[Norbert1]

[lena]

czasami to wieksze konsenkwencje dla tych co mówią stanowczo NIE...

bywa i owszem,dlatego tez tak ważna jest swiadomość.

czasami to wieksze konsenkwencje dla tych co mówią stanowczo NIE...

bywa i owszem,dlatego tez tak ważna jest swiadomość.

[róża]

Meg, próbuj jednak oddzielić przeszłość od tu i teraz... Ona nie może tak znacząco wpływać na dzień dzisiejszy.
Nieustanne oskarżanie i idące w ślad za nim poczucie winy to robota złego.

Cytat:

takie "nie dla kontaktów z nią" mąż usłyszał, nie ma na to mojej zgody

Dla mnie brak zgody przekłada się również na konsekwencje w funkcjonowaniu NAS... W trudnych przypadkach dopiero wówczas wypowiedziane NIE, w oczach drugiej strony nabiera mocy, powagi. W ślad za tym oczywiście - idą konsekwencje.. Nie zachęcam, to musi być Twoja decyzja, bo tylko Ty wiesz czy na dziś jesteś w stanie je unieść. W naszych stosunkach to była wielka wojna, a potem ...pokój . I tak do dziś..

Jestem ZA wyrażeniem chęci nawiązania znajomości z tą panią... Skoro to tylko przyjaźń, cóż może stać na przeszkodzie? I tak szczerze, bez podtekstów... Uwolnisz się w ten sposób od niepotrzebnych, bo stresujących podejrzeń. No, miejmy nadzieję...

Meg, niezależnie od tego, jaka była Twoja przeszłość - "zasługujesz " na miłość męża.

Meg, próbuj jednak oddzielić przeszłość od tu i teraz... Ona nie może tak znacząco wpływać na dzień dzisiejszy.
Nieustanne oskarżanie i idące w ślad za nim poczucie winy to robota złego.

Cytat:

takie "nie dla kontaktów z nią" mąż usłyszał, nie ma na to mojej zgody

Dla mnie brak zgody przekłada się również na konsekwencje w funkcjonowaniu NAS... W trudnych przypadkach dopiero wówczas wypowiedziane NIE, w oczach drugiej strony nabiera mocy, powagi. W ślad za tym oczywiście - idą konsekwencje.. Nie zachęcam, to musi być Twoja decyzja, bo tylko Ty wiesz czy na dziś jesteś w stanie je unieść. W naszych stosunkach to była wielka wojna, a potem ...pokój . I tak do dziś..

Jestem ZA wyrażeniem chęci nawiązania znajomości z tą panią... Skoro to tylko przyjaźń, cóż może stać na przeszkodzie? I tak szczerze, bez podtekstów... Uwolnisz się w ten sposób od niepotrzebnych, bo stresujących podejrzeń. No, miejmy nadzieję...

Meg, niezależnie od tego, jaka była Twoja przeszłość - "zasługujesz " na miłość męża.

[meg-pl]

wyraziłam chęć spotkania..ale chyba byłam zbyt szczera w stosunku do męża, powiedziałm,że chcętnie opowiem jak to wyglada z mojej strony i zapytam czy gdyby miała męza tez nie miała by nic przeciwko takiej formie kontaktów z inną kobieta..

chyba trochę zbyt ostro..bo mąż nie chce żebym ją zraniła, wiec na razie nie umozliwi nam spotkania..

wyraziłam chęć spotkania..ale chyba byłam zbyt szczera w stosunku do męża, powiedziałm,że chcętnie opowiem jak to wyglada z mojej strony i zapytam czy gdyby miała męza tez nie miała by nic przeciwko takiej formie kontaktów z inną kobieta..

chyba trochę zbyt ostro..bo mąż nie chce żebym ją zraniła, wiec na razie nie umozliwi nam spotkania..

[róża]

Cytat:

bo mąż nie chce żebym ją zraniła,

Jakże znany mi ten lęk o ogładę żony

Cytat:

kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać

W ustach człowieka deklarującego się jako niewierzący to brzmi co najmniej podejrzanie...
Podążać trzeba drogą PRAWDY, a do tego wcale nie trzeba być wierzącym, wystarczy uznanie pewnych obowiązujących norm...

Co to znaczy zrezygnować z siebie dla nas? Jeśli mąż nie chce zrezygnować z raniących Cię kontaktów z inną kobietą (tylko tyle!), dlaczego oczekuje od Ciebie (aż!) rezygnacji z całej siebie??

