[Norbert1]

[meg-pl]

dlaczego nie dałam tego meżowi co otrzymał od innej?
dawałam..wspierałam, słuchałam, podtrzymywałam na duchu..do momentu gdy musiałam zawalczyć o siebie, swoje zycie...wybrałam egoistycznie swoje dobro, nie miałam sił na ratowanie i siebie i jego...nie potrafiłam wytłumaczyć tego męzowi..walki ze sobą o miejsce Boga w moim sercu, widział tylko to co na zewnątrz, wycofywanie się, brak humoru, łzy..
w niej znalazł słuchacza, wykaywała zainteresowanie, bo słyszała to pierwszy raz..po tysięcznym pewnie zmieni zdanie..
sama odsuwałam się od męza, byłam zła na niego, że sam oczekuje wsparcia a nie potrafi okazac odrobiny zrozumienia dla mnie, były tylko jego problemy, ja ze swoimi nie istniałam
teraz wiem,że to choroba, zdiagnozowana u męża

zmieniłam się przez ostatni czas, zmienił się mój system wartości, trudne to jest do zaakcepotwania przez męża, niby nic się nie zmieniło ..poza tym,ze już nie jest na pierwszym miejscu

dlaczego nie dałam tego meżowi co otrzymał od innej?
dawałam..wspierałam, słuchałam, podtrzymywałam na duchu..do momentu gdy musiałam zawalczyć o siebie, swoje zycie...wybrałam egoistycznie swoje dobro, nie miałam sił na ratowanie i siebie i jego...nie potrafiłam wytłumaczyć tego męzowi..walki ze sobą o miejsce Boga w moim sercu, widział tylko to co na zewnątrz, wycofywanie się, brak humoru, łzy..
w niej znalazł słuchacza, wykaywała zainteresowanie, bo słyszała to pierwszy raz..po tysięcznym pewnie zmieni zdanie..
sama odsuwałam się od męza, byłam zła na niego, że sam oczekuje wsparcia a nie potrafi okazac odrobiny zrozumienia dla mnie, były tylko jego problemy, ja ze swoimi nie istniałam
teraz wiem,że to choroba, zdiagnozowana u męża

zmieniłam się przez ostatni czas, zmienił się mój system wartości, trudne to jest do zaakcepotwania przez męża, niby nic się nie zmieniło ..poza tym,ze już nie jest na pierwszym miejscu

[lena]

Mąż wie, że jego zachowanie mnie boli, powiedziałam o tym, ale tez widzi, że akcepując jego znajomą ufam jego słowom, zapewnieniom.
Myslę,że takie podejście będzie skuteczniejszą barierą przed dalszymi głupstwami niż stawianie sprawy na ostrzu noża.

Meg...a akceptujesz?
Wg mnie właśnie nie akceptujesz.....nie podoba Ci sie,boli,prosiłaś o ograniczenie kontaktow,ale....

.....dla męza nie ma innej opcjii albo jest tak jak on chce albo nie ma nas wcale

Czy nie jest tak.....mąż postawił warunek,a Ty z lęku i bezsilności przystałaś na to.
Zastanawiasz się....może wybujała wyobraźnia, może przewrażliwienie,może Twoja wina....

Co do winy...jest jak napisałaś....za kryzys w związku odpowiadaja obie strony, niekoniecznie w równym stopniu,ale jednak...nikt nie jest ideałem, ale za cudzołóstwo cudzołożnik.

Oczywiście nikt nie twierdzi,że mąż Cię fizycznie zdradza,ale przyjaźń ta moim zdaniem wybiega poza ramy przyjaźni.

Zgadzam sie z wypowiedzią bywalca.....ważna Twoja świadomość i pobudki.

pisałam już,że wcale nie tak łatwo mi przyjąć wyciągniętą rękę...ale czuję w sercu,że to jest dobre, że to powinnam zrobić

Meg.....niebardzo rozumię.
Mąz wyciaga rękę,czy Ty...
Jesli Ty....czy chodzi o to że "akceptujesz" i zgadzasz sie na te przyjaźń?


