[zuzka71]

Witam Was wszystkich i przytulam. Kochane przeczytałam wszystkie posty od początku do końca, ja jestem na początku tej parszywej drogi, która prowadzi do rozwodu. Mąż po 14 latach tuż przed świętami się wyprowadził, bo jak stwierdził juz mnie nie kocha i nie chce się dłużej męczyć. Powiadomił mnie że składa pozew rozwodowy. Oczywiście ja się nie zgodzę, nie złamię przysięgi danej Bogu. Chciałam się Was poradzić jak to jest na takich rozprawach, co trzeba mówić, żeby pozew został oddalony- wielu z Was tak się udało. Jak trzeba mówić?

Po krótce opiszę moją sytuację i nie wiem, czy mówić sądowi prawdę o naszym małżeństwie, czy jednak nie, aby pozew został oddalony.


Mąż prawie wogóle nie pracował, ja utrzymywałam dom, pracowałam na kilka etatów. Mąż czasami pracował na 3 miesiące, potem rezygnował. Kilka razy wyjechał za granicę, ale tęsknił i wracał-praca na czarno. Mąż jest nieczuły, wulgarny, kapryśny. Ja pracowałam na utrzymanie domu, dziecka, a ponadto musiałam dbać o sprzątanie, gotowanie i inne prace gospodarskie. Mąż nie pomagał- bo to babskie sprawy. Bardzo często się kłóciliśmy, bo siedział przed komputerem i nie sprzątał, czasami nawet na mnie krzyczał że chcleba nie ma, albo obiadu, miał kochankę, która spotkała się ze mną i kazała mi się wynosić z życia mojego męża. Dałam mu wybór- przebaczyłam, zapomniałam.- został ze mną. Mąż mnie nie przytulał, nie wyznawał że mnie kocha, a w awanturach nazywał suką, kurwą, a kiedy pytałam czemu mnie obraża, to mówił że się tak zachowuje, więc tak do mnie mówi ( miałam jedynie swoje zdanie i pretensje że dom się zapada a on nic nie robi). Niedawno dowiedziałam się, że tuż przed naszym ślubem napisał do mojej kuzynki, w której się zakochał, że wystarczy jej jedno słowo, a mnie zostawi. Kuzynka nie odpisała, więc mąż mnie poślubił. Wiele razy się upijał, był agresywny, trzy razy podniósł na mnie rękę, raz córka to widziała. Sytuacja finansowa sie pogorszyła, ratowałam jak mogłam naszą sytuację, biorąc kredyty, fakt nie rozmawiałam o tym z mężem, bo on wtedy nie pracował, był tym sfrustrowany, nie chciałam go dodatkowo obarczać. Oprócz pracy studiowałam. Mąż bardzo mi tego zazdrościł, zaproponowałam żeby poszedł też na studia, finansowałam, ale zawalił pierwszy rok. Żył tak sobie. Ja wszystko znosiłam dzielnie. Nie czułam wsparcia tylko wciąż niezadowolenie męża. Mimo wielu upokorzeń nie odeszłam od męża, nigdy go nie zdradziłam. Jego siostra jest mi nieprzychylna, ciągle mi wypomina, że się często kłóciliśmy, a dziecko cierpiało, i dobrze że teraz mąż odszedł- z resztą ponoć u niej teraz mieszka. Córka ma 10 lat błaga go o powrót, ja błagam- a on się uwziął, że mu krzywda była- wszystko się posypało kiedy 3 lata temu poszedł na taksówkarza, cały rok mijalismy się bo jak ja wstawałam do pracy on spał, kiedy wracałam on wychodził wracał nad ranem i tak w kółko. Znosiłam to dzielnie- chciałam z nim porozmawiać żeby to zmienić- ale on zdecydował że nie chce mnie już, i niczego nie chce ratować i niczego naprawiać. Czuję że on nigdy mnie nie kochał, bardzo przeżywam bo poświęciłam dużo dla tego małżeństwa, a zostawił mnie jak śmiecia- bo cytat: móc to chcieć- a ja nie chce"- i wyszedł. Bardzo cierpię, chce ratować nasze relacje, mimo, że nigdy nie były dobre, ja brałam ślub świadomie i z wielkiej miłości. Modlę się za nas i za niego.

Jeśli tak wyglądało moje życie z mężem i nie chcę rozwodu to czy opowiadając to wszystko mam szanse na oddalenie jego pozwu? prosze o rady.

Witam Was wszystkich i przytulam. Kochane przeczytałam wszystkie posty od początku do końca, ja jestem na początku tej parszywej drogi, która prowadzi do rozwodu. Mąż po 14 latach tuż przed świętami się wyprowadził, bo jak stwierdził juz mnie nie kocha i nie chce się dłużej męczyć. Powiadomił mnie że składa pozew rozwodowy. Oczywiście ja się nie zgodzę, nie złamię przysięgi danej Bogu. Chciałam się Was poradzić jak to jest na takich rozprawach, co trzeba mówić, żeby pozew został oddalony- wielu z Was tak się udało. Jak trzeba mówić?

