Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Paraliżująca wątpliwość czy w oczach Boga jestem żoną mojego męża sprawia, że nie myślę racjonalnie.
Dziewczyny, kobiety piękne...bardzo Wam dziękuje...za modlitwę, za wiarę...
Ciągle upadam, wstaje i znowu upadam... a łez mi już nie starcza.
Ja niestety swoją obrączkę zgubiłam w drugą rocznicę ślubu... nigdy jej nie znalazłam... ale dziś mam w ręce obrączkę mojego męża - ponieważ on ściągnął ją po wypadku w domu i więcej nie załozył... Trzymam ją w ręce i zadaje wciąż to samo pytanie - co pozostało, czy cokolwiek pozostało i czy Bóg wskrzesi nasze małżeństwo... Czy taka jest jego wola?
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-21, 21:01
nasgul napisał/a:
co pozostało, czy cokolwiek pozostało i czy Bóg wskrzesi nasze małżeństwo... Czy taka jest jego wola?
(13) Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi.
(14) Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał.
(15) Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.
(16) Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną.
(17) Spieszą twoi budowniczowie, a którzy burzyli cię i pustoszyli, odchodzą precz od ciebie.
(18) Podnieś oczy wokoło i popatrz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje życie! - wyrocznia Pana. Tak, w tych wszystkich ustroisz się jakby w klejnoty i jak oblubienica opaszesz się nimi.
(19) Bo twe miejscowości zniszczone i wyludnione i kraj twój, pełen zniszczenia, teraz zbyt ciasne będą dla twoich mieszkańców, a twoi niszczyciele odejdą daleko.
(20) Znowu szeptać ci będą na ucho synowie, których byłaś pozbawiona: Zbyt ciasna jest dla mnie ta przestrzeń, dajże mi miejsce, bym się mógł rozłożyć.
(21) Wtedy powiesz w swym sercu: Któż mi zrodził tych oto? Byłam bezdzietna, niepłodna, wygnana, w niewolę uprowadzona, więc kto ich wychował? Oto pozostałam sama, więc skąd się ci wzięli?
(22) Tak mówi Pan Bóg: Oto skinę ręką na pogan i między ludami podniosę mój sztandar. I odniosą twych synów na rękach, a córki twoje na barkach przyniosą.
(23) [...]Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Pan, kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna.
(24) Czyż można odebrać łup bohaterowi? Albo czy jeńcy okrutnika zdołają się wymknąć?
(25) Zaiste, tak mówi Pan: Nawet jeńcy bohatera zostaną mu wydarci, i zdobycz okrutnika się wymknie. Z twoim przeciwnikiem Ja się rozprawię, a twoich synów Ja sam ocalę.
(Ks. Izajasza 49:13-26, Biblia Tysiąclecia)
Witaj,
to nie jest przypadek, że Bóg utożsamił Jerozolimę z kobietą. Wszak społeczeństwo ma bardzo podobne pragnienia do damskich. W Biblii wielekroć Bóg mówi do całego narodu czy miasta jak do kobiety, bo tak jak Ty dziś potrzebujesz wielokroć usłyszeć , że jesteś kochana i ważna to wszyscy ludzie maja tak samo. Szczegolnie w trudne dni. Bog powtorzy to tyle razy ile trzeba, abys uwierzyla. Bog naprawde Cie kocha. a skoro kocha to zadba o Twoje problemy, pomoze je rozwiazac.
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-21, 21:14
Jestem durną i oporną babą to fakt... uzmysławiam sobie to za każdym razem kiedy ktoś pisze do mnie tak mądrze...
Żywię ogromną nadzieję że są tacy którzy skorzystają z tej wiedzy.. ja dziś potrafie beczeć i jak osioł uparcie wmawiać sobie że mnie to nie dotyczy...byłam pyszna wierząc że Mąż nigdy się nie zmieni... zmienił się...kiedyś a znamy się 10 lat nie złościliśmy się na siebie dłużej niż dzień... a w obecnej chwili nie chce mnie znać..nie istnieję i z taką zmianą jest mi się najtrudniej zmierzyć...
Sparaliżowana stoję i nie potrafię wyciągnąć ręki po narzędzia jakie otrzymuje...
