Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Oczywiście że nie , temu jestem na tym forum [/quote]
Przepraszam.
Nie chciałem żebyś odebrała to jako złośliwość skierowaną w Twoją stronę.
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-22, 22:19
Kusy działa, zniewolił Twoje myślenie, emocje i uczucia.
Miłość to nie uczucie, miłość to decyzja.
Nie piszemy, nie dzwonimy, nie spotykamy się, to postawa, której musicie dotrzymać oboje jeśli chcecie ocalić małżeństwa i być dalej wierni Bogu.
Pojednanie małżonków polega na wyznaniu żalu, pokucie i mocnym postanowieniu poprawy i oczywiście najważniejsze poproszeniu żony o wybaczenie.
Nie może być tak, że "nowa' mówi dajmy szansę naszym rodzinom, małżonkom, dzieciom - nawet jeżeli nie da się uratować naszych małżeństw, to przynajmniej uratować przyjaźń, której nie warto tracić - chociażby ze względu na dzieci i nasze późniejsze relacje z nimi. Dzieci cierpią, mimo, że są niewinne, niczym sobie na to nie zasłużyły...
"Nowa" stwierdziła, że jeżeli uczucie, które jest między nami jest autentyczne to przetrwamy rozłąkę. Niezależnie czy będzie trwała miesiąc, pół roku czy 5 lat... ", co za egoistyczne myślenie... Droga odbudowywania małżeństwa i zaufania jest długa, nie można poddawać się po m-cu, czy pół roku. Ufam, że dasz radę.
"Panie zajmij się tym".
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-22, 22:22
Nie ma obawy.
Jak zajmiesz się przepracowaniem waszego kryzysu małżeńskiego i własnego w nim udziału, jest szansa na Odrodzenie Miłości Małżeńskiej - na wyższym poziomie.
Uwierz mi - jestem po doświadczeniach przemocy , alkoholizmu , rozwodu , zdrady - a teraz moja miłość do męża jest prawdziwsza , głębsza i mocniejsza niż kiedykolwiek , wypróbowana w ogniu cierpienia i miłości Bożej
marzena0711 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-22, 23:26
Mirakulum napisał/a:
Uwierz mi - jestem po doświadczeniach przemocy , alkoholizmu , rozwodu , zdrady - a teraz moja miłość do męża jest prawdziwsza , głębsza i mocniejsza niż kiedykolwiek , wypróbowana w ogniu cierpienia i miłości Bożej
pięknie to napisałaś
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-22, 23:26
kathargis,
Wszystko co tu piszemy może z początku wydać Ci się nieco oderwane od rzeczywistości ponieważ Twoje myślenie i odczucia są zainfekowane przez zło. Ale na pociechę napiszę,że wiekszość z nas tak miała wstępując do wspólnoty. Dopiero miłosierna Miłość Jezusa i cierpliwe tłumaczenia zawarte w Ewangelii,kazaniach, rekolekcjach, artykułach, postach sycharkowych poranionych dusz i serc powoli otwierają oczy i pozwalają dostrzec prawdę. A zatem kierunkiem jest cierpliwość, a praktyczne zastosowanie to film Ognioodporny. Zapraszam szczególnie do obejrzenia, zastosowania i zachęcenia żony do zapoznania się z filmem.
http://www.kryzys.org/vie...?t=4764&start=0
Także część informacyjna będzie Ci pomocna. Powoli zagłębiaj się w treści zawarte na forum. Zobaczysz,że ten nowy piękny świat jaki Cię nęci wcale nie jest taki jak myślisz i niesie ze sobą więcej nieszczęścia niż przypuszczasz, za to zawrócenie na dobrą drogę owocuje niezmierzonymi łaskami-dział świadectwa.
diesel [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-22, 23:38
kathargis
Ja sobię mysle najprościej tak.
Ani to miłośc,ani przeznaczenie,ani zauroczenie,ani kobieta życia,ani ty facet marzenie.
Zatem co?
rutyna,znudzenie,zmęczenie,frustracja,wypalenie.(poprawka-pracy )
i zakończę to wierszykiem.
Słaby ze mnie człek bo gdy w domu pieruńsko mi sie nudzi,zamiast poszukac zajęcie biegne w świat do ludzi.
Tam koloryt wali barwami,tam doznania i świat pełen cudnych Pani.
Myśle poznam z jedna bo me zycie do bani.
Wszak należy mi sie ta przygoda mała,to nic że w domu zużyta żona została.
Ale ta nowa cudo-kibic,nogi i usta,ech nawet nie czuje jak głowa ma pusta
no cóż?
wierszyk ironiczny- choc ze szpilą.
A opowiada on o jednym
JA I MOJE ŻĄDZE.
one mną-czy ja nimi rządzę
z Bogiem
Ostatnio zmieniony przez diesel 2011-04-24, 06:49, w całości zmieniany 1 raz
Satine [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 00:16
"Nowa" kobieta jest atrakcyjna, bo jest.... nowa. Obca. Nieznana.