Po krótce opiszę moją sytuację i nie wiem, czy mówić sądowi prawdę o naszym małżeństwie, czy jednak nie, aby pozew został oddalony.


Mąż prawie wogóle nie pracował, ja utrzymywałam dom, pracowałam na kilka etatów. Mąż czasami pracował na 3 miesiące, potem rezygnował. Kilka razy wyjechał za granicę, ale tęsknił i wracał-praca na czarno. Mąż jest nieczuły, wulgarny, kapryśny. Ja pracowałam na utrzymanie domu, dziecka, a ponadto musiałam dbać o sprzątanie, gotowanie i inne prace gospodarskie. Mąż nie pomagał- bo to babskie sprawy. Bardzo często się kłóciliśmy, bo siedział przed komputerem i nie sprzątał, czasami nawet na mnie krzyczał że chcleba nie ma, albo obiadu, miał kochankę, która spotkała się ze mną i kazała mi się wynosić z życia mojego męża. Dałam mu wybór- przebaczyłam, zapomniałam.- został ze mną. Mąż mnie nie przytulał, nie wyznawał że mnie kocha, a w awanturach nazywał suką, kurwą, a kiedy pytałam czemu mnie obraża, to mówił że się tak zachowuje, więc tak do mnie mówi ( miałam jedynie swoje zdanie i pretensje że dom się zapada a on nic nie robi). Niedawno dowiedziałam się, że tuż przed naszym ślubem napisał do mojej kuzynki, w której się zakochał, że wystarczy jej jedno słowo, a mnie zostawi. Kuzynka nie odpisała, więc mąż mnie poślubił. Wiele razy się upijał, był agresywny, trzy razy podniósł na mnie rękę, raz córka to widziała. Sytuacja finansowa sie pogorszyła, ratowałam jak mogłam naszą sytuację, biorąc kredyty, fakt nie rozmawiałam o tym z mężem, bo on wtedy nie pracował, był tym sfrustrowany, nie chciałam go dodatkowo obarczać. Oprócz pracy studiowałam. Mąż bardzo mi tego zazdrościł, zaproponowałam żeby poszedł też na studia, finansowałam, ale zawalił pierwszy rok. Żył tak sobie. Ja wszystko znosiłam dzielnie. Nie czułam wsparcia tylko wciąż niezadowolenie męża. Mimo wielu upokorzeń nie odeszłam od męża, nigdy go nie zdradziłam. Jego siostra jest mi nieprzychylna, ciągle mi wypomina, że się często kłóciliśmy, a dziecko cierpiało, i dobrze że teraz mąż odszedł- z resztą ponoć u niej teraz mieszka. Córka ma 10 lat błaga go o powrót, ja błagam- a on się uwziął, że mu krzywda była- wszystko się posypało kiedy 3 lata temu poszedł na taksówkarza, cały rok mijalismy się bo jak ja wstawałam do pracy on spał, kiedy wracałam on wychodził wracał nad ranem i tak w kółko. Znosiłam to dzielnie- chciałam z nim porozmawiać żeby to zmienić- ale on zdecydował że nie chce mnie już, i niczego nie chce ratować i niczego naprawiać. Czuję że on nigdy mnie nie kochał, bardzo przeżywam bo poświęciłam dużo dla tego małżeństwa, a zostawił mnie jak śmiecia- bo cytat: móc to chcieć- a ja nie chce"- i wyszedł. Bardzo cierpię, chce ratować nasze relacje, mimo, że nigdy nie były dobre, ja brałam ślub świadomie i z wielkiej miłości. Modlę się za nas i za niego.

Jeśli tak wyglądało moje życie z mężem i nie chcę rozwodu to czy opowiadając to wszystko mam szanse na oddalenie jego pozwu? prosze o rady.

[krzysiek1]

witaj zuzka współczuje ci i rozumiem co czujerz, prawdo podobnie mąż nie doruzł do małżeństwa i nie wie co to odpowiedziałność za rodzine jak sam nie zrozumie to na siłe go nie uszczęśliwisz ja też przeszłem przez to wszystko , miałem pieńć spraw rozwodowch na żadnej sienie zgadzałem na rozwód a i tak żona dostała to co chciała i dożyła,tobie życze dużo siły i wytrwałości jak mówił ojciec Pijo rozwód to przepustka do piekła,pogody ducha będe pamientał o modlitwie za ciebie i twoją rodzine

witaj zuzka współczuje ci i rozumiem co czujerz, prawdo podobnie mąż nie doruzł do małżeństwa i nie wie co to odpowiedziałność za rodzine jak sam nie zrozumie to na siłe go nie uszczęśliwisz ja też przeszłem przez to wszystko , miałem pieńć spraw rozwodowch na żadnej sienie zgadzałem na rozwód a i tak żona dostała to co chciała i dożyła,tobie życze dużo siły i wytrwałości jak mówił ojciec Pijo rozwód to przepustka do piekła,pogody ducha będe pamientał o modlitwie za ciebie i twoją rodzine

