[Gosia1980]

Mi się wydaje zerta, że ty ciągle masz nadzieję... to chyba nie jest dobre podejście bo sama siebie ranisz. Wiem, że cierpisz, to jest nieuniknione ale nie dzwoniłabym do męża z pytaniem kogo podwoził... To tak jakbyś dalej uważała, że on jest twoim mężem i nie może się z nikim spotykać, ale on odszedł... i jest mężem tylko na papierze. Może zrozumie swój błąd i zechce wrócić - może, ale to nie od razu. Ty już wtedy ułożysz sobie życie, tak mi wszyscy mówią, że wróci po 2, 3 latach jak mu np. nie wypali związek z inną kobietą. A może nigdy nie wróci. Ja do mojego męża nie dzwonię w ogóle, po co, nie chce mnie, niech sobie robi co chce. Mnie już to nie dotyczy. Dziwne, ale tak wybrał. Mam wrażenie, że ty na niego czekasz... Dzwonisz do niego z pytaniami kogo podwozi... a on uważa się za wolnego człowieka.

Na twoim miejscu załatwiłabym sprawy prawne, np. separację. Żebyś i ty miała poczucie, że to już jest wolny człowiek i ty jesteś wolna i możecie się spotykać z kim chcecie. Wiem, że to trudne i ciężko mi coś radzić gdy sama jestem w kiepskiej sytuacji ale takie mam wrażenia po przeczytaniu twoich postów.

Aha i zdecydowanie zmieniłabym kościół lub chodziłabym w innych godzinach. Po co siebie ranić. Często go spotykasz.

Mi się wydaje zerta, że ty ciągle masz nadzieję... to chyba nie jest dobre podejście bo sama siebie ranisz. Wiem, że cierpisz, to jest nieuniknione ale nie dzwoniłabym do męża z pytaniem kogo podwoził... To tak jakbyś dalej uważała, że on jest twoim mężem i nie może się z nikim spotykać, ale on odszedł... i jest mężem tylko na papierze. Może zrozumie swój błąd i zechce wrócić - może, ale to nie od razu. Ty już wtedy ułożysz sobie życie, tak mi wszyscy mówią, że wróci po 2, 3 latach jak mu np. nie wypali związek z inną kobietą. A może nigdy nie wróci. Ja do mojego męża nie dzwonię w ogóle, po co, nie chce mnie, niech sobie robi co chce. Mnie już to nie dotyczy. Dziwne, ale tak wybrał. Mam wrażenie, że ty na niego czekasz... Dzwonisz do niego z pytaniami kogo podwozi... a on uważa się za wolnego człowieka.

Na twoim miejscu załatwiłabym sprawy prawne, np. separację. Żebyś i ty miała poczucie, że to już jest wolny człowiek i ty jesteś wolna i możecie się spotykać z kim chcecie. Wiem, że to trudne i ciężko mi coś radzić gdy sama jestem w kiepskiej sytuacji ale takie mam wrażenia po przeczytaniu twoich postów.

Aha i zdecydowanie zmieniłabym kościół lub chodziłabym w innych godzinach. Po co siebie ranić. Często go spotykasz.

[mare1966]

Gosiu 1980 ,
ten ostatni Twój post do Zerty
sprawił , że przeczytałem wszystkie pozostałe Twoje posty .

pisałaś :

Cytat:

Jestem w podobnej sytuacji - uzależniona od męża, mąż znalazł sobie inną kobietę, to była zdrada emocjonalna i od lipca przeżywam kryzys małżeński.----------------------------------------------- Takie sugestie, że rozwód nastąpi, bardzo bolesne a jednocześnie całkowity brak decyzji z jego strony. W końcu się wkurzę i to ja podejmę tą decyzję...---------------------------------------------------- Mój poziom złości rośnie, tym bardziej, że takie stwierdzenia padają przy dziecku, łącznie z tym "jeszcze jestem tatą". Czuję, że tym razem ja muszę być odpowiedzialna i ochronić jeszcze dziecko, padło na mnie, osobę która uważała się całe życie za niedojrzałą i niezaradną. ---------------------------------------------------- Poza emocjami i wiarą, niestety, ważne są również kwestie prawne - piszę to z mojego doświadczenia. --------------------------------------------------------- I dokłada mi to jeszcze dodatkowego ciężaru do tego co przeżywam :( Mam nadzieję, że Bóg i tak przyziemną kwestię rozwiąże, żeby wygrało dobro.------------------------------------ Dostałam zimny prysznic. prawdopodobnie nie było między nami chemii, miłości, tylko moje uzależnienie, a z jego strony nadzieja na lepsze jutro i moją przemianę - tzn. moją miłość do niego....------------------------------------------------------ pomimo że jedyne czego pragne to żeby wszystko wróciło do tego co było, do spokoju, do bezpieczeństwa.------------------------------------------------------ Idę dzisiaj do prawnika... popytać na razie o różne sprawy, m.in. o kwestię rozwodu i separacji. tylko nie wiem czy w naszym przypadku separacja ma sens, jak przez 13 lat się nie dotarliśmy, co zmieni się przez 6 miesięcy? W moim przypadku rozwód to powrót do Boga:) mam tylko ślub cywilny. nie zdecydowałam się na kościelny bo nie byłam pewna tego związku, ślub był efektem 'wpadki'. i jednak sumienie jest najlepszym drogowskazem. mimo że mąż mnie przez te 13 lat totalnie odciągnął od Boga.------------------------------------------------------ jestem przerażona. Mąż był moją podporą psychiczną, zawsze gdy było mi źle, gdy się bałam, myślałam o nim, że pogada ze mną, przytuli... a on jest taki zimny teraz. Dzisiaj strasznie mnie zaatakował emocjonalnie... nie mogę się pozbierać.-------------------------------- Dzisiaj mąż mi definitywnie powiedział że odchodzi... zostawił cały dom, zrezygnował nawet z pieniędzy... poszedł do prawnika wnieść o rozwód---------------------------------------- Na ten moment mąż jest nadal zdeterminowany do odejścia ale widać, że mu szkoda... dzieci, domu...----------------------------------------------------- Psycholog uświadamia mnie, że mąż odejdzie na 100% a ja się tak boję....------------------------------- Psycholog podkreśla jak wiele krzywdy wyrządził mi mąż, zdradził, nie żałuje, brnie dalej, krzywdząc mnie po drodze jak chce... ale ja po prostu potwornie boję się być sama----------------------------- liczy na to, że po przeprowadzce będzie miał nieograniczony kontakt z dziećmi, wpadnie kiedy będzie chciał, zabierze na miasto... tak być nie może. Dzieci też muszą mieć spokój, uregulowane życie... Do tego dochodzą awantury, które słucha córka. Muszę chronić dzieci, zdecydowałam się z bólem wnieść o separację, żeby ustalić terminy jego spotkań z dziećmi...----------------------------------------- A on zaplanował to wszystko już dawno------------ To jest straszny egoista... Muszę w tym momencie być bardziej dojrzała i zadbać o siebie, dzieci i jednocześnie chronić się przed jego pomysłami...---------------------- Niepotrzebnie, bo on od dawna nie dba o mnie i moje sprawy... Tak trudno to zobaczyć, żyłam w takim zakłamaniu... Tak bardzo boję się samotności ale wiem, że Bóg o mnie dba... we śnie przychodzą różne rozwiązania do głowy i Bóg mi mówi, że jestem na dobrej drodze. Tylko słabość trzyma mnie przy tym człowieku.--------------------------- Trudno jest patrzeć optymistycznie w przyszłość gdy wali mi się wszystko co do tej pory osiągnęłam... ale widocznie Bóg tak chciał. Miałam wszystko - rodzinę, dwójkę zdrowych, cudownych dzieci, piękny dom pod miastem, dobrą pracę, pieniądze... żyłam jak księżniczka. A teraz Bóg zabiera mi dom, przeprowadzę się do małego pokoju u rodziców... moim dzieciom zabiera ojca a mi męża, który był jaki był ale zawsze był wsparciem, życie jest łatwiejsze gdy się idzie przez nie w dwójkę... Widocznie Bóg chce mnie nauczyć pokory.. żebym doceniła co w życiu jest ważne - ludzie, którzy mnie kochają i wspierają w trudnych chwilach, moje dzieci, które zostają przy mnie... a nie wartości materialne i życie w luksusie w idealnej rodzinie 2+2...------------------------- Zastanawiam się co zrobiłam źle, że ktoś aż tak ode mnie zwiewa... czuję się okropnie. Widocznie byłam do niczego jako żona... Nie sprawdziłam się. Nie pracowałam nad sobą przez te lata, nie okazywałam mu uczuć... strasznie się obwiniam. Czuję się podle, też jako matka. Co to za matka co nie umie sobie sama w życiu poradzić... Jak ja dam wsparcie moim dzieciom... teraz pomogą rodzice pewnie ale ich zawsze przy mnie nie będzie... Powiedział mi, że nie umiałam utrzymać przy sobie chłopa... że nie dawałam mu tyle seksu ile chciał. Widocznie tak było... jak się faceta nie zaspakaja to on odchodzi i tyle. A mi będzie brakowało... nawet tej intymności, którą mieliśmy.-------------------- Słaba jestem strasznie.. zawsze byłam. Tylko on dawał mi siłę. Jestem znowu na początku swojej drogi, tak jak napisałyście, wtedy jak wkraczałam w dorosłość... z tymi samymi problemami, sama. Tyle, że teraz mam dwójkę dzieci, nie jestem sama, to duże pocieszenie.--------------------------------- Mimo wszystko kocham męża... jak drugiego człowieka. Inaczej niż wcześniej. Uczuć już między nami nie ma i nigdy nie będzie. Ale widzę w nim jednak wartościową osobę.. która zrzekła się pieniędzy moich rodziców mimo wspólnoty ustawowej. Mógł walczyć w sądzie, wydrzeć 100tys zł... ale nie zrobił tego. Szacunek dla niego. Mimo wszystko kocha dzieci i chce mieć z nimi kontakt... ----------------------------- Pewne rzeczy się nie zmieniają, czy ma się 7 lat czy 33... Uczucia są te same, córka wypowiada te same słowa co ja...

