ale tym razem madrzejsi 
Anonymous - 2012-08-10, 22:45
To nie był zarzut tylko cytat, i to dość łagodny, z 'rozmowy' 3 tygdonie temu... ja tego potem za bardzo nie pamiętam, ale jak mnie coś zrani to walę i ranię okropnie i jeszcze uważam że mam rację. A potem wydaje mi się, że nic wielkiego się nie stało. To nie jest tak, żebym cały czas taki był czy np. raz na tydzień. Normalnie w domu sie udzialem, sprzątam, gotuje czasami jak muszę (jak żona była za granica przez tydzień to nie miałem wyjścia, nauczyłem sie robic mielone i dziecko nawet to zjadło), robię zakupy, płacę rachunki, kupuję jej kwiaty, czasem ciuchy albo robimy razem zakupy i pomagam wybrać.
Ja tego z seksem w ogóle nie rozumiem. Z żoną współżyjemy (współżyliśmy, bo teraz nic z tego nie będzie) i jest normalnie, mam poczucie że działamy na siebie oboje. I nagle takie coś wyskakuje, szok kompletny dla mnie. Że jej tam kadzą i mówią różni faceci to wiem, bolało to kiedyś trochę, byłem zazdrosny, ale sam czasem tez potrafię jakąś obca kobietę skomplementować, o tak sobie bez jakichs specjalnych intencji, chociaż mam wrażenie że to nie jest dobre. A sam jej nieraz dobierałem np. czerwone buty czy torebkę, żeby zwracała uwagę na siebie, bo to w jej biznesie bardzo ważne. Zresztą ona tak pięknie wygląda w ładnych rzeczach, że dalej bym tak doradzał, przecież nie będzie się stroić po 60-ce. Ja tez czytałem, że u kobiet jest inaczej, że idzie zaangażowanie emocjonalne mocne, ale może to jest odwrotnie, najpierw emocje nie spełnione w małżeństwie, potem seks? Żony nie skreślam, tylko nie wiem jak to po tym będzie i jak będzie z jej strony? Za sam seks skreślić jej nie mogę, ja tego miałem kiedyś tyle z różnymi kobietami, po tym jak mi się pierwsze małżeństwo rozpadło, że ja po prostu nie mogę komuś na ten temat moralizować. Mam tylko ogromny żal że to w małżeństwie, że ona będąc moja zoną do kogoś poszła i nie wiem jak to się u mnie poukłada. No i bardziej mnie akurat bolą te jej emocje, zaangazowanie niż sam akt fizyczny. Ale widocznie po prostu tego ze mną nie ma, bo nawet słuchać musze sie dopiero uczyć, o ile nie jest na to za późno. Idę jeszcze na spacer przed spaniem, znajoma zdradzaczka zaleciła mi zrobić z siebie "ciacho" zamiast żreć słodycze wieczorem.  A ona jeszcze paznokcie robi u kosmetyczki.
