[Mirakulum]

nie zmieniam Elu tylko dopisałam , i błędy poprawiłam


Co do Grzechu rozwodu - ja nie mam wątpliwości , jeśli ktoś sam chce rozwodu lub wyraża na niego zgodę popełnia grzech . Ja popełniłam ten grzech.

nie zmieniam Elu tylko dopisałam , i błędy poprawiłam


Co do Grzechu rozwodu - ja nie mam wątpliwości , jeśli ktoś sam chce rozwodu lub wyraża na niego zgodę popełnia grzech . Ja popełniłam ten grzech.

[Jarek321]

Elżbieto,

Należy zrobić rozróżnienie pomiędzy zasadami a tym, czy zasady te są przestrzegane. To nie jest kwestia interpretacji.

Punkt 2383 Katechizmu Kościoła Katolickiego wyraźnie o tym mówi, że rozwód jest grzechem. Tym samym nie jest właściwe doradzanie rozwodu, nawet jeżeli mówi o tym ksiądz katolicki i nawet, jeżeli ksiądz katolicki jest pracownikiem sądu biskupiego.

Na szczęście nie narażam się bycie nazwanym "świętszym od papieża", bo to co jest podane na tym forum, m.in. w tym linku - wywiadzie, to publicznie wygłoszone stwierdzenia fachowców, podpisane nazwiskiem.

Ponawiam propozycję dla Bajki - udaj się do tego księdza jeszcze raz i poproś go o podpisaną informację, jakoby wyrok rozwodowy był konieczną przesłanką dla wszczęcia kanonicznego procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa.

Natomiast uważam, że mówienie o rozwodzie w sądzie biskupim może być też w innym kontekście. Myślę, że do sądu biskupiego idą poradzić się ci, którzy żyją bliżej Kościoła, gdyby na sprawach wiary nie zależałoby im, to by w ogóle nie chodzili tam się radzić. I w tym kontekście, jeżeli ksiądz słyszy, że ktoś jest w takiej sytuacji, że współmałżonek chce rozwodu, ale ten pytający nie, to doradza, żeby poczekać ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa do czasu rozwodu. Bo w istocie osobie pytającej zależy na małżeństwie, a nie na stwierdzaniu nieważności.

Elżbieto,

Należy zrobić rozróżnienie pomiędzy zasadami a tym, czy zasady te są przestrzegane. To nie jest kwestia interpretacji.

Punkt 2383 Katechizmu Kościoła Katolickiego wyraźnie o tym mówi, że rozwód jest grzechem. Tym samym nie jest właściwe doradzanie rozwodu, nawet jeżeli mówi o tym ksiądz katolicki i nawet, jeżeli ksiądz katolicki jest pracownikiem sądu biskupiego.

Na szczęście nie narażam się bycie nazwanym "świętszym od papieża", bo to co jest podane na tym forum, m.in. w tym linku - wywiadzie, to publicznie wygłoszone stwierdzenia fachowców, podpisane nazwiskiem.

Ponawiam propozycję dla Bajki - udaj się do tego księdza jeszcze raz i poproś go o podpisaną informację, jakoby wyrok rozwodowy był konieczną przesłanką dla wszczęcia kanonicznego procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa.

Natomiast uważam, że mówienie o rozwodzie w sądzie biskupim może być też w innym kontekście. Myślę, że do sądu biskupiego idą poradzić się ci, którzy żyją bliżej Kościoła, gdyby na sprawach wiary nie zależałoby im, to by w ogóle nie chodzili tam się radzić. I w tym kontekście, jeżeli ksiądz słyszy, że ktoś jest w takiej sytuacji, że współmałżonek chce rozwodu, ale ten pytający nie, to doradza, żeby poczekać ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa do czasu rozwodu. Bo w istocie osobie pytającej zależy na małżeństwie, a nie na stwierdzaniu nieważności.

[elzd1]

Oj żartuję sobie z tą wiarygodnością.

A co do grzechu rozwodu: ja wiem, że grzech popełnia ten, kto domaga się rozwodu, bo sobie chce układać na nowo życie. Zaś druga strona zostaje często zmuszona do wyrażenia zgody, chociaż tego nie chce. I dla mnie to nie jest jej grzech, a podwójnie obciąża tę stronę zmuszającą.
Nie mam żadnych wątpliwości że tak jest. Chociaż je zgody nie wyraziłam, nie uważam, żeby to dawało mi powód do chluby.
Ściskam.