Może dobrze byłoby gdybyś założyła swój wątek ?

Gosiu 1980 ,
ten ostatni Twój post do Zerty
sprawił , że przeczytałem wszystkie pozostałe Twoje posty .

pisałaś :

Cytat:

Jestem w podobnej sytuacji - uzależniona od męża, mąż znalazł sobie inną kobietę, to była zdrada emocjonalna i od lipca przeżywam kryzys małżeński.----------------------------------------------- Takie sugestie, że rozwód nastąpi, bardzo bolesne a jednocześnie całkowity brak decyzji z jego strony. W końcu się wkurzę i to ja podejmę tą decyzję...---------------------------------------------------- Mój poziom złości rośnie, tym bardziej, że takie stwierdzenia padają przy dziecku, łącznie z tym "jeszcze jestem tatą". Czuję, że tym razem ja muszę być odpowiedzialna i ochronić jeszcze dziecko, padło na mnie, osobę która uważała się całe życie za niedojrzałą i niezaradną. ---------------------------------------------------- Poza emocjami i wiarą, niestety, ważne są również kwestie prawne - piszę to z mojego doświadczenia. --------------------------------------------------------- I dokłada mi to jeszcze dodatkowego ciężaru do tego co przeżywam :( Mam nadzieję, że Bóg i tak przyziemną kwestię rozwiąże, żeby wygrało dobro.------------------------------------ Dostałam zimny prysznic. prawdopodobnie nie było między nami chemii, miłości, tylko moje uzależnienie, a z jego strony nadzieja na lepsze jutro i moją przemianę - tzn. moją miłość do niego....------------------------------------------------------ pomimo że jedyne czego pragne to żeby wszystko wróciło do tego co było, do spokoju, do bezpieczeństwa.------------------------------------------------------ Idę dzisiaj do prawnika... popytać na razie o różne sprawy, m.in. o kwestię rozwodu i separacji. tylko nie wiem czy w naszym przypadku separacja ma sens, jak przez 13 lat się nie dotarliśmy, co zmieni się przez 6 miesięcy? W moim przypadku rozwód to powrót do Boga:) mam tylko ślub cywilny. nie zdecydowałam się na kościelny bo nie byłam pewna tego związku, ślub był efektem 'wpadki'. i jednak sumienie jest najlepszym drogowskazem. mimo że mąż mnie przez te 13 lat totalnie odciągnął od Boga.------------------------------------------------------ jestem przerażona. Mąż był moją podporą psychiczną, zawsze gdy było mi źle, gdy się bałam, myślałam o nim, że pogada ze mną, przytuli... a on jest taki zimny teraz. Dzisiaj strasznie mnie zaatakował emocjonalnie... nie mogę się pozbierać.-------------------------------- Dzisiaj mąż mi definitywnie powiedział że odchodzi... zostawił cały dom, zrezygnował nawet z pieniędzy... poszedł do prawnika wnieść o rozwód---------------------------------------- Na ten moment mąż jest nadal zdeterminowany do odejścia ale widać, że mu szkoda... dzieci, domu...----------------------------------------------------- Psycholog uświadamia mnie, że mąż odejdzie na 100% a ja się tak boję....------------------------------- Psycholog podkreśla jak wiele krzywdy wyrządził mi mąż, zdradził, nie żałuje, brnie dalej, krzywdząc mnie po drodze jak chce... ale ja po prostu potwornie boję się być sama----------------------------- liczy na to, że po przeprowadzce będzie miał nieograniczony kontakt z dziećmi, wpadnie kiedy będzie chciał, zabierze na miasto... tak być nie może. Dzieci też muszą mieć spokój, uregulowane życie... Do tego dochodzą awantury, które słucha córka. Muszę chronić dzieci, zdecydowałam się z bólem wnieść o separację, żeby ustalić terminy jego spotkań z dziećmi...