[Mirakulum]

[nałóg]

Ozeasz.................wiesz co???? żałosne jest to co piszesz.................

Mam wrażenie że Ty nie SZANUJESZ SIEBIE.
Facet.......załóż spodnie,walnij pięścią w stół,postaw granice.
Granice finansowe,granice etyczne,moralne.
Za chwile -tak jak pisałeś - będziesz spał w jednym łóżku z żony gachami.................. bo pozwalasz na to.

OBUDŻ się facet.Bądż mężczyzną.Szanuj swoją godność.........godność mężczyzny,godność ojca.
A do rodzielności majatkowej nie potrzeba jakichś wyjatkowych sytuacji.

W wątkach kobiecych często można przeczytać o meskiej perfidi,cynizmu w zdradzaniu.............
Jak widać nie jest to tylko cecha-perfidia,cynizm- męska.
Pogody Ducha

Ozeasz.................wiesz co???? żałosne jest to co piszesz.................

Mam wrażenie że Ty nie SZANUJESZ SIEBIE.
Facet.......załóż spodnie,walnij pięścią w stół,postaw granice.
Granice finansowe,granice etyczne,moralne.
Za chwile -tak jak pisałeś - będziesz spał w jednym łóżku z żony gachami.................. bo pozwalasz na to.

OBUDŻ się facet.Bądż mężczyzną.Szanuj swoją godność.........godność mężczyzny,godność ojca.
A do rodzielności majatkowej nie potrzeba jakichś wyjatkowych sytuacji.

W wątkach kobiecych często można przeczytać o meskiej perfidi,cynizmu w zdradzaniu.............
Jak widać nie jest to tylko cecha-perfidia,cynizm- męska.
Pogody Ducha

[bywalec]

Natura obdarzyła człowieka instynktem przetrwania dlatego człowiek potrafi się dostosować do róznych warunków w jakich przychodzi mu zyc. Czasami jednak jak nie ma prawidłowych wzorców wyniesionych z dzieciństwa, prawidłowego pojmowania i odróżniania dobra od zła jego adaptacja i trwanie w tym jest dla niego trudne do zmiany, nie ma bowiem zdrowego wykładnika jak powinien żyć i jak stawiac granice i jak tego dokonać. Prawdą jest to co mówi twój psycholog, że zyjąc w takich warunkach człowiek powoli uznaje je za swoje i zatraca granice, twoje obecne warunki w jakich żyjesz w niczym nie róznią się od tych w jakich żyłes jako dziecko, są znajome i jak w dzieciństwie trudne i niemożliwe do przemiany tak i teraz twoje
przekonanie jest takie samo. Jednak od tego czasu wiele się zmienilo, jesteś już dorosła osoba i masz możliwości zmiany tego, tylko musisz sobie pozwolić na myslenie, iż potrafisz tego dokonac, jednak za cene ogromnego wyzbycia się ze współuzależnienia od osoby, która cie dziś krzywdzi.

Piszesz...”chciałem......... czy nie chciałem...zaakceptowałem wybór i słowa żony ...że jest kobietą niezalezną,że mąż ją ogranicza...” Tak, nie masz innego wyboru jak zaakceptować, ale nie musi to oznaczać, iż całkowicie ta akceptacja ciebie tylko ogranicza, masz możliwości by zarówno ją te wybory ograniczały, stawiając jej odpowiednie granice przeciw krzywdzie, masz mase możliwości, które możesz takie ograniczenia w życie wcielic… nie robisz tego, ponieważ lękowo trwasz w tym toksycznym związku… zabraniając sobie tym samym zmiane swojej sytuacji na lepszą, pozwalasz sam sobie nakładać na siebie kaptur pokutny, za winy jakie dokonałeś kiedys… stop… starczy samo obwiniania siebie za zachowania z przeszłości, twoja pokuta się skończyła w dniu kiedy rozpocząłeś proces samo przemiany siebie, kiedy zacząłeś jakis proces samorozwoju złych swoich agresywnych, przemocowych zachowań… nie potrafisz się z tych efektów cieszyc, bo wciąż pozwalasz żonie na usprawiedliwianie jej złych dziś zachowań twoim przeszłym już nie mającym znaczenia dziś…

Napoleon Boaparte kiedys powiedział: Samo zwycięstwo nic nie znaczy, trzeba umieć je wykorzystać.Nie potrafisz wykorzystac swojego zwycieństwa, iż własną pracą nad soba dokonałeś wielu przemianw swoim zachowaniu, nie chcesz sobie pozwolić cieszyć nim dlatego twoja żona to wykorzystuje przeciw tobie i samej sobie…w zamian tego doszukujesz się jeszcze w sobie wciąż uchybień, podpatrujesz autorytety moralne pod które sam by się chciał upodobnić, myśląć, iż jak byś był tak wierzący, dobry, mądry inaczej mówiąc DOSKONAŁY, to twoja żona by się zmieniła…

