[Orsz]

Norbercie :), za duzo relatywizmu, moim zdniem.
A wiara w Ojca nie powinna wykluczać stwierdzania faków, że np czarne nie jest białe, a grzech, jest złem, a nie dobrem.

Norbercie :), za duzo relatywizmu, moim zdniem.
A wiara w Ojca nie powinna wykluczać stwierdzania faków, że np czarne nie jest białe, a grzech, jest złem, a nie dobrem.

[Andy2]

[Norbert1]

[Orsz]

Andy, wybacz, moje oceny nie są po to by Cię oceniać, ale tylko po to by coś Ci powiedzieć pozytywnego. Oceniać nas będzie Bóg i tylko Bóg jest do tego w ostateczności uprawniony.
Cóż należysz do ludzi mocno poharatanych przez życie i własne uczynki też. Ja nie twierdzę, że swojego życia nie poharatałem własnymi uczynkami. Owszem.
Różni nas to, że ja pomimo całej swojej marności jestem idealistą. Jedną z takich rzeczy, której nigdy bym sobie nie wybaczył i z która byłoby mi bardzo źle żyć to świadomość, że nigdy nie powiem do ukochanej kobiety: "moja jedyna". W tym zwrocie jest esencja miłości. Nie wiem na ile zrozumiałeś swoje dawne błędy na ile one teraz przekładają się na Twój stan. Nie znam Twojej żony. Trudno wiec mi zgłębić cała twoja sytuację. I tak jak powiedziałem wcześniej, nie chcę Cię oceniać. Człowiek w każdej chwili może się zmienić, z wszystkiego może wyciągnąć wnioski i czynić dobro. Chyba zgodzisz się, że dobrem jest ten ideał miłości o którym ja staram się mówić. Mianowicie chodzi o czystą, wierną miłość dwojga ludzi będących dla siebie całym światem. Zarówno Ty jak i ja tego mieć nie będziemy, co nie oznacza, że jest to niemożliwe w ogóle. Trzeba czynić wszystko by choćby nasze dzieci miały szansę na takie życie. By nie były uwarunkowane, wręcz zniewolone jak my, by miały wzorce i potencjał do oparcia się złu. To zło o którym tu piszemy niszczy cały świat, który po prostu zmierza do zagłady.
Wiemy wszyscy co Chrystus powiedział o gorszycielach. Trzeba tak postępować, tak analizować własne życie, takie wyciągać wnioski by dla tych "maluczkich" być oparciem, pomocą, może wzorcem, ale to już o wiele trudniejsze. Jak nie można być wzorcem można być przestrogą. Z przestrogami jest pewien problem, jeśli zakładamy, że po zdradzie może być wszystko OK. Bierze się to moim zdaniem z błędu intelektualnego z którym ja staram się walczyć. Cała reszta to jest manipulacja osobowością, znieczulenia, czyli właśnie ta większość psychologów, psychiatrów, różne środki...
Boli to dobrze, musi boleć. To jest zdrowy objaw. Ból zabezpiecza nas przed postępowaniem nierozsądnym, zarówno ten fizyczny jak i psychiczny. Jest prewencja szczególna, czyli dotyczy nas, małżonka i ogólna, dotyczy całego społeczeństwa, w przede wszystkim własnych dzieci.
Jestem przekonany, że to co wyciągniesz z tego bólu będzie miało największe znaczenie dla Twojego dziecka. Dlatego mówię kategorycznie swoje zdanie, mając świadomość oczywiście, że jesteś człowiekiem wolnym, możesz z tym co ja mówię zrobić co zechcesz - NIE ZNIECZULAJ SIĘ!
Ten ból jest tez Twoją pokutą, ale to mniej ważne. Zrób coś ze swoim życiem pod wpływem bólu i daj to właśnie rodzinie.
Jedno dopowiedzenie. ten ból jest pokutą nie tylko za grzechy twoje, lecz także ewentualne grzechy Twojej żony, bez przesądzania co sie stało. A życze Ci by to czego sie boisz było tylko słowami. A jak bedzie to wiecej to też przyjmij to. Ja na to co usłyszałem od zony przygotowywałem się dwa dni. Gdyby to spadło z nienacka, to nie wiem ...