Anonymous - 2012-08-10, 23:10 Malwino, mój tekst z powodu zawiski IE poszedł w kosmos. Odpisze Ci kiedyś. Zadałem Ci w tym moim tekście kilka bardzo ważnych pytań. Czy mogę? Może to był znak od Boga by nie pisać tego co napisałem. Norbert, czy Ciebie żona zdradziła? Andy2, czy Twoja żona też zmiała wielu mężczyzn? Moim zdaniem czytstości i wierności wobec małżonka trzeba dochować także przed małżeństwem. To nie jest moje zdanie, ale wszystkich raczej etyków chrześcijańskich, a na pewno katolickich. Jedynie za tych wyzwolonych z Ameryki Łacińskiej nie ręczę. Pytam sie o to, bo widzę, że szukasz przyczyn. A moje zdanie jest takie. Trzeba czarpać od Najświętrzej Maryii Panny, od św. Jannny Beretty Moli i wielu innych wzorowych przykładów przedstawianych nam przez Kościół Święty. I wszystko jest prostrze. Andy pytałem się, jak chcesz wychowywać swoje dzieci do czystości? Czy masz jakiś plan? Anonymous - 2012-08-11, 00:05 Na to spowiednik: czyli wybrałaś małżeństwo i męża. Przedłożyłaś nad swoje egoistyczne potrzeby spokój tego człowieka, wybrałaś pracę nad sobą, by go nie krzywdzić dalej i mimo, że masz świadomość, że jakiejś barwy w tym związku brakuje, zdecydowałaś się odrzucić kolorowe słówka i przyjemności dla szarego małżeństwa. czy tak? Toż to najprawdziwsza miłość. Nie kochając, nie byłabyś do tego zdolna. Malwina : dziekuje ze podzililas sie tym...Piekne i prawdziwe ! Orsz Twoje pytania sa nie na miejscu...naprawde tak je odbieram, co wnosi takie "imtymne" pytanie : czy Twoja zona miala wielu kochankow albo : co chcesz zrobic zeby wychowywac dzieci swoje dzieci do czystosci....?! Rece opadaja...bo zaraz przed tym piszesz , ze trzeba brac przyklad z Najswietrzej Maryji Panny..... Przepraszam ale jest w tym wszystkim jakis bezlad, brak konsekwencji i logiki... Anonymous - 2012-08-11, 01:28 Wiara, niestety odbieram to jako bezpodstawny atak na mnie. Rozmawiamy tu o takich właśnie poważnych sprawach. Przedstawiamy nasze bolączki, problemu, szukamy jakiś odpowiedzi. Nie mając pewnej wiedzy zawieszamy sie w próżni. Nie molestuję Andiego do odpowiedzi. To jest dorosły człowiek, który o sobie powiedział dużo. Powiedział też o żonie. To o co ja się pytam, jest tylko pewnym elementem układanki. Co masz przeciwko pytaniu o wychowani do czystości. Wiara o co Ci chodzi? Jak czytam pewne wypowiedzi po prostu głupieję. Dlaczego nie zwróciłaś uwagi na ewidentny błąd Malwiny, która twierdzi, że moja żona nie jest moja własnością. Jest! Jestesmy jednym ciałem. A każdy jest właścicielem swojego ciała. Mało tego. Żona ma być podporządkowana swojemu mężowi. To są słowa z Pisma Św. Archaizm? Wątpię. Mi ta informacja jest potrzebna choćby po to by powiedzieć Andiemu, że jeśli wziął sobie czystą żonę, która nie miała innego mężczyzny, mogła się po prostu m. in. źle czuć z powodu jego przeszłości. Powiem inaczej. Przeszłość Andiego mogła ją gorszyć. Takie miałbym podejrzenie. Jeśli natomiast jest inaczej, to też można poszukiwać przyczyn w grzechu. Po prostu, pewni ludzie nie powinni się dziwić swojemu nieszczęściu. Nie powinni też za dużo oczekiwać. Ja u Andiego takie oczekiwania dostrzegam. Andy moim zdaniem nie zasłużył na szczęście małżeńskie. Zresztą ja też, choć w innym wymiarze. Nieczystość niesie konsekwencje. Gdzie jeszcze nie widzisz Wiaro konsekwencji i logiki? Zadałbym pytane co tak naprawdę Ci przeszkadza? Ja się chyba wycofam z tych dyskusji. Jeszcze musze poczytać, bo za głupi jestem. Ale na tym forum dzieje się coś niewłaściwego. Pobłażliwość wobec grzechu, wymagania wobec ofiar, za dużo psychoterapii. Anonymous - 2012-08-11, 12:17
Z tego co wiem nie miała wielu mężczyzn, ale nigdy w to za mocno nie wnikałem. Gdybym wiedział że miała 1 czy 2 czy 3 i pół też bym ci nie napisał, ona może kiedyś trafić na takie forum albo ktoś może coś rozpoznać - po co? Jeśli cię to na poważnie interesuje, to były jakies badania na ten temat robione, wygooglaj sobie, ze 2-3 lata temu coś mi przed oczami mignęło.
