Anonymous - 2012-11-26, 08:32
1 czy ty jesteś bezmyślnym dupkiem? Bags uderzasz w jej sferę wartości chociażby to były wartości takie jak kolosy na glinianych nogach. jej decyzje są jej decyzjami i dlaczego ma żałować ich? Z jednej strony to bardzo dobrze nie wycofuje się łatwo z podjętych decyzji jest w tym w jakiś sposób stała w swoich decyzjach. Daje to jej poczucie bezpieczeństwa. Ale wcale nie świadczy o braku refleksyjności życiowej. Zapewniam Cie kiedyś przyjdzie taki moment i zastanowienie przyjdzie ale coś musi zachwiać podstawami jej (jego) wartości na jakich opiera swoje dotychczasowe ego. P.D. Anonymous - 2012-11-27, 12:11 Widzisz Tolku... odpuszczę sobie odpowiadanie na to zaiście nietaktowne pytanie 
Po krótce mówiąc, ja się przyznałem do swoich błędów, nietaktownego zachowania i wielokrotnie przeprosiłem. Nadmieniając, że terminologię techniczną użyłem przed rozstaniem odnośnie do sytuacji a nie osoby(żony)/osób. Natomiast w ramach rekompensaty, otrzymałem ostatnio cały nieprzyjemny słowotok tylko pod swoim adresem... od żony. Ona żałuje czegoś, co powiedziała (do męża) a nie żałuje swojej decyzji (rozwodu) Może myślę błędnie, ale skoro partner (ja) przyznaje się do błędu i prosi o wybaczenie, to druga strona powinna to uszanować (wiadomo, że są "lekkie" i "ciężkie" przewinienia i nie ma co ich wrzucać do jednego worka) w imię sakramentu. "Jeśli w małżeństwie rzeczywiście ludzie do tej miłości dorastają i są gotowi wzajemnie sobie umywać nogi, czyli ciągle przebaczać, to nie ma żadnych sytuacji, w których można by było mówić o rozłamie małżeństwa. Wielokrotnie mąż i żona każdego dnia są gotowi wzajemnie sobie przebaczyć, a jeśli tak jest, to co może spowodować rozbicie małżeństwa? " I teraz małżonka to "uszanowała" - żałując tego co powiedziała - i zarazem znając podejście męża do sprawy. Ale czy faktycznie uszanowała do końca, skoro chce doprowadzić do rozłamu związku? Tutaj - w tej mojej sytuacji - świetnie pasują dwie sprawy: Twoja Tolku "definicja" i powiedzenie z Ognioodpornego - "ludzie przyrzekają być ze sobą na dobre i złe a są tylko na dobre". Jak nawet mawia John Eldrig w książce "Dzikie serce" - każda pewność siebie podszyta jest lękiem. Biblijna definicja miłości i zasada wybaczenia "nie 7 a 77 razy", bo kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamień... 
A to całe obecne postępowanie mojej żony jest dla mnie mocno niezrozumiałe. Otóż skoro partnerka jest na tyle wierząca, że uczestniczy w pielgrzymkach, we mszy św. i zechciała przystąpić do sakramentu małżeństwa, to dążąc do rozwodu zaprzecza sama sobie względem tego, co stanowi największą wartość w życiu każdego człowieka. Robi to na pokaz czy w imię wyższych wartości? Anonymous - 2012-11-27, 16:35
Co do twojej żony ludzie różnie pojmują wiarę. Nie mam pojęcia dlaczego Twoja żona tak postępuje. Bardzo często również słyszy się namowy ze strony ludzi "uważających się za wierzących" do rozwodu i ułożeniu sobie życia od nowa. Myślę, że to właśnie świadczy o braku wiary, o braku zasad uczciwego postępowania a kierowanie się tylko własnymi zachciankami. Może to jest chęć zachowania twarzy przed ludźmi, chociaż by to była błędna decyzja. A może też być w twoim przypadku chęć podporządkowania się twojej teściowej we wcześniejszych decyzjach. Bags wspierałem i wspieram Ciebie w dalszym ciągu w dążeniu do pojednania z żoną. Życzę pogody Ducha Anonymous - 2012-11-27, 22:16 Dobry wieczór Panie Tolku, terapia DDA, czytałam o tym ale jak go zaciągnąć na taką terapie jak on ciągle źyje w swoich stereotypowych zachowaniach.i nigdy nie pójdzie do psych.bo on nie ma takiej potrzeby.Jemu rodzice zryli psychike a teraz momentami czuje się źe po mojej psychice też przejechał WALEC co się mąż nazywa. I jestem zła sama na siebie, źe dałam się tak nabrać.Nie napisałeś co cię tak zmieniło źe tak myślisz wyjaśnij mi dostałem po głowie. Komunikacj w związku jest b.waźna ale rozmawiać trzeba umieć. Umieć słuchać, chcieć słuchać, mieć czas i rozumieć. A nie drzeć się, aż szyby się trzęsą kląć, trzaskać drzwiami, obraźać się i w ogóle. Nieumiejętność pogodzenia się z innymi zdaniem. Cały czas szukam klucza do psychiki mojego męźa. On ma lęk przed bliskością a zarazem b.jej potrzebuje nie umiem tego pojąć. Gdyby mój mąź zakochał się w Panu Bogu to byłabym szczęśliwa a moja rodzina uzdrowiona.ostatnio taki 70 letni pan powiedział mi że mój mąź kocha mnie i nienawidzi że to jest miłość zakamuflowana. Dziękuję za taką miłość a ja czuje się ciągle jak na huśtawce. Mam dość tej niepewności i zmiennych jego nastrojów i ciąglej zagniewanej i nieszczęśliwej twarzy. Jakby to było przeze mnie to ciągłe niezadowolenie. Ale to jest problem w nim a nie tak jak on próbuje mnie obwinić za swoje kompleksy niźszości. Anonymous - 2012-11-28, 13:30
Ależ nie uczyniłeś tego ani tym bardziej ja się nie uraziłem, z tego też względu zakończyłem wypowiedź
W takich przypadkach byłbym tego bardziej jak pewien... okazując w ten sposób świadectwo braku logicznego myślenia. Co do teściowej to i być może racja, lecz jak można zachować twarz przed ludźmi we własnym - czytaj żony - przekonaniu o słuszności decyzji, gdy Oni uważają zgoła odwrotnie. Ot Ci zagwozdka 
Anonymous - 2012-11-28, 18:09
Chyba masz innych problemów pod dostatkiem. |
