[nałóg]

Dejzi...detoks to skrót od "detoksykacji oraganizmu," z nadmiaru alkoholu i skuptków jego ostrego zażywania .To też inaczej "odtruwanie"

Dejzi...detoks to skrót od "detoksykacji oraganizmu," z nadmiaru alkoholu i skuptków jego ostrego zażywania .To też inaczej "odtruwanie"

[dejzi]

witam

Dziekuje za wsparcie....mam jeszcze takie pytanko....

Mamy samochód, który jest zarejestrowany na nas oboje...
mąż z nami nie mieszka i ja obecnie mam ten samochód...
Mąż wziął pożyczkę na ten samochód i na spłacenie karty kredytowej którą na której wcześniej zaciągnął dług........na umowie nie ma wyszczególnione że pożyczka jest na auto....
Tak się zastanawiam czy jak dojdzie do rozmowy na rozprawie alimentacyjnej na temat spłacania samochodu to czy ja będe musiała go spłacać bo teraz mam samochód....

tak pytam bo trochę czuję się niespokojna, czy jest to możliwe żebym spłacała męża długi które po części zaciągnął na samochód a ja z niego korzystam..........
proszę o poradę jeśli ktoś może mi udzielić jej......będę wdzięczna....

POzdrawiam

witam

Dziekuje za wsparcie....mam jeszcze takie pytanko....

Mamy samochód, który jest zarejestrowany na nas oboje...
mąż z nami nie mieszka i ja obecnie mam ten samochód...
Mąż wziął pożyczkę na ten samochód i na spłacenie karty kredytowej którą na której wcześniej zaciągnął dług........na umowie nie ma wyszczególnione że pożyczka jest na auto....
Tak się zastanawiam czy jak dojdzie do rozmowy na rozprawie alimentacyjnej na temat spłacania samochodu to czy ja będe musiała go spłacać bo teraz mam samochód....

tak pytam bo trochę czuję się niespokojna, czy jest to możliwe żebym spłacała męża długi które po części zaciągnął na samochód a ja z niego korzystam..........
proszę o poradę jeśli ktoś może mi udzielić jej......będę wdzięczna....

POzdrawiam

[Jarek321]

dejzi,

na sprawie alimentacyjnej nic sądu nie obejdzie samochód czy kredyt na niego, a jedynie to jakie dziecko ma potrzeby i na ile stać ojca by płacić.

Co do pozostałej części pytania odpowiem na priva.

dejzi,

na sprawie alimentacyjnej nic sądu nie obejdzie samochód czy kredyt na niego, a jedynie to jakie dziecko ma potrzeby i na ile stać ojca by płacić.

Co do pozostałej części pytania odpowiem na priva.

[dejzi]

Jarek jak się wchodzi na priva??

Jarek jak się wchodzi na priva??

[agnicha]

dejzi może ja pomogę :)
jeśli chcesz komuś napisać prywatną wiadomość tak aby nie była widoczna na forum otwartym musisz kliknąć znaczek "pw" (taki z dwoma osóbkami i napisem pw), który znajdue się w dolnym podpisie danej osoby

Jeśli ktoś napisze na priva do Ciebie, wtedy w menu na górze (pod rysunkiem Jezusa przy studni i hasłem naszej Wspólnoty ) znadziesz informację że masz 1 (lub więcej) nową wiadomość. jak klikniesz na ten opis przeniesiesz się do swojej poczty na forum.

:) mam nadzieję, że pomogłam
jak masz jakieś pytania - pisz. postaram się pomóc

pozdrawiam
agnicha

dejzi może ja pomogę :)
jeśli chcesz komuś napisać prywatną wiadomość tak aby nie była widoczna na forum otwartym musisz kliknąć znaczek "pw" (taki z dwoma osóbkami i napisem pw), który znajdue się w dolnym podpisie danej osoby

Jeśli ktoś napisze na priva do Ciebie, wtedy w menu na górze (pod rysunkiem Jezusa przy studni i hasłem naszej Wspólnoty ) znadziesz informację że masz 1 (lub więcej) nową wiadomość. jak klikniesz na ten opis przeniesiesz się do swojej poczty na forum.

:) mam nadzieję, że pomogłam
jak masz jakieś pytania - pisz. postaram się pomóc

pozdrawiam
agnicha

[dejzi]

Dziękuję agnicha...

[ Dodano: 2011-02-03, 21:25 ]
No i musiałam wymeldować męża.....

odgraża sie że nie da mi pieniędzy na życie....

Coś dziwnego się z nim dzieje, bo raz mówi że nas kocha i chce z nami być, a raz grozi że nie da mi pieniędzy na życie, że mam sobie zarobić, że ja robie mu po złości, rozmawia ze mną zagadkowo, tak bym to ja domyśliła się o co mu chodzi, męczy mnie taka rozmowa, powiedziałam mu o tym że to dla mnie nie rozmowa tylko dziecinne zachowanie, a on tak jakby tego nie słyszał, nadal tak ze mną rozmawia....
ciężko jest się dogadać z nim.... tak się zastanawiam czy to coś z nim jest nie tak czy ze mną...
moze ja nie potrafię go zrozumieć???

Kiedyś wspomniałam mu że chciałabym trzecie dziecko... no i dzisiaj zapytał co z tą myślą....ja mu na to że to nie rozmowa na telefon....

Nie wiem może to jakaś jego gra... wiem że obecnie nie moge zgodzić się na trzecie dziecko, bo nie dałabym sama rady sobie z utrzymaniem dzieci.....

No i ważne jest by mąż sie leczył a on nie chce ....no to trudno.... nic na to nie poradzę...