Samo to, że zdradziła męża już stawia ją w nieciekawym świetle. Mogła zrobić to raz, mogła i drugi. Wszak drugi raz (z Tobą) też mogła się pomylić, a tuż za rogiem czeka ją kolejne przeznaczenie.
Tak samo i Ty.
Ludzie zachłystują się nowym związkiem i tak chętnie używają górnolotnych stwierdzeń - to przeznaczenie, miłość prawdziwa, to jest TO.
I budują te stwierdzenia na czymś ulotnym i nieważnym - jak słowa, słowa, słowa.
Bo żona budzi się rozczochrana, bo czasami ma zły dzień i nie chce się uśmiechnąć, bo jest już taka znana i ma pretensje (pewnie nieuzasadnione, bo przecież ja taki zadbany, dbam o dom, jestem wspaniały - a to, że zaangażowałem się w związek z inną, jakie to ma znaczenie).
Ta "nowa" pewnie nie widziała Cię w dziurawej skarpetce, nie musiała prać Twoich majtek, słuchać fizjologicznych odgłosów. Nie zdążyła mieć pretensji o nienaprawiony kran, nie musiała domagać się pomocy przy dziecku. Nie musiała prosić o miłe słówka i stroszenie piórek dla niej - bo sam to robisz.
NIE ŻYJESZ Z NIĄ.
A mimo to - to ta Jedyna.
Zadziwia mnie zawsze to zdziecinnienie ludzi, które przychodzi wraz z pierwszym małżeńskim kryzysem....
Statystyki są bezlitosne.
Drugie "małżeństwa" rozpadają się dwa razy częściej, niż pierwsze. Nie mówiąc o trzecich.
Po kilku latach, kiedy opadnie kurz feromonów i żądzy - jawi się naga prawda. Zwiazek został oparty na pustce. I okazuje się, że często problem tkwił w nas samych, w naszym dziecinnym podejściu do "miłości" opartej na słówkach i czymś, co jest nieznane, więc dlatego atrakcyjniejsze.
Tam gdzie Bóg daleko - są takie dylematy.
Zbliż się do Boga, bo On upomniał się o Ciebie. Trwaj w postanowieniu i zdobądź na nowo żonę....
Pozdrawiam
[ Dodano: 2011-04-23, 00:20 ]
kathargis napisał/a:
Teraz nie spotykamy się już 3 tygodnie, ale ani na chwilę nie przestajemy myśleć o sobie.
Ty o niej myślisz - to wiesz, swoje myśli znasz.
Skoro nie kontaktujecie się od 3 tygodni, to skąd wiesz, że ona o Tobie myśli? ;)
wiara47 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 05:34
To co piszesz ...co czujesz teraz - to wszystko moze zostac Uzdrowione , obmyte i przeobrazone - w Krwi Chrystusa.
Jesli bedziesz slaby ....jesli Twoje mysli beda biegly ciagle wstrone "kochanki" , i jesli twoja
wola oslabnie ; wszystko oddawaj Jezusowi....
Nie wiem co napisac , naprawde nie wiem....ja tez tak jak Ty zgrzeszylam....
Jezus mnie kocha , otworzyl oczy - wyzwolil ;
Kocha Ciebie - w tym momecie zycia w jakim jestes , w tym grzechu w jaki wszedles...Jest z Toba i Bedzie walczyl o Ciebie o Twoje malzenstwo - trzeba zebys tylko powiedzial mu swoje - tak ! Ratuj mnie Panie.
Bede sie modlila za Ciebie.
P.s.
zostan z Nami tu.
Na tym forum nie ma samych "swietych" jak z obrazka a ja jestem tego przykladem.
Grażka [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 08:24
Zabierz żonę na weekend,ale nie taki zwykły,na najbliższe rekolekcje dla małżeństw. "Spotkania Małżeńskie"(znajdziesz w necie) to cos dla Ciebie,wrócisz do początków,do odszukania tamtego uczucia do żony i odnajdziesz w niej dobro.Ona to odnajdzie w Tobie.Zresztą kazde rekolekcje dla małżeństw są teraz odpowiednią drogą.
Do polecanego filmu "Ognioodporny" (na forum są linki)dołącz tez książkę na której bazuje film."Miej odwagę kochać" Stephen Kendrick Alex Kendrick(w księgarni internetowej). Ta ksiazka ,to "czterdziestodniowe wyzwanie dla męzów i żon,pomagające im zrozumieć i praktykować bezwarunkową miłośc w zyciu codziennym.To czterdziestodniowa podróż pełna wyzwań i czasami trudności .To proces.Podjęcie tego wyzwania będzie od Ciebie wymagać zdecydowania oraz wytrwałości.