----------------------------------------- A on zaplanował to wszystko już dawno------------ To jest straszny egoista... Muszę w tym momencie być bardziej dojrzała i zadbać o siebie, dzieci i jednocześnie chronić się przed jego pomysłami...---------------------- Niepotrzebnie, bo on od dawna nie dba o mnie i moje sprawy... Tak trudno to zobaczyć, żyłam w takim zakłamaniu... Tak bardzo boję się samotności ale wiem, że Bóg o mnie dba... we śnie przychodzą różne rozwiązania do głowy i Bóg mi mówi, że jestem na dobrej drodze. Tylko słabość trzyma mnie przy tym człowieku.--------------------------- Trudno jest patrzeć optymistycznie w przyszłość gdy wali mi się wszystko co do tej pory osiągnęłam... ale widocznie Bóg tak chciał. Miałam wszystko - rodzinę, dwójkę zdrowych, cudownych dzieci, piękny dom pod miastem, dobrą pracę, pieniądze... żyłam jak księżniczka. A teraz Bóg zabiera mi dom, przeprowadzę się do małego pokoju u rodziców... moim dzieciom zabiera ojca a mi męża, który był jaki był ale zawsze był wsparciem, życie jest łatwiejsze gdy się idzie przez nie w dwójkę... Widocznie Bóg chce mnie nauczyć pokory.. żebym doceniła co w życiu jest ważne - ludzie, którzy mnie kochają i wspierają w trudnych chwilach, moje dzieci, które zostają przy mnie... a nie wartości materialne i życie w luksusie w idealnej rodzinie 2+2...------------------------- Zastanawiam się co zrobiłam źle, że ktoś aż tak ode mnie zwiewa... czuję się okropnie. Widocznie byłam do niczego jako żona... Nie sprawdziłam się. Nie pracowałam nad sobą przez te lata, nie okazywałam mu uczuć... strasznie się obwiniam. Czuję się podle, też jako matka. Co to za matka co nie umie sobie sama w życiu poradzić... Jak ja dam wsparcie moim dzieciom... teraz pomogą rodzice pewnie ale ich zawsze przy mnie nie będzie... Powiedział mi, że nie umiałam utrzymać przy sobie chłopa... że nie dawałam mu tyle seksu ile chciał. Widocznie tak było... jak się faceta nie zaspakaja to on odchodzi i tyle. A mi będzie brakowało... nawet tej intymności, którą mieliśmy.-------------------- Słaba jestem strasznie.. zawsze byłam. Tylko on dawał mi siłę. Jestem znowu na początku swojej drogi, tak jak napisałyście, wtedy jak wkraczałam w dorosłość... z tymi samymi problemami, sama. Tyle, że teraz mam dwójkę dzieci, nie jestem sama, to duże pocieszenie.--------------------------------- Mimo wszystko kocham męża... jak drugiego człowieka. Inaczej niż wcześniej. Uczuć już między nami nie ma i nigdy nie będzie. Ale widzę w nim jednak wartościową osobę.. która zrzekła się pieniędzy moich rodziców mimo wspólnoty ustawowej. Mógł walczyć w sądzie, wydrzeć 100tys zł... ale nie zrobił tego. Szacunek dla niego. Mimo wszystko kocha dzieci i chce mieć z nimi kontakt... ----------------------------- Pewne rzeczy się nie zmieniają, czy ma się 7 lat czy 33... Uczucia są te same, córka wypowiada te same słowa co ja...