M..durna M.
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-21, 21:36
nasgul napisał/a:
Sparaliżowana stoję i nie potrafię wyciągnąć ręki po narzędzia jakie otrzymuje...
(11) O nieszczęśliwa, wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na malachicie i fundamenty twoje na szafirach.
(12) Uczynię blanki twych murów z rubinów, bramy twoje z górskiego kryształu, a z drogich kamieni - cały obwód twych murów.
(13) Wszyscy twoi synowie będą uczniami Pana, wielka będzie szczęśliwość twych dzieci.
(14) Będziesz mocno osadzona na sprawiedliwości. Daleka bądź od trwogi, bo nie masz się czego obawiać, i od przestrachu, bo nie ma on przystępu do ciebie.
(Ks. Izajasza 54:11-14, Biblia Tysiąclecia)
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-21, 21:36
nasgul napisał/a:
Jestem durną i oporną babą to fakt
nie zgadzam się - jesteś zraniona kobietą....podniesiesz się....rany się zaleczą....
ja tez nie wiem co to jest miłość ojca, ale odkryłam miłość Boga-Ojca....i do Boga mówię Tatusiu-ogrom radości mi to daje...
Modliłam tymi słowami....spróbuj proszę.....
"OJCZE POTRZEBUJE TWOJEJ MIŁOŚCI.
WEJDŹ DO ŚRODKA MEGO SERCA.
PRZYJDŹ I PRZYNIEŚ MI SWOJA MIŁOŚĆ.
POMÓŻ MI POZNAĆ CIEBIE
JAKIM NAPRAWDĘ JESTEŚ,
A NIE TAKIM JAK WIDZĄ MOJE ZIEMSKIE OCZY.
UKAZ MI SIĘ.
UKAŻ SWOJĄ MIŁOŚĆ DO MNIE.
POWIEDŹ CO DLA CIEBIE ZNACZĘ.
PRZYJDŹ I BĄDŹ MI OJCEM"
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-21, 22:00
;(
Dziękuję...
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 09:43
jak się dziś czujesz?
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 09:50
Dziękuję za troskę...
Miałam okropne sny... T ciągle powtarzał, ze kocha swoją nową dziewczyne...mimo że znają się trzy tyg...
Budziłam się co chwilę...
Poza tym napisałam do niego maila w sprawie mojego roweru - bo obawiam się ze teraz Ona na nim jeżdzi...żeby mi go przywiózł do pracy... i ze po raz pierwszy od 10 lat jak się znamy - tak długo się na siebie złościmy...że traktuje mnie jak wroga.
A ja nie potrafie się nie odezwać, obrazić, zapomnieć... On też taki nie jest...
Wiesz co mi odpisał? Że ok - rower mi podrzuci, a że nie jestem jego wrogiem...tylko kazdy żyje włąsnym życiem...
Gdzie jest nasa miłość? Gdzie jest nasza przysięga....
Jestem obecnie w pracy...i o ile się trzymałam przez ostatnie dni...tak teraz nie mogę się oapanować... dzieje się cos dziwnego. Nie wiem co...oby nie nadeszła kolejna burza... Bo jestem już zbyt słaba.
Mam nadzieje, ze Bóg wie... że jestem mimo wszystko mimo swoich głupstwa nadwrażliwa i dłużej i więcej nie wytrzymam...
Jest pewien kres...i ja go dosięgam...
M
K_ [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 10:22
Dlatego Kościół jest wspólnotą. Dziś moc wiary została specjalnie innym dana dla Ciebie, abyś miała pomoc. Innego dnia Ty poniesiesz mocą danej wiary kogoś innego, bo dostaniesz dary specjalnie dla kogoś.
BTW: Byłam na krótkich rekolekcjach. Pan Bóg potrafi człowieka bardzo wzmocnić. Też dosięgam co jakiś czas swoich kresów. W zasadzie to tylko ja się zmieniłam i inaczej to już przeżywam. Naprawdę inaczej i szczęśliwiej, choć okoliczności są jakie są. Niosę swój krzyż, a krzyż to jest coś na czym się umiera. Jednak Pan Bóg potrafi człowiekowi w każdej sytuacji dać radość wewnętrzną. W najbardziej nieprawdopodobnej sytuacji.