nic podobnego, błedne twoje myslenie wciąż będzie cie gnało w poszukiwanie coraz to lepszych i mocniejszych wzorców doskonałości, bo jedyną droga jest tylko uwierzenie iż zasługujesz bez względu na to kim jestes, co robisz, czy robiłeś na miłość, szacunek i wierność, na akceptacje takim jaki jestes…
Nie pozwalasz sobie na to, a żonie tym samym dajesz prawo do traktowania cie w ten sposób, czyli bez szacunku,
I dlatego piszesz tak a nie inaczej….” ,ja chyba najmniej z tych facetów naciskam”…,
Tak, to prawda, każdy robi tyle i pozwala sobie na ile jej druga osoba pozwoli, jak widzisz…ci inni nie pozwalają sobie, dlatego to twoja żona biega z telefonem przy sobie, bo może jej umknąc jakaś wiadomość, a ta osoba już nie będzie więcej się starac, dlatego ona się musi postarac o to by się dostosowac do tego co druga osoba jej narzuca..jak widać, nie jest osoba silną… ale na pewno od ciebie tak na dziś dzień…wie jak z Toba być, jak kierowac sytuacje, byś to ty „obrazowo” był tym kto ma przy sobie ten telefon i czekał na jej rozkazy”

Zmień myślenie, zacznij okazywac sam sobie szacunek, a twoja żona zacznie traktować cie tez z szacunkiem, tylko nie czekaj iż dokona się to od razu. Potrzeba czasu byś sam się nauczył tego, dlatego tak bardzo potrzebna cie jest terpia dla osób współuzaleznionych byś dziennie utwierdzał się w tym w jak chorych relacjach pozostajesz z żoną, na jakie chore relacje poprzez to narażacie swoje dzieci i z jakim przekazem one wejda w swoje dorosłe życie…

Pozdrawiam gorąco

Natura obdarzyła człowieka instynktem przetrwania dlatego człowiek potrafi się dostosować do róznych warunków w jakich przychodzi mu zyc. Czasami jednak jak nie ma prawidłowych wzorców wyniesionych z dzieciństwa, prawidłowego pojmowania i odróżniania dobra od zła jego adaptacja i trwanie w tym jest dla niego trudne do zmiany, nie ma bowiem zdrowego wykładnika jak powinien żyć i jak stawiac granice i jak tego dokonać. Prawdą jest to co mówi twój psycholog, że zyjąc w takich warunkach człowiek powoli uznaje je za swoje i zatraca granice, twoje obecne warunki w jakich żyjesz w niczym nie róznią się od tych w jakich żyłes jako dziecko, są znajome i jak w dzieciństwie trudne i niemożliwe do przemiany tak i teraz twoje
przekonanie jest takie samo. Jednak od tego czasu wiele się zmienilo, jesteś już dorosła osoba i masz możliwości zmiany tego, tylko musisz sobie pozwolić na myslenie, iż potrafisz tego dokonac, jednak za cene ogromnego wyzbycia się ze współuzależnienia od osoby, która cie dziś krzywdzi.

Piszesz...”chciałem......... czy nie chciałem...zaakceptowałem wybór i słowa żony ...że jest kobietą niezalezną,że mąż ją ogranicza...” Tak, nie masz innego wyboru jak zaakceptować, ale nie musi to oznaczać, iż całkowicie ta akceptacja ciebie tylko ogranicza, masz możliwości by zarówno ją te wybory ograniczały, stawiając jej odpowiednie granice przeciw krzywdzie, masz mase możliwości, które możesz takie ograniczenia w życie wcielic… nie robisz tego, ponieważ lękowo trwasz w tym toksycznym związku… zabraniając sobie tym samym zmiane swojej sytuacji na lepszą, pozwalasz sam sobie nakładać na siebie kaptur pokutny, za winy jakie dokonałeś kiedys… stop… starczy samo obwiniania siebie za zachowania z przeszłości, twoja pokuta się skończyła w dniu kiedy rozpocząłeś proces samo przemiany siebie, kiedy zacząłeś jakis proces samorozwoju złych swoich agresywnych, przemocowych zachowań… nie potrafisz się z tych efektów cieszyc, bo wciąż pozwalasz żonie na usprawiedliwianie jej złych dziś zachowań twoim przeszłym już nie mającym znaczenia dziś…

Napoleon Boaparte kiedys powiedział: Samo zwycięstwo nic nie znaczy, trzeba umieć je wykorzystać.Nie potrafisz wykorzystac swojego zwycieństwa, iż własną pracą nad soba dokonałeś wielu przemianw swoim zachowaniu, nie chcesz sobie pozwolić cieszyć nim dlatego twoja żona to wykorzystuje przeciw tobie i samej sobie…w zamian tego doszukujesz się jeszcze w sobie wciąż uchybień, podpatrujesz autorytety moralne pod które sam by się chciał upodobnić, myśląć, iż jak byś był tak wierzący, dobry, mądry inaczej mówiąc DOSKONAŁY, to twoja żona by się zmieniła…