[ Dodano: 2012-08-10, 15:40 ]
Jeszcze coś mi przyszło do głowy. Jak już tak koniecznie chcesz się znieczulic to użyj do tego alkoholu. Oczywiście wszystko pod warunkiem, ze nigdy nie miałeś kłopotów z tą używką. Pójdź z jakimiś porządnymi, wesołymi kumplami na piwo lub wódkę. Tylko jednak nie radzę zabaw. W tym stanie może to być niebezpieczne. Dlatego też podkreślam tę kwestię porządnych kolegów, żeby jakby co interweniowali i odciągnęli Cię od jakieś pokusy.
Ale samo wyluzowanie się jest starą sprawdzoną tradycyjną metodą.
Wszystko dla ludzi, ale nic z przesadą. A, jeszcze jedno. Poczekaj z tym do września.

Wcześniej miałem na myśli sport. Z niego możesz korzystać zawsze.

Andy, wybacz, moje oceny nie są po to by Cię oceniać, ale tylko po to by coś Ci powiedzieć pozytywnego. Oceniać nas będzie Bóg i tylko Bóg jest do tego w ostateczności uprawniony.
Cóż należysz do ludzi mocno poharatanych przez życie i własne uczynki też. Ja nie twierdzę, że swojego życia nie poharatałem własnymi uczynkami. Owszem.
Różni nas to, że ja pomimo całej swojej marności jestem idealistą. Jedną z takich rzeczy, której nigdy bym sobie nie wybaczył i z która byłoby mi bardzo źle żyć to świadomość, że nigdy nie powiem do ukochanej kobiety: "moja jedyna". W tym zwrocie jest esencja miłości. Nie wiem na ile zrozumiałeś swoje dawne błędy na ile one teraz przekładają się na Twój stan. Nie znam Twojej żony. Trudno wiec mi zgłębić cała twoja sytuację. I tak jak powiedziałem wcześniej, nie chcę Cię oceniać. Człowiek w każdej chwili może się zmienić, z wszystkiego może wyciągnąć wnioski i czynić dobro. Chyba zgodzisz się, że dobrem jest ten ideał miłości o którym ja staram się mówić. Mianowicie chodzi o czystą, wierną miłość dwojga ludzi będących dla siebie całym światem. Zarówno Ty jak i ja tego mieć nie będziemy, co nie oznacza, że jest to niemożliwe w ogóle. Trzeba czynić wszystko by choćby nasze dzieci miały szansę na takie życie. By nie były uwarunkowane, wręcz zniewolone jak my, by miały wzorce i potencjał do oparcia się złu. To zło o którym tu piszemy niszczy cały świat, który po prostu zmierza do zagłady.
Wiemy wszyscy co Chrystus powiedział o gorszycielach. Trzeba tak postępować, tak analizować własne życie, takie wyciągać wnioski by dla tych "maluczkich" być oparciem, pomocą, może wzorcem, ale to już o wiele trudniejsze. Jak nie można być wzorcem można być przestrogą. Z przestrogami jest pewien problem, jeśli zakładamy, że po zdradzie może być wszystko OK. Bierze się to moim zdaniem z błędu intelektualnego z którym ja staram się walczyć. Cała reszta to jest manipulacja osobowością, znieczulenia, czyli właśnie ta większość psychologów, psychiatrów, różne środki...
Boli to dobrze, musi boleć. To jest zdrowy objaw. Ból zabezpiecza nas przed postępowaniem nierozsądnym, zarówno ten fizyczny jak i psychiczny. Jest prewencja szczególna, czyli dotyczy nas, małżonka i ogólna, dotyczy całego społeczeństwa, w przede wszystkim własnych dzieci.
Jestem przekonany, że to co wyciągniesz z tego bólu będzie miało największe znaczenie dla Twojego dziecka. Dlatego mówię kategorycznie swoje zdanie, mając świadomość oczywiście, że jesteś człowiekiem wolnym, możesz z tym co ja mówię zrobić co zechcesz - NIE ZNIECZULAJ SIĘ!
Ten ból jest tez Twoją pokutą, ale to mniej ważne. Zrób coś ze swoim życiem pod wpływem bólu i daj to właśnie rodzinie.
Jedno dopowiedzenie. ten ból jest pokutą nie tylko za grzechy twoje, lecz także ewentualne grzechy Twojej żony, bez przesądzania co sie stało. A życze Ci by to czego sie boisz było tylko słowami. A jak bedzie to wiecej to też przyjmij to. Ja na to co usłyszałem od zony przygotowywałem się dwa dni. Gdyby to spadło z nienacka, to nie wiem ...