Norbert.....
To co napisałam to moje spostrzeżenia od jakiegoś czasu.
Ty co do mnie jak widze tez masz swoje i ok.
Proszę tylko nie przenoś swojej prywatnej złosci na mnie tu.
Wystarczyło wyjaśnienie,bez osobistych wycieczek.
Zaakceptuj w koncu,że ja nic nie mogę,że nie chcę wałkować wciąż i wciąż....i ze najzwyczajniej w świecie jestem już Tobą umęczona......i nie każ mnie za to.

Wciąz bardzo emocjonalnie reagujesz.....nie denerwuj się tak.

Mąż wie, że jego zachowanie mnie boli, powiedziałam o tym, ale tez widzi, że akcepując jego znajomą ufam jego słowom, zapewnieniom.
Myslę,że takie podejście będzie skuteczniejszą barierą przed dalszymi głupstwami niż stawianie sprawy na ostrzu noża.

Meg...a akceptujesz?
Wg mnie właśnie nie akceptujesz.....nie podoba Ci sie,boli,prosiłaś o ograniczenie kontaktow,ale....

.....dla męza nie ma innej opcjii albo jest tak jak on chce albo nie ma nas wcale

Czy nie jest tak.....mąż postawił warunek,a Ty z lęku i bezsilności przystałaś na to.
Zastanawiasz się....może wybujała wyobraźnia, może przewrażliwienie,może Twoja wina....

Co do winy...jest jak napisałaś....za kryzys w związku odpowiadaja obie strony, niekoniecznie w równym stopniu,ale jednak...nikt nie jest ideałem, ale za cudzołóstwo cudzołożnik.

Oczywiście nikt nie twierdzi,że mąż Cię fizycznie zdradza,ale przyjaźń ta moim zdaniem wybiega poza ramy przyjaźni.

Zgadzam sie z wypowiedzią bywalca.....ważna Twoja świadomość i pobudki.

pisałam już,że wcale nie tak łatwo mi przyjąć wyciągniętą rękę...ale czuję w sercu,że to jest dobre, że to powinnam zrobić

Meg.....niebardzo rozumię.
Mąz wyciaga rękę,czy Ty...
Jesli Ty....czy chodzi o to że "akceptujesz" i zgadzasz sie na te przyjaźń?


Norbert.....
To co napisałam to moje spostrzeżenia od jakiegoś czasu.
Ty co do mnie jak widze tez masz swoje i ok.
Proszę tylko nie przenoś swojej prywatnej złosci na mnie tu.
Wystarczyło wyjaśnienie,bez osobistych wycieczek.
Zaakceptuj w koncu,że ja nic nie mogę,że nie chcę wałkować wciąż i wciąż....i ze najzwyczajniej w świecie jestem już Tobą umęczona......i nie każ mnie za to.

Wciąz bardzo emocjonalnie reagujesz.....nie denerwuj się tak.

[Norbert1]

[lena]

jestem świadoma do czego moze doprowadzić ich znajomość.

...a co do pobudek Twojej decyzji?

Jak i najważniejsze czy ty byś mogła stac się taka osoba, która go rozumie tak jak ta kobieta, jeśli nie to co jest przyczyna tego, iż tak nie może być….czy myslisz, iż mąż by chciał bys to ty taka była rozumiejąca go? Gdzie w czym tkwi przyczyna, że tak nie jest….

Wydaje mi sie,ze bardziej chodzi tu o to...czy mąz by chciał, a jeśli nie,jesli woli inną to dlaczego?

Meg....czy Ty winisz się za to,że w pewnym momencie zawalczyłaś o swoje zycie?
Pomagałaś, wspierałas do momentu ,aż sama wysiadłaś..... i to jak postapiłaś moim zdaniem było właściwe.
Na niewiele zda się pomoc innemu, kiedy samemu takowej sie potrzebuje.
Przynajmniej jeden musi być w miare ustabilizowany i silny.

jestem świadoma do czego moze doprowadzić ich znajomość.

...a co do pobudek Twojej decyzji?

Jak i najważniejsze czy ty byś mogła stac się taka osoba, która go rozumie tak jak ta kobieta, jeśli nie to co jest przyczyna tego, iż tak nie może być….czy myslisz, iż mąż by chciał bys to ty taka była rozumiejąca go? Gdzie w czym tkwi przyczyna, że tak nie jest….