Cytat:

bo mąż nie chce żebym ją zraniła,

Jakże znany mi ten lęk o ogładę żony

Cytat:

kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać

W ustach człowieka deklarującego się jako niewierzący to brzmi co najmniej podejrzanie...
Podążać trzeba drogą PRAWDY, a do tego wcale nie trzeba być wierzącym, wystarczy uznanie pewnych obowiązujących norm...

Co to znaczy zrezygnować z siebie dla nas? Jeśli mąż nie chce zrezygnować z raniących Cię kontaktów z inną kobietą (tylko tyle!), dlaczego oczekuje od Ciebie (aż!) rezygnacji z całej siebie??

[nałóg]

Hmmmmm jest takie powiedzenie:nie ma takiej podłości,takiego świństwa którego by nie uzasadnił człowiek(w tym wypadku)-facet dla usprawiedliwienia swojego popapranego myślenia i tkwienia w dysfunkcyjnych zachowaniach i postawach.

Mam wrażenie Meg że Twoje "zaszłości" wywierają spory wpływ na Twoją obecną postawę.
Jak masz ochote ,jak sie godzisz na życie w trójkącie.................... to nie rób nic.
A dyskusja czy postawienie sprawy ostrzej,czyli danie wyboru popchnie Twojego męża do jej wyrka czy nie.............. moim zdaniem jest bez sensu.

A żeby komus pomóc to trzeba być samemu silnym i zdrowym...albo wyzdrowiałym.

Dwóch wędrowcó szło przez pustynię bez wody kilka dni..........obaj wyczerpani,ale jeden był silnieszy.Ten silnieszy zobaczył w oddali oazę.
Miał dylemat bo braklowało mu sił już:wziąc na plecy towarzysza? czy pójść samemu i wrócić z wodą.........
Wybrał to drugie.
Nabrał sił,napi sie i przyniósł wody towarzyszowi.
Jaki wniosek?? ż egdyby niósł towarzysza to mógłby paść razem z nim będąc niedaleko od wody.
A wzmacniając się uratował siebie i towarzysza.

Pogody Ducha

Hmmmmm jest takie powiedzenie:nie ma takiej podłości,takiego świństwa którego by nie uzasadnił człowiek(w tym wypadku)-facet dla usprawiedliwienia swojego popapranego myślenia i tkwienia w dysfunkcyjnych zachowaniach i postawach.

Mam wrażenie Meg że Twoje "zaszłości" wywierają spory wpływ na Twoją obecną postawę.
Jak masz ochote ,jak sie godzisz na życie w trójkącie.................... to nie rób nic.
A dyskusja czy postawienie sprawy ostrzej,czyli danie wyboru popchnie Twojego męża do jej wyrka czy nie.............. moim zdaniem jest bez sensu.

A żeby komus pomóc to trzeba być samemu silnym i zdrowym...albo wyzdrowiałym.

Dwóch wędrowcó szło przez pustynię bez wody kilka dni..........obaj wyczerpani,ale jeden był silnieszy.Ten silnieszy zobaczył w oddali oazę.
Miał dylemat bo braklowało mu sił już:wziąc na plecy towarzysza? czy pójść samemu i wrócić z wodą.........
Wybrał to drugie.
Nabrał sił,napi sie i przyniósł wody towarzyszowi.
Jaki wniosek?? ż egdyby niósł towarzysza to mógłby paść razem z nim będąc niedaleko od wody.
A wzmacniając się uratował siebie i towarzysza.

Pogody Ducha

[bywalec]

Meg, nie możesz ciągłe odczuwać poczucia winy, za coś co ukryłas kiedyś przed ślubem, i w gescie pokuty wciąż się karać pozwalając na zachowania cie krzywdzące.
Już kiedyś takie myslenie doprowadziło cie na skraj załamania psychicznego. Dla własnego dobra psychicznego musisz sobie wybaczyć by móc umieć stawiac granice kiedy dziś czyjeś zachowania cie krzywdzą, są niesprawiedliwe wobec ciebie. Takie gesty pokutne niczego dobrego nie są w stanie ani tobie dać, ani tym bardziej dać mężowi, czy pomóc mu.
Musisz zadbać o siebie, powinnaś przerobić to poczucie winy w sobie, wybaczenie sobie by móc rozpocząc nowe wolne od tego odczucia życie, dla siebie, dla rodziny, dla męża jakkolwiek dziś wydaje ci się to niemożliwym po to by bez poczucia winy przeciwstawiać się temu co druga strona od ciebie oczekuje a co doprowadza wasze małżeństwo do zanikania więzi emocjonalnej.
Dorosła dojrzałą postawa człowieka cechuje się miłością i empatią dla drugiej osoby, jak mówisz pozwalaniem na wolność w związku, czyli wolną wole ale….
też i zdrowym egoizmem, który nakazuje czasami stawiac granice gdy ktoś postępuje niegodnie wobec nas samych.