Oj żartuję sobie z tą wiarygodnością.

A co do grzechu rozwodu: ja wiem, że grzech popełnia ten, kto domaga się rozwodu, bo sobie chce układać na nowo życie. Zaś druga strona zostaje często zmuszona do wyrażenia zgody, chociaż tego nie chce. I dla mnie to nie jest jej grzech, a podwójnie obciąża tę stronę zmuszającą.
Nie mam żadnych wątpliwości że tak jest. Chociaż je zgody nie wyraziłam, nie uważam, żeby to dawało mi powód do chluby.
Ściskam.

[pi2]

Moi drodzy,

Kilka dni temu rozmawiałem z sędzią pracującym w warszawskim sądzie. Kapłan ten jest orzekającym w sprawach ważności małżeństwa. Sprawy wg. jego opini mają się tak:
- nie ma formalnego wymogu orzeczenia rozwodu cywilnego aby składać skargę na ważność sakramentu, czyli nie ma takiego przepisu.
- podstawowym pytaniem zadawanym powodowi jest: czy jest możliwe pojednanie, czyli od powoda oczekuje się przekonania graniczącego z pewnością, że nie ma możliwości pojednania, rozpad więzi jest całowity i trwały a małżeństwo nie zaistniało.
- w praktyce wymaga się orzeczonego rozwodu cywilnego, lub chociaż procesu w toku, co wynika to z domniemania że jeśli rozwodu nie ma to nie doszło co całkowitego rozpadu więzi.

Żaden sąd nie orzeknie nieważności sakramentu jeżeli są szanse na ratowanie małżeństwa. Z tego właśnie wynika praktyka w warszawskiej decezji, gdyż bardzo trudno jest bronić tezy o braku możliwości pojednania, kiedy więzy cywilne jeszcze istnieją.

Bardzo ważne jest jeszcze to, że do sądu przychodzi się z pewnością czego się chce i udowadnia swoją tezę o niewaażnoći sakramentu. Tu nie ma sprawdzania. Nie ma pozwów na próbę i nie ma możliwości powtórnego składania skargi z tego samego powodu. Składający skargę przychodzi ze swoim przekonaniem i prosi sąd o potwierdzenie.

Do tego wszystkiego moja mała refleksja: to co najważniejsze odbywa się w sercu człowieka. W sądzie można skłamać, naginać fakty, udawać kogoś innego. Jeżeli chcę żyć w przyjaźni z Bogiem to w swoim sumieniu w prawdzie podejmuje decyzje. Bardzo tudno jest w takich sprawach ustawić ostre i jednoznaczne normy. Ktoś kiedyś powiedział: kiedy zasady nie są do końca jasno określone to jesteśmy zachęcani do podjęcia własnej decyzji i wzięcia za ną odpowiedzialności. Jestem przekonany że taka jest właśnie decyzja o składaniu pozwu do sądy kościelnego.

A do wszystkich Sycharowiczów: ratujcie swoje małżeństwa póki czas, ratujcie ze wszystkich sił a nawet mocniej. Ratujcie póki tli się nawet najmniejsza nadzieja. Jeśli znajdujecie w sobie choć trochę siły to nie myślcie o sądach.

Pozdrawiam
pi.kwadrat[/code]

Moi drodzy,

Kilka dni temu rozmawiałem z sędzią pracującym w warszawskim sądzie. Kapłan ten jest orzekającym w sprawach ważności małżeństwa. Sprawy wg. jego opini mają się tak:
- nie ma formalnego wymogu orzeczenia rozwodu cywilnego aby składać skargę na ważność sakramentu, czyli nie ma takiego przepisu.
- podstawowym pytaniem zadawanym powodowi jest: czy jest możliwe pojednanie, czyli od powoda oczekuje się przekonania graniczącego z pewnością, że nie ma możliwości pojednania, rozpad więzi jest całowity i trwały a małżeństwo nie zaistniało.
- w praktyce wymaga się orzeczonego rozwodu cywilnego, lub chociaż procesu w toku, co wynika to z domniemania że jeśli rozwodu nie ma to nie doszło co całkowitego rozpadu więzi.