Wydaje mi sie,ze bardziej chodzi tu o to...czy mąz by chciał, a jeśli nie,jesli woli inną to dlaczego?

Meg....czy Ty winisz się za to,że w pewnym momencie zawalczyłaś o swoje zycie?
Pomagałaś, wspierałas do momentu ,aż sama wysiadłaś..... i to jak postapiłaś moim zdaniem było właściwe.
Na niewiele zda się pomoc innemu, kiedy samemu takowej sie potrzebuje.
Przynajmniej jeden musi być w miare ustabilizowany i silny.

[róża]

Meg - pl, tamta kobieta pomogła w trudnym czasie TWOJEMU mężowi i świetnie, ale teraz pora wycofać się... W przeciwnym razie pomoc od początku mogła być mocno interesowna.
Nie rozumiem Twojej tolerancji dla ich obecnych, mocno podejrzanych relacji... Tolerancja w sensie braku stanowczego NIE... Nie zgadzam się! Tylko tyle, bo przecież reszta nie zależy już od Ciebie.
Może to lęk przed ujawnieniem, że między nimi jest coś więcej? Jeśli tak, po co ubierać go w "pragnienie szczęścia" dla męża? Jesteś kobietą, jesteś żoną i z tej pozycji należy patrzeć na zaistniałą sytuację.
Nie ma szczęścia w małżeństwie twojego, mojego; jest NASZE szczęście... Obydwoje mamy prawo do szczęścia... Gdyby było inaczej nie ślubowalibyśmy sobie nawzajem...

Nie może być tak, ze ktoś odnajduje Boga w życiu i już relacje te ziemskie stają się dla niego mniej istotne... Wręcz przeciwnie, kiedy Miłość staje w centrum naszego życia, ta ziemska także nabiera innego, większego wymiaru, wzrasta odpowiedzialność za współmałżonka... Przyznam, ze nie mogę tutaj dopatrzyć się jej...
Tak to widzę, mając za sobą doświadczenie zdrady z wieloletnią "przyjaciółką"... Czekała cierpliwie na "stosowny" moment... Podobnie, jak Ty, nie przewidziałam do jakiego dramatu w moim/naszym życiu ta pseudoprzyjaźń doprowadzi. Tam, gdzie rzeczywiście przyjaźń funkcjonuje tylko prawda, relacje są więc przejrzyste.

Meg - pl, tamta kobieta pomogła w trudnym czasie TWOJEMU mężowi i świetnie, ale teraz pora wycofać się... W przeciwnym razie pomoc od początku mogła być mocno interesowna.
Nie rozumiem Twojej tolerancji dla ich obecnych, mocno podejrzanych relacji... Tolerancja w sensie braku stanowczego NIE... Nie zgadzam się! Tylko tyle, bo przecież reszta nie zależy już od Ciebie.
Może to lęk przed ujawnieniem, że między nimi jest coś więcej? Jeśli tak, po co ubierać go w "pragnienie szczęścia" dla męża? Jesteś kobietą, jesteś żoną i z tej pozycji należy patrzeć na zaistniałą sytuację.
Nie ma szczęścia w małżeństwie twojego, mojego; jest NASZE szczęście... Obydwoje mamy prawo do szczęścia... Gdyby było inaczej nie ślubowalibyśmy sobie nawzajem...

Nie może być tak, ze ktoś odnajduje Boga w życiu i już relacje te ziemskie stają się dla niego mniej istotne... Wręcz przeciwnie, kiedy Miłość staje w centrum naszego życia, ta ziemska także nabiera innego, większego wymiaru, wzrasta odpowiedzialność za współmałżonka... Przyznam, ze nie mogę tutaj dopatrzyć się jej...
Tak to widzę, mając za sobą doświadczenie zdrady z wieloletnią "przyjaciółką"... Czekała cierpliwie na "stosowny" moment... Podobnie, jak Ty, nie przewidziałam do jakiego dramatu w moim/naszym życiu ta pseudoprzyjaźń doprowadzi. Tam, gdzie rzeczywiście przyjaźń funkcjonuje tylko prawda, relacje są więc przejrzyste.

