Anonymous - 2011-01-30, 12:11 Temat postu: CHWAŁA PANU Zapraszam wszystkich na I rocznicę Sychar Trójmiasto 30 styczeń 2011 godz , 15:30 Bojano koło Trójmiasta rozpoczynamy Adoracja Najświętszego Sakramentu , Msza i później spotkanie 
Anonymous - 2011-03-06, 15:40 W dniu dzisiejszym 6 marca 2011 roku - 13 miesięcy od zawiązaniu Ogniska Wiernej Miłości Małżeńskiej W Bojanie, otrzymaliśmy pisemne błogosławieństwo od Arcybiskupa Sławoja Leszka Głodzia. Chwała Panu
Anonymous - 2011-03-06, 18:23 Mirka.............. nieś posłanie dalej. Gratulacje Anonymous - 2011-04-07, 19:50 Dnia
Parafii rzymskokatolickiej pw. Św. Rafała Kalinowskiego, Gdańsk Złota Karczma ul. Złota Karczma 24, 80-298 ( na przeciwko Ikei ) Na wszystkich mszach świętych ( 9.00; 10.30; 12.00; 20.30 ) przedstawię naszą wspólnotę " Sychar " i dam świadectwo . O godz 18.00 spotkanie z małżonkami w kryzysie Zapraszamy Anonymous - 2011-04-07, 19:51 Dnia 10 kwietnia zapraszamy małżonków w kryzysie do Parafii rzymskokatolickiej pw. Św. Rafała Kalinowskiego, Gdańsk Złota Karczma ul. Złota Karczma 24, 80-298 ( na przeciwko Ikei ) Na wszystkich mszach świętych ( 9.00; 10.30; 12.00; 20.30 ) przedstawię naszą wspólnotę " Sychar " i dam świadectwo . O godz 18.00 spotkanie z małżonkami w kryzysie Zapraszamy Anonymous - 2011-04-07, 23:17 W Poście się w karczmie umawiają, no wiesz Mira 
Anonymous - 2011-04-07, 23:25 Bóg jest wszędzie
Pogody Ducha
Anonymous - 2011-08-25, 22:10 Którego września bedzie spotkanie Sycharków w Bojanie?? 
Anonymous - 2011-08-25, 22:30 3 niedziela miesiąca 18 września zapraszamy do Bojana
Anonymous - 2011-10-16, 13:48 16 października 2011r Spotkanie ogniska w Bojanie temat " NADZIEJA" http://www.youtube.com/wa...Sk&noredirect=1 miejcie nadzieje, (..) tę co niezdobytym wałem , przeciwne losy stałością zwyciężą tą niezłomna , która tkwi jak ziarno , przyszłych poświęceń w duszy bohatera. Cudnej niedzieli i nieprzemijającej Nadziei Anonymous - 2011-10-16, 16:54 "Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem, która na oślep leci bez oręża, Lecz tę, co sama niezdobytym wałem Przeciwne losy stałością zwycięża." A.Asnyk Dzięki Mirko za piosenkę, pieknego spotkania. 
Anonymous - 2011-10-20, 12:46 no to przegapiłam spotkanie, myślałam że jest w następną niedzielę............... 
Szkoda a tak chciałam jechać................. Anonymous - 2011-10-20, 13:18 zapraszamy zawsze w 3 niedzielę miesiąca 20 listopad godz 15.30 18 grudzień godz 15.30 Jeśli potrzebujesz rozmowy indywidualnej 2 i 4 poniedziałek każdego miesiąca od 16 - 19 mam dyżur w Archidiecezjalnej Poradni Rodzinnej http://www.poradnictwo.gd...id=15&Itemid=26 DIECEZJALNA PORADNIA RODZINNA Plac Biskupa Edmunda Nowickiego 2 80-330 Gdańsk Oliwa tel. (58) 552-18-81 rejestracja tel. od 8- 14 Pogody Ducha Anonymous - 2011-10-25, 17:53 NADZIEJA – dlaczego jest tak ważna w naszym życiu? Św. Paweł zapewnia „A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). Nadzieja chrześcijańska to nic innego jak działalność Ducha Świętego w ludzkim życiu. Zakorzeniona jest w zmartwychwstaniu Pana Jezusa i opiera się na Bożej obietnicy życia wiecznego. Nadzieja chrześcijańska: • jest ufnością w Bogu, nie zna miary i ograniczeń, • jest uparta i nie przestaje liczyć na wierność, którą Bóg przyrzekł, • jest siłą człowieka, która pochodzi od Boga, • jest zależna od naszego duchowego rozwoju; tym, co utrudnia czy wręcz uniemożliwia życie nadzieją, jest strach i cynizm, • wie także, że może do swego Boga wołać, a nawet gwałtownie domagać się odpowiedzi; Bóg bowiem potrafi rozpoznać w tej gwałtowności głos miłości człowieka, • jest postawą, niełatwą, ale prowadzi człowieka tam, gdzie jeszcze nie był, • jest ukierunkowaniem serca na przyszłość, nawet jeśli rozum mówi, że już wszystko stracone, • jest tam, gdzie chcemy zmienić sytuację z obecnej na inną, • zawiera życzenia i oczekiwania dotyczące zmiany przyszłości, • jest „trudnym dobrem przyszłym”, • pojawia się, gdy odczuwamy dręczący niepokój, gdzie mają miejsce bolesne przeżycia, • stoi na straży wierności i broni przed rozpaczą, • wie więcej, niż zdolna jest zrozumieć, • nigdy nie rezygnuje, • w cierpieniach dodaje odwagi, • służy Dobru, • jest zaufaniem, że istnieje możliwość twórczej przemiany, • łączy się z wolnością, • może narodzić się w spotkaniu z drugim człowiekiem, • potrzebuje wiary, odwagi i cierpliwości, • jest w naszym wnętrzu, nie zaś w tym, co nas otacza, • nigdy się nie poddaje, • jest cierpliwa, czeka - nie czekając, • w dniach udręki osłabia napięcie lęku i trwogi, • w cierpieniach dodaje odwagi, • jej siła w Słowie Pana i Jego obietnicy, że pozostanie człowiekowi wierny, • pomaga żyć człowiekowi, udziela mu chwil szczęścia, lecz nie uwalnia go od życiowych trosk, trudów i nieszczęść, • wie, że Bóg istnieje, • nie jest zwykłym stanem duszy; rodzi się jedynie w stałym i stanowczym sercu, jest postawą irracjonalną, ponieważ człowiek dąży do realizacji swoich zamiarów, kierując się nie tylko rozumem, • zawsze przynagla nas do czynu, niweczy nasz spokój, wytrąca z równowagi, • nie pozwala człowiekowi na bezradną bezczynność, • pobudza naszą ambicję, jest odpowiedzialna za nasze plany i pragnienia osiągania rzeczy wielkich (hart ducha), • z wiarą mówi o ostatecznym urzeczywistnieniu naszych marzeń, lecz nie wie, w jaki sposób Bóg tego dokona (nierzadko będzie się to dokonywać poprzez klęskę), • to przekonanie, że życie ludzkie ma głęboki sens, nawet jeśli chwilami trudno go dostrzec, • wierzy w zwycięstwo dobra nad złem, w wypełnienie Bożych obietnic, • wskazuje człowiekowi kierunek – żyjącego Boga. Beznadzieja, lęk, rozpacz, zuchwała ufność Św. Tomasz z Akwinu wyróżnia dwa rodzaje beznadziei: arogancję i rozpacz. Człowiek czuje się zdruzgotany, kiedy nie widzi żadnego ratunku, nie odkrywa żadnego śladu oczywistości i staje nad przepaścią rozpaczy, osaczony przez zwątpienie. Rozpaczy towarzyszy także bierność. Nadzieja przynagla nas do czynu. To nadzieja pobudza naszą ambicję, jest odpowiedzialna za nasze plany i pragnienia osiągania rzeczy wielkich. Duchowość nadziei wskazuje na odnoszenie wszystkich naszych działań do wieczności. Zapobiega to zarówno rozpaczy jak i niewłaściwie rozumianej ufności, która powoduje, że człowiek zamiast się nawrócić, zuchwale wierzy w moc Bożego Miłosierdzia, nadal grzesząc. Źródło i siła nadziei Człowiekowi pozostaje zawsze moc pochodząca nie z niego samego – nadzieja. To ona sprawia, że człowiek ma śmiałość wołać do Boga nawet wbrew Niemu. Wbrew, ale przed Jego Obliczem, i z ufnością, z której nigdy nie zrezygnuje. Człowiek wie, że nie posiada władzy, ale nie został pozbawiony wszystkiego. Wie, że może spotkać Boga nawet w udręce. Na tym polega rzeczywista wielkość Boga, że nie tylko rządzi wszechświatem, ale jest z człowiekiem w jego nieszczęściu i razem z nim przechodzi przez dolinę śmierci. Nadzieję możemy odzyskać, gdy osoba, której ją powierzamy, jest wiarygodna. Może się ona narodzić w spotkaniu z drugim człowiekiem. Ktoś mi ją daje i ja komuś ją powierzam. Nie jest ona samotniczką. Potrzeba drugiego człowieka, któremu się wierzy, ma się do niego zaufanie. Potrzebujemy wokół siebie ludzi wiarygodnych. Gdy ludzie ze sobą rozmawiają szczerze, z zaufaniem, nadzieja może w nich wzrastać. Kryzysy nadziei - pielgrzymowanie w kierunku większej nadziei Nadzieja nieustannie odradza się poprzez kryzys. Dzieje się tak dlatego, że to, w czym pokładamy nadzieję, jest poza naszym wyobrażeniem. Musimy więc utracić to, z czym wiązaliśmy nadzieję, po to, aby odkryć nadzieję głębszą – aby rozwijać się. Historia nadziei jest zatem równocześnie historią kolejnych kryzysów. Bóg pociąga nas w stronę głębszej nadziei, pozbawiając nas niejednokrotnie naszych małych własnych pragnień. W momentach niepewności opadają nam łuski z oczu i tracimy z pola widzenia nasze małe nadzieje, sięgając wzrokiem poza zasłonę, tam gdzie nasza nadzieja ma swoje źródło. Musimy zdobyć się na odwagę zmierzenia się z kryzysem, zamiast udawać, że minie sam. Jeden z autorów powiedział: „Światło jest w sercu ciemności; świt wstaje wtedy, kiedy w pełni zanurzamy się w noc”. Mieć nadzieję oznacza być pielgrzymem, a pielgrzymowanie oznacza przechodzenie kryzysów i podążanie dalej. To tak jakby Bóg pozbawiał nas balastu na kolejny etap podróży. Nasze wielkie marzenia i plany spełniają się, lecz w sposób, którego nie jesteśmy w stanie przewidzieć. To też nazywamy nadzieją. Nadzieja z wiarą mówi o ostatecznym spełnieniu się wszystkich marzeń, lecz nie wie, w jaki sposób Bóg tego dokona. Często będzie się to dokonywać przez klęskę. Cierpienie odziera z łatwego optymizmu. Czasem alternatywa jest jedna: rozpacz albo nadzieja wbrew nadziei. Nadzieja w sposób naturalny łączy się z wychodzenie z kryzysu. Nasze życie jest tak skonstruowane, że kryzysy są potrzebne. Kryzys zawsze może służyć wzrostowi człowieka. Nie jesteśmy stworzeniem ukończonym przez Boga i dlatego jeśli chcemy stawać się coraz bardziej wolnymi i szczęśliwymi ludźmi, to musimy rosnąć i dojrzewać, i mimo bólu przezwyciężać trudności. Ta nieustanna zmiana siebie, rozwój osobowy w kierunku większego szczęścia, większej wolności i miłości (najlepszego leku na lęk) wymaga nie tylko wysiłku, lecz przede wszystkim wiary i nadziei. Uczeń Jezusa Chrystusa jest człowiekiem nadziei Jan Paweł II w przemówieniu do młodzieży na Westerplatte 12 czerwca 1987 r. powiedział: „Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei.” Wypowiedział także słowa: „Pamiętajcie, że życie tu na ziemi, jest drogą i tylko drogą, niczym więcej; jest drogą do nieba, bo człowiek jest stworzony nie dla ziemi, tylko dla nieba. Vaclav Havel powiedział: „Nadzieja to nie to samo, co optymizm. To nie jest przekonanie, że coś musi się udać, ale pewność, że coś ma sens, niezależnie od tego czy się uda czy nie.” Opracowali: Mirka, Małgosia, Andrzej na podstawie m.in. tekstów ks. Józefa Pierzchalskiego dot. nadziei - http://pierzchalski.eccle...age=01&id=01-01 |