Jeśli podejmiesz wewnętrzne zobowiązanie codziennej pracy z tą książką przez kolejne czterdzieści dni ,efekty mogą całkowicie odmienić Twoje życie i małżeństwo.Książkę te potraktuj jako wyzwanie rzucone Ci przez innych,którzy przed Tobą już przeszli tę drogę."Cytaty z książki.Co dzień będziesz miał jedno zadanie-akt odwagi na dziś.Jestem na piątym dniu...
I cytujac za bohaterem filmu"a kto powiedział,ze na czterdziestu dniach trzeba skończyć ":)
Życzę wszystkim, abyście odnaleźli w swoich sercach pusty grób, wypełniony Wiarą, Nadzieją i Miłością.
TEOR [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 13:35
Napisałeś : "TEOR, sęk w tym, że "nowa" odsunęła się tydzień temu... " No i bardzo dobrze! Teraz Twoja kolej - nie przerywaj milczenia, odsuń się na zawsze, a nie tylko na okres świątTo da się zrobić. Tym wszak różnimy się od zwierząt, że nie musimy działać instynktownie, mamy też rozum! Acha i jeszcze jedno nie pielęgnuj i nie podsycaj pamięci o "nowej" - przyjaźń damsko męska poza relacją małżeńską najczęściej nie prowadzi do dobrego. Ja, ze swej strony doradzam ostre cięcie i to na zawsze. Spoko, dasz radę. Sycharki w Ciebie wierzą!!!
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 23:29
diesel,
Dwie rzeczy:
1) Słowo "frustracja" pisane z błędem ortograficznym (flustracja),
2) powiedzonko o "żądzach"...
3) no może jeszcze trzy - sposób edycji posta, jakby to powiedzieć - charakter wypowiedzi, język...
...zdradzają tożsamość piszącego.
Pogody Ducha
ketram [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 23:32
kathargis
Czy wiesz, ze w każdej sekundzie, minucie, kwadransie, godzinie i tak dalej, kiedy spedzasz czas - czy to myslami, czy to cieleśnie ze swoją kochanką - odzierasz się ze swej męskości, ojcostwa i tego, co chciałbys nazywać człowieczeństwem ?
Nie różnisz się wtedy niczym, kiedy żałośnie pleciesz o przeznaczeniu, ckliwych piosenkach w radio, przy których zdadzasz i zdradzałeś żonę, albo kiedy śmiesznie dociekasz znaczenia terminu "zakochanie" - nie różnisz się wtedy niczym od męża, który pozostawia na Umszlagplatz najblizsze sobie osoby i tchórzliwie ucieka, pozostawia je w ufności i wierze, że ich nigdy nie opuści i nie skrzywdzi, że po to się urodziłeś, żeby z nimi być. Zostawiasz swoją żonę i dzieci bezbronne. A sam uciekasz
Mam nadzieję, że bolą Cię moje słowa - bo prawda jest najlepszym, choć gorzkim lekarstwem.
Pozostaje Ci modlić się, aby żona Ci wybaczyła i abyś sobie wybaczył. Masz jeszcze szansę zawrócić i uratować swoją rodzinę. W innym razie będziesz żałował każdej sekundy, minuty... kiedy to jeszcze było możliwe
diesel [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-23, 23:57
kathargis napisał/a:
Nie zrezygnuję tak łatwo ze swojego małżeństwa...
I tego własnie trzeba,z małżeństwa nie rezygnuj-jedynie zrezygnuj z miłostki
i tylko tyle dokonaj.
Jarek321 napisał/a:
1) Słowo "frustracja" pisane z błędem ortograficznym (flustracja),
2) powiedzonko o "żądzach"...
Jarek dzięki na wskazanie popełnionych błędów.
Pełna racja.
Jarek321 napisał/a:
sposób edycji posta, jakby to powiedzieć - charakter wypowiedzi, język...
...zdradzają tożsamość piszącego.
No cóz liczyła sie moja intencja-chyba dobra?
ale jak widać zawód twój -powoduje uzaleznienie śledczego.
Czujesz sie lepiej?
Jarek321 napisał/a:
Pogody Ducha
imałe ale pisząc to co powyżej,trzeba miec najpierw samemu w sercu-a upominając dobra intencje bliżniego
no cóz-chyba Ci tego brak w sercu
pracuj bracie nad tym a będzie Ci dane
i dziekuję za małą chwilkę na forum
Bo jak to sie mówi mysliwi tropią już zwierzynę
z Bogiem
[ Dodano: 2011-04-24, 00:00 ]
ketram napisał/a:
Mam nadzieję, że bolą Cię moje słowa - bo prawda jest najlepszym, choć gorzkim lekarstwem.
I pełna racja w tym Ketram co napisałeś-prawda ma zaboleć
bo ból da myslenie.
Nieraz własnie trzeba mocno i prosto z mostu,zamiast głaskac po głowie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
