[Nirwanna]

Twój przykład niezbyt dobrze przystaje - wg mnie. Mówi o rzeczywistości ludzko-prawnej. Sakrament to rzeczywistość bosko-duchowa. Choć i w tej Twojej rzeczywistości zdarzają się takie rzeczy o jakich piszesz. Kiedyś aby być nauczycielem wystarczyło studium pedagogiczne. Teraz powinieneś mieć studia (licencjat) i wciąż się dokształcać.
Problem w tym, że zawierając sakrament małżeństwa zawierasz go jednocześnie z inną osobą ludzką, wobec Boga. Pozostałe sakramenty to relacja z Bogiem tylko. Człowiek tu pośrednikiem jest jedynie. Dopóki więc nie obarczasz jakimś błędem tego sakramentu ze swojej strony - to Bóg tego na pewno nie uczyni. Zatem w głębi swego ducha - wiesz jak jest.
A sakrament małżeństwa... - znasz stan ducha, kondycję, myśli współmałżonka? Nie znasz. Tylko Bóg zna. A ludzie - kiedy badana jest ważność sakramentu - starają się dojść prawdy. Jak wszystko co ludzkie - może być obarczone błędem. Czy to pomoże komukolwiek, kogo to dotyka, czy uchroni przed bólem? Zapewne nie, zapewne nie zawsze. Ale czy to oznacza, że dochodzenie prawdy zawsze musi być "po coś", po to, aby nie bolało? Tak się nie da. Ból będzie zawsze. Nie ma znaczenia czy się rozpada małżeństwo ważnie czy nieważnie zawarte. Ból jest wpisany w ten proces.

Twój przykład niezbyt dobrze przystaje - wg mnie. Mówi o rzeczywistości ludzko-prawnej. Sakrament to rzeczywistość bosko-duchowa. Choć i w tej Twojej rzeczywistości zdarzają się takie rzeczy o jakich piszesz. Kiedyś aby być nauczycielem wystarczyło studium pedagogiczne. Teraz powinieneś mieć studia (licencjat) i wciąż się dokształcać.
Problem w tym, że zawierając sakrament małżeństwa zawierasz go jednocześnie z inną osobą ludzką, wobec Boga. Pozostałe sakramenty to relacja z Bogiem tylko. Człowiek tu pośrednikiem jest jedynie. Dopóki więc nie obarczasz jakimś błędem tego sakramentu ze swojej strony - to Bóg tego na pewno nie uczyni. Zatem w głębi swego ducha - wiesz jak jest.
A sakrament małżeństwa... - znasz stan ducha, kondycję, myśli współmałżonka? Nie znasz. Tylko Bóg zna. A ludzie - kiedy badana jest ważność sakramentu - starają się dojść prawdy. Jak wszystko co ludzkie - może być obarczone błędem. Czy to pomoże komukolwiek, kogo to dotyka, czy uchroni przed bólem? Zapewne nie, zapewne nie zawsze. Ale czy to oznacza, że dochodzenie prawdy zawsze musi być "po coś", po to, aby nie bolało? Tak się nie da. Ból będzie zawsze. Nie ma znaczenia czy się rozpada małżeństwo ważnie czy nieważnie zawarte. Ból jest wpisany w ten proces.

[Nirwanna]

Natomiast nie jest złe że masz wątpliwości. To naturalne. Też mam mnóstwo. Po to właśnie rozmawiamy, staramy się rozwiać wzajemnie te wątpliwości.
Widzisz - ja np. za Satine mam duże wątpliwości co do parcia do rozwodu przez Twoją żonę. Dokładnie tak samo znam i rozumiem stan prawny. Jeśli zatem ona również go zna, to albo chce mieć wolne pole w sensie stanu cywilnego, albo separacja nie gwarantuje jej spokoju ducha. Tej pierwszej wątpliwości nie rozstrzygniemy, to wie tylko ona, ta druga - hmmm.... O to musisz się sam siebie spytać. Co się działo podczas tej separacji, że Twoja żona nie czuła się wolna? I czemu uważa, że rozwód jej to da? Staszek - sam sobie odpowiedz, jakie to zachowania mogły być... Tylko że remedium na to nie jest rozwód, a zmiana Twoich zachowań. Jedynie. I tylko Ty jesteś władny to zrobić. Pomimo że jest to niewątpliwie trudniejsze niż jednorazowa zgoda na rozwód.

