[kinga2]

[ketram]

Nie ma mowy o żadnym "pobyć bez siebie". Absolutnie !!! To najgorsze co mógłbyś zrobić. Pod żadnym pozorem ! Nie ma mowy także o jakimś (Twoim) wyjeździe na kilka dni, aby odpocząć, złapać dystans, pogadać, czy coś w tym stylu. Murem przy żonie - ile się da. Ale bez chorobliwego łażenia za nią krok w krok i skamlania z cyklu "co z nami". Po prostu jesteś w swoim domu i tyle.

Nie rób awantur i krzyków o smsy tylko wygłaszaj okrągłe, spokojne i głębokie zdania (raz na jakiś czas) np.:

- w małżeństwie nie ma miejsca na robienie przykrości najbliższej osobie - mnie te Twoje smsy ranią
- jak byś Ty zareagowała, gdyby pisała do mnie jakaś babka?
- przykro mi, że nadal odbierasz te smsy - to nie jest w porządku

I generalnie za dużo nie mów. Takie zdanie jedno na dwa dni.

Nie ma mowy o żadnym "pobyć bez siebie". Absolutnie !!! To najgorsze co mógłbyś zrobić. Pod żadnym pozorem ! Nie ma mowy także o jakimś (Twoim) wyjeździe na kilka dni, aby odpocząć, złapać dystans, pogadać, czy coś w tym stylu. Murem przy żonie - ile się da. Ale bez chorobliwego łażenia za nią krok w krok i skamlania z cyklu "co z nami". Po prostu jesteś w swoim domu i tyle.

Nie rób awantur i krzyków o smsy tylko wygłaszaj okrągłe, spokojne i głębokie zdania (raz na jakiś czas) np.:

- w małżeństwie nie ma miejsca na robienie przykrości najbliższej osobie - mnie te Twoje smsy ranią
- jak byś Ty zareagowała, gdyby pisała do mnie jakaś babka?
- przykro mi, że nadal odbierasz te smsy - to nie jest w porządku

I generalnie za dużo nie mów. Takie zdanie jedno na dwa dni.

[NORBERT]

[rafcik]

[NORBERT]

[rafcik]

[w.z.]

[NORBERT]

[rafcik]

"cnota męstwa" przyniosła wczoraj i dzis skutek .... nie wymuszone przytulenie , wspólny wieczór, zainteresowani moimi sprawami...

i choc szatan cały czas podburza, przynosi złe myśli i kusi ja wciąż się .... modlę o siłę i dziekuję Bogu za każdy znak

"cnota męstwa" przyniosła wczoraj i dzis skutek .... nie wymuszone przytulenie , wspólny wieczór, zainteresowani moimi sprawami...

i choc szatan cały czas podburza, przynosi złe myśli i kusi ja wciąż się .... modlę o siłę i dziekuję Bogu za każdy znak

[NORBERT]

[rafcik]

I znów walczę z demonami..... z sobą i własnymi słabościami.
Znów siedze w domu sam (dzieci już spią), żona oczywiście gdzie........ w delegacji. Wróci pewnie po północy, po 3-4 godzinach jazdy samochodem, pewnie nawet nie myśląc o tym że sie martwie (2 razy już zasnęła za kierownicą i raz skończyło się to "tylko" Dzięki Bogu na skasowaniu auta). Dzwoniłem już 2 razy czy wraca, ale jeszcze nie :(
We wtorek tez była cąły dzien poza domem, ale zrobiła kilka miłych niespodzianek wiec myślała o mnie. Była wczesniej i spedzilismy wspólny bardzo ciekawy wieczór. Dzis jakby była daleko.....ale pewnie to moje ułome myślenie.
Dobrze, ze jest modlitwa i można swoje słabości przezwyciężyć rozmową z Bogiem.

I znów walczę z demonami..... z sobą i własnymi słabościami.
Znów siedze w domu sam (dzieci już spią), żona oczywiście gdzie........ w delegacji. Wróci pewnie po północy, po 3-4 godzinach jazdy samochodem, pewnie nawet nie myśląc o tym że sie martwie (2 razy już zasnęła za kierownicą i raz skończyło się to "tylko" Dzięki Bogu na skasowaniu auta). Dzwoniłem już 2 razy czy wraca, ale jeszcze nie :(
We wtorek tez była cąły dzien poza domem, ale zrobiła kilka miłych niespodzianek wiec myślała o mnie. Była wczesniej i spedzilismy wspólny bardzo ciekawy wieczór. Dzis jakby była daleko.....ale pewnie to moje ułome myślenie.
Dobrze, ze jest modlitwa i można swoje słabości przezwyciężyć rozmową z Bogiem.

[kinga2]

[NORBERT]

[rafcik]

Witam po miesięcznej przerwie.
Mimo, że sytuacja w domu poprawiła się, spedzamy z żona więcej czasu (rozmowy, wspólne sprzątanie, gotowanie, zakupy itp.) to jednak zaglądam na forum, bo pozwala mi ono nabrac sił na następne dni. Oczywiście na pierwszym miejscu jest modlitwa, jednak wasze porady w innych wątkach również potrafią mi pomóc. Nawet stwierdziła ostatnio, że fajnie że się od jakiegoś czasu zaczęło układać i cieszy się że ma takiego męża.
Podejrzała ostatnio że czytam ksiązki (polecane na forum) i spytała czy one mi pomagają. Odpowiedziałem, że tak. Odpowiedziała tylko to fajnie. Ale w jej głosie słychać było zadowolenie z tego faktu.
Oczywiście nie jest do końca idealnie, nie ma z jej strony słów kocham itp. jednak ja co jakiś czas ją o tym zapewniam i często chwalę oraz komplementuję.
Proszę Was jednak o pomