[nałóg]

Porozumienie bez przemocy................. to tak nazywają specjaliści.
Ja polecam na początek "Jak mówić by nas dzieci słuchały,jak łśuchąć by do nas mówiły".
I niech tytuł nie odstrasza.......jest o dzieciach.............ale w relacjach z dorosłymi są takie same zasady

Porozumienie bez przemocy................. to tak nazywają specjaliści.
Ja polecam na początek "Jak mówić by nas dzieci słuchały,jak łśuchąć by do nas mówiły".
I niech tytuł nie odstrasza.......jest o dzieciach.............ale w relacjach z dorosłymi są takie same zasady

[Kami]

Dziękuje za wasze rady i pomoc...
Mam chęć i siłe do zmiany siebie... ale czasem mam też kryzys tak jak dzisiaj.... Jest mi trak potwornie przykro i smutno! Byliśmy na kilkudniowym wyjeździe i przez te kilka dni było miło, obydwoje staraliśmy się odbudować nasze relację...ale oczywiście wracając do domu znów zakończyliśmy wyjazd nieporozumieniem, milczeniem, złością.... a na dodatek był to dzień w którym obchodziliśmy naszą 3 rocznice ślubu..... Ręce mi opadają i chce mi się płakać... Nie wiem jak mam rozmawiać, postępować żeby budować... Zamiast okazać sobie miłosć to my znów tracimy czas...na głupstwa... złości mnie to wszystko, czuje bezradność i nie potrafię znaleźć wyjścia z tego wszystkiego....próbowaliśmy na różna sposoby pomóc sobie sami...ale chyba nie potrafimy!!! Nie potrafimy mówić o swoich emocjach, oczekiwaniach, nie akceptujemy chyba siebie... ja już nie mam siły się nad tym zastanawiać gdzie jest błąd...bo każda próba kończy się rozczarowaniem, złoðcią.... Nie radze sobie z tym, czuje się tak bezradnie że chyba jedyna możliwa postawa na jaką mnie stać to obojętność z bólem w sercu....
:( prosze o modlitwę.....

Dziękuje za wasze rady i pomoc...
Mam chęć i siłe do zmiany siebie... ale czasem mam też kryzys tak jak dzisiaj.... Jest mi trak potwornie przykro i smutno! Byliśmy na kilkudniowym wyjeździe i przez te kilka dni było miło, obydwoje staraliśmy się odbudować nasze relację...ale oczywiście wracając do domu znów zakończyliśmy wyjazd nieporozumieniem, milczeniem, złością.... a na dodatek był to dzień w którym obchodziliśmy naszą 3 rocznice ślubu..... Ręce mi opadają i chce mi się płakać... Nie wiem jak mam rozmawiać, postępować żeby budować... Zamiast okazać sobie miłosć to my znów tracimy czas...na głupstwa... złości mnie to wszystko, czuje bezradność i nie potrafię znaleźć wyjścia z tego wszystkiego....próbowaliśmy na różna sposoby pomóc sobie sami...ale chyba nie potrafimy!!! Nie potrafimy mówić o swoich emocjach, oczekiwaniach, nie akceptujemy chyba siebie... ja już nie mam siły się nad tym zastanawiać gdzie jest błąd...bo każda próba kończy się rozczarowaniem, złoðcią.... Nie radze sobie z tym, czuje się tak bezradnie że chyba jedyna możliwa postawa na jaką mnie stać to obojętność z bólem w sercu....
:( prosze o modlitwę.....

[bywalec]

[Mirakulum]

Kami a czytałaś " Miłość i wojna" J. Eldredga ???

polecam

Kami a czytałaś " Miłość i wojna" J. Eldredga ???

polecam

[Kami]

na pewno nie rozumiemy swoich potrzeb.... od dłuższego czasu nic innego nie czuja jak rozczarowanie, fustrację, złosć, gniew... Wpadlam w taki wir, że kolejna taka sytuacja potęguje te uczucia i nic więcej. Po ostatniej sytuacji, mojim kolejnym doświadczeniem i wiedzą jest to że należy unikać rozmów z moim mężem...bo to prowadzi tylko do jednego!
czyli należy włączyć bieg wsteczny, wyzerować oczekiwania i udawać roślinke bo innej rady nie ma, kiedy każdy kontakt przynosi wewnętrzny ból.
Nie umiem znaleźć innego spsosobu, jak taki - aby sie wycofać i życ na płaszczyźnie zrobiłeś- kupiłeś-pomożesz-podasz...
ale pytanie czy tak się da???

[ Dodano: 2011-10-05, 17:03 ]
Mirakulum - dziękuje za polecenie - nie czytałam, jak tylko trochę sie uspokoje wewnętrznie to zdobędę i poczytam....

na pewno nie rozumiemy swoich potrzeb.... od dłuższego czasu nic innego nie czuja jak rozczarowanie, fustrację, złosć, gniew... Wpadlam w taki wir, że kolejna taka sytuacja potęguje te uczucia i nic więcej. Po ostatniej sytuacji, mojim kolejnym doświadczeniem i wiedzą jest to że należy unikać rozmów z moim mężem...bo to prowadzi tylko do jednego!
czyli należy włączyć bieg wsteczny, wyzerować oczekiwania i udawać roślinke bo innej rady nie ma, kiedy każdy kontakt przynosi wewnętrzny ból.
Nie umiem znaleźć innego spsosobu, jak taki - aby sie wycofać i życ na płaszczyźnie zrobiłeś- kupiłeś-pomożesz-podasz...
ale pytanie czy tak się da???

[ Dodano: 2011-10-05, 17:03 ]
Mirakulum - dziękuje za polecenie - nie czytałam, jak tylko trochę sie uspokoje wewnętrznie to zdobędę i poczytam....

[bywalec]

[nałóg]

[Jarek321]

Cytat:

Że jak się "odkuje",jak zarobi trochę kasy,jak unormuje trochę swoje relacje z żoną i dziećmi to wtedy pójdzie.............................. Mineło chyba ze dwa lata........................ nie miał czasu................ dziś już nie żyje.Poprostu sie zapił i umarł na coś tam................. Zapytasz jaki to ma związek z Tobą???? On nie zdążył....................... bo bo.........bo coś tam........... A Ty zdążysz????

Polecam do rozwagi wszystkim, którym na drodze stoją (przykładowo):
- zły mąż (nic nie rozumie, nie zmieni się nigdy, nie rozumie mnie, moich potrzeb, nie odejdzie od kochanki)
- zła żona (jak wyżej)
- brak pieniędzy (instytucji pomagających za darmo też jednak trochę jest)
- brak czasu (kłania się dobra organizacja czasu)
- efekt cieplarniany, PiS, PO, SLD, Palikot, Żydzi, postkomuna, masoni, geje i cykliści* (nie masz na to wpływu)

*niepotrzebne skreślić

Cytat:

Że jak się "odkuje",jak zarobi trochę kasy,jak unormuje trochę swoje relacje z żoną i dziećmi to wtedy pójdzie.............................. Mineło chyba ze dwa lata........................ nie miał czasu................ dziś już nie żyje.Poprostu sie zapił i umarł na coś tam................. Zapytasz jaki to ma związek z Tobą???? On nie zdążył....................... bo bo.........bo coś tam........... A Ty zdążysz????

Polecam do rozwagi wszystkim, którym na drodze stoją (przykładowo):
- zły mąż (nic nie rozumie, nie zmieni się nigdy, nie rozumie mnie, moich potrzeb, nie odejdzie od kochanki)
- zła żona (jak wyżej)
- brak pieniędzy (instytucji pomagających za darmo też jednak trochę jest)
- brak czasu (kłania się dobra organizacja czasu)
- efekt cieplarniany, PiS, PO, SLD, Palikot, Żydzi, postkomuna, masoni, geje i cykliści* (nie masz na to wpływu)

*niepotrzebne skreślić

[Kami]

dziękuje za wasze odpowiedzi....
macie wszyscy rację ... nic mi nie da, że stanę się bierna i będę się wycofywać... Ale czy mogę pozwolić sobie na chwilę zwątpienia, zmęczenia!! dzisiaj mam już siłę i pozytywne nastwienie, chce się zmieniać i na tym się skupiam! Ale czasem przychodzi ogromne zmęczenie tym wszystkim i chyba nie chodzi o to, żeby udawać (mam chyba prawo poczuć to zmęczenie i bezradnosć)...
Wczoraj mój mąż przygotował klację, pięknie wszystko zorganizował...widać że mu zależy -ale niestety psychicznie, duchowo było ciężko,...próbowałam nawiązywać rozmowę ale był milczący, wycofany...kompletnie nie widziałam jak mam się zachować... Chciałam dać mu odczuć że jestem wdzięczna...ale on tak jakby chciał i nie chciał to słyszeć... Strasznie trudne to dla mnie, dla mojego męża pewnie również - bo widzę jak to przeżywa. Próbowałam rozmawiać na spokojnie wyjaśnić sobie skąd takie emocje się w nas pojawiły, ale nie chciał nie potrafił...a jeśli coś powiedział to w formie zarzutu i w emocjach....
Prosze o modlitwę....

dziękuje za wasze odpowiedzi....
macie wszyscy rację ... nic mi nie da, że stanę się bierna i będę się wycofywać... Ale czy mogę pozwolić sobie na chwilę zwątpienia, zmęczenia!! dzisiaj mam już siłę i pozytywne nastwienie, chce się zmieniać i na tym się skupiam! Ale czasem przychodzi ogromne zmęczenie tym wszystkim i chyba nie chodzi o to, żeby udawać (mam chyba prawo poczuć to zmęczenie i bezradnosć)...
Wczoraj mój mąż przygotował klację, pięknie wszystko zorganizował...widać że mu zależy -ale niestety psychicznie, duchowo było ciężko,...próbowałam nawiązywać rozmowę ale był milczący, wycofany...kompletnie nie widziałam jak mam się zachować... Chciałam dać mu odczuć że jestem wdzięczna...ale on tak jakby chciał i nie chciał to słyszeć... Strasznie trudne to dla mnie, dla mojego męża pewnie również - bo widzę jak to przeżywa. Próbowałam rozmawiać na spokojnie wyjaśnić sobie skąd takie emocje się w nas pojawiły, ale nie chciał nie potrafił...a jeśli coś powiedział to w formie zarzutu i w emocjach....
Prosze o modlitwę....

[bywalec]

[syjon]

Od jakiegoś czasu czytam forum i temat mnie trochę zainteresował dlatego pozwolę sobie dodać swój wątek. Kami skoro napisałaś, że kłótnie zdarzają się już "rzadziej" śmiem przypuszczać, że efekt kłótni i zachowanie (spokojnego męża ) które opisałaś jest skutkiem długotrwałego procesu. Nikt nie zmienia się z dnia na dzień. Czy od początku wasze spory tak wyglądały ? Trudno jest coś pisać nie znając całej sytuacji – jedna kłótnia nie jest obrazem całości lecz jak sądzę w tym wypadku efektem nagromadzonych sytuacji które poprzez nawarstwianie dają upust właśnie przez takie kłótnie.
Kami czy często dochodzi u Was do takich kłótni i na jakim one są tle ?
Dotyczą spraw codziennych – obowiązków domowych, pomocy domowej, mąż jest nieodpowiedzialny – czy raczej konflikty dotykają sfery uczuciowej, emocjonalnej ?

<br>
--
syjon

Od jakiegoś czasu czytam forum i temat mnie trochę zainteresował dlatego pozwolę sobie dodać swój wątek. Kami skoro napisałaś, że kłótnie zdarzają się już "rzadziej" śmiem przypuszczać, że efekt kłótni i zachowanie (spokojnego męża ) które opisałaś jest skutkiem długotrwałego procesu. Nikt nie zmienia się z dnia na dzień. Czy od początku wasze spory tak wyglądały ? Trudno jest coś pisać nie znając całej sytuacji – jedna kłótnia nie jest obrazem całości lecz jak sądzę w tym wypadku efektem nagromadzonych sytuacji które poprzez nawarstwianie dają upust właśnie przez takie kłótnie.
Kami czy często dochodzi u Was do takich kłótni i na jakim one są tle ?
Dotyczą spraw codziennych – obowiązków domowych, pomocy domowej, mąż jest nieodpowiedzialny – czy raczej konflikty dotykają sfery uczuciowej, emocjonalnej ?

<br>
--
syjon

[Kami]

Syjon,
w opowiedzi na twój wpis - zgadza sie - ja rówież uważam, że zachowanie mojego męża jest efektem długotrwałego procesu, czyli te same schetamy prowokujące kłotnie... Mam juz coraz większość świadomosć, że większość takich spoór powtsaje w wyniku nieumiejętnie przekazywanych potrzeb oraz emocji. Zdarza się, że mówiąc coś pod wpływem emocji i wewnętrznego napięcia - wychodz nie jako prośba ale narzucanie, krytyka.
Nie zauważałam tego wczesniej - stąd nie od razu nad tym pracowałam.... teraz to już widze -ale poprawa nie jest taka prosta i nie dzieje sie to od razu, zdarzają mi sie podtknięcia, "gorszy dzień" - no ale tych suytuacji już trochę było - więc mój mąż ma już też wyćwiczony pewnien mechanizm - broni sie i ucieka....
Jesli chodz o to, na jakim tle są te kłótnie to dużo częściej są to konflikty dotyczące sfety uczuciowej, emcjonalnej - dużo mniej spraw codziennych.
Pozdrawiam i polecam się w modlitwie....

[ Dodano: 2011-10-10, 17:21 ]
Trudno jest cokolwiek odbudować...
Trudno jest poprawiać, kiedy nie zauważamy w konflikcie swoich błędów... a kiedy juz znamy te nasze słabe strony! To i tak zostajemy z tym sami, bo współmażonek jest poraniony, wycofany, nieufny itd....

Popełniałam i popełniam standardowe błędy... narzucanie, kontrola, krytyka, "napadliwość emocjonalna", nieumiejętne przekazywanie i informowanie o swoich odczuciach, potrzebach... część z tych błędów zrozumiałam...ale to nie znaczy że tak łatwo je naprawić i zmienić w sobie te same schematy zachowań.

mam może to szczęście, że mój mąż nie uciekł w ramiona innej kobiety i chce przynajmniej daje takie sygnały poprawić nasze relacje.... Ale nie jest łatwo kiedy: czuć ogrony dystans, sa trudności w przekazywaniu sobie nawet błahych rzeczy -bo od razu wydaje sie że informacja kryje w sobie krytykę, złośliwość..., czuć nieufność, brak intymności, więzi....

Naczytałam się różnych wątków... od czego zacząć...jakich zachowań unikać, aby nie prowokować, aby dać wolność - ale i tak mam mętlik w głowie! zastanawiam się nad każdym słowem i zachowaniem - czy ono jest dobre, czy nie...
czuje czasem taką niechęć aby piewrszej powiedzieć miłe słowo, zacząć...czekam na ruch z jego strony - bo przecież ja tez czuje sie poraniona.... wiem, że to raczej nie tędy droga...

Chyba najlepiej jest na jakiś czas zminimalizować oczekiwania i dawać tyle ile potrafię...??

Polecam sie w modlitwie

[ Dodano: 2011-10-12, 07:12 ]
Każde słowo, zachowanie jest iskrą do konfliktu, niedbale wypowiedziane stwierdzenie - jest powodem dopartywania się złej intencji! zachowanie męża jest efektem długo trwałego i powtarzającego się procesu, ale u mnie również...
Wybucham w sytuacjach, których wczesniej nawet bym nie zauważyłam, czuje się urażona w różnych błahych sprawach....
Skoro u męża i u mnie sa pewne juz schematy zachowań, których nie rozumiemy ale poddajemy się im....To jak mam zacząć coś budować, jak nad tym zapanować????
Mam kontrolować swoje emocje i nie dać im wyjść na światło dzienne - w stosunku do męża???
czasem czuje jak mąż, ma pewne reakcje obronne - stosuje czasem ironie, jakąś złośliwość (zwracając mu na to uwagę- twierdzi że nie mam racji, że on tak nie robi) on tego nie widzi a mnie takicm zachowaniem prowokuje!!!!
Bardzo to wszystko jest trudne...

Syjon,
w opowiedzi na twój wpis - zgadza sie - ja rówież uważam, że zachowanie mojego męża jest efektem długotrwałego procesu, czyli te same schetamy prowokujące kłotnie... Mam juz coraz większość świadomosć, że większość takich spoór powtsaje w wyniku nieumiejętnie przekazywanych potrzeb oraz emocji. Zdarza się, że mówiąc coś pod wpływem emocji i wewnętrznego napięcia - wychodz nie jako prośba ale narzucanie, krytyka.
Nie zauważałam tego wczesniej - stąd nie od razu nad tym pracowałam.... teraz to już widze -ale poprawa nie jest taka prosta i nie dzieje sie to od razu, zdarzają mi sie podtknięcia, "gorszy dzień" - no ale tych suytuacji już trochę było - więc mój mąż ma już też wyćwiczony pewnien mechanizm - broni sie i ucieka....
Jesli chodz o to, na jakim tle są te kłótnie to dużo częściej są to konflikty dotyczące sfety uczuciowej, emcjonalnej - dużo mniej spraw codziennych.
Pozdrawiam i polecam się w modlitwie....

[ Dodano: 2011-10-10, 17:21 ]
Trudno jest cokolwiek odbudować...
Trudno jest poprawiać, kiedy nie zauważamy w konflikcie swoich błędów... a kiedy juz znamy te nasze słabe strony! To i tak zostajemy z tym sami, bo współmażonek jest poraniony, wycofany, nieufny itd....

Popełniałam i popełniam standardowe błędy... narzucanie, kontrola, krytyka, "napadliwość emocjonalna", nieumiejętne przekazywanie i informowanie o swoich odczuciach, potrzebach... część z tych błędów zrozumiałam...ale to nie znaczy że tak łatwo je naprawić i zmienić w sobie te same schematy zachowań.

mam może to szczęście, że mój mąż nie uciekł w ramiona innej kobiety i chce przynajmniej daje takie sygnały poprawić nasze relacje.... Ale nie jest łatwo kiedy: czuć ogrony dystans, sa trudności w przekazywaniu sobie nawet błahych rzeczy -bo od razu wydaje sie że informacja kryje w sobie krytykę, złośliwość..., czuć nieufność, brak intymności, więzi....

Naczytałam się różnych wątków... od czego zacząć...jakich zachowań unikać, aby nie prowokować, aby dać wolność - ale i tak mam mętlik w głowie! zastanawiam się nad każdym słowem i zachowaniem - czy ono jest dobre, czy nie...
czuje czasem taką niechęć aby piewrszej powiedzieć miłe słowo, zacząć...czekam na ruch z jego strony - bo przecież ja tez czuje sie poraniona.... wiem, że to raczej nie tędy droga...

Chyba najlepiej jest na jakiś czas zminimalizować oczekiwania i dawać tyle ile potrafię...??

Polecam sie w modlitwie

[ Dodano: 2011-10-12, 07:12 ]
Każde słowo, zachowanie jest iskrą do konfliktu, niedbale wypowiedziane stwierdzenie - jest powodem dopartywania się złej intencji! zachowanie męża jest efektem długo trwałego i powtarzającego się procesu, ale u mnie również...
Wybucham w sytuacjach, których wczesniej nawet bym nie zauważyłam, czuje się urażona w różnych błahych sprawach....
Skoro u męża i u mnie sa pewne juz schematy zachowań, których nie rozumiemy ale poddajemy się im....To jak mam zacząć coś budować, jak nad tym zapanować????
Mam kontrolować swoje emocje i nie dać im wyjść na światło dzienne - w stosunku do męża???
czasem czuje jak mąż, ma pewne reakcje obronne - stosuje czasem ironie, jakąś złośliwość (zwracając mu na to uwagę- twierdzi że nie mam racji, że on tak nie robi) on tego nie widzi a mnie takicm zachowaniem prowokuje!!!!
Bardzo to wszystko jest trudne...

[Pollyanna]

Kami, u mnie tez tak bylo, klotnie, brak zrozumienia przez lata i doszlo w koncu do przemocy, nie zycze tego Tobie, ani nikomu. Nie musi tak byc u Ciebie, ale warto sie nad tym zastanowic.

Ty jestes juz na dobrej drodze do naprawy Waszego malzenstwa, bo czytasz, zaczynasz rozumiec swoje bledy, maz nie ma tej swiadomosci, i tu masz przewage nad nim - dlatego tez nie zacinaj sie pamietaj, ze wazny jest cel. nie zastanawiaj sie, ze pierwsza wyciagasz reke, bo jesli obydwoje sie zacinacie, to nikt tej reki nie wyciagnie.

A w rozmowach mow o swoich uczuciach, np. "kiedy krzyczysz czuje zlosc, strach, jest mi przykro, potrzebuje akceptacji, wsparcia, dlatego chcialabym, zebys ze mna porozmawia."
Chodzi o to, zeby mowic o swoich uczuciach, wtedy nikogo nie ranisz i nie wywolujesz jeszcze wiekszej awantury. Nie oceniaj, mow to co zarejestrowalaby kamera, gdyby widziala co sie dzieje w waszym domu, nie interpretuj, bo sama wiesz, ze czesto jest tak, ze gdy cos powiesz to maz rozumie to innaczej, a Tobie chodzilo o cos innego. Nie bede tu sie wymadrzac, bo sama jestem w trakcie pracy nad soba (dopiero zaczelam), wiem, ze nie jest to proste, i nie raz zaciskam zeby, zeby pierwsza wyciagnac reke, ale to dziala. Zaczelam tez wiecej uwagi poswiecac mezowi, bo okazalo sie, ze tego mu brakowalo - zaczelam wyslac do niego od czasu do czasu milego smsa (np. milego dnia), robic mu kolacje, i takie tam drobiazgi, widze, ze jest mu milo i odplaca mi sie podobnie, robi mi rano sniadania, dzwoni do mnie, wysyla smsy. Zaczelam tez mowic mu, ze jest mi milo, ze np. cos zrobil dla mnie, albo mnie przytulil. Zaczelam tez sama przytulac sie do niego, tak poprostu, i okazuje sie, ze on tego potrzebuje, i czekal az to wyjdzie ode mnie, bo sam nie wiedzial czy ja tego chce, a ja nie wiedzialam czy on tego chce-:). Trzeba zapomniec czasami o swoich urazach i pamietac co jest dla nas najwazniejsze. Dobroc rodzi dobro, agresja agresje.

Tak jak powiedzialam, u mnie jest to poczatek drogi ku dobremu, mam oczywiscie chwile zwatpienia, bo on nie zachowal sie tak jak ja sobie to wyobrazilam, ale tlumacze sobie, ze on nie czyta w moich myslach, wiec musze mu o tym powiedziec. Mam nadzieje, ze nam sie uda. W moim malzenstwie byla przemoc, mam duzy uraz psychiczny w poruszaniu z mezem jakis waznych i nietylko problemow, bo boje sie kolejnej awantury, ale mam nadzieje, ze uda mi/nam sie to zmienic.

Odkad zaczelam prace nad soba widze duza zmiane w sobie, jestem spokojniejsza. Maz zaczal mowic, ze mu zalezy na naszym malzenstwie, stara sie, ale czy nam sie uda, okaze sie.

Kami, dlatego moze pojdz do psychologa, nawet sama prozmawiaj, bo warto, najwidoczniej macie problem z ktorym sami nie potraficie sobie poradzic. Ja zaluje, ze wczesniej nie poszlam do psychologa, ze wczesniej nie wiedzialam tego co wiem dzis. Bylam tez na bezplatnych warsztatach dot. rozmawy bez agresji, stresu w relacjach z innymi ludzi, bardzo duzo dowiedzialam sie o sobie, o tym jak wazna jest anliza wlasnych uczuc, i umiejetnosc przekazywania ich.

Probuje ratowac malzenstwo, poki moj maz wykazuje dobra wole i nie odtraca moich starac, a wrecz zaczal byc ostatnio wesoly. Powiedzial mi, ze jak sie, ze mna nie kloci, to ma ochote sie usmiechac.

Ja rowniez prosze o modlitwe o uzdrowienie mojego malzenstwa, bardzo jej potrzebuje, bo moje serce jest mocno obolale, i jeszcze wiel trudnych rozmow przede mna, ktore odkladam na pozniej. Wesprzyjcie mnie prosze Wasza modlitwa.

Z Panem Bogie.

Kami, u mnie tez tak bylo, klotnie, brak zrozumienia przez lata i doszlo w koncu do przemocy, nie zycze tego Tobie, ani nikomu. Nie musi tak byc u Ciebie, ale warto sie nad tym zastanowic.

Ty jestes juz na dobrej drodze do naprawy Waszego malzenstwa, bo czytasz, zaczynasz rozumiec swoje bledy, maz nie ma tej swiadomosci, i tu masz przewage nad nim - dlatego tez nie zacinaj sie pamietaj, ze wazny jest cel. nie zastanawiaj sie, ze pierwsza wyciagasz reke, bo jesli obydwoje sie zacinacie, to nikt tej reki nie wyciagnie.

A w rozmowach mow o swoich uczuciach, np. "kiedy krzyczysz czuje zlosc, strach, jest mi przykro, potrzebuje akceptacji, wsparcia, dlatego chcialabym, zebys ze mna porozmawia."
Chodzi o to, zeby mowic o swoich uczuciach, wtedy nikogo nie ranisz i nie wywolujesz jeszcze wiekszej awantury. Nie oceniaj, mow to co zarejestrowalaby kamera, gdyby widziala co sie dzieje w waszym domu, nie interpretuj, bo sama wiesz, ze czesto jest tak, ze gdy cos powiesz to maz rozumie to innaczej, a Tobie chodzilo o cos innego. Nie bede tu sie wymadrzac, bo sama jestem w trakcie pracy nad soba (dopiero zaczelam), wiem, ze nie jest to proste, i nie raz zaciskam zeby, zeby pierwsza wyciagnac reke, ale to dziala. Zaczelam tez wiecej uwagi poswiecac mezowi, bo okazalo sie, ze tego mu brakowalo - zaczelam wyslac do niego od czasu do czasu milego smsa (np. milego dnia), robic mu kolacje, i takie tam drobiazgi, widze, ze jest mu milo i odplaca mi sie podobnie, robi mi rano sniadania, dzwoni do mnie, wysyla smsy. Zaczelam tez mowic mu, ze jest mi milo, ze np. cos zrobil dla mnie, albo mnie przytulil. Zaczelam tez sama przytulac sie do niego, tak poprostu, i okazuje sie, ze on tego potrzebuje, i czekal az to wyjdzie ode mnie, bo sam nie wiedzial czy ja tego chce, a ja nie wiedzialam czy on tego chce-:). Trzeba zapomniec czasami o swoich urazach i pamietac co jest dla nas najwazniejsze. Dobroc rodzi dobro, agresja agresje.

Tak jak powiedzialam, u mnie jest to poczatek drogi ku dobremu, mam oczywiscie chwile zwatpienia, bo on nie zachowal sie tak jak ja sobie to wyobrazilam, ale tlumacze sobie, ze on nie czyta w moich myslach, wiec musze mu o tym powiedziec. Mam nadzieje, ze nam sie uda. W moim malzenstwie byla przemoc, mam duzy uraz psychiczny w poruszaniu z mezem jakis waznych i nietylko problemow, bo boje sie kolejnej awantury, ale mam nadzieje, ze uda mi/nam sie to zmienic.

Odkad zaczelam prace nad soba widze duza zmiane w sobie, jestem spokojniejsza. Maz zaczal mowic, ze mu zalezy na naszym malzenstwie, stara sie, ale czy nam sie uda, okaze sie.

Kami, dlatego moze pojdz do psychologa, nawet sama prozmawiaj, bo warto, najwidoczniej macie problem z ktorym sami nie potraficie sobie poradzic. Ja zaluje, ze wczesniej nie poszlam do psychologa, ze wczesniej nie wiedzialam tego co wiem dzis. Bylam tez na bezplatnych warsztatach dot. rozmawy bez agresji, stresu w relacjach z innymi ludzi, bardzo duzo dowiedzialam sie o sobie, o tym jak wazna jest anliza wlasnych uczuc, i umiejetnosc przekazywania ich.

Probuje ratowac malzenstwo, poki moj maz wykazuje dobra wole i nie odtraca moich starac, a wrecz zaczal byc ostatnio wesoly. Powiedzial mi, ze jak sie, ze mna nie kloci, to ma ochote sie usmiechac.

Ja rowniez prosze o modlitwe o uzdrowienie mojego malzenstwa, bardzo jej potrzebuje, bo moje serce jest mocno obolale, i jeszcze wiel trudnych rozmow przede mna, ktore odkladam na pozniej. Wesprzyjcie mnie prosze Wasza modlitwa.

Z Panem Bogie.