Anonymous - 2013-10-06, 17:57 "Miłość nie szuka swego"..... A czego - jak nie "swego" szukał Twój mąż w relacji z tą kobietą? Pozdrawiam serdecznie. może ja cichutko odpowiem....szukał swego....tylko czy to jest MIŁOŚĆ ,którą zadeklarował wcześniej? chyba MU się zapomniało,biedzaczkowi....módlmy się Anonymous - 2013-10-06, 21:24 Słucham go, bo rozmawiamy ostatnio dużo. I zaczynam rozumieć, że zdrada wyrosła na konkretnym gruncie. I ten grunt (przynajmniej ta jego część, która jest w sercu mojego męża) powstała dlatego, że ja go zupełnie odrzuciłam. Odrzucenie go było moim ostatnim wołaniem o pomoc, zupełnie chybionym i głupim. Odrzucając go miałam niewytłumaczalną nadzieję, że na niego wpłynę - w zakresie naszych ówczesnych problemów. Moje odrzucenie spowodowało, że pozwolił wygasnąć swojej miłości do mnie. Ona wygasła. Gdy miłość do mnie wygasła, pozwolił w to miejsce wejść obcej osobie. Teraz gdy z kolei pozbył się tej obcej osoby z serca, to w efekcie został zupełnie spustoszony. Jakby za bardzo manewrował tymi emocjami, jak jabłkami w koszyku: wyjmuje, wkłada, przekłada. Tak się nie da, a raczej da się chyba ale koszty są wysokie... I jest tym wszystkim sam poraniony i dalej pogubiony. Miłość jaką ślubował - zawiódł się na niej najpierw z mojej strony. Więc sam dalej tego nie ciągnął. Uznał, że nie ma sensu. Ech zastanawiam się na ile ja się wkręcam w jego usprawiedliwienia, a na ile przyjmuję swoją część winy. Tak czy siak, dziękuję Bogu za to, że przynajmniej mogę z nim o tym wszystkim w miarę (mam nadzieję) szczerze porozmawiać. Anonymous - 2013-10-06, 21:32
no cóż ależ on i każdy z nas ślubuje komuś miłość , a nie że dostanie miłość Jak rozmawiacie , to niech przed następna rozmową może przesłucha ks.Marka Dziewieckiego "Przysięga małżeńska i jej konsekwencje" to się dowie co ślubował i czy miłość jest a czym nie jest . Potem rozmowa będzie owocniejsza ?? Pogody Ducha Anonymous - 2013-10-07, 01:44 A co powinien posłuchać ten mąż, któremu "zamarzył" się rozwód, ale na razie się "tylko" wyprowadził, aby zechciał rozmawiać, aby rozmowa przyniosła jakiekolwiek owoce zrozumienia, chęci powrotu do Pana, potem do domu, bo na wszystko reaguje, ze jest zbyt "kościelne" ... Jak dotrzeć? Czy odpuścić w ogóle i pozwolić, aby dalej się nakręcał w swoich pretensjach, a których mówi, że nie wie o co, tylko jest mu źle i nie wie jak to zmienić? |
