[bywalec]

[Eromik]

Każdy,
chyba każdy jest tu na forum bo jest w kryzysie, rozpoczyna swoją walkę o zdrowienie bądź ją kontynuuje i bardzo cenne jest to, aby mieć miejsce w którym każdy w w sposób wolny może pozwolić aby z jego serca wylało się, to co często go zatruwa, to co nurtuje bądź odkryć swoje problemy i po prostu się im przypatrzeć.
Moje doświadczenie życiowe, myślenie i radzenie sobie tak a nie inaczej, jest moją historią życia i każdy z nas ma inną, swoją własną.
Czytając wypowiedzi na forum, ogólne lub bezpośrednio do mnie nigdy nie odczułam, że ktoś mnie atakuje, narzuca, próbuje mną manipulować. Sama też nie miałam nigdy takich intencji. Po prostu trwa ożywiona dyskusja, która ma różne formy ale jest WYJĄTKOWO CENNA.
Myślę, że często się nie rozumiemy, bo czasami nie da się przelać tego co tak naprawdę jest w zamyśle i najgłębszych doświadczeniach, bo każdy z nas o swoim życiu mógłby napisać super książkę

Pozdrawiam wszystkich forumowiczów i życzę owocnych dyskusji.

Każdy,
chyba każdy jest tu na forum bo jest w kryzysie, rozpoczyna swoją walkę o zdrowienie bądź ją kontynuuje i bardzo cenne jest to, aby mieć miejsce w którym każdy w w sposób wolny może pozwolić aby z jego serca wylało się, to co często go zatruwa, to co nurtuje bądź odkryć swoje problemy i po prostu się im przypatrzeć.
Moje doświadczenie życiowe, myślenie i radzenie sobie tak a nie inaczej, jest moją historią życia i każdy z nas ma inną, swoją własną.
Czytając wypowiedzi na forum, ogólne lub bezpośrednio do mnie nigdy nie odczułam, że ktoś mnie atakuje, narzuca, próbuje mną manipulować. Sama też nie miałam nigdy takich intencji. Po prostu trwa ożywiona dyskusja, która ma różne formy ale jest WYJĄTKOWO CENNA.
Myślę, że często się nie rozumiemy, bo czasami nie da się przelać tego co tak naprawdę jest w zamyśle i najgłębszych doświadczeniach, bo każdy z nas o swoim życiu mógłby napisać super książkę

Pozdrawiam wszystkich forumowiczów i życzę owocnych dyskusji.

[Regina22]

Zrobiłam test bo od lat opieram się na tym co tam jest wypunktowane by samemu się rozeznać mi bardzo pomaga. Kiedy tata był uzależniony lekarze, psycholodzy z terapii uzależnień radzili jak postępować,czego unikać. Mama dodatkowo uczestniczyła w spotkaniach organizowanych przez parafię na temat uzależnień. Dużo czytałam, dużo sama przerabiałam. Nie byłam jednak na terapii indywidualnej.

Uważam że na razie jej nie potrzebuję jeśli zajdzie taka potrzeba skorzystam.

Pomoc w uzyskaniu wiedzy na temat uzależnienia męża na początku jak sama pisałam szukałam w złych źródłach, gdyż nawet nie widziałam że to co robi to nałóg. Po ślubie kiedy wszystko zaczynało być bardziej wyraźne udało mi się trafić na stronę http://sanonpolska.republika.pl/test.htm gdzie znalazłam pomoc i wskazówki dotyczącego tego co dzieje lub co może dziać się z moim mężem. Odkryłam prawdę, postawiłam granicę i mąż się wyprowadził, dalej wiesz.