[ Dodano: 2012-08-10, 15:40 ]
Jeszcze coś mi przyszło do głowy. Jak już tak koniecznie chcesz się znieczulic to użyj do tego alkoholu. Oczywiście wszystko pod warunkiem, ze nigdy nie miałeś kłopotów z tą używką. Pójdź z jakimiś porządnymi, wesołymi kumplami na piwo lub wódkę. Tylko jednak nie radzę zabaw. W tym stanie może to być niebezpieczne. Dlatego też podkreślam tę kwestię porządnych kolegów, żeby jakby co interweniowali i odciągnęli Cię od jakieś pokusy.
Ale samo wyluzowanie się jest starą sprawdzoną tradycyjną metodą.
Wszystko dla ludzi, ale nic z przesadą. A, jeszcze jedno. Poczekaj z tym do września.

Wcześniej miałem na myśli sport. Z niego możesz korzystać zawsze.

[Andy2]

[Orsz]

Ech Andy Jesteś dużym wyzwaniem dla mnie, w moim poszukiwaniu prawdy. Prawdy o miłości, o małżeństwie, o ideałach, o niebie, o człowieku. Przepraszam, że tak instrumentalnie Ciebie traktuję, ale zrozum też mnie. Te moje potrzeby są moją odpowiedzią na to co mnie spotkało. Wydaje mi się, że Prawda jest tym co może mnie wyzwolić.
Dużo napisałeś o sobie, jednak ciągle mało .
Nie wiem co napisać. Nie chcę oceniać. Teoretyczną ocenę swojej przeszłości sam znasz. W praktyce... Obejrzyj film "Misja" Rolanda Jofe. Jest tam pokazana POKUTA.
Wiesz po co to pisze? Ze względu na "malućkich". Pomimo swojej przeszłości, chcąc być dobrym ojcem, musisz stać się jakimś wzorcem.
Dabson... Już tu kiedyś mi o nim mówiono. Muszę do niego sięgnąć. Co w nim jest takiego tajemniczego, że osoby z którymi w jakiś tam sposób nie do końca się rozumiem, powołują się na niego?
Nie zgadzam się z Tobą kategorycznie, że wiara w ideały to pycha. Właśnie tacy jak Ty powinni mieć ideały, powinni chcieć im sprostać. Pod względem pobożności ja nie jestem o wiele lepszy od Ciebie, może wcale. Jednak zapewniam Cię o jednym. Stan wierności jednej kobiecie, jednemu mężczyźnie jest możliwy przez całe życie jest możliwy i jest jedyny właściwy. Przeciwieństwem tego jest po prostu rozpusta. Jest ona jedna z najgorszych rzeczy współczesnego świata. I trzeba postawić temu barierę. Przede wszystkim Ty powinieneś być tego świadom. Jest przed Tobą ogromnie trudne zadanie wychowania do czystości własnych dzieci. Ogromnie trudne bo rola dawania swoim życiem przestrogi, zamiast świadectwa jest ogromnie trudna. Ja wyczułem, z tego co napisałeś, że jakbyś zwątpił w to swoje posłannictwo, pisząc, że nikt nie jest ideałem, każdy błądzi. Owszem, ale bladzi mniej lub bardziej i to ma znaczenie. Nieczystość jest jak woda. Tama przeciw niej musi być szczelna inaczej może cła runąć, a wiesz co się dzieje potem. Wiesz chyba w kierunku jakich perwersji idzie świat.
Czy z tym co piszę jesteś w stanie się zgodzić?

