Uzdrowienie Małżeństwa :: Forum Pomocy SYCHAR :: Zobacz temat - wyprowadzam się z naszego mieszkania i wyje z bólu

Kaemka2009 · Wysłany: 2012-01-02, 14:35

Kochana ...

Pomodlę się dzisiaj o Twoją siłę ...dasz radę , zobaczysz...
bBadz przygotowana na niemiłe słowa (a jak bedzie milo to się milo jak ja to mowie miło rozczarujesz;)) i bądz silna, nie daj się ....myśl o sobie przede wsztstkim jak najlepiej, Twoja tesiowa to zrozumie i zda sobie sprawę, że nie może źle mówić do Ciebie bo jestes silna...pokaż tesciowej siłę...

ja wlasnie dostalam smsa: ze i tak nie bedzie na moim, rozwod dostanie. i ze niestety trudno bedzie mi kiedykolwiek z moim charakterem stworzyc trwały zwiazek.

brak mi słow. z jednej strony strasznie boli, jak on tak moze .....??kazdy kto mnie zna ...wie , ze nie jestem zlym czlowiekiem...
ale to juz nawet nie o to chodzi ....faktycznie boli to , ze staralam sie byc dobrą, kochającą żoną, dbającą o męża , wyrozumiałą, starającą się zrozumieć męzą w kazdej sytuacji, w kazdej sytuacji wpsoierac go...
i tak było ....nie przeszkadzalo mu nic ...az do momentu tej innej na horyzoncie ....nagle jak banka mydlana po 9 latach okazalo sie , ze jestem zla i mam zly charakter.

trochę jednak takie slowa podkopują tę pewnośc w sobie ...ale przecież mam tak dużo czasu na odbudowanie tego....;)

Malwinko...
jak będzie Ci cięzko i żle pisz....ja dzisiaj pozwalam sobie choc jestem w pracy na duze uzewnętrznienie się ;) to pomaga ...
jestes silna i nie bój się ...dasz radę SILNA KOBIETO podczas rozmowy z tesciową;)

uścisk mocy ;)
K.

Malwina83 · Wysłany: 2012-01-02, 14:46

Ja tez piszę w pracy, bo teściowa "pozbawiła" mnie internetu...odpieła kabelek...
Oni tzn mąż i jego rodzina są zdolni do wszystkiego i zaczyna do mnie dochodzi, że jak mąż powiedział,że mnie zniszczy to konsekwentnie krok po kroku do tego dąży....

[ Dodano: 2012-01-02, 15:54 ]
Jak ja mam walczyć o moje małżeństwo?
walczyć o nie, a według męża "robić problemy", jak znosić upokorzenie z jego strony i "szarpać" się dodatkowo z jego rodziną?????

ja już naprawde , nie widzę w tym najmniejszego sensu, mąż i jego rodzina "wytaczają przeciw mnie najcięższe działo" , ja sama przeciw nim?

nie dam rady :cry:

upokarzana przez niego a teraz dodatkowo przez teściów i jego rodzeństwo.....

to za dużo...... :cry:

iskierka · Wysłany: 2012-01-02, 16:05

Kaemka jeśli mogę coś dodać od siebie to napisze Ci, że te smsy od Twojego męża do niczego nie są Ci potrzebne...jak sama napisałaś to stek bzdur i kłamstw...po co więc je czytasz i odpisujesz...przerwij tę bezsensowną wymianę zdań...
ulży Ci zobaczysz...piszę z własnego doświadczenia...
pomyślcie dziewczyny co dla Was jest ważne i na tym tylko się skupcie...nie ma sensu wkręcać się w niepotrzebne dyskusje...czy to będzie mąż, czy teściowa, czy ktokolwiek inny...

pozdrawiam i pogody ducha :-)

Kaemka2009 · Wysłany: 2012-01-02, 16:08

dziekuję Iskierka ....masz rację...
już to przerwałam ...napisalam koniec tego pisania. nie mam ochoty i juz.
i cisza. i faktycznie nie potrzebuje tych emocji zwiaznych chociazby z tym, ze widze Jego numer na telefonie ...

pozdrawiam,
K.

Malwina83 · Wysłany: 2012-01-02, 17:21

Ja do męża w ogóle nie pisze, wlasnie po to ,zeby nie czytac tych przykrych slow....a tesciowa no coz- klócić sie nie zamierzam, ale bede musiala sie modlic ,zeby "nie wybuchnąć" jak bede sluchac te oskarżenia i stek klamstw....