Żaden sąd nie orzeknie nieważności sakramentu jeżeli są szanse na ratowanie małżeństwa. Z tego właśnie wynika praktyka w warszawskiej decezji, gdyż bardzo trudno jest bronić tezy o braku możliwości pojednania, kiedy więzy cywilne jeszcze istnieją.

Bardzo ważne jest jeszcze to, że do sądu przychodzi się z pewnością czego się chce i udowadnia swoją tezę o niewaażnoći sakramentu. Tu nie ma sprawdzania. Nie ma pozwów na próbę i nie ma możliwości powtórnego składania skargi z tego samego powodu. Składający skargę przychodzi ze swoim przekonaniem i prosi sąd o potwierdzenie.

Do tego wszystkiego moja mała refleksja: to co najważniejsze odbywa się w sercu człowieka. W sądzie można skłamać, naginać fakty, udawać kogoś innego. Jeżeli chcę żyć w przyjaźni z Bogiem to w swoim sumieniu w prawdzie podejmuje decyzje. Bardzo tudno jest w takich sprawach ustawić ostre i jednoznaczne normy. Ktoś kiedyś powiedział: kiedy zasady nie są do końca jasno określone to jesteśmy zachęcani do podjęcia własnej decyzji i wzięcia za ną odpowiedzialności. Jestem przekonany że taka jest właśnie decyzja o składaniu pozwu do sądy kościelnego.

A do wszystkich Sycharowiczów: ratujcie swoje małżeństwa póki czas, ratujcie ze wszystkich sił a nawet mocniej. Ratujcie póki tli się nawet najmniejsza nadzieja. Jeśli znajdujecie w sobie choć trochę siły to nie myślcie o sądach.

Pozdrawiam
pi.kwadrat[/code]

[Mirela]

Cytat:

Żaden sąd nie orzeknie nieważności sakramentu jeżeli są szanse na ratowanie małżeństwa. Z tego właśnie wynika praktyka w warszawskiej decezji, gdyż bardzo trudno jest bronić tezy o braku możliwości pojednania, kiedy więzy cywilne jeszcze istnieją.

Rozumiem ,że powyzszy tekst jest Twoim postrzeganiem.

Jesli tak jest, to rozumiem pewnego rodzaju trudność a zarazem jest ono ZAGROZENIEM (dla Sakramentalnego Małżeństwa) które wynika z konkluzji błędnego wyznaczania mierności temu co nie słuzy pojednaniu i jedności. A konkretnie mówiąc , nie trzeba być związanym cywilnie( i wszystkie warunki jakie wynikaja z zawarcia umowy) by się pojedać...ponieważ pojednanie nie ogranicza się do prawa cywilnego ( w tym wypadku małżeństwa cywilnego ) i na tej choćby podstawie uważam to za absurd. Pojednanie nie ma takiego ograniczenia...jest daleko głębsze...

Sakramentalne małżeństwo jest tak subtelna tkanka o której trzeba zapamiętać z cała pewnościa przynajmniej tyle ,że przekracza ono "mierniki" jednosci w porównaniu z cywilnym małżeństwem. Jest ta niezwykłą tkaną...w której właśnie dlatego ,ze sakramentalne...można i nalezy OCZEKIWAĆ uzdrowienia(np. postawa otwarta na powrót marnotrawnego małżonka) , nawet kiedy więzi cywilne wygasną...co bardzo podkreśla WAGĘ Sakramentalnego Małżeństwa
Serdecznie pozdrawiam

Cytat:

Żaden sąd nie orzeknie nieważności sakramentu jeżeli są szanse na ratowanie małżeństwa. Z tego właśnie wynika praktyka w warszawskiej decezji, gdyż bardzo trudno jest bronić tezy o braku możliwości pojednania, kiedy więzy cywilne jeszcze istnieją.

Rozumiem ,że powyzszy tekst jest Twoim postrzeganiem.

Jesli tak jest, to rozumiem pewnego rodzaju trudność a zarazem jest ono ZAGROZENIEM (dla Sakramentalnego Małżeństwa) które wynika z konkluzji błędnego wyznaczania mierności temu co nie słuzy pojednaniu i jedności. A konkretnie mówiąc , nie trzeba być związanym cywilnie( i wszystkie warunki jakie wynikaja z zawarcia umowy) by się pojedać...ponieważ pojednanie nie ogranicza się do prawa cywilnego ( w tym wypadku małżeństwa cywilnego ) i na tej choćby podstawie uważam to za absurd. Pojednanie nie ma takiego ograniczenia...jest daleko głębsze...