Nie poruszyłem jeszcze wielu kwestii, ale po tym co napisałeś w poprzednim poście, to dla mnie Twoje zycie to temat rzeka. Mam nadzieje, że się nie gniewasz.

Alkoholu rzeczywiście nie polecam, nie tylko w sierpniu, ale w ogóle.

Ech Andy Jesteś dużym wyzwaniem dla mnie, w moim poszukiwaniu prawdy. Prawdy o miłości, o małżeństwie, o ideałach, o niebie, o człowieku. Przepraszam, że tak instrumentalnie Ciebie traktuję, ale zrozum też mnie. Te moje potrzeby są moją odpowiedzią na to co mnie spotkało. Wydaje mi się, że Prawda jest tym co może mnie wyzwolić.
Dużo napisałeś o sobie, jednak ciągle mało .
Nie wiem co napisać. Nie chcę oceniać. Teoretyczną ocenę swojej przeszłości sam znasz. W praktyce... Obejrzyj film "Misja" Rolanda Jofe. Jest tam pokazana POKUTA.
Wiesz po co to pisze? Ze względu na "malućkich". Pomimo swojej przeszłości, chcąc być dobrym ojcem, musisz stać się jakimś wzorcem.
Dabson... Już tu kiedyś mi o nim mówiono. Muszę do niego sięgnąć. Co w nim jest takiego tajemniczego, że osoby z którymi w jakiś tam sposób nie do końca się rozumiem, powołują się na niego?
Nie zgadzam się z Tobą kategorycznie, że wiara w ideały to pycha. Właśnie tacy jak Ty powinni mieć ideały, powinni chcieć im sprostać. Pod względem pobożności ja nie jestem o wiele lepszy od Ciebie, może wcale. Jednak zapewniam Cię o jednym. Stan wierności jednej kobiecie, jednemu mężczyźnie jest możliwy przez całe życie jest możliwy i jest jedyny właściwy. Przeciwieństwem tego jest po prostu rozpusta. Jest ona jedna z najgorszych rzeczy współczesnego świata. I trzeba postawić temu barierę. Przede wszystkim Ty powinieneś być tego świadom. Jest przed Tobą ogromnie trudne zadanie wychowania do czystości własnych dzieci. Ogromnie trudne bo rola dawania swoim życiem przestrogi, zamiast świadectwa jest ogromnie trudna. Ja wyczułem, z tego co napisałeś, że jakbyś zwątpił w to swoje posłannictwo, pisząc, że nikt nie jest ideałem, każdy błądzi. Owszem, ale bladzi mniej lub bardziej i to ma znaczenie. Nieczystość jest jak woda. Tama przeciw niej musi być szczelna inaczej może cła runąć, a wiesz co się dzieje potem. Wiesz chyba w kierunku jakich perwersji idzie świat.
Czy z tym co piszę jesteś w stanie się zgodzić?

Nie poruszyłem jeszcze wielu kwestii, ale po tym co napisałeś w poprzednim poście, to dla mnie Twoje zycie to temat rzeka. Mam nadzieje, że się nie gniewasz.

Alkoholu rzeczywiście nie polecam, nie tylko w sierpniu, ale w ogóle.

