[gosia woj]

Minął kolejny miesiąc.
Dzieci, dom, praca... i nadzieja, że coś się zmieni...
Nie zmieniło się nic.
On nadal chce być z nią a nie ze mną i z dziećmi.
Oczekuje ode mnie, że pomogę mu "wyjść z twarzą" przed dziećmi, że nie będę mu utrudniać...
Na razie nadal mieszka z nami, ale męczy się strasznie. Jest wrakiem człowieka.
Nie wyobraża sobie, że mógłby zostać z nami ale też nie wyobraża sobie, ze miałby odejść... Patowa sytuacja. Chciałby zniknąć...
Cóż, ja robię swoje, a dzieci nigdy nie będą mogły mi zarzucić, że nie zrobiłam wszystkiego, żeby ratować naszą Rodzinę.
Jego kochanka bawi się nim, bawi się naszą Rodziną, kłamie (rozmawiałam z nią!), ale on tego nie widzi...
Pozbierałam się, żyję, czas mi pomaga.
Ale nie wiem, czy dam radę zachować ,gdy zobaczę cierpienie moich dzieci na wiadomość, że tata już znudził się życiem rodzinnym... że nie chce już z nami mieszkać...
Zawsze miałam szczęście, może i tym razem się do mnie uśmiechnie...

AJA - jeśli jeszcze tu zaglądasz- napisz, co u Ciebie?
Bywalcu, przeczytałam jeszcze raz Twoje spostrzeżenia - dzięki
gosia

Minął kolejny miesiąc.
Dzieci, dom, praca... i nadzieja, że coś się zmieni...
Nie zmieniło się nic.
On nadal chce być z nią a nie ze mną i z dziećmi.
Oczekuje ode mnie, że pomogę mu "wyjść z twarzą" przed dziećmi, że nie będę mu utrudniać...
Na razie nadal mieszka z nami, ale męczy się strasznie. Jest wrakiem człowieka.
Nie wyobraża sobie, że mógłby zostać z nami ale też nie wyobraża sobie, ze miałby odejść... Patowa sytuacja. Chciałby zniknąć...
Cóż, ja robię swoje, a dzieci nigdy nie będą mogły mi zarzucić, że nie zrobiłam wszystkiego, żeby ratować naszą Rodzinę.
Jego kochanka bawi się nim, bawi się naszą Rodziną, kłamie (rozmawiałam z nią!), ale on tego nie widzi...
Pozbierałam się, żyję, czas mi pomaga.
Ale nie wiem, czy dam radę zachować ,gdy zobaczę cierpienie moich dzieci na wiadomość, że tata już znudził się życiem rodzinnym... że nie chce już z nami mieszkać...
Zawsze miałam szczęście, może i tym razem się do mnie uśmiechnie...

AJA - jeśli jeszcze tu zaglądasz- napisz, co u Ciebie?
Bywalcu, przeczytałam jeszcze raz Twoje spostrzeżenia - dzięki
gosia

[Kamerun]

[AJA]

Gosiu,

z tego co piszesz, to Twoj jest rozdarty... u mnie jest zupelnie inaczej,
mój jest przekonany, że dobrze robi i powtarzał, że to przekonanie z każdym dniem w nim rośnie.
Wyprowadziłam się z synkiem. Przejściowo do Rodziców, potem do naszego malutkiego starego mieszkania.
Nie mam czego się chwycić, żeby myśleć "o nas", on jest w innym (swoim lepszym) świecie.

Staram się poskładać i żyć dalej.
Jest mega ciężko i wiem, że jeszcze wiele razy będzie, ale tu gdzie jestem nie ma sensu zostać, mogę iść tylko w jedną stronę...

Gosiu,

z tego co piszesz, to Twoj jest rozdarty... u mnie jest zupelnie inaczej,
mój jest przekonany, że dobrze robi i powtarzał, że to przekonanie z każdym dniem w nim rośnie.
Wyprowadziłam się z synkiem. Przejściowo do Rodziców, potem do naszego malutkiego starego mieszkania.
Nie mam czego się chwycić, żeby myśleć "o nas", on jest w innym (swoim lepszym) świecie.