Ona1974 · Wysłany: 2012-01-02, 19:51 **sms ...**

Witajcie kolezanki w niedoli :) te sms faktycznie bolą ... ja nie odbieram telefonów a w Sylwestra o godzinie 16 mąż chciał ze mną rozmawiać o sprawach finansowych znaczy się: zepsuć humor w ostatni dzień roku.

Od drugiego dnia swiąt, kiedy pokarmił mnie sms: nie kocham, nie nawidzę, jestes podła ... cisza ...

W Sylwestra napisałam do niego: mimo wszystko zeby było lepiej... on odpisał: wszystkiego naj, zeby było sto razy lepiej. Miłe... ale co to oznacza, skoro wogóle sie nie kontaktuje nadal z dziewczynami, zabrał starszej córce karte bo nie pojechała do niego.

W tym tygodniu zapalanowałam sobie przeprowadzkę do naszego domu. Nie wiem jak to bedzie ale chce stabilizacji. Mam dom a mieszkam w kawalerce z córkami. Chce znów wieszać firanki, myc okna :) a po za tym dzieci będą miały stały kontakt z dziadkami, z Nim ... teraz jakiś czas będzie w domu, bo poszedł na emeryturę....

14/02 sprawa ...jestem zmeczona. Też jak Malwina zastanawiam sie czy to ma sens, jak długo można czekać, nie budować a od razu burzyć?

Tak czy tak tez dalej góry i doliny, pięć minut szczęścia i kilka godzin zmartwień. Czekam na 12 kroków bo jakoś trzeba życ, jakoś...

A teściowa ... nic mi nie pomogła, nawet słowem, czynem, nie zadzwoniła zeby wysłuchac drugiej strony a synka poi alkoholem na smutki... teść jedynie tłumaczył mężowi że ma rodzinę, że trzeba póbować ... ale jak mówił, mąż sie mnie boi, ze go bije ... o matko z ojcem .. i tak zyje z brzemieniem "boksera" he he

Musimy dalej brnąć w to życie, w pracy zaległości, w domu też ... ale jaki mąż daje prezent pod choinkę żone, z którą się rozwodzi??? Dostałam piekny zegarek.... może ma odliczać czas do rozwodu ... chyba, że to jest podstawą zakupu ... ale jednak dostałam ... a teraz cisza ... muszę z nią życ.

Pozdrawiam wszystkie "poturbowane" koleżanki i kolegów, Szef nam pomoże, proszę go o codzień!
:-/

Agnieshka · Wysłany: 2012-01-03, 21:26

Malwina,

ja odcielam sie zupelnie od meza. Co prawda nr telefonu nie zmienilam, choc takie rady tez slyszalam, ale sms-y dochodzily, czytalam, nie odpisywalam, umieszczalam w telefonie w folderze zatytulowanym '' Ojciec moich dzieci'' Wiem, brzmi kosmicznie, ale ciezko jest kipiace zloscia sms-y umiescic w czyms z rodzaju Moj Maz, moje kochanie itd...

W kazdym razie sytuacja nie zmienila sie wcale, nadal osobno, ale przynajmniej moje odciecie sie od niego pomoglo mi na tyle, aby sie wyciszyc i przestac szarpac.

Ostatnio przegladalam skrzynke e-mailowa, czytalam maile, jakie sobie wysylalismy juz pod koniec wspolnego mieszkania razem i w nich az sie kotlowalo od zlosci itp. Teraz czytam sama siebie i zastanawiam sie po co to rozemocjonowanie?

Nie odpisuje, przestalam juz dawno temu odbierac telefony, za duzo plakalam, kiedy odpowiadalam, odbieralam itp. A mi od placzu oczy puchna, wiec to kolejny argument przeciw:-)

Pogody ducha, Malwina i inne dziewczyny. Niech oni mowia swoje, pisza swoje, a WY WIECIE SWOJE. I tyle.

Pozdrawiam

Malwina83 · Wysłany: 2012-01-09, 10:28

Nie mam już siły :-(

Naprawdę nie mam ochoty na każdy kolejny wypełniony bólem dzień.

To niemożliwe żeby mąż do mnie wrócił,żebyśmy mogli stworzyć rodzinę, jak nawet ksiądz nie umie udzielić mi wsparcia i sam nie wierzy w moc sakramentu małżeństwa... ....zapytał ..."to ile trwało wasze małżeństwo" lub "i widzisz jak szybko można wszystko stracić", to skąd ja mam "brać" to nadzieję, że jest to do uratowania?

