Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
U mnie było tak, że to ja się wyprowadziłam. Najpierw mąż kazał się wynosić, więc w nerwach i urażonej dumie spakowałm się. Ale przemyślałm to, chciałam walczyć o małżeństwo więc wróciłam. Zasatałam nowe zamki w drzewiach...ale zostałąm. Na siłę. Wtedy zaczęło się piekoło. Mąż obstawał przy rozwodzie twardo. Pokazywał to na każdym kroku. Zachowywał się jakbym wogóle nie istniała, robił wręcz na złość. Nie wytrzymałam tego napięcia, tego lekceważneia. Powiedziałam tylko że skoro chce tego rozwodu lepiej będzie jak się wyprowadze, że musimy od siebie odpocząć. Na tamtem czas czułam, że muszę. Złapać oddech, wyciszyć się. I nie uważam że było to złe. Myślę że mąż zatęsknił dzięki temu. Podkreślam że cały czas nie chciałam rozwodu i mąż o tym wiedział.
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 08:46
...czekam...czekam...czekam...
i ten codzienny lęk kiedy otwieram skrzynkę na listy... Wiem, ze kiedyś się doczekam... I to chyba boli najbardziej....
Chciała bym wysiąść z tego pociągu.... wiem że dojdzie do katastrofy...
M.
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 09:14
nasgul napisał/a:
...czekam...czekam...czekam...
i ten codzienny lęk kiedy otwieram skrzynkę na listy... Wiem, ze kiedyś się doczekam... I to chyba boli najbardziej....
nasgul nie rozumiem tego zbytnio
..własne decyzje
..własne ewentualne konsekwencje
..własna odpowiedzialnośc
zatem czemu nerwy?????
to ma czemuś służyć??? coś chcesz osiągnąć???
i dlatego takie, a nie inne założenia......
a co będzie jak scenariusz jaki założylaś okarze sie FIASKIEM
pytanie jak mocna jest twoja gotowośc na to...........
nasgul napisał/a:
Chciała bym wysiąść z tego pociągu.... wiem że dojdzie do katastrofy...
A tego to juz całkiem nie rozumiem bo to mi wygląda na autodestrukcje..biczowanie..czy czerpanie radosci z wlasnej krzywdy i szkody
przemyśl to......
pozdrawiam
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 09:27
NORBERT
Myślę... może aż za dużo...
i niestety masz rację... Autodestrukcja...biczowanie i czerpanie radości z własnej krzywdy...to JA - nasgul.... I niestety nie potrafię z tym skończyć
Właśnie dlatego mąż podjął decyzję o rozwodzie... Nie ma w tym mojej decyzji ...
Pozew złożony więc konsekwencją na tej drodze jest mój strach kiedy codziennie sprawdzam skrzynkę na listy....
Czego nie rozumiesz?
Mąż biegnie w stronę światła... po drodze zgubił żonę... Taka smutna i chora żona nie nadąży... a mąż już nie czeka... bo być może mógłby się nie doczekać... Dlaczego właściwie miałby czekać...
Więc rozumie jego decyzję.... Ale to nie zmienia mojego lęku.... Co ma być i tak będzie... bez względu na wszystko....
Machina ruszyła a ja nawet nie mam prawa by ją zatrzymać...Stoję na przeszkodzie w drodze do szczęścia osoby którą może nieudolnie ale kocham...
"trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść..."
M.
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 09:57
nasgul napisał/a:
Mąż biegnie w stronę światła... po drodze zgubił żonę... Taka smutna i chora żona nie nadąży... a mąż już nie czeka... bo być może mógłby się nie doczekać... Dlaczego właściwie miałby czekać...
Nasgul teoretyzujesz..ale to akurat mało istotne...skoro leci do światła..to daj ta szansę
na swiatło......
wiesz robaki tez leca do światła żarówki ....i nieraz co się dzieje????
a Ty jedynie pomysl co zrobisz z tym jak robakowi nadpalą się skrzydełka i z wysokości grymsnie dupskiem o beton
co wtedy????
nasgul napisał/a:
Machina ruszyła a ja nawet nie mam prawa by ją zatrzymać...Stoję na przeszkodzie w drodze do szczęścia osoby którą może nieudolnie ale kocham...
"trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść..."
czasami rozpędzona machina moze przetrącac palce...zatem faktem jest to że jej nie zatrzymasz.....
ale mozna byc w biegu koło machiny......
piszesz trzeba wiedzieć kiedy zejśc ze sceny
...rozumiem sceny małzeństwo????
hmmmm??? a moze warto zostac na scenie mimo że nawet jeden aktor zachorował co???
nasgul faktem jest jedynie to że będa to- twoje decyzje
....czy schodze ze sceny
...czy zostaję na scenie
..czy moze zmieniam teatr oraz scenę........
nad tym moze warto sie zastanawiac
pozdrawiam
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 10:27
NORBERT :D
Najpierw mnie rozweseliłeś...potem mnie rozweseliłeś do łez... a teraz mogę powiedzieć, że nie chce schodzić z tej sceny... Nie chce zmieniać teatru ani dyrektora, an garderobianej....trzymam się łapkami kurtyny... ale jeśli mój Robaczek choć mu nie życzę źle nie poczuje że przypalają mu się skrzydełka to zostając na scenie uciekną wszyscy widzowie... a czym jest teatr bez choćby jednego widza... dla kogo wtedy grac?
Tak masz racje dla Boga gramy i dla Boga żyjemy... Pięknie brzmi... Ale wszyscy dobrze wiemy że tutaj drugi człowiek jest nam potrzebny... by dzielić się tym co mamy najlepsze...
Czekam na mojego Robaczka... ale mój Robaczek wie jak chronić się przed upadkiem na beton... a jeśli nawet upadnie... to wie jak się pozbierać - otrzeć kurz i iść dalej... Nie zatrzyma się...
Pozdrawiam i dziękuję
M.
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 10:35
nasgul napisał/a:
Czekam na mojego Robaczka... ale mój Robaczek wie jak chronić się przed upadkiem na beton... a jeśli nawet upadnie... to wie jak się pozbierać - otrzeć kurz i iść dalej... Nie zatrzyma się...
e tammmmmmmm nasgul nikt nie ma pewnosci że następny upadek nie zaboli mocniej...albo nie nastapi stłuczenie kości ogonowej
a wówczas????
Może nadejśc REFLEKSJA.........
pozdrawiam i póki co zadbaj o teatr by nie zakurzył sie...by mole nie zjadły kurtyny...by aktorka była zwsze urzekajaca i piękna
nawet przy braku widzów...bo kto wie?????
no chyba wiesz KTO wie......
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-02-25, 10:45
Powiem szczerze, że dziś już nic nie wiem....
A co do aktorki... za tydzień kończy 30... ciągle wyciąga dowód i nie czuje się w żaden sposób urzekająca....
Ale dziękuje za radę...wydaję się być sensowna ;) a nawet bardzo sensowna... ;)
Pozdrawiam ciepło...
...kiedy nie ma widzów trzeba zmienić repertuar... ;)
Dziękuje ... Książkę właśnie wczoraj dostałam.. zamówiłam sobie... Na razie ciężko zacząć... Niestety uczucie że mogło by być lepiej...że ja mogła bym się lepiej poczuć jest tak bolesne że ciężko sobie to zafundować... i jak znam życie nikt tego nie zrozumie...
A urzekająca nie byłam jeszcze... może kiedyś będę ..
Pozdrawiam ciepło!
M.
Ilona2005 [Usunięty]
Wysłany: 2011-03-02, 08:53
nasgul napisał/a:
Niestety uczucie że mogło by być lepiej...że ja mogła bym się lepiej poczuć jest tak bolesne że ciężko sobie to zafundować... i jak znam życie nikt tego nie zrozumie...
Chyba Cię rozumiem . Na dzień dzisiejszy nie nie potrafię uwierzyć w to że MI będzie lepiej i że ja SAM mogę tego dokonać.
W poniedziałek mój mąż się wyprowadził myślałam, że jestem twarda, że jestem na to przygotowana i pogodzona bo już od połowy tygodnia nie nocował w domu a weekend spędził u siostry. Nawet zjedliśmy wspólny obiad i odwiózł mnie na spotkanie Sycharowe i co?....... Jak wróciłam do domu pękłam..... Kocham Go, więc co mogę zrobić, żeby było mi dobrze skoro Go nie mam przy mnie?
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-03-02, 10:32
Ilona....
Bardzo mi przykro. Jeśli to coś pomoże to przytulam mocno. Nie poddawaj się... To co sobie robimy my ludzie dorośli to skandal nad skandale...
Daj sobie czas, na swój osobisty rozwój... własne uzdrowienie. Wiem, ze to bardzo trudne bo sama ze sobą walczę... ale nie masz innego wyjścia.
I czytaj Dobsona - ostatnio śmiałam się z pewną Panią że to taka "sycharowa biblia"...Czytaj... Mi szło bardzo opornie ale tam gdzie prawda zawsze pojawia się opór.
Jesteś dzielna. Dasz radę...wierzę w to.
Ja mam w domu istny cyrk... Jest miło, sympatycznie, udany seks jak za dawnych dobrych czasów ;) a w sądzie pozew...
Mrożek i Gombrowicz przy tym wszystkim wymiękają...
Przytulam mocno
M.
malta [Usunięty]
Wysłany: 2011-03-02, 15:56
Witaj nasgul.
Nie udzielałam sie dotąd na Twoim watku - nie było mnie zreszta na forum dośc dawno - niemniej to własnie twoje posty spowodowały, że znowu sie na chwile reaktywowałam... a dlczego?... bo egzaltacja i hipokryzja po prostu wylewa sie u Ciebie jak lawa z wulkanu...
czy to nie aby Ty pisałaś:
"Zdradzałam, wiązałam się emocjonalnie z innymi mężczyznami i opowiadałam o wszystkim swojemu mężowi - radziłam się go jak najlepszego przyjaciela...on zawsze wspierał. znosił moje obelgi, złość krzyk i zawsze był wierny. Ja się wyprowadzałam i wracałam..."...
Skąd wiec u Ciebie teraz takie pełne teatralnych wersów zadziwienie ze mąż chce sie ratować?, ze najzwyczajniej na świecie wykastrowałas go i potraktowałas jak smiecia a on chce tylko odzyskać chociaż czastke godności?
Nie bardzo rozumiem czytając Twoje posty o popsutych zabawkach dlaczego to nie męża tak nazywasz tylko siebie?
Naprawde to siebie uważasz za strone pokrzywdzoną?
Naprawdę uważasz, że on chcąc odejść od Ciebie robi coś nie tak?...
Czy jest dla Ciebie sex nasgul?
Poważnie pytam - czy jest dla Ciebie sex?
MANIPULACJĄ?...
Jak sama piszesz podczas bycia zona uprawiałs go z kim chciałas i jak chciałaś - nie szczędząc męzowi opowieści o tym.
Teraz sexem próbujesz zatrzymac męża przy sobie i piszesz o tym ot tak sobie - jako o cyrku w domu...
Moze zamiast nakrecas sie na bycie ofiarą i utwierdzać w poczuciu skrzywdzenia - bycia posutą biedną zabwką nalezałoby zacząć od solidnego rachunku sumienia i rozpisania jakimi metodami planujesz odzyskac NIE męża - ale SZACUNKU męża - bo chyba to jest Twoja najsłabsza strona.
O ile sie nie myle to chyba Nietzche mówił żeby zacząć od szanowania siebie bo wszystko inne wypływa z tego...
Zanim sie nakręcisz na mnie - to uprzedzam - nic do Ciebie nie mam i nie pietnuję Twojego zachowania w przeszłosci - po prostu uderzyło mnie to, ze od krzywdziciela tak szybciutko i niepostrzerzenie wskoczyłas w buty pokrzywdzonej - zapominajac juz chyba jak to sie zaczeło...
nasgul [Usunięty]
Wysłany: 2011-03-02, 16:06
Na szczęście nic o mnie nie wiesz i oceniasz jedynie po tym co tutaj napisałam.
Daleka jestem od tłumaczenia się na forum Tobie malto... Forum jest otwarte i może się tu wypowiedzieć każdy. Twoja sprawa w jaki sposób to robisz...
Nie nakręcam się ale chyba forum to ostatnie miejsce gdzie będę robić rachunek sumienia.
I na szczęście nie wiesz jak to się zaczęło...
Mimo wszystko dziękuję za wypowiedź. Nic do mnie nie masz a jednak zmieszałaś mnie z błotem - ciekawe... więcej nie napiszę bo cokolwiek napiszę w tym temacie zostanie przez Ciebie i innych odczytane jako tłumaczenie się a tego nie mam zamiaru robić.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
. Na dzień dzisiejszy nie nie potrafię uwierzyć w to że MI będzie lepiej i że ja SAM mogę tego dokonać.