Konsekwentnie zbliż się do Niego, a On zacznie Ciebie leczyć i porządkować. Nie ważne czy odczujesz to za rok, za dwa, może za trzy. Ale Pan Bóg pomoże Ci na pewno.
:)
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 10:44
nasgul napisał/a:
Miałam okropne sny...
mam to samo....spie dobrze, jak przed snem odmawiam Różaniec...Maryja, jak Ukochana Mamusia uspokaja mnie i utula do snu....
Z "Małżeńskiego Podręcznika Pierwszej Pomocy" :
Musisz zdać sobie sprawę, że twój wróg, szatan oraz jego siły mają za cel zniszczenie twojej rodziny. Wykorzystując okoliczności i ludzi.
Szatan mistrzowsko posługuje się okolicznościami.
On wie, co cię najbardziej zrani i wykorzystuje to używając najbliższych ci osób -Twój współmałżonek, robi i mówi straszne rzeczy raniąc cię najmocniej.
Pamiętaj TWÓJ WPÓŁMAŁŻONEK NIE JEST TWOIM WROGIEM.
On jest używany przez twojego przeciwnika aby zniszczyć twój dom
Miłość płynąca z przymierza jest silna. „Oddaję swoje życie w twoje ręce” (1 Kor. 13:1-8). Widzimy w Biblii że Bóg pozostaje wierny obietnicy przymierza nawet gdy człowiek – partner zawieranego paktu zawodzi i łamie to przymierze. Miłość wynikająca z przymierza jest wierna i stała niezależnie od tego jak zachowuje się i co robi druga strona
Twoje małżeństwo jest przymierzem, ziemskim, odbiciem Boskiej wiecznej miłości. Szatan nienawidzi jedności i mocy przymierza i szuka tylko sposobności jak by zniszczyć każde małżeństwo jakie tylko znajdzie (Jan 10:10). To co robisz lub czego zaniechasz wpływa na jakość twojego małżeństwa
Bóg jest wierny swoim obietnicom, nawet jeżeli my go zawodzimy. Jego pragnieniem jest nauczyć nas jak być wiernymi, nawet wtedy, kiedy nasz współmałżonek nas zawiódł.
Czy wydaje ci się, że nikt nie wie co czujesz i przez co przechodzisz? Czy wydaje ci się, że nikt twojego bólu nie jest w stanie zrozumieć? Jezus wie. On rozumie twoją samotność, odrzucenie, ból. On cierpiał daleko więcej, abyś ty nie musiał nieść tych ciężarów, znosić bólu. Cierpienie było tak wielkie, że z Jego czoła na ziemię spływał krwisty pot. W nikim nie znalazł oparcia po to abyś ty dzisiaj mógł takie oparcie znaleźć. Pozwól Mu teraz aby cię pocieszył
Proces uleczenia zajmuje trochę czasu. Musisz dać Bogu tyle czasu ile On potrzebuje na to by skończył swoją pracę. Nie bądź niecierpliwy, po prostu postępuj zgodnie z Jego wskazówkami i pozwól Mu aby leczył cię od wewnątrz.
Daj mu też czas aby pracował nad twoim współmałżonkiem. Nie próbuj przyspieszać spraw.
Bóg nie tylko będzie leczył wasze małżeństwo, ale także dawał ci wzrost, który nie byłby możliwy gdybyś stał w miejscu, ze swoim bólem.
Bóg chce ci pomóc pokonać własne ograniczenia i pójść dalej. Jego planem jest wniesienie ożywienia i uzdrowienia w wasze małżeństwo, i uczynienie go związkiem jaśniejącym Jego chwałą. On nie robi tego tylko dla was. Wy i wasze małżeństwo jesteście częścią Jego planu i Jego wolą jest aby wielu innych ludzi widząc wasze odnowione małżeństwo zostało poruszonych waszym świadectwem.
Uzdrowienie waszego małżeństwa jest oparte na Jezusie i jego doskonałości, nie twojej
[ Dodano: 2012-10-22, 10:57 ]
Moja koleżanka mówi "oddzielaj czyny od człowieka"... w tym znaczeniu,że łatwiej znieść ten ból jak wiem, co , a więc , stoi za tymi wszystkimi okrutnymi słowami i czynami męża.
