[w.z.]

Moim zdaniem chodzi tu bardziej o zasadę. Wujt jest na każde zawołanie żony i powinien przeciąć ten węzeł gordyjski choć koszty mogą wydawać się wysokie.
Żona ewidentnie zagrywa dzieckiem. Jak tego nie przetnie to i zagrywki się nie skończą.

Np. u nas było tak, że po postawieniu się żonie, nie pozwoliła mi widywać się z dzieckiem przez mniej więcej miesiąc. Z początku wydawało się, że to tragedia, ale ważniejsze od tego było przełamanie się, postawienie na swoim (mimo olbrzymiego lęku) i zadbanie o własną godność.
Oczywiście bez złośliwości dla drugiej strony. Celem nie jest uprzykrzanie sobie życia, tylko postawienie wszystkiego na swoim miejscu, zwłaszcza jeśli do tej pory sprawy stały "na głowie".

Moim zdaniem chodzi tu bardziej o zasadę. Wujt jest na każde zawołanie żony i powinien przeciąć ten węzeł gordyjski choć koszty mogą wydawać się wysokie.
Żona ewidentnie zagrywa dzieckiem. Jak tego nie przetnie to i zagrywki się nie skończą.

Np. u nas było tak, że po postawieniu się żonie, nie pozwoliła mi widywać się z dzieckiem przez mniej więcej miesiąc. Z początku wydawało się, że to tragedia, ale ważniejsze od tego było przełamanie się, postawienie na swoim (mimo olbrzymiego lęku) i zadbanie o własną godność.
Oczywiście bez złośliwości dla drugiej strony. Celem nie jest uprzykrzanie sobie życia, tylko postawienie wszystkiego na swoim miejscu, zwłaszcza jeśli do tej pory sprawy stały "na głowie".

[Wujt]

[Satine]

Żony nie zmienisz.

Jej drugiego dziecka nie usuniesz z tej rzeczywistości.

Przeszłość nie zniknie, nie zniknie gach, krzywda, zdrada.

Ale warto przestawić sobie myślenie z wykorzystywanego na WYKORZYSTUJĄCEGO taką możliwość, że będziesz więcej czasu spędzał z dzieckiem, którego Ci bardzo przecież brakuje - o czym wspominasz.

Nie ma sensu wyliczanie - co kto zrobił dla dziecka.
To, co zrobiła żona - to, co Ci zafundowała, Tobie, Twojemu dziecku, temu maluszkowi, który się urodził - wystarczy, by skwitować (w myślach), że daleko jeszcze jej do tego, by dorównała Ci w byciu dobrym rodzicem. Choćbyś wcześniej nie robił kompletnie nic.

Chodzi o to, byś nie pogrążał się w złośliwościach, odwetach, rozżaleniach - które z czasem będą coraz wyraźniej odbijać się na dziecku. Kiedyś usłyszy, że żadne z rodziców nie chce go odwozić do przedszkola. Kiedyś usłyszy, że żadne z rodziców nie ma czasu, ochoty i możliwości, by zająć się nim w jakimś tam momencie.

Ustaw sobie takie priorytety.

Dla dziecka - wszystko. Choćbyś miał płacić mandat za złe parkowanie. Bo to i tak są kradzione chwile.

Dla żony - nic, co ma jej ułatwić jej prywatne sprawy i nie ma to nic wspólnego z dzieckiem. Tutaj stawiaj granice i pokaż jej konsekwencje jej zachowania. Ona musi je ponieść, a Ty nie musisz jej tego ułatwiać.

A co do opieki - nie myślałeś, by postarać się przejąć całkowitą opiekę nad dzieckiem?
Rozważ to sobie i przemyśl. Myślę, że miałbyś szansę.

Prawo polskie jest wciąż ułomne, jeśli chodzi o tzw. "dobro dziecka", ale to się zmienia. Coraz częściej całkowitą opiekę przyznaje się ojcom. Sama znam taki przypadek (sąd w Lublinie).

Inaczej - czeka Cię tylko frustracja z każdego spotkania z żoną.
Będziesz wyładowywał złość i złą energię na dziecku.

W rezultacie - wszyscy będą przegrani. Bądź tym, który przerwie to błędne koło....

Pozdrawiam

Żony nie zmienisz.

Jej drugiego dziecka nie usuniesz z tej rzeczywistości.

Przeszłość nie zniknie, nie zniknie gach, krzywda, zdrada.

Ale warto przestawić sobie myślenie z wykorzystywanego na WYKORZYSTUJĄCEGO taką możliwość, że będziesz więcej czasu spędzał z dzieckiem, którego Ci bardzo przecież brakuje - o czym wspominasz.

Nie ma sensu wyliczanie - co kto zrobił dla dziecka.
To, co zrobiła żona - to, co Ci zafundowała, Tobie, Twojemu dziecku, temu maluszkowi, który się urodził - wystarczy, by skwitować (w myślach), że daleko jeszcze jej do tego, by dorównała Ci w byciu dobrym rodzicem. Choćbyś wcześniej nie robił kompletnie nic.

Chodzi o to, byś nie pogrążał się w złośliwościach, odwetach, rozżaleniach - które z czasem będą coraz wyraźniej odbijać się na dziecku. Kiedyś usłyszy, że żadne z rodziców nie chce go odwozić do przedszkola. Kiedyś usłyszy, że żadne z rodziców nie ma czasu, ochoty i możliwości, by zająć się nim w jakimś tam momencie.

Ustaw sobie takie priorytety.

Dla dziecka - wszystko. Choćbyś miał płacić mandat za złe parkowanie. Bo to i tak są kradzione chwile.

Dla żony - nic, co ma jej ułatwić jej prywatne sprawy i nie ma to nic wspólnego z dzieckiem. Tutaj stawiaj granice i pokaż jej konsekwencje jej zachowania. Ona musi je ponieść, a Ty nie musisz jej tego ułatwiać.

A co do opieki - nie myślałeś, by postarać się przejąć całkowitą opiekę nad dzieckiem?
Rozważ to sobie i przemyśl. Myślę, że miałbyś szansę.

Prawo polskie jest wciąż ułomne, jeśli chodzi o tzw. "dobro dziecka", ale to się zmienia. Coraz częściej całkowitą opiekę przyznaje się ojcom. Sama znam taki przypadek (sąd w Lublinie).

Inaczej - czeka Cię tylko frustracja z każdego spotkania z żoną.
Będziesz wyładowywał złość i złą energię na dziecku.

W rezultacie - wszyscy będą przegrani. Bądź tym, który przerwie to błędne koło....