[meg-pl]

Czy nie jest tak.....mąż postawił warunek,a Ty z lęku i bezsilności przystałaś na to.

tez nad tym myślałam, czy to jest wybaczenie czy raczej rezygnacja z walki..
właśnie ta bezsilność, ten mat w naszych relacjach (każdy obstaje przy swoim i w konsekwencji nie ma rozwiązania problemu) kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać

o wiele więcej kosztowała mnie ta pozorna"rezygnacja z walki" (oficjalnie tak a nieoficjlnie dopiero zabieram się do boju o naszą przyszłość) niz decyzja o wystawieniu walizek za drzwi

Norbercie, jak moge gniewać się na osoby, które chciały mi pomóc? mój temat wywołał dodatkowe wątki..można by rzec..jest rozwojowy

Czy nie jest tak.....mąż postawił warunek,a Ty z lęku i bezsilności przystałaś na to.

tez nad tym myślałam, czy to jest wybaczenie czy raczej rezygnacja z walki..
właśnie ta bezsilność, ten mat w naszych relacjach (każdy obstaje przy swoim i w konsekwencji nie ma rozwiązania problemu) kazał mi zastanowić się czy naprawdę zalezy mi na małżeństwie, czy ja ze swojej strony mogę coś zrobić bez oglądania się na męza, czy jestem w stanie zrezygnowac z siebie dla nas, czy miłość bliźniego, odpuszczenie grzechów moim winowajcom to tylko puste słowa czy droga, którą chcę podażać

o wiele więcej kosztowała mnie ta pozorna"rezygnacja z walki" (oficjalnie tak a nieoficjlnie dopiero zabieram się do boju o naszą przyszłość) niz decyzja o wystawieniu walizek za drzwi

Norbercie, jak moge gniewać się na osoby, które chciały mi pomóc? mój temat wywołał dodatkowe wątki..można by rzec..jest rozwojowy

[róża]

Hmm, czego to nie wymyśli zdradzacz chcąc chronić swoją "przyjaźń"... Do wiary także sięgnie, żeby wzbudzić w mężu/żonie poczucie winy za żywione uczucia niechęci, złości... Jakoby wiara miała polegać na przyzwoleniu na czynienie zła??
Nie twierdzę, że zdradza, ale że: może zdradzić... Zresztą, czy to, co obecnie ma miejsce nie nosi znamion zdrady? Jak Ty myślisz, czujesz?
Myślę, że mąż świetnie manipuluje tutaj Twoim nawróceniem... Nawiązanie do konieczności wybaczania etc. Jakże dobrze to znam...
O wybaczeniu możemy rozmawiać, kiedy zło jest już przeszłością, nie zaś dzieje się tu i teraz.

Hmm, czego to nie wymyśli zdradzacz chcąc chronić swoją "przyjaźń"... Do wiary także sięgnie, żeby wzbudzić w mężu/żonie poczucie winy za żywione uczucia niechęci, złości... Jakoby wiara miała polegać na przyzwoleniu na czynienie zła??
Nie twierdzę, że zdradza, ale że: może zdradzić... Zresztą, czy to, co obecnie ma miejsce nie nosi znamion zdrady? Jak Ty myślisz, czujesz?
Myślę, że mąż świetnie manipuluje tutaj Twoim nawróceniem... Nawiązanie do konieczności wybaczania etc. Jakże dobrze to znam...
O wybaczeniu możemy rozmawiać, kiedy zło jest już przeszłością, nie zaś dzieje się tu i teraz.

[meg-pl]

czym jest odpowiedzialność za współmałzonka?
tym,ze zakaże mu kontaktów z innymi dla jego dobra?

czy to dla osoby niewierzącej jest jakikolwiek argument?
raczej nie

czym jest odpowiedzialność za współmałzonka?
tym,ze zakaże mu kontaktów z innymi dla jego dobra?

czy to dla osoby niewierzącej jest jakikolwiek argument?
raczej nie

[róża]

Kontaktów nie zakażesz z oczywistego powodu: nie sposób tego, każdy człowiek ma wolną wolę. Chodzi o Twoje wyraźne NIE dla dalszych ich kontaktów. Dla mnie to jest właśnie odpowiedzialność: nie masz mojej zgody na wystawianie na próbę naszego małżeństwa.

