[Krzysztof123]

Wczoraj szczególnie wieczorem było ciężko zapanować nad sobą. Mam dwóch synków 5 i 7 lat. Po weekendzie trudno im się przystosować do tzw dni roboczych. Moja żonka zaś od lat nie lubi poniedziałków a jedną z przyczyn jest też brak posłuszeństwa chłopców. Wszystko spadało na mnie. Na dzisiejszy dzień też miałem obawy lecz wcześniej porozmawiałem z Mirakulum, która poradziła oddać wszystkie smutki Panu Bogu. Tak też czynię.
Miłość wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję.
Aby wypełnić akt odwagi w dniu dzisiejszym, muszę zaopatrzyć się w dwie kartki papieru na których sporządzę - na pierwszej kartce listę pozytywnych cech swojego małżonka,a na drugiej listę negatywnych cech jej charakteru. Oba te arkusze mam odłożyć na inny dzień i przechowywać je w tajemnym miejscu. Każda bowiem lista posłuży do osiągnięcia innego celu i realizacji innego zamierzenia.
W dowolnej chwili w trakcie pozostałej części dnia mam wybrać z pierwszej listy jedną pozytywna cechę mojego współmałżonka i podziękować jej za posiadanie takiej cechy.

[ Dodano: 2011-11-16, 14:39 ]
Przed wczorajszym dniem miałem obawy - nie dotyczyły one jednak realizacji zadania a tego co mogło w nim przeszkodzić. Małżonka rozpoczęła przygotowania do zmierzenia się z tym problemem z dziećmi kontaktując się z psychologiem. Ten już na pierwszym spotkaniu próbował mnie nakłonić na rozwód. Po 5 minutach od wejścia do gabinetu. Stwierdził, że skoro ja w zasadzie jestem gotów ustąpić w wielu sprawach a małżonka nie uparcie stojąc na swoim stanowisku to lepiej abym to ja ustąpił w sprawie rozwodu. Wczoraj nie wytrzymałem tego naporu i po około 10 minutach wyszedłem zawiadamiając go, że już nie przyjdę na żadne spotkanie.
Wracając jeszcze do pierwszej wizyty zgodnie ustaliliśmy na wstępie naszej rozmowy, że dla dziecka najlepiej byłoby gdyby dziecko wzrastało w pełnej rodzinie. Każde jej rozbicie powoduje ranę na jego sercu i odbiorze samego siebie w świecie. Po tym jednak stwierdzeniu zaczął mnie nakłaniać trzymając stronę żony (bo to ona była inicjatorką spotkania jak się domyślam ale mogę się mylić). Dla wyjaśnienia synek od pewnego czasu jest coraz bardziej agresywny.
Niestety po tym zdarzeniu nastrój w naszej rodzinie opadł i wieczorem już nie było tak fajnie z nadzieją na poprawę. Czas na odbiór wezwania do odpowiedzi na pozew mam do 21 listopada a potem 14 dni na jej sporządzenie. To trochę czasu pozostało. Pozostawiam więc wszystkie swoje problemy Panu Bogu i proszę o wsparcie w dalszym trwaniu w modlitwie za nasze małżeństwo a dzisiaj powtórzę zadanie z dnia wczorajszego - bo niestety nie było sposobności by w takiej atmosferze podziękować małżonce za posiadanie jednej z jej dobrych cech - odebrała by to z pewnością jako ironię.

Wczoraj szczególnie wieczorem było ciężko zapanować nad sobą. Mam dwóch synków 5 i 7 lat. Po weekendzie trudno im się przystosować do tzw dni roboczych. Moja żonka zaś od lat nie lubi poniedziałków a jedną z przyczyn jest też brak posłuszeństwa chłopców. Wszystko spadało na mnie. Na dzisiejszy dzień też miałem obawy lecz wcześniej porozmawiałem z Mirakulum, która poradziła oddać wszystkie smutki Panu Bogu. Tak też czynię.
Miłość wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję.
Aby wypełnić akt odwagi w dniu dzisiejszym, muszę zaopatrzyć się w dwie kartki papieru na których sporządzę - na pierwszej kartce listę pozytywnych cech swojego małżonka,a na drugiej listę negatywnych cech jej charakteru. Oba te arkusze mam odłożyć na inny dzień i przechowywać je w tajemnym miejscu. Każda bowiem lista posłuży do osiągnięcia innego celu i realizacji innego zamierzenia.
W dowolnej chwili w trakcie pozostałej części dnia mam wybrać z pierwszej listy jedną pozytywna cechę mojego współmałżonka i podziękować jej za posiadanie takiej cechy.