Staram się poskładać i żyć dalej.
Jest mega ciężko i wiem, że jeszcze wiele razy będzie, ale tu gdzie jestem nie ma sensu zostać, mogę iść tylko w jedną stronę...

[iwonkas]

Droga Gosiu. u mnie jest trochę podobnie.
Mój mąż wyprowadził się miesiąc temu. Nie chodzi o inną kobietę,powiedział że uczucie jego do mnie się wypaliło i on nie jest w stanie być ze mną na siłę...Chcę zacząć nowe życie i chce żebym ja też sobie je ułożyła na nowo. Tylko że ja nie chcę go układać na nowo,to mężowi przysięgałam miłość,wierność i uczciwość małżeńską.
Rozpaczliwie szukałam pomocy, niestety rozmowy z ludźmi niewiele mi dały, pogrążały w rozpaczy i beznadziejności coraz bardziej..Pomoc przyszła nieoczekiwanie od ludzi którzy powiedzieli mi walcz o to małżeństwo modlitwą, oddaj je Panu Bogu. To było bardzo trudne, ale "uczepiłam" się tych słów jak małe dziecko. Zaczęłam się modlić i zaczęłam odkrywać Pana Boga jakiego do tej pory nie znałam-pochylającego się nad naszym cierpieniem i przede wszystkim kochającego nas bezgranicznie! Jak zaczęłam odkrywać Boga "na nowo" moje życie zaczęło się zmieniać, zaczęłam się uśmiechać, odbyłam rekolekcje z Sycharem i co dzień dostaję siłę do życia. wiem że ta siła pochodzi od Boga. Codziennie modlę się i proszę Boga abym wytrwała, aby dawał mi tą siłę i ją dostaję!Nie wiem co będzie dalej, ale wierze i ufam Jezusowi że będzie tak jak On uważa za słuszne i dobre.
Gosiu mogę Ci tylko powiedzieć módl się za swojego męża i zaufaj Jezusowi!

Droga Gosiu. u mnie jest trochę podobnie.
Mój mąż wyprowadził się miesiąc temu. Nie chodzi o inną kobietę,powiedział że uczucie jego do mnie się wypaliło i on nie jest w stanie być ze mną na siłę...Chcę zacząć nowe życie i chce żebym ja też sobie je ułożyła na nowo. Tylko że ja nie chcę go układać na nowo,to mężowi przysięgałam miłość,wierność i uczciwość małżeńską.
Rozpaczliwie szukałam pomocy, niestety rozmowy z ludźmi niewiele mi dały, pogrążały w rozpaczy i beznadziejności coraz bardziej..Pomoc przyszła nieoczekiwanie od ludzi którzy powiedzieli mi walcz o to małżeństwo modlitwą, oddaj je Panu Bogu. To było bardzo trudne, ale "uczepiłam" się tych słów jak małe dziecko. Zaczęłam się modlić i zaczęłam odkrywać Pana Boga jakiego do tej pory nie znałam-pochylającego się nad naszym cierpieniem i przede wszystkim kochającego nas bezgranicznie! Jak zaczęłam odkrywać Boga "na nowo" moje życie zaczęło się zmieniać, zaczęłam się uśmiechać, odbyłam rekolekcje z Sycharem i co dzień dostaję siłę do życia. wiem że ta siła pochodzi od Boga. Codziennie modlę się i proszę Boga abym wytrwała, aby dawał mi tą siłę i ją dostaję!Nie wiem co będzie dalej, ale wierze i ufam Jezusowi że będzie tak jak On uważa za słuszne i dobre.
Gosiu mogę Ci tylko powiedzieć módl się za swojego męża i zaufaj Jezusowi!

[gosia woj]

Witajcie!
Kryzys trwa a ja w nim.
Bywa różnie - czasem mam tyle siły, że mogłabym zmierzyć się z całym światem w walce o moje małżeństwo a czasem mam po prostu dość.