[Norbert1]

[gogol]

[Orsz]

Norbercie, ja też z Tobą się zgadzam.
"lecz raduje się z triumfu prawdy"
Nie można zapominać i o tym zdaniu. Chcesz mi zarzucić, że ja dochodzę swego. Gdyby tak było byłbym w zupełnie w innym miejscu. Ja chce się radować z triumfu prawdy.
Norbercie, jaka jest ta prawda o sumieniu osoby, która zdradziła. Przyjmować czy nie przyjmować?
Coś Ci szczerze powiem, a w zasadzie Wam wszystkim. Ja od dłuższego czasu nie mówię żonie kocham cię. Czy to jest brak miłości? Nie, to jest brak czułości. Czy ją naprawdę kocham? Jako człowieka tak, jako żonę, nie wiem. Inaczej się kocha żonę inaczej bliźniego. Ta miłość o której Ty pisałeś dotyczy miłości bliźniego i dotyczy wszystkich ludzi. Małżeństwo powinno łączyć coś zdecydowanie więcej, niż choćby nawet idealna miłość braterska. Małżeństwo to komunia osób. To chyba cytat Jana Pawła II. I tej miłości małżeńskiej nakazać się nie da, nie da się do niej zmusić, a ona powinna być.
Więc nie tedy droga.
A z pychą też nie można walczyć poprzez ograniczenie rozumowego rozwiązywania problemów, poprzez rezygnację ze zgłębienia tajemnicy własnych urazów, przyczyn zła w stosunkach międzyludzkich.

Norbercie, ja też z Tobą się zgadzam.
"lecz raduje się z triumfu prawdy"
Nie można zapominać i o tym zdaniu. Chcesz mi zarzucić, że ja dochodzę swego. Gdyby tak było byłbym w zupełnie w innym miejscu. Ja chce się radować z triumfu prawdy.
Norbercie, jaka jest ta prawda o sumieniu osoby, która zdradziła. Przyjmować czy nie przyjmować?
Coś Ci szczerze powiem, a w zasadzie Wam wszystkim. Ja od dłuższego czasu nie mówię żonie kocham cię. Czy to jest brak miłości? Nie, to jest brak czułości. Czy ją naprawdę kocham? Jako człowieka tak, jako żonę, nie wiem. Inaczej się kocha żonę inaczej bliźniego. Ta miłość o której Ty pisałeś dotyczy miłości bliźniego i dotyczy wszystkich ludzi. Małżeństwo powinno łączyć coś zdecydowanie więcej, niż choćby nawet idealna miłość braterska. Małżeństwo to komunia osób. To chyba cytat Jana Pawła II. I tej miłości małżeńskiej nakazać się nie da, nie da się do niej zmusić, a ona powinna być.
Więc nie tedy droga.
A z pychą też nie można walczyć poprzez ograniczenie rozumowego rozwiązywania problemów, poprzez rezygnację ze zgłębienia tajemnicy własnych urazów, przyczyn zła w stosunkach międzyludzkich.

[gogol]

[Norbert1]

Orsz stałes się wszechwiedzacy
..a to niebezpieczne.
nie mam zamiaru z toba polemizowac-dla włąsnego bezpieczeństwa.
Pisałem to juz kiedys rozumiem twoje doznania,rozumiem cierpienia
(staram sie w każdym razie zrozumiec)

ale przytocze ci tylko cos z czym się spotkałem w swoim zyciu.