Tak bardzo potrzebuje tego cudu w moim życiu, bo to ,żeby mój maż wrócił i chciał ratować nasze małżeństwo inaczej niż cud nazwać nie można.

Nie umie się zając sobą, nie chce żyć sama dla siebie :cry:

Kolejne posty, kolejne smutne historie...a tych dobrych wiadomości brak :cry:

Proszę, niech odezwie sie ktoś, kto wytrwał, kto z Bogiem "wywalczył" i uratował swoje małżeństwo.

Żeby odzyskać choć odrobinę nadziei, że to wszystko ma sens.

[ Dodano: 2012-01-09, 11:35 ]
Byłam dzis o 6,30 na mszy "planowo"w intencji mojego męża i wiecie co, ksiądz nie wyczytał mojej intencji....i nawet to mnie podłamało.

[ Dodano: 2012-01-09, 11:47 ]
tak bardzo potrzebuje normalności :cry:

tak bardzo za nim tęsknie
potrzebuje usłyszeć jak mu minął dzień,jego żartu,jego uśmiechu..... :cry:

Ona1974 · Wysłany: 2012-01-09, 15:16

Malwinko, Ty musisz borykac się tylko ze swoim bólem ... ja mam ból dzieci. Mąż wczoraj poszedł sam!!!! (z nami nie chodził) na orkiestre świątecznej pomocy, siedział sobie przy stoliku vip he he a do dzieci nawet nie przyszedł w niedziele, zreszta nie ma go juz od czwartku przed świętami, liczyłam po cichu, że jak pójdzie na emeryture (juz nie jest Panem Policjantem) to może coś mu w tej głowie zaświta ... że może rodzina jest najważniejsza ... nie odzywał się się od dzieci od tygodnia ... a tu proszę, jest, siedzi sobie jak gdyby nigdy nic. Mam jeden wniosek: karierowicz i tyle. Sama bym nigdy nie poszła a on, bez żenady poszedł i miał wszystko gdzieś. Jak go zobaczyłam, kazałam się przywitać młodszej córce, on az zesztywniał jak ona podeszła, do mnie się nawet nie odwrócił, a tu ludzi było mnóstwo. Poczułam takie upokorzenie, wycofałam sie poszłam do domu i wyłam, długo wyłam a dziś chora, niewyspana zostałam w domu, dziewczyny z gorączka też zostały. Może to reakcja na stres ... ból, żal ... też cierpię, juz 5 miesięcy a za miesiąc sprawa. Nie mam sił na to cierpienie. Po ludzku nie mam. Nie potrafię zrozumieć, że człowiek z miłosiernego, kochającego zmienia sie w bestie? Ze obraża się na dzieci? Ze jest podły dla kobiety, która oddałąm mu 20 lat swojego życia? Do chwili kiedy nasze myśli będą z nimi ból będzie trwał ... a jak długo? To zależy od nas ...

Malwina83 · Wysłany: 2012-01-09, 15:42

Nie chce się "licytować", bo to nie o to chodzi, ale Ty masz dla kogo żyć-dzieci, powód by wstać z łóżka....

A ja kompletnie nie radzę sobie z samotnością, z tęsknotą a szczególnie z tym, że nikt mnie nie potrzebuje...

Zawsze umiałam sobie radzić z problemami, ale w tej okrutnej sytuacji nie umię się zupełnie odnaleźć :cry:

Ona1974 · Wysłany: 2012-01-09, 18:50 **ciężko jest żyć ,,,**

To już nie chodzi o licytację ... ponieważ ja znów dochodzę do chorych jednakże wniosków, że też nie potrafię sobie wyobrazić życia bez niego, po 20 latach razem. Jak czytam posty innych osób, gdzie jest napisane, że mężowie po kilku miesiącach powrócili do domum nawet w przypadki gdy była ta trzecia ... nie masz jeszcze przed oczami pozwu. Nie wiem kiedy dosięgną tego przysłowiowego dna... bo ja sama je osiągnęłam dość szybko, a nie czuję się winna za wszystkie zła tego świata i mojego małżeństwa. Ale tez tęsknie, co dzien, co noc w myslach, jak będę stała przed sądem, w dzien zakochanych ,,, ludzie bedą się tulic do siebie, wyznawać miłość :cry:

a ja będę musiała ponieść klęske życia ...chciałabym się rozpłynąć, nie istnieć. Nie czuję sił żeby stanąć z nim po przeciwnych stronach. Boję się i cierpie jeszcze gorzej bo już bardziej świadomie.