Kontaktów nie zakażesz z oczywistego powodu: nie sposób tego, każdy człowiek ma wolną wolę. Chodzi o Twoje wyraźne NIE dla dalszych ich kontaktów. Dla mnie to jest właśnie odpowiedzialność: nie masz mojej zgody na wystawianie na próbę naszego małżeństwa.

[meg-pl]

Różo..oczywiscie,ze czuję sie zdradzana emocjonalnie..i powiedziałam to męzowi, przyjmuję do wiadomości jednak fakt, że w emocjach mogę wyolbrzymiać pewne zdarzenia, poza smsami nie mam innych dowodów, nie wiem jak mój maż jej odpowiadał
naiwność z mojej strony? może..

[ Dodano: 2011-10-27, 13:04 ]
takie "nie dla kontaktów z nią" mąż usłyszał, nie ma na to mojej zgody

Różo..oczywiscie,ze czuję sie zdradzana emocjonalnie..i powiedziałam to męzowi, przyjmuję do wiadomości jednak fakt, że w emocjach mogę wyolbrzymiać pewne zdarzenia, poza smsami nie mam innych dowodów, nie wiem jak mój maż jej odpowiadał
naiwność z mojej strony? może..

[ Dodano: 2011-10-27, 13:04 ]
takie "nie dla kontaktów z nią" mąż usłyszał, nie ma na to mojej zgody

[lena]

Mam wrazenie meg,że zaplatałaś się w tym swoim myśleniu...dlaczego?
Myślisz...dlatego ,bo ja.....cos tam.
Powinnam "akceptować"(godzić sie)bo to jego wola,bo pomoc dla niego,bo trzeba wybaczac,grzechy odpuszczać,zrezygnować z siebie dla nas...itp
Owszem, mąż ma wolną wole i na te wpływu nie masz,owszem trzeba wybaczać i grzechy odpuszczać, ale czy rezygnacja z siebie, ze swoich wartości, przekonań w imię .....potrzeby i pozornego szczęścia męża.....jest właściwa?

Nie chodzi o wystawianie walizek,ale stanowcze określenie braku akceptacji na tę zbyt daleko idącą przyjaźń.
Akceptacja w tym wypadku to dla męża pozwolenie.
NIE to też pewne "niedogodne" dla męża konsekwencje.
...to wszystko oczywiście poprzedzone szczerą i spokojna rozmową z uwzględnieniem pytania...dlaczego tą pomocna dłonią i wsparciem nie moge być ja...znaczy Ty.
Kochasz i chcesz uczestniczyć w jego smutkach i radościach.
Czy On chce je z Tobą dzielić?...swoją zoną.

...a co do przyjaciela....Twoi mogą być i moimi,chetnie ich poznam....

Mam nadzieje,że jest jak piszesz...pozorne odpuszczenie.
Fakt...emocje są złym doradcą.

[ Dodano: 2011-10-27, 13:21 ]
..a to co i jak odpisał mąz na ów smsy, to,ze nie wiesz...nie ma znaczenia....ważne i niepokojące sa zapędy przyjaciółki.

Mam wrazenie meg,że zaplatałaś się w tym swoim myśleniu...dlaczego?
Myślisz...dlatego ,bo ja.....cos tam.
Powinnam "akceptować"(godzić sie)bo to jego wola,bo pomoc dla niego,bo trzeba wybaczac,grzechy odpuszczać,zrezygnować z siebie dla nas...itp
Owszem, mąż ma wolną wole i na te wpływu nie masz,owszem trzeba wybaczać i grzechy odpuszczać, ale czy rezygnacja z siebie, ze swoich wartości, przekonań w imię .....potrzeby i pozornego szczęścia męża.....jest właściwa?

Nie chodzi o wystawianie walizek,ale stanowcze określenie braku akceptacji na tę zbyt daleko idącą przyjaźń.
Akceptacja w tym wypadku to dla męża pozwolenie.
NIE to też pewne "niedogodne" dla męża konsekwencje.
...to wszystko oczywiście poprzedzone szczerą i spokojna rozmową z uwzględnieniem pytania...dlaczego tą pomocna dłonią i wsparciem nie moge być ja...znaczy Ty.
Kochasz i chcesz uczestniczyć w jego smutkach i radościach.
Czy On chce je z Tobą dzielić?...swoją zoną.