[ Dodano: 2011-11-16, 14:39 ]
Przed wczorajszym dniem miałem obawy - nie dotyczyły one jednak realizacji zadania a tego co mogło w nim przeszkodzić. Małżonka rozpoczęła przygotowania do zmierzenia się z tym problemem z dziećmi kontaktując się z psychologiem. Ten już na pierwszym spotkaniu próbował mnie nakłonić na rozwód. Po 5 minutach od wejścia do gabinetu. Stwierdził, że skoro ja w zasadzie jestem gotów ustąpić w wielu sprawach a małżonka nie uparcie stojąc na swoim stanowisku to lepiej abym to ja ustąpił w sprawie rozwodu. Wczoraj nie wytrzymałem tego naporu i po około 10 minutach wyszedłem zawiadamiając go, że już nie przyjdę na żadne spotkanie.
Wracając jeszcze do pierwszej wizyty zgodnie ustaliliśmy na wstępie naszej rozmowy, że dla dziecka najlepiej byłoby gdyby dziecko wzrastało w pełnej rodzinie. Każde jej rozbicie powoduje ranę na jego sercu i odbiorze samego siebie w świecie. Po tym jednak stwierdzeniu zaczął mnie nakłaniać trzymając stronę żony (bo to ona była inicjatorką spotkania jak się domyślam ale mogę się mylić). Dla wyjaśnienia synek od pewnego czasu jest coraz bardziej agresywny.
Niestety po tym zdarzeniu nastrój w naszej rodzinie opadł i wieczorem już nie było tak fajnie z nadzieją na poprawę. Czas na odbiór wezwania do odpowiedzi na pozew mam do 21 listopada a potem 14 dni na jej sporządzenie. To trochę czasu pozostało. Pozostawiam więc wszystkie swoje problemy Panu Bogu i proszę o wsparcie w dalszym trwaniu w modlitwie za nasze małżeństwo a dzisiaj powtórzę zadanie z dnia wczorajszego - bo niestety nie było sposobności by w takiej atmosferze podziękować małżonce za posiadanie jednej z jej dobrych cech - odebrała by to z pewnością jako ironię.

[Danka 9]

Krzysztofie wspieram...a jak jest u Ciebie z miloscia samego siebie

tak mi przeszlo przez mysl..czy dbasz o i kochasz Krzysztofa

robisz tylko dla siebie jakies dobre, mile rzeczy?
moze jestes za bardzo skupiony na żonie?
najpierw Pan Bog potem Ty, żona i dzieci

Pogody Ducha.

Krzysztofie wspieram...a jak jest u Ciebie z miloscia samego siebie

tak mi przeszlo przez mysl..czy dbasz o i kochasz Krzysztofa

robisz tylko dla siebie jakies dobre, mile rzeczy?
moze jestes za bardzo skupiony na żonie?
najpierw Pan Bog potem Ty, żona i dzieci

Pogody Ducha.

[Norbert1]

[ak70]

Krzysztof... jestem... wspieram... mam nadzieję, że ta butelka po Kubusiu nie zostawiła trwałych śladów na ręce małego

Pozdrowionka!!

Krzysztof... jestem... wspieram... mam nadzieję, że ta butelka po Kubusiu nie zostawiła trwałych śladów na ręce małego

Pozdrowionka!!