[mare1966]

Formalnie , to może stawiaj na tzw. "negatywne przesłanki do rozwodu" ,
konkretnie , że ucierpi dobro małoletnich dzieci , czyli córki ,
a ta jak piszesz błaga ojca o pozostanie .
Mów prawdę .
Kłopoty z komunikacją od początku między Wami ( pewnie niumiejętność ) ,
może pobraliście się "przypadkowo" ( mąż przynajmniej ) ,
on nie był w tym związku "na swoim miejscu"
( może chciał a nie potrafił , nie wiedział jak ) . Może czuł się do niczego ?
On pewnie widzi wasze małżeństwo zupełnie inaczej i zwala winę na ciebie .
( i to chyba też normalne )
Tak naprawdę raczej oboje wiecie też i o swoich "grzechach" ,
ale trudno pierwszemu się przyznać ,bo zaraz oczekiwanie , że i ten drugi też się przyzna .
Trudno będzie Wam się dogadać , niestety ( czuję z doświadczenia ) .
....... ale wszystko możliwe
Duże oddalenie już od dawna , nigdy chyba nie było bliskości .
Wiem , że to co piszę boli Cię ( mnie też ) .
Tu by trzeba NA NOWO wszystko , od fundamentu , na Bogu ?
.....ale pewnie i w tej materii nie najlepiej niestety
Przepisu JAK sprawić , żeby jemu się zechciało ja niestety nigdzie nie znalazłem ,
czy w ogóle istnieje ?
Nawet samo oddalenie pozwu , to tylko półśrodek , ale chyba tak trzeba ,
walczyć o czas .
Tu może nie ma metody "uniwersalnej" , na każdego "uciekiniera"
może zadziałać coś innego .
Najtrudniejsze jest dotarcie do psychiki , pokazanie mu innej prawdy
( bo on ma już swoją i wszystko mu pasuje , dokładnie wie raczej , po swojemu ,
on robi dobrze , rozwód widzi jako to jedyne wyjście , myśli , że zacznie "nowe życie" od zera )
Musi się znaleźć ktoś , kto Mu "zburzy" tą jego układankę .
Współmałżonek jest conajmniej "niewiarygodny" , ma marne szanse .
Módl się , żeby się ktoś taki "zjawił" w życiu męża .
A może sam Bóg "od środka" .
No i to co wszyscy - zacznij od siebie , ale to pewnie już wiesz i stosujesz .

Z drugiej jednak strony te wszystkie Nasze rozwodowe "przypadki" ,
są niezmiernie podobne .
........... i czasem myślę ,
że to z tych rzeczy , których zmienić nie podobna ( a wydają się takie proste - wystarczy tylko przekonać drugą osobę , nie trzeba pieniędzy , można przekonać w 15 minut ,
logicznie , uczuciowo.......... a jakoś się nie da )
Nie potrafimy może tego zrozumieć ( ja )
......... ZAAKCEPTOWAĆ , przyjąć , pogodzić się ,
... a Bóg wie lepiej co dla nas lepsze .
( dziwne , że akurat ja to mówię , ciągle "walczący")
Może paradoksalnie Bóg chce naszego rozwodu , bo ta nasza droga nie prowadzi nas do Niego , jest "fałszywa" .
Może zatem problem w nas ???
A może jednak sens w samej "walce" , nieważny wynik ?
Z drugiej strony dużo "walki" a skutki odwrotne .
No to nic nie robić ?
( oprócz zmieniania siebie )
............ no cóż , całe to forum
właśnie o tym
tylko jakoś mało tych "świadectw"
co nie zmienia faktu , że forum bardzo potrzebne ,
zmienia nas
przynajmniej
jakoś tam , chyba na lepsze


P.s.
....... brałam ślub świadomie i z wielkiej miłości
Wybacz , ale najczęściej taka "wielka milość" przytępia bardzo świadomość ,
tego że będzie zawsze tak różowo ,że nie będzie
i żyli długo i szczęśliwie .
A chyba zdecydowana większość tak sądzi ( w tym i tu piszący w jakimś stopniu ) .
Ja jednak sądzę , że pod świadomością masz na myśli - NIEROZERWALNOŚĆ małżeństwa .
I tu czujesz się OSZUKANA , bo mąż nie dotrzymuje przysięgi .
To czy MUSI też było wałkowane - różne poglądy .
Co do tej miłości , to też raczej to taka "piękna ,radosna ,naiwna , egoistyczno-altruistyczna , spontaniczna" zwana ZAKOCHANIEM .
Ta prawdziwa miłość ( trudna ) przychodzi dopiero później , może nawet dopiero w kryzysie ?

Co do tego ,że Bóg "chce rozwodu" ---- może kontrowersyjnie napisałem .
Pamiętajmy jednak , formalnie to "tylko papier" ( i aż oczywiście , bo powoduje bolesne dla nas skutki ) ......... a samo małżeństwo
nadal trwa .
Inny problem , czy My
potrafimy
wytrwać ?

