Anonymous - 2012-12-06, 13:25 Dzięki za miłe słowa, to jakaś odmiana jak się ciągle słyszy zupełnie co innego... Coś w tym jest, bycie za dobrym... Zawsze byłam wyrozumiała, zgadzałam się, poświęcałam i teraz widzę, że to nic nie znaczy dla mojego męża, nie potrafi docenić tego co robiłam dla niego. Bycie za dobrym zdecydowanie się nie opłaca, trzeba wymagać. Anonymous - 2012-12-06, 22:26 Kasiu, jestem cały czas przy Tobie i chcę byś Ty swoje cierpienie ofiarowała mojej rodzinie - zróbmy tak, módlmy się wzajemnie za siebie - wiem że jesteś cudowną, wspaniałą kobietą i tak masz trzymać, męża jakoś nawrócimy, moja żonę też choć jest nieformowalna, w każdym razie róbmy wszystko by mieć świadomość naszej wartości... Jesteś cudną, kochaną, najwspanialszą dziewczyną i zawsze możesz na mnie liczyć, jesteś smutna pisz, masz dosyć wszystkiego pisz, chcesz się dowiedzieć co dobrze wpływa na sen pisz - nie pozwolę byś została sama z problemami, chcę być Twoim Aniołem Stróżem takim widzialnym, zawsze w każdym momencie możesz się do mnie zwrócić - Kasiu dasz wszystkiemu radę, idziemy ku światłości, idziemy ku miłości - głowa do góry kochana to dla Ciebie http://www.youtube.com/watch?v=GrDR4ITnzkY posłuchaj i uwierz w ducha, miłość i wszystko co piękne Anonymous - 2012-12-08, 13:36 Krzysiu 
czule piszesz.. wiesz o tym? Lecz kto będzie Twoim widzialnym Aniołem Stróżem? Chociaż pewnie masz rację w pewnym sensie, bo w swoim życiu również spotkałam widzialnych aniołów... Anonymous - 2012-12-08, 18:22 no właśnie Elu, szukam widzialnej Aniołki - wierzę, że takowe istnieją, a czule myślę że warto pisać do kobiet - jesteście najcudowniejszymi istotami, choć pewnie nie wszystkie i nie zawsze, ale tu akurat wszystkie i zawsze... Anonymous - 2012-12-11, 10:24 Nie wiem czy ja się nadaję na Anioła. .. Anioł byłby twardy .. Wczoraj mąż mi powiedział że mnie nie kocha i nie ma zamiaru nic z tym robić. Jak sobie z tym poradzić? Co dalej bedzie? Jak żyć? Co zrobić by nie bolało? Anonymous - 2012-12-11, 10:42
Anonymous - 2012-12-15, 22:00 Zdecydowanie popieram przyjąć ten ból, przeżyć, potem nastanie pokój w sercu. Nie rób nic na siłę, nie przkonuj, możesz jedynie poglębić problem. Zajmij się sobą, odbudową poczucia własnej wartości. Ja na początku wręcz linczowałam się swoją winą, dziś wiem, że przyjełam na siebie całkowitą winę w czym mój małżonek poczuł ulgę i z przyjemności mi tej winy jeszcze dolewał. Potem zaczęłam stawiać kontrę w ramach źle pojmowanych przeze mnie granic. W sumie w niczym nie byłam konsekwentna, bo miałam tylko jeden cel przed sobą uratować to małżeństwo, więc w tym ogromnym bólu zamiast zająć się sobą przyglądałam się mężowi, jego reakcjom, właściwie zapomniałam, że ja mam jakieś swoje zycie, totalnie się od niego uzależniłam i utwierdziałam go w przekonaniu, że byłam zła. Dziś troszkę śmiać mi się chce gdy przypominam sobie niektóre mądrości mojego męża, widzę wyraźnie, że dobrze się bawił moim procesem naprawczym siebie samej. Tym się małżeństwa nie naprawi, a kiedyś trzeba zacząć żyć swoim życiem, nie uciekać przed nim, bo jeszcze wiele można przespać, stracić, a w tym wszystkim chodzi o to, by zyskać - Boga, siebie, radość. Pogody Ducha |