[Krzysztof123]

Niestety dopiero w dniu dzisiejszym będę mógł zrealizować akt odwagi z przed 2 dni. Wczoraj również nie dano mi szansy na znalezienie chwili sprzyjającej atmosfery do planu miłości.
Dla tych jednak, którzy wybrali się w tą samą podróż co ja zadanie na dzień jutrzejszy.
"MIŁOŚĆ NIE ZAZDROŚCI"
Postanów, że staniesz się największym fanem swojego współmałżonka oraz że odrzucisz wszelkie myśli o zazdrości i zawiści. Aby ułatwić Ci wytrwanie w tym postanowieniu i skupienie myśli na jego osiągnięciach, weź do ręki sporządzoną wcześniej listę negatywnych cech charakteru Twojego małżonka i ja spal. Następnie powiedz mu o radości rozpierającej Twoje serce na myśl o sukcesie, który ostatnio stał się jego udziałem.

Niestety dopiero w dniu dzisiejszym będę mógł zrealizować akt odwagi z przed 2 dni. Wczoraj również nie dano mi szansy na znalezienie chwili sprzyjającej atmosfery do planu miłości.
Dla tych jednak, którzy wybrali się w tą samą podróż co ja zadanie na dzień jutrzejszy.
"MIŁOŚĆ NIE ZAZDROŚCI"
Postanów, że staniesz się największym fanem swojego współmałżonka oraz że odrzucisz wszelkie myśli o zazdrości i zawiści. Aby ułatwić Ci wytrwanie w tym postanowieniu i skupienie myśli na jego osiągnięciach, weź do ręki sporządzoną wcześniej listę negatywnych cech charakteru Twojego małżonka i ja spal. Następnie powiedz mu o radości rozpierającej Twoje serce na myśl o sukcesie, który ostatnio stał się jego udziałem.

[Danka 9]

Krzychu a dla siebie cos dobrego zrobiles? Tylko dla siebie?;)

wspieram modlitwą :)

Krzychu a dla siebie cos dobrego zrobiles? Tylko dla siebie?;)

wspieram modlitwą :)

[Krzysztof123]

Przepraszam wszystkich. Nie pisałem, ale musiałem się pozbierać. Przez 3 dni aż do czwartku byłem bombardowany wyzwiskami i brzydkimi obelgami. Nie wiem skąd to wszystko się u niej bierze. Nie wytrzymałem i odpowiedziałem jej równie przykrym słowem „sp...”. Uderzyła mnie a potem drugi raz i wtedy ją odepchnąłem. Wezwała policję mówiąc, że ją pobiłem. W Sobotę byłem zaproszony na komisariat w celu złożenia wyjaśnień. W sobotę tez byłem na grupie wsparcia. Wyżaliłem się słysząc miłe słowa. Myślałem długo nad moimi 40 dniami. Czy w ogóle w takiej sytuacji jest sens? Doszedłem do przekonania, że należy dać sobie spokój. Nasza liderka jednak przekonała mnie do tego, że powinienem mimo przeciwności losu dotrwać do jego końca. Wczoraj byłem na mszy wraz ze starszym synkiem a moja ukochana po raz kolejny nie poszła. Okazało się, że przez najbliższy tydzień w mojej parafii trwa odnowienie ubiegłorocznych misji świętych. Kiedy powiedziałem jej o tym odpowiedziała, że w tym czasie ma trening piłki nożnej. Bardzo oddaliła się od Pana Boga. Prawdą jest, że myślę każdego dnia o niej i nie mogę się uwolnić od tej myśli. Szczególnie wobec 18 spędzonych razem lat jako para, narzeczeni i małżonkowie. Bardzo też proszę, jeżeli ktoś chciałby wypowiedzieć się na ten temat – proszę jej nie obwiniać – zbłądziła a sakrament małżeństwa służy między innymi temu by modlitwą wyprosić u Pana Boga uwolnienie jej od zniewolenia. Dziś mimo przeszkód powtórzę 6 dzień. Proszę też o wsparcie modlitwą za moją małżonkę o jej nawrócenie