Znajomy mój tez przechodził zdrade zony.
Cierpienie było tak wielkie zen nie dawał sobie z tym rady,odrzucał wszelkie formy pomocy będąc mocno przekonany ze sam sobie z tym poradzi.
Myslenie było na tyle zgubne że myslał tak będąc juz w chorej świadomości...
stres,ból,złośc,smutek,odrzucenie...wyjadły go(to normalne).
W tym wszystkim nawet nie widzial staran zony i mozliwości rozwoju miłości.
Cierpiały dzieci,cierpiała zona,cierpiał on.
Trzy lata tak umierała rodzina-bo nie potrafił stanąc z prawda
o sobie,
nie umiał sam przed soba sie przyznac:

że nie poradzi sobie,że nie zmieni świata pod swój obraz,że miłośc może byc inna niz do tej pory-ale może byc wciaz prawdziwa.
a przeciez....
Modlił sie duzo,przebywał w kościele,poddawał sie pokucie i cierpieniom.
Będac wielce przekonany że to jedyna droga do zbawienia
i wkoncu znalazł zbawienie( w psychiatryku).
Ale opatrznośc Boska jest tu z nami....
Leczenie troche trwało,ale dzis stara sie zyc normalnie,rodzina jest cała ,żona wciąz obok(wytrwała).
Buduja (mocno sie strają) normalnośc...

I wiesz co z tego wynika??
kazdy ma swój upadek w bagno
żona jego zapewne zdrada..a on postradaniem zmysłów....
A mimo to Bóg cierpliwie czekał....

i krzepiące słowa jakie od niego usłyszałem....

wiesz Norbert nie zrozumiałem kiedys słów ksiedza(naszego znajomego) jaki udzielał mi i zonie slubu......
a powiedział

M(nie napisze imienia)...najpierw wybacz sobie pzred Bogiem,że nie potrafisz wybaczyc żonie..a przyjdzie zbawienie

pozdrawiam i mam nadzieję że moje słowa,ani ta historia cię nie dotkneły

Orsz stałes się wszechwiedzacy
..a to niebezpieczne.
nie mam zamiaru z toba polemizowac-dla włąsnego bezpieczeństwa.
Pisałem to juz kiedys rozumiem twoje doznania,rozumiem cierpienia
(staram sie w każdym razie zrozumiec)

ale przytocze ci tylko cos z czym się spotkałem w swoim zyciu.

Znajomy mój tez przechodził zdrade zony.
Cierpienie było tak wielkie zen nie dawał sobie z tym rady,odrzucał wszelkie formy pomocy będąc mocno przekonany ze sam sobie z tym poradzi.
Myslenie było na tyle zgubne że myslał tak będąc juz w chorej świadomości...
stres,ból,złośc,smutek,odrzucenie...wyjadły go(to normalne).
W tym wszystkim nawet nie widzial staran zony i mozliwości rozwoju miłości.
Cierpiały dzieci,cierpiała zona,cierpiał on.
Trzy lata tak umierała rodzina-bo nie potrafił stanąc z prawda
o sobie,
nie umiał sam przed soba sie przyznac:

że nie poradzi sobie,że nie zmieni świata pod swój obraz,że miłośc może byc inna niz do tej pory-ale może byc wciaz prawdziwa.
a przeciez....
Modlił sie duzo,przebywał w kościele,poddawał sie pokucie i cierpieniom.
Będac wielce przekonany że to jedyna droga do zbawienia
i wkoncu znalazł zbawienie( w psychiatryku).
Ale opatrznośc Boska jest tu z nami....
Leczenie troche trwało,ale dzis stara sie zyc normalnie,rodzina jest cała ,żona wciąz obok(wytrwała).
Buduja (mocno sie strają) normalnośc...

I wiesz co z tego wynika??
kazdy ma swój upadek w bagno
żona jego zapewne zdrada..a on postradaniem zmysłów....
A mimo to Bóg cierpliwie czekał....

i krzepiące słowa jakie od niego usłyszałem....

wiesz Norbert nie zrozumiałem kiedys słów ksiedza(naszego znajomego) jaki udzielał mi i zonie slubu......
a powiedział

M(nie napisze imienia)...najpierw wybacz sobie pzred Bogiem,że nie potrafisz wybaczyc żonie..a przyjdzie zbawienie

pozdrawiam i mam nadzieję że moje słowa,ani ta historia cię nie dotkneły

[Orsz]

Norbercie, absolutnie mnie to nie dotknęło. Dziękuje i będę rozważał. Jest to istotna przestroga. Nie będę ukrywał, że na pierwszy rzut oka wydaje mi się, że może być w tym co napisałeś jakaś racja.