Decyzja należy do niego - dzieci i rodzina kontra kochanka i nowe życie.
Polecam to wszystko Bogu, bo tu trzeba cudu nawrócenia.
I czekam...
Dziękuję za dobre słowa. Polecam siebie i moją Rodzinę Waszej modlitwie.
- Gośka

[ Dodano: 2012-03-24, 20:53 ]
AJA,
myślę, że to Ty jesteś w "lepszym" świecie a na pewno masz szanse w nim być!
Masz Waszego synka - dla Niego warto dać radę! A mąż - może tylko tęsknić i może gdy się opamięta, zauważy co zrobił Jemu i Tobie.
Mój mąż przynajmniej - póki co - nie chce krzywdzić dzieci - wreszcie zaczął robić to, co do należy do obowiązków ojca...one trzymają go w domu.
Trzymaj się dzielnie. Czas zdziała wiele... Bóg czuwa nad nami...
U mnie to się sprawdza...
pozdrawiam
- G.

Witajcie!
Kryzys trwa a ja w nim.
Bywa różnie - czasem mam tyle siły, że mogłabym zmierzyć się z całym światem w walce o moje małżeństwo a czasem mam po prostu dość.

Decyzja należy do niego - dzieci i rodzina kontra kochanka i nowe życie.
Polecam to wszystko Bogu, bo tu trzeba cudu nawrócenia.
I czekam...
Dziękuję za dobre słowa. Polecam siebie i moją Rodzinę Waszej modlitwie.
- Gośka

[ Dodano: 2012-03-24, 20:53 ]
AJA,
myślę, że to Ty jesteś w "lepszym" świecie a na pewno masz szanse w nim być!
Masz Waszego synka - dla Niego warto dać radę! A mąż - może tylko tęsknić i może gdy się opamięta, zauważy co zrobił Jemu i Tobie.
Mój mąż przynajmniej - póki co - nie chce krzywdzić dzieci - wreszcie zaczął robić to, co do należy do obowiązków ojca...one trzymają go w domu.
Trzymaj się dzielnie. Czas zdziała wiele... Bóg czuwa nad nami...
U mnie to się sprawdza...
pozdrawiam
- G.

[AJA]

Gosia,
mój mąż uważa, że nawet z punktu widzenia Synka podjął najlepszą decyzję,
że to, że nie będziemy razem nie ma wielkiego wpływu na wychowanie Dziecka...
dla niego to żaden problem, niczego Dziecku nie odbiera, przecież zadeklarował,
że chce je nadal wychowywac...
pewnie jeszcze usłyszę, że to moja wina, że to ja się wyprowadziłam, że przecież proponował, żebyśmy mieszkali razem jak współlokatorzy dla dobra dziecka, dopóki...

ten cały stres odbił się mocno na moim zdrowiu - jestem po kolejnym usg piersi,
to trudny rok w każdym obszarze mojego życia

Podziwiam Twoją wytrwałość, to że potrafisz normalnie funkcjonować,
cieszę się, że Twój Mąż jest skupiony na Dzieciach,
myślę, że to jego rozdarcie też jest "lepsze", że daje nadzieję w przeciwieństwie do obojętność i pewność decyzji prezentowane przez mojego.

Podziwiam Twoją siłę i cierpliwość, że trwasz w tym wszystkim tak dzielnie.
Wierzę, że kryzys jest okazją to zmiany w związku, że po nim może być jeszcze piękniej.
Życzę Ci tego z całego mojego potłuczonego serca i wierzę, że Twoje życie poukłada się tak jak chcesz.

Gosia,
mój mąż uważa, że nawet z punktu widzenia Synka podjął najlepszą decyzję,
że to, że nie będziemy razem nie ma wielkiego wpływu na wychowanie Dziecka...
dla niego to żaden problem, niczego Dziecku nie odbiera, przecież zadeklarował,
że chce je nadal wychowywac...
pewnie jeszcze usłyszę, że to moja wina, że to ja się wyprowadziłam, że przecież proponował, żebyśmy mieszkali razem jak współlokatorzy dla dobra dziecka, dopóki...

ten cały stres odbił się mocno na moim zdrowiu - jestem po kolejnym usg piersi,
to trudny rok w każdym obszarze mojego życia

Podziwiam Twoją wytrwałość, to że potrafisz normalnie funkcjonować,
cieszę się, że Twój Mąż jest skupiony na Dzieciach,
myślę, że to jego rozdarcie też jest "lepsze", że daje nadzieję w przeciwieństwie do obojętność i pewność decyzji prezentowane przez mojego.