Mąż udał się sam do ośrodka leczenia uzależnień u nas w mieście do terapeuty zajmującego się uzależnieniami. Tam właśnie kobieta stwierdziła że może dobrym wyjściem przed powstrzymaniem się przed zdradą będzie zaspokojenia się samemu. To właśnie z tym się nie zgodziliśmy oboje bo jakie to wyjście skoro on z tym też ma problem?! Na szczęście nie spodobało się to również mężowi i postanowił udać się do drugiej osoby tym razem był to zwykły psycholog, który słusznie zdiagnozował jego uzależnienie jednak jak sam słusznie przyznał nie był w stanie pomóc mężowi gdyż najlepszym wyjściem będzie dla niego podjecie leczenia w grupie a nie terapia indywidualna. Takiej grupy nie udało się zorganizować. Znaleźliśmy więc w Warszawie pomoc. Mąż sam zadzwonił do centrali gdzie podany mu został numer do osoby z którą miał dalej się kontaktować. Dostał ulotki, potrzebne informacje o mitingach. Postanowił na nie pojechać. Zniechęcił się po tym jak do spotkania nie doszło przybyło na niego 3 ludzi i nie wiem mąż opisał że z niefnością na siebie popatrzyli i się rozeszli.

Mąż bardzo broni się przed spotkaniami w grupie nie wiem czy to co tam zaszło to prawda czy po prostu uciekł. Od dłuższego czasu staram się nakłonić i ja i druga osoba która w tych spotkaniach uczestniczyła że to nie jest nic strasznego. Mąż tłumaczy się tym że wstydzi się otworzyć, że nie wie co powiedzieć że przeraża go to że to taka wielka tajemnica z tymi spotkaniami tak trochę jak konspiracja. Wiem ze takie gadanie i tłumaczenie się by przed tym się ustrzec. Dziś mam na ten temat z nim rozmawiać. Po ostatniej porażce z tym że sam nie dał sobie rady choć odniósł dużo zaczyna się łamać więc jest nadzieja.

[ Dodano: 2012-04-17, 16:44 ]
Eromik dokładnie tak jak piszesz Mam wrażenie że w sprawie uzależnień i współuzależnień się nie rozumiemy ale w innych kwestiach jak najbardziej

Zrobiłam test bo od lat opieram się na tym co tam jest wypunktowane by samemu się rozeznać mi bardzo pomaga. Kiedy tata był uzależniony lekarze, psycholodzy z terapii uzależnień radzili jak postępować,czego unikać. Mama dodatkowo uczestniczyła w spotkaniach organizowanych przez parafię na temat uzależnień. Dużo czytałam, dużo sama przerabiałam. Nie byłam jednak na terapii indywidualnej.

Uważam że na razie jej nie potrzebuję jeśli zajdzie taka potrzeba skorzystam.

Pomoc w uzyskaniu wiedzy na temat uzależnienia męża na początku jak sama pisałam szukałam w złych źródłach, gdyż nawet nie widziałam że to co robi to nałóg. Po ślubie kiedy wszystko zaczynało być bardziej wyraźne udało mi się trafić na stronę http://sanonpolska.republika.pl/test.htm gdzie znalazłam pomoc i wskazówki dotyczącego tego co dzieje lub co może dziać się z moim mężem. Odkryłam prawdę, postawiłam granicę i mąż się wyprowadził, dalej wiesz.

Mąż udał się sam do ośrodka leczenia uzależnień u nas w mieście do terapeuty zajmującego się uzależnieniami. Tam właśnie kobieta stwierdziła że może dobrym wyjściem przed powstrzymaniem się przed zdradą będzie zaspokojenia się samemu. To właśnie z tym się nie zgodziliśmy oboje bo jakie to wyjście skoro on z tym też ma problem?! Na szczęście nie spodobało się to również mężowi i postanowił udać się do drugiej osoby tym razem był to zwykły psycholog, który słusznie zdiagnozował jego uzależnienie jednak jak sam słusznie przyznał nie był w stanie pomóc mężowi gdyż najlepszym wyjściem będzie dla niego podjecie leczenia w grupie a nie terapia indywidualna. Takiej grupy nie udało się zorganizować. Znaleźliśmy więc w Warszawie pomoc. Mąż sam zadzwonił do centrali gdzie podany mu został numer do osoby z którą miał dalej się kontaktować. Dostał ulotki, potrzebne informacje o mitingach. Postanowił na nie pojechać. Zniechęcił się po tym jak do spotkania nie doszło przybyło na niego 3 ludzi i nie wiem mąż opisał że z niefnością na siebie popatrzyli i się rozeszli.