Natomiast nie jest złe że masz wątpliwości. To naturalne. Też mam mnóstwo. Po to właśnie rozmawiamy, staramy się rozwiać wzajemnie te wątpliwości.
Widzisz - ja np. za Satine mam duże wątpliwości co do parcia do rozwodu przez Twoją żonę. Dokładnie tak samo znam i rozumiem stan prawny. Jeśli zatem ona również go zna, to albo chce mieć wolne pole w sensie stanu cywilnego, albo separacja nie gwarantuje jej spokoju ducha. Tej pierwszej wątpliwości nie rozstrzygniemy, to wie tylko ona, ta druga - hmmm.... O to musisz się sam siebie spytać. Co się działo podczas tej separacji, że Twoja żona nie czuła się wolna? I czemu uważa, że rozwód jej to da? Staszek - sam sobie odpowiedz, jakie to zachowania mogły być... Tylko że remedium na to nie jest rozwód, a zmiana Twoich zachowań. Jedynie. I tylko Ty jesteś władny to zrobić. Pomimo że jest to niewątpliwie trudniejsze niż jednorazowa zgoda na rozwód.

[Stanisław1]

Sabino,
z dużą łatwością mnie osądzasz, ale cieszy mnie to bo przy okazji piszesz merytorycznie i z przekonaniem o słuszności własnych poglądów.
Widzisz dla mnie akurat ma znaczenie, czy moja Żona rozwód dostanie i jaka będzie w tym moja rola. Dla Ciebie nie ma i ja to rozumiem.
Problem w tym, że jeżeli Kościół sam zezwala na unieważnienia małżeństw, to nie powinien pomstować na rozwody.
Zauważ, że zarówno w Trybunałach jak i w sądach są ludzie. Tu i tu są procesy. Co więcej w sądzie zawsze możesz powiedzieć NIE i sąd to rozważy. Czy podobnie czynią Trybunały?
Jak doskonale wiesz, doktryna Kościoła ulega nieustannym przemianom, tak na podłożu duchowym jak i materialnym. Są oczywiście dogmaty, których człowiek wierzący nie powinien rozważać, tylko je przyjąć.
Gdyby było jak piszesz, Papież Jan Paweł II nie pzrepraszałby za grzechy Kościoła, reformy soborowe nie byłyby potrzebne.
Nie mogę się zgodzić, że "z jakiś przyczyn" w Kościele działają ludzie chorzy, vide pedofile, księża, którzy maja nieślubne dzieci. Tu przyczyny są jasne. Odpowiadają za nie sami zainteresowani.
Bynajmniej nie atakuję kościoła jako instytucji, zwracam tylko Twoją uwagę na trzeźwe patrzenie na ludzkie grzechy i słabości, z czym zresztą nie masz problemu, bo widzisz i piszesz o nich na moim przykładzie.
Jak na razie NIKT tutaj nie cudzołoży. Ani nie zabija.
Zapewniam Cię, że moja Żona ma własne sumienie i wrażliwość i wskazywanie na nią jako na potencjalną cudzołożnicę to dla mnie kolejny dowód, że nic poza własnymi argumentami w dyskusję wnieść nie chcesz. A szkoda.
Piszesz, że bluźnię.
To pomóż mi wyjść z tej sytuacji nie bluźniąc, wszak jesteśmy na "FORUM POMOCY".
Jak na razie słyszę wiele górnolotnych słów i uniwersalnych porad, ale one akurat mają to do siebie, że pasują do każdej sytuacji, nie komponując się z żadną.
Tak, boję się, chwała Tobie, jeżeli niczego i nikogo się w życiu już nie boisz.
Czekam na konkrety.
Pozdrawiam.