Może dobrze byłoby gdybyś założyła swój wątek ?

[krasnobar]

Gosia1980, a Ty nie pomyliłaś forum?

Gosia1980, a Ty nie pomyliłaś forum?

[mare1966]

Krasnobar ,
masz we wszystkim rację
......... poza jednym

właśnie Gosia 1980
powinna pozostać na TYM forum

......... może tylko ciut więcej CZYTAĆ i korzystać z tego co na forum jest , linków itp.
bo jest dopiero 3 tygodnie

i wydaje mi się , że jest o wiele , wiele bardziej pogubiona niż Zerta

Krasnobar ,
masz we wszystkim rację
......... poza jednym

właśnie Gosia 1980
powinna pozostać na TYM forum

......... może tylko ciut więcej CZYTAĆ i korzystać z tego co na forum jest , linków itp.
bo jest dopiero 3 tygodnie

i wydaje mi się , że jest o wiele , wiele bardziej pogubiona niż Zerta

[krasnobar]

[mare1966]

Krasnobar ,
ja zrozumiałem Twoje intencje
......... sęk w tym , że
Gosia 1980 mogła - nie zrozumieć ,
mogła poczuć się odrzucona , nie "u siebie"
...... a przyznasz , że jej kondycja emocjonalna
nie jest najwyższa .

Krasnobar ,
ja zrozumiałem Twoje intencje
......... sęk w tym , że
Gosia 1980 mogła - nie zrozumieć ,
mogła poczuć się odrzucona , nie "u siebie"
...... a przyznasz , że jej kondycja emocjonalna
nie jest najwyższa .

[zerta]

Mąż przyjechał wczoraj wieczorem,
wytłumaczył, bo źle mu gdy mnie okłamuje.
Nie wiem, jakoś mi go szkoda...
... wydaje mi się, że on ma jakies problemy.
Ale nie moge mu pomóc, nie narzucam się,
to jego czas, nie potrzebnie w ogóle wczoraj zadzwoniłam
i kazałam się tłumaczyć.
Za dużo moja chora wyobraźnia mi podsuwa,
musze nad nią popracować.
Trudno.
Kocham Go, więc czekam.