Sakramentalne małżeństwo jest tak subtelna tkanka o której trzeba zapamiętać z cała pewnościa przynajmniej tyle ,że przekracza ono "mierniki" jednosci w porównaniu z cywilnym małżeństwem. Jest ta niezwykłą tkaną...w której właśnie dlatego ,ze sakramentalne...można i nalezy OCZEKIWAĆ uzdrowienia(np. postawa otwarta na powrót marnotrawnego małżonka) , nawet kiedy więzi cywilne wygasną...co bardzo podkreśla WAGĘ Sakramentalnego Małżeństwa
Serdecznie pozdrawiam

[Mirakulum]

[Jarek321]

A ja powiem tak.

Jeżeli taka będzie Wola Boża, to kto jak kto, ale Wspólnota Trudnych Małżeństw Sychar w połączeniu np. z Ruchem Wiernych Serc zmieni te dziwne praktyki w sądach biskupich. Jak? Bardzo prosto. Przykładem i świadectwem.

A ja powiem tak.

Jeżeli taka będzie Wola Boża, to kto jak kto, ale Wspólnota Trudnych Małżeństw Sychar w połączeniu np. z Ruchem Wiernych Serc zmieni te dziwne praktyki w sądach biskupich. Jak? Bardzo prosto. Przykładem i świadectwem.

[pi2]

Chyba się nie zrozumieliśmy.

Temat rozwodu i orzeczenia nieważności pojawiał się na forum już kilkakrotnie, dlatego postanowiłem dopytać się u źródła i zabrać głos. Wg mojej najlepszej wiedzy na dzień dzisiejszy:
- nie ma formalnego wymogu wynikającego z kodesku kanonicznego, aby osoba składająca skargę była po rozwodze cywilnym.
- praktyka sądu warszawskiego i krakowskiego jest taka, że tego rozwodu się "oczekuje", jest to jedno z pierwszych pytań jakie pada w czasie wtępnej rozmowy z prawnikiem kanonistą.

Księża bardzo niechętnie udzielają wiążących odpowiedzi w tym temacie, nawet na pytania dotyczące procedur stosowanych przez sądy. Być może po to aby zniechęcać do składania pozwów i w ten sposób zachęcać do ratowania małżeństw. Myślę że stąd tyle domysłów, niedomówień i nieporozumień.

Nie twierdze zaś, że rozwód cywilny zaprzepaszcza sansę pojednania. Mnie również znane są przypadki pojednania po latach. Zdarza się, że ludzie schodzą się po rozpadzie drugich nieudanych związków i żyją ze sobą zgodnie do śmierci. Znam takie fakty z mojego otoczenia. Być może zdarzają się też przypadki pojednania po orzeczeniu niezawiązania węzła małżeńskiego, chyba ktoś mi o tym opowiadał, ale pewien nie jestem.

Twierdze tylko, że idąc do sądu trzeba być pewnym czego się chce i trzeba być przekonanym o nieważności sakramentu i braku możliwości pojednania. Te sprawy są oczywiście bardzo delikatną materią. Tak delikatną, że każda sprawę należy rozpartywać osobno. Ufam, że sądy biskupie tak właśnie robią nie przyjmując do rozpatrzenia każdej skargi która do nich wpływa.

Pozdrawiam
pi.kwadrat

Chyba się nie zrozumieliśmy.

Temat rozwodu i orzeczenia nieważności pojawiał się na forum już kilkakrotnie, dlatego postanowiłem dopytać się u źródła i zabrać głos. Wg mojej najlepszej wiedzy na dzień dzisiejszy:
- nie ma formalnego wymogu wynikającego z kodesku kanonicznego, aby osoba składająca skargę była po rozwodze cywilnym.
- praktyka sądu warszawskiego i krakowskiego jest taka, że tego rozwodu się "oczekuje", jest to jedno z pierwszych pytań jakie pada w czasie wtępnej rozmowy z prawnikiem kanonistą.

Księża bardzo niechętnie udzielają wiążących odpowiedzi w tym temacie, nawet na pytania dotyczące procedur stosowanych przez sądy. Być może po to aby zniechęcać do składania pozwów i w ten sposób zachęcać do ratowania małżeństw. Myślę że stąd tyle domysłów, niedomówień i nieporozumień.

Nie twierdze zaś, że rozwód cywilny zaprzepaszcza sansę pojednania. Mnie również znane są przypadki pojednania po latach. Zdarza się, że ludzie schodzą się po rozpadzie drugich nieudanych związków i żyją ze sobą zgodnie do śmierci. Znam takie fakty z mojego otoczenia. Być może zdarzają się też przypadki pojednania po orzeczeniu niezawiązania węzła małżeńskiego, chyba ktoś mi o tym opowiadał, ale pewien nie jestem.

Twierdze tylko, że idąc do sądu trzeba być pewnym czego się chce i trzeba być przekonanym o nieważności sakramentu i braku możliwości pojednania. Te sprawy są oczywiście bardzo delikatną materią. Tak delikatną, że każda sprawę należy rozpartywać osobno. Ufam, że sądy biskupie tak właśnie robią nie przyjmując do rozpatrzenia każdej skargi która do nich wpływa.

Pozdrawiam
pi.kwadrat

[Danka 9]

Cytat:

Bardzo ważne jest jeszcze to, że do sądu przychodzi się z pewnością czego się chce i udowadnia swoją tezę o niewaażnoći sakramentu. Tu nie ma sprawdzania. Nie ma pozwów na próbę i nie ma możliwości powtórnego składania skargi z tego samego powodu. Składający skargę przychodzi ze swoim przekonaniem i prosi sąd o potwierdzenie. Do tego wszystkiego moja mała refleksja: to co najważniejsze odbywa się w sercu człowieka pi 2

.

Zgadzam się z tym. Odpowiedzialnosc mamy przed Panem Bogiem i nikt za nas nie podejmie decyzji.
Byłam 2 lata temu w Sądzie Biskupim, gdy mąż mówił o rozwodzie, chciałam się wywiedzieć jak to wszystko wygląda....
niemiła wizyta, mnostwo mlodych kobiet w kolejce, praktycznie same kobiety tam spotkałam.
też powiedziano mi o tym warunku rozwodu cywilnego

Zauwazylam jedno, chcemy autorytetów, osob ktore nam podpowiedza co robic, pokażą najlepiej drogę
i to co pisze kinga w wątku landis, ze w konfesjonale mówi od razu jaki ma stosunek do Sakramentu Malzenstwa i nikt nie sugeruje jej sprawdzania waznści.....z czym wiele z nas się zetknęlo
w pewnym momencie zaczłam miec opór przed Sakramentem Spowiedzi z tego powodu...mój mąz tez sie bronił przed tym w konfesjonale
i dobrze ze o tym rozmawiamy bo takich sycharkowych swiadectw trzeba w Kościele

Cytat:

Bardzo ważne jest jeszcze to, że do sądu przychodzi się z pewnością czego się chce i udowadnia swoją tezę o niewaażnoći sakramentu. Tu nie ma sprawdzania. Nie ma pozwów na próbę i nie ma możliwości powtórnego składania skargi z tego samego powodu. Składający skargę przychodzi ze swoim przekonaniem i prosi sąd o potwierdzenie. Do tego wszystkiego moja mała refleksja: to co najważniejsze odbywa się w sercu człowieka pi 2

.

Zgadzam się z tym. Odpowiedzialnosc mamy przed Panem Bogiem i nikt za nas nie podejmie decyzji.
Byłam 2 lata temu w Sądzie Biskupim, gdy mąż mówił o rozwodzie, chciałam się wywiedzieć jak to wszystko wygląda....
niemiła wizyta, mnostwo mlodych kobiet w kolejce, praktycznie same kobiety tam spotkałam.
też powiedziano mi o tym warunku rozwodu cywilnego

Zauwazylam jedno, chcemy autorytetów, osob ktore nam podpowiedza co robic, pokażą najlepiej drogę
i to co pisze kinga w wątku landis, ze w konfesjonale mówi od razu jaki ma stosunek do Sakramentu Malzenstwa i nikt nie sugeruje jej sprawdzania waznści.....z czym wiele z nas się zetknęlo
w pewnym momencie zaczłam miec opór przed Sakramentem Spowiedzi z tego powodu...mój mąz tez sie bronił przed tym w konfesjonale
i dobrze ze o tym rozmawiamy bo takich sycharkowych swiadectw trzeba w Kościele

[kinga2]

Ponieważ wątek dotyczy separacji, a nie stwierdzenia ważności, czy nieważności małzeństwa sakramentalnego załączam to co mówi prawo kanoniczne o separacji.

Rozdział II
SPRAWY O SEPARACJI MAŁŻONKÓW

Kan. 1692 -
§ 1. Separacja osobowa małżonków ochrzczonych, jeżeli zgodnie z przepisami prawa nie zarządzono inaczej w odniesieniu do szczególnych miejsc, może być zarządzona dekretem biskupa diecezjalnego lub wyrokiem sędziego, według przepisów kanonów, które następują.

§ 2. Tam, gdzie decyzja kościelna nie powoduje skutków cywilnych albo jeżeli przewiduje się, że wyrok cywilny nie będzie przeciwny prawu Bożemu, biskup diecezjalny pobytu małżonków, po rozważeniu szczególnych okoliczności, może udzielić zezwolenia na zwrócenie się do sądu świeckiego.

§ 3. Jeśli sprawa dotyczy także czysto cywilnych skutków małżeństwa, niech sędzia stara się, by zachowując przepis § 2, sprawa już od początku została wniesiona do sądu świeckiego.

Kan. 1693 -
§ 1. Jeżeli któraś ze stron lub rzecznik sprawiedliwości nie poproszą o zwyczajny proces sporny, należy zastosować ustny proces sporny.

§ 2. Jeżeli zastosowano zwyczajny proces sporny i zgłoszono apelację, trybunał drugiego stopnia winien postępować zgodnie z postanowieniem kan. 1682, § 2, z zachowaniem przepisów, które należy zachować.

Kan. 1694 - W tym, co dotyczy właściwości trybunału, należy zachować przepisy kan. 1673.

Kan. 1695 - Sędzia, zanim przyjmie sprawę i ilekroć dostrzega nadzieję dobrego wyniku, powinien zastosować środki pastoralne, by małżonkowie pogodzili się i zostali skłonieni do wznowienia małżeńskiego życia wspólnego.

Kan. 1696 - Sprawy o separację małżonków dotyczą także dobra publicznego; dlatego też zawsze powinien brać w nich udział rzecznik sprawiedliwości, według przepisu kan. 1433.


dla dociekliwych cały tekst tu:
http://www.kuria.lomza.pl....php?tab=1&i=98


W części dotyczącej stwierdzenia nieważności małżeństwa, znalazłam pewny zastanawiający mnie zapis:
Art. 2 PRAWO ZASKARŻANIA MAŁŻEŃSTWA

Kan. 1674 - Do zaskarżenia małżeństwa są zdolni:

1° małżonkowie;
2° rzecznik sprawiedliwości, kiedy nieważność małżeństwa została już rozgłoszona, jeżeli małżeństwo nie może być uważnione lub nie jest to pożyteczne.

Kan. 1675 -
§ 1. Małżeństwo, które za życia obydwu małżonków nie zostało zaskarżone, po śmierci jednego lub obojga małżonków nie może być zaskarżone, chyba że kwestia dotycząca ważności ma charakter przedprocesowy dla rozwiązania innego sporu, bądź na forum kanonicznym, bądź na forum świeckim.

Czy ktoś z Was zetknął sie z przypadkami pisanymi wytłuszczonym drukiem?

Ponieważ wątek dotyczy separacji, a nie stwierdzenia ważności, czy nieważności małzeństwa sakramentalnego załączam to co mówi prawo kanoniczne o separacji.

Rozdział II
SPRAWY O SEPARACJI MAŁŻONKÓW

Kan. 1692 -
§ 1. Separacja osobowa małżonków ochrzczonych, jeżeli zgodnie z przepisami prawa nie zarządzono inaczej w odniesieniu do szczególnych miejsc, może być zarządzona dekretem biskupa diecezjalnego lub wyrokiem sędziego, według przepisów kanonów, które następują.