Sabino,
z dużą łatwością mnie osądzasz, ale cieszy mnie to bo przy okazji piszesz merytorycznie i z przekonaniem o słuszności własnych poglądów.
Widzisz dla mnie akurat ma znaczenie, czy moja Żona rozwód dostanie i jaka będzie w tym moja rola. Dla Ciebie nie ma i ja to rozumiem.
Problem w tym, że jeżeli Kościół sam zezwala na unieważnienia małżeństw, to nie powinien pomstować na rozwody.
Zauważ, że zarówno w Trybunałach jak i w sądach są ludzie. Tu i tu są procesy. Co więcej w sądzie zawsze możesz powiedzieć NIE i sąd to rozważy. Czy podobnie czynią Trybunały?
Jak doskonale wiesz, doktryna Kościoła ulega nieustannym przemianom, tak na podłożu duchowym jak i materialnym. Są oczywiście dogmaty, których człowiek wierzący nie powinien rozważać, tylko je przyjąć.
Gdyby było jak piszesz, Papież Jan Paweł II nie pzrepraszałby za grzechy Kościoła, reformy soborowe nie byłyby potrzebne.
Nie mogę się zgodzić, że "z jakiś przyczyn" w Kościele działają ludzie chorzy, vide pedofile, księża, którzy maja nieślubne dzieci. Tu przyczyny są jasne. Odpowiadają za nie sami zainteresowani.
Bynajmniej nie atakuję kościoła jako instytucji, zwracam tylko Twoją uwagę na trzeźwe patrzenie na ludzkie grzechy i słabości, z czym zresztą nie masz problemu, bo widzisz i piszesz o nich na moim przykładzie.
Jak na razie NIKT tutaj nie cudzołoży. Ani nie zabija.
Zapewniam Cię, że moja Żona ma własne sumienie i wrażliwość i wskazywanie na nią jako na potencjalną cudzołożnicę to dla mnie kolejny dowód, że nic poza własnymi argumentami w dyskusję wnieść nie chcesz. A szkoda.
Piszesz, że bluźnię.
To pomóż mi wyjść z tej sytuacji nie bluźniąc, wszak jesteśmy na "FORUM POMOCY".
Jak na razie słyszę wiele górnolotnych słów i uniwersalnych porad, ale one akurat mają to do siebie, że pasują do każdej sytuacji, nie komponując się z żadną.
Tak, boję się, chwała Tobie, jeżeli niczego i nikogo się w życiu już nie boisz.
Czekam na konkrety.
Pozdrawiam.

[Nirwanna]

[Stanisław1]

Nirwano,
Twoje słowa do mnie trafiają.Bardzo.
Właśnie o tym myślałem, dlaczego Kościół unieważniając małżeństwa skazuje stronę, która kocha i nie chce tego procesu, na ból, poczucie pustki i zmarnowanego życia. Tego nie wiem, ale jednoczę się w duchu z ludźmi, którzy tego doświadczają i szczerze im tego współczuję.
Zraziłem swoją Żonę i dlatego prze do rozwodu. Dla niej nasze małżeństwo było "piekłem", nie mogę sobie darować, że nie zauważalem jej przez tyle dni, nocy, że tak raniłem.
Ofiara stała się katem. Tak się dzieje, to typowy proces psychologiczny.
Zamieniliśmy się rolami.
Wewnętrznie jest we mnie sprzeciw przeciwko tej decyzji. I to bardzo głęboki, ale tak po ludzku staram się patrzeć teraz na moją Żonę i staram się ją rozumieć.
Mam wątpliwości i ogromne wyrzuty sumienia, że tak się właśnie stało. Bo mogło być zupełnie inaczej.
Po prostu na dzień dzisiejszy kocham bez wzajemności.
I dlatego Żona chce się rozwieść.
Takie życie....

Nirwano,
Twoje słowa do mnie trafiają.Bardzo.
Właśnie o tym myślałem, dlaczego Kościół unieważniając małżeństwa skazuje stronę, która kocha i nie chce tego procesu, na ból, poczucie pustki i zmarnowanego życia. Tego nie wiem, ale jednoczę się w duchu z ludźmi, którzy tego doświadczają i szczerze im tego współczuję.
Zraziłem swoją Żonę i dlatego prze do rozwodu. Dla niej nasze małżeństwo było "piekłem", nie mogę sobie darować, że nie zauważalem jej przez tyle dni, nocy, że tak raniłem.
Ofiara stała się katem. Tak się dzieje, to typowy proces psychologiczny.
Zamieniliśmy się rolami.
Wewnętrznie jest we mnie sprzeciw przeciwko tej decyzji. I to bardzo głęboki, ale tak po ludzku staram się patrzeć teraz na moją Żonę i staram się ją rozumieć.
Mam wątpliwości i ogromne wyrzuty sumienia, że tak się właśnie stało. Bo mogło być zupełnie inaczej.
Po prostu na dzień dzisiejszy kocham bez wzajemności.
I dlatego Żona chce się rozwieść.
Takie życie....