Eee... Gosia...
Tak, mam nadzieje,
tak, nie potrzebnie do niego zadzwoniłam,
tak, czekam na męża,
nie, nie jesteśmy wolni (żona-mąż)
nie, nie mam zamiaru się spotykać z innym mężczyną, ja juz jestem ŻONĄ!
My jestesmy małżenstwem sakramentalnym, Bóg Nas połączył...
Wybacz, troszke mnie zdumiły Twoje rady...
Nie zamierzam schodzić z obranej drogi, odwoływac danej przysięgi...

Mąż przyjechał wczoraj wieczorem,
wytłumaczył, bo źle mu gdy mnie okłamuje.
Nie wiem, jakoś mi go szkoda...
... wydaje mi się, że on ma jakies problemy.
Ale nie moge mu pomóc, nie narzucam się,
to jego czas, nie potrzebnie w ogóle wczoraj zadzwoniłam
i kazałam się tłumaczyć.
Za dużo moja chora wyobraźnia mi podsuwa,
musze nad nią popracować.
Trudno.
Kocham Go, więc czekam.

Eee... Gosia...
Tak, mam nadzieje,
tak, nie potrzebnie do niego zadzwoniłam,
tak, czekam na męża,
nie, nie jesteśmy wolni (żona-mąż)
nie, nie mam zamiaru się spotykać z innym mężczyną, ja juz jestem ŻONĄ!
My jestesmy małżenstwem sakramentalnym, Bóg Nas połączył...
Wybacz, troszke mnie zdumiły Twoje rady...
Nie zamierzam schodzić z obranej drogi, odwoływac danej przysięgi...

[Gosia1980]

Źle mnie zrozumieliście... nie radzę nikomu żeby sobie znalazł kogoś innego ani nie pochwalam tego co robi mąż zerty, mój przecież robi to samo. chodzi o samo podejście do sprawy. małżeństwo jest nierozerwalne w świetle przysięgi w kościele ale w rzeczywistości mąż zerty robi to co robi i moim zdaniem aby chronić siebie należałoby się izolować od złych rzeczy a nie je przyciągać... jeżeli nie widzę co robi mąż, z kim się spotyka to nie boli tak bardzo. jeżeli mu nie zadaję pytań kogo podwoził to nie ranię siebie świadomością że mnie oszukuje, że spotyka się z kimś, że mnie kłamie. moim zdaniem nastawianie się, że mąż się pogubił ale na pewno wróci nie jest dobre... bo można się bardzo rozczarować i zmarnować czas. skoro ktoś nie chce to nie zmusi się go na siłę żeby wrócił na swoje miejsce, bez względu na to co ślubował. jak będzie chciał to wróci, jak nie to nie. jak widać nie każdy traktuje poważnie przysięgę. wyraziłam swoje zdanie, nikt nie musi się ze mną zgadzać, nikogo nie atakuję, natomiast wasze ostatnie wpisy odbieram jako atak na moją osobę. po co cytować wszystkie moje wpisy na tym forum?... przecież wiem co pisałam. ktoś chce mi dogryźć ponieważ mam inne poglądy? trudno. można spędzić całe życie czekając na męża, bo się przysięgało - to jest indywidualny wybór. ja tak nie zrobię, bo mimo że ktoś mi złamał życie chcę jeszcze być szczęśliwa. on sobie ułoży życie nie patrząc na to co u mnie. napisałam co ja bym zrobiła w tej sytuacji, ale skoro forum mnie nie chce to faktycznie znikam. jestem w trudnej sytuacji, nie potrzebuję dodatkowych stresów i ludzi, którzy będą mnie pouczać nie znając w ogóle mojej sytuacji i patrząc przez pryzmat swoich indywidualnych poglądów.