Pozdrawiam

[ Dodano: 2011-02-04, 21:19 ]
Dzisiaj mąż przyjechał z pieniędzmi... zostawił je i poszedł.... bo mu nie otworzyłam był o 20.00, trochę późno na odwiedziny, wcześniej zaproponowałam mu zeby przyjechał w niedzielę.... no ale przyjechał dzisiaj.....
czy powinnam czuć się winna zę go nie wpuściłam ??
pogoda też była nie najlepsza i może powinnam go była wpuścić i chociaż dać się rozgrzać, zaparzyć mu herbatę??
trudności sprawia mi to stawianie granic.... boję się że ja przeginam, że to nie ludzkie to co robię..... ale nie robię tego po złości tylko żeby go zmobilizować do leczenia.....jak do tej pory nie poskutkowało, nadal na siłę stara się nie pić...........

proszę poradzcie coś...jeżeli robie coś nie tak to mi powiedzcie

Pozdrawiam

[ Dodano: 2011-02-06, 19:26 ]

nawiązując do piątku.....
było mi go żal....tylko ja wcześniej powiedziałam że ma przelać pieniądze na konto, nie powiedział że przyjedzie, tego dnia, prosiłam żeby mówił kiedy chce przyjechać....nie słucha... chyba chce mnie sprawczać, bo myśli że kogoś mam skoro nie ma nocować...
jego zaprosiłam w niedzielę, żeby odwiedził dzieci.........nie wiem czy nie zachowuję się po chamsku bez serca??????
proszę powiedzcie czy to nie jest grzeszne zachowanie z mojej strony...czy nie przeginam....

później dzwonił i był gdzieś na trasie bo w tle słychać było samochody.....była to godzina około24.00.....słychać było że był zapłakany i nie jestem pewna czy nie miał wypite.....
dzisiaj są jego urodziny....córka dzwoniła do niego i zaprosiła go do nas.... powiedział że nie przyjedzie bo nie może nocować....i nie miałby jak dojechać do domu....powiedziałam córce by powiedziała ze ten raz go przenocuję.....
nie wiem co się dzieje ale jakoś jest mi źle z tym że do nas nie przyjechał i że ja mu troche komplikuję nocleg, ( a nie może nocować, bo nie chodzi na terapię.....)

jak rozmawiałam z mężem zapytałam go czemu nie chce przyjechać...powiedział że był w piątek i go nie wpuściłam,....w tle słyszałam od teściowej "i co znowu pocałujesz klamkę!!!!"
trochę mnie to uraziło i rozczarowało....ona już nie jest po mojej stronie, tylko jemu pomaga w jego dziecinnym zachowaniu.....smutno i przykro z tego powodu......

cały dzień czułam smutek i tęsknotę gdy pomyślałam o mężu..........

CO JA MOGE ZROBIĆ?????????

czasami jest mi ciężko, a czasami jakoś spokojnie i wiem że dobrze robię.... nie rozumiem skąd biorą się u mnie takie wahania nastrojów....
czuję że robię dobrze bo to dla dobra naszego wspólnego ale...... no właśnie ale......

pomóżcie i doradzcie....PROSZĘ....

Dziękuję agnicha...

[ Dodano: 2011-02-03, 21:25 ]
No i musiałam wymeldować męża.....

odgraża sie że nie da mi pieniędzy na życie....

Coś dziwnego się z nim dzieje, bo raz mówi że nas kocha i chce z nami być, a raz grozi że nie da mi pieniędzy na życie, że mam sobie zarobić, że ja robie mu po złości, rozmawia ze mną zagadkowo, tak bym to ja domyśliła się o co mu chodzi, męczy mnie taka rozmowa, powiedziałam mu o tym że to dla mnie nie rozmowa tylko dziecinne zachowanie, a on tak jakby tego nie słyszał, nadal tak ze mną rozmawia....
ciężko jest się dogadać z nim.... tak się zastanawiam czy to coś z nim jest nie tak czy ze mną...
moze ja nie potrafię go zrozumieć???

Kiedyś wspomniałam mu że chciałabym trzecie dziecko... no i dzisiaj zapytał co z tą myślą....ja mu na to że to nie rozmowa na telefon....

Nie wiem może to jakaś jego gra... wiem że obecnie nie moge zgodzić się na trzecie dziecko, bo nie dałabym sama rady sobie z utrzymaniem dzieci.....

No i ważne jest by mąż sie leczył a on nie chce ....no to trudno.... nic na to nie poradzę...

Pozdrawiam

[ Dodano: 2011-02-04, 21:19 ]
Dzisiaj mąż przyjechał z pieniędzmi... zostawił je i poszedł.... bo mu nie otworzyłam był o 20.00, trochę późno na odwiedziny, wcześniej zaproponowałam mu zeby przyjechał w niedzielę.... no ale przyjechał dzisiaj.....
czy powinnam czuć się winna zę go nie wpuściłam ??
pogoda też była nie najlepsza i może powinnam go była wpuścić i chociaż dać się rozgrzać, zaparzyć mu herbatę??
trudności sprawia mi to stawianie granic.... boję się że ja przeginam, że to nie ludzkie to co robię..... ale nie robię tego po złości tylko żeby go zmobilizować do leczenia.....jak do tej pory nie poskutkowało, nadal na siłę stara się nie pić...........

