Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Po dzisiejszej ponownej trudnej rozmowie z mezem usiadlam do komputera i trafilam na Wasza strone .Nigdy nie pisalam o tym .Nie bede tez pisac bo to dluga historia .Jestem prawie 25 lat po slubie i od miesiecy a moze nawet 2 lat coraz bardziej odalamy sie z mezem od siebie .Ja jego nie rozumiem ,on mnie nie rozumie .On dumny ja rowniez .Cierpimy nie tylko my ale nasze dzieci ,dorosle juz dzieci .Ciagle klotnie o nic .Nie wiem co mam robic .Nie umiem tak juz zyc .Nie modle sie bo nagle nie mam takiej potrzeby .Kocham swoja rodzine i nie chcialabym jej rozpadu .
i jak w tej piosence" TRUDNO TAK, RAZEM ZYC NAM ZE SOBA
BEZ SIEBIE NIE JEST LZEJ"............
pozdrawiam
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2011-06-30, 14:27
Majeczka43,
Witaj,
wydzieliłam Ci własny kącik.
Napiszesz dużo, czy mało to nie jest aż tak istotne, jak posiadanie własnego miejsca na dzielenie się bólem i problemami i otrzymanie pomocy.
Szukanie po całym forum i w cudzych wątkach odpowiedzi dla siebie może być kłopotliwe, więc tu bedziesz miała wszystko razem.
Zachęcam Cię do lektury innych wątków, znajdziesz tam wiele wskazówek co i jak, aby pomóc sobie i swojemu małżeństwu.
Majeczka43 napisał/a:
On dumny ja rowniez .
A to najlepiej oddać Maryi.
Ona doskonale poradziła sobie z ludzką dumą traktując ją POKORĄ i od Niej najłatwiej się nauczyć jak zwalczać przykrą dla nas dumę, która dodatkowo rani bliskich.
Majeczka43 [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-01, 12:53
Wiem ,ze duma to nic dobrego .Jednak zal ,moze nawet walka o swoja godnosc powoduje ,ze zachowuje sie inaczej nie myslac,ze pokornie moglabym powiedziec TAKA JEST TWOJA WOLA PANIE .Nie umiem .Dlugo bylam pokorna ,jednak zauwazylam ,ze ciagle bylo to wykorzystywane .Doszlo do tego ,ze byl we mnie lek i niska ocena swojej wartosci .Dlatego w pewnym momencie mojego zycia obudzialam sie .I wlasnie SZOK dla wszystkich ...pozdrawiam i dziekuje za Wasza obecnosc .Wiem ,ze nie jestem sama .Jednak wiem ,ze zrobie wsyzstkoe ,zeby byc szczesliwa i pozostac w zwiazku .
Danka 9 [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-05, 15:28
Majeczko, witaj, zapraszam do dzielenia się tym co przezywasz.
Napisz więcej o sobie, wtedy być moze wiecej sycharkow sie odezwie i wesprze,
Warto sie otwierac!
Rozumiem, ze jakis etap sie zakonczył, cos zrozumialas i zmieniasz swoje zachowanie" długo bylam pokorna"
słowo pokorna nie oznacza wbrew pozorom pozwolenia na wykorzystywanie czy pozwalanie innym na przekraczanie naszych granic, wchodzenie nam na głowę.
Mozna byc i pokornym i stanowczym...
Pozdrawiam z modlitwą.
Majeczka43 [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-05, 18:33
Witaj Danusiu ,
dziekuje za Twoja odpowiedz.Czasami jest mi ciezko pisac ,to co czuje .Jednak od paru dni zauwazylam ,ze nastapil we mnie jakis spokoj .Nie tylko we mnie ale moim mezu .Wiem ,ze nie tylko on jest winien tej sytuacji i dlatego zaczelismy razem nad soba pracowac.W nasteonym roku bedziemy obchodzic 25 rocznice malzenstwa .Cudownie a zarazem tak ciezko .Mamy dwoje cudownych dzieci ,z ktorych jestesmy bardzo dumni .To dla nich postanowilismy sie zmienic ,w koncu tez cierpia pomino,ze sa juz dorosli .Czasami zastanawiam sie ,czy to ,ze pochodzilismy z mezem z rodzin gdzie ojcowie byli alkohilikami ,nie wplynelo na nasze dorosle zycie .obydwoje bylismy zranieni i tak stanelismy obydwoje na rozstaju drog .....jednak wiemy jedno ,chcemy przejsc razem do wspolnej drogi ,jednak potrzebujemy czasu ..mysle ,ze czasu i modlitwy a ja przestalam sie modlic i to mnie martwi .
Pozdrawiam serdecznie ...
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-05, 19:22
Majeczka43 napisał/a:
Dlugo bylam pokorna ,jednak zauwazylam ,ze ciagle bylo to wykorzystywane .Doszlo do tego ,ze byl we mnie lek i niska ocena swojej wartosci .Dlatego w pewnym momencie mojego zycia obudzialam sie .I wlasnie SZOK dla wszystkich ...
Witam serdecznie ,chyba cale swoje zycie mialam mylne pojecie slowa POKORA.
Dziekuje bardzo za cenne materialy ,ktore wzbogacili moja dusze .
Piszac o tym ,ze sie zmienilam ,nie mialam nic zlego na mysli.Zmieniajac sie zaczelam myslec troche o sobie ,o swoim zyciu .Zawsze bylam dla innych i tylko dla innych .Obudzilam sie bo czulam sie jak ptak w klatce i zaczelam miec coraz miejsca dla siebie .
Chcialam czuc i byc po prostu kochana .Budzic sie rano z radoscia i dziekowac Bogu za wszystko co mam .Radosc trwa zazwyczaj bardzo krotko ,kiedy slyszy sie tylko mechaniczne slowa ..to trzeba zrobic ,to zalatwic ,co jest na obiad a gdzie uczucie ? jak sie czujesz ? Moze porozmawialibysmy ze soba ,moze zatrzymamy sie w tym biegu ?
Niejednokrotnie probowalam rozmawiac ,prosic a maz czul sie zawsze osaczony ,obwiniany i slowo ZNOWU SIE CZEPIASZ zniechecaly mnie do kontynuowania dalszej rozmowy. .Lata mijaly ,a ja po prostu zaczelam wewnetrzenie ,uczuciowo umierac.I jak teraz powstac,jak zyc kiedy bylo sie tyle razy ranionym ,niezrozumianym .Zdaje sobie sprawe dlaczego nam jest tak ciezko .Cos co dla mnie jest wazne ,dla meza niewazne i odwrotnie .Mezalians emocjonalny .Pozdrawiam i zycze owocnego dnia
[ Dodano: 2011-07-06, 08:45 ]
Norbert1 napisał/a:
Majeczka43 napisał/a:
Dlugo bylam pokorna ,jednak zauwazylam ,ze ciagle bylo to wykorzystywane .Doszlo do tego ,ze byl we mnie lek i niska ocena swojej wartosci .Dlatego w pewnym momencie mojego zycia obudzialam sie .I wlasnie SZOK dla wszystkich ...
warto sie podszkolić, i wiedziec jaki sa bariery w porozumiewaniu się kobiety i męzczyzny
czemu mąz twierdzi ze sie czepiasz? moze przerażają go tzw poważne rozmowy o Was..moze nie umie za bardzo poruszac sie w kobiecym świecie emocji...
a moze Twoja prosba porozmawiajmy przez lata nabrzmiała już złoscią , zniechęcaniem, rozczarowaniem i mąz za nic nie chce tego słuchać, robi uniki.
Powodow moze byc tysiąc...
A moze zrobic gest w kierunku męża, sprubowac spedzic z nim czas....najego sposob, moze film razem albo kawa. spacer, bez trudnych rozmowi, prosto i zwyczajnie...na luzie?
Na forum jest wiele ciekawych linkow, historii...tylko czytać
Norbert1 [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-06, 22:57
Majeczka43 napisał/a:
Chcialam czuc i byc po prostu kochana .Budzic sie rano z radoscia i dziekowac Bogu za wszystko co mam .Radosc trwa zazwyczaj bardzo krotko ,kiedy slyszy sie tylko mechaniczne slowa ..to trzeba zrobic ,to zalatwic ,co jest na obiad a gdzie uczucie ? jak sie czujesz ? Moze porozmawialibysmy ze soba ,moze zatrzymamy sie w tym biegu ?
Niejednokrotnie probowalam rozmawiac ,prosic a maz czul sie zawsze osaczony ,obwiniany i slowo ZNOWU SIE CZEPIASZ zniechecaly mnie do kontynuowania dalszej rozmowy. .Lata mijaly ,a ja po prostu zaczelam wewnetrzenie ,uczuciowo umierac.I jak teraz powstac,jak zyc kiedy bylo sie tyle razy ranionym ,niezrozumianym .Zdaje sobie sprawe dlaczego nam jest tak ciezko .Cos co dla mnie jest wazne ,dla meza niewazne i odwrotnie .Mezalians emocjonalny
Majeczko
odpowiem tak
-normalna kobieta i normalne jej potrzeby i naprawde nie oczekiwałas Bóg wie czego.........i nie wymagałas nie wiem czego
ale konstrukcja faceta jest inna ....
i czasami mało zrozumiała dla kobiet...a do tego ten facet ma jeszcze zrozumiec kobiete................
uwierz mi jest trudno.....łatwiej to przychodzi gdy juz sie przekroczy pewna ścianę a w żonie nastapi zgon emocjonalny........
heeeeeee jaką wówczas mamy chłonnośc umyslu....ile potrafimy by..........
no włąsnie nieraz już jest zbyt póżno na to by.........
wypalasz sie to czuć
...ale czy warto sie poddać??
raczej nie ...bo wiesz bez takiego pełnego zrozumienia,,,,
a czemu tak..a dlaczego tak...a czemu inaczej.....
możesz nigdy nie zrozumiec tych róznic..........
ja bym polecił w zasadzie dwie pozycje
"mężczyzni sa z marsa, kobiety z wenus" Johna Graya
"miłośc i wojna" John & Stasi Eldredge
a jakby kiedys meżowi cos się zechciało to fantastyczna ksiązka dla niego
"walkirie" Paulo Coelho
pisana przez faceta i zrozumiała dla facetów..a ukazująca sens miłosci do kobiety.....
i wiesz miałem kiedys takie głupie powiedzenie........
żona prosiła..mówiąc proszę....
a ja wywalałem nawet z humorem.....
prosi to sie świnka....
nawet nie masz pojęcia jak mocno te slowa wypaliły sie w umysle zony....
no cóż??
teraz wiem..wtedy nie wiedziałem
a z pokora faktycznie "wtopa"
pozdrawiam
martaj [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-18, 12:08 duma
Też wydawało mi się, że jestem dumna i nie pozwolę nigdy, aby jakiś mężczyzna mną pomiatał. Ale cóż stało się... Miłość wiele znosi. Czasem wydaje mi się, że kocham za bardzo. Mój mąż daje się kochać, ale nie oddaje w zamian. Boję się przyszłości, bo jesteśmy tylko 2 lata po ślubie. Myślałam, że jak ustąpię to będzie dobrze. Ale wcale nie jest lepiej, a czuję się jkabym zdradziła swoje zasady więc nie wiem co lepsze duma czy pokora
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-18, 19:59
martaj napisał/a:
Mój mąż daje się kochać, ale nie oddaje w zamian.
Problem jest w tym że Ty kochasz?czy w tym że mąż nie oddaje Tobie miłości tak jak Ty to sobie wyobrażasz???
A odróżniasz znaczenia słowa "pokora" od "upokorzenie"??
martaj [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-19, 07:04
odróżniam i to dobrze. Ja nie wymagam, żeby mnie nosił na rękach, ale żeby docenił to co ma. A dla mnie upokarzające jest, że pozwalam mu spać ze mną w jednym łóżku, że pozwalam, żeby sobie szalał, a ja muszę to znosić. Nie potrafię tego wyrazić słowami, ale to nie jest pokora. On niszczy moje poczucie wartości. Twierdzi, że krysys nie jest przeze mnie, że on się zmienił. Ale ja na to pozwoliłam. Nie potrafię chyba tak żyć. Zniszczył mnie. Nie wiem ile jeszcze czasu wytrzymam by to ratować skoro on ma to w nosie i woli robić mi na złość i zachowywać się jak nastolatek.
maryniaa [Usunięty]
Wysłany: 2011-07-19, 08:14
ja wytrzymałam sporo , bo 33 lata... nie dokładnie w takiej jak Ty sytuacji , ale podobnej
[ Dodano: 2011-07-19, 08:19 ]
ja wytrzymałam sporo , bo 33 lata... nie dokładnie w takiej jak Ty sytuacji , ale podobnej .Mąż nie chciał nigdy odejść , ja byłam z dala od Boga , a teraz wierze ,że z Bogiem poczuje uwolnienie i kryzys minie ...daj Boże ,że nam obojgu :). Postaraj sie miec dobre relacje z Panem
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