§ 2. Tam, gdzie decyzja kościelna nie powoduje skutków cywilnych albo jeżeli przewiduje się, że wyrok cywilny nie będzie przeciwny prawu Bożemu, biskup diecezjalny pobytu małżonków, po rozważeniu szczególnych okoliczności, może udzielić zezwolenia na zwrócenie się do sądu świeckiego.

§ 3. Jeśli sprawa dotyczy także czysto cywilnych skutków małżeństwa, niech sędzia stara się, by zachowując przepis § 2, sprawa już od początku została wniesiona do sądu świeckiego.

Kan. 1693 -
§ 1. Jeżeli któraś ze stron lub rzecznik sprawiedliwości nie poproszą o zwyczajny proces sporny, należy zastosować ustny proces sporny.

§ 2. Jeżeli zastosowano zwyczajny proces sporny i zgłoszono apelację, trybunał drugiego stopnia winien postępować zgodnie z postanowieniem kan. 1682, § 2, z zachowaniem przepisów, które należy zachować.

Kan. 1694 - W tym, co dotyczy właściwości trybunału, należy zachować przepisy kan. 1673.

Kan. 1695 - Sędzia, zanim przyjmie sprawę i ilekroć dostrzega nadzieję dobrego wyniku, powinien zastosować środki pastoralne, by małżonkowie pogodzili się i zostali skłonieni do wznowienia małżeńskiego życia wspólnego.

Kan. 1696 - Sprawy o separację małżonków dotyczą także dobra publicznego; dlatego też zawsze powinien brać w nich udział rzecznik sprawiedliwości, według przepisu kan. 1433.


dla dociekliwych cały tekst tu:
http://www.kuria.lomza.pl....php?tab=1&i=98


W części dotyczącej stwierdzenia nieważności małżeństwa, znalazłam pewny zastanawiający mnie zapis:
Art. 2 PRAWO ZASKARŻANIA MAŁŻEŃSTWA

Kan. 1674 - Do zaskarżenia małżeństwa są zdolni:

1° małżonkowie;
2° rzecznik sprawiedliwości, kiedy nieważność małżeństwa została już rozgłoszona, jeżeli małżeństwo nie może być uważnione lub nie jest to pożyteczne.

Kan. 1675 -
§ 1. Małżeństwo, które za życia obydwu małżonków nie zostało zaskarżone, po śmierci jednego lub obojga małżonków nie może być zaskarżone, chyba że kwestia dotycząca ważności ma charakter przedprocesowy dla rozwiązania innego sporu, bądź na forum kanonicznym, bądź na forum świeckim.

Czy ktoś z Was zetknął sie z przypadkami pisanymi wytłuszczonym drukiem?

[kinga2]

Dla osób potrzebujących bliższych informacji podaję to co znalazłam w necie:
"Pani Małgorzata pobiera wysokie opłaty za porady prawne, które udzielane są bezpłatnie. Po za tym jej artykuł na stronach www.kosciol.pl "prawo kanoniczne - orzeczenie nieważności małżeństwa" skupiający się przede wszystkim na potrzebie udziału przedstawiciela strony bądź adwokata w procesie o stwierdzenie nieważności to czysta autoreklama. Jestem prawnikiem kanonistą, wykształceniem i wiekiem zbliżonym do Pani Małgorzaty Baran, która w ubiegłym roku skończyła studia. Mogę pomóc i odpowiedzieć na państwa pytania chmagda80@go2.pl "

W/w poście jest adres mailowy, może warto sprawdzić czy jeszcze aktualny.
post pochodzi ze strony:
http://e-prawnik.pl/forum...ta-baran-1.html

Na stronie http://e-prawnik.pl/szukaj/wyroki+sądu+biskupiego/ rozwinięcie paru zblizonych tematów

a tu :Z dr. Andrzejem Szymańskim z kancelarii prawno-kanonicznej Bona Fides rozmawia Aldona Minorczyk-Cichy:

http://www.naszslubiwesel...torych-nie-bylo


Wniosek z tego taki,że najlepiej porozmawiać z prawnikiem kanonistą, który staje na takich procesach,pamiętajcie porady powinny być darmowe.