proszę poradzcie coś...jeżeli robie coś nie tak to mi powiedzcie

Pozdrawiam

[ Dodano: 2011-02-06, 19:26 ]

nawiązując do piątku.....
było mi go żal....tylko ja wcześniej powiedziałam że ma przelać pieniądze na konto, nie powiedział że przyjedzie, tego dnia, prosiłam żeby mówił kiedy chce przyjechać....nie słucha... chyba chce mnie sprawczać, bo myśli że kogoś mam skoro nie ma nocować...
jego zaprosiłam w niedzielę, żeby odwiedził dzieci.........nie wiem czy nie zachowuję się po chamsku bez serca??????
proszę powiedzcie czy to nie jest grzeszne zachowanie z mojej strony...czy nie przeginam....

później dzwonił i był gdzieś na trasie bo w tle słychać było samochody.....była to godzina około24.00.....słychać było że był zapłakany i nie jestem pewna czy nie miał wypite.....
dzisiaj są jego urodziny....córka dzwoniła do niego i zaprosiła go do nas.... powiedział że nie przyjedzie bo nie może nocować....i nie miałby jak dojechać do domu....powiedziałam córce by powiedziała ze ten raz go przenocuję.....
nie wiem co się dzieje ale jakoś jest mi źle z tym że do nas nie przyjechał i że ja mu troche komplikuję nocleg, ( a nie może nocować, bo nie chodzi na terapię.....)

jak rozmawiałam z mężem zapytałam go czemu nie chce przyjechać...powiedział że był w piątek i go nie wpuściłam,....w tle słyszałam od teściowej "i co znowu pocałujesz klamkę!!!!"
trochę mnie to uraziło i rozczarowało....ona już nie jest po mojej stronie, tylko jemu pomaga w jego dziecinnym zachowaniu.....smutno i przykro z tego powodu......

cały dzień czułam smutek i tęsknotę gdy pomyślałam o mężu..........

CO JA MOGE ZROBIĆ?????????

czasami jest mi ciężko, a czasami jakoś spokojnie i wiem że dobrze robię.... nie rozumiem skąd biorą się u mnie takie wahania nastrojów....
czuję że robię dobrze bo to dla dobra naszego wspólnego ale...... no właśnie ale......

pomóżcie i doradzcie....PROSZĘ....

[nałóg]

Dejzi........... to naprawde trudne..........kochać i umieć stawiać granice.Kochać i być konsekwentnym w stawianiu granic.........kochać i być twardym.
I na to nie ma dokładnych scenariuszy.
Czasami ta jedna chwila,jeden uczynek,jedno słowo jest tym przelewającym wypełnioną po brzegi szklankę ................i jest przełom.Jest terapia............. ale czasami jest też i pójście w druga stronę.
Twarda miłość ma też i elementy i potrzebę pokaznia tej drugiej strony miłości...miękość,łagodność,ciepło,przytulenie,dobre słowo,wsparcie,pomoc...........
Wiem,to bardzo trudne ......jak wyważyć....gdzie być "miękim" a gdzie i jak "twardym???????

Opisze taki fakt.............. małżeństwo przy śniadaniu dość ostro się posprzeczało,a raczej to żona pojechała po meżu tak troszkę po bandzie................. on w poczuciu krzywdy.....ona raczej tkwiąca przy swoim.
On wracając z pracy kupuje kilka tulipanów na ulicy............. przychodzi i daje żonie móiąc:chciałem Ci zrobić przyjemność.
Jak reaguje żona?????


Jest kilka wariantów:
-no............dałam mu popalić więc przypomniał soebie ż ejestem kobietą i kupił kwiaty
-no......jak go opieprzyłam to poskutkowało i kupił mi kwiaty
-no..... kwiaty kupił............marne tulipany z przeceny.....w dodatku już przyklapłe jakieś.......... co on sobie obecuje po tym...........
-no........ chyba trochę przesadziłam rano........ trochę mi wstyd,a on taki dobry chłopak i mi kwiaty kupił
no............ chce mnie przeprosić i kupił kwiaty........... co dalej robić???
no.......obydwoje za duzo powiedzieliśmy raczej rano........podziękuję mu i przytulę się do niego......powiem mu że kocham go nawet wtedy gdy jestem zła na niego.
No...........zrobię ten pierwszy krok i nie będę go karać już milczeniem i odrzuceniem bo i mnie to boli,ale musimy usiąść w spokoju i rozpocząć dialog na ten temat.
Spokojnie..........bez dzieci ,bez telewizora,bez radia..........tylko my we dwoje.Bez napastliwości,bez oskarżeń.Będe mówić tylko o tym co czuję i tylko o sobie i tylko w 1.o.l.p


Może warto czasami być twardym ale ciepłym i miękim???
Bo to sygnał............ taki dymny......... jestem,kocham,tęsknię,podialogujmy ze sobą spokojnie przez 30-60 min.Tylko na określony temat.
Bez obwiniania,ataku...............
Dejzji..........może warto sprubować???? być kochającą i twardo stawiającą granice i jednocześnie mięciutką i cieplutką...........by poczuł co traci.............

Trudne.......jak tę granicę utrzymać......................
Potrzeba tu światła Ducha Świętego................może przemodlenia.............
Prośby o jasność umysłu............opanowanie........... wyrozumiałość...........że on chory..........


Pogody Ducha

Dejzi........... to naprawde trudne..........kochać i umieć stawiać granice.Kochać i być konsekwentnym w stawianiu granic.........kochać i być twardym.
I na to nie ma dokładnych scenariuszy.
Czasami ta jedna chwila,jeden uczynek,jedno słowo jest tym przelewającym wypełnioną po brzegi szklankę ................i jest przełom.Jest terapia............. ale czasami jest też i pójście w druga stronę.
Twarda miłość ma też i elementy i potrzebę pokaznia tej drugiej strony miłości...miękość,łagodność,ciepło,przytulenie,dobre słowo,wsparcie,pomoc...........
Wiem,to bardzo trudne ......jak wyważyć....gdzie być "miękim" a gdzie i jak "twardym???????

