Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Norbert1,
Witam,
po konsultacji z innym moderatorem z przykrością muszę zaingerować w Twój post jako,że podałeś link do strony propagującej czysto new agowski sposób postrzegania medycyny.
Kingo nie ma sprawy...moim celem nie było propagowanie czegokolwiek....
a jedynie wskazanie januszowi na czym polega złośc..gniew....itd..i jak trzeba do tego podchodzic
a suma sumarum.....dokładnie to że złośc jest kwestją naturalną..i wcale nie pochodzi nieraz od szatana jak sądzi janusz........
a wypierając go jakie dopiero czyni sobie zło.........
pozdrawiam
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-08-02, 13:06
Norbert1,
Witaj,
zdaję sobie sprawę z pozytywnych intencji jakie miałeś podając ten link. We wspólczesnej psychologii trzeba dobrze się oriętować, aby nie wejść na minę duchowości sprzecznej z chrześcijaństwem. A złość i gniew towarzyszy faktycznie człowiekowi od zawsze wystarczy prześledzić Biblię-tam jest on obecny od Ksiegi rodzaju, aż do końca do Apokalipsy i czasem jest dobry, a czasem destrukcyjny. Wszystko zalezy od zawartości serca.
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2011-08-02, 22:33
kinga2 napisał/a:
A złość i gniew towarzyszy faktycznie człowiekowi od zawsze wystarczy prześledzić Biblię-tam jest on obecny od Ksiegi rodzaju, aż do końca do Apokalipsy i czasem jest dobry, a czasem destrukcyjny. Wszystko zalezy od zawartości serca.
własnie to....ku temu służył także drugi link(jaki został )
by ukazać Januszowi że złośc dopuszcza także wiara....trzeba tylko wiedziec jak ja ujarzmić
by nie tłukła w innych....a wzbraniac sie od niej i potęgować(ja w sobie)
..ufffffffffff
to człek wzdyma sie jak balon..wzdyma..coraz bardziej i wystarczy jedna mała szpileczka....iiiiiiiiiiiiiiiii
Przeczytałam Twoje posty Januszu. I znalazłam jedno zdanie , które odkrywa Twoje wewnętrzne pragnienie, pomimo sytuacji jaką masz , pomimo tego co doświadczasz , a przede wszystkim buntu na to czego nie chcesz a jednak się dzieje.
To jest to zdanie
Cytat:
Jedynie ufność w Panu Bogu modlitwa i post mogą coś uratować
… Rozumiem ,że to „COŚ” to WASZA MIŁOŚĆ DO SIEBIE NAWZAJEM.
Dodam ,że jak w psalmie 51 ofiarą jest „duch skruszony”
PSALM 51 - MODLITWA POKUTNA
Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia Twego,
według wielkiej litości Twojej zgładź nieprawości moje!
Obmyj mnie całkowicie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mego!
Albowiem uznaję nieprawości moje,
a grzech mój stoi mi zawsze przed oczami.
Przeciw Tobie, przeciw Tobie samemu zgrzeszyłem
i dopuściłem się tego, co jest złe w oczach Twoich;
tak więc okażesz swą sprawiedliwość przez swój wyrok,
a prawość swoją przez sąd.
Oto w nieprawości byłem zrodzony
i w grzechu poczęła mnie matka moja.
Ale Tyś umiłował szczerość serca,
a w głębi duszy mojej dajesz mi poznać mądrość.
Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony,
obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę!
Daj mi usłyszeć [słowa] radości i wesela,
by się pocieszyły kości, któreś skruszył!
Odwróć oblicze swoje od grzechów moich
i wymaż wszystkie moje winy!
Stwórz mi, o Boże, czyste serce
i ożyw mnie nowym i nieugiętym duchem!
Nie odrzucaj mnie sprzed oblicza Twego
i nie odbieraj mi Twego świętego ducha!
Przywróć mi radość Twego zbawienia
i umocnij mnie duchem wielkoduszności!
Nieprawych będę uczył dróg Twoich,
a grzesznicy nawrócą się do Ciebie.
Uwolnij mnie, Boże, od [winy przelania] krwi,
o Boże, Boże, mój Wybawco,
a język mój wysławiać będzie sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje głosić będą chwałę Twoją.
Nie znajdujesz bowiem upodobania w ofiarach,
a jeślibym złożył całopalenie, nie przyjąłbyś go.
Moją ofiarą, o Boże, duch skruszony;
sercem skruszonym i złamanym, Boże, nie wzgardzisz.
W dobroci swej okaż się łaskawym dla Syjonu,
odbuduj mury Jeruzalem!
Wówczas znajdziesz upodobanie w sprawiedliwych ofiarach
(w darach i całopaleniach),
wówczas cielce składać będą na Twoim ołtarzu.
Z perspektywy czasu pewno zauważyłeś ,że mleko wylało się już dawno …i nie ma co biadolić nad rozlanym mlekiem. Jest to co jest. Warto się zastanowić nad tym ,na co mam wpływ w zaistniałej sytuacji. Z całą pewnością masz wpływ na siebie.