Formalnie , to może stawiaj na tzw. "negatywne przesłanki do rozwodu" ,
konkretnie , że ucierpi dobro małoletnich dzieci , czyli córki ,
a ta jak piszesz błaga ojca o pozostanie .
Mów prawdę .
Kłopoty z komunikacją od początku między Wami ( pewnie niumiejętność ) ,
może pobraliście się "przypadkowo" ( mąż przynajmniej ) ,
on nie był w tym związku "na swoim miejscu"
( może chciał a nie potrafił , nie wiedział jak ) . Może czuł się do niczego ?
On pewnie widzi wasze małżeństwo zupełnie inaczej i zwala winę na ciebie .
( i to chyba też normalne )
Tak naprawdę raczej oboje wiecie też i o swoich "grzechach" ,
ale trudno pierwszemu się przyznać ,bo zaraz oczekiwanie , że i ten drugi też się przyzna .
Trudno będzie Wam się dogadać , niestety ( czuję z doświadczenia ) .
....... ale wszystko możliwe
Duże oddalenie już od dawna , nigdy chyba nie było bliskości .
Wiem , że to co piszę boli Cię ( mnie też ) .
Tu by trzeba NA NOWO wszystko , od fundamentu , na Bogu ?
.....ale pewnie i w tej materii nie najlepiej niestety
Przepisu JAK sprawić , żeby jemu się zechciało ja niestety nigdzie nie znalazłem ,
czy w ogóle istnieje ?
Nawet samo oddalenie pozwu , to tylko półśrodek , ale chyba tak trzeba ,
walczyć o czas .
Tu może nie ma metody "uniwersalnej" , na każdego "uciekiniera"
może zadziałać coś innego .
Najtrudniejsze jest dotarcie do psychiki , pokazanie mu innej prawdy
( bo on ma już swoją i wszystko mu pasuje , dokładnie wie raczej , po swojemu ,
on robi dobrze , rozwód widzi jako to jedyne wyjście , myśli , że zacznie "nowe życie" od zera )
Musi się znaleźć ktoś , kto Mu "zburzy" tą jego układankę .
Współmałżonek jest conajmniej "niewiarygodny" , ma marne szanse .
Módl się , żeby się ktoś taki "zjawił" w życiu męża .
A może sam Bóg "od środka" .
No i to co wszyscy - zacznij od siebie , ale to pewnie już wiesz i stosujesz .

Z drugiej jednak strony te wszystkie Nasze rozwodowe "przypadki" ,
są niezmiernie podobne .
........... i czasem myślę ,
że to z tych rzeczy , których zmienić nie podobna ( a wydają się takie proste - wystarczy tylko przekonać drugą osobę , nie trzeba pieniędzy , można przekonać w 15 minut ,
logicznie , uczuciowo.......... a jakoś się nie da )
Nie potrafimy może tego zrozumieć ( ja )
......... ZAAKCEPTOWAĆ , przyjąć , pogodzić się ,
... a Bóg wie lepiej co dla nas lepsze .
( dziwne , że akurat ja to mówię , ciągle "walczący")
Może paradoksalnie Bóg chce naszego rozwodu , bo ta nasza droga nie prowadzi nas do Niego , jest "fałszywa" .
Może zatem problem w nas ???
A może jednak sens w samej "walce" , nieważny wynik ?
Z drugiej strony dużo "walki" a skutki odwrotne .
No to nic nie robić ?
( oprócz zmieniania siebie )
............ no cóż , całe to forum
właśnie o tym
tylko jakoś mało tych "świadectw"
co nie zmienia faktu , że forum bardzo potrzebne ,
zmienia nas
przynajmniej
jakoś tam , chyba na lepsze


P.s.
....... brałam ślub świadomie i z wielkiej miłości
Wybacz , ale najczęściej taka "wielka milość" przytępia bardzo świadomość ,
tego że będzie zawsze tak różowo ,że nie będzie
i żyli długo i szczęśliwie .
A chyba zdecydowana większość tak sądzi ( w tym i tu piszący w jakimś stopniu ) .
Ja jednak sądzę , że pod świadomością masz na myśli - NIEROZERWALNOŚĆ małżeństwa .
I tu czujesz się OSZUKANA , bo mąż nie dotrzymuje przysięgi .
To czy MUSI też było wałkowane - różne poglądy .
Co do tej miłości , to też raczej to taka "piękna ,radosna ,naiwna , egoistyczno-altruistyczna , spontaniczna" zwana ZAKOCHANIEM .
Ta prawdziwa miłość ( trudna ) przychodzi dopiero później , może nawet dopiero w kryzysie ?

Co do tego ,że Bóg "chce rozwodu" ---- może kontrowersyjnie napisałem .
Pamiętajmy jednak , formalnie to "tylko papier" ( i aż oczywiście , bo powoduje bolesne dla nas skutki ) ......... a samo małżeństwo
nadal trwa .
Inny problem , czy My
potrafimy
wytrwać ?