Nie mam planu, starsze dzieci nie mieszkają ze mną. Są "neonami" a ja jak o czystości rozmawiałem to im mówiłem, że to samo w sobie nie jest najważniejsze, to że to będzie czyjś pierwszy raz nie daje automatycznie gwarancji że związek się dobrze ułoży. Boże, jakie by to proste było! Tak jak ciebie czytam to faktycznie widzę że to Zły we mnie mocno siedzi, za wszystkie grzechy jakie popełniłem. I dobrze że jest ktoś taki jak ty - szlachetny i czysty, wierny zasadom i dobry. Wtedy to Zło lepiej widać na tym tle, A za co ciebie Orsz Pan Bóg tak ciężko pokarał że żona odeszła? Może sie tu wybebeszałeś, ale nie czytam regularnie, mam teraz swój problem i przyszedłem tu żeby to z siebie wywalić i posluchać co powie ktoś inny i mądrzejszy. Bardziej szukam tu doświadczenia niż zasad. U mnie w ogóle to cała rodzina jest zła, napisze ci do tej układanki, żebyś lepiej ten świat rozumiał. Miałem mamę alkoholiczkę, zapiła się na śmierć, doświadczałem od niej przemocy psychicznej i fizycznej, nie było ciepła i normalnego domu. Ojca w domu nie było, zawsze pracował, żyje jeszcze, dożywa, dalej taki sam - tylko praca i jego zawód, nawet z dziećmi o niczym innym nie potrafi rozmawiać. Jak jego Żona, która urodziła mu kilkoro dzieci i byli (chyba0 lda siebie tymi pierwszymi i czystymi, jak ona wpadła w nałóg, jak z nim walczyła, chodziła na AA, próbowała sie wyciągać, to ten .... .... przyniósł wino do domu, no bo był Wielki Czwartek, przeciez Ostatnia Wieczerza, dobry znajomy wpadł na kolację i w ogóle. Dzień później ona była w szpitalu w śpiączce (bo po tym winie poleciała na ostro) i po tygodniu zmarła, a on dalej przez te lata pracuje. A jeszcze wcześniej była kochanka w pracy, ta prawdziwa choć późna miłość i słowa do mojej matki w które mi trudno uwierzyć 'już cie nie kocham', ale z ofertą dalszego mieszkania razem. Jak on chorował, warowała przy nim i biegała do szpitala. Jak ona piła, to chciał mieć tylko spokój, pracować naukowo a o uzależnieniu nie wiedział nic.. po co? może czasu nie miał? bardzo ważny i mądry Pan Profesor. A najlepsze zostawiłem ci na koniec. Jakbyś to sobie z zewnątrz pooglądał, to była bardzo porządna, katolicka rodzina. Publikacje w pismach katolickich, oazy, działalność w parafii, no i rodzina wielodzietna, bez antykoncepcji. Dopiero potem to Złe zaczęło wychodzić, ale przecież gdzieś tam juz siedziało i miało się dobrze, za wszystkie przeszłe i przyszłe grzechy. Siegając do psychoterapii, której jest tu wg ciebie za dużo (więc tylko delikatnie na sam koniec) mógłbym grzebać głębiej, znaleźć dziadka alkoholika który znęcał się nad rodziną, psycholog szukałby tu dziedziczonego patologicznego wzorca, ale to całe psychologizowanie to w ogóle diabelski wymysł. Jak widzisz Szatan działa podle i przebiegle. I tak sobie myślę, że dobrze że masz tą miarkę czystości, przyłożysz i wiesz co jest dobre, a co złe. Dziękuję ci za to. Co do
W zasadzie zgadzam się w 100%. Proszę mi oddać moją własność!!! Mogę z nią robić co zechcę, jest moja i ma być podporządkowana. Nie muszę słuchać ani jej, ani psychologów, ani jakichś dziwaków z forum. Może napisz do mnie na priv, dam ci do niej telefon i ty jej to jakoś wytłumaczysz 