W którymś tam momencie swoich postów pytasz: co jest hamulcem dla takiej osoby jeśli jest nie wierząca? Jakich argumentów używać jeśli względy zasad wiary do niego nie trafiają…
To prosta odpowiedź, człowiek wierzący w Boga kieruje się zasadami chrześcijańskiego współżycia, które zabrania mu krzywdzenia drugiego człowieka, i przywołuje do zycia w miłości, godności i szacunku. Człowiek innego wyznania też ma takie zasady, każdy człowiek kieruje się moralnym aspektem swoich uczynków…
Trzeba mu tylko czasem się przeciwstawić pozwalając jak sama mówisz nie zakazami a konsekwencjami tych uczynków ukazac dokąd go to zaprowadzi, by mógł odróżniac dobro od zła…

Jeśli do człowieka nie trafiają żadne argumenty powoływania się na moralne krzywdzenie mnie, to najlepszym argumentem jest wtedy moja stanowcza postawa określania granic co jestem w stanie tolerowac a co jest już naruszeniem moich praw. Ale te granice musza być wyznaczone, i przekazane tej osobie, tak by wiedziała jakich konsekwencji może się spodziewac, jak i ja sama musze być wobec tych granic stanowcza. Nic tak nie uczy człowieka jak własne odczuwanie cierpienia, ono najmocniej otwiera oczy i pozwala na empatyczne przeżywanie tego co mógł drugi człowiek czuć w momencie gdy sam go krzywdziłem swoim egoizmem i brakiem rozeznania tego co robiłem.

Tylko nie może w tym przeszkadzać Meg twoje własne przekonanie, iż nie jestes godna tego by mieć takie prawa do szczęścia, spokoju, bo poczucie winy sprawia, że jestes niepewna swoich racji i nakazuje ci zachowania uległe…jak choćby tylko te z ostatniego postu piszesz
- wyraziłam chęć spotkania..ale chyba byłam zbyt szczera
- chyba trochę zbyt ostro


Meg jak to się ma do …”sama odsuwałam się od męza, byłam zła na niego, że sam oczekuje wsparcia a nie potrafi okazac odrobiny zrozumienia dla mnie, były tylko jego problemy, ja ze swoimi nie istniałam
teraz wiem,że to choroba, zdiagnozowana u męża
zmieniłam się przez ostatni czas, zmienił się mój system wartości, trudne to jest do zaakcepotwania przez męża, niby nic się nie zmieniło ..poza tym,ze już nie jest na pierwszym miejscu”
Czy ty rzeczywiście zmieniłas to, że twój mąż jest na pierwszym miejscu… czy tylko zmodyfikowałaś gniew, złośc wobec takich zachowań krzywdzących, wykorzystujących twoją uległość, miłość, zaangażowanie w związek na uczucia pozornego dawania wolności męzowi z powodu bezradności wobec jego znajomości, na uczucia pozornej akceptacji w imie odpowiedzialności za niego, w mysl jestem żona i jestem za tego człowieka odpowiedzialna i biore na siebie wszystkie jego przewinienia, i cierpienia z tym związane bo taka jest moja wiara, czy raczej to wynika z tego, że tego żąda ode mnie mąż, bym akceptowała w imie bycia miłosiernym dla jego dobra i jego koleżanki.

czy słowa męża jak piszesz:
…kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać…”Czy taka postawa, po przerobieniu i byciu już na pewnym etapie samorozwoju i dochodzenia do świadomości by mąz nie był na pierwszym miejscu – postawa zrezygnowania z siebie samej dla niego, jego znajomości rzeczywiście mogą pomóc komukolwiek, czy może to żadania osoby egoistycznej nastawionej na prawo do bycia szczęsliwym bez patrzenia na to co tym czynie innym… czy ta postawa dzis wobez zachowań mężą nie świadczy, iż to myslenie zatoczy koło i zaprowadzi cie kolejny raz w to miejsce, w którym już byłas…