Podziwiam Twoją siłę i cierpliwość, że trwasz w tym wszystkim tak dzielnie.
Wierzę, że kryzys jest okazją to zmiany w związku, że po nim może być jeszcze piękniej.
Życzę Ci tego z całego mojego potłuczonego serca i wierzę, że Twoje życie poukłada się tak jak chcesz.

[bywalec]

dziewczyny a ja myslę, że nie ma znaczenia fakt czy jeden jest pewny swojej decyzji a drugi jest rodarty i na tej podstawie wnioskowac waszą lepszą pozycje w tym kryzysie.

Fakty mówią, że oboje jednak nie robią nic by rozwiązywać problemy w związku tylko szukają i upatrują na zewnątrz wyjście z problemów jakie macie dziś w waszch związkach.

Dopatrywanie sie w jednej czy drugiej postawie męza jakiś waszym zdaniem teorii niepotrzebnie tylko odbiera wam siłe i energie do życia.

Faktem jest tylko, że mają jakiejś przekonania na temat słuszności obierania innej drogi życiowej i wasze przekonywanie niczego nie zmieni, oprócz buntu i sprzeciwu po ich stronie.
To oni sami muszą chcieć dojść do pewnych przemyśleń, które wskaża im właściwą droge i rozwiązanie.

Jeden pewny dziś...jutro może tej pewności już nie mieć takiej, a pojutrze "nie goniony króliczek" może zdać sobie sprawe, iż coś było błedem takie a nie inne rozwiązanie, Które dziś wydaje sie takim mądrym i właściwym rozwiązaniem wyjścia z problemów, dawaniem mu tego czego dziś w związku nie ma i mu brakuje...

Drugi rozdarty dziś, jutro może jednak przerobić poczucie winy i mimo to porzucić rodzine, bądż równie dobrze dojść do przekonania: - szczęścia nie zbuduje z kim innym, lub przejrzeć na oczy i zobaczyc to co dziś ty Gosiu w tej kobiecie, prawdziwe oblicze bezwzględenj kobiety niszczącej cudzą rodzine...

Ale to muszą, muszą być tylko i wyłącznie ich przemyślenia. przekonania. Dziś ktoś inny nimi manipuluje, sami soba i swoimi zasadami manipulują by widzieć sie w swoich oczach ok, nie dokładajcie im ze swojej strony swojego manipulowania nimi ich poczuciem winy.

- tak sie zachowując powinieneś sie wstydzić, kto widziałał być takim potworem, nie patrzeć na dzieci tylko na swoje szczęście...

TO nie pomaga w dojściu do przemyśleń, tylko niepotrzebnie albo powoduje
- jeszcze większy bunt i przekonanie robie włąściwie, z taką kobieta zołza nikt nie wytrzyma
- lub wzbudza poczucie winy, taka osoba zaczyna grać rolę nieszczęśnika, a w was wzbudzać poczucie litości i chęci pomocy im w wyjściu z tego stanu psychicznego

Nie, należy ich pozostawić z konsekwencjami ich zachowania, pozwolić czuć emocje jakich doświadczają, bo w ten sposób dochodzą do włąsnych refleksji, co w ich życiu jest właściwe dla nich, potem dla ich bliskich.
Niejedna osoba dała sie zwieśc takiej sytuacji stając sie powiernikiem mężą, który bojąc sie podjąć jakąs decyzje, pozostaje zamknięty między kochanką a żoną. Nie potrafi ani odejśc ani zostać, ani zakończyć romansu ani ratować swój związek. Rani i jedną i drugą kobietę grając osobe, która pokazuje tym kobietom jak bardzo jest moralnie rozdarty podjęciem jakiejkowiek decyzji, bo nie chce nikogo skrzydzić...w odzewie na te zachowanie kobiety mylnie tłumaczą to jego moralnością i odczuciem bycia w ich oczach mimo wszystko kimś wartościowym. Prawda zaś jest taka, że morlanie zdrowa osoba nie krzywdzi i nie wykorzystuje innych, tylko potrafi dokonać wyboru nie zasłaniając sie manipulacyjnie rodziną, dziećmi, czy tez brakiem rezygnacji z kochanki...

woli grac role nieszczęśnika, bo obie kobiety widzą w nim wtedy jednak właśnie tego rozdartego męża i kochanka, który niby rzekomo jest taki uczciwy, który pokazuje jak bardzo kocha swoje dzieci i dla nich nie odchodzi ale nie przeszkadza mu to w dalszym trwaniu i krzywdzeniu mimo to rodziny. tych dzieci, i matki tych dzieci...