Opisze taki fakt.............. małżeństwo przy śniadaniu dość ostro się posprzeczało,a raczej to żona pojechała po meżu tak troszkę po bandzie................. on w poczuciu krzywdy.....ona raczej tkwiąca przy swoim.
On wracając z pracy kupuje kilka tulipanów na ulicy............. przychodzi i daje żonie móiąc:chciałem Ci zrobić przyjemność.
Jak reaguje żona?????


Jest kilka wariantów:
-no............dałam mu popalić więc przypomniał soebie ż ejestem kobietą i kupił kwiaty
-no......jak go opieprzyłam to poskutkowało i kupił mi kwiaty
-no..... kwiaty kupił............marne tulipany z przeceny.....w dodatku już przyklapłe jakieś.......... co on sobie obecuje po tym...........
-no........ chyba trochę przesadziłam rano........ trochę mi wstyd,a on taki dobry chłopak i mi kwiaty kupił
no............ chce mnie przeprosić i kupił kwiaty........... co dalej robić???
no.......obydwoje za duzo powiedzieliśmy raczej rano........podziękuję mu i przytulę się do niego......powiem mu że kocham go nawet wtedy gdy jestem zła na niego.
No...........zrobię ten pierwszy krok i nie będę go karać już milczeniem i odrzuceniem bo i mnie to boli,ale musimy usiąść w spokoju i rozpocząć dialog na ten temat.
Spokojnie..........bez dzieci ,bez telewizora,bez radia..........tylko my we dwoje.Bez napastliwości,bez oskarżeń.Będe mówić tylko o tym co czuję i tylko o sobie i tylko w 1.o.l.p


Może warto czasami być twardym ale ciepłym i miękim???
Bo to sygnał............ taki dymny......... jestem,kocham,tęsknię,podialogujmy ze sobą spokojnie przez 30-60 min.Tylko na określony temat.
Bez obwiniania,ataku...............
Dejzji..........może warto sprubować???? być kochającą i twardo stawiającą granice i jednocześnie mięciutką i cieplutką...........by poczuł co traci.............

Trudne.......jak tę granicę utrzymać......................
Potrzeba tu światła Ducha Świętego................może przemodlenia.............
Prośby o jasność umysłu............opanowanie........... wyrozumiałość...........że on chory..........


Pogody Ducha

[dejzi]

Nie wiem co robić, czasami daje sobie radę z emocjami a czasami to nie wiem jak mam sobie poradzić ze złością.....
mąż wczoraj przyjechał do nas, mnie nie było w domu, byłam u rodziców z dziećmi....
zadzwonił czy po niego przyjadę po niego...powiedziałam że nie ma mnie w domu że jestem u rodziców i się rozłączył.....bardzo się wtedy zdenerwowałam, bo nie chciałam zmieniać swoich planów ze względu na męża.....
kiedy przyjechałam to mąż był jeszcze, ja nie mogłam się powstrzymać i zaczęłam wypytywać co zamierza, czy chce nocować, że ma powiedzieć mi dzień wcześniej że przyjedzie, odpowiedział....a czy to jakieś przestępstwo?....
strasznie się wściekłam, bo powiedział że "nie jestem panią tego domu i nie mogę go wyrzucić" oczywiście miał rację, mimo tego ze go wymeldowałam, to nie mogłabym go wyrzucić, był trzeźwy i nie awanturował się, babcia też by go nie wyrzucała, bo nie chce się wtrącać.
zaczęłam krzyczeć na niego ze za jakiego ojca on sie uważa, ze nie powinien tak nawet się nazywać, że krzywdzi dzieci, im odbiera chleb i dach nad głową, im!!!! nie mi...
i że jak nie rozumie że ma dać znać dzień wcześniej że chce przyjechać to niech załatwia sobie sądownie odwiedziny z dziećmi i wtedy będzie miał określone dzień i godziny na wizyty, bo ja chciałam sie dogadać co do odwiedzin, a on nie słucha!!!

jak ja byłam wściekła....popłakałam się z nerwów....miałam pretensje do Pana Boga, ze mnie to musiało spotkać i dlaczego i ile jeszcze będe musiała znieść!?

Na prawdę nie mam już sił...czasami zastanawiam się czy rozwód nie byłby tutaj wskazany...

we wtorek rozmawiałam z księdzem na temat rozwodu i wiem ze kościół nie dozwala na rozwody jedynie na separację...w której obecnie jesteśmy...
Ksiądz jak mnie słuchał to mówił że nawet można byłoby starać się o unieważnienie małżeństwa.....
nie wiem nie myślałam o tym ale dzisiaj to zastanawiałam się czy rozwód nie byłby dobry , bo mąż nie słucha co do niego mówię, odgraza się też o ten rozwód....dzisiaj też....
kłąmie i oszukuje, nie chce się leczyć, często robi sobie wolne, albo się zwalnia,


NIE MAM JUŻ SIŁY WALCZYĆ!!!!!!!!!!!!!


tak bardzo chciałabym zębyśmy umieli ze sobą rozmawiać....ale nie umiemy.....chyba nigdy nie umieliśmy....ja zawsze chciałam żebyśmy zaczęli dbać o swój dach nad głową, o jakieś normalne życie, a mąż jakoś na początku wyrażał chęci a potem sie wycofywał, z każdej niemal decyzjii, czy to zmiana pracy, kredyt na mieszkanie, budowanie domu,bo też taka była możliwość, i nic nic nie mamy, mąż obecnie mieszka u mamy swojej a ja na wynajetym mieszkaniu.....gdzie mam trudności z podjęciem pracy. i znalezieniem opieki nad dziećmi....