Pozdrawiam

[elzd1]

Moim zdaniem faktycznie, nikt kochanka żony nie zmusi do zajmowania się cudzym dzieckiem. Ale nie trzeba im tego kochankowania ułatwiać pędząc na każde gwizdnięcie, bo jedno z nich ma kaprys. Skoro żona dzwoni wieczorem i żąda od męża, aby zajmował się dzieckiem, znaczy że stan zdrowia tego malutkiego nie był taki najgorszy, więc miała kobieta czas zorganizować sobie jakąś opiekę.
Im więcej ustępst, niby to dla dobra dziecka, tym większy komfort dla kochanków, to jest cała prawda.
Ale wujt, nie możesz mówić żonie "nie bo nie". Rzeczowe argumenty są potrzebne, spacerek 200 m jest mało wiarygonym powodem odmowy i faktycznie dowodzi tylko Twojej złej woli - znaczy żona tak to widzi.

Moim zdaniem faktycznie, nikt kochanka żony nie zmusi do zajmowania się cudzym dzieckiem. Ale nie trzeba im tego kochankowania ułatwiać pędząc na każde gwizdnięcie, bo jedno z nich ma kaprys. Skoro żona dzwoni wieczorem i żąda od męża, aby zajmował się dzieckiem, znaczy że stan zdrowia tego malutkiego nie był taki najgorszy, więc miała kobieta czas zorganizować sobie jakąś opiekę.
Im więcej ustępst, niby to dla dobra dziecka, tym większy komfort dla kochanków, to jest cała prawda.
Ale wujt, nie możesz mówić żonie "nie bo nie". Rzeczowe argumenty są potrzebne, spacerek 200 m jest mało wiarygonym powodem odmowy i faktycznie dowodzi tylko Twojej złej woli - znaczy żona tak to widzi.

[Wujt]

Cytat:

Ale warto przestawić sobie myślenie z wykorzystywanego na WYKORZYSTUJĄCEGO taką możliwość, że będziesz więcej czasu spędzał z dzieckiem, którego Ci bardzo przecież brakuje - o czym wspominasz.

,,Nie wykorzystuj tego, że mam teraz drugie'' - Zgadnij z kogo to cytat.

Cytat:

Dla żony - nic, co ma jej ułatwić jej prywatne sprawy i nie ma to nic wspólnego z dzieckiem. Tutaj stawiaj granice i pokaż jej konsekwencje jej zachowania. Ona musi je ponieść, a Ty nie musisz jej tego ułatwiać.

W teorii to może gra, ale w praktyce to tego nie rozdzielisz, bo jeżeli ona np. chciałaby iść z gachem na randkę i jedno dziecko da swojej mamie, a drugie mi, to co?

Cytat:

A co do opieki - nie myślałeś, by postarać się przejąć całkowitą opiekę nad dzieckiem? Rozważ to sobie i przemyśl. Myślę, że miałbyś szansę.

Widzę, że chcesz rozpętać piekło na ziemi. Prawda jest taka, że mimo wszystko nie znajdę lepszej opiekunki niż żona. Sam pracuję, w nie do końca regularnych godzinach. Nie po to będę zabierał żonie dziecko żeby potem np. wynajmować opiekunkę na 10 godzin dziennie. Generalnie żona się dzieckiem dobrze zajmuje. Jak mam zastrzeżenia to do tego, że je okłamuje i boję się o to jakie ono ma wzorce emocjonalne.

[ Dodano: 2011-07-01, 00:50 ]

Cytat:

Np. u nas było tak, że po postawieniu się żonie, nie pozwoliła mi widywać się z dzieckiem przez mniej więcej miesiąc. Z początku wydawało się, że to tragedia, ale ważniejsze od tego było przełamanie się, postawienie na swoim (mimo olbrzymiego lęku) i zadbanie o własną godność.

Ja mam podobnie, tzn. boję się, że jak zrobię coś nie tak jak ona chce, to ona się odgryzie ograniczając mi kontakt.

Generalnie myślę, że jej za bardzo ulegałem, a ona jeszcze to potrafiła obrócić, że ja jestem zasadniczy i nieelastyczny beton. Pół biedy, że ona w to wierzy, ja sam w to uwierzyłem.

Cytat:

Ale warto przestawić sobie myślenie z wykorzystywanego na WYKORZYSTUJĄCEGO taką możliwość, że będziesz więcej czasu spędzał z dzieckiem, którego Ci bardzo przecież brakuje - o czym wspominasz.

,,Nie wykorzystuj tego, że mam teraz drugie'' - Zgadnij z kogo to cytat.

Cytat:

Dla żony - nic, co ma jej ułatwić jej prywatne sprawy i nie ma to nic wspólnego z dzieckiem. Tutaj stawiaj granice i pokaż jej konsekwencje jej zachowania. Ona musi je ponieść, a Ty nie musisz jej tego ułatwiać.

W teorii to może gra, ale w praktyce to tego nie rozdzielisz, bo jeżeli ona np. chciałaby iść z gachem na randkę i jedno dziecko da swojej mamie, a drugie mi, to co?

Cytat:

A co do opieki - nie myślałeś, by postarać się przejąć całkowitą opiekę nad dzieckiem? Rozważ to sobie i przemyśl. Myślę, że miałbyś szansę.

Widzę, że chcesz rozpętać piekło na ziemi. Prawda jest taka, że mimo wszystko nie znajdę lepszej opiekunki niż żona. Sam pracuję, w nie do końca regularnych godzinach. Nie po to będę zabierał żonie dziecko żeby potem np. wynajmować opiekunkę na 10 godzin dziennie. Generalnie żona się dzieckiem dobrze zajmuje. Jak mam zastrzeżenia to do tego, że je okłamuje i boję się o to jakie ono ma wzorce emocjonalne.

[ Dodano: 2011-07-01, 00:50 ]

Cytat:

Np. u nas było tak, że po postawieniu się żonie, nie pozwoliła mi widywać się z dzieckiem przez mniej więcej miesiąc. Z początku wydawało się, że to tragedia, ale ważniejsze od tego było przełamanie się, postawienie na swoim (mimo olbrzymiego lęku) i zadbanie o własną godność.

Ja mam podobnie, tzn. boję się, że jak zrobię coś nie tak jak ona chce, to ona się odgryzie ograniczając mi kontakt.

Generalnie myślę, że jej za bardzo ulegałem, a ona jeszcze to potrafiła obrócić, że ja jestem zasadniczy i nieelastyczny beton. Pół biedy, że ona w to wierzy, ja sam w to uwierzyłem.