Nie warto dlatego zajmować sie pomaganiem im na tym etapie w odnaleznieniu właściwej i słusznej drogi. To ich droga, to ich decyzje i dlatego muszą być przez nich podjęte po gruntownym przemyśleniu, a czasem po odczuciu konsekwencji jakie niesie za soba te ich decyzje. Nie chroncie ich przed konsekwencjami prawnymi ich kroków, bez poczucia winy żadajcie prawnego finansowego zabezpieczenia rodziny, regulujcie sprawiedliwie prawo do wizyt i opieki nad dziećmi. Nie bawcie sie w terapuetki swoich mężów chcąc ich uchronić przed cierpieniem jakie odczuwają będąc rozdartym przed podjęciem decyzji. Tylko oni mają wpływ na to co czuja i tylko oni moga te emocje poczucia winy, wstydu, odrzucenia przez innych przerobić by zmienić swoje życie psychiczne i problemy.
Pozwólcie im poczuc jak smakuje i jak wygląda ten ich wymarzony świat, ten rzeczywisty odarty choćby tylko z manipulacji, kontroli i nakłaniania z waszej strony.



Wy zajmujcie sie swoim zdrowiem, swoimi emocjami. Mało?
Oznacza, że nic nie robie w kierunku ratowania małżeństwa?

Nic podobnego, zbyt wiele macie sami z tym problemów zdrowotnych, psychicznych z dziecmi, bo one też reagujążywo na to co się dzieje, z domem, jego funkcjonowaniem, by nie dokłądać sobie jeszcze bagażu dbania o coś na co i tak nie macie wpływu. Bo to nie od was zależy czy będą chcieć czy będą woleć mimo wszystko wciąż oddawać ster swojego życia na barki innych.

Gosiu, wizualizacja najgorszej sytuacji jaka moze cie spotkać a jaką sobie założyłaś jest fajna i pomocną w wychodzeniu z leków metodą... brawo!!!

Czlowiek potrafi sam sobie pomóc, tak reagować włąściwie jak tylko jego psychiczny stan zdrowia jest zdrowy mimo kryzysu w jakim sie znajduje i stresu. Odrobina stresu pozwala walczyc, długotrwały niszczy i zdrowie i włąściwe spojrzenie na sytuacje...
Czasami Wytarczy tylko pozwolić sobie toczyc sie temu, co sie dzieje dookoła i prawidłowo reagować na to na co mamy wpływ...

pozdrawiam gorąco

dziewczyny a ja myslę, że nie ma znaczenia fakt czy jeden jest pewny swojej decyzji a drugi jest rodarty i na tej podstawie wnioskowac waszą lepszą pozycje w tym kryzysie.

Fakty mówią, że oboje jednak nie robią nic by rozwiązywać problemy w związku tylko szukają i upatrują na zewnątrz wyjście z problemów jakie macie dziś w waszch związkach.

Dopatrywanie sie w jednej czy drugiej postawie męza jakiś waszym zdaniem teorii niepotrzebnie tylko odbiera wam siłe i energie do życia.

Faktem jest tylko, że mają jakiejś przekonania na temat słuszności obierania innej drogi życiowej i wasze przekonywanie niczego nie zmieni, oprócz buntu i sprzeciwu po ich stronie.
To oni sami muszą chcieć dojść do pewnych przemyśleń, które wskaża im właściwą droge i rozwiązanie.

Jeden pewny dziś...jutro może tej pewności już nie mieć takiej, a pojutrze "nie goniony króliczek" może zdać sobie sprawe, iż coś było błedem takie a nie inne rozwiązanie, Które dziś wydaje sie takim mądrym i właściwym rozwiązaniem wyjścia z problemów, dawaniem mu tego czego dziś w związku nie ma i mu brakuje...

Drugi rozdarty dziś, jutro może jednak przerobić poczucie winy i mimo to porzucić rodzine, bądż równie dobrze dojść do przekonania: - szczęścia nie zbuduje z kim innym, lub przejrzeć na oczy i zobaczyc to co dziś ty Gosiu w tej kobiecie, prawdziwe oblicze bezwzględenj kobiety niszczącej cudzą rodzine...

