Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Witajcie wanbona i czerwona, miło Was widzieć, pamietam Wasze posty
napisałam
Cytat:
potrzebne mi takie teksty teraz!
bo faktycznie potrzebne...zaliczyłam mini dno, myślałam o separacji
wiec to troche jak prysznic podziałało
kazdy z nas jest inny i ma inne widzenie świata
zalezne od naszych małzenskich sytuacji
rozumiem ze mógł ten artykuł w kimś obudzic trudne emocje,
na pewno nie było to intencją wklejającego chrisa
dobrze ze mozemy tu o nich rozmawiać, uczyc sie od siebie
Za to lubię to Forum :)
Chwała Panu Bogu
12 krokow nauczyło mnie juz (choc dopiero 3) ze jak cos mnie dotyka, to jest jakis siniak jeszcze do zagojenia, a Pan Bog leczy je najlepiej
mamy z mezem problem z bezdzietnścią....często slyszę o tym, ze to sprzyja rozwojowi roznego rodzaju nowotworów w pubikacjach medycznych, a na ambonie księza mówią o podstawowym znaczeniu małzenstwa- posiadaniu potomstwa
boli jak licho, bo dotyka tego czego mi brak, co jest swojego rodzaju traumą...ale oddaje Panu Bogu i już łapię dystans
omijanie siniaka nie sprawi ze sie szybciej zagoi...takie moje zdanie
ale tez sie czasem oburzam jak mi ktos wypomina...przypomina
dodajmy do tego artykułu notke....OK, ale z Panem Bogiem wszystkie te trudności mozna przejść !!! Pan Bog cuda działa i leczy ze wszystkich chorób
i najlepszym przykładem jesteś Ty, wanbona i Twoja postawa z wyprostowana głową między ludźmi!
Ostatnio zmieniony przez Danka 9 2010-05-05, 19:14, w całości zmieniany 2 razy
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2010-05-05, 19:10
Danka podpisuje sie pod Twoim zdaniem .
Chwała Bogu za to forum
wabona [Usunięty]
Wysłany: 2010-05-05, 21:44
Przepraszam z całego serca, jeśli kogoś uraziłam. Rzeczywiście - wskoczyłam tu, napisałam i wyskoczyłam. W biegu. Rzadko tu juz zagladam, bo zajęłam sie rzeczywistym zyciem - juz mogę i potrafię. Po latach życia w marazmie - wreszcie normalnie zyję. I Wam wszystkim tego zyczę - z całego serca.
A co do Forum - dla mnie jest to najwspanialsze forum na świecie Naprawdę. Swego czasu bylam tu osobą, która pisała najwięcej - potrzebowalam tego. Spotkałam tu wspanialych ludzi, z niektórymi z nich przyjaźnię sie nadal.
Znow wyskakuję i napiszę tylko tyle - moją zasadą stało się dystansowanie się wobec rzeczywistości - tak właśnie żyję. Każdy moment jest dla mnie ważny, daję z siebie, ile wlezie wszystkim wokół, daję również sobie - kiedy padam na nos, wiem, że pora na zasłużony wypoczynek, wiem też, że czasem mam prawo do błędu, że nie musze wszystkiego umieć i wiedzieć. Zrozumiałam, że mąż nie jest jedynym człowiekiem na świecie, któremu moge cos ofiarować, mam w sobie tyle uczuć, że rozdaję je wszystkim wokół - nie zostaliśmy powołani tylko do małżeństwa, ale i do macierzyństwa, do służby innym, do dostrzegania krzywdy ludzkiej, do podawania ręki cierpiącym!
chris [Usunięty]
Wysłany: 2010-05-06, 21:05
nie przepraszaj, bo nie ma za co. Nikogo nie uraziłaś. Po to tu jesteśmy, żeby rozmawiać, wymieniać nasze spostrzeżenia...
eda [Usunięty]
Wysłany: 2010-05-15, 11:01
Powiedcie mi proszę co się stanie jeśli nie zgodzę się na rozwód bez orzekania o winie. Mąż usilnie mnie namawia żebym podpisała taki papier. Czy coś mi grozi? Gdy ewentualnie dojdzie do takiej sytuacji, że sąd mnie obarczy winą za rozpad małżeństwa co to oznacza.