[Nirwanna]

[mare1966]

Cytat:

mare1966 napisał/a: Pamiętajmy jednak , formalnie to "tylko papier"( i aż oczywiście , bo powoduje bolesne dla nas skutki ) ......... a samo małżeństwo nadal trwa .

Dla wyjaśnienia i uzupełnienia :
jako "tylko papier" traktować PO ewentualnym orzeczeniu rozwodu
( oczywiście to niezmiernie trudne - samotność i kochanie małżonka "pomimo" )
czyli uważać , że małżeństwo nadal trwa ( to tylko papier ) .

Co innego PRZED rozwodem , bo "ten niby papier" ,
rozłoży całą rodzinę ( też dalszą ) , całe życie nasze i dzieci ,
już do końca , moralnie , materialnie , zawodowo .
Nie wspomnę o skutkach społecznych........ i gospodarczych .
Ja plusów rozwodu nie widzę żadnych , same kłopoty i trudności ,
NIEPORÓWNYWALNIE większe niż te w małżeństwie .
( dla patologii - ......... jest separacja , szansa )
No chyba , że się mylę .......... puki co sam doświadczenia rozwodowego nie mam
i zdecydowanie wolał bym nie sprawdzać , choć będę musiał ( ? ) .

Cytat:

mare1966 napisał/a: Pamiętajmy jednak , formalnie to "tylko papier"( i aż oczywiście , bo powoduje bolesne dla nas skutki ) ......... a samo małżeństwo nadal trwa .

Dla wyjaśnienia i uzupełnienia :
jako "tylko papier" traktować PO ewentualnym orzeczeniu rozwodu
( oczywiście to niezmiernie trudne - samotność i kochanie małżonka "pomimo" )
czyli uważać , że małżeństwo nadal trwa ( to tylko papier ) .

Co innego PRZED rozwodem , bo "ten niby papier" ,
rozłoży całą rodzinę ( też dalszą ) , całe życie nasze i dzieci ,
już do końca , moralnie , materialnie , zawodowo .
Nie wspomnę o skutkach społecznych........ i gospodarczych .
Ja plusów rozwodu nie widzę żadnych , same kłopoty i trudności ,
NIEPORÓWNYWALNIE większe niż te w małżeństwie .
( dla patologii - ......... jest separacja , szansa )
No chyba , że się mylę .......... puki co sam doświadczenia rozwodowego nie mam
i zdecydowanie wolał bym nie sprawdzać , choć będę musiał ( ? ) .

[zuzka71]

Bardzo Wam dziękuję za zainteresowanie się moją sytuacją. Rozumiem, że powinnam nie zgadzać się na rozwód i mówić prawdę. Moje pytanie dotyczy kwestii, czy w takim przypadku, kiedy opiszę bierną postawę męża, jego brak zaangażowania w małżeństwo, niechęć, brak miłości, kochanki, alkohol itd itd, to czy wtedy sędzia nie odniesie wrażenia, że rzeczywiście to małżeństwo należy rozdzielić, bo skoro 14 lat żyl jak pies z kotem to jaki to ma sens. Z mojej strony to wygląda tak, że ja ciągle mam nadzieję, że on- mąż się wreszcie opamięta, nie wiem czego szuka, nie wiem co mu było źle. Przebaczałam mu nie robiąc z siebie żadnej bohaterki, tak czułam, że powinnam, bo każdy błądzi, jestem nadal gotowa go przyjąć- moje serce, dom jest otwarte. Choćby nie wiem jak byłabym nieszczęśliwa w małżeństwie nie podejmę decyzji o rozwodzie. Mąż uważa, że to proste, jest źle to trzeba się rozstać. Ja podejmuję walkę, ale on nie chce tej walki, idzie na łatwiznę, wybrał tę prostszą drogę. Dlatego zrobię wszystko, aby nie doprowadzić do tego rozwodu, więc pytam czy w mojej sytuacji, jesli opowiem prawdę, to jest szansa, że wniosek zostanie oddalony. Może są wśród Was tacy, którzy są szczęśliwcami, którym sędzia oddalił wniosek jako bezpodstawny.


[/quote]