Ale to muszą, muszą być tylko i wyłącznie ich przemyślenia. przekonania. Dziś ktoś inny nimi manipuluje, sami soba i swoimi zasadami manipulują by widzieć sie w swoich oczach ok, nie dokładajcie im ze swojej strony swojego manipulowania nimi ich poczuciem winy.

- tak sie zachowując powinieneś sie wstydzić, kto widziałał być takim potworem, nie patrzeć na dzieci tylko na swoje szczęście...

TO nie pomaga w dojściu do przemyśleń, tylko niepotrzebnie albo powoduje
- jeszcze większy bunt i przekonanie robie włąściwie, z taką kobieta zołza nikt nie wytrzyma
- lub wzbudza poczucie winy, taka osoba zaczyna grać rolę nieszczęśnika, a w was wzbudzać poczucie litości i chęci pomocy im w wyjściu z tego stanu psychicznego

Nie, należy ich pozostawić z konsekwencjami ich zachowania, pozwolić czuć emocje jakich doświadczają, bo w ten sposób dochodzą do włąsnych refleksji, co w ich życiu jest właściwe dla nich, potem dla ich bliskich.
Niejedna osoba dała sie zwieśc takiej sytuacji stając sie powiernikiem mężą, który bojąc sie podjąć jakąs decyzje, pozostaje zamknięty między kochanką a żoną. Nie potrafi ani odejśc ani zostać, ani zakończyć romansu ani ratować swój związek. Rani i jedną i drugą kobietę grając osobe, która pokazuje tym kobietom jak bardzo jest moralnie rozdarty podjęciem jakiejkowiek decyzji, bo nie chce nikogo skrzydzić...w odzewie na te zachowanie kobiety mylnie tłumaczą to jego moralnością i odczuciem bycia w ich oczach mimo wszystko kimś wartościowym. Prawda zaś jest taka, że morlanie zdrowa osoba nie krzywdzi i nie wykorzystuje innych, tylko potrafi dokonać wyboru nie zasłaniając sie manipulacyjnie rodziną, dziećmi, czy tez brakiem rezygnacji z kochanki...

woli grac role nieszczęśnika, bo obie kobiety widzą w nim wtedy jednak właśnie tego rozdartego męża i kochanka, który niby rzekomo jest taki uczciwy, który pokazuje jak bardzo kocha swoje dzieci i dla nich nie odchodzi ale nie przeszkadza mu to w dalszym trwaniu i krzywdzeniu mimo to rodziny. tych dzieci, i matki tych dzieci...

Nie warto dlatego zajmować sie pomaganiem im na tym etapie w odnaleznieniu właściwej i słusznej drogi. To ich droga, to ich decyzje i dlatego muszą być przez nich podjęte po gruntownym przemyśleniu, a czasem po odczuciu konsekwencji jakie niesie za soba te ich decyzje. Nie chroncie ich przed konsekwencjami prawnymi ich kroków, bez poczucia winy żadajcie prawnego finansowego zabezpieczenia rodziny, regulujcie sprawiedliwie prawo do wizyt i opieki nad dziećmi. Nie bawcie sie w terapuetki swoich mężów chcąc ich uchronić przed cierpieniem jakie odczuwają będąc rozdartym przed podjęciem decyzji. Tylko oni mają wpływ na to co czuja i tylko oni moga te emocje poczucia winy, wstydu, odrzucenia przez innych przerobić by zmienić swoje życie psychiczne i problemy.
Pozwólcie im poczuc jak smakuje i jak wygląda ten ich wymarzony świat, ten rzeczywisty odarty choćby tylko z manipulacji, kontroli i nakłaniania z waszej strony.



Wy zajmujcie sie swoim zdrowiem, swoimi emocjami. Mało?
Oznacza, że nic nie robie w kierunku ratowania małżeństwa?

Nic podobnego, zbyt wiele macie sami z tym problemów zdrowotnych, psychicznych z dziecmi, bo one też reagujążywo na to co się dzieje, z domem, jego funkcjonowaniem, by nie dokłądać sobie jeszcze bagażu dbania o coś na co i tak nie macie wpływu. Bo to nie od was zależy czy będą chcieć czy będą woleć mimo wszystko wciąż oddawać ster swojego życia na barki innych.