...a co do przyjaciela....Twoi mogą być i moimi,chetnie ich poznam....

Mam nadzieje,że jest jak piszesz...pozorne odpuszczenie.
Fakt...emocje są złym doradcą.

[ Dodano: 2011-10-27, 13:21 ]
..a to co i jak odpisał mąz na ów smsy, to,ze nie wiesz...nie ma znaczenia....ważne i niepokojące sa zapędy przyjaciółki.

[róża]

Cytat:

no tak...poczucie winy...mogłabym chyba poobdzielać nim wszystkich na forum i zostałoby duzo jeszcze dla mnie..ale ono było na długo przed tą sytuacją, nauczyłam się z tym żyć, staram się,żeby w jak najmniejszym stopniu wpływało na moje decyzje..

I to poczucie winy, jest według mnie bardzo niepokojące... Rozumiem, ze korzystasz z Sakramentu Pokuty, skąd więc w Tobie to nieustające poczucie winy? Przecież spowiedź to przebaczenie skutkujące pokojem ducha.
A skoro poczucie winy to i chęć nieustannego karania siebie, bo tak właśnie, jako karę wymierzoną sobie odbieram Twoje ciche przyzwolenie na kontynuację przyjaźni... Byłam dla Ciebie niedobra teraz słusznie ponoszę karę?
Meg, masz prawo do szczęścia. To prawo nie jest przywilejem tylko Twojego męża.
Proponuję szczerze porozmawiać ze spowiednikiem: o małżeństwie, o poczuciu winy...

Jeśli to skrupuły, to mogą one uniemożliwiać przyjęcie poprawnej postawy w tej trudnej, raniącej Ciebie sytuacji.

Cytat:

no tak...poczucie winy...mogłabym chyba poobdzielać nim wszystkich na forum i zostałoby duzo jeszcze dla mnie..ale ono było na długo przed tą sytuacją, nauczyłam się z tym żyć, staram się,żeby w jak najmniejszym stopniu wpływało na moje decyzje..

I to poczucie winy, jest według mnie bardzo niepokojące... Rozumiem, ze korzystasz z Sakramentu Pokuty, skąd więc w Tobie to nieustające poczucie winy? Przecież spowiedź to przebaczenie skutkujące pokojem ducha.
A skoro poczucie winy to i chęć nieustannego karania siebie, bo tak właśnie, jako karę wymierzoną sobie odbieram Twoje ciche przyzwolenie na kontynuację przyjaźni... Byłam dla Ciebie niedobra teraz słusznie ponoszę karę?
Meg, masz prawo do szczęścia. To prawo nie jest przywilejem tylko Twojego męża.
Proponuję szczerze porozmawiać ze spowiednikiem: o małżeństwie, o poczuciu winy...

Jeśli to skrupuły, to mogą one uniemożliwiać przyjęcie poprawnej postawy w tej trudnej, raniącej Ciebie sytuacji.

[meg-pl]

skąd moje poczucie winy? wchodząc w związek małżeński nie byłam we wszystkim szczera wobec męża, teraz dopiero rozumiem jaki to miało wpływ na nasze relacje, zalecenie milczenia niestety nie zdejmuje ze mnie poczucia, że cały czas zyje w kłamstwie, że może wszystko potoczyłoby się inaczej, gdybym miała odwage byc szczera przed ślubem, a swiadomosć, że Bóg wybaczył a ja sobie nie moge dodatkowo komplikuje sytuacje,
nigdy swojego małżenstwa nie odbierałam jako karę, trudnych chwil też nie

skąd moje poczucie winy? wchodząc w związek małżeński nie byłam we wszystkim szczera wobec męża, teraz dopiero rozumiem jaki to miało wpływ na nasze relacje, zalecenie milczenia niestety nie zdejmuje ze mnie poczucia, że cały czas zyje w kłamstwie, że może wszystko potoczyłoby się inaczej, gdybym miała odwage byc szczera przed ślubem, a swiadomosć, że Bóg wybaczył a ja sobie nie moge dodatkowo komplikuje sytuacje,
nigdy swojego małżenstwa nie odbierałam jako karę, trudnych chwil też nie