Bardzo Wam dziękuję za zainteresowanie się moją sytuacją. Rozumiem, że powinnam nie zgadzać się na rozwód i mówić prawdę. Moje pytanie dotyczy kwestii, czy w takim przypadku, kiedy opiszę bierną postawę męża, jego brak zaangażowania w małżeństwo, niechęć, brak miłości, kochanki, alkohol itd itd, to czy wtedy sędzia nie odniesie wrażenia, że rzeczywiście to małżeństwo należy rozdzielić, bo skoro 14 lat żyl jak pies z kotem to jaki to ma sens. Z mojej strony to wygląda tak, że ja ciągle mam nadzieję, że on- mąż się wreszcie opamięta, nie wiem czego szuka, nie wiem co mu było źle. Przebaczałam mu nie robiąc z siebie żadnej bohaterki, tak czułam, że powinnam, bo każdy błądzi, jestem nadal gotowa go przyjąć- moje serce, dom jest otwarte. Choćby nie wiem jak byłabym nieszczęśliwa w małżeństwie nie podejmę decyzji o rozwodzie. Mąż uważa, że to proste, jest źle to trzeba się rozstać. Ja podejmuję walkę, ale on nie chce tej walki, idzie na łatwiznę, wybrał tę prostszą drogę. Dlatego zrobię wszystko, aby nie doprowadzić do tego rozwodu, więc pytam czy w mojej sytuacji, jesli opowiem prawdę, to jest szansa, że wniosek zostanie oddalony. Może są wśród Was tacy, którzy są szczęśliwcami, którym sędzia oddalił wniosek jako bezpodstawny.


[/quote]

[Satine]

[mare1966]

Zuzka ,
czy pozew jest bez orzekania o winie , czy z orzekaniem ?
Jeżeli bez , to czy jest sens i kiedy wniesienia z orzekaniem o winie ?
Co ty na to Satine ?

Satine , czyli w praktyce musimy MANIPULOWAĆ ,
np. mówimy - mąż często przynosił mi kwiaty PRAWDA
nie mówimy - zawsze po tym jak mnie pobił itp.
Bo co z tego , jak ona kocha , wierzy ........................
..............................................................................a on po prostu NIE CHCE .
A sąd "złośliwie" go przymusza do trwania w związku .

Właściwie , to nie ma prawie szansy na oddalenie pozwu rozwodowego ,
jeżeli ta druga strona naprawdę chce rozwodu - wcześniej czy póżniej warunki spełni .
( największą "przeszkodą" są chyba małoletnie dzieci )
Oddalenie pozwu daje jednak CZAS na zmianę decyzji małżonka .

Niestety , tu problem wielki , bo rozwód jest cywilny , a małżeństwo
i aktem cywilnym i sakramentem , a to już sądu nie interesuje , niestety .

Zuzka ,
czy pozew jest bez orzekania o winie , czy z orzekaniem ?
Jeżeli bez , to czy jest sens i kiedy wniesienia z orzekaniem o winie ?
Co ty na to Satine ?

Satine , czyli w praktyce musimy MANIPULOWAĆ ,
np. mówimy - mąż często przynosił mi kwiaty PRAWDA
nie mówimy - zawsze po tym jak mnie pobił itp.
Bo co z tego , jak ona kocha , wierzy ........................
..............................................................................a on po prostu NIE CHCE .
A sąd "złośliwie" go przymusza do trwania w związku .

Właściwie , to nie ma prawie szansy na oddalenie pozwu rozwodowego ,
jeżeli ta druga strona naprawdę chce rozwodu - wcześniej czy póżniej warunki spełni .
( największą "przeszkodą" są chyba małoletnie dzieci )
Oddalenie pozwu daje jednak CZAS na zmianę decyzji małżonka .

Niestety , tu problem wielki , bo rozwód jest cywilny , a małżeństwo
i aktem cywilnym i sakramentem , a to już sądu nie interesuje , niestety .

[Satine]

[Mirakulum]

Cytat:

Jestem przeciwna rozwodom - zawsze i wszędzie. Jestem za separacją - jeśli na chwilę obecną dane małżeństwo nie może (i nie powinno) razem funkcjonować.

zgadzam sie z Satine

Cytat:

Jestem przeciwna rozwodom - zawsze i wszędzie. Jestem za separacją - jeśli na chwilę obecną dane małżeństwo nie może (i nie powinno) razem funkcjonować.

zgadzam sie z Satine

[Krzysztof123]

Moim zdaniem słowa Satine są objawieniem Ducha Świętego na tym forum. Fajnie byłoby gdyby jej post widoczny był na stronie głównej na stałe. Wciąż bowiem pojawiają się podobne pytania poddające w wątpliwość zgody bądź sprzeciwu na rozwód. Ostatnie słowa hymnu miłości to miłość trwa wiecznie. Z mocą Bożą można odbudować więź małżeńską w każdych warunkach. Wystarczy tylko chcieć. Mężu, żono zróbmy coś (cokolwiek) by tak się stało. Pomódlmy się razem. Wielu z nas w złości (na przekór) nie chce by dać umiar, upust swoim emocjom. Do czego prowadzi taka droga? Błogosławieństwo, jakie otrzymaliśmy od Boga w podniesieniu do rangi sakramentu naszego związku zobowiązuje nas jako osoby wierzące do dbałości o jego uszanowanie. Jezus przed Piłatem powiedział, że jego królestwo nie jest z tego świata a jego poddani biliby się o niego. Tak też uszanujmy tą świętość. Jak wiele razy pisało się na tym forum a też w ogólnie dostępnych innych portalach wiele jest innych możliwości dających nam możność zabezpieczenia naszych praw osobistych i majątkowych. Wystarczy tylko chcieć !!! Nauczmy sie przebaczać i kochać nie będąc kochanym. To nasza broń.