Mąż bardzo broni się przed spotkaniami w grupie nie wiem czy to co tam zaszło to prawda czy po prostu uciekł. Od dłuższego czasu staram się nakłonić i ja i druga osoba która w tych spotkaniach uczestniczyła że to nie jest nic strasznego. Mąż tłumaczy się tym że wstydzi się otworzyć, że nie wie co powiedzieć że przeraża go to że to taka wielka tajemnica z tymi spotkaniami tak trochę jak konspiracja. Wiem ze takie gadanie i tłumaczenie się by przed tym się ustrzec. Dziś mam na ten temat z nim rozmawiać. Po ostatniej porażce z tym że sam nie dał sobie rady choć odniósł dużo zaczyna się łamać więc jest nadzieja.

[ Dodano: 2012-04-17, 16:44 ]
Eromik dokładnie tak jak piszesz Mam wrażenie że w sprawie uzależnień i współuzależnień się nie rozumiemy ale w innych kwestiach jak najbardziej

[Malwina75]

[Regina22]

Jednym słowem, jesteś bardziej zaangażowana w to wyzdrowienie od niego samego w tym momencie, emocjonalnie, energetycznie - a najgorsze jest, że tego jeszcze nie widzisz, nie dostrzegasz....

Malwino jak to nie widzę przecież mówię że jestem zaangażowana, to są moje celowe działania mające na celu jedno by mąż podjął leczenie i wyszedł z nałogu. Mówiłam już że moja rola jest do momentu uświadomienia uzależnionemu swojego nałogu i do przekonania go do leczenia resztę czyli to jak on skorzysta z tych spotkań to już jego, ja za niego się nie wyleczę, ja za niego tam nie pójdę, ja za niego nie dzwonię, nie umawiam się i nie chce już naprawdę prowadzić dyskusji czy to jest klasyczne współuzależnienie czy nie. Ja robię to co chcę i to co uważam za słuszne przyjmuję że inni mają inne zdanie w tym temacie. I wiem że większość się nie zgadza z pomocą uzależnionemu ja jednak mam inne zdanie.

Jak inaczej zachęciła byś, bądź nakłoniła osobę uzależnioną do terapii? Powiedziałam już że ja nie jestem za zostawieniem uzależnionego samego sobie. To co robię mnie nie krzywdzi. Ma ktoś jakieś pomysły radę lepsze od tego co robię???

Jednym słowem, jesteś bardziej zaangażowana w to wyzdrowienie od niego samego w tym momencie, emocjonalnie, energetycznie - a najgorsze jest, że tego jeszcze nie widzisz, nie dostrzegasz....

Malwino jak to nie widzę przecież mówię że jestem zaangażowana, to są moje celowe działania mające na celu jedno by mąż podjął leczenie i wyszedł z nałogu. Mówiłam już że moja rola jest do momentu uświadomienia uzależnionemu swojego nałogu i do przekonania go do leczenia resztę czyli to jak on skorzysta z tych spotkań to już jego, ja za niego się nie wyleczę, ja za niego tam nie pójdę, ja za niego nie dzwonię, nie umawiam się i nie chce już naprawdę prowadzić dyskusji czy to jest klasyczne współuzależnienie czy nie. Ja robię to co chcę i to co uważam za słuszne przyjmuję że inni mają inne zdanie w tym temacie. I wiem że większość się nie zgadza z pomocą uzależnionemu ja jednak mam inne zdanie.

Jak inaczej zachęciła byś, bądź nakłoniła osobę uzależnioną do terapii? Powiedziałam już że ja nie jestem za zostawieniem uzależnionego samego sobie. To co robię mnie nie krzywdzi. Ma ktoś jakieś pomysły radę lepsze od tego co robię???