Gosiu, wizualizacja najgorszej sytuacji jaka moze cie spotkać a jaką sobie założyłaś jest fajna i pomocną w wychodzeniu z leków metodą... brawo!!!

Czlowiek potrafi sam sobie pomóc, tak reagować włąściwie jak tylko jego psychiczny stan zdrowia jest zdrowy mimo kryzysu w jakim sie znajduje i stresu. Odrobina stresu pozwala walczyc, długotrwały niszczy i zdrowie i włąściwe spojrzenie na sytuacje...
Czasami Wytarczy tylko pozwolić sobie toczyc sie temu, co sie dzieje dookoła i prawidłowo reagować na to na co mamy wpływ...

pozdrawiam gorąco

[AJA]

bywalcu - Ty to potrafisz nas do pionu postawić ))

Dobrze wiesz, jak jest trudno, sinusoidy ciągle.
Ja dziś miałam dół, więc skorzystałam z tego i poszłam zobaczyć moje nowe mieszkanie.
Kolejny etap, mam teraz zajęcie - remontuję i urządzam... to co mogę ))
Niemożliwe trzeba powierzyć Szefowi.
Będzie może troszkę łatwiej jak skupię się na tworzeniu czegoś nowego

bywalcu - Ty to potrafisz nas do pionu postawić ))

Dobrze wiesz, jak jest trudno, sinusoidy ciągle.
Ja dziś miałam dół, więc skorzystałam z tego i poszłam zobaczyć moje nowe mieszkanie.
Kolejny etap, mam teraz zajęcie - remontuję i urządzam... to co mogę ))
Niemożliwe trzeba powierzyć Szefowi.
Będzie może troszkę łatwiej jak skupię się na tworzeniu czegoś nowego

[bywalec]

doły, schody, ból, lęki to naturalna część życia jak zadowolenie, radość, szczęście, spokój, tylko w czasie kryzysu jesteśmy słabsi psychicznie przez to wyolbrzymiamy mocniej i odczuwamy silniej przeciwności.

cierpienia nikt za nas nie przeżyje, moze tylko ktoś nas w tym cierpieniu wspierac i dodawać otuchy, czasem pogłaskać po głowie z tekstem dasz sobie rade, wszystko będzie ok, jestes wspaniałą i mądra.

Reszta to czas, który sloganowo goi rany...po czasie z innej perspektywy wszystko wygląda już inaczej...
W praktyce to proces zdobywania nowych informacji na temat przyszłości, im mniejszy opór tym szybsze pozwalanie sobie na dochodzenie do mnie tych informacji, które przeważnie zupełnie co innego ukazuja, niż sami projektujemy, i uważamy za prawdziwe, że tak właśnie będzie...
Im mniejszy opór na zmiany podyktowany lękiem przed nowym i akceptacja tego co sie dzieje nowego tym lepsza koncentracja na siebie i przyjmowanie tego z odczuciem wszystko sie jakoś ułoży... Jakoś ułoży oznacza po prostu bez względu co sie nie stanie ja nadal będe życ...a jak zalezy od tego ile pozwole sobie dzis przyjmować założenia, że jednak bede zadowolona ze swojego życia. Zakładam, że bez względu na to co sie dziś dzieje wokół mnie, ja jestem w stanie z tym sobie poradzić. A że jest ciężko, czy smutno, czy nie tak jak zakładałam, że miało byc - cóż to wynik mojej podjętej decyzji chce życ, che sie cieszyc i radować z niego...

podjęłam walke więc by ją zakończyc musze dać coś z siebie, czasem to wysiłek fizyczny, czasem to uczucie emocjonalne na wynik braku dziś namacalnych rezultatów jakie bym już chciała widzieć po wdrożonej decyzji....
ale oceniać moge tylko z perspektywy znów czasu, a ona znów pokazuje, że to czego nie doceniałam wtedy, dziś jest najlepszą rzecza jaka mogła mnie spotkac, jaką zrobiłam a w tamtym czasie tak mocno reagowałam lękliwie...