Miałem napisać o sobie Wczoraj wieczorem rozmawiałem z żoną, jak zaczęła z siebie wywalac to mówiła ze 20-30 minut. O tym co było 13 lat temu, co przed tygodniem, co przed kilkoma laty. O tym jak mnie kochała, a ja to niszczyłem. O tym że jestem wobec niej jak cham. Że szuka mieszkania. Że już nie wierzy i nie uwierzy że to się zmieni. Że mi nie wybaczy, że przestała się modlić. Nie wiedziałem co powiedzieć i tylko słuchałem, chyba powiedziałem że to straszne co mówi, że tyle w niej tego, że się nie dziwię że mogła szukać czegoś innego. Poprosilem ją (juz chyba rano) żeby nie robic żadnych decyzji teraz, żeby zaczekac jak będzie, że ja też zaczekam. Rano "odstawiłem Dobsona" i połozyłem sie przy niej w sypialni, trochę głaskałem jej włosy, ale nie bardzo chciała, chociaz nie uciekła. Gdzieś jeszcze o tego sms-a zahaczyłem potem w rozmowie, poweidziała że to nic takiego, ja na to że to nie u mnie takie rzeczy są tylko u niej, że ja tego nie widzę w ten sposób i żeby się zdecydowała. Ale nie chce jej tym dręczyć, niech ma swój czas żeby sie zastanawiać, mnie bardzo ucieszyło że wczoraj tyle mówiła, ja po prostu w to nie wierzyłem, że potrafi to wszystko powiedzieć. Jak już skończyła o nas i o mnie to mówiła o pracy, o zwiazanych z nią przykrych rzeczach. To było bardzo takie niespodizewane dla mnie. A potem znowu nie wytrzymałem, ona dzisiaj wyjeżdża na 2 dni i jak wychodziłem z domu to ją objąłem i mocno przytuliłem, nie chciała ale zrobiłem to wbrew niej i się poddała... co miała zrobić... Teraz sobie w domku siedzę, trochę płakałem i mi lepiej, zaraz zjem obiad i popołudnie całe mam już zorganizowane. Chyba mam taki etap płakania i rozklejania się dzisiaj. Ale jestem tez w środku jakiś spokojny, aż sam nie rozumiem tego, że mną nie miota, nie rzuca, że się nie wściekam, nie czuję tez żeby to się gdzieś pod spodem zbierało. Że potrafie sie powstrzymac przed tymi pytaniami do niej, przed pouczaniem że zrobila źle, że to czy tamto. Może jakoś dotarlo ze to ja musze teraz czekać? I jeszcze jedno jej powiedziałem - że nic gorszego juz mi nie zrobi, może to mi daje taki spokój. Albo On gdzieś tam nad tym czuwa. Nie wiem. Anonymous - 2012-08-11, 14:20
Anonymous - 2012-08-11, 14:25
Anonymous - 2012-08-11, 15:08 Orsz jak Cie czytam to poprostu "wymiekam".... Duzo rzeczy Ci sie poplatalo...jest cos niedobrego w Twoich radach, w tym jak interpretujesz pismo swiete....gorsze moze byc jednak to , ze ktos moze chciec skorzystac z Twych porad....az boje sie ....ile mogloby to przynies szkod... Ja się chyba wycofam z tych dyskusji. Jeszcze musze poczytać, bo za głupi jestem. Ale na tym forum dzieje się coś niewłaściwego. Pobłażliwość wobec grzechu, wymagania wobec ofiar, za dużo psychoterapii. ; napisal Orsz. Ja radze Ci z calego serca : uznaj ze potrzebujesz porzadnej, gruntownej katechezy, to nic obrazliwego , ani nie madrego ja sama stale jeszcze sie ucze... Samo "poczytanie " to za malo zeby rozumiec lub moc radzic innym.... A poblazliwosci dla grzechu tu nie ma ani odrobinki..... Z szacunkiem ,pozdrawiam. Anonymous - 2012-08-11, 21:59 Znalazłem coś takiego w twoich wpisach z grudnia chyba:
Napisz może co ty robiłeś nie tak? Skąd wiesz jak złe to było, chyba dość złe skoro doszło do zdrady i odejścia? Opuściłeś ją emocjonalnie? nie słuchałeś? uciekłeś w pracę? Bliskość można odbudować, tu na forum były takie świadectwa, tylko na pewno nie jest to takie samo uczucie jak przedtem. No i obie osoby musza ze soba być i chcieć. Może ty w ogóle masz problem z zaufaniem? Ja to mam na pewno i już się u mnie odzywa zazdrość i podejrzenia dosłownie o wszystko, aż mnie to przeraża. Ja mojej żonie nie dałem miłości, takiej stałej i pewnej, a moja ona odpłaciła brakiem wierności. I ja i ona byliśmy tacy głupi, że musiało dojść do zdrady i jej ujawnienia, żeby się ocknąć, być może tez za późno. Ja dopiero po wielu rozmowach i tym jak ona wczoraj mówiła zobaczyłem, że chyba nie było między nami nigdy prawdziwej więzi. Było kiedyś wielkie obustronne zakochanie, potem morze bólu i cierpień, ranienia, a z jej strony nieumiejętność stanowczości, żeby mnie inaczej obudzić. Był ogromny kryzys parę lat temu, ale teraz wydaje mi się, że wtedy była z mojej strony walka - o nią, o rodzinę, o małżeństwo. I w tej walce nie widziałem jej, bo panicznie się bałem rozwodu i rozpadu rodziny. A dzisiaj słyszałem czytanie z listu św. Pawła, do mnie i do ciebie: Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie. [Ef 4.31] I jeszcze inne, zgoła niereligijne przeżycie. Byłem po południu w takim klubie dyskusyjnym, żeby trochę zająć sobie czas. Usiadła koło mnie, na kanapce, bardzo ładna i zadbana kobieta, na oko jakieś 33-35 lat, inteligentna (pisze w prasie i jakąś książkę), zgrabna, szczupła, opalona i nieprawdopodobnie pachnąca. No i tak siedziałem 3 godziny w aurze jej perfum, widząc zarys tych wszystkich zgrabności i parę razy miałem fantazje co by było. Nawet jakąś muszkę chciałem jej z nogi strącić, ale się powstrzymałem, bo właściwie może bym ją po tej nodze przez pomyłkę pogłaskał. Nie miałem wcześniej takich myśli przez tyle lat i chociaż świadomie wiem że to by było coś złego, to poczułem że chciałbym sobie na to pozwolić. Może przez jakąś niechęć do mojej żony, rośnie we mnie coś takiego. Ale w końcu jest moją żoną i mam ją kochać. Anonymous - 2012-08-11, 23:28
To ważne spostrzeżenie i typowy mechanizm. W myślach - można powiedzieć - zdradziłeś już żonę w tej chwili i usprawiedliwiłeś, czy wyjaśniłeś to niechęcią do żony, która Cię skrzywdziła, zdradziła, zraniła. Rozumiem Cię tak dobrze, że nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy. Miałam tak samo. Opuszczona emocjonalnie przez męża, przez osiem, dziewięć lat zdradzana przez męża z komputerem, grami, światem troli i orków, czułam się w jakimś sensie usprawiedliwiona ze swoich czynów. Nie szukałam kochanków, najpierw potrzebowałam przyjaźni, towarzystwa, a potem były okazje i tyle. Mówiłam w myślach do męża "masz za swoje", byłam wściekła na niego za to, że z porządnej dziewczyny, jaką byłam, zrobił takie coś, zmusił do szukania miłości gdzie indziej, że nie chciał mnie słuchać, coś robić, by było nam lepiej razem. Tylko, że to tłumaczenie złe, strasznie słabe, teraz to wiem. Za każde odejście z