[ania4]

oj Wujt, sprowokowales mnie do pisania... Twoja zona niewatlpiwie wpakowala siebie i Ciebie w wielkie bagno, ale....:

Cytat:

Ona jest przywykła do tego, że się wokół niej skacze.

Jakbym slyszala mojego meza... nie sa takie teksty mile, wierz mi. A czy to jej wina ze sie nad nia skacze? A nad Toba jej mama i babcia czasem nie skakaly? Zwyczaje obiadowe znow o niczym nie swiadcza, ot u jednych bardziej sie nad dziecmi skacze u innych mniej...
Nie mowiac juz o tym ze jak sie ma 2 dzieci to sie skacze nad tymi dziecmi a i mama i babcia pewnie bardziej nad dziecmi niz nad Twoja zona skacza teraz. Zwlaszcza ze ona sama sie wpakowala w niezly bigos i to jej pewnie wypomniano nie raz, i moze nawet wyleczylo ja to z egoizmu.

Nie chcialabym Cie urazic, ale jak ta Twoja zona ma chciec z Toba byc (co w jej przypadku oznacza przyznanie sie do winy, okzanie skruchy itp nieprzyjemne rzeczy), skoro Ty ja masz za egoistke i opiekunke Twojego dziecka? (bo tak mi te Twoje ostatnie posty zabrzmialy) Nie dziw sie ze traktuje Cie jak wroga.
No ale to sa moje subiektywne odczucia po przeczytaniu ostatnich Twoich postow...

I zgadzam sie z Satine:

Cytat:

Dla dziecka - wszystko

Nawet jak to oznacza wygode zony.... a niech jej bedzie, dziecko jest najwazniejsze.
Zeby sie nie dac wodzic za nos, to ustalilabym dluzsza/czestsza Twoja opieke nad dzieckiem, zamiast niespodziewanch wrzutek: "odprowadz jutro rano do przedszkola".
Jasne i proste zasady ulatwiaja zycie.

oj Wujt, sprowokowales mnie do pisania... Twoja zona niewatlpiwie wpakowala siebie i Ciebie w wielkie bagno, ale....:

Cytat:

Ona jest przywykła do tego, że się wokół niej skacze.

Jakbym slyszala mojego meza... nie sa takie teksty mile, wierz mi. A czy to jej wina ze sie nad nia skacze? A nad Toba jej mama i babcia czasem nie skakaly? Zwyczaje obiadowe znow o niczym nie swiadcza, ot u jednych bardziej sie nad dziecmi skacze u innych mniej...
Nie mowiac juz o tym ze jak sie ma 2 dzieci to sie skacze nad tymi dziecmi a i mama i babcia pewnie bardziej nad dziecmi niz nad Twoja zona skacza teraz. Zwlaszcza ze ona sama sie wpakowala w niezly bigos i to jej pewnie wypomniano nie raz, i moze nawet wyleczylo ja to z egoizmu.

Nie chcialabym Cie urazic, ale jak ta Twoja zona ma chciec z Toba byc (co w jej przypadku oznacza przyznanie sie do winy, okzanie skruchy itp nieprzyjemne rzeczy), skoro Ty ja masz za egoistke i opiekunke Twojego dziecka? (bo tak mi te Twoje ostatnie posty zabrzmialy) Nie dziw sie ze traktuje Cie jak wroga.
No ale to sa moje subiektywne odczucia po przeczytaniu ostatnich Twoich postow...

I zgadzam sie z Satine:

Cytat:

Dla dziecka - wszystko

Nawet jak to oznacza wygode zony.... a niech jej bedzie, dziecko jest najwazniejsze.
Zeby sie nie dac wodzic za nos, to ustalilabym dluzsza/czestsza Twoja opieke nad dzieckiem, zamiast niespodziewanch wrzutek: "odprowadz jutro rano do przedszkola".
Jasne i proste zasady ulatwiaja zycie.

[Wujt]

Cytat:

[quote="ania4"]oj Wujt, sprowokowales mnie do pisania... Twoja zona niewatlpiwie wpakowala siebie i Ciebie w wielkie bagno, ale....: Cytat: Ona jest przywykła do tego, że się wokół niej skacze. Jakbym slyszala mojego meza... nie sa takie teksty mile, wierz mi. A czy to jej wina ze sie nad nia skacze? A nad Toba jej mama i babcia czasem nie skakaly?

Babcia nade mną skacze. Jest to dosyć męczące. Nade mną nie skakały od wczesnego dzieciństwa więc to na mnie jakoś źle nie wpłyneło.

Cytat:

Zwyczaje obiadowe znow o niczym nie swiadcza, ot u jednych bardziej sie nad dziecmi skacze u innych mniej...

To było dla zobrazowania sytuacji. Inny przykłada: teściowa chciała organizować kogoś kto napisze pracę magisterską za żonę. Dla mnie to jest patologia.

Cytat:

Nie mowiac juz o tym ze jak sie ma 2 dzieci to sie skacze nad tymi dziecmi a i mama i babcia pewnie bardziej nad dziecmi niz nad Twoja zona skacza teraz.

Z babcią żona nie utrzymuje kontaktu. Mama jej pomaga, w swoim stylu: patrz przykład z pracą magisterską.

Moje kolejne proroctwo jest takie, że żona znajdzie sobie kogoś trzeciego i też sobie zrobi dziecko.

Cytat:

Zwlaszcza ze ona sama sie wpakowala w niezly bigos i to jej pewnie wypomniano nie raz, i moze nawet wyleczylo ja to z egoizmu.

Nikt nie śmie jej niczego wypominać, bo ona wpada w furię. Tobie się wydaje, że ona jakąkolwiek skruchę przejawia wobec kogokolwiek?

Cytat:

Nie chcialabym Cie urazic, ale jak ta Twoja zona ma chciec z Toba byc (co w jej przypadku oznacza przyznanie sie do winy, okzanie skruchy itp nieprzyjemne rzeczy), skoro Ty ja masz za egoistke i opiekunke Twojego dziecka? (bo tak mi te Twoje ostatnie posty zabrzmialy) Nie dziw sie ze traktuje Cie jak wroga. No ale to sa moje subiektywne odczucia po przeczytaniu ostatnich Twoich postow...

Może tak jest jak piszesz. Uważam jednak, że nie daję jej za dużo podstaw żeby się na mój widok jeżyć.

Cytat:

I zgadzam sie z Satine: Cytat: Dla dziecka - wszystko

http://www.wprost.pl/ar/2...to-wiecej-luzu/
,,Nie, jego miejsce jest, mówiąc trochę żartem, gdzieś między służącą a psem.''
Dziecko nie jest pępkiem świata i nie może się wszystko wokół niego kręcić, bo potem wyrastają z nich moje żony.