nic podobnego, błedne twoje myslenie wciąż będzie cie gnało w poszukiwanie coraz to lepszych i mocniejszych wzorców doskonałości, bo jedyną droga jest tylko uwierzenie iż zasługujesz bez względu na to kim jestes, co robisz, czy robiłeś na miłość, szacunek i wierność, na akceptacje takim jaki jestes…
Nie pozwalasz sobie na to, a żonie tym samym dajesz prawo do traktowania cie w ten sposób, czyli bez szacunku,
I dlatego piszesz tak a nie inaczej….” ,ja chyba najmniej z tych facetów naciskam”…,
Tak, to prawda, każdy robi tyle i pozwala sobie na ile jej druga osoba pozwoli, jak widzisz…ci inni nie pozwalają sobie, dlatego to twoja żona biega z telefonem przy sobie, bo może jej umknąc jakaś wiadomość, a ta osoba już nie będzie więcej się starac, dlatego ona się musi postarac o to by się dostosowac do tego co druga osoba jej narzuca..jak widać, nie jest osoba silną… ale na pewno od ciebie tak na dziś dzień…wie jak z Toba być, jak kierowac sytuacje, byś to ty „obrazowo” był tym kto ma przy sobie ten telefon i czekał na jej rozkazy”

Zmień myślenie, zacznij okazywac sam sobie szacunek, a twoja żona zacznie traktować cie tez z szacunkiem, tylko nie czekaj iż dokona się to od razu. Potrzeba czasu byś sam się nauczył tego, dlatego tak bardzo potrzebna cie jest terpia dla osób współuzaleznionych byś dziennie utwierdzał się w tym w jak chorych relacjach pozostajesz z żoną, na jakie chore relacje poprzez to narażacie swoje dzieci i z jakim przekazem one wejda w swoje dorosłe życie…

Pozdrawiam gorąco

[Norbert1]

[bywalec]

Norbert dziekuje za zwrot, doprecyzuje by było bardziej zrozumiałe….
Ozeasz odniósł te słowa twoje Norbert do siebie, pisząc w odpowiedzi..” JA JEJ NIE PORZUCAM ANI NIE ZOSTAWIAM ,ONA TO ROBI ZE MNĄ” , odniosłam się do tych słów twoich jako, że są wymowniejsze, bliższe emocjom i odczuciom z tym związane,
jako ograniczenia, które sam nakłada na siebie, żona tylko robi to na co Ty Ozeaszu jej pozwalasz, a myśląc nie narzucam, nie zostawiam czyli akceptuje to…mylnie stwierdzam fakt, że ona mi to robi…ja tylko akceptuje jej niezależność, to co robi i jak żyje...

Prawdą jest zaś, iż tej akceptacji nie ma… by była musiałby pomimo sytuacji w jakiej jest umieć kochac żone mądrze, bez krzywdzenia siebie… a tego nie potrafi. Kocha żone miłością chorą, która krzywdzi i jego i jego żone nie pozwalając jej poczuć konsekwencji, i dzieci, które w ten sposób ucza się też chorego, toksycznego okazywania miłości, w której lęk przed byciem samemu zmusza do akceptacji krzywdzenia mnie przez innych, do trwania i akceptowania czegoś czego nie powinno się akceptowac.
To smutne, ale tak potrafimy trwac i żyć w toksycznym związku latami z przekonaniem, iż nie mamy wpływu na to co się w naszym zyciu dzieje, bo sami lękowo przed porzuceniem przez ta osobe jak się nie dostosujemy do reguł gry sami zniewalamy. Dlatego terapia wyjścia z takiego przekonania jest podstawą by coś się w naszym zyciu zmieniło…

Norbert dziekuje za zwrot, doprecyzuje by było bardziej zrozumiałe….
Ozeasz odniósł te słowa twoje Norbert do siebie, pisząc w odpowiedzi..” JA JEJ NIE PORZUCAM ANI NIE ZOSTAWIAM ,ONA TO ROBI ZE MNĄ” , odniosłam się do tych słów twoich jako, że są wymowniejsze, bliższe emocjom i odczuciom z tym związane,
jako ograniczenia, które sam nakłada na siebie, żona tylko robi to na co Ty Ozeaszu jej pozwalasz, a myśląc nie narzucam, nie zostawiam czyli akceptuje to…mylnie stwierdzam fakt, że ona mi to robi…ja tylko akceptuje jej niezależność, to co robi i jak żyje...

Prawdą jest zaś, iż tej akceptacji nie ma… by była musiałby pomimo sytuacji w jakiej jest umieć kochac żone mądrze, bez krzywdzenia siebie… a tego nie potrafi. Kocha żone miłością chorą, która krzywdzi i jego i jego żone nie pozwalając jej poczuć konsekwencji, i dzieci, które w ten sposób ucza się też chorego, toksycznego okazywania miłości, w której lęk przed byciem samemu zmusza do akceptacji krzywdzenia mnie przez innych, do trwania i akceptowania czegoś czego nie powinno się akceptowac.
To smutne, ale tak potrafimy trwac i żyć w toksycznym związku latami z przekonaniem, iż nie mamy wpływu na to co się w naszym zyciu dzieje, bo sami lękowo przed porzuceniem przez ta osobe jak się nie dostosujemy do reguł gry sami zniewalamy. Dlatego terapia wyjścia z takiego przekonania jest podstawą by coś się w naszym zyciu zmieniło…

[Elżbieta1974]

Ozeasz, to naprawdę jest żałosne!!!! Czy Ty, czy Wy choć przez chwilę pomyśleliście o Waszych dzieciach, o przekazywanych im wzorcach????? Jak to "podzielicie się nimi, Ty sobie weźmiesz córkę, żona syna" i co?????? Gdzie tu odpowiedzialność???? Gdzie dorosłość???? To gorsze i bardziej żałosne niż przedszkole!!!! Poza czubkami własnych nosów coś jeszcze widzicie???? Może należy zacząć żyć w prawdzie? Moze czas wydorośleć!! To wszystko zakrawa na okropną obłudę lub na chorobę z Twojej strony. Polecam książkę "Miłość potrzebuje stanowczości" - James C. Dobson. Jedna z opisanych tam bohaterek Linda, aby mąż nie rozwiódł sie z nią, pozwoliła, aby w ich domu mąż sypiał ze swoją kochanką? Twoja sytuacja jest trochę analogiczna. Przeczytaj co stało się potem!!!!

Nie chciałabym tu nikogo obrazić, ale zasłanianie się tylko modlitwą i czekanie z załamanymi rękami na cud jest naprawdę żałosne i przypomina mi do bólu opowiedziany dawno temu przez ksiedza na lekcji religii dowcip: "Podczas powodzi jeden bardzo wierzący człowiek założył sie z sąsiadami, że może i cała wieś zostanie zalana, ale jego dom i on ocaleje, bo przecież on sie tak gorliwie modli, i tak bardzo kocha Boga. Początkowo pozostali mieszkańcy żartowali z niego, potem prosili, aby uciekał z nimi, gdy woda podeszła pod dach jego domu zawołali na pomoc amfibię, zeby ratownicy pomogli mu się wydostać z domu, ale on wciąż trwał przy swoim, w końcu nadleciał samolot, a ten nadal nic, trwał w swoim uporze, ze Bóg mu nie pozwoli zginąć. W końcu dom został zatopiony, a nieszczęśnik po śmierci staje u stóp Boga i pyta: Boże jak to możliwe??? Tak bardzo Cię kochałem całym moim życiem, a Ty mi nie pomogłeś. Wtedy Bóg popatrzył na nieszczęśnika i tak mu rzecze: pomogłem pyszny głupcze, pomogłem wiele razy razy, narażałem nawet życie ratowników i pilota, aby oalić Twoje życie, a Ty nic!!! Twoja pycha cię zgubiła."

Popatrz na życie innych Sycharowiczów i z nich weź przykład, poczytaj posty Mirakulum, Uli (to są wzorce do naśladowania), owszem modlą się gorliwie, ale zmieły swoje życie, wyznaczyły granice, postawiły jasen zasady!!! Czasem te zasady powadzą do zwycięstwa zgodnego z naszymi marzeniami (tak jak w przypadku Uli), czasem zaś Bóg ma inny plan dla nas, inaczej kieruje naszym życiem, chociaż w Bogu zawsze odnosimy zwycięstwo.

A tak z innej beczki jest taka legenda dla dzieci, o tym jak Pan Jezus ze świętym Piotrem wędrowali po świecie. Podczas wędrówki zatrzymywali się w różnych miejscach na noclegi. Pierwszą noc spędzili u gospodarzy mających winnice. To byli bardzo dobrzy, bogobojni ludzie; mieli oni syna, z którego byli bardzo dumni. Odkladali pieniądze na studia dla syna, im marzeniem było, aby został prawnikiem, gdyż uważali, ze praca w winnicy jest bardzo ciężka. Z niecierpliwością czekali na zbiory z winnicy, aby dołożyć brakującą kwotę i posłać syna na studia. Tej nocy, gdy Jezus z Piotrem spali w ich domu nadciągnęła nad okolicę potężna nawałnica i zniszczyła wszystkie plony, zniszczyła również doszczętnie winnicę owych ludzi. Rano św. Piotr nie mógł uwierzyć własnym oczom, gdy zoaczył zniszczoną winnicę, smutek gospodarzy i ich syna. Nawet odmówił zjedzenia śniadania z gospodarzami, gdyż jak najszybciej chciał wyjść z ich domu.
Następnego dnia Jezus z Piotrem zawędrowali na noc do pewnego pustelnika, który kiedyś był bardzo bogaty. Jednak - jak sam stwierdził - odnalazł w swoim życiu Boga, więc rozdał swój cały majątek, zamieszkał w małej pustelni i tam przez większą część czasu rozmawiał z Bogiem. Gdy ów pustelnik zaprosił Jezusa i Piotra do wierzeczy na stole postawił przed nimi drogocenny dzban z winem, tłumacząc, iż zostawił go sobie na pamiątkę, aby przypominał mu o czasach jego bogactwa i aby mógł pokazać swym gościom jak wielkie bogactwa kiedyś posiadał. Gdy następnego dnia rano pustelnik próbował namówić Pana Jezusa i Piotra na śniadaie, tym razem to Pan Jezus, udał że bardzo się spieszą i odmówił zjedzenia posiłku. Gdy Pan Jezus i Piotr uszli kawałek drogi Pan Jezus zatrzymał się przy źródełku, wyciągnął z kieszeni swej sukni ów drogocenny dzban i poprosił Piotra by ten napełnił go wodą i podał im do picia.
Piotra znów ogarnęło wielkie zdumienie, ale wciąż milczał.
Wieczorem po całodziennej wędrówce Pan Jezus dotarł z Piotrem do małego miasteczka. Całe miastezko było pogrążone we śnie, na ulicy spotkali tylko jednego człowieka, który był kompletnie pijany. Jezus podszedł do niego i poprosił "daj nam nocleg". Ale pijak tylko smutno się usmiechnął i rzekł "a Ty nakarm moje dzieci", wtedy Jezus wyciągnął z kieszeni ów drogocenny dzban i dał go pijakowi. A ten padł przed Nim na kolana i zalał się łzami. Jezus rzekł "idź nakarm dzieci".
Ponieważ wszyscy w miasteczku spali, Jezus z Piotrem powędrowali dalej, u stóp góry rozpalili ognisko i usiedli przy nim strudzeni. Wtedy dopiero Piotr odważył się i rzekł: Tyś mój Pan i Bóg, wierzę w Twą mądrość i ufam Ci bezgranicznie, ale nie rozumiem, nic nie rozumiem. Wtedy w ognisku Piotr zobaczył następujące sceny najpierw syna gospodarzy winnicy, który pijany i zły włóczy się nocą po pustym mieście. A Jezus rzekł: Syn gspodarzy skończył Prawo, został w wielkim mieście, jednak zapomniał o tym czego nauczyli go rodzice, zatracił się w chciwości, bogactwie, oszustwach i życie stało się dla niego bez wartości - to scenariusz gdyby syn ukończył prawo, ale Bóg inaczej pokierował życiem tych ludzi, zobacz syn pomógł rodzicom odbudować winnice, wydoroślał, został z nimi, ożenił się, ma dzieci, a jego rodzice codziennie chwalą Boga za taki skarb jakim jest ich dziecko.
Potem oczom Piotra w ognisku ukazał się ów pustelnik, który rzekomo większość czasu spędzał na modlitwie. Pustelnik klęczał zadumany obok skały, na której stał.... ów drogocenny dzban.... I znów Jezus rzekł : zabierając mu dzban, pomogłem mu odnaleźć mojego Ojca.
A potem Piotr ujrzał w ognisku dobrego troskliwego człowieka, który całuje na dobranoc swoje dziecko i żonę, jest dobry i uczciwy, więc zakłada, ze wszyscy tacy są, niestety jego wspólnik w interesach okazał sie oszustem i zostawił go z długami. Piotr rozpoznał w owym człowieku owego pijaka, a Jezus rzekł: pomogłem mu nakarmić dzieci i wrócić na dobrą drogę, on nigdy nie przestanie być uczciwy."

Wnioski wyciągnij Ozeaszu sam, pozdrawiam i życzę podejmowania mądrych decyzji.

Ozeasz, to naprawdę jest żałosne!!!! Czy Ty, czy Wy choć przez chwilę pomyśleliście o Waszych dzieciach, o przekazywanych im wzorcach????? Jak to "podzielicie się nimi, Ty sobie weźmiesz córkę, żona syna" i co?????? Gdzie tu odpowiedzialność???? Gdzie dorosłość???? To gorsze i bardziej żałosne niż przedszkole!!!! Poza czubkami własnych nosów coś jeszcze widzicie???? Może należy zacząć żyć w prawdzie? Moze czas wydorośleć!! To wszystko zakrawa na okropną obłudę lub na chorobę z Twojej strony. Polecam książkę "Miłość potrzebuje stanowczości" - James C. Dobson. Jedna z opisanych tam bohaterek Linda, aby mąż nie rozwiódł sie z nią, pozwoliła, aby w ich domu mąż sypiał ze swoją kochanką? Twoja sytuacja jest trochę analogiczna. Przeczytaj co stało się potem!!!!

Nie chciałabym tu nikogo obrazić, ale zasłanianie się tylko modlitwą i czekanie z załamanymi rękami na cud jest naprawdę żałosne i przypomina mi do bólu opowiedziany dawno temu przez ksiedza na lekcji religii dowcip: "Podczas powodzi jeden bardzo wierzący człowiek założył sie z sąsiadami, że może i cała wieś zostanie zalana, ale jego dom i on ocaleje, bo przecież on sie tak gorliwie modli, i tak bardzo kocha Boga. Początkowo pozostali mieszkańcy żartowali z niego, potem prosili, aby uciekał z nimi, gdy woda podeszła pod dach jego domu zawołali na pomoc amfibię, zeby ratownicy pomogli mu się wydostać z domu, ale on wciąż trwał przy swoim, w końcu nadleciał samolot, a ten nadal nic, trwał w swoim uporze, ze Bóg mu nie pozwoli zginąć. W końcu dom został zatopiony, a nieszczęśnik po śmierci staje u stóp Boga i pyta: Boże jak to możliwe??? Tak bardzo Cię kochałem całym moim życiem, a Ty mi nie pomogłeś. Wtedy Bóg popatrzył na nieszczęśnika i tak mu rzecze: pomogłem pyszny głupcze, pomogłem wiele razy razy, narażałem nawet życie ratowników i pilota, aby oalić Twoje życie, a Ty nic!!! Twoja pycha cię zgubiła."

Popatrz na życie innych Sycharowiczów i z nich weź przykład, poczytaj posty Mirakulum, Uli (to są wzorce do naśladowania), owszem modlą się gorliwie, ale zmieły swoje życie, wyznaczyły granice, postawiły jasen zasady!!! Czasem te zasady powadzą do zwycięstwa zgodnego z naszymi marzeniami (tak jak w przypadku Uli), czasem zaś Bóg ma inny plan dla nas, inaczej kieruje naszym życiem, chociaż w Bogu zawsze odnosimy zwycięstwo.

A tak z innej beczki jest taka legenda dla dzieci, o tym jak Pan Jezus ze świętym Piotrem wędrowali po świecie. Podczas wędrówki zatrzymywali się w różnych miejscach na noclegi. Pierwszą noc spędzili u gospodarzy mających winnice. To byli bardzo dobrzy, bogobojni ludzie; mieli oni syna, z którego byli bardzo dumni. Odkladali pieniądze na studia dla syna, im marzeniem było, aby został prawnikiem, gdyż uważali, ze praca w winnicy jest bardzo ciężka. Z niecierpliwością czekali na zbiory z winnicy, aby dołożyć brakującą kwotę i posłać syna na studia. Tej nocy, gdy Jezus z Piotrem spali w ich domu nadciągnęła nad okolicę potężna nawałnica i zniszczyła wszystkie plony, zniszczyła również doszczętnie winnicę owych ludzi. Rano św. Piotr nie mógł uwierzyć własnym oczom, gdy zoaczył zniszczoną winnicę, smutek gospodarzy i ich syna. Nawet odmówił zjedzenia śniadania z gospodarzami, gdyż jak najszybciej chciał wyjść z ich domu.
Następnego dnia Jezus z Piotrem zawędrowali na noc do pewnego pustelnika, który kiedyś był bardzo bogaty. Jednak - jak sam stwierdził - odnalazł w swoim życiu Boga, więc rozdał swój cały majątek, zamieszkał w małej pustelni i tam przez większą część czasu rozmawiał z Bogiem. Gdy ów pustelnik zaprosił Jezusa i Piotra do wierzeczy na stole postawił przed nimi drogocenny dzban z winem, tłumacząc, iż zostawił go sobie na pamiątkę, aby przypominał mu o czasach jego bogactwa i aby mógł pokazać swym gościom jak wielkie bogactwa kiedyś posiadał. Gdy następnego dnia rano pustelnik próbował namówić Pana Jezusa i Piotra na śniadaie, tym razem to Pan Jezus, udał że bardzo się spieszą i odmówił zjedzenia posiłku. Gdy Pan Jezus i Piotr uszli kawałek drogi Pan Jezus zatrzymał się przy źródełku, wyciągnął z kieszeni swej sukni ów drogocenny dzban i poprosił Piotra by ten napełnił go wodą i podał im do picia.
Piotra znów ogarnęło wielkie zdumienie, ale wciąż milczał.
Wieczorem po całodziennej wędrówce Pan Jezus dotarł z Piotrem do małego miasteczka. Całe miastezko było pogrążone we śnie, na ulicy spotkali tylko jednego człowieka, który był kompletnie pijany. Jezus podszedł do niego i poprosił "daj nam nocleg". Ale pijak tylko smutno się usmiechnął i rzekł "a Ty nakarm moje dzieci", wtedy Jezus wyciągnął z kieszeni ów drogocenny dzban i dał go pijakowi. A ten padł przed Nim na kolana i zalał się łzami. Jezus rzekł "idź nakarm dzieci".
Ponieważ wszyscy w miasteczku spali, Jezus z Piotrem powędrowali dalej, u stóp góry rozpalili ognisko i usiedli przy nim strudzeni. Wtedy dopiero Piotr odważył się i rzekł: Tyś mój Pan i Bóg, wierzę w Twą mądrość i ufam Ci bezgranicznie, ale nie rozumiem, nic nie rozumiem. Wtedy w ognisku Piotr zobaczył następujące sceny najpierw syna gospodarzy winnicy, który pijany i zły włóczy się nocą po pustym mieście. A Jezus rzekł: Syn gspodarzy skończył Prawo, został w wielkim mieście, jednak zapomniał o tym czego nauczyli go rodzice, zatracił się w chciwości, bogactwie, oszustwach i życie stało się dla niego bez wartości - to scenariusz gdyby syn ukończył prawo, ale Bóg inaczej pokierował życiem tych ludzi, zobacz syn pomógł rodzicom odbudować winnice, wydoroślał, został z nimi, ożenił się, ma dzieci, a jego rodzice codziennie chwalą Boga za taki skarb jakim jest ich dziecko.
Potem oczom Piotra w ognisku ukazał się ów pustelnik, który rzekomo większość czasu spędzał na modlitwie. Pustelnik klęczał zadumany obok skały, na której stał.... ów drogocenny dzban.... I znów Jezus rzekł : zabierając mu dzban, pomogłem mu odnaleźć mojego Ojca.
A potem Piotr ujrzał w ognisku dobrego troskliwego człowieka, który całuje na dobranoc swoje dziecko i żonę, jest dobry i uczciwy, więc zakłada, ze wszyscy tacy są, niestety jego wspólnik w interesach okazał sie oszustem i zostawił go z długami. Piotr rozpoznał w owym człowieku owego pijaka, a Jezus rzekł: pomogłem mu nakarmić dzieci i wrócić na dobrą drogę, on nigdy nie przestanie być uczciwy."