ACH.... WIEM, WIEM UŻALAM SIE NAD SOBĄ.....ALE JA JUŻ CZASAMI NIE WIDZĘ WYJŚCIA....

DLACZEGO ON NIC NIE ROZUMIE???CZY TO TAK TRUDNO ZROZUMIEĆ???

Ja tylko chciałam dobra dla naszej rodziny....jestem bezradna....

Proszę o modlitwę

[ Dodano: 2011-02-11, 17:56 ]
modlę sie o światłość Ducha Świetego, o pomoc w podejmowaniu decyzjii, o światłość dla męza, by poszedł na leczenie....tylko że ja nie mam cierpliwości i się gubię
Dlaczego to jest takie trudne??? nie wiem czy dam radę tak czekać.....ciągle słyszę od rodziny zę nie mam na co czekać, bo on się i tak nie zmieni........
czy dla wszystkich ratowanie małżeństwa jest takie cieżkie????
pisze i płaczę

Nie wiem co robić, czasami daje sobie radę z emocjami a czasami to nie wiem jak mam sobie poradzić ze złością.....
mąż wczoraj przyjechał do nas, mnie nie było w domu, byłam u rodziców z dziećmi....
zadzwonił czy po niego przyjadę po niego...powiedziałam że nie ma mnie w domu że jestem u rodziców i się rozłączył.....bardzo się wtedy zdenerwowałam, bo nie chciałam zmieniać swoich planów ze względu na męża.....
kiedy przyjechałam to mąż był jeszcze, ja nie mogłam się powstrzymać i zaczęłam wypytywać co zamierza, czy chce nocować, że ma powiedzieć mi dzień wcześniej że przyjedzie, odpowiedział....a czy to jakieś przestępstwo?....
strasznie się wściekłam, bo powiedział że "nie jestem panią tego domu i nie mogę go wyrzucić" oczywiście miał rację, mimo tego ze go wymeldowałam, to nie mogłabym go wyrzucić, był trzeźwy i nie awanturował się, babcia też by go nie wyrzucała, bo nie chce się wtrącać.
zaczęłam krzyczeć na niego ze za jakiego ojca on sie uważa, ze nie powinien tak nawet się nazywać, że krzywdzi dzieci, im odbiera chleb i dach nad głową, im!!!! nie mi...
i że jak nie rozumie że ma dać znać dzień wcześniej że chce przyjechać to niech załatwia sobie sądownie odwiedziny z dziećmi i wtedy będzie miał określone dzień i godziny na wizyty, bo ja chciałam sie dogadać co do odwiedzin, a on nie słucha!!!

jak ja byłam wściekła....popłakałam się z nerwów....miałam pretensje do Pana Boga, ze mnie to musiało spotkać i dlaczego i ile jeszcze będe musiała znieść!?

Na prawdę nie mam już sił...czasami zastanawiam się czy rozwód nie byłby tutaj wskazany...

we wtorek rozmawiałam z księdzem na temat rozwodu i wiem ze kościół nie dozwala na rozwody jedynie na separację...w której obecnie jesteśmy...
Ksiądz jak mnie słuchał to mówił że nawet można byłoby starać się o unieważnienie małżeństwa.....
nie wiem nie myślałam o tym ale dzisiaj to zastanawiałam się czy rozwód nie byłby dobry , bo mąż nie słucha co do niego mówię, odgraza się też o ten rozwód....dzisiaj też....
kłąmie i oszukuje, nie chce się leczyć, często robi sobie wolne, albo się zwalnia,


NIE MAM JUŻ SIŁY WALCZYĆ!!!!!!!!!!!!!


tak bardzo chciałabym zębyśmy umieli ze sobą rozmawiać....ale nie umiemy.....chyba nigdy nie umieliśmy....ja zawsze chciałam żebyśmy zaczęli dbać o swój dach nad głową, o jakieś normalne życie, a mąż jakoś na początku wyrażał chęci a potem sie wycofywał, z każdej niemal decyzjii, czy to zmiana pracy, kredyt na mieszkanie, budowanie domu,bo też taka była możliwość, i nic nic nie mamy, mąż obecnie mieszka u mamy swojej a ja na wynajetym mieszkaniu.....gdzie mam trudności z podjęciem pracy. i znalezieniem opieki nad dziećmi....

ACH.... WIEM, WIEM UŻALAM SIE NAD SOBĄ.....ALE JA JUŻ CZASAMI NIE WIDZĘ WYJŚCIA....

DLACZEGO ON NIC NIE ROZUMIE???CZY TO TAK TRUDNO ZROZUMIEĆ???

Ja tylko chciałam dobra dla naszej rodziny....jestem bezradna....

Proszę o modlitwę

[ Dodano: 2011-02-11, 17:56 ]
modlę sie o światłość Ducha Świetego, o pomoc w podejmowaniu decyzjii, o światłość dla męza, by poszedł na leczenie....tylko że ja nie mam cierpliwości i się gubię
Dlaczego to jest takie trudne??? nie wiem czy dam radę tak czekać.....ciągle słyszę od rodziny zę nie mam na co czekać, bo on się i tak nie zmieni........
czy dla wszystkich ratowanie małżeństwa jest takie cieżkie????
pisze i płaczę

[Nirwanna]

Tak, dejzi... tak samo, nie wiem czy dla wszystkich, ale sądzę że dla większości tak. Mizerne to pocieszenie, wiem.
Trzymaj się, przytulam serdecznie!