Jeśli Twoja zona jest uzależniona, to Ty jesteś współuzależniony. A to oznacza, że cała wasza rodzina potrzebuje pomocy.
Napisałeś:
Cytat:
I nie doradzajcie mi poradni psychologa itd.. Byłem i pomogło tyle co umarłemu kadzidło :(
Można zapierać się nogami i rękoma, stawać na rzęsach na przekór sobie tylko na złość. Zupełnie niepotrzebnie. OTWARTOŚĆ na ludzi jest równoznaczna z otwartością na Boga. A Nasz Kochany Ojciec UZDRAWIA "w całości" :) rewelka :)
Zdaję sobie sprawę ,że wszystkiego nie da się jednocześnie zmieniać , poukładać jak w puzzlach…. To wymaga czasu, cierpliwości , otwartości i chęci do życia , bo jest ono darem niezależnie w jakiej sytuacji życiowej się znaleźliśmy.
Januszu... myślę sobie ,że bez pomocy psychologa, terapii współuzaleznienia ,będzie Wam wszystkim żyło się trudno, a chodzi o to ,żeby Tobie i Twoim bliskim żyło się razem lepiej.
Byłoby cudownie gdybyś odkrył ,że szczęście jest w Tobie niezależnie jaka jest żona i z czym ma problemy. Byłoby cudownie gdybyś doświadczył ,że miłość jest niodwołalna, a to jak okazujesz miłość jest uzależnione od drugiej osoby. Treściwie o tym pisze ks.Marek Dziewiecki „to, czy kocham ciebie, zależy ode mnie, ale to, w jaki sposób wyrażam moją miłość do ciebie, zależy od twojego postępowania.” , „Zło zwycięża się dobrem, a tym dobrem, które najbardziej chroni przed złem, jest miłość.” http://www.opoka.org.pl/b...alz_tolera.html
Polecam Ci książkę Ewy Woydyłło „W zgodzie ze sobą”. Czyta się ja lekko , nawet będąc zmęczonym potrafi ona zrelaksować ;)
Życzę Tobie i Twoim bliskim POGODY DUCHA , obfitości ŁASK Bożych , otwarcia się na siebie nawzajem miłością Bożą. Ciszy i spokoju wewnętrznego.
Najświętszy Sakrament jest dla Ciebie Największym DAREM.
http://www.youtube.com/wa...5ohnAjXsds&NR=1
Niech Pan Błogosławi Tobie i Twoim bliskim
w.z. [Usunięty]
Wysłany: 2011-08-07, 10:17
januszm31 napisał/a:
Satine : czytam twoje watki masz dużo racji,ale ...
Witaj!
Janusz, Ty nie kombinuj tylko słuchaj co Ci kobieta radzi. Możesz się buntować, ale rób coś!!! Nie tłumacz sobie, że swoim zachowaniem zdenerwujesz żonę itp.
Z jednej strony piszesz, że wygląda to tragicznie, a z drugiej czekasz aż może to samo się naprawi. Raczej małe szanse by sytuacja sama się naprawiła. Jakoś "pływasz" w tej sytuacji i chyba się do nie przyzwyczaiłeś, jak przykładowa żona alkoholika.
W moim kryzysie było trochę podobnie bo tańczyłem jak mi żona zagrała i chciałem ratować chorą sytuację. Dopiero odcięcie wszystkiego (z bólem) rozpoczęło proces naprawy.
Jesteś w końcu facetem i nikt za Ciebie tego nie zrobi.
januszm31 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 17:57
Witam ponownie,dawno mnie tu nie było,ale co powiem to to że już straciłem do niej wszelkie uczucia,i tak naprawdę nie zależy mi na jakimkolwiek ratowaniu czegokolwiek,trudni najwyżej będę żył sam.Bo w życiu nie zaufam innej kobiecie nigdy przenigdy.Na czym mi tylko zależy to na swoich dzieciach i Panu Bogu.Chce niech mieszka z nami nie to drzwi otwarte.Ale na powrót już się nie zgodzę,to że olewa mnie przeżyję ale że dzieci tego już nie.
Kari [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 18:38
Janusz, miłość to nie uczucia, tylko akt woli, decyzja. Uczucia mogą zniknąć, ale miłość ma trwać i to bez żadnych warunków. Przysięgałeś kochać niezależnie od tego jak zachowuje się żona, czy jest zdrowa, czy chora. Jeżeli zależy Ci na dzieciach, to musi zależeć Ci na relacji z żoną, bo od tej relacji zależy wychowanie dzieci i ich poczucie bezpieczeństwa. Więź małżeńska jest ważniejsza od więzi rodzic-dziecko. Janusz, rozumiem, że sytuacja w Twoim małżeństwie jest trudna, że nie możesz tego wytrzymać. Ale też wydaje mi się, że masz depresję, która przeszkadza spojrzeć Ci na to wszystko inaczej. Czy naprawdę w Twoim życiu rodzinno- małżeńskim nie wydarzyło się nic dobrego ? Co udało Ci się zmienić w Tobie samym?
januszm31 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 18:45
Kari nie rozumiem ciebie i innych jak stawiają małżonka ponad swoje dzieci?Tego nigdy nie pojmę one są częścią mnie i częścią jej ,ja jej nie zdradzam nie szukam innej kobiety,ale nie będę się narzucał.Dzieci kocham i nigdy nie będą kochane inaczej.To moje całe życie.Bo to one mi pomagają córka młodsza 11 lat potrafi się zająć się najmłodszym synem lepiej niż własna matka,smutne ale prawdziwe.