[Norbert1]

jest to w zasadzie instrukcja interwencji do jednego uzaleznienia-ale uzaleznienai sa najcześciej podobne do siebie

kierują sie tymi samymi prawami

do poczytania

http://bez-dymka.fm.interia.pl/popup.html

jest to w zasadzie instrukcja interwencji do jednego uzaleznienia-ale uzaleznienai sa najcześciej podobne do siebie

kierują sie tymi samymi prawami

do poczytania

http://bez-dymka.fm.interia.pl/popup.html

[Regina22]

Norbert wczoraj z innej strony podałam to samo tu na forum I właśnie tym się kieruję

Norbert wczoraj z innej strony podałam to samo tu na forum I właśnie tym się kieruję

[Eromik]

Norbert,

po przeczytaniu twoich postów po prostu padłam
Gdzie ty się dowidziałeś takich rewelacji, ŻE TERAPIA WSPÓŁUZALEŻNIENIA ODCZŁOWIECZA.
Ja ci chyba wyślę moje zdjęcie . Przechodziłam dwie terapie współuzależnienia, grupową i indywidualną, życie mi uratowały dosłownie i w przenośni. Życie fizyczne, emocjonalne i duchowe. Naprawdę i co więcej pozostałam jeszcze człowiekiem.
Jeśli to się nazywa odczłowieczenie to ".....ja chcę jeszcze raz" jak mówi osiołek ze Shreka
A może myślisz, że jestem odczłowieczona bo mam radykalne podejście do nałogowców.
No też nie, to wynika z mojej pracy w "środowisku" a dokładnie wśród najbardziej skrzywdzonych, najbiedniejszych ofiar ludzi uzależnionych - ich dzieci. Cały mój świat rodzinny i zawodowy kręcie się wokół uzależnienia i współuzależnienia.

Norbert, ty naprawdę przechodziłeś terapię pod tymi adresami co podałeś?
Nie mogę uwierzyć.

Norbert,

po przeczytaniu twoich postów po prostu padłam
Gdzie ty się dowidziałeś takich rewelacji, ŻE TERAPIA WSPÓŁUZALEŻNIENIA ODCZŁOWIECZA.
Ja ci chyba wyślę moje zdjęcie . Przechodziłam dwie terapie współuzależnienia, grupową i indywidualną, życie mi uratowały dosłownie i w przenośni. Życie fizyczne, emocjonalne i duchowe. Naprawdę i co więcej pozostałam jeszcze człowiekiem.
Jeśli to się nazywa odczłowieczenie to ".....ja chcę jeszcze raz" jak mówi osiołek ze Shreka
A może myślisz, że jestem odczłowieczona bo mam radykalne podejście do nałogowców.
No też nie, to wynika z mojej pracy w "środowisku" a dokładnie wśród najbardziej skrzywdzonych, najbiedniejszych ofiar ludzi uzależnionych - ich dzieci. Cały mój świat rodzinny i zawodowy kręcie się wokół uzależnienia i współuzależnienia.

Norbert, ty naprawdę przechodziłeś terapię pod tymi adresami co podałeś?
Nie mogę uwierzyć.

[Norbert1]

[Malwina75]

[Norbert1]

Eromik aby nie wyszło żem bufon i mam muchy w nosie
napisze cos na swój temat....

na 18 lat mego małżenstwa wydarzył sie pewien epizod...
mój epizod całkowite pogubienie..całkowite rozwalenie emocjonalne

na tyle dziwne i niezrozumiałe dla mnie samego jak i dal mojej zony

zona zapewne po dłuzszych wnioskach..tudziez konsultacjach zewnętrznych
zdiagnozowała to jak zapewne wówczas czuła

nie godziłem się z tą diagnozą ,ale moje udowadniane i zaprzeczanie
pograżało mnie coraz głebiej..zatem powoli zaczynałem szukac ratunku
dla siebie..dla naszej rodziny...i w zasadzie małżeństwa

to co robiłem dawało mi coraz głebsze pzresledzenie tematu....
z obu stron nie tylko jednej typu uzalezniony....
chodziłem,rozmawiałem ...szukałem kontaktu z ossobami z drugiej strony bramki

by zrozumiec swoją sytuacje i to co może czuc zona


dzis jest super...ukształtowałem faceta w pełni świadomego..za ewentualne moje błedy...i w miare czującego co ma szanse tkwic w sercu zony....

ale ta krucjata jaka rozpoczynałem w sobie i wokół wlasnego zycia
dała cel....
a celem stało sie wspomagac facetów w podobnej sytuacji jaka spotkała mnie
lub tych jacy zapragneli zmienic swe życie
i skończyc z napiętnowana przeszłościa

i czemu pisze odczłowieczenie ???