Dla osób potrzebujących bliższych informacji podaję to co znalazłam w necie:
"Pani Małgorzata pobiera wysokie opłaty za porady prawne, które udzielane są bezpłatnie. Po za tym jej artykuł na stronach www.kosciol.pl "prawo kanoniczne - orzeczenie nieważności małżeństwa" skupiający się przede wszystkim na potrzebie udziału przedstawiciela strony bądź adwokata w procesie o stwierdzenie nieważności to czysta autoreklama. Jestem prawnikiem kanonistą, wykształceniem i wiekiem zbliżonym do Pani Małgorzaty Baran, która w ubiegłym roku skończyła studia. Mogę pomóc i odpowiedzieć na państwa pytania chmagda80@go2.pl "

W/w poście jest adres mailowy, może warto sprawdzić czy jeszcze aktualny.
post pochodzi ze strony:
http://e-prawnik.pl/forum...ta-baran-1.html

Na stronie http://e-prawnik.pl/szukaj/wyroki+sądu+biskupiego/ rozwinięcie paru zblizonych tematów

a tu :Z dr. Andrzejem Szymańskim z kancelarii prawno-kanonicznej Bona Fides rozmawia Aldona Minorczyk-Cichy:

http://www.naszslubiwesel...torych-nie-bylo


Wniosek z tego taki,że najlepiej porozmawiać z prawnikiem kanonistą, który staje na takich procesach,pamiętajcie porady powinny być darmowe.

[kinga2]

Chyba warto też przeczytać i to:
Ks. Jan Augustyn
Duszpasterz a procesy o stwierdzenie nieważności małżeństwa
"Aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie"

http://www.currenda.diece...um/2-94/r-1.htm

Chyba warto też przeczytać i to:
Ks. Jan Augustyn
Duszpasterz a procesy o stwierdzenie nieważności małżeństwa
"Aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie"

http://www.currenda.diece...um/2-94/r-1.htm

[Andrzej]

[-kajka-]

Mirakulum napisała:


"..Osobiście i z forum znam osoby po rozwodzie, które odbudowały swoje małżeństwa..."
"....W każdym momencie trwania sakramentu małżeństwa - także po rozwodzie, Bóg może pojednać małżonków ze sobą . Trzeba być otwartym na łaskę Bożą...."

Owszem, to prawda,że Bóg pomaga sakarmentalnym małżonkom pojednać się nawet po rozwodzie.

Ale w tym wątku pisze sie też o stwierdzaniu nieważności małżeństwa.
Sąd Biskupi - jeśli stwierdzi nieważność małżeństwa - to oznacza to, że małżeństwa nie ma i nie było, że po prostu nie zaistniało w ogóle od początku.
Skoro tego małżeństwa nie było wcale, to przecież Bóg nie będzie pomagał takim ludziom się pojednać, bo ... nie są małżeństwem. To chyba logiczne?
Dlatego też rozwód takiego "małżeństwa", nie jest naprawdę rozwodem, tylko rozejściem się ludzi, którzy faktycznie nie są związani sakramentalnym węzłem.

Pewnie dlatego w Sądach Biskupich "oczekuje się" uprzedniego rozwodu cywilnego, jak to wyjaśnił obszernie pi2

Mirakulum napisała:


"..Osobiście i z forum znam osoby po rozwodzie, które odbudowały swoje małżeństwa..."
"....W każdym momencie trwania sakramentu małżeństwa - także po rozwodzie, Bóg może pojednać małżonków ze sobą . Trzeba być otwartym na łaskę Bożą...."

Owszem, to prawda,że Bóg pomaga sakarmentalnym małżonkom pojednać się nawet po rozwodzie.

Ale w tym wątku pisze sie też o stwierdzaniu nieważności małżeństwa.
Sąd Biskupi - jeśli stwierdzi nieważność małżeństwa - to oznacza to, że małżeństwa nie ma i nie było, że po prostu nie zaistniało w ogóle od początku.
Skoro tego małżeństwa nie było wcale, to przecież Bóg nie będzie pomagał takim ludziom się pojednać, bo ... nie są małżeństwem. To chyba logiczne?
Dlatego też rozwód takiego "małżeństwa", nie jest naprawdę rozwodem, tylko rozejściem się ludzi, którzy faktycznie nie są związani sakramentalnym węzłem.

Pewnie dlatego w Sądach Biskupich "oczekuje się" uprzedniego rozwodu cywilnego, jak to wyjaśnił obszernie pi2