Anonymous - 2012-10-26, 16:48 Temat postu: WILKI DWA WILKI DWA http://www.youtube.com/wa...feature=related Byłem wilkiem w potrzasku odgryzłem łapę o brzasku wolność gęstą czerwienią pokryła moje kły uciekłem ranny strach, ból i trzy łapy w amoku biegnąc oprócz krwi spijałem łzy wyłem do księżyca i prosiłem o litość kiedy głód i łatwy łup przywołał gończe psy wilk wolny, wilk kaleka miałem trwać, a nie uciekać karmiłem wilka którego psy rozszarpią dziś A we mnie samym wilki dwa oblicze dobra, oblicze zła walczą ze sobą nieustannie wygrywa ten którego karmię Uciekałem bez siły wilki za plecami wyły miałem tylko nadzieję i otwarte drzwi padłem na kolana i walczyłem do rana nie wiedziałem że jestem w sobie taki zły latami dokarmiałem tego którego nie chciałem on głeboko zatopił we mnie swoje kły twoja modlitwa złapała go w sidła teraz jestem wolny tak jak Ty Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać — nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek we mnie ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś — prawu grzechu (Rz 7, 18–25). |