bo znam to właśnie z relacji tych facetów..jacy stają sie bezsilni wobec
machiny jaka ich wkręciła
machiny jaka nie daje szansy na udowodnienie i pokazanie wszem i obec
CHCE ŻYC INACZEJ....

zaręczam ci eromik że ci zli ..bardzo zli nawet nie połakomia sie na grupy wsparcia..na pisanie na forum..na jakąkolwiek forme grupowych wypowiedzi

i daltego tak wielce się dziwię ze osoba zawodowo krążąca w tym temacie

mająca staz ,doswiadczenie
nie odróznaia marginesu od zagubionych

pozdrawiam

Eromik aby nie wyszło żem bufon i mam muchy w nosie
napisze cos na swój temat....

na 18 lat mego małżenstwa wydarzył sie pewien epizod...
mój epizod całkowite pogubienie..całkowite rozwalenie emocjonalne

na tyle dziwne i niezrozumiałe dla mnie samego jak i dal mojej zony

zona zapewne po dłuzszych wnioskach..tudziez konsultacjach zewnętrznych
zdiagnozowała to jak zapewne wówczas czuła

nie godziłem się z tą diagnozą ,ale moje udowadniane i zaprzeczanie
pograżało mnie coraz głebiej..zatem powoli zaczynałem szukac ratunku
dla siebie..dla naszej rodziny...i w zasadzie małżeństwa

to co robiłem dawało mi coraz głebsze pzresledzenie tematu....
z obu stron nie tylko jednej typu uzalezniony....
chodziłem,rozmawiałem ...szukałem kontaktu z ossobami z drugiej strony bramki

by zrozumiec swoją sytuacje i to co może czuc zona


dzis jest super...ukształtowałem faceta w pełni świadomego..za ewentualne moje błedy...i w miare czującego co ma szanse tkwic w sercu zony....

ale ta krucjata jaka rozpoczynałem w sobie i wokół wlasnego zycia
dała cel....
a celem stało sie wspomagac facetów w podobnej sytuacji jaka spotkała mnie
lub tych jacy zapragneli zmienic swe życie
i skończyc z napiętnowana przeszłościa

i czemu pisze odczłowieczenie ???

bo znam to właśnie z relacji tych facetów..jacy stają sie bezsilni wobec
machiny jaka ich wkręciła
machiny jaka nie daje szansy na udowodnienie i pokazanie wszem i obec
CHCE ŻYC INACZEJ....

zaręczam ci eromik że ci zli ..bardzo zli nawet nie połakomia sie na grupy wsparcia..na pisanie na forum..na jakąkolwiek forme grupowych wypowiedzi

i daltego tak wielce się dziwię ze osoba zawodowo krążąca w tym temacie

mająca staz ,doswiadczenie
nie odróznaia marginesu od zagubionych

pozdrawiam

[bywalec]

Regino,
a jak z twoim poczuciem atrakcyjności po ciąży, jak wygląda wasze pożycie małżeńskie że mąż uciekać sie musi do sposobów radzenia takich jak zasugerowała psycholog?
dlaczego psycholog od uzależnien nie stwierdził jednoznacznie sexoholizmu, ty zaś twierdzisz że sięmyli, że do złych psychologów się dostałas.
Na koniec dlaczego nie skorzystaliście jeszcze z pomocy sexuologa. Z jakis przyczyn wasze libido po ślubie uległo zmianie, czasem sa to naturalne przyczyny czasem zdrowotne...
przedtem byliście dopasowani temperamentem dziś, uważasz że męża temperament jest zły, a twój ok...bo przepracowałaś coś, coś wyczytałas, gdy tak na prawde to sa tylko twoje interpretacje wyciągnięte z netu, portalu na podstawie nie fachowej gruntownej orzeczonej chorobie a tylko jakimś testom, artykułom do których dopasowałas chorobe uzaleznienia u mężą.

Ja polecam jeszcze raz skorzystaj z porady razem z mężem z sexuologa, wyjąsnie wiele przyczyn spadku u ciebie libido, pewnie doradzi wiele.
Nie lecz sie sama, nie dopasowuj do choroby, bo jak otworzysz książke z medycyny to prawie każdy przypadek możesz dopasowac do siebie...i na tej podstawie przypisać sobie jakąs chorobe...