Moim zdaniem słowa Satine są objawieniem Ducha Świętego na tym forum. Fajnie byłoby gdyby jej post widoczny był na stronie głównej na stałe. Wciąż bowiem pojawiają się podobne pytania poddające w wątpliwość zgody bądź sprzeciwu na rozwód. Ostatnie słowa hymnu miłości to miłość trwa wiecznie. Z mocą Bożą można odbudować więź małżeńską w każdych warunkach. Wystarczy tylko chcieć. Mężu, żono zróbmy coś (cokolwiek) by tak się stało. Pomódlmy się razem. Wielu z nas w złości (na przekór) nie chce by dać umiar, upust swoim emocjom. Do czego prowadzi taka droga? Błogosławieństwo, jakie otrzymaliśmy od Boga w podniesieniu do rangi sakramentu naszego związku zobowiązuje nas jako osoby wierzące do dbałości o jego uszanowanie. Jezus przed Piłatem powiedział, że jego królestwo nie jest z tego świata a jego poddani biliby się o niego. Tak też uszanujmy tą świętość. Jak wiele razy pisało się na tym forum a też w ogólnie dostępnych innych portalach wiele jest innych możliwości dających nam możność zabezpieczenia naszych praw osobistych i majątkowych. Wystarczy tylko chcieć !!! Nauczmy sie przebaczać i kochać nie będąc kochanym. To nasza broń.

[mare1966]

Cytat:
Jestem przeciwna rozwodom - zawsze i wszędzie.

Jestem za separacją - jeśli na chwilę obecną dane małżeństwo nie może (i nie powinno) razem funkcjonować.

Zgadzam się i ja .


Satine , źle zrozumiałaś to "z orzekaniem czy bez" .
Chodzi mi konkretnie o to , czy jeżeli mąż złożył
pozew bez orzekania
to czy jest właściwa taka postawa , że druga strona chce z orzekaniem o winie .
( w szczególności jak oceniasz moralnie taką postawę ? )
Poza tym , uważam , że to ma zasadniczy wpływ
na sam przebieg rozprawy ( wyrok , i dalsze życie ) .

Zasadniczo rozumiem Twoje stanowisko .
Poprzeczka bardzo wysoko , chyba tylko dla "mistrzów" ,
a tych niewielu , przyznasz .
( bardzo to wszystko konsekwentne ,
tylko tu na ziemi różni zawodnicy , o różnych "darach" od Boga ,
nie tak charyzmatyczni może )

Cytat:

Miłość nie unosi się gniewem... nie pamięta złego.

........... no to świetny argument w sądzie
Proszę sądu , nie pamiętam by mnie bił ............. bo kocham męża ,
a wszak miłość nie pamięta złego .
( Satine , ja wiem , że nie o taką "pamięć" tu chodzi , a o przebaczenie . )

Cytat:

Pytanie - czy najważniejsze jest to, by mąż wrócił - niechby bił, byle był? Pytanie, co Zuzka musi w SOBIE zmienić, by zwyczajnie po ludzku "nie chcieć" tego męża mieć przy sobie, bo nie wiem, jak można kogoś takiego "chcieć", bez skruchy, bez chęci na terapię, bez chęci naprawy itd.

........... tu ja nie rozumiem
Czy ten ojciec postawił "marnotrawnemu" warunki jakieś ?
Padnij mi tu na kolana , dam ci wór pokutny na 2 lata , musisz odpracować coś stracił
a ja wtedy będę "chciał" takiego syna ?
Jezus chodził do grzeszników , a nie do nawróconych grzeszników ,
bo po co by do nich w ogóle chodził ?
Ty idziesz jeszcze dalej Satine - co musi zmienić Zuzka ( rozumiem , że na lepsze )
by takiego męża "nie chcieć" .
......... piszesz jeszcze , tak po ludzku
( tu wydaje mi się jesteś niekonsekwentna
- wyżej interesowała Cię tylko postawa , wynik i konsekwencje rozwodu drugorzędne ,
wytrwanie w samotności obowiązkowe
......... tak po ludzku to ja nie wiem kto da radę
( jak dziewczyna ma 26 lat i odchodzi od niej mąż ,
to tak po ludzku
ona da radę wytrwać samotnie , czekając może do kończa życia ? )

P.s.
Słyszałem gdzieś o ślubowaniu "białego małżeństwa" przez pewną parę
w tzw. związku niesakramentalnym
( chodziło o przystępowanie do sakramentu pokuty i Eucharystię )
Miałem jednak mieszane uczucia
............... oboje byli już po 60 .
Co innego wytrwać w samotności kobiecie mającej np. 56 lat ,
dorosłe i samodzielne już dzieci .
Mąż jest dla niej tylko obciążeniem ( chyba , że ma wysoką emeryturę ) .
Wróci - trudno .
Co innego takiej która ma 26 lat , dzieci jeszcze nie ma
i "w kwiecie wieku" ( tak po ludzku ) .
Tej by się jeszcze na coś przydał , przytulił , gwoździa przybił .
Ja tu widzę OGROMNĄ różnicę .
To samo tyczy facetów , a może jeszcze trudniej ( tak po ludzku ) .
A jakby takie anonimowe głosowanko zrobić wśród kleryków , czy jesteś za czy przeciw celibatowi to jaki byłby wynik ?
Tyle , że składając śluby kapłańskie godzimy się dobrowolnie na celibat .