Zaznaczam, że wogóle nie chcę się zgodzić na rozwód. I co wtedy?
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2010-05-15, 11:34
Eda, przede wszystkim jeśli nie chcesz się zgodzić na rozwód to się nie zgadzasz. Ale dlatego, że TY tak chcesz, tak czujesz, że jest to po Twojemu. Adekwatnie - jeśli ktoś Cię namawia, abyś się zgodziła, a Ty nie chcesz - to się nie zgadzasz, nie ulegasz namowom. Bo niby w imię czego?
Jeśli na rozwód bez orzekania o winie się nie zgadzasz, to idzie proces sądowy w kierunku orzeczenia winy Twojej, męża, lub wspólnej. Osoba winna lub współwinna ponosi koszty procesu, odpowiednio - w całości lub w części. Osoba winna lub współwinna nie może potem, po rozwodzie, domagać się alimentów od współmałżonka. To są jedyne "groźby", które Ci grożą. Nie zgadzając się na rozwód masz czyste sumienie, oraz pomoc Pana Boga. To teraz sobie zrób "rachunek zysków i strat"
pr [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 15:05
Chris chciałbym abyś sie do mnie odezwał i opwiedział mi w skrócie swa historię, druga sprawa moja żona uważa że dla niej rozwód do wrećz wybawienie albo szczęście bo przez 10 lat była nieszczęsliwa i na razie chce byc sama tak mówi a zdrugiej strony uważa że lepiej dla dziecka żebyśmy byli osobno poza tym uważa ze nie ma szans na zmiany. Dodatkowo chce rozwodu bez orzekania o winie i namawia mnie do tego i panicznie boi sie że nie dam jej rozwodu uważa że i tak go dostanie więc co ja mam robić. Nie chce terapi wspólnej uważa ze nie ma to sensu i co gorsza uważa że ja sie na nią nadaje ale nie wrózy mi dobrych efektów. Oskarz o brak czułości itp Ja wiem ze byłem trudny ale naprawde chcę ratować z tym że przy takiej despracji z jej strony nie wiem czy to ma sens czy dać jej rozwód a może poczekać prosze powiedz mi co robić i poradź bo niewatpliwie masz doświadczeniea przede wszsytkim czy powinienem sie wyprowadzać bo wspólne mieszkanie niewatpliwie duzo mnie kosztuje ją chyba też teściowie są za mną ale z kolei moja matka stwierdza że jak cie ktoś nie chce to po co na siłe chcesz coś ratować czego juz nie ma a zkolei jej żale sa tak wielkie a niechęc tak sie poteguje ze nie wiem co dalej. Prosze cie o radę
mgła [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 15:21
Statystyka rozwodów w Polsce [edytuj]
Dane GUS:
liczba rozwodów:
rok 2000: 43 tys.
rok 2001: 45 tys.
rok 2002: 45 tys.
rok 2003: 49 tys.
rok 2004: 56 tys.
rok 2005: 67,6 tys.
rok 2006: 71,9 tys.
rok 2007: 66,6 tys. (26,8% liczby nowo zawartych małżeństw)
rok 2008: 65,5 tys. (25,4% liczby nowo zawartych małżeństw)
rok 2010: 72tys. - nie podano jaki procent z zawartych małżenstw
przyczyny rozwodów w 2004 r.
niezgodność charakterów: 32%
zdrada: 24%
nadużywanie alkoholu: 23%
naganny stosunek do członków rodziny: 9%
problemy finansowe: 9%
inne: 3%
W 75% przypadków powództwo wnosiła kobieta. 70% rozwodów nie kończy się orzekaniem o winie. Jeżeli jest inaczej, to wina najczęściej jest po stronie mężczyzny. Prawie trzy razy częściej rozwodzą się mieszkańcy miast niż osoby mieszkające na wsi.[6]
Statystyki wskazują, jak dużą grupę wśród rozwodzących się stanowią bardzo młodzi małżonkowie. W 2008 r. aż 56 proc. rozwodzących się mężczyzn stanowili panowie do 24. roku życia, a 75 proc. kobiet panie do 24. lat
żeby było jasne - nie jestem zwolenniczką rozwodów, ale...opieranie sie na statystykach to lekko śliska sprawa - skoro 25% małżenstw sie rozpada ( a w 2010r to nawet wiecej), to mamy 1/4 szansy, ze i nasze...a wiec po co sie pobierac?
podobnie jest z danymi dotyczącymi rozpadających sie poswtórnych związków...
oraz katastrofalną sytuacja dzieci na przyszłośc...
statystyki mają to do siebie, ze sporzadzając je na ogół ma sie cos na celu...
obiektywnośc wyników zawsze jest nie całkiem prawdziwa
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 15:53
Mgło - mogłabyś rozszerzyć, co miałaś na myśli?
PR - mam do Ciebie wielką prośbę Naprawdę wielką. Czy mógłbyś stosować znaki przestankowe? Wiesz, te durne kropki, przecinki... itp. One wbrew pozorom bardzo ułatwiają życie, łatwiej się czytać będzie wtedy Twoje posty, i pozostanie więcej energii na ewentualną odpowiedź
Pozdrawiam!
mgła [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 15:58
Dokładnie to co napisałam Nirwana
jestem jak statystyka - krótko i bez rozwlekania sie nad szczególami
a kazdy wyciagnie z niej to, co mu akurat pasuje
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 18:05
Mgło, zrobiłaś zdaje się offtopa, nadaje się na wątek techniczny tudzież "tematy różne".
Dla "statystycznej" jasności podaj statystyki rozwodów np. z lat '20 - 30 XX wieku.
Moglibyśmy też sprawdzić statystycznie jak kształtowały się rozwody na całym świecie na przestrzeni kilkuset lat
mgła [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 19:13 Re: "Rozwód może spowodować powolną i bolesną śmerć&
Zrobie Ci Jarek321 prezent...poczytaj sobie co napisał chris nim zamieścisz mnie na wątku technicznym
naprawde napisałam nie na temat?
czy moze raczej nie po linii...???
chris napisał/a:
Statystycznie:
Powtórnie zawierane małżeństwa rozpadają się dwukrotnie częściej niż te pierwsze, trzecie małżeństwa rozpadają się w 70% przypadków.
Odsetek samobójstw wśród osób rozwiedzionych jest czterokrotnie wyższy niż średnia statystyczna.
Ryzyko przedwczesnego zgonu u rozwiedzionych mężczyzn wzrasta do 76%, w przypadku kobiet do 39%.
Ryzyko zachorowań na nowotwory u rozwiedzionych mężczyzn jest takie samo jak u tych, którzy wypalają paczkę papierosów dziennie.
Rozwodnicy i wdowcy o 20 proc. częściej niż zamężni zapadają na przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca, czy choroby serca. (źródło: fronda.pl)
Rozwiedziony mężczyzna 21 razy częściej niż żonaty bywa pacjentem klinik psychiatrycznych.
Badania (prowadzone przez Anneke Napp-Peters) dowodzą, iż po upływie 15 lat kobiety nadal cierpią na depresję porozwodową , a przytłaczające poczucie straty, bólu i zazdrości nie słabnie, zaś mężczyźni wciąż roztrząsają przyczyny rozpadu związku/małżeństwa. (źródło: Polityka)
33 % rozwiedzionych kobiet i 25% rozwiedzionych mężczyzn uważają życie po rozwodzie za smutne i pozbawione satysfakcji
Dzieci łatwiej pogodzą się ze śmiercią jednego z rodziców niż z rozwodem!
Śmierć rodzica jest nieodwołalna i nie pozostawia wątpliwości, dlatego łatwiej jest się z nią pogodzić. Natomiast rozwód rodziców, to otwarta i wciąż rozdrapywana rana. Dla dziecka oznacza to załamanie się fundamentu, na którym dotychczas budowało swoją tożsamość, czuje się oszukane i bardzo samotne. Wiele czasu i wysiłku będzie go kosztowało stworzenie nowego systemu wartości, odbudowanie poczucia bezpieczeństwa i wiary w ludzi. Według statystyk, uda się to jednemu na dziesięcioro dzieci.
Statystyczne badania sa bardzo często robione pod konkretne zamówienie.
cytowanie GUS to i tak bardzo obiektywny (choc tez nie zawsze i nie do końca) obraz statystyczny.
Natomiast psychologiakobiety.pl juz jest duzo mniej obiektywnym źródłem
i mysle, ze przy odrobinie chęci i zaangazowania, na które od razu powiem, nie chce mi sie tracić czasu ( bo zycie jest zbyt ciekawe) mozna znalezc zupełnie odwrotne wyniki badan statystycznych.
I tylko tyle chciałam powiedziec.
Zawsze dogmatyczne przyjmowanie statystyk mnie smieszyło....robi sie troche smieszno i trochę straszno...
Pozdrawiam u progu Nowego Roku
Jarek321 [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-30, 19:39
Chodziło mi o to mgło, że dyskutanci po poście Chrisa nie mieli żadnych pytań ani wątpliwości po co on zamieścił swój post, natomiast nie bardzo wiem, po co Ty zamieściłaś swój. Na szczęście ja tu nie przenoszę postów do wątku technicznego, więc nie będzie na mnie
Jeżeli chcesz udowodnić jakąś tezę (a tego nie wiem, bo nie mówisz) i jeżeli ta teza jest odwrotna w stosunku do tego, co wynika ze statystyk przedstawionych przez Chrisa (bo to sugerujesz), to na tę tezę - widmo odpowiem Ci tak:
ależ oczywiście, wiem, że jest mnóstwo szczęśliwych ludzi po rozwodzie.
Tyle, że na tym forum nie chodzi o to, jak rozwieść się i być szczęśliwym, względnie jak szczęśliwie się rozwieść, ale jak kochać małżonka w kryzysie, jak kochać małżonka mimo rozwodu, który nastąpił (mimo jego/jej braku miłości, zdrady, przemocy, alkoholizmu itd. itp.), a nawet co to znaczy kochać małżonka.
Poza tym, mgło, tak dla jasności dyskusji, lepiej formułować wprost wątpliwości i pytania, jeżeli się je ma, niż krążyć wokół sedna sprawy, jeżeli oczywiście takowe sedno jest.
rafal41 [Usunięty]
Wysłany: 2010-12-31, 08:17 ...trzeba być silnym po rozwodzie....
Dzieki Chris za ten temat....sam to odczułem na własnej skorze,hehe.Wiem jak jest cieżko wyjśc na prosta,gdy wszystko się wali....marzenia...plany biorą w ,,leb,,.
Co do statystyk to nie są przesadzone,wczesniej nie widzialem tylu przypadkow rozwodów...teraz to idzie w wielkim tempie....nawet jak żona sie rozstała ze mną ,to jej szefowa też....
A po rozwodzie trzeba sie narodzic na nowo....pozdrawiam...trzymajcie sie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
podpisuje sie pod Twoim zdaniem .
Naprawdę. Swego czasu bylam tu osobą, która pisała najwięcej - potrzebowalam tego. Spotkałam tu wspanialych ludzi, z niektórymi z nich przyjaźnię sie nadal.
Naprawdę wielką. Czy mógłbyś stosować znaki przestankowe? Wiesz, te durne kropki, przecinki... itp. One wbrew pozorom bardzo ułatwiają życie, łatwiej się czytać będzie wtedy Twoje posty, i pozostanie więcej energii na ewentualną odpowiedź 