tyle, że dziś właśnie nie mam tej perspektywy, tego doświadczenia więc nadchodzące informacje jawią sie jako nowe i wzbudzające lęk... on zaś potrafi wiele namącić, schodzimy z obranej drogi, i wtedy jest te kręcenie sie wokół własnego ogona...

z czasem z informacją sie oswajam, lęk zmniejsza sie i ide dalej... to dlatego te huśtawki nastrojów, brak pewności, że to co robie jest słuszne, ale takiego zapewnienia nikt nam nie da...a bojąc sie kręcimy sie wciąż i z większym opóźnieniem docierają informacje... z czasem jednak coraz mniej, bo coraz większa pewność siebie, z czasem widac rezultaty naszej pracy, decyzji.... jak i z czasem wiem, że w każdej chwili moge tą decyzje zmienić na inna, włąściwszą w danym czasie...

to moje doświadczenie, mnie pomagają sobie radzic z przeciwnościami losu ale każdy ma swój sposób i teorie....

doły, schody, ból, lęki to naturalna część życia jak zadowolenie, radość, szczęście, spokój, tylko w czasie kryzysu jesteśmy słabsi psychicznie przez to wyolbrzymiamy mocniej i odczuwamy silniej przeciwności.

cierpienia nikt za nas nie przeżyje, moze tylko ktoś nas w tym cierpieniu wspierac i dodawać otuchy, czasem pogłaskać po głowie z tekstem dasz sobie rade, wszystko będzie ok, jestes wspaniałą i mądra.

Reszta to czas, który sloganowo goi rany...po czasie z innej perspektywy wszystko wygląda już inaczej...
W praktyce to proces zdobywania nowych informacji na temat przyszłości, im mniejszy opór tym szybsze pozwalanie sobie na dochodzenie do mnie tych informacji, które przeważnie zupełnie co innego ukazuja, niż sami projektujemy, i uważamy za prawdziwe, że tak właśnie będzie...
Im mniejszy opór na zmiany podyktowany lękiem przed nowym i akceptacja tego co sie dzieje nowego tym lepsza koncentracja na siebie i przyjmowanie tego z odczuciem wszystko sie jakoś ułoży... Jakoś ułoży oznacza po prostu bez względu co sie nie stanie ja nadal będe życ...a jak zalezy od tego ile pozwole sobie dzis przyjmować założenia, że jednak bede zadowolona ze swojego życia. Zakładam, że bez względu na to co sie dziś dzieje wokół mnie, ja jestem w stanie z tym sobie poradzić. A że jest ciężko, czy smutno, czy nie tak jak zakładałam, że miało byc - cóż to wynik mojej podjętej decyzji chce życ, che sie cieszyc i radować z niego...

podjęłam walke więc by ją zakończyc musze dać coś z siebie, czasem to wysiłek fizyczny, czasem to uczucie emocjonalne na wynik braku dziś namacalnych rezultatów jakie bym już chciała widzieć po wdrożonej decyzji....
ale oceniać moge tylko z perspektywy znów czasu, a ona znów pokazuje, że to czego nie doceniałam wtedy, dziś jest najlepszą rzecza jaka mogła mnie spotkac, jaką zrobiłam a w tamtym czasie tak mocno reagowałam lękliwie...

tyle, że dziś właśnie nie mam tej perspektywy, tego doświadczenia więc nadchodzące informacje jawią sie jako nowe i wzbudzające lęk... on zaś potrafi wiele namącić, schodzimy z obranej drogi, i wtedy jest te kręcenie sie wokół własnego ogona...

z czasem z informacją sie oswajam, lęk zmniejsza sie i ide dalej... to dlatego te huśtawki nastrojów, brak pewności, że to co robie jest słuszne, ale takiego zapewnienia nikt nam nie da...a bojąc sie kręcimy sie wciąż i z większym opóźnieniem docierają informacje... z czasem jednak coraz mniej, bo coraz większa pewność siebie, z czasem widac rezultaty naszej pracy, decyzji.... jak i z czasem wiem, że w każdej chwili moge tą decyzje zmienić na inna, włąściwszą w danym czasie...

to moje doświadczenie, mnie pomagają sobie radzic z przeciwnościami losu ale każdy ma swój sposób i teorie....