ekola · Wysłany: 2012-01-09, 19:09

Malwinko,
dla mnie cudem jest to, że - mimo iż mąż nie wrócił - czuję się spokojna i nawet... tak, szczęśliwa. Cieszę się chwilą, choć mam i smutne momenty - jak w życiu. Ale nie czuję się już tak straszliwie uzależniona od każdego jego słowa, zachowania, nastroju. Oj, jak mnie to cieszy :-D

Mnie niewątpliwie pomogły spotkania z psychologiem, rozmowy z przyjaciółmi, z rodziną, wyrzucanie z siebie emocji, a były różne, baaardzo gniewne też.
Teraz patrzę wstecz i sama siebie nie rozumiem - jak mogłam tak dawać się poniżać! Taka cierpiąca, kochająca, czekająca uważałam za normalne, że mąż się na mnie psychicznie wyżywa, że obraża przy każdym spotkaniu, a ja zamiast bronić własnej godności, to tylko łykam to wszystko i płaczę w kąciku.
Więc mogę dać jedynie świadectwo, że można osiągnąć spokój i nie uzależniać swojego szczęścia, a nawet życia od jednego człowieka.
A powrót... Cztery lata temu mąż mnie zdradził, zakochał się... Błagałam, czekałam - w końcu odkochał się i wrócił. I co z tego? Minęły trzy lata, a wyprowadził się na dobre i zamieszkał u koleżanki z pracy. Platonicznie oczywiście :mrgreen:

Czy więc powrót cokolwiek dał? No raczej nie... Bez zmiany siebie, realnego spojrzenia na siebie i małżeństwo?...
A przyznam, że w żadnym momencie tamtego kryzysu nie byłam tak spokojna i pogodna jak teraz.

Malwinko, cuda się zdarzają. Ale musimy im trochę pomóc. I chcieć pomóc sobie...
Poszukaj może pomocy gdzieś na zewnątrz. czasem samemu sobie człowiek po prostu nie poradzi.
Przytulam mocno

ps. Jedna rzecz mnie uderzyła w Twoicoh postach jakiś czas temu. Dlaczego Twój mąż w Twojej sprawie (choćby mieszkania) kontaktuje się z Twoją siostrą a nie z Tobą? Dlaczego teściowa wydzwania do Twojej mamy? Ty też nie musisz wysłuchiwać jej obrażania, słów męża zresztą też nie. Uwierz, to wszystko zależy od Ciebie. W każdej chwili możesz powiedzieć stop. I może tak jak pisały wcześniej dziewczyny, teraz jest czas na uspokojenie, na odsunięcie się od ludzi, których zachowanie Cię krzywdzi, żeby się wzmocnić.

zamkniety086 · Wysłany: 2012-01-09, 19:28

Jak dużo ludzi jest współuzależnionych od miłości męża czy żony.. dlaczego tak sie dzieje, że kochana przez nas osoba przerasta wszystko w okół? i do czasu aż którejś stronie sie to nie znudzi to żyjemy tak naprawde w nieświadomości.. ja dziś tak naprawde zrozumiałem że ja tak samo należe do tego grona..
@ekola wkoncu jestes wolna od tego ciąglego stresu, od tego myślenia.. tak samo my musimy się z tym zmierzyć..
Myśle, że potrzeba tutaj pomocy innych osob i napewno Boga, bo sami to ciągle krecimy się w kółko..

Malwina, Twój mąż nie dorósł do bycia mężem tak jak ja kiedys nie bylem w odpowiednim momencie, też przez jakiś czas krzywdzilem żone, a teraz co mam z tego ? żyłka sie przerwała a ja nie umiem sobie z tym poradzić..

Ja tak samo jak TY zawsze sobie z wszystkim radziłem, teraz jednak nie umiem trzeźwo myśleć, mimo że żona mieszka ze mną to duchem a może i cialem czasem jest poza naszym życiem.. Osoby która chce odejsc nie da sie zatrzymać na siłe.. gorzej jak odchodzic wcale nie chce jednak toczyć życie "singla" w małżeństwie..

Trzymam kciuki za naszą wewnętrzną przemiane.. i serdecznie pozdrawiam.
Pamiętam w modlitwie!

Malwina83 · Wysłany: 2012-01-10, 12:25

EKOLA

Dziękuję za wsparcie :->