Meg, nie możesz ciągłe odczuwać poczucia winy, za coś co ukryłas kiedyś przed ślubem, i w gescie pokuty wciąż się karać pozwalając na zachowania cie krzywdzące.
Już kiedyś takie myslenie doprowadziło cie na skraj załamania psychicznego. Dla własnego dobra psychicznego musisz sobie wybaczyć by móc umieć stawiac granice kiedy dziś czyjeś zachowania cie krzywdzą, są niesprawiedliwe wobec ciebie. Takie gesty pokutne niczego dobrego nie są w stanie ani tobie dać, ani tym bardziej dać mężowi, czy pomóc mu.
Musisz zadbać o siebie, powinnaś przerobić to poczucie winy w sobie, wybaczenie sobie by móc rozpocząc nowe wolne od tego odczucia życie, dla siebie, dla rodziny, dla męża jakkolwiek dziś wydaje ci się to niemożliwym po to by bez poczucia winy przeciwstawiać się temu co druga strona od ciebie oczekuje a co doprowadza wasze małżeństwo do zanikania więzi emocjonalnej.
Dorosła dojrzałą postawa człowieka cechuje się miłością i empatią dla drugiej osoby, jak mówisz pozwalaniem na wolność w związku, czyli wolną wole ale….
też i zdrowym egoizmem, który nakazuje czasami stawiac granice gdy ktoś postępuje niegodnie wobec nas samych.

W którymś tam momencie swoich postów pytasz: co jest hamulcem dla takiej osoby jeśli jest nie wierząca? Jakich argumentów używać jeśli względy zasad wiary do niego nie trafiają…
To prosta odpowiedź, człowiek wierzący w Boga kieruje się zasadami chrześcijańskiego współżycia, które zabrania mu krzywdzenia drugiego człowieka, i przywołuje do zycia w miłości, godności i szacunku. Człowiek innego wyznania też ma takie zasady, każdy człowiek kieruje się moralnym aspektem swoich uczynków…
Trzeba mu tylko czasem się przeciwstawić pozwalając jak sama mówisz nie zakazami a konsekwencjami tych uczynków ukazac dokąd go to zaprowadzi, by mógł odróżniac dobro od zła…

Jeśli do człowieka nie trafiają żadne argumenty powoływania się na moralne krzywdzenie mnie, to najlepszym argumentem jest wtedy moja stanowcza postawa określania granic co jestem w stanie tolerowac a co jest już naruszeniem moich praw. Ale te granice musza być wyznaczone, i przekazane tej osobie, tak by wiedziała jakich konsekwencji może się spodziewac, jak i ja sama musze być wobec tych granic stanowcza. Nic tak nie uczy człowieka jak własne odczuwanie cierpienia, ono najmocniej otwiera oczy i pozwala na empatyczne przeżywanie tego co mógł drugi człowiek czuć w momencie gdy sam go krzywdziłem swoim egoizmem i brakiem rozeznania tego co robiłem.

Tylko nie może w tym przeszkadzać Meg twoje własne przekonanie, iż nie jestes godna tego by mieć takie prawa do szczęścia, spokoju, bo poczucie winy sprawia, że jestes niepewna swoich racji i nakazuje ci zachowania uległe…jak choćby tylko te z ostatniego postu piszesz
- wyraziłam chęć spotkania..ale chyba byłam zbyt szczera
- chyba trochę zbyt ostro


Meg jak to się ma do …”sama odsuwałam się od męza, byłam zła na niego, że sam oczekuje wsparcia a nie potrafi okazac odrobiny zrozumienia dla mnie, były tylko jego problemy, ja ze swoimi nie istniałam
teraz wiem,że to choroba, zdiagnozowana u męża
zmieniłam się przez ostatni czas, zmienił się mój system wartości, trudne to jest do zaakcepotwania przez męża, niby nic się nie zmieniło ..poza tym,ze już nie jest na pierwszym miejscu”
Czy ty rzeczywiście zmieniłas to, że twój mąż jest na pierwszym miejscu… czy tylko zmodyfikowałaś gniew, złośc wobec takich zachowań krzywdzących, wykorzystujących twoją uległość, miłość, zaangażowanie w związek na uczucia pozornego dawania wolności męzowi z powodu bezradności wobec jego znajomości, na uczucia pozornej akceptacji w imie odpowiedzialności za niego, w mysl jestem żona i jestem za tego człowieka odpowiedzialna i biore na siebie wszystkie jego przewinienia, i cierpienia z tym związane bo taka jest moja wiara, czy raczej to wynika z tego, że tego żąda ode mnie mąż, bym akceptowała w imie bycia miłosiernym dla jego dobra i jego koleżanki.