Przepraszam wszystkich. Nie pisałem, ale musiałem się pozbierać. Przez 3 dni aż do czwartku byłem bombardowany wyzwiskami i brzydkimi obelgami. Nie wiem skąd to wszystko się u niej bierze. Nie wytrzymałem i odpowiedziałem jej równie przykrym słowem „sp...”. Uderzyła mnie a potem drugi raz i wtedy ją odepchnąłem. Wezwała policję mówiąc, że ją pobiłem. W Sobotę byłem zaproszony na komisariat w celu złożenia wyjaśnień. W sobotę tez byłem na grupie wsparcia. Wyżaliłem się słysząc miłe słowa. Myślałem długo nad moimi 40 dniami. Czy w ogóle w takiej sytuacji jest sens? Doszedłem do przekonania, że należy dać sobie spokój. Nasza liderka jednak przekonała mnie do tego, że powinienem mimo przeciwności losu dotrwać do jego końca. Wczoraj byłem na mszy wraz ze starszym synkiem a moja ukochana po raz kolejny nie poszła. Okazało się, że przez najbliższy tydzień w mojej parafii trwa odnowienie ubiegłorocznych misji świętych. Kiedy powiedziałem jej o tym odpowiedziała, że w tym czasie ma trening piłki nożnej. Bardzo oddaliła się od Pana Boga. Prawdą jest, że myślę każdego dnia o niej i nie mogę się uwolnić od tej myśli. Szczególnie wobec 18 spędzonych razem lat jako para, narzeczeni i małżonkowie. Bardzo też proszę, jeżeli ktoś chciałby wypowiedzieć się na ten temat – proszę jej nie obwiniać – zbłądziła a sakrament małżeństwa służy między innymi temu by modlitwą wyprosić u Pana Boga uwolnienie jej od zniewolenia. Dziś mimo przeszkód powtórzę 6 dzień. Proszę też o wsparcie modlitwą za moją małżonkę o jej nawrócenie

[Norbert1]

wybacz Krzychu że to napiszę ale sorry wsio mi sie gryzie
najpierw czytam to

wybacz Krzychu że to napiszę ale sorry wsio mi sie gryzie
najpierw czytam to

[Krzysztof123]

Norbert. Dziękuję za spostrzeżenia. Nie zaprzeczam, że ja również się pogubiłem w tym związku. Poszukuję jednak drogi naprawy naszego małżeństwa. Mam tysiące pomysłów i każdego dnia analizuję nasze dotychczasowe życie. Wiem, że brakowało w nim Boga. Teraz wiem też, że na obecną chwilę niczego nie zmienię. Miałem trwać w cierpliwości mimo wszystko a jednak emocje wzięły górę. Nie chcę tłumaczyć się ze swojego błędu. Popełniłem go odpowiadając w podobny sposób co spowodowało głębsze oddalenie się nas od siebie. Chciałbym powrotu do tego co nas kiedyś łączyło i wiem, że to wymaga ogromnego nakładu sił (lecz z dwóch stron). Obecnie tylko ja wyrażam taką wolę i gdym wiedział co może być powodem by ona tez tak zaczęła myśleć zrobiłbym to. Sztuczna miłość też nie jest zdrowa bo w zasadzie to żadna miłość. Zmianę siebie – zapoczątkowałem ją już 11 miesięcy temu. Ta zmiana pogłębiła kryzys. Stając się cierpliwym i pozwalając traktować się z poniżeniem a jednocześnie nie odpowiadając na jej obelżywe słowa pod moim adresem wzbudziłem w niej pogardę. To moje cierpienie. W ten czwartek jednak nie wytrzymałem tego napięcia. Żona często powtarza, że jestem dobrym człowiekiem ale .... . No właśnie – nie rozumiem, choć staram się zrozumieć, co się stało po tylu latach wspólnie spędzonych, że jest tak jak jest. Dlaczego angażowane są w to dzieci mimo, że twierdzi, że je kocha? Ja już spadłem na dno emocjonalne nie pozwalając jej stoczyć się tak nisko. Powinienem był to zrobić ale nadal ja chronię z wiadomych mi przyczyn.