[Norbert1]

[bywalec]

Bywalec........ nie sądzę żeby któreś z nas miało materialne dowody działania lub nie złego ducha na konkretnego człowieka.

oczywiście, że nie ma , nasza wiara opiera na wierze w coś czego nie widzieliśmy a wierzymy,


Mozna stawiać tezy i antytezy .............. czy ten pierwszy kieliszek,pierwsza działka,pierwsza zdrada,pierwsza przemoc fizyczna czy emocjonalna była poczyniona z wolną wolą człowieka czy pod wpływem i za przyczynkiem "kusego".Dowodów materialnych brak

nic bardziej mylnego... dowodów naukowych jest mnóstwo przyczyn choroby alkoholowej.
Dziwi mnie tylko twoje stanowisko w tej sprawie...I bardzo bym sobie tego życzyła, by ludzie nie przerzucali winy na siły wyższe, bo takie rozumienie tematu alholizmu tylko szkodzi alkoholikowi i osobom z nim żyjącym.
A korzyść z takiego pojmowania wpływu "kusego" jest - można nie być odpowiedzialnym za własne życie i nic z nim nie robić, wszak to "kusy" mnie pętał i jest winny mojego uzależnienia...
No i tylko alkoholik może dodać juz do repertuaru swoich zachowań usprawiedliwających swoje picie.
Ma ich wiele, ten może byc szatańsko trudny do podważenia przez co bardzo przebiegły, trudno bowiem ludziom wierzącym polemizować i przeciwstawiac się takim tezom jak działanie szatana na człowieka.........

no i teraz ja przepraszam za moje refleksje nad wpływem kusego na alkoholika,
ale nie moge przejśc obok i zgodzic sie z czyms co XXI wiek o chorobie alkoholowej mocno juz naukowo zdiagnozował.
Martwi mnie tylko nałóg takie twoje stanowisko w temacie

pozdrawiam gorąco mimo wszystko Stasiu, cięzka twoja droga do pojednania, kieruj sie sercem i rozumem, może twoja żona w trakcie rozprawy jednak zmieni zdanie widząc twoje zaangażowanie i miłość. W życiu wszystko jest mozliwe jak człowiek wie czego chce, dązy do celu i przed meta nie rezygnuje. Bądź silny i pełny wiary, że twoje życie może sie odmienic.
Nie powiem ci też i nikt tego nie może powiedzieć jakie zamiary ma twoja zona... nikt z tu obecnycg nie zna jej, i nie powinien w ten sposób ją oceniac czy przypisywać jakieś zachowania,
z jakis tylko znanym jej powodów pragnie rozwodu dzis, czy jutro też? któz to wie...
nikt tego nie wie, ale jedno jest pewne swoja postawa możesz pomoc żonie w zmianie decyzji nawet jak pozew jest juz w sądzie... twoja rola jest duża i zależy od twojej mądrej postawy i zachowań.
Życze duzo siły, mądrości i wytrwania

Bywalec........ nie sądzę żeby któreś z nas miało materialne dowody działania lub nie złego ducha na konkretnego człowieka.

oczywiście, że nie ma , nasza wiara opiera na wierze w coś czego nie widzieliśmy a wierzymy,


