Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
co do żony to nie jest dobrze dalej unika kontaktu jest uparta,zawzięta nie mogę zrozumieć co w niej siedzi takiego..jest u niej i był zawsze problem z przebaczeniem a to + niechęć do spowiedzi to dobry grunt dla złego.
kalin to zwyczajnie zwie sie brak wiary..nadzieji..i zwątpienie.........
.......a to przeciez wymarzone pole do popisu dla jegomościa( )
i nieraz tez dopada i nas prawda???
dzis u mnie w parafii był na kazaniu o.Ksawery(bo to czas misji)...ze Skaryszewskiej 12 w Warszawie.....
i powiedział jedno fajne zdanie.............
miłując i kochając Boga..potrafimy tak samo miłować i kochać drugiego człowieka...
jeżeli nie potrafimy miłowac i kochać drugiego człowieka ...to dajmy sobie spokój z gadaniem że kochamy Boga....
bo to jest kłamstwo..........
zatem miłuj i kochaj żonę...i módl się często za nią(za radośc,szczęście,zdrowie)
.....daj sobie szansę być blisko Boga.
Będąc blisko Boga może pomożesz...........odszukać sie w tym wszystkim
...jednak najpierw samemu trzeba przestać byc zagubionym....
byc wolnym od zwątpienia...mieć wiarę i nadzieję....
oraz znać wytyczony cel
pozdrawiam
colin [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-07, 08:49
Witajcie.
To prawda kusy nie śpi, czeka kiedy może dopaść i męczy.Moja żona była , wydaje mi się że jest bardzo wierząca, ale widzę w jej oczach innego człowieka.Nie była w domu 1,5 miesiąca pracuje za granicą. Jest między nami zle, domaga się rozwodu. Jestem załamany, siedzę w domu, myśli mnie przerażają. Nie mogę pracować, nie funkcjonuje, jest mi mi okropnie.Kiedy zmieniam siebie, bo wiem że Pan dał mi nowe życie kusy walczy o moją dusze ale ja się nie poddam, tylko martwię się o moją żonę bom ją dopadł. Wiem zraniłem ją , Raniłem przez tyle lat raniłem dzieci, ale jest inaczej, chcę żyć inaczej lecz ona mówi stanowczo nie chce być wolna psychicznie rozwód i basta.Zaadne argumenty nie działają.Boję się tego lipca bo muszę opuścić dom i spotkać się po raz ostatni z nią w sądzie nie odpuści.Modle się o nią , mysle o niej, a te myśli mnie zabiją, brakuje już mi sił.Teraz wiem co znaczy miłość, kiedyś tego nie wiedziałem.Dlaczego kiedy ona potrzebowała wsparcia nikogo nie było.Mnie teraz wszyscy współczują ,a ja mówie nie ZASŁUŻYŁEM NA CIERPIENIE I CZUJĘ SIĘ JAK ŁOTR
WISZĄCY NA KRZYZU Z PANEM JEZUSEM.PANIE SPRAW BY MOJA ŻONA NIE CIERPIAŁA, ODDAJ TE CIERPIENIE MNIE BO JA NA NIE ZAŁUZYŁEM.
Panie mój modle się o uzdrowienie naszego małżeństwa daj nam szansę nie rozdzielaj nas.
PRZYJDŻ DUCHU ŚW.PRZYJDZ
PRZEZ POTĘŻNE WSTAWIENNICTWO NIEPOKALANEGO SERCA MARYJI , TWOJEJ OBLUBIENICY.
kalin [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-07, 15:13
colin, witaj.
To prawda kusy łatwo nie odpuszcza, mnie tez często kusi,ale trzeba być mocnym i mówić wtedy Boże zabierz ode mnie te pokusy..
colin napisał/a:
Jestem załamany, siedzę w domu, myśli mnie przerażają.
Oddaj to wszystko Jezusowi bo cóż sam możesz zrobić, trudno mi co kol wiek tu radzić sam nie jestem jeszcze zbyt silny,też to przechodziłem..ale po wszystkich szarpaninach i walkach na własna rękę poddałem sie i oddałem wszystko Jezusowi i Maryi tak naprawdę i głęboko zawierzyłem i jest mi teraz dużo lżej.
Nie trać jeszcze nadziei,zawierz głęboko Bogu,módl się-różaniec ,pościj,pracuj nad sobą.Pomoc nadejdzie w swoim czasie tylko trzeba w to wierzyć.