Norbert. Dziękuję za spostrzeżenia. Nie zaprzeczam, że ja również się pogubiłem w tym związku. Poszukuję jednak drogi naprawy naszego małżeństwa. Mam tysiące pomysłów i każdego dnia analizuję nasze dotychczasowe życie. Wiem, że brakowało w nim Boga. Teraz wiem też, że na obecną chwilę niczego nie zmienię. Miałem trwać w cierpliwości mimo wszystko a jednak emocje wzięły górę. Nie chcę tłumaczyć się ze swojego błędu. Popełniłem go odpowiadając w podobny sposób co spowodowało głębsze oddalenie się nas od siebie. Chciałbym powrotu do tego co nas kiedyś łączyło i wiem, że to wymaga ogromnego nakładu sił (lecz z dwóch stron). Obecnie tylko ja wyrażam taką wolę i gdym wiedział co może być powodem by ona tez tak zaczęła myśleć zrobiłbym to. Sztuczna miłość też nie jest zdrowa bo w zasadzie to żadna miłość. Zmianę siebie – zapoczątkowałem ją już 11 miesięcy temu. Ta zmiana pogłębiła kryzys. Stając się cierpliwym i pozwalając traktować się z poniżeniem a jednocześnie nie odpowiadając na jej obelżywe słowa pod moim adresem wzbudziłem w niej pogardę. To moje cierpienie. W ten czwartek jednak nie wytrzymałem tego napięcia. Żona często powtarza, że jestem dobrym człowiekiem ale .... . No właśnie – nie rozumiem, choć staram się zrozumieć, co się stało po tylu latach wspólnie spędzonych, że jest tak jak jest. Dlaczego angażowane są w to dzieci mimo, że twierdzi, że je kocha? Ja już spadłem na dno emocjonalne nie pozwalając jej stoczyć się tak nisko. Powinienem był to zrobić ale nadal ja chronię z wiadomych mi przyczyn.

[Norbert1]

Krzychu heee ..wiem ..nie pisze tego co pisze by ..ocenić lub zdenerwować...pisze jedynie by może wskazać coś co można inaczej ..a wyszło jak wyszło...

ale cieszy mnie że jest refleksja ..bo za tym idzie prawidłowośc

Krzychu heee ..wiem ..nie pisze tego co pisze by ..ocenić lub zdenerwować...pisze jedynie by może wskazać coś co można inaczej ..a wyszło jak wyszło...

ale cieszy mnie że jest refleksja ..bo za tym idzie prawidłowośc

[Danka 9]

Krzychu wspieram modlitwą. Obrzucanie obelgami i wyzwiskami....mocne....trudne...czemu tak zona reaguje na Ciebie?
taki wybuch złości....Twoje oczekiwania wobec zony...

mozeby przyjac ze jest chora i nie dziwic sie jak obrzuca,,,to czesc choroby...dasz rade to zniesc obok niej?
ja nie dałam obok męza, musialam sie odseparowac na jakies czas
pamietaj przede wsztskim Ty i Twoj spokoj

cos dobrego dla Krzycha....a żona? mozesz sie modlic za nią....ale dbaj o siebie...o relacje z Bogiem
on nie chce byś był źle traktowany przez żonę
co ja poradzę ze wszędzie widzę przemoc ( słowną...fizyczną, wyzwiska, popychanie)

obawiam sie ze u Ciebie zona jest na miejscu pierwszym (sposob w jaki piszesz o żonie, ładny, ale niepokojący), a nie Ty i Pan...co robisz tylko dla siebie?

odpuść żonie.,...wyluzuj...otworz klatke, nie osaczaj...takie mam mysli i mam nadzieje ze nie gniewasz sie ze sie podzieliłam

Krzychu wspieram modlitwą. Obrzucanie obelgami i wyzwiskami....mocne....trudne...czemu tak zona reaguje na Ciebie?
taki wybuch złości....Twoje oczekiwania wobec zony...

mozeby przyjac ze jest chora i nie dziwic sie jak obrzuca,,,to czesc choroby...dasz rade to zniesc obok niej?
ja nie dałam obok męza, musialam sie odseparowac na jakies czas
pamietaj przede wsztskim Ty i Twoj spokoj

cos dobrego dla Krzycha....a żona? mozesz sie modlic za nią....ale dbaj o siebie...o relacje z Bogiem
on nie chce byś był źle traktowany przez żonę
co ja poradzę ze wszędzie widzę przemoc ( słowną...fizyczną, wyzwiska, popychanie)

obawiam sie ze u Ciebie zona jest na miejscu pierwszym (sposob w jaki piszesz o żonie, ładny, ale niepokojący), a nie Ty i Pan...co robisz tylko dla siebie?