prostej drogi, zdradę, czy to w myślach czy rzeczywistą - odpowiadamy tylko my i nikt więcej. To jest nasz problem, że jesteśmy słabi. Nikt i nic nie powinno na nas wpłynąć, bo w takim razie, co za wiarę cienką mamy, że ktoś przekroczy pewne granice i my też, z prądem. Twoja żona właśnie tą drogą poszła i co z tego wyszło? Ona miała dokładnie to samo myślenie, zapewniam. Czuję niechęć do męża (i tu nastąpiły zarzuty, żale, rozczarowanie, pretensje, wspomnienia sytuacji, bezradność, bo brak zrozumienia) i nagle myśli uciekają ku komuś innemu, kto akurat wpasuje się ze swoim zainteresowaniem i uwagą w ten czas. Myślę, że nie ma sensu licytowanie się, kto bardziej skrzywdził, czy większym złem jest zdrada czy opuszczenie emocjonalne, dla każdego co innego jest tym punktem zapalnym. Czy jednorazowa zdrada czy romans byłby dla mnie mniej bolesny niż kilka lat traktowania mnie, jako przydatny i pożyteczny, może też i ozdobny element wyposażenia w jego mieszkaniu? Nie wiem. Wiem, że bolało mnie i szukałam rozwiązania, nie tam gdzie trzeba. To dobrze, że przeżyłeś tę sytuację w klubie dyskusyjnym. Dowiedziałeś się o sobie czegoś ważnego i być może będziesz bardziej wyrozumiały w stosunku do żony, która po prostu okazała się słabsza od Ciebie, ale miała dokładnie to samo myślenie. Kwestia tego, że ona poczuła to jako pierwsza, wcześniej. Kiedy całkowicie zawierzysz Panu, zrozumiesz, że tą zdradą żona skrzywdziła najbardziej siebie. Nie Ciebie. Siebie, bo zaliczyła tym samym niesamowite oddalenie się od Boga, a być blisko Niego to czysta przyjemność i radość. Sama na własne życzenie się tego pozbawiła. Zachęcam Cię do skupienia się na sobie i na Twojej relacji z Bogiem, to naprawdę niesamowicie wzmacnia, uspokaja, rozjaśnia myśli, nastraja optymistycznie. Anonymous - 2012-08-11, 23:29
Andy zapewne załeżało ci wtedy tak samo jak dzis-ale byc może problem był taki że zbyt wiele siły pochłoneło ratowanie związku,a zbyt mało zostało jej na pielegnacje związku. zreszta większośc facetów popełnia te same błędy...walcza..zabiegaja o kobiete,wkładają w to cała energie..... a gdy juz sie uda....to siadaja spoczywaja i zapominaja o tym co dalej... właśnie dlatego masz drugą szanse by odrobic poprzednie zaniedbane lekcje....
-------------------------------------------------------------- Orsz trudno cokolwek pisac do ciebie ...bo cięzko to łapiesz,a i przeinaczasz wiele spraw... chce bys wiedział jedno.. W ZYCIU NIC NIE DZIEJE SIE BEZ PRZYPADKU... zawsze jest jakis palec który do czegoś popycha. Wiadomo że popychany ma wybór...albo wybierze cos ..albo nie. Ale kiedy zrozumiesz że popychanie to twój udział..i wkońcu to zakapisz. To dasz rade z wybaczeniem zonie i z budowa powolną zaufania. Bo inaczej zadreczysz wszystkich w koło, a jedyną rzecz jaka przekarzesz swoim dzieciom(o czym tak sie między wierszami rozpisujesz) to tate: piernika-sflustrowanego,cierpietnika,niezadowolonego z zycia i wiecznie wypominającego mamie(nawet jak ten tata milczy). Cudny obraz dla dzieci na przyszłośc co nie?:-/ 
i tyle w twoim temacie orsz Anonymous - 2012-08-11, 23:46
Czy z obecną żoną jesteście małżeństwem sakramentalnym? |