czy słowa męża jak piszesz:
…kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać…”Czy taka postawa, po przerobieniu i byciu już na pewnym etapie samorozwoju i dochodzenia do świadomości by mąz nie był na pierwszym miejscu – postawa zrezygnowania z siebie samej dla niego, jego znajomości rzeczywiście mogą pomóc komukolwiek, czy może to żadania osoby egoistycznej nastawionej na prawo do bycia szczęsliwym bez patrzenia na to co tym czynie innym… czy ta postawa dzis wobez zachowań mężą nie świadczy, iż to myslenie zatoczy koło i zaprowadzi cie kolejny raz w to miejsce, w którym już byłas…

[meg-pl]

Bywalec..samo powiedzenie "nie możesz" jakoś nie skutkuje, twierdzisz ,że jestem niepewna swoich racji..zgadza się
to nie ja miałam załamanie nerwowe tylko mąż, to on się leczy i to o n ma mysli samobójcze, choć czasem jak porównam nasze zachowania to śmiało mogłabym zastąpić go na krześle u psychiatry..
dlaczego tak trudno postawić granicę mężowi? bo widząc jego kłamstwa i mój ból widze siebie i to że będę musiała kłamać już do końca, a jednocześnie wiem, że brak szczerości powoduje nasze oddalanie się od siebie, nie potrafię powiedzieć co czuję, dlaczego tak a nie inaczej, dlaczego to mnie boli, dlaczego na takie zachowanie zamykam się,
maż mnie nie zna, brakuje mi tej więzi, poczucia bezpieczeństwa, kontroluję się na kazdym kroku, zeby nie zadał jakiegoś pytania

przez kilka pierwszych lat byłam wdzieczna mężowu,ze mnie chciał, potem jak pojawiły się kłopoty miałam zal do siebie,ze nie potrafię mu pomóc, że może ktoś "zdrowy", normalny byłby lepszym oparciem dla meża, teraz poddaję się temu co on mówi, może jest tak jak mówicie, ze to moje poczucie winy,
czy uwazam,ze ma prawo tak mnie traktować? za to,że nie byłam szczera, ze zyje kilkanaście lat z kobietą , o której nic nie wie, że nie zdobyłam się na odwagę, nie zaufałam mu...tak

Bywalec..samo powiedzenie "nie możesz" jakoś nie skutkuje, twierdzisz ,że jestem niepewna swoich racji..zgadza się
to nie ja miałam załamanie nerwowe tylko mąż, to on się leczy i to o n ma mysli samobójcze, choć czasem jak porównam nasze zachowania to śmiało mogłabym zastąpić go na krześle u psychiatry..
dlaczego tak trudno postawić granicę mężowi? bo widząc jego kłamstwa i mój ból widze siebie i to że będę musiała kłamać już do końca, a jednocześnie wiem, że brak szczerości powoduje nasze oddalanie się od siebie, nie potrafię powiedzieć co czuję, dlaczego tak a nie inaczej, dlaczego to mnie boli, dlaczego na takie zachowanie zamykam się,
maż mnie nie zna, brakuje mi tej więzi, poczucia bezpieczeństwa, kontroluję się na kazdym kroku, zeby nie zadał jakiegoś pytania

przez kilka pierwszych lat byłam wdzieczna mężowu,ze mnie chciał, potem jak pojawiły się kłopoty miałam zal do siebie,ze nie potrafię mu pomóc, że może ktoś "zdrowy", normalny byłby lepszym oparciem dla meża, teraz poddaję się temu co on mówi, może jest tak jak mówicie, ze to moje poczucie winy,
czy uwazam,ze ma prawo tak mnie traktować? za to,że nie byłam szczera, ze zyje kilkanaście lat z kobietą , o której nic nie wie, że nie zdobyłam się na odwagę, nie zaufałam mu...tak

[marek12b7]

Cytat:

będę musiała kłamać już do końca

nikt nie musi kłamać - a szczególnie do końca
jesteś wolna masz wybór - Twoje decyzje - Twoje konsekwencje

i nie myśl że tak działa: brak decyzji - brak konsekwencji........................................