odpuść żonie.,...wyluzuj...otworz klatke, nie osaczaj...takie mam mysli i mam nadzieje ze nie gniewasz sie ze sie podzieliłam

[Pestka75]

[Krzysztof123]

Dziękuję za cenne uwagi szczególnie Danki i Pestki choć biorę też pod uwagę Norberta (trochę kontrowersyjnego) i zabieram się do pracy. Kontynułuję też mój program. Może pod uwagę powinienem brać przedewszystkim jej chęć sprawdzenia czy ja się zmieniłem?
Tak naprawdę moja zmiana chyba jeszcze nie nastąpiła. Cały czas drzemie we mnie chęć odpowiedzi na zarzuty jakimi jestem wciąż obrzucany. Muszę więc mimo wszystko i przeciwnosci losu zachować cierpliwość - nie dać się sprowokować. Wczoraj udało mi sie zrealizować plan 6 dnia - było nawet normalnie (o ile mozna nazwać podobną atmosferę normalną). Długo trwający kryzys doprowadził mnie do wielu przemysleń ale w tym też okresie z powodu mojej frustracji popełniłem wiele błędów. Tak mało mam w sobie cierpliwości. Moje wnętrze wręcz domaga się normalności ale zastanawiam się czy w obecnej chwili mogłoby byc tak jak to było przed laty? Wiem, że nie. Na dzisiaj na pewno nie. Moja cierpliwość i przyjmowanie ciosów pozwoli wyciszyc tą atmosferę na tyle by mogło dziać się inaczej. Jak obliczyłem odpowiedź na pozew mam złożyc do 2 grudnia a potem czas oczekiwania na rozprawę może wyciszy nasze emocje i niepewnośc sytuacji. Wniosek więc ZMIENIĆ SIEBIE. Najtrudniej będzie zachować dobry nastrój w sytuacji gdy tak nie będzie. Przydałby mi się teraz program 12 kroków ale zaczyna sie dopiero po 1 stycznia

Dziękuję za cenne uwagi szczególnie Danki i Pestki choć biorę też pod uwagę Norberta (trochę kontrowersyjnego) i zabieram się do pracy. Kontynułuję też mój program. Może pod uwagę powinienem brać przedewszystkim jej chęć sprawdzenia czy ja się zmieniłem?
Tak naprawdę moja zmiana chyba jeszcze nie nastąpiła. Cały czas drzemie we mnie chęć odpowiedzi na zarzuty jakimi jestem wciąż obrzucany. Muszę więc mimo wszystko i przeciwnosci losu zachować cierpliwość - nie dać się sprowokować. Wczoraj udało mi sie zrealizować plan 6 dnia - było nawet normalnie (o ile mozna nazwać podobną atmosferę normalną). Długo trwający kryzys doprowadził mnie do wielu przemysleń ale w tym też okresie z powodu mojej frustracji popełniłem wiele błędów. Tak mało mam w sobie cierpliwości. Moje wnętrze wręcz domaga się normalności ale zastanawiam się czy w obecnej chwili mogłoby byc tak jak to było przed laty? Wiem, że nie. Na dzisiaj na pewno nie. Moja cierpliwość i przyjmowanie ciosów pozwoli wyciszyc tą atmosferę na tyle by mogło dziać się inaczej. Jak obliczyłem odpowiedź na pozew mam złożyc do 2 grudnia a potem czas oczekiwania na rozprawę może wyciszy nasze emocje i niepewnośc sytuacji. Wniosek więc ZMIENIĆ SIEBIE. Najtrudniej będzie zachować dobry nastrój w sytuacji gdy tak nie będzie. Przydałby mi się teraz program 12 kroków ale zaczyna sie dopiero po 1 stycznia

[Jarosław]