Dobry artykuł, poczytajcie.

Cytat:

Zeby sie nie dac wodzic za nos, to ustalilabym dluzsza/czestsza Twoja opieke nad dzieckiem, zamiast niespodziewanch wrzutek: "odprowadz jutro rano do przedszkola". Jasne i proste zasady ulatwiaja zycie.

Czuj się umocowana do prowadzenia rozmów moim imieniu na ten temat

Cytat:

[quote="ania4"]oj Wujt, sprowokowales mnie do pisania... Twoja zona niewatlpiwie wpakowala siebie i Ciebie w wielkie bagno, ale....: Cytat: Ona jest przywykła do tego, że się wokół niej skacze. Jakbym slyszala mojego meza... nie sa takie teksty mile, wierz mi. A czy to jej wina ze sie nad nia skacze? A nad Toba jej mama i babcia czasem nie skakaly?

Babcia nade mną skacze. Jest to dosyć męczące. Nade mną nie skakały od wczesnego dzieciństwa więc to na mnie jakoś źle nie wpłyneło.

Cytat:

Zwyczaje obiadowe znow o niczym nie swiadcza, ot u jednych bardziej sie nad dziecmi skacze u innych mniej...

To było dla zobrazowania sytuacji. Inny przykłada: teściowa chciała organizować kogoś kto napisze pracę magisterską za żonę. Dla mnie to jest patologia.

Cytat:

Nie mowiac juz o tym ze jak sie ma 2 dzieci to sie skacze nad tymi dziecmi a i mama i babcia pewnie bardziej nad dziecmi niz nad Twoja zona skacza teraz.

Z babcią żona nie utrzymuje kontaktu. Mama jej pomaga, w swoim stylu: patrz przykład z pracą magisterską.

Moje kolejne proroctwo jest takie, że żona znajdzie sobie kogoś trzeciego i też sobie zrobi dziecko.

Cytat:

Zwlaszcza ze ona sama sie wpakowala w niezly bigos i to jej pewnie wypomniano nie raz, i moze nawet wyleczylo ja to z egoizmu.

Nikt nie śmie jej niczego wypominać, bo ona wpada w furię. Tobie się wydaje, że ona jakąkolwiek skruchę przejawia wobec kogokolwiek?

Cytat:

Nie chcialabym Cie urazic, ale jak ta Twoja zona ma chciec z Toba byc (co w jej przypadku oznacza przyznanie sie do winy, okzanie skruchy itp nieprzyjemne rzeczy), skoro Ty ja masz za egoistke i opiekunke Twojego dziecka? (bo tak mi te Twoje ostatnie posty zabrzmialy) Nie dziw sie ze traktuje Cie jak wroga. No ale to sa moje subiektywne odczucia po przeczytaniu ostatnich Twoich postow...

Może tak jest jak piszesz. Uważam jednak, że nie daję jej za dużo podstaw żeby się na mój widok jeżyć.

Cytat:

I zgadzam sie z Satine: Cytat: Dla dziecka - wszystko

http://www.wprost.pl/ar/2...to-wiecej-luzu/
,,Nie, jego miejsce jest, mówiąc trochę żartem, gdzieś między służącą a psem.''
Dziecko nie jest pępkiem świata i nie może się wszystko wokół niego kręcić, bo potem wyrastają z nich moje żony.

Dobry artykuł, poczytajcie.

Cytat:

Zeby sie nie dac wodzic za nos, to ustalilabym dluzsza/czestsza Twoja opieke nad dzieckiem, zamiast niespodziewanch wrzutek: "odprowadz jutro rano do przedszkola". Jasne i proste zasady ulatwiaja zycie.

Czuj się umocowana do prowadzenia rozmów moim imieniu na ten temat

[Satine]

[Wujt]

Cytat:

Wujcie, niepoważnie do tego podchodzisz widzę. Tak sarkastycznie i z dystansem - zamiast uczciwie przyjrzeć się sprawie i wziąć do serca nasze uwagi.

Nie przerzucajmy się tak i nie chwytajmy się za słowa.

Istota jest taka, że nie mam z nią praktycznie żadnego pozytywnego kontaktu. Męczy mnie to. Wręcz wykańcza. Trudno dostrzec choćby jakiejś strzępy życzliwości. Mówisz, że to moja wina. Być może. Naprawdę długi czas starałem się być życzliwy, ale zbyt bardzo mnie bolał, że za każdym razem dostaje drzwiami w twarz. Od dłuższego czasu jestem na dystans. Może jest mniej nieprzyjemnych sytuacji, ale jak już takie trafiają, to wciąż czuję się po nich podle.

Cytat:

To jak trzeba dziecko wychowywać, by wyrósł z niego taki idealny człowiek, jak na przykład Ty? A jaki błąd w Twoim wychowaniu nastąpił, że wybrałeś kogoś takiego, jak Twoja żona, na partnerkę życiową?

Pomijając Twój sarkazm to chciałbym żeby moim jedynym błędem był zły wybór. Mi to pytanie: co ja źle zrobiłem nie daje spokoju oraz pytanie co ja teraz źle robię.

Cytat:

Możemy bawić się słówkami, przerzucać się - bo żona to, bo teściowa tamto. Bo zaraz zrobi sobie trzecie dziecko, bo patologia....A wcześniej: uważam, że żona jest dobrą opiekunką dziecka. To zdecyduj się, czy Ci to przeszkadza, czy nie?

Na wielu płaszczyznach uważam, że się dobrze zajmuje dzieckiem. Mało co widzę. Widzę też jednak, że np. je okłamuje. Nie podoba mi się to. Jak zwracam na to uwagę, to jest awantura.

Cytat:

Skakanie nadmierne psuje dziecko, wkrótce jak twierdzisz wejdzie w trzeci związek - ale uważasz, że to na tyle dobry wzór matki-opiekunki, że o dziecko starać się nie zamierzasz.

Tak sobie gadam, nie wiem, czy wejdzie. Może, trzydziestoletniej kobiecie z dwójką dzieci nie jest łatwo, pewnie będzie chciała mieć w kimś oparcie.

Nie chcę prowadzić wojen o dziecko. Ani ona się nim tak źle nie zajmuje, ani ja nie mam z nim tak mało kontaktu. Brakuje tego, że nie żyjemy razem, że nie mamy normalnej rodziny.