Gogol. nie rozumiem dlaczego miłość to postawa. Dla mnie miłość to owszem postawa, ale wypływająca z serca, w odróżnieniu od wyuczenia, maniery.
Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże. Resztę znacie :).
Postawa to raczej coś takiego co objawia się na zewnątrz, a tu przecież o wnętrze chodzi. Postawa może być tez różnie interpretowana. Dla Boga liczy się chyba serce, dusza, intencje, wola. Konkretny czyn, chyba w mniejszym stopniu.
Nie wiem czy powinienem to pisać, bo mogę nie mieć racji.

Norbercie, absolutnie mnie to nie dotknęło. Dziękuje i będę rozważał. Jest to istotna przestroga. Nie będę ukrywał, że na pierwszy rzut oka wydaje mi się, że może być w tym co napisałeś jakaś racja.

Gogol. nie rozumiem dlaczego miłość to postawa. Dla mnie miłość to owszem postawa, ale wypływająca z serca, w odróżnieniu od wyuczenia, maniery.
Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże. Resztę znacie :).
Postawa to raczej coś takiego co objawia się na zewnątrz, a tu przecież o wnętrze chodzi. Postawa może być tez różnie interpretowana. Dla Boga liczy się chyba serce, dusza, intencje, wola. Konkretny czyn, chyba w mniejszym stopniu.
Nie wiem czy powinienem to pisać, bo mogę nie mieć racji.

[gogol]

orsz nie chodzi tu o racje bo ja nie dążę do tego czy mam racje czy nie ,każdy ponosi lub poniesie konsekwencje swoich czynów.Orsz miłośc to postawa -dlatego ,że włąśnie od tego jaką postawę wybierzesz bądż nie świadczy o twojej miłości.czyz możemy mówić o miłości do żony w momencie ,kiedy świadomie nie chce wybaczyć zdrady,kiedy wolę tkwić w tym skrzywdzeniu bo mi tam dobrze,bo to przecież nie ja zdradziłem - i co tobie to da,czy taka postawa swiadczy o miłości- orsz miłośc-cierpliwa jest,miłość nie zazdrości ,miłość nie pamięta złego.każdy z nas w jakimś okresie zycia upada,ma swoje słąbości z którymi walczy,brak pzrebaczenia to nie danie drugiemu szansy na poprawe a czy to jest postawa miłości.
wiesz u mnie wiele lat upłynęło ,kiedy otworzono mi oczy na to co się zwie MIŁOŚCIĄ bo ciągle myliłam ją z zakochaniem ,które niestety z upływem czasu słabnie lub mija a wówczas czas na MIŁOŚĆ

orsz nie chodzi tu o racje bo ja nie dążę do tego czy mam racje czy nie ,każdy ponosi lub poniesie konsekwencje swoich czynów.Orsz miłośc to postawa -dlatego ,że włąśnie od tego jaką postawę wybierzesz bądż nie świadczy o twojej miłości.czyz możemy mówić o miłości do żony w momencie ,kiedy świadomie nie chce wybaczyć zdrady,kiedy wolę tkwić w tym skrzywdzeniu bo mi tam dobrze,bo to przecież nie ja zdradziłem - i co tobie to da,czy taka postawa swiadczy o miłości- orsz miłośc-cierpliwa jest,miłość nie zazdrości ,miłość nie pamięta złego.każdy z nas w jakimś okresie zycia upada,ma swoje słąbości z którymi walczy,brak pzrebaczenia to nie danie drugiemu szansy na poprawe a czy to jest postawa miłości.
wiesz u mnie wiele lat upłynęło ,kiedy otworzono mi oczy na to co się zwie MIŁOŚCIĄ bo ciągle myliłam ją z zakochaniem ,które niestety z upływem czasu słabnie lub mija a wówczas czas na MIŁOŚĆ

[Andy2]

Norbercie, cieszę sie że tu jesteś, chociaż jak czasami podglądałem sobie forum to myślałem złośliwie, że tu utknąłeś, zamiast normalnego życia. I piszesz jakoś inaczej, albo mi sie to inaczej czyta.