Mozna stawiać tezy i antytezy .............. czy ten pierwszy kieliszek,pierwsza działka,pierwsza zdrada,pierwsza przemoc fizyczna czy emocjonalna była poczyniona z wolną wolą człowieka czy pod wpływem i za przyczynkiem "kusego".Dowodów materialnych brak

nic bardziej mylnego... dowodów naukowych jest mnóstwo przyczyn choroby alkoholowej.
Dziwi mnie tylko twoje stanowisko w tej sprawie...I bardzo bym sobie tego życzyła, by ludzie nie przerzucali winy na siły wyższe, bo takie rozumienie tematu alholizmu tylko szkodzi alkoholikowi i osobom z nim żyjącym.
A korzyść z takiego pojmowania wpływu "kusego" jest - można nie być odpowiedzialnym za własne życie i nic z nim nie robić, wszak to "kusy" mnie pętał i jest winny mojego uzależnienia...
No i tylko alkoholik może dodać juz do repertuaru swoich zachowań usprawiedliwających swoje picie.
Ma ich wiele, ten może byc szatańsko trudny do podważenia przez co bardzo przebiegły, trudno bowiem ludziom wierzącym polemizować i przeciwstawiac się takim tezom jak działanie szatana na człowieka.........

no i teraz ja przepraszam za moje refleksje nad wpływem kusego na alkoholika,
ale nie moge przejśc obok i zgodzic sie z czyms co XXI wiek o chorobie alkoholowej mocno juz naukowo zdiagnozował.
Martwi mnie tylko nałóg takie twoje stanowisko w temacie

pozdrawiam gorąco mimo wszystko Stasiu, cięzka twoja droga do pojednania, kieruj sie sercem i rozumem, może twoja żona w trakcie rozprawy jednak zmieni zdanie widząc twoje zaangażowanie i miłość. W życiu wszystko jest mozliwe jak człowiek wie czego chce, dązy do celu i przed meta nie rezygnuje. Bądź silny i pełny wiary, że twoje życie może sie odmienic.
Nie powiem ci też i nikt tego nie może powiedzieć jakie zamiary ma twoja zona... nikt z tu obecnycg nie zna jej, i nie powinien w ten sposób ją oceniac czy przypisywać jakieś zachowania,
z jakis tylko znanym jej powodów pragnie rozwodu dzis, czy jutro też? któz to wie...
nikt tego nie wie, ale jedno jest pewne swoja postawa możesz pomoc żonie w zmianie decyzji nawet jak pozew jest juz w sądzie... twoja rola jest duża i zależy od twojej mądrej postawy i zachowań.
Życze duzo siły, mądrości i wytrwania

[nałóg]

[Norbert1]

[Stanisław1]

Nirwano,
dobrze, uściśliłaś. Ale czy dookreślenie postawy kościoła wobec małżeństw w kryzysie, które sięgają po tę broń przeciwko partnerowi coś tutaj zmieni?
Problem w tym, że kościół stwierdzając nieważność małżeństw sam siebie wystawia na zarzuty: niekonsekwencji i ułomności. I to mnie, jako członka kościoła bardzo niepokoi.
Skoro wierzymy, że Pan Bóg jest w stanie pomóc każdemu, kto w niego wierzy, nawet w sytuacji beznadziejnej, to jak jednocześnie mamy wierzyć, że paru duchownych jest w stanie tę wiarę przerwać w imię "prawa kanonicznego."
Bądźmy konsekwentni. Jeżeli współmałżonek jest alkoholikiem, damskim bokserem, notorycznie zdradza, jest chory psychicznie, to skierujmy go na terapię, do lekarza, na odwyk, w skrajnym wypadku na oddział zamknięty.
Gdzie tutaj sens separacji, miłosierdzia i aktu poświęcenia wobec współmałżonka?
Jest zbędny, bo kościół i tak unieważni...

Nirwano,
dobrze, uściśliłaś. Ale czy dookreślenie postawy kościoła wobec małżeństw w kryzysie, które sięgają po tę broń przeciwko partnerowi coś tutaj zmieni?
Problem w tym, że kościół stwierdzając nieważność małżeństw sam siebie wystawia na zarzuty: niekonsekwencji i ułomności. I to mnie, jako członka kościoła bardzo niepokoi.
Skoro wierzymy, że Pan Bóg jest w stanie pomóc każdemu, kto w niego wierzy, nawet w sytuacji beznadziejnej, to jak jednocześnie mamy wierzyć, że paru duchownych jest w stanie tę wiarę przerwać w imię "prawa kanonicznego."
Bądźmy konsekwentni. Jeżeli współmałżonek jest alkoholikiem, damskim bokserem, notorycznie zdradza, jest chory psychicznie, to skierujmy go na terapię, do lekarza, na odwyk, w skrajnym wypadku na oddział zamknięty.
Gdzie tutaj sens separacji, miłosierdzia i aktu poświęcenia wobec współmałżonka?
Jest zbędny, bo kościół i tak unieważni...