Nie mam punktu odniesienia, ale wydaje mi się, że dużo czasu spędzam z dzieckiem. Ostatni tydzień: w poniedziałek do 12, wtorek 18-20:30, środa 18-20, czwartek 18-20, piątek 16 - sobota 10, niedziela 10 - poniedziałek 17.

Cytat:

A może tak jest wygodniej dla Ciebie?

Nie bardzo sobie wyobrażam jakbym sobie poradził gdyby mieszkało ze mną. Co mam Ci powiedzieć?

Cytat:

Jeśli rozmawiając z nią, masz w słowach tyle wyższości i pogardy, ile wypływa na jej temat z każdego Twojego postu - to uwierz mi, ale nie dziwię się, że się jeży. Nie dziwię się, że tak czujesz, ale Ty z kolei nie dziw się, że ona reaguje tak, jak reaguje...

Jestem tutaj bezpośredni. Wobec niej nie pozwalam sobie na takie wywody. Tak to odbierasz? Staram się jej nie mówić nic nie miłego. Choć nie ukrywam, że mi się zdarza. Np. ostatnio jak się posprzeczaliśmy powiedziałem: ,,wariatka''. Przeprosiłem za to. Jak już powyżej napisałem, starałem się być miły, a aktualnie staram się nie utrzymywać z nią kontaktu i raczej jestem oschły. Jej postawa wobec mnie jest constans.

Satine jak masz jakąś receptę jak z nią żyć, to poproszę, bo mnie to strasznie męczy jak to obecnie wygląda.

Na swój sposób to nasze relacje wyglądają całkiem podobnie do tych z małżeństwa. Z tą różnicą, że o ile wtedy tego ,,złego'' było 5% to teraz tego ,,dobrego'' jest 5%. Ale to jakby wciąż te same schematy. Nie wiem jak to zmienić, przerwać.

Cytat:

Wujcie, niepoważnie do tego podchodzisz widzę. Tak sarkastycznie i z dystansem - zamiast uczciwie przyjrzeć się sprawie i wziąć do serca nasze uwagi.

Nie przerzucajmy się tak i nie chwytajmy się za słowa.

Istota jest taka, że nie mam z nią praktycznie żadnego pozytywnego kontaktu. Męczy mnie to. Wręcz wykańcza. Trudno dostrzec choćby jakiejś strzępy życzliwości. Mówisz, że to moja wina. Być może. Naprawdę długi czas starałem się być życzliwy, ale zbyt bardzo mnie bolał, że za każdym razem dostaje drzwiami w twarz. Od dłuższego czasu jestem na dystans. Może jest mniej nieprzyjemnych sytuacji, ale jak już takie trafiają, to wciąż czuję się po nich podle.

Cytat:

To jak trzeba dziecko wychowywać, by wyrósł z niego taki idealny człowiek, jak na przykład Ty? A jaki błąd w Twoim wychowaniu nastąpił, że wybrałeś kogoś takiego, jak Twoja żona, na partnerkę życiową?

Pomijając Twój sarkazm to chciałbym żeby moim jedynym błędem był zły wybór. Mi to pytanie: co ja źle zrobiłem nie daje spokoju oraz pytanie co ja teraz źle robię.

Cytat:

Możemy bawić się słówkami, przerzucać się - bo żona to, bo teściowa tamto. Bo zaraz zrobi sobie trzecie dziecko, bo patologia....A wcześniej: uważam, że żona jest dobrą opiekunką dziecka. To zdecyduj się, czy Ci to przeszkadza, czy nie?

Na wielu płaszczyznach uważam, że się dobrze zajmuje dzieckiem. Mało co widzę. Widzę też jednak, że np. je okłamuje. Nie podoba mi się to. Jak zwracam na to uwagę, to jest awantura.

Cytat:

Skakanie nadmierne psuje dziecko, wkrótce jak twierdzisz wejdzie w trzeci związek - ale uważasz, że to na tyle dobry wzór matki-opiekunki, że o dziecko starać się nie zamierzasz.

Tak sobie gadam, nie wiem, czy wejdzie. Może, trzydziestoletniej kobiecie z dwójką dzieci nie jest łatwo, pewnie będzie chciała mieć w kimś oparcie.

Nie chcę prowadzić wojen o dziecko. Ani ona się nim tak źle nie zajmuje, ani ja nie mam z nim tak mało kontaktu. Brakuje tego, że nie żyjemy razem, że nie mamy normalnej rodziny.

Nie mam punktu odniesienia, ale wydaje mi się, że dużo czasu spędzam z dzieckiem. Ostatni tydzień: w poniedziałek do 12, wtorek 18-20:30, środa 18-20, czwartek 18-20, piątek 16 - sobota 10, niedziela 10 - poniedziałek 17.

Cytat:

A może tak jest wygodniej dla Ciebie?

Nie bardzo sobie wyobrażam jakbym sobie poradził gdyby mieszkało ze mną. Co mam Ci powiedzieć?

Cytat:

Jeśli rozmawiając z nią, masz w słowach tyle wyższości i pogardy, ile wypływa na jej temat z każdego Twojego postu - to uwierz mi, ale nie dziwię się, że się jeży. Nie dziwię się, że tak czujesz, ale Ty z kolei nie dziw się, że ona reaguje tak, jak reaguje...

Jestem tutaj bezpośredni. Wobec niej nie pozwalam sobie na takie wywody. Tak to odbierasz? Staram się jej nie mówić nic nie miłego. Choć nie ukrywam, że mi się zdarza. Np. ostatnio jak się posprzeczaliśmy powiedziałem: ,,wariatka''. Przeprosiłem za to. Jak już powyżej napisałem, starałem się być miły, a aktualnie staram się nie utrzymywać z nią kontaktu i raczej jestem oschły. Jej postawa wobec mnie jest constans.

Satine jak masz jakąś receptę jak z nią żyć, to poproszę, bo mnie to strasznie męczy jak to obecnie wygląda.

Na swój sposób to nasze relacje wyglądają całkiem podobnie do tych z małżeństwa. Z tą różnicą, że o ile wtedy tego ,,złego'' było 5% to teraz tego ,,dobrego'' jest 5%. Ale to jakby wciąż te same schematy. Nie wiem jak to zmienić, przerwać.

[złamana]

A ja Ci napiszę jak taka żona do męża. Co Twoim zdaniem mogę w takiej sytuacji zrobić? Wpadłam z własnej głupoty w dół, chciałabym z niego wyjśc ale pod spodem zapadnia a ściany ze szkła. Nie ma mozliwości naprawienia zła, nie ma możliwości zadośćuczynienia. Ból i upokorzenie jakie Ci zafundowałam mnie dobija. Poczucie winy nie opuszcza nawet na moment. Skoro sama nie potrafię sobie wybaczyc jak mam uwierzyć, że możesz to zrobić Ty, bardzo skrzywdzony. Żadne slowa i czyny nie odkupia winy wobec Ciebie i dzieci. To, że nie planowałam, nie przewidziałam konsekwencji nie ma żadnego znaczenia. Czy była w tym Twoja wina? Nie. Nie zasłużyłeś na taką karę. Nic złego mi nie zrobiłeś. Może mogłeś mi pomóc z tego wyjść wcześniej. Może jakby mnie ktoś wstrząsnął albo tamtego. To już i tak bez znaczenia. Nie ma mozliwości wpływu na to co się stało. Nie umiem wyobrazić sobie dobrego rozwiązania. Jak razem żyć po czymś takim. Tworzyć rodzinę? Umiałbyś zaakceptować to dziecko? Jeśli tak, co dalej? Powiedzieć dzieciom prawde, kiedy? Nie mówić i czekać az ktoś zyczliwy ich poinformuje? Nie widze tego. Cały czas widze Twój ból i nie mam nadziei, że to kiedykolwiek minie. Zasługujesz na lepsze życie, na uczciwą kobietę. trudno mi na Ciebie patrzec, patrzeć jak przychodzisz. trudno mi przyjmować Twoją dobroć. Nie mogę jej Ci oddać. Nie mogę Cie jeszcze obciążać byś mnie dźwigał całe życie. Moja hańbe. Już się nie pozbieram, nic Ci więc nie umiem zaoferować. Uciekam od ludzi, bo mnie wytykaja palcami, nie odpowiadaja na pozdrowienia, nie rozmawiaja. Co niektórym dalam mozliwośc poczucia się lepszymi. Składam się tylko z tego jednego zachowania i czuje, że tego nie zmienie. Więc będę zła, bo tak chronię siebie. Jestem zła i już. Jedyne chwile, w których czuje, że żyję to te, w których gryzę i drapię. Nie umiem oddać Ci Twojej dobroci więc odpycham Ciebie, nie mogę znieść ani dobrych słów a tych złych jeszcze bardziej. Nasłuchałam się ich tyle. Jak sie rzucam to daje mi to poczucie, że mam siłę, a tak naprawde nie mam jej a muszę mieć dla dzieci. Jedynie czego chcę to siły by to znosić, by dać dzieciom choć odrobinę dobra, by nie przestać czuć, by nie przestać ich kochać. Tak bardzo nie chce mi się życ. Tylko co dalej. Jakbym uwierzyła, że dziećmi się ktoś zajmie i je pokocha, to bym sobie poszła. Jakbym uwierzyła, że tylko tak naucza się, żeby nie czynić takiego zła jak ja, to bym poszła. Na razie staram się dbać o nie, jak umiem. Choć jak ktoś powiedział na miano dobrego rodzica po tym co im zafundowałam nie zasłuże nigdy a Ty nawet jakbys nie robił nic i tak bedziesz lepszy niz ja. Na zakończenie. Nie jest tak, że nie chcę z Tobą być. Po prostu nie potrafię. Nie umiem sobie poradzić ze wstydem, poczuciem winy, lękiem, ze stratą. Chyba już wiesz, że tzw. wielka milośc do tamtego to kompletna iluzja i bzdura. I mam nadzieje, ze wiesz, że uważam Cię za wspaniałego człowieka. I dziekuję za wsparcie.

A ja Ci napiszę jak taka żona do męża. Co Twoim zdaniem mogę w takiej sytuacji zrobić? Wpadłam z własnej głupoty w dół, chciałabym z niego wyjśc ale pod spodem zapadnia a ściany ze szkła. Nie ma mozliwości naprawienia zła, nie ma możliwości zadośćuczynienia. Ból i upokorzenie jakie Ci zafundowałam mnie dobija. Poczucie winy nie opuszcza nawet na moment. Skoro sama nie potrafię sobie wybaczyc jak mam uwierzyć, że możesz to zrobić Ty, bardzo skrzywdzony. Żadne slowa i czyny nie odkupia winy wobec Ciebie i dzieci. To, że nie planowałam, nie przewidziałam konsekwencji nie ma żadnego znaczenia. Czy była w tym Twoja wina? Nie. Nie zasłużyłeś na taką karę. Nic złego mi nie zrobiłeś. Może mogłeś mi pomóc z tego wyjść wcześniej. Może jakby mnie ktoś wstrząsnął albo tamtego. To już i tak bez znaczenia. Nie ma mozliwości wpływu na to co się stało. Nie umiem wyobrazić sobie dobrego rozwiązania. Jak razem żyć po czymś takim. Tworzyć rodzinę? Umiałbyś zaakceptować to dziecko? Jeśli tak, co dalej? Powiedzieć dzieciom prawde, kiedy? Nie mówić i czekać az ktoś zyczliwy ich poinformuje? Nie widze tego. Cały czas widze Twój ból i nie mam nadziei, że to kiedykolwiek minie. Zasługujesz na lepsze życie, na uczciwą kobietę. trudno mi na Ciebie patrzec, patrzeć jak przychodzisz. trudno mi przyjmować Twoją dobroć. Nie mogę jej Ci oddać. Nie mogę Cie jeszcze obciążać byś mnie dźwigał całe życie. Moja hańbe. Już się nie pozbieram, nic Ci więc nie umiem zaoferować. Uciekam od ludzi, bo mnie wytykaja palcami, nie odpowiadaja na pozdrowienia, nie rozmawiaja. Co niektórym dalam mozliwośc poczucia się lepszymi. Składam się tylko z tego jednego zachowania i czuje, że tego nie zmienie. Więc będę zła, bo tak chronię siebie. Jestem zła i już. Jedyne chwile, w których czuje, że żyję to te, w których gryzę i drapię. Nie umiem oddać Ci Twojej dobroci więc odpycham Ciebie, nie mogę znieść ani dobrych słów a tych złych jeszcze bardziej. Nasłuchałam się ich tyle. Jak sie rzucam to daje mi to poczucie, że mam siłę, a tak naprawde nie mam jej a muszę mieć dla dzieci. Jedynie czego chcę to siły by to znosić, by dać dzieciom choć odrobinę dobra, by nie przestać czuć, by nie przestać ich kochać. Tak bardzo nie chce mi się życ. Tylko co dalej. Jakbym uwierzyła, że dziećmi się ktoś zajmie i je pokocha, to bym sobie poszła. Jakbym uwierzyła, że tylko tak naucza się, żeby nie czynić takiego zła jak ja, to bym poszła. Na razie staram się dbać o nie, jak umiem. Choć jak ktoś powiedział na miano dobrego rodzica po tym co im zafundowałam nie zasłuże nigdy a Ty nawet jakbys nie robił nic i tak bedziesz lepszy niz ja. Na zakończenie. Nie jest tak, że nie chcę z Tobą być. Po prostu nie potrafię. Nie umiem sobie poradzić ze wstydem, poczuciem winy, lękiem, ze stratą. Chyba już wiesz, że tzw. wielka milośc do tamtego to kompletna iluzja i bzdura. I mam nadzieje, ze wiesz, że uważam Cię za wspaniałego człowieka. I dziekuję za wsparcie.

[Nirwanna]

Złamana, witaj na forum....

Złamana, witaj na forum....

[Karole]

Witaj Złamana !

Czytam to forum od około pół roku. Temat "Przypadek zupełnie beznadziejny" jest mi bardzo bliski gdyż poniekąd zidentyfikowałem swój przypadek z Wujtem. Nasz przypadek jest bardzo podobny - nawet pory roku są podobne tylko wszystko dzieje się rok później. W chwili obecnej jestem przed urlopem z dzieckiem a żona pomimo tego, że pół roku temu przyznała się do wszystkiego powiedziała mi, że mnie już nie kocha a kocha tamtego i nie potrafi już bez niego żyć w tej chwili wszystkiemu zaprzecza i twierdzi, że do niczego nie doszło. Też jak Wujt spotykałem się z "Jej miłością" i otrzymałem dość dowodów aby nie mieć najmniejszych wątpliwości o tym co się stało. Nie mieszkamy razem od chwili kiedy żona mi wyznała, że kocha innego a za chwilę będzie to już pół roku. W tym czasie robię co mogę aby zając się dzieckiem. Mam przyznane zabezpieczenie na praktycznie co drugi dzień i 3 weekendy w miesiącu więc kontakt z dzieckiem jest regularny. Wszystko jest niby OK odnalazłem się już w "nowej roli", gotujemy nawet z córką wspólnie obiady, ale Ona często wspomina o Tym żony facecie - pracują razem i żona tłumaczy się tym, że przecież mała go często widuje. Kiedyś małej opowieści było o wiele więcej, mówiła m.in. że się kochają, całują itp. potrafiło to we mnie wzbudzić taką złość do niej i taką niechęć, że pomimo tego, że czytałem już kilka książek o wybaczaniu nie potrafię być miły. Żona twierdzi, że nikogo nie ma i nie ma zamiaru a rozwodzi się bo chce osiągnąć spokój, którego jej brakowało w domu. Dziecko ma prawie 4 lata i chyba to ono najbardziej spija nasze emocje i problemy, które sami sobie stworzyliśmy. Jestem w tej chwili na takim etapie na jakim był twój mąż rok temu - czyli na krótko przed zajściem w ciążę. Wiem, że u mnie może być całkowicie inaczej ale problemy są bardzo podobne. Podkreślam, że moja żona twierdzi, że nie spała z tym facetem i nie zdradziła mnie fizycznie.

Odpowiadam na Twój post bo widzę z jednej strony Wasz problem z boku a z drugiej czuję go od środka bo sam jestem w sytuacji Twojego męża. Wiem jedno...

DLA TWOJEGO MĘŻA ŚWIAT BEZ CIEBIE NIE ISTNIEJE - ON CIĘ SZCZERZEE KOCHA !!!

I ma obciach, złość, brak szacunku, wstyd przed ludźmi głęboko w poważaniu - liczysz się tylko Ty a nie to co było - jesteście tu i teraz. Jestem pewny, że tą przemianę jaką przeszedł Twój mąż nie da się kupić za żadne pieniądze, nie da się dojść do tego bez takiego przykrego, ale potrzebnego zakrętu w życiu. Po coś było Wam to dane w życiu, Bóg miał taki plan i już i nic tego nie zmieni, ale wiem jedno - pozamałżeńskie dziecko nie jest w stanie zabić Waszej miłości do siebie. Otwórz się na swojego męża, pozwól mu się do siebie przytulić a Ty przytul się do niego. Wypłaczcie się sobie wzajemnie w ramiona a potem wyeliminujcie wszystkie problemy o których napisałaś - takie jak niechęć znajomych, wytykanie palcem, obciach itp. Zabierzcie wszystko co macie ze swoją miłością na przedzie, sprzedajcie nieruchomości i wyjedźcie do innego miasta, gdzieś daleko gdzie nikt nie będzie znał Waszych problemów a jeśli będą wytykać Was palcami to tylko dlatego żeby pokazać przykładną, kochającą się rodzinę żyjącą w Bogu.

Twoja miłość i Twojego męża jest na tyle silna, że teraz po tym kryzysie przetrwa już wszystko i nie możesz mieć nawet przez chwilę zwątpienia w miłość swojego męża i nie możesz zadawać pytań czy da radę itp. DA RADĘ NA 100% przecież o taką przyszłość modli się i walczy.

To, że Wasza historia toczy się tak a nie inaczej jest najlepszym świadectwem na to, że Bóg lubi spełniać marzenia - jeszcze nie tak dawno Twój mąż o tym marzył.

Moją żona złożyła pozew o rozwód bez orzekania o winie w styczniu po tym jak powiedziała mi że kocha innego ja odpowiedziałem na pozew prośbą oddalenie pozwu a w przypadku nie oddalenia pozwem o orzekanie o winie. Modliłem się aby do sprawy nie doszło przed Świętami Wielkiej Nocy, potem modliłem się żeby nie było sprawy przed wakacjami a teraz okazało się, że pierwsza sprawę będę miał 12 października - czyli i moje modlitwy zostały wysłuchane.

Modlę się o to by moja żona jednak zrozumiała, że jest ktoś kto kocha ją szczerze i jest nim właśnie jej mąż a czytająć, obserwując Waszą historię coraz częściej w o wierzę.

Chciałbym jeszcze raz podziękować Bogu, że pojawiłaś się na tym forum, że dane mi było dostrzec kolejne świadectwo i że widzę wychodzące słońce na Waszym niebie.

PS. Piszę to wszystko ze łzami w oczach bo Twoja odpowiedź (treść tu nie jest ważna) to coś najpiękniejszego co spotkało mnie przez ostatnie pół roku...

Witaj Złamana !

Czytam to forum od około pół roku. Temat "Przypadek zupełnie beznadziejny" jest mi bardzo bliski gdyż poniekąd zidentyfikowałem swój przypadek z Wujtem. Nasz przypadek jest bardzo podobny - nawet pory roku są podobne tylko wszystko dzieje się rok później. W chwili obecnej jestem przed urlopem z dzieckiem a żona pomimo tego, że pół roku temu przyznała się do wszystkiego powiedziała mi, że mnie już nie kocha a kocha tamtego i nie potrafi już bez niego żyć w tej chwili wszystkiemu zaprzecza i twierdzi, że do niczego nie doszło. Też jak Wujt spotykałem się z "Jej miłością" i otrzymałem dość dowodów aby nie mieć najmniejszych wątpliwości o tym co się stało. Nie mieszkamy razem od chwili kiedy żona mi wyznała, że kocha innego a za chwilę będzie to już pół roku. W tym czasie robię co mogę aby zając się dzieckiem. Mam przyznane zabezpieczenie na praktycznie co drugi dzień i 3 weekendy w miesiącu więc kontakt z dzieckiem jest regularny. Wszystko jest niby OK odnalazłem się już w "nowej roli", gotujemy nawet z córką wspólnie obiady, ale Ona często wspomina o Tym żony facecie - pracują razem i żona tłumaczy się tym, że przecież mała go często widuje. Kiedyś małej opowieści było o wiele więcej, mówiła m.in. że się kochają, całują itp. potrafiło to we mnie wzbudzić taką złość do niej i taką niechęć, że pomimo tego, że czytałem już kilka książek o wybaczaniu nie potrafię być miły. Żona twierdzi, że nikogo nie ma i nie ma zamiaru a rozwodzi się bo chce osiągnąć spokój, którego jej brakowało w domu. Dziecko ma prawie 4 lata i chyba to ono najbardziej spija nasze emocje i problemy, które sami sobie stworzyliśmy. Jestem w tej chwili na takim etapie na jakim był twój mąż rok temu - czyli na krótko przed zajściem w ciążę. Wiem, że u mnie może być całkowicie inaczej ale problemy są bardzo podobne. Podkreślam, że moja żona twierdzi, że nie spała z tym facetem i nie zdradziła mnie fizycznie.

Odpowiadam na Twój post bo widzę z jednej strony Wasz problem z boku a z drugiej czuję go od środka bo sam jestem w sytuacji Twojego męża. Wiem jedno...

DLA TWOJEGO MĘŻA ŚWIAT BEZ CIEBIE NIE ISTNIEJE - ON CIĘ SZCZERZEE KOCHA !!!

I ma obciach, złość, brak szacunku, wstyd przed ludźmi głęboko w poważaniu - liczysz się tylko Ty a nie to co było - jesteście tu i teraz. Jestem pewny, że tą przemianę jaką przeszedł Twój mąż nie da się kupić za żadne pieniądze, nie da się dojść do tego bez takiego przykrego, ale potrzebnego zakrętu w życiu. Po coś było Wam to dane w życiu, Bóg miał taki plan i już i nic tego nie zmieni, ale wiem jedno - pozamałżeńskie dziecko nie jest w stanie zabić Waszej miłości do siebie. Otwórz się na swojego męża, pozwól mu się do siebie przytulić a Ty przytul się do niego. Wypłaczcie się sobie wzajemnie w ramiona a potem wyeliminujcie wszystkie problemy o których napisałaś - takie jak niechęć znajomych, wytykanie palcem, obciach itp. Zabierzcie wszystko co macie ze swoją miłością na przedzie, sprzedajcie nieruchomości i wyjedźcie do innego miasta, gdzieś daleko gdzie nikt nie będzie znał Waszych problemów a jeśli będą wytykać Was palcami to tylko dlatego żeby pokazać przykładną, kochającą się rodzinę żyjącą w Bogu.

Twoja miłość i Twojego męża jest na tyle silna, że teraz po tym kryzysie przetrwa już wszystko i nie możesz mieć nawet przez chwilę zwątpienia w miłość swojego męża i nie możesz zadawać pytań czy da radę itp. DA RADĘ NA 100% przecież o taką przyszłość modli się i walczy.

To, że Wasza historia toczy się tak a nie inaczej jest najlepszym świadectwem na to, że Bóg lubi spełniać marzenia - jeszcze nie tak dawno Twój mąż o tym marzył.

Moją żona złożyła pozew o rozwód bez orzekania o winie w styczniu po tym jak powiedziała mi że kocha innego ja odpowiedziałem na pozew prośbą oddalenie pozwu a w przypadku nie oddalenia pozwem o orzekanie o winie. Modliłem się aby do sprawy nie doszło przed Świętami Wielkiej Nocy, potem modliłem się żeby nie było sprawy przed wakacjami a teraz okazało się, że pierwsza sprawę będę miał 12 października - czyli i moje modlitwy zostały wysłuchane.

Modlę się o to by moja żona jednak zrozumiała, że jest ktoś kto kocha ją szczerze i jest nim właśnie jej mąż a czytająć, obserwując Waszą historię coraz częściej w o wierzę.

Chciałbym jeszcze raz podziękować Bogu, że pojawiłaś się na tym forum, że dane mi było dostrzec kolejne świadectwo i że widzę wychodzące słońce na Waszym niebie.

PS. Piszę to wszystko ze łzami w oczach bo Twoja odpowiedź (treść tu nie jest ważna) to coś najpiękniejszego co spotkało mnie przez ostatnie pół roku...

[Wujt]

@złamana

Chciałbym to usłyszeć/przeczytać od swojej żony albo przynajmniej wiedzieć, że tak myśli.

Ja widzę tylko postawę ,,jest świetnie!''.

Jeżeli Ty jesteś też taką żoną, to co mogę powiedzieć? Wiesz to wszystko to nie jest koniec świata i są gorsze rzeczy, czyny na tej ziemi. Trzeba jakąś miarę zachować. I w poczuciu krzywdy i w poczuciu tego, że się skrzywdziło.

Trzymaj się.

@złamana

Chciałbym to usłyszeć/przeczytać od swojej żony albo przynajmniej wiedzieć, że tak myśli.

Ja widzę tylko postawę ,,jest świetnie!''.

Jeżeli Ty jesteś też taką żoną, to co mogę powiedzieć? Wiesz to wszystko to nie jest koniec świata i są gorsze rzeczy, czyny na tej ziemi. Trzeba jakąś miarę zachować. I w poczuciu krzywdy i w poczuciu tego, że się skrzywdziło.

Trzymaj się.

[Karole]

Wujcie a nie przyszło Ci do głowy, że @złamana to Twoja żona ?

Wujcie a nie przyszło Ci do głowy, że @złamana to Twoja żona ?