Tak, dejzi... tak samo, nie wiem czy dla wszystkich, ale sądzę że dla większości tak. Mizerne to pocieszenie, wiem.
Trzymaj się, przytulam serdecznie!

[nałóg]

Dejzi........... bo samo małżeństwo jest trudem.
Dejzi.............. a z tego co opisałas wyżej...........to wybacz............ale to była TWOJA jazda.
Chcesz naprawiać małżeństwo........ ale tak naprawde to Ty chcesz najpierw naprawić męża.
A TY?????? co z Tobą????
Opis Waszego spotkania jest jednoznacznie negatywny ,Twoja postawa jest atakująca,obwiniająca.
Ty walczysz........................ Kobieto...chodzisz na Al-anon............. a jak brzmi 1 stopień?????(krok???) no jak??? jakie przesłanei zawiera??? a Ty walczysz.................walczysz i przegrywasz.......sama ze sobą.
Komunikacja to dialog.A dialog to wysiłek by zrozumiec drugiego człowieka........nawet tego popapranego.Dialog to nie dyskusja czy rozkaz...............dialog to słuchanie ze zrozumieniem,a nie napadanie na drugiego. Nawet wtedy gdy ten drugi popełnia błąd.
Walczyłaś wczoraj............z kim????? z mężem???czy ze sobą???? "kusy" ma Ciebei w łąpach.......... a Ty dajesz mu się prowadzić jak ...............dzieciak we mgle.......
A wystarczyło zchować minimum spokoiu........mąż był trzeżwy.............najważniejszy warunek spełniony................ sprowokowałas go do ostrej reakcji tym:

Dejzi........... bo samo małżeństwo jest trudem.
Dejzi.............. a z tego co opisałas wyżej...........to wybacz............ale to była TWOJA jazda.
Chcesz naprawiać małżeństwo........ ale tak naprawde to Ty chcesz najpierw naprawić męża.
A TY?????? co z Tobą????
Opis Waszego spotkania jest jednoznacznie negatywny ,Twoja postawa jest atakująca,obwiniająca.
Ty walczysz........................ Kobieto...chodzisz na Al-anon............. a jak brzmi 1 stopień?????(krok???) no jak??? jakie przesłanei zawiera??? a Ty walczysz.................walczysz i przegrywasz.......sama ze sobą.
Komunikacja to dialog.A dialog to wysiłek by zrozumiec drugiego człowieka........nawet tego popapranego.Dialog to nie dyskusja czy rozkaz...............dialog to słuchanie ze zrozumieniem,a nie napadanie na drugiego. Nawet wtedy gdy ten drugi popełnia błąd.
Walczyłaś wczoraj............z kim????? z mężem???czy ze sobą???? "kusy" ma Ciebei w łąpach.......... a Ty dajesz mu się prowadzić jak ...............dzieciak we mgle.......
A wystarczyło zchować minimum spokoiu........mąż był trzeżwy.............najważniejszy warunek spełniony................ sprowokowałas go do ostrej reakcji tym:

[dejzi]

Wiem nie powinnam się tak zachować....
przeprosiłam męża za swoje wybuchy, ale nie umiem z nim gadać, bo on zawsze atakuje mnie sugestiami że kogoś mam, bo nie chce zeby nocował i dlaczego, ze zrobiłam jedzenie i dla kogo, dla gości, że nam się powodzi bo miałam zrobione zakupy, no i ten ciągły strach że któregoś miesiąca nie da mi pieniedzy, co teraz zostanie uregulowane przez alimenty, ale co miesiąc słyszę zę nie da mi na życie, żę jestem żałosna, że on chce rozwodu bo już ma dość!!!!
Tylko to jak mi mówi to z takim brakiem szacunku, do tej pory starałam się spokojnie z nim pogadać....ale nie wytrzymałam i wybuchłam

nie panuję nad złością wiem.....

to wszystko mnie przerasta, i ciągle się boję o to ze nie mamy nic stałego żadnego zabezpieczenia, cokolwiek teraz zrobię to z czegoś muszę zrezygnować.....
albo z dobrych warunków, albo z komfortowego odwiedzania męża do dzieci, albo z pracy, albo z odpowiedniej opieki nad dziecmi........i o tym wszystkim muszę sama myśleć i mieć głowę na karku......nikt mi nie pomoże rozwiązać tych problemów i podjąc decyzji..........a już napewno nie mąż!!!!
bo on ciągle mnie obwinia za swoje picie....i nie chce mówić o terapii.....nie zawsze jest trzeźwy.....gdy telefonuje i ciągle gada bez sensu, zadnych konkretów, może ja za dużo od niego wymagam....
ALE JA CHCĘ TYLKO NORMALNIE ŻYĆ!!!!!!!!
bez tego ciągłego strachu....bez pytania co mi w głowie siedzi CO DALEJ?????
Dlaczego to ja muszę ciągle podkładać sie mężowi pod nogi....robiłąm to przez 7 lat.....
WIEM JESTEM SAMA NA SIEBIE ZŁA, MYŚLAŁAM ŻE MAM WIECEJ SIŁY ALE............

[ Dodano: 2011-02-12, 19:24 ]
Jest mi wstyd...strasznie wstyd....
wiem źle się zachowałam....
Teraz tęsknię za nim.....czuję się winna że nie dałam mu powiedzieć co chciał....być może mąż chciał mi zrobić niespodziankę.....a ja????.....on mnie nie atakował....to ja zaczęłam....
nie wiem czemu???? coś złego się dzieje ze mną.....