Pozdrawiam
ewulek [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-07, 22:36
kalin czytam Ciebie i smutno mi że tak cierpisz ale wkońcu zrozumiesz że to dar... wiem że masz myśli typu nie zasługuje na taką żone, czemu ja itd. ale wszelkie cierpienia zbliżają do Boga, wzmacniają nas. Poza tym w swoim otoczeniu zauważyłam że cierpią na ogoł ci dobrzy dlaczego? bo cierpienie jest darem. Na pewno Bóg Ciebie nie opuści i pomoże jeśli nadal będziesz się modlił i ufał, a Bóg wie najlepiej jak pomóc by było najlepiej...
pamiętam w modlitwie...z Panem Bogiem
kalin [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-08, 11:36
ewulek napisał/a:
wiem że masz myśli typu nie zasługuje na taką żonę, czemu ja itd
nie te myśli już odeszły ode mnie,teraz raczej myślę że dostając taka żonę dostałem jakieś zadanie od Boga,krzyż też..że ratując i zmieniając ciebie może dane mi będzie uratować też żonę,małżeństwo...
Dowiedziałem się że żona ma problemy w tej nowej pracy,ma bardzo ostrą szefową przez którą nie jedna już dziewczyna odeszła z pracy,a teraz podobno zaczęła dokuczać psychicznie mojej żonie...szkoda mi jej,ale nic nie mogę zrobić Boża niech będzie wola..chciał bym ją tylko wesprzeć jakoś miłym słowem,pocieszyć..lecz przy takich relacjach raczej jest to niemożliwe
Pozdrawiam wszystkich.
Miłego Dnia i z Bogiem.
ewulek [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-08, 16:30
A odlądałaeś film "odnioodporny" ?
Może Twoja żona nie wierzy że się zmieniłeś mysli że to jakaś gra z Twojej strony...
wówczas potrzeba więcej czasu... i dalszej wiary z modlitwą...
z Panem Bogiem
kalin [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-28, 12:10
Dawno tu nie pisałem,ale często zaglądam na forum.
Ostatnie święta,były dla mnie bardzo smutne spędziłem je sam bez najbliższej osoby..postanowiłem pojechać do niej do jej rodzinnego domu odwiedzić ja w drugi dzień świąt,zamknęła sie przede mną po czterech miesiącach jak się nie widzieliśmy nawet nie otworzyła drzwi,a przewitała mnie słowami..idź i sie powieś i inne życzenia śmierci..
wiem że nie była ani na mszy św ani u spowiedzi kusy tak zawładnął nią..to nie były jej słowa..nawet ton głosu nie jej..nie wiem jak dalej z tym walczyć..ale wiem że ostatnie słowo należy do Boga i nie poddam się tak łatwo,pomoc na pewno nadejdzie Bóg ma swój czas,ale przeciwnik jest teraz ogromnie mocny..wierze że ma miłość którą dostałem a sakramencie małżeństwa jest mocniejsza już nie mam zwątpienia
proszę by każdy z was kto tu zajrzy choć raz odmówił Ojcze Nasz w intencji mojej małżonki.
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-04-28, 14:27
kalin napisał/a:
nie wiem jak dalej z tym walczyć.
-post
-modlitwa
-codzienne czytanie pisma świętego
-spowiedź
-eucharystia
-szczera rozmowa z kapłanem najlepiej egzorcystą-tam otrzymasz konkretne porady dostosowane do konkretnych potrzeb
-Cudowny Medalik Niepokalanej
-codzienne korzystanie z Sakramentaliów
-pogłębianie wiedzy o możliwościach pomocy nie tylko duchowej, ale i ludzkiej -jakaś terapia itd., książki, artykuły, grupa wsparcia, rekolekcje .....
To wszystko posłuży nie tylko ochronie, zwalczaniu zła, ale i Tobie w lepszym zrozumieniu siebie i własnych kłopotów i problemów. Aby przyjąć drugiego człowieka z miłością trzeba najpierw poznać i pokochać siebie.
kalin [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-08, 00:32
dziś rozmawiałem z żoną bo pół roku przerwy...
świat mi się zawalił....ona ma innego zdradza mnie z nim za zgoda rodziców który pomogli jej znaleźć kogoś takiego i przyzwalają jawnie na to pod jednym dachem...o zgrozo!!
Wszystko w co wierzyłem runęło..czuje sie jak pies zdeptany i oszukany..
proszę o modlitwę
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-08, 01:36
Czekanie na ratunek
Gdy wszystko w życiu runie
Gdy pękną mury obronne
Gdy zagrożenie jest totalne
Gdy człowiek jest absolutnie sam
Gdy straci to, co nadawało sens jego życiu
Następuje wewnętrzne „trzęsienie ziemi”
A wtedy
Grunt osuwa się pod nogami
I w duszy jawią się rozpaczliwe myśli.
Zwykli ludzie czekają na ratunek
Intelektualiści analizują przyczyny wypadku
I szukają źródeł pomocy
Wprawiają w ruch swoją wiedzę
Ale zakodowane wzorce myślowe
Nie są w stanie powiedzieć
„Ja tak naprawdę nie rozumiem tego”.
Oni są jak Nikodem, któremu Chrystus powiedział:
Jeśli chcesz zrozumieć niepojęte Boże sprawy
Musisz się na nowo narodzić
Bo to, co słyszysz i czego doświadczasz
Nie mieści się w kategoriach twojego myślenia.
Wtedy przyjdzie ratunek
Ze strony, o której nigdy nie pomyślałeś.
Masz moja modlitwę
Wujt [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-08, 09:59
Trzymaj się! Głowa do góry, to nie jest koniec świata, gorsze rzeczy mogą nas spotkać na tej ziemi.
Pozdrawiam
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-08, 16:49
kalin napisał/a:
Wszystko w co wierzyłem runęło..czuje sie jak pies zdeptany i oszukany..
”Miłuję Cię, Panie, mocy moja,
Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu.
Boże, skało moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół,
Ogarnęły mnie fale śmierci
i zatrwożyły odmęty niosące zagładę,
opętały mnie pęta otchłani,
schwyciły mnie sidła śmierci.
Wzywałem Pana w moim utrapieniu,
wołałem do mojego Boga
i głos mój usłyszał ze świątyni swojej,
dotarł mój krzyk do Jego uszu.”
Ps.18
kalin [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-09, 08:50
Dziękuję za odpowiedzi nie wiem co by było gdyby nie to forum.
Mam teraz mieszane uczucia nie wiem co mam robić dalej..dalej modlić sie i ufać Panu że ten związek sakramentalny da sie jeszcze uratować-tak należało by postępować.
Lecz z drugiej strony nie wiem czy właśnie Pan nie daje mi w tej chwili jakiegoś znaku,nie ostrzega i nie ratuje przed czymś gorszym (jeśli dojdzie do pojednania przyjdą dzieci na świat a sytuacja sie powtórzy)..może to jest moment by zbadać ważność sakramentu..modle sie gorliwie i ostatnio słyszę tylko takie podpowiedzi od wielu osób ksiądz który udzielił nam ślubu mówi mi wprost że widzi kilka przesłanek które można by zbadać w sądzie biskupim,nawet ostatnio mój duchowy przewodnik ksiądz psycholog który prowadzi mnie przez cały ten trudny czas i ostatnią rzeczą jaką by mi zasugerował jest unieważnienie teraz mówi mi że można ta sprawę zbadać...sam nie wiem co robić
Kiedyś gdzieś na tym forum widziałem modlitwę za osobę która ingeruje w małżeństwo i jego nierozerwalność (za tą osobę która jest teraz z moja zoną) proszę wstawcie ja tu
[ Dodano: 2011-06-09, 08:58 ]
Teściowie straszą mnie to separacja to rozwodem już tak prawie od stycznia ale nic ku temu nie czynią nie wiem co maja tym na celu,chyba tylko to by zadać mi większy ból i cierpienie, bo wiedza doskonale że ja tego nie chcę,ale ja ani na jedno ani na drugie nie wyrażę zgody.
Kaemka2009 [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-09, 11:50
kalin jestem w bardzo podobnej sytuacji....2 lata małżeństwa ...rozmawialam z ksiedzem, który udzielał nam Ślubu i jak mu opowiedziałam o całej sytuacji...stwierdził, ze ostateczną ostatecznością jest unieważnienie małżeństwa....gdyż mąż prawdopodbnie do niego nie dojrzał:(
ja tego nie chcę ...KOCHAM MĘŻA i chcę tzn. źle mówię proszę Pana Boga o uzdrownie małżenstwa , ale z drugiej strony może on przeznaczył mi inny los...
trzeba czekać...
co wiem łatwe nie jest...wręcz przeciwnie :( z całego serca pragnę tego pierwszego rozwiązania ..ale nie można narzucac nic Bogu tyko czekac na Jego rozwiązanie sytuacji...
ps. u mnie też teściowa przede wszystkim namawia mężą do rozowdu..nie wspominając o argumentacji....
będe się modliła ....trzymaj się ...oby do nastepnego dnia ...moze będzie lepszy...
Kinga
[ Dodano: 2011-06-09, 12:06 ]
co jeszcze istotne kalin ...mo że to jest tak, że my zgodnie z tym jak przedstawia sytuację ks. Piotr Pawlukiewicz "Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz"trwajmy przy swoich męzach/ zonach by im pomóc odszukać drogę do malżenstwa....
musimy im pomoć, bo oni zostali oddelagowani na jakiś czas byśmy my zrozumieli cos co jest ważne (ja np. zbliżenie się do Boba , zaufanie Mu, pokochanie większą niż dotychczas siłą) ....równie dobrze moglismy to być my..Ci oddelegowani...
a teraz jako silnijesi módlmy się o uzdrownie małżeństwa...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
)