Źle mnie zrozumieliście... nie radzę nikomu żeby sobie znalazł kogoś innego ani nie pochwalam tego co robi mąż zerty, mój przecież robi to samo. chodzi o samo podejście do sprawy. małżeństwo jest nierozerwalne w świetle przysięgi w kościele ale w rzeczywistości mąż zerty robi to co robi i moim zdaniem aby chronić siebie należałoby się izolować od złych rzeczy a nie je przyciągać... jeżeli nie widzę co robi mąż, z kim się spotyka to nie boli tak bardzo. jeżeli mu nie zadaję pytań kogo podwoził to nie ranię siebie świadomością że mnie oszukuje, że spotyka się z kimś, że mnie kłamie. moim zdaniem nastawianie się, że mąż się pogubił ale na pewno wróci nie jest dobre... bo można się bardzo rozczarować i zmarnować czas. skoro ktoś nie chce to nie zmusi się go na siłę żeby wrócił na swoje miejsce, bez względu na to co ślubował. jak będzie chciał to wróci, jak nie to nie. jak widać nie każdy traktuje poważnie przysięgę. wyraziłam swoje zdanie, nikt nie musi się ze mną zgadzać, nikogo nie atakuję, natomiast wasze ostatnie wpisy odbieram jako atak na moją osobę. po co cytować wszystkie moje wpisy na tym forum?... przecież wiem co pisałam. ktoś chce mi dogryźć ponieważ mam inne poglądy? trudno. można spędzić całe życie czekając na męża, bo się przysięgało - to jest indywidualny wybór. ja tak nie zrobię, bo mimo że ktoś mi złamał życie chcę jeszcze być szczęśliwa. on sobie ułoży życie nie patrząc na to co u mnie. napisałam co ja bym zrobiła w tej sytuacji, ale skoro forum mnie nie chce to faktycznie znikam. jestem w trudnej sytuacji, nie potrzebuję dodatkowych stresów i ludzi, którzy będą mnie pouczać nie znając w ogóle mojej sytuacji i patrząc przez pryzmat swoich indywidualnych poglądów.

[zerta]

[krasnobar]

Gosiu, każdy tutaj jest w trudnej sytuacji, to forum bardzo specyficzne, pomocowe, a nie rozrywkowe, więc możesz być pewna, że każdy tu z nas przychodzi po swojego rodzaju pomoc.
i tak jak Ty, tak i ja i tak Zerta przychodzą tu po wsparcie, potrzebują tego.
udzielasz się w wątku Zerty i to bardzo dobrze, że jej pomóc, ale zastanowiłaś się nad swoimi radami? wzmocniły ją? jak myślisz?
piszesz, że dzielisz się tym, co Ty byś zrobiła, ale przecież Twoje słowa:

Gosiu, każdy tutaj jest w trudnej sytuacji, to forum bardzo specyficzne, pomocowe, a nie rozrywkowe, więc możesz być pewna, że każdy tu z nas przychodzi po swojego rodzaju pomoc.
i tak jak Ty, tak i ja i tak Zerta przychodzą tu po wsparcie, potrzebują tego.
udzielasz się w wątku Zerty i to bardzo dobrze, że jej pomóc, ale zastanowiłaś się nad swoimi radami? wzmocniły ją? jak myślisz?
piszesz, że dzielisz się tym, co Ty byś zrobiła, ale przecież Twoje słowa:

[mare1966]

http://www.youtube.com/watch?v=mxBre6QihM4Co kobieta powinna wiedzieć o meżczyźnie - Maria Krupinski

raptem 50 minut ....... i facet opanowany , WARTO

W sumie , wcale nie tak dużo
ale Która czyta instrukcję obsługi Pana Boga ,
jak Ona sama wie
jaki on MA BYĆ .

( i w drugą stronę też tak jest )


conajmniej nie mniej przydatne
zwłaszcza na tym forum , czyli dla każdego
Depresja - Maria Krupinski


Droga ( etapy ) do depresji duchowej :
1.zawiedzenie

2.niezadowolenie

3.zniechęcenie

4.desperacja

5.poczucie beznadziei , rozpacz

6.DEPRESJA

opis etapów , czynniki ryzyka , zalecenia , "leki"

http://www.youtube.com/watch?v=mxBre6QihM4Co kobieta powinna wiedzieć o meżczyźnie - Maria Krupinski

raptem 50 minut ....... i facet opanowany , WARTO

W sumie , wcale nie tak dużo
ale Która czyta instrukcję obsługi Pana Boga ,
jak Ona sama wie
jaki on MA BYĆ .