Może to co napisałem , komuś wydawać się będzie "niestosowne"
.......... ale każdy raczej w duchu przyzna , bardzo ludzkie ,
i dotyczy i kobiet i mężczyzn .

Cytat:
Jestem przeciwna rozwodom - zawsze i wszędzie.

Jestem za separacją - jeśli na chwilę obecną dane małżeństwo nie może (i nie powinno) razem funkcjonować.

Zgadzam się i ja .


Satine , źle zrozumiałaś to "z orzekaniem czy bez" .
Chodzi mi konkretnie o to , czy jeżeli mąż złożył
pozew bez orzekania
to czy jest właściwa taka postawa , że druga strona chce z orzekaniem o winie .
( w szczególności jak oceniasz moralnie taką postawę ? )
Poza tym , uważam , że to ma zasadniczy wpływ
na sam przebieg rozprawy ( wyrok , i dalsze życie ) .

Zasadniczo rozumiem Twoje stanowisko .
Poprzeczka bardzo wysoko , chyba tylko dla "mistrzów" ,
a tych niewielu , przyznasz .
( bardzo to wszystko konsekwentne ,
tylko tu na ziemi różni zawodnicy , o różnych "darach" od Boga ,
nie tak charyzmatyczni może )

Cytat:

Miłość nie unosi się gniewem... nie pamięta złego.

........... no to świetny argument w sądzie
Proszę sądu , nie pamiętam by mnie bił ............. bo kocham męża ,
a wszak miłość nie pamięta złego .
( Satine , ja wiem , że nie o taką "pamięć" tu chodzi , a o przebaczenie . )

Cytat:

Pytanie - czy najważniejsze jest to, by mąż wrócił - niechby bił, byle był? Pytanie, co Zuzka musi w SOBIE zmienić, by zwyczajnie po ludzku "nie chcieć" tego męża mieć przy sobie, bo nie wiem, jak można kogoś takiego "chcieć", bez skruchy, bez chęci na terapię, bez chęci naprawy itd.

........... tu ja nie rozumiem
Czy ten ojciec postawił "marnotrawnemu" warunki jakieś ?
Padnij mi tu na kolana , dam ci wór pokutny na 2 lata , musisz odpracować coś stracił
a ja wtedy będę "chciał" takiego syna ?
Jezus chodził do grzeszników , a nie do nawróconych grzeszników ,
bo po co by do nich w ogóle chodził ?
Ty idziesz jeszcze dalej Satine - co musi zmienić Zuzka ( rozumiem , że na lepsze )
by takiego męża "nie chcieć" .
......... piszesz jeszcze , tak po ludzku
( tu wydaje mi się jesteś niekonsekwentna
- wyżej interesowała Cię tylko postawa , wynik i konsekwencje rozwodu drugorzędne ,
wytrwanie w samotności obowiązkowe
......... tak po ludzku to ja nie wiem kto da radę
( jak dziewczyna ma 26 lat i odchodzi od niej mąż ,
to tak po ludzku
ona da radę wytrwać samotnie , czekając może do kończa życia ? )

P.s.
Słyszałem gdzieś o ślubowaniu "białego małżeństwa" przez pewną parę
w tzw. związku niesakramentalnym
( chodziło o przystępowanie do sakramentu pokuty i Eucharystię )
Miałem jednak mieszane uczucia
............... oboje byli już po 60 .
Co innego wytrwać w samotności kobiecie mającej np. 56 lat ,
dorosłe i samodzielne już dzieci .
Mąż jest dla niej tylko obciążeniem ( chyba , że ma wysoką emeryturę ) .
Wróci - trudno .
Co innego takiej która ma 26 lat , dzieci jeszcze nie ma
i "w kwiecie wieku" ( tak po ludzku ) .
Tej by się jeszcze na coś przydał , przytulił , gwoździa przybił .
Ja tu widzę OGROMNĄ różnicę .
To samo tyczy facetów , a może jeszcze trudniej ( tak po ludzku ) .
A jakby takie anonimowe głosowanko zrobić wśród kleryków , czy jesteś za czy przeciw celibatowi to jaki byłby wynik ?
Tyle , że składając śluby kapłańskie godzimy się dobrowolnie na celibat .

Może to co napisałem , komuś wydawać się będzie "niestosowne"
.......... ale każdy raczej w duchu przyzna , bardzo ludzkie ,
i dotyczy i kobiet i mężczyzn .

[Satine]

[Norbert1]