[rafal41]

U mnie minęly dwa lata....
....zniszczone dziecinstwo dzieci
...popsute morale dzieci,ktore teraz mają możliwosć szantazu i wyciagają pieniadze,np od mamusi,bo jak nie to....
...kolejne rozwody w rodzinie/nasz był pierwszy/
...różne zdania ludzi w okolicy,są dwie wersje,w jednej to ja byłem zly,w drugiej to żona nic nie warta-ma kochanka i z nim mieszka
...i t p....
a nie wiedzą nasze żony,ze to jest droga na tej ziemi???że przed nami jeszcze jest kolejne życie???że dajemy zly przykład,unieszczęsliwiamy dzieci,rozwalamy rodzinę???
Myślę,ze kazde kolejne małżenstwo powinno się zastanowić głęboko co czyni....i Stasiu,który tak ufa,wierzy żonie...ja też wierzylem-a takie ładne kazanie wygłosił ks.Pawlukiewicz,korzystając z cytatu..."Jezus powiedział do apostołów: Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je." - Mt 10,37-42

U mnie minęly dwa lata....
....zniszczone dziecinstwo dzieci
...popsute morale dzieci,ktore teraz mają możliwosć szantazu i wyciagają pieniadze,np od mamusi,bo jak nie to....
...kolejne rozwody w rodzinie/nasz był pierwszy/
...różne zdania ludzi w okolicy,są dwie wersje,w jednej to ja byłem zly,w drugiej to żona nic nie warta-ma kochanka i z nim mieszka
...i t p....
a nie wiedzą nasze żony,ze to jest droga na tej ziemi???że przed nami jeszcze jest kolejne życie???że dajemy zly przykład,unieszczęsliwiamy dzieci,rozwalamy rodzinę???
Myślę,ze kazde kolejne małżenstwo powinno się zastanowić głęboko co czyni....i Stasiu,który tak ufa,wierzy żonie...ja też wierzylem-a takie ładne kazanie wygłosił ks.Pawlukiewicz,korzystając z cytatu..."Jezus powiedział do apostołów: Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je." - Mt 10,37-42

[Stanisław1]

Witaj Nałogu,
widać nie spotkałeś w życiu mężczyzny, który zamiast walki w sądzie pozwolił żonie odjeść.
Widzisz, ja spotkałem, także tutaj na forum. Być może i całe szczęście, że w swoim życiu nie musiałeś wybierać między wiarą a ukochaną osobą.
Ja muszę. Teraz.
Może więc zamiast zadawać pytanie retoryczne i powoływać się za zdanie innych sam mi powiesz, co zrobić, ale nie górnolotnie, może nieoryginalnie, ale przynajmniej szczerze.
Nawet jeśli w tej szczerości będzie postawa sarkazmu i wyższości, jaką prezentujesz obecnie.
Czekam cierpliwie.

[ Dodano: 2011-06-29, 17:20 ]
Witaj Rafale,
tak myślałem również o "pladze rozwodów". O Przyjacielu, którego Żona zaczyna zachowywać się jak ja kiedyś. Zaczyna okłamywać, manipulować, pisze: "kocham" do obcego mężczyzny. Zdradza psychicznie.
I ja mam mu teraz pokazać, że rozwód coś rozwiązuje?
Wiesz, ja ostatnio usłyszałem plotkę o tym, że moja Żona była na imprezie i dobrze się bawiła z innym. To była tylko plotka, wyjaśniłem ją potem z moją Żoną. Ale jakoś tak boli, do dzisiaj.
Czy mam przestać jej wierzyć? Widzę w jej oczach szczerość, spokój. Rozmawiamy.
Przestać wierzyć, to przecież przestać kochać.
Ale trafiło do mnie jedno zdanie, swoim TAK dla rozwodu pozwolę innym mężczyznom adorować moją Kasię.
TAKIEGO WAŁA!!! I MOŻECIE MNIE CENZUROWAĆ.