Wnioski wyciągnij Ozeaszu sam, pozdrawiam i życzę podejmowania mądrych decyzji.

[Ozeasz]

Czuję się jakbyście mnie potraktowali prądem, uuufff już mi lepiej teraz czuje że żyje .Piszecie ,za co dziękuję,że trzeba tak,a tak ,że granice postawić,że galoty założyć ,że szanować się mam,nie dać się manipulować , już to pisałem ,gdybym wiedział jak to wszystko zastosować w moim przypadku ,nie było by mnie tu . Jestem na którejś z rzędu terapii , we wspólnocie,poszukując drogi dla naszego małżeństwa od lat 17-stu,potykając się jako dziecko alkoholika ,potykając się o swoje słabości ,idąc jak ślepy ,obijam się o różne przeszkody .Cel znam, zbawienie, ale nic poza tym .Utkwiło mi to co mówiła nam matematyczka,że nie można znaleźć błędu w swoim zadaniu,bo nie umiemy posługiwać się inna logiką w poszukiwaniu błędu niż ta która nas w ten błąd wprowadziła ,bo to nasza logika to ktoś z zewnątrz może zobaczyć .Fajnie że widzicie mój problem ,JA CZUJE ŻE ON JEST ,ALE JAK POWIETRZE KTÓREGO SIĘ NIE DA ZŁAPAĆ RĘKOMA ,TAK JA NIE MOGĘ .Kurde ,poczułem się jak Hiob ,aleś to spieprzył, to dlatego tak masz mówią przyjaciele ,może w moim przypadku to prawda ?

Czuję się jakbyście mnie potraktowali prądem, uuufff już mi lepiej teraz czuje że żyje .Piszecie ,za co dziękuję,że trzeba tak,a tak ,że granice postawić,że galoty założyć ,że szanować się mam,nie dać się manipulować , już to pisałem ,gdybym wiedział jak to wszystko zastosować w moim przypadku ,nie było by mnie tu . Jestem na którejś z rzędu terapii , we wspólnocie,poszukując drogi dla naszego małżeństwa od lat 17-stu,potykając się jako dziecko alkoholika ,potykając się o swoje słabości ,idąc jak ślepy ,obijam się o różne przeszkody .Cel znam, zbawienie, ale nic poza tym .Utkwiło mi to co mówiła nam matematyczka,że nie można znaleźć błędu w swoim zadaniu,bo nie umiemy posługiwać się inna logiką w poszukiwaniu błędu niż ta która nas w ten błąd wprowadziła ,bo to nasza logika to ktoś z zewnątrz może zobaczyć .Fajnie że widzicie mój problem ,JA CZUJE ŻE ON JEST ,ALE JAK POWIETRZE KTÓREGO SIĘ NIE DA ZŁAPAĆ RĘKOMA ,TAK JA NIE MOGĘ .Kurde ,poczułem się jak Hiob ,aleś to spieprzył, to dlatego tak masz mówią przyjaciele ,może w moim przypadku to prawda ?

[Danka 9]

Cytat:

Czuję się jakbyście mnie potraktowali prądem, uuufff już mi lepiej teraz czuje że żyje .Piszecie ,za co dziękuję,że trzeba tak,a tak ,że granice postawić,że galoty założyć ,że szanować się mam,nie dać się manipulować , już to pisałem ,gdybym wiedział jak to wszystko zastosować w moim przypadku ,nie było by mnie tu .

Ozeaszu, czasem trzeba mocnych słow by wyrwać z letargu
juz wiesz co chcialbyć
ale jak? tego sie uczyłam jak tabliczki mnożenia....książki
grupa wsparcia...dla wspoluzaleznionych
dobre rzeczy dla siebie

nie wiem czy Ty to słyszysz i czy chcesz slyszec...te nasze wskazówki..
najlepsze lusta to grupa ludzi, jak tutaj....
pytasz jak, my odpowiadamy, ...a Ty dalej ze nie wiesz....może jedna terapia dda to za mało....leczenie często trwa latami

Jak w bajce ktora opisala Elzebieta, nie marnuj szansy, tylko wsiadaj do szalupy ktora podsuwa Pan Bóg.
Fajnie ze piszesz, ze szulasz pomocy.

