Anonymous - 2011-01-22, 10:57 Temat postu: Brak mi już nadzieji Mój kryzys trwa już od 4 miesięcy, modlę się codziennie do Boga, ale sytuacja jest beznadziejna, mąż się nie odzywa, nie kontaktuje ze mną, tak jak by mnie wogóle nie znał, spotyka się z kochanką, mieszka ze swoimi swoimi rodzicami (którzy spowodowali w dużej mierze ten kryzys, nagadali mu na mnie i stwierdził że mu zbrzydłam), zbliża się termin końca zawieszenia rozwodu a tu brak jest jakiejkolwiek chęci naprawy małżenstwa przez męża. Rozmawiałam z meżem w grudniu zaproponowałam mu abyśmy zamieszkali oddzielnie i spróbowali od nowa, a on stwierdził że na rzadną wyprowadzke się i na rzadną inną propozycję naprawy małżeństwa. Nie mam juz chyba rzadnej nadzieji, aby sytuacja się zmieniła. Niechcę rozwodu, kocham męża, wybaczyłam mu wszystko i teściom też. Nie mam tak naprawdę z kim o tym porozmawiać, bo każdy uważa żebym zakończyła sprawę rozwodową i ułożyła sobie od nowa życie, ale ja sie nie czuję żebym z kim innym mogła je dzielić. Nie mielismy dzieci bo za krotko bylismy mażeństwem (1 rok). Teraz sytuacja jest chyba bez wyjąscia, ja zmieniłam się zrozumiałam co robiłam źle, a co nie, inaczej do sytuacji podchodzę. Mam w sercu nadzieję że moze jeszcze uda się coś zmienić, ale nie wiem co można jeszcze zrobić, może Pan Bóg ma inny plan wobec mnie, ja chciałabym mnieć prawdziwą rodzinę i dzieci. Proszę o modlitwę. Anonymous - 2011-01-22, 12:39
No i właśnie mila91 słuchaj swego serca przecież ten każdy ma swoje życie i będzie z niego rozliczony. Nie rób niczego wbrew sobie.
Nie wiem jak wg Ciebie wygląda prawdziwa rodzina? Nie móc iść do Komunii Św. na chrzcinach dziecka, w czasie I jego komunii. Widzę wiele takich osób w kosciele jakżeż muszą zagłuszać swoje sumienie, które dopomina się o przyjęcie Ciała Zbawiciela.
Tyle tylko, że Pan Bóg nie jest złotą rybką spełniającą nasze życzenia, wiara w Bożą opatrzność ratuje nas od przygnębienia. Cóż to jest te kilkadziesiąt lat wobec wieczności. Pogody ducha. Anonymous - 2011-01-22, 15:03 Temat postu: Brak mi już nadzieji Wiem jak wygląda prawdziwa rodzina, uczestnictwo we mszy się, w Komunii Świetej. Dochowanie wierności małżonkowi po rozwodze, jest też dla mnie trudne, ponieważ będąc w tym przekonaniu, tak jest obecnie, nie bede miała szansy na posiadanie dzieci i stworzenia rodziny. Wiem że Pan Bóg nie jest złotą rybką spełniającą życzenia. Tylko świadomość że mąz układa sobie nowe życie jest trudne, a ja dochowujac jemu wierności nie będę mogła mieć nowej rodziny i mieć w przyszłości dzieci. Anonymous - 2011-01-22, 17:04 Mila - nie znamy się wiec może to co napiszę wyda Ci się szorstkie - ale nie celuję w Ciebie tylko chce Ci cos uswiadomić. po piewsze - napisałaś, że teściowie cos na Ciebie nagadali i męzowi zbrzydłaś więc odszedł... Błagam, błagam, błagam... Mila - litosci...jesteśmy dorosli - mówimy o małżeństwie... ...ale ja nie o tym - chodzi mi o WYBÓR. KAŻDY Z NAS MA WYBÓR - WSZYSTKO JEST WYBOREM - brak wyboru też jest wyborem... MOŻE TO WYTŁUMACZĘ... Twój mąż odchodzi, układa sobie nowe zycie, planuje załozyć rodzinę a Ty uważasz, że przez to iż on tak zdecydował pozbawia Cię mozliwości urodzenia dzieci, posiadania rodziny itp... No NIE - przez fakt rozwodu nie staniesz się bezpłodna - jesli nie bedziesz miała nowej rodziny, nie zwiazesz się z nikim innym, bedziesz trwać w czekaniu - TY DOKONASZ WYBORU - nie mąż. On decyduje za siebie - TY za siebie - każde z Was dokonuje decyzji na własny rachunek i wyłacznie z własnych decyzji będziemy rozliczani... przykład: Mąż wybija szybę w salonie samochodowym i kradnie mercedesa. Czy piszesz następnego dnia na forum: "o ja biedna nieszczęsliwa jeżdże autobusem a on szaleje luksusowym samochodem?""przez niego ja marznę a on ma wygody"? nie - nie robisz tego - bo jego wyborem było przestępstwo a twoim wyborem - uczciwe zycie. Przy czym pamiętaj, że nikt nie zabrania Ci też ukraść - MASZ WYBÓR... Jesli bedziesz zyła z przeświadczeniem wielkiej krzywdy i bedziesz dochowywała tej wspomnianej wyżej wierności w przeświadczeniu, że miało być inaczej a on zdecydował za Ciebie - staniesz się zgorzkniałą, smutna kobietą... ja tu widze mnóstwo wyborów: 1. mozesz czekać narzekając i rozpaczając jak podle z Toba maz postapił. 2. mozesz po rozwodzie załozyć nowa rodzinę ponosząc wszelkie konsekwencje tej decyzji. 3. Moszesz czekać - nie czekając - życ najlepiej jak potafisz starajac się jak najpiekniej przeżyc kazdy dzień.... to nieprawda co piszesz - że nie masz szansy na to czy na tamto - wszystko jest kwestia Twoich wybrów... Anonymous - 2011-01-23, 10:18 Temat postu: Brak mi już nadzieji Wielkie dzięki za radę, mąż wybrał swoją drogę wiem o tym, nie podjął decyzji żeby ze mną wyprowadzić od teściów, to wiem, poszedł do kochanki, też wiem że jest to jego wybór, ja mam swoje życie i swój wybór do dalszej drogi. Wiem że wybór nalezy do mnie i to ja będę dalsze życie kierować i podejmować decyzje. Jesli dojdzie do rozwodu, to i ja wiem że dalszą drogę będę sama kierować i układać na nowo. Chodzi mi tylko o sytuację, że jak będę po rozwodzie i będe chciała ułożyc sobie z kimś innym i stworzyć nową rodzinę, to niestety będzie to życie w zgrzechu, a tego wlasnie bym nie chciała. Wieć może nie będę myślec co będzie, tylko zostawie to wszystko w rękach Boga. Niech Bóg kieruje moją drogę. Anonymous - 2011-01-28, 00:43 Temat postu: witaj Ważne żebyś miała stałego spowiednika! Pozdrawiam |