życzę Ci byś czyniła kolejne małe kroczki - we właściwą stronę - ku wolności, akceptacji, miłosci siebie i innych.
To że tu jesteś, i mocno zastanawiasz się to taki krok
Pogody Ducha , pozdrawiam

Cytat:

będę musiała kłamać już do końca

nikt nie musi kłamać - a szczególnie do końca
jesteś wolna masz wybór - Twoje decyzje - Twoje konsekwencje

i nie myśl że tak działa: brak decyzji - brak konsekwencji........................................


życzę Ci byś czyniła kolejne małe kroczki - we właściwą stronę - ku wolności, akceptacji, miłosci siebie i innych.
To że tu jesteś, i mocno zastanawiasz się to taki krok
Pogody Ducha , pozdrawiam

[meg-pl]

fakt ..brak prawdy jest moją decyzją i jak widzisz ponoszę konsekwencje
mój wybór został potwierdzony przez spowiednika

fakt ..brak prawdy jest moją decyzją i jak widzisz ponoszę konsekwencje
mój wybór został potwierdzony przez spowiednika

[bywalec]

[róża]

Cytat:

czy uwazam,ze ma prawo tak mnie traktować? za to,że nie byłam szczera, ze zyje kilkanaście lat z kobietą , o której nic nie wie, że nie zdobyłam się na odwagę, nie zaufałam mu...tak

Meg, Wasze relacje kształtuje "dziś". Rozumiem jednak, że nie chcesz pozwolić sobie na ten komfort, bo co wtedy z należną karą, która sobie wyznaczyłaś... Podkreślam, Ty sama sobie... Nie spowiednik, nie Pan Bóg, ale Ty - w swoim braku miłosierdzia względem siebie samej.
Nie oglądaj się już za siebie, niech wczoraj nie przysłania Ci już dnia dzisiejszego i jutrzejszego!

Cytat:

czy uwazam,ze ma prawo tak mnie traktować? za to,że nie byłam szczera, ze zyje kilkanaście lat z kobietą , o której nic nie wie, że nie zdobyłam się na odwagę, nie zaufałam mu...tak

Meg, Wasze relacje kształtuje "dziś". Rozumiem jednak, że nie chcesz pozwolić sobie na ten komfort, bo co wtedy z należną karą, która sobie wyznaczyłaś... Podkreślam, Ty sama sobie... Nie spowiednik, nie Pan Bóg, ale Ty - w swoim braku miłosierdzia względem siebie samej.
Nie oglądaj się już za siebie, niech wczoraj nie przysłania Ci już dnia dzisiejszego i jutrzejszego!

[Norbert1]

[meg-pl]

ja nie chcę wracać do dnia wczorajszego...to samo wraca..słowo, artykuł w internecie, zachowanie meża...gdyby mąż wiedział może niektórych zachowań by unikał ,
a tak czasem myslę, że podstawowym błędem była moja zgoda na małżeństwo,
co powinnam zmienić w swoim zachowaniu?
moje zachowanie jest na zewnątrz bez zarzutu...raczej co powinnam zmienić w sobie...ale to już nie jest takie proste..naprawdę próbowałam, jak funkcjonowałam tyle lat? wymazałam wydarzenia z przeszłości z pamięci, do tej pory mam białe plamy, nie mogę zgłosić się do psychologa, bo paradoksalnie stworzyłam wokół siebie wizje człowieka bez problemów, który ze wszystkim radzi sobie sam, tym bardziej,ze maż o niczym nie wie...wiec taka terapia teraz mogłaby być przez niego odebrana jako jego wina..a to nie jest prawdą

ja nie chcę wracać do dnia wczorajszego...to samo wraca..słowo, artykuł w internecie, zachowanie meża...gdyby mąż wiedział może niektórych zachowań by unikał ,
a tak czasem myslę, że podstawowym błędem była moja zgoda na małżeństwo,
co powinnam zmienić w swoim zachowaniu?
moje zachowanie jest na zewnątrz bez zarzutu...raczej co powinnam zmienić w sobie...ale to już nie jest takie proste..naprawdę próbowałam, jak funkcjonowałam tyle lat? wymazałam wydarzenia z przeszłości z pamięci, do tej pory mam białe plamy, nie mogę zgłosić się do psychologa, bo paradoksalnie stworzyłam wokół siebie wizje człowieka bez problemów, który ze wszystkim radzi sobie sam, tym bardziej,ze maż o niczym nie wie...wiec taka terapia teraz mogłaby być przez niego odebrana jako jego wina..a to nie jest prawdą