Masz siłe, odwage, to twoje atuty, szukasz, a kto szuka ten znajdzie... i przyczyne i powody takiego stanu rzeczy jaki was spotkał po ślubie a wtedy dopiero leczenie najpierw fachowa diagnoza, nie przez internet, nie przez domniemania

Regino,
a jak z twoim poczuciem atrakcyjności po ciąży, jak wygląda wasze pożycie małżeńskie że mąż uciekać sie musi do sposobów radzenia takich jak zasugerowała psycholog?
dlaczego psycholog od uzależnien nie stwierdził jednoznacznie sexoholizmu, ty zaś twierdzisz że sięmyli, że do złych psychologów się dostałas.
Na koniec dlaczego nie skorzystaliście jeszcze z pomocy sexuologa. Z jakis przyczyn wasze libido po ślubie uległo zmianie, czasem sa to naturalne przyczyny czasem zdrowotne...
przedtem byliście dopasowani temperamentem dziś, uważasz że męża temperament jest zły, a twój ok...bo przepracowałaś coś, coś wyczytałas, gdy tak na prawde to sa tylko twoje interpretacje wyciągnięte z netu, portalu na podstawie nie fachowej gruntownej orzeczonej chorobie a tylko jakimś testom, artykułom do których dopasowałas chorobe uzaleznienia u mężą.

Ja polecam jeszcze raz skorzystaj z porady razem z mężem z sexuologa, wyjąsnie wiele przyczyn spadku u ciebie libido, pewnie doradzi wiele.
Nie lecz sie sama, nie dopasowuj do choroby, bo jak otworzysz książke z medycyny to prawie każdy przypadek możesz dopasowac do siebie...i na tej podstawie przypisać sobie jakąs chorobe...

Masz siłe, odwage, to twoje atuty, szukasz, a kto szuka ten znajdzie... i przyczyne i powody takiego stanu rzeczy jaki was spotkał po ślubie a wtedy dopiero leczenie najpierw fachowa diagnoza, nie przez internet, nie przez domniemania

[Danka 9]

Bardzo cenna dla mnie rozmowa, daje mi duzo do myslenia i czytam Was z ciekawością....
pisalam juz na pewno ze slyszalam zdanie ze wspoluzaleznienie jest trudniejsze czasem do wyleczenia...bo mniej widoczne od nalogu....i dajace poczucie wlasnie kontroli i bycia ponad, bycia tą lepszą w zwiazku

a zajecie sie sobą, wydaje sie wielu z nas egocentryczne, nieludzkie ( jak odebral to Norbert), schodzmy z piedeslału ofiary i tego szlachetnego poświęcacza...z roli jaką prawdopodobnie gramy od najmłodszych lat.

otoczenie moze byc zdziwione ta nowa postawą i moze "przywoływac nas do porządku" jak to ta szlacehtna, ofiarna kobieta walczy jak lwica teraz o swoje prawa?

A kochanie i dbanie o siebie jest najbardziej ludzką postawą wobec samych siebie wszak "kochaj bliźniego swego jak siebie samego",a jak siebie zaniedbuję i caly swoj czas i sily przeznaczałam na" pomaganie męzowi " a w sumie na przeszkadzaniu mu w upadku na dno....to nie kochalam siebie....niszczylam swoja silłę, powołanie, zdolnosci, ktorymi obdarzyl mnie Bog...zamiast je madrze wykorzystywać.

Naprawde otoczenie wiele zyskuje gdy osoba dba i kocha siebie...i ona sama jest szczesliwsza....w tym mamy Boże wsparcie.

Moze to bedzie zbyt daleko idąca reflekcja ale mam wrazenie ze zachowania wspoluzaleznieniowe to grzech przeciw 1 przykazaniu....bo na piedestale jest ciagle nałogowiec- nasz bliski....a nie Pan Bóg i ja sama.
Ja sie spowiadalam z tego regularnie...Pan Bog leczy nadal mnie.