Mój psycholog powiedział, że jak zacznę słuchać zony to facet zniknie. Że on jest symptomem, a nie chorobą. To samo powiedział mi wczoraj dobry przyjaciel - słuchaj jej tak, jakbyś słuchał profesora na uczelni.

Takiej prostej rzeczy po 8 latach małżeństwa i 13 latach związku nie potrafię. Wczoraj jak powiedziałem że ją kocham to się zaśmiała i poplynęło - : "jak kochasz to nie mówisz ty piz.., nie wyzywasz przy dziecku, nie... [nie powiem bo sie wstydzę]." Że jej nie słucham jak potrzebuje, że jestem podejrzliwy, dopytuję, nie ufam. Mój pierwszy odruch - kontra, ale wczoraj od razu się na tym złapałem i słuchałem tylko.
Może pierwszy raz od dawna nie pouczałem i nie tłumaczyłem, tylko byłem i słuchałem o sobie. Może pierwszy raz w ogóle. I to podobno tak trzeba, a ja nie umiem, nigdy tego nie robiłem, nie widziałem, nikt mnie nie nauczył i nie pokazał. Ale plus jest taki, że jakoś zacząłem.

Pomyslałem żeby iść gdzieś się wyszaleć, wytańczyć do upadłego, ogłuszyć muzyką, może jej zaproponować wyjście, ale chyba nie mam na to siły dzisiaj. Samochodem poszalałem trochę, tylko chorobcia w mieście, ale tak jest najfajniej, no i już dość pusto. Puściłem sobie głośno starą płytę Zeppelinów i odpoczywam przy tym.

Norbercie, cieszę sie że tu jesteś, chociaż jak czasami podglądałem sobie forum to myślałem złośliwie, że tu utknąłeś, zamiast normalnego życia. I piszesz jakoś inaczej, albo mi sie to inaczej czyta.

Mój psycholog powiedział, że jak zacznę słuchać zony to facet zniknie. Że on jest symptomem, a nie chorobą. To samo powiedział mi wczoraj dobry przyjaciel - słuchaj jej tak, jakbyś słuchał profesora na uczelni.

Takiej prostej rzeczy po 8 latach małżeństwa i 13 latach związku nie potrafię. Wczoraj jak powiedziałem że ją kocham to się zaśmiała i poplynęło - : "jak kochasz to nie mówisz ty piz.., nie wyzywasz przy dziecku, nie... [nie powiem bo sie wstydzę]." Że jej nie słucham jak potrzebuje, że jestem podejrzliwy, dopytuję, nie ufam. Mój pierwszy odruch - kontra, ale wczoraj od razu się na tym złapałem i słuchałem tylko.
Może pierwszy raz od dawna nie pouczałem i nie tłumaczyłem, tylko byłem i słuchałem o sobie. Może pierwszy raz w ogóle. I to podobno tak trzeba, a ja nie umiem, nigdy tego nie robiłem, nie widziałem, nikt mnie nie nauczył i nie pokazał. Ale plus jest taki, że jakoś zacząłem.

Pomyslałem żeby iść gdzieś się wyszaleć, wytańczyć do upadłego, ogłuszyć muzyką, może jej zaproponować wyjście, ale chyba nie mam na to siły dzisiaj. Samochodem poszalałem trochę, tylko chorobcia w mieście, ale tak jest najfajniej, no i już dość pusto. Puściłem sobie głośno starą płytę Zeppelinów i odpoczywam przy tym.