Kari [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 19:07
Janusz, na pierwszym miejscu ma być Bóg, potem współmałżonek, potem dopiero dzieci, a jeszcze dalej rodzice, teściowie, kariera ,praca itd. Dzieci nie są częścią Ciebie, ani Twoją własnością czy żony. Są całkowicie odrębnymi osobami. Nie mogą być całym Twoim życiem, one kiedyś mają dorosnąć i opuścić swoich rodziców. Masz je do tego swobodnego opuszczenia domu rodzinnego przygotować, wychować do samodzielności. Bardzo dobrze, że Ci pomagają, że je bardzo kochasz. Ale pamiętaj , że kiedyś odejdą i co wtedy zrobisz? Załamiesz się całkiem? Czy bedziesz kombinował , jak je zatrzymać w domu i nie pozwolić im założyć własnej rodziny. Nie mówię, żebyś narzucał się żonie, ale żebyś ją kochał. Przeczytałam przed chwilą wszystkie Twoje posty i widzę w nich, że Twoja żona od początku była osobą po traumatycznych przejściach i biorąc ją za żonę wiedziałeś o tym. Ona była chora i ta choroba w waszym małżeństwie trwa. I tak na nia patrz. Ona nie jest w stanie nagle się zmienić. Ty też miałeś spory problem, trudno, żeby to wszystko nagle zniknęło i było suąer. Nie patrz na to ile ona daje Tobie, ale Ty jej dawaj bezinteresownie swoją miłość, szukaj sposobów na jej leczenie, ale Ty też musisz być zdrowy, żeby jej i wam pomóc. Więc walcz ze swoją depresją, dawaj swoim dzieciom radosnego tatę.
januszm31 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 19:34
Tak to prawda Pierwszy Pan Bóg ale co do małżonka się nie zgodzę,zadam jedno pytanie,co ma np powiedzieć żona jak ja mąż alkoholik katuje i rujnuje jej życie ma go kochać i być ciągle bita i ma cierpieć?Fajnie tak gdybać jak ma się w miarę ułożone życie.Co do depresji nie znam takiego określenia,a wiesz dlaczego ? Dlatego że nagle jest depresja ADHD ot ciekawostka dawniej tego nie było.Nie mówi się tu o działaniu perfidnego szatana tylko od razu najlepiej do zakładu psychiatrycznego.
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 19:55
januszm31 napisał/a:
Tak to prawda Pierwszy Pan Bóg ale co do małżonka się nie zgodzę,zadam jedno pytanie,co ma np powiedzieć żona jak ja mąż alkoholik katuje i rujnuje jej życie ma go kochać i być ciągle bita i ma cierpieć?
Mamy wątek Janusza czy wątek żony alkoholika?
Odpowiedź na to pytanie jest w przykazaniu miłości: żona alkoholika ma kochać męża jak siebie samą. Czyli... powinna najpierw siebie pokochać... czyli stawiać granice, nie pozwalać na przemoc, nie kryć męża ... Spooooooro jest tego na tym forum.
Jarku mi chodzi o żonę katowaną przez męża alkoholika.Ma całe życie cierpieć?Sorki filmu nie zobaczę bo od 7 lat nie oglądam tv ani filmów.Ja nie mam złości ani urazy do żony ona jest mi obojętna jest to jest.Kiedyś było inaczej tyle razy liczyłem na jakąkolwiek maluteńką szanse poprawy,a tu nic zero.Najlepiej zawsze jest zwalić winę na trzeźwego alkoholika (6 lat) na szczęście przywykłem.
Kari [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 20:14
Janusz, medycyna na szczęście idzie do przodu, nazywa różne choroby i często pozwala je leczyć. Szatan istnieje , jest bardzo inteligentną osobą i na pewno działa również w Twojej rodzinie. Na niego lekarstwem jest rózaniec, trwanie w łasce uświęcającej, egzorcyzmy itd.
Masz problem z definicją miłości, trzeba tu zdobyć wiedzę, bo mylisz pojęcia. Jezusa katowali, ukrzyżowali, czy on przestał kochać tych ludzi? Wzorem miłości małżeńskiej jest miłość Jezusa do kościoła. Ta miłość zaprowadziła Go na krzyż.
Co innego jest kochać, a co innego pozwalać na przemoc. Jarek Ci to dobrze wyjaśnił.
januszm31 [Usunięty]
Wysłany: 2011-11-20, 20:23
Kari tak jak pisałem ja do niej nic nie mam ,pismo św mówi wyraźnie że jeśli nie umiesz kochać to lepiej milczeć,nie wolno natomiast nie nawidzieć,skoro jej nie umiem już pokochać to wolę traktować ją jak matkę swoich dzieci.Chyba że sama odejdzie do póty jest niechaj sobie żyje,ma wolną rękę.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
)