Witaj Nałogu,
widać nie spotkałeś w życiu mężczyzny, który zamiast walki w sądzie pozwolił żonie odjeść.
Widzisz, ja spotkałem, także tutaj na forum. Być może i całe szczęście, że w swoim życiu nie musiałeś wybierać między wiarą a ukochaną osobą.
Ja muszę. Teraz.
Może więc zamiast zadawać pytanie retoryczne i powoływać się za zdanie innych sam mi powiesz, co zrobić, ale nie górnolotnie, może nieoryginalnie, ale przynajmniej szczerze.
Nawet jeśli w tej szczerości będzie postawa sarkazmu i wyższości, jaką prezentujesz obecnie.
Czekam cierpliwie.

[ Dodano: 2011-06-29, 17:20 ]
Witaj Rafale,
tak myślałem również o "pladze rozwodów". O Przyjacielu, którego Żona zaczyna zachowywać się jak ja kiedyś. Zaczyna okłamywać, manipulować, pisze: "kocham" do obcego mężczyzny. Zdradza psychicznie.
I ja mam mu teraz pokazać, że rozwód coś rozwiązuje?
Wiesz, ja ostatnio usłyszałem plotkę o tym, że moja Żona była na imprezie i dobrze się bawiła z innym. To była tylko plotka, wyjaśniłem ją potem z moją Żoną. Ale jakoś tak boli, do dzisiaj.
Czy mam przestać jej wierzyć? Widzę w jej oczach szczerość, spokój. Rozmawiamy.
Przestać wierzyć, to przecież przestać kochać.
Ale trafiło do mnie jedno zdanie, swoim TAK dla rozwodu pozwolę innym mężczyznom adorować moją Kasię.
TAKIEGO WAŁA!!! I MOŻECIE MNIE CENZUROWAĆ.

[nałóg]

Stasiu...daleki jestem od sarkazmu i wyższości.
Nie znam Cie,nic nas nie łączy..poza pisaniem na forum.

Stasiu...daleki jestem od sarkazmu i wyższości.
Nie znam Cie,nic nas nie łączy..poza pisaniem na forum.

[Stanisław1]

Widzisz Nałóg,
to jest tak, że przez ostatnie 5 miesięcy żyłem wiarą, że Żona do mnie przyjdzie i powie mi: Stasiu, proszę wróć do mnie, naprawmy nasze małżeństwo.
Stało się zupełnie inaczej.
Usłyszałem: chcę rozwodu.
I ja się po prostu nie mogę z tym pogodzić.
Wiem, że jestem odpowiedzialny za moje słowa, decyzje, za miłość do Żony. Nie mogę być jednak odpowiedzialny za nią, za jej postępowania, za jej decyzje.
Nie mogę pogodzić się z myślą, że Żona po raz pierwszy od 12 lat naszej znajomości podjęła decyzję, która wyklucza mnie z naszego życia. Całkowicie.
Przepraszam za słowa o wyższości czy cynizmie, były niepotrzebne.
Widać jestem człowiekiem małej wiary, który nią zresztą manipuluje, skoro się tak miotam.
Ale czuję, że muszę zrobić i ja po raz pierwszy wbrew woli Żony.
Powiedzieć NIE dla rozwodu.
Pozdrawiam serdecznie.

Widzisz Nałóg,
to jest tak, że przez ostatnie 5 miesięcy żyłem wiarą, że Żona do mnie przyjdzie i powie mi: Stasiu, proszę wróć do mnie, naprawmy nasze małżeństwo.
Stało się zupełnie inaczej.
Usłyszałem: chcę rozwodu.
I ja się po prostu nie mogę z tym pogodzić.
Wiem, że jestem odpowiedzialny za moje słowa, decyzje, za miłość do Żony. Nie mogę być jednak odpowiedzialny za nią, za jej postępowania, za jej decyzje.
Nie mogę pogodzić się z myślą, że Żona po raz pierwszy od 12 lat naszej znajomości podjęła decyzję, która wyklucza mnie z naszego życia. Całkowicie.
Przepraszam za słowa o wyższości czy cynizmie, były niepotrzebne.
Widać jestem człowiekiem małej wiary, który nią zresztą manipuluje, skoro się tak miotam.
Ale czuję, że muszę zrobić i ja po raz pierwszy wbrew woli Żony.
Powiedzieć NIE dla rozwodu.
Pozdrawiam serdecznie.