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 12:14
To wszystko co piszecie to piękne słowa...
Ale jeśli nie będą poparte moją wiara, że Bóg uleczy nasze małżeństwo, nasze serca... to na marne to wszystko...
A ja dziś nie wierzę... i za tą niewiarę przepraszam... Wszystkich, których tym ranię...
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 12:25
To proś o nią....
PANIE, ZBUDUJ MOJA WIARĘ.
DAJ MI SIŁĘ, ABYM STALA MOCNO W TWOICH OBIETNICACH I WIERZYŁA W KAŻDE TWOJE SŁOWO.
SPRAW, ABY MOJA WIARA ROSŁA ZA KAŻDYM RAZEM, KIEDY BĘDĘ SŁYSZAŁA LUB CZYTAŁA TWOJE SŁOWO.
POMÓŻ MI WIERZYĆ, ZE TWOJE OBIETNICE WYPEŁNIĄ SIĘ W MOIM ŻYCIU.
POMNÓŻ MOJĄ WIARĘ PANIE, ABYM MOGŁA MODLIĆ SIĘ Z MOCĄ.
POMÓŻ MI PROSIĆ Z WIARA BEZ POWĄTPIEWANIA.
CODZIENNIE DODAWAJ MI WIARY, ABYM BYŁA W STANIE W TWOJE IMIĘ GÓRY PRZENOSIĆ.
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 12:54
Malwina83
powiedz mi skąd Ty to wszystko czerpiesz?
Podziwiam... szczerze podziwiam...
Zachowuje się jak małe dziecko - tupie nogami i pytam... jak długo jeszcze?
Wiem, że inni mają o wiele trudniej... ale jak dla mnie czasami wydaje mi się ze dłużej nie dam rady...
Skąd Ty bierzesz siłę i wiarę ?
Malwina83 [Usunięty]
Wysłany: 2012-10-22, 13:12
z miłosci Boga
dlatego tak z całego serca pragnę Cię przekonać,że jak zawierzysz życie Bogu, nawiążesz z Nim kontakt,pozwolisz Mu mówić do siebie- czytając Pism Św. to wszystko zacznie się zmieniać.....musisz oddać męża w ręce Boga mówiąc Mu "Ty się tym zajmij" i zając się sobą...Ty jesteś ważna....dla Niego jesteś bardzo ważna...Jego miłość jest tak niepojęta, cudowna...odkryj ją w swoim życiu...ja Cię proszę spróbuj....zaufaj Mu...On Cię nie zrani, nic Ci nie zabierze ale obdarzy mnóstwem łask....
Cytat:
Zachowuje się jak małe dziecko - tupie nogami i pytam... jak długo jeszcze?
A wiesz ile razy ja się tak zachowywałam ja Mu często jęczę ,żale się...w końcu Tatuś....komu jak nie Ojcu Niebieskiemu mogę się pożalić
Daj się Mu poprowadzić za rękę przez to wszystko, tylko z Nim dasz radę, schowaj się w Jego sercu,aż minie czas zły.
[ Dodano: 2012-10-22, 13:19 ]
Ojciec Krzysztof Pałys powiedział:
"POZWÓL BOGU BYĆ BOGIEM", On się wszystkim zajmie.
M. uwierz w Niego, On może wszystko... dla Niego jesteś bardzo ważna...Twoje serce, Twoje zranienia...to chce uleczyć w pierwszej kolejności.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zadaniem Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR jest wspieranie rozwoju naszej Wspólnoty - powstających Ognisk Sycharowskich poprzez m.in. drukowanie materiałów, ulotek... Pomóż nam pomagać małżonkom, umacniać ich w wierności i nadziei! >>
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Szczegolnie w trudne dni. Bog powtorzy to tyle razy ile trzeba, abys uwierzyla. 
Bog naprawde Cie kocha. a skoro kocha to zadba o Twoje problemy, pomoze je rozwiazac.
, stoi za tymi wszystkimi okrutnymi słowami i czynami męża.