Norbi nie gniewaj sie ale mam wrazenie ze dyskutujesz caly czas przez pryzmat swoich doswiadczen i rzutuje na te dyskusje postawa Twojej zony, jej odsunięcie się, stad wyleczenie ze wspoluzaleznienia odbierasz jako odrzucenie "chorego".
Czasem tak sie dzieje, czasem trudno wybaczyc lub trudno osobie zdrowiejacej odnalezc sie w nowej sytuacji, czasem ta aklimatyzacja musi potrwac....2-3 lata nawet czasem dluzej

Mam wrazenie ze zycie na nowo w zdrowiejacym zwiazku to poruszanie sie nieco po omacku, bo wszystko takie nowe, troche obce...dwie osoby wyszly ze starych , dobrze znanych ról i poznają nowe

Pozdrawiam Reginę, bardzo wiele wlozylas wysilku z zdrowienie. mam wrazenie jednak za poprzedniczkami ze brakuje jeszcze jakiejs kropki nad i....moze Twojej regularnej terapii ( najlepiej grupa), uczeszczasz na taką? ( jesli cos przeoczyłam to przepraszam).

Pogody Ducha, z modlitwą.

Bardzo cenna dla mnie rozmowa, daje mi duzo do myslenia i czytam Was z ciekawością....
pisalam juz na pewno ze slyszalam zdanie ze wspoluzaleznienie jest trudniejsze czasem do wyleczenia...bo mniej widoczne od nalogu....i dajace poczucie wlasnie kontroli i bycia ponad, bycia tą lepszą w zwiazku

a zajecie sie sobą, wydaje sie wielu z nas egocentryczne, nieludzkie ( jak odebral to Norbert), schodzmy z piedeslału ofiary i tego szlachetnego poświęcacza...z roli jaką prawdopodobnie gramy od najmłodszych lat.

otoczenie moze byc zdziwione ta nowa postawą i moze "przywoływac nas do porządku" jak to ta szlacehtna, ofiarna kobieta walczy jak lwica teraz o swoje prawa?

A kochanie i dbanie o siebie jest najbardziej ludzką postawą wobec samych siebie wszak "kochaj bliźniego swego jak siebie samego",a jak siebie zaniedbuję i caly swoj czas i sily przeznaczałam na" pomaganie męzowi " a w sumie na przeszkadzaniu mu w upadku na dno....to nie kochalam siebie....niszczylam swoja silłę, powołanie, zdolnosci, ktorymi obdarzyl mnie Bog...zamiast je madrze wykorzystywać.

Naprawde otoczenie wiele zyskuje gdy osoba dba i kocha siebie...i ona sama jest szczesliwsza....w tym mamy Boże wsparcie.

Moze to bedzie zbyt daleko idąca reflekcja ale mam wrazenie ze zachowania wspoluzaleznieniowe to grzech przeciw 1 przykazaniu....bo na piedestale jest ciagle nałogowiec- nasz bliski....a nie Pan Bóg i ja sama.
Ja sie spowiadalam z tego regularnie...Pan Bog leczy nadal mnie.

Norbi nie gniewaj sie ale mam wrazenie ze dyskutujesz caly czas przez pryzmat swoich doswiadczen i rzutuje na te dyskusje postawa Twojej zony, jej odsunięcie się, stad wyleczenie ze wspoluzaleznienia odbierasz jako odrzucenie "chorego".
Czasem tak sie dzieje, czasem trudno wybaczyc lub trudno osobie zdrowiejacej odnalezc sie w nowej sytuacji, czasem ta aklimatyzacja musi potrwac....2-3 lata nawet czasem dluzej

Mam wrazenie ze zycie na nowo w zdrowiejacym zwiazku to poruszanie sie nieco po omacku, bo wszystko takie nowe, troche obce...dwie osoby wyszly ze starych , dobrze znanych ról i poznają nowe

Pozdrawiam Reginę, bardzo wiele wlozylas wysilku z zdrowienie. mam wrazenie jednak za poprzedniczkami ze brakuje jeszcze jakiejs kropki nad i....moze Twojej regularnej terapii ( najlepiej grupa), uczeszczasz na taką? ( jesli cos przeoczyłam to przepraszam).

Pogody Ducha, z modlitwą.

[Norbert1]