Z Bogiem!

Cytat:

Czuję się jakbyście mnie potraktowali prądem, uuufff już mi lepiej teraz czuje że żyje .Piszecie ,za co dziękuję,że trzeba tak,a tak ,że granice postawić,że galoty założyć ,że szanować się mam,nie dać się manipulować , już to pisałem ,gdybym wiedział jak to wszystko zastosować w moim przypadku ,nie było by mnie tu .

Ozeaszu, czasem trzeba mocnych słow by wyrwać z letargu
juz wiesz co chcialbyć
ale jak? tego sie uczyłam jak tabliczki mnożenia....książki
grupa wsparcia...dla wspoluzaleznionych
dobre rzeczy dla siebie

nie wiem czy Ty to słyszysz i czy chcesz slyszec...te nasze wskazówki..
najlepsze lusta to grupa ludzi, jak tutaj....
pytasz jak, my odpowiadamy, ...a Ty dalej ze nie wiesz....może jedna terapia dda to za mało....leczenie często trwa latami

Jak w bajce ktora opisala Elzebieta, nie marnuj szansy, tylko wsiadaj do szalupy ktora podsuwa Pan Bóg.
Fajnie ze piszesz, ze szulasz pomocy.

Z Bogiem!

[Norbert1]

[Ozeasz]

To chyba wy nie słuchacie tego co mówię,czy raczej pisze.Co to znaczy twardą miłość w praktyce ,co to znaczy dość tego co robisz ,tak to ja mówiłem na początku i usłyszałem to s......j co tu jeszcze robisz .dojrzałem do tego że może się nie zmienić,że może do mnie nie wrócić ,do tego że może trzeba kochać na odległość .Ale to nie znaczy że wiem co mam zrobić i jaki to skutek przyniesie,to ja jestem odpowiedzialny za rodzinę i ja się będę kiedyś tłumaczył z decyzji które podjąłem . Dla mnie takim wyborem jest separacja co innego nie wiem? ,może ja jakiś niekumaty jestem ,staram się zrozumieć co piszecie, ale chyba nie umiem ,nie widzę tego ,nie że nie chcę.

a na żadnej terapii dda nie byłem ,jak wspomniałem o tym terapeucie to powiedział że zepsuł bym to co do teraz zbudowaliśmy,no i być tu mądry i pisz wiersze jeden mówi -tylko separacja ,inny że przenigdy jeszcze inny że to zależy od sytuacji, ręce opadają.

To chyba wy nie słuchacie tego co mówię,czy raczej pisze.Co to znaczy twardą miłość w praktyce ,co to znaczy dość tego co robisz ,tak to ja mówiłem na początku i usłyszałem to s......j co tu jeszcze robisz .dojrzałem do tego że może się nie zmienić,że może do mnie nie wrócić ,do tego że może trzeba kochać na odległość .Ale to nie znaczy że wiem co mam zrobić i jaki to skutek przyniesie,to ja jestem odpowiedzialny za rodzinę i ja się będę kiedyś tłumaczył z decyzji które podjąłem . Dla mnie takim wyborem jest separacja co innego nie wiem? ,może ja jakiś niekumaty jestem ,staram się zrozumieć co piszecie, ale chyba nie umiem ,nie widzę tego ,nie że nie chcę.

a na żadnej terapii dda nie byłem ,jak wspomniałem o tym terapeucie to powiedział że zepsuł bym to co do teraz zbudowaliśmy,no i być tu mądry i pisz wiersze jeden mówi -tylko separacja ,inny że przenigdy jeszcze inny że to zależy od sytuacji, ręce opadają.

[Norbert1]

[Mirakulum]

Słonia jemy po kawałku ,

a ty od razu z armatami wyskakujesz ------separacja------ może i tak , ale czy formalna?? czy teraz.???

Pisałeś , że dajesz żonie pieniądze - a gdyby granica - oznaczała stop z pieniędzmi ??

co by się działo ??czego się boisz, by tego nie zrobić ??

Słonia jemy po kawałku ,

a ty od razu z armatami wyskakujesz ------separacja------ może i tak , ale czy formalna?? czy teraz.???

Pisałeś , że dajesz żonie pieniądze - a gdyby granica - oznaczała stop z pieniędzmi ??

co by się działo ??czego się boisz, by tego nie zrobić ??

[mada27]

Są chyba różne terapie i różne nurty, mój terapeuta też nie jest za tym zeby chodzić na grupy dda podczas trwania terapii indywidualnej.

Są chyba różne terapie i różne nurty, mój terapeuta też nie jest za tym zeby chodzić na grupy dda podczas trwania terapii indywidualnej.

[Mirakulum]

W Gdańsku jest taka praktyka , terapia grupowa plus terapia indywidualna z jednym z terapeutów prowadzącym takie grupy -- i nie płacisz , bo to z ubezpieczenia.

W Gdańsku jest taka praktyka , terapia grupowa plus terapia indywidualna z jednym z terapeutów prowadzącym takie grupy -- i nie płacisz , bo to z ubezpieczenia.