NIE PANUJĘ NAD ZŁOŚCIĄ.........

co zrobiłam nie tak??? pomyślałam że za dużo zaangażowałam w nasze zycie innych (moją rodzinę, koleżanki, babcię która z nami mieszka, wujka z ciocią, wszyscy doradzają a ja??? ja łykam ich "zdania na nasz temat" i działam...najczęściej nie słusznie.....
wiem to moja wina........nie moge znaleźć swojego zdania...gdzieś zgubiłam się ale mam nadzieję ze się odnajdę....z Panem Bogiem....myślę że mi się uda....oby nie było za późno????

PROSZĘ O MODLITWĘ

Wiem nie powinnam się tak zachować....
przeprosiłam męża za swoje wybuchy, ale nie umiem z nim gadać, bo on zawsze atakuje mnie sugestiami że kogoś mam, bo nie chce zeby nocował i dlaczego, ze zrobiłam jedzenie i dla kogo, dla gości, że nam się powodzi bo miałam zrobione zakupy, no i ten ciągły strach że któregoś miesiąca nie da mi pieniedzy, co teraz zostanie uregulowane przez alimenty, ale co miesiąc słyszę zę nie da mi na życie, żę jestem żałosna, że on chce rozwodu bo już ma dość!!!!
Tylko to jak mi mówi to z takim brakiem szacunku, do tej pory starałam się spokojnie z nim pogadać....ale nie wytrzymałam i wybuchłam

nie panuję nad złością wiem.....

to wszystko mnie przerasta, i ciągle się boję o to ze nie mamy nic stałego żadnego zabezpieczenia, cokolwiek teraz zrobię to z czegoś muszę zrezygnować.....
albo z dobrych warunków, albo z komfortowego odwiedzania męża do dzieci, albo z pracy, albo z odpowiedniej opieki nad dziecmi........i o tym wszystkim muszę sama myśleć i mieć głowę na karku......nikt mi nie pomoże rozwiązać tych problemów i podjąc decyzji..........a już napewno nie mąż!!!!
bo on ciągle mnie obwinia za swoje picie....i nie chce mówić o terapii.....nie zawsze jest trzeźwy.....gdy telefonuje i ciągle gada bez sensu, zadnych konkretów, może ja za dużo od niego wymagam....
ALE JA CHCĘ TYLKO NORMALNIE ŻYĆ!!!!!!!!
bez tego ciągłego strachu....bez pytania co mi w głowie siedzi CO DALEJ?????
Dlaczego to ja muszę ciągle podkładać sie mężowi pod nogi....robiłąm to przez 7 lat.....
WIEM JESTEM SAMA NA SIEBIE ZŁA, MYŚLAŁAM ŻE MAM WIECEJ SIŁY ALE............

[ Dodano: 2011-02-12, 19:24 ]
Jest mi wstyd...strasznie wstyd....
wiem źle się zachowałam....
Teraz tęsknię za nim.....czuję się winna że nie dałam mu powiedzieć co chciał....być może mąż chciał mi zrobić niespodziankę.....a ja????.....on mnie nie atakował....to ja zaczęłam....
nie wiem czemu???? coś złego się dzieje ze mną.....

NIE PANUJĘ NAD ZŁOŚCIĄ.........

co zrobiłam nie tak??? pomyślałam że za dużo zaangażowałam w nasze zycie innych (moją rodzinę, koleżanki, babcię która z nami mieszka, wujka z ciocią, wszyscy doradzają a ja??? ja łykam ich "zdania na nasz temat" i działam...najczęściej nie słusznie.....
wiem to moja wina........nie moge znaleźć swojego zdania...gdzieś zgubiłam się ale mam nadzieję ze się odnajdę....z Panem Bogiem....myślę że mi się uda....oby nie było za późno????

PROSZĘ O MODLITWĘ

[kinga2]

[nałóg]

Dejzi.........wstyd wstydem.........ale to nie załatwia sprawy na przyszłość.
Wiesz co zrobiłaś nie tak..........wobec meża.
Więc zacznij robic to samo........ale inaczej
Zacznij może pisać sobie takie scenariusze spotkań z meżem....ale reżyszerię tych spotkań,efekty powierz Bogu.
Dobrym efektem jest zwizulaizowanie sobie scen końcowych............wyobrażenie sobie siebie w końcowej scenie....takiej w jakiej chciałabyś być.............i prośba do Ducha Świętego o jasność umysłu podczas kontaktów z mężem.

A wrzaski i pretensje nie są dialogiem.
Piszesz ,że nie wysłuchałaś męża.......a to podstawa dialogu.

Słuchanie przed mówieniem!!!!!!!!!!!
Wysiłek zrozumienia przed ocenianiem!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Postawa gotowości do wybaczenia(może nie od razy wybaczenia) przed odrzuceniem.
Dialog................ małżeński to nie kłótnie,nie ocenianie,nie wypominanie.........ale próba zrozumienia i słuchanie tego co mówi mąż/żóna.
Daj przykład swoją postawą.
Dezji........trudne?????? ale możliwe.
Pisz.Pisz tu byś mogła tu uczyć sie zasad dialogu.
Tu bezpieczneij.I łatwiej.

Pogody Ducha

Dejzi.........wstyd wstydem.........ale to nie załatwia sprawy na przyszłość.
Wiesz co zrobiłaś nie tak..........wobec meża.
Więc zacznij robic to samo........ale inaczej
Zacznij może pisać sobie takie scenariusze spotkań z meżem....ale reżyszerię tych spotkań,efekty powierz Bogu.
Dobrym efektem jest zwizulaizowanie sobie scen końcowych............wyobrażenie sobie siebie w końcowej scenie....takiej w jakiej chciałabyś być.............i prośba do Ducha Świętego o jasność umysłu podczas kontaktów z mężem.

A wrzaski i pretensje nie są dialogiem.
Piszesz ,że nie wysłuchałaś męża.......a to podstawa dialogu.

Słuchanie przed mówieniem!!!!!!!!!!!
Wysiłek zrozumienia przed ocenianiem!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Postawa gotowości do wybaczenia(może nie od razy wybaczenia) przed odrzuceniem.
Dialog................ małżeński to nie kłótnie,nie ocenianie,nie wypominanie.........ale próba zrozumienia i słuchanie tego co mówi mąż/żóna.
Daj przykład swoją postawą.
Dezji........trudne?????? ale możliwe.
Pisz.Pisz tu byś mogła tu uczyć sie zasad dialogu.
Tu bezpieczneij.I łatwiej.

Pogody Ducha

[dejzi]

Dzisiaj była rozprawa alimentacyjna.....Sąd nic nie ustalił, bo mąż nie zgadzał się na moje warunki.....
mówił że chciał się porozumieć...a ja że nie chciałam...
zasądzenie zostało wstrzymane.....sędzina mówiła że możemy złożyc wnioski dowodowe i ewentualnie świadków.....dała nam na to 7 dni, a potem po 14 dniach dostaniemy termin kolejnej rozprawy,za dwa miesiące......
trochę się boję że Sędzina da wiarę mężowi że on taki biedny i nie ma z czego płacić mi alimentów.....
przedstawił zaświadczenia, z pracy o zarobkach, z banku o spłacie kredytu na auto które ja posiadam, i zaświadczenie za płacenie rachunku telefonicznego na mnie.........
nie żądam od niego wielkich pieniędzy....jest to kwota przyzwoita........ gdzie on będzie miał po odliczeniu rachunków i alimentów na siebie tyle samo pieniedzy co ja wnoszę o alimenty.........
ach jakoś mam wrażenie że sędzina będzie patrzała na męża dobro a nie na dzieci............
no i znowu byłam wściekła na męża że tak bardzo chce mi zabrać samochód, który jest moim środkiem komunikacji.........wtedy dał by mi alimenty.......tylko jak ja bym miała dojechać do lekarza z dziećmi, na zakupy, do lekarza z babcią z którą mieszkamy.........na piechote to nie realne.........
on chce ugody....jakiej????
chce żebyśmy zamieszkali razem.........tylko ja nie chce bo on nie leczy się.........w sądzie powiedział że chodzi na jakąś grupę......i do księdza......nie wiem ile było prawdy w tym ale ze mną nie chce o tym rozmawiać......wiec mu powiedziałam że nie ma o czym gadać skoro nie chce podjać terapii
Później wydzwaniał i ciągle wypytywał jak ja to widzę dalej,,,, wyjaśniłam mu że ja chcę tylko pieniądze na dzieci, nic więcej, on powiedział że da mi pieniądze ale złoży pozew o separację a potem o rozwód,bo chce zabierać dzieci, ja mu na to że nie dam mu dzieci, i że będzie musiał mi udowadniać że jest trzeźwy, on powiedział że nie będzie musiał mi udowadniać że jest trzeźwy po rozwodzie...........
Cały czas chce bawić się dziećmi, nie rozumie że to są ludzie, a nie zabawki, które on chce mieć...........

Dzisiaj była rozprawa alimentacyjna.....Sąd nic nie ustalił, bo mąż nie zgadzał się na moje warunki.....
mówił że chciał się porozumieć...a ja że nie chciałam...
zasądzenie zostało wstrzymane.....sędzina mówiła że możemy złożyc wnioski dowodowe i ewentualnie świadków.....dała nam na to 7 dni, a potem po 14 dniach dostaniemy termin kolejnej rozprawy,za dwa miesiące......
trochę się boję że Sędzina da wiarę mężowi że on taki biedny i nie ma z czego płacić mi alimentów.....
przedstawił zaświadczenia, z pracy o zarobkach, z banku o spłacie kredytu na auto które ja posiadam, i zaświadczenie za płacenie rachunku telefonicznego na mnie.........
nie żądam od niego wielkich pieniędzy....jest to kwota przyzwoita........ gdzie on będzie miał po odliczeniu rachunków i alimentów na siebie tyle samo pieniedzy co ja wnoszę o alimenty.........
ach jakoś mam wrażenie że sędzina będzie patrzała na męża dobro a nie na dzieci............
no i znowu byłam wściekła na męża że tak bardzo chce mi zabrać samochód, który jest moim środkiem komunikacji.........wtedy dał by mi alimenty.......tylko jak ja bym miała dojechać do lekarza z dziećmi, na zakupy, do lekarza z babcią z którą mieszkamy.........na piechote to nie realne.........
on chce ugody....jakiej????
chce żebyśmy zamieszkali razem.........tylko ja nie chce bo on nie leczy się.........w sądzie powiedział że chodzi na jakąś grupę......i do księdza......nie wiem ile było prawdy w tym ale ze mną nie chce o tym rozmawiać......wiec mu powiedziałam że nie ma o czym gadać skoro nie chce podjać terapii
Później wydzwaniał i ciągle wypytywał jak ja to widzę dalej,,,, wyjaśniłam mu że ja chcę tylko pieniądze na dzieci, nic więcej, on powiedział że da mi pieniądze ale złoży pozew o separację a potem o rozwód,bo chce zabierać dzieci, ja mu na to że nie dam mu dzieci, i że będzie musiał mi udowadniać że jest trzeźwy, on powiedział że nie będzie musiał mi udowadniać że jest trzeźwy po rozwodzie...........
Cały czas chce bawić się dziećmi, nie rozumie że to są ludzie, a nie zabawki, które on chce mieć...........