( i w drugą stronę też tak jest )


conajmniej nie mniej przydatne
zwłaszcza na tym forum , czyli dla każdego
Depresja - Maria Krupinski


Droga ( etapy ) do depresji duchowej :
1.zawiedzenie

2.niezadowolenie

3.zniechęcenie

4.desperacja

5.poczucie beznadziei , rozpacz

6.DEPRESJA

opis etapów , czynniki ryzyka , zalecenia , "leki"

[mallgos]

Z całym szacunkiem ale ja takiego psychologa nie chciałabym już oglądać - jasnowidz czy co???? Nikt nie wie co będzie jutro, a skąd to wie psycholog, no po zachowaniu męża i obecnej waszej relacji można domniemać, ale nie dawać pewnik.
Radziłabym jednak poszukać jakiegoś psychologa duchownego. Masz w sobie dość siły, by przetrwać trudnym czas, Bóg nie daje krzyża ponad miarę, pamiętaj o tym.
Każdy ból da się przezyć i nie ma takiej sytuacji w życiu, która byłaby końcem świata.
Czas w którym pojmiesz, że możesz być szczęśliwa, ale to może oznaczać szczęście bez męża będzie czasem pokoju w sercu.

[ Dodano: 2012-12-16, 19:07 ]
no jak przeczytałam swój komentarz pod waszymi to się zdrowo uśmiałam, bo tekst z psychologiem był ze dwie strony wcześniej i wyszło, że wyrwałam się jak Filip z konopii
Pogody Ducha

Z całym szacunkiem ale ja takiego psychologa nie chciałabym już oglądać - jasnowidz czy co???? Nikt nie wie co będzie jutro, a skąd to wie psycholog, no po zachowaniu męża i obecnej waszej relacji można domniemać, ale nie dawać pewnik.
Radziłabym jednak poszukać jakiegoś psychologa duchownego. Masz w sobie dość siły, by przetrwać trudnym czas, Bóg nie daje krzyża ponad miarę, pamiętaj o tym.
Każdy ból da się przezyć i nie ma takiej sytuacji w życiu, która byłaby końcem świata.
Czas w którym pojmiesz, że możesz być szczęśliwa, ale to może oznaczać szczęście bez męża będzie czasem pokoju w sercu.

[ Dodano: 2012-12-16, 19:07 ]
no jak przeczytałam swój komentarz pod waszymi to się zdrowo uśmiałam, bo tekst z psychologiem był ze dwie strony wcześniej i wyszło, że wyrwałam się jak Filip z konopii
Pogody Ducha

[zerta]

Zyczenia świąteczne
chce wysłać mężowi
ale słów brak.
Po prostu standardowe Wesołych Świąt
i Szczęśliwego 2013?

Tak sie zapędziłam w zabijanie czasu
że dopiero jutro wyślę,
do wsi obok pewnie dojda już po.

Ciągle ide niewłaściwą ścieżką.
Tak czuje.
Panie Boże pomóż.

Zyczenia świąteczne
chce wysłać mężowi
ale słów brak.
Po prostu standardowe Wesołych Świąt
i Szczęśliwego 2013?

Tak sie zapędziłam w zabijanie czasu
że dopiero jutro wyślę,
do wsi obok pewnie dojda już po.

Ciągle ide niewłaściwą ścieżką.
Tak czuje.
Panie Boże pomóż.

[porzucona_33]

Ja cię podziwiam... nigdy bym tak nie życzyła mężowi, który mnie zdradził i opuścił. Może za parę lat, a ty szybko potrafisz wybaczyć. Pewnie tak trzeba.

Ja cię podziwiam... nigdy bym tak nie życzyła mężowi, który mnie zdradził i opuścił. Może za parę lat, a ty szybko potrafisz wybaczyć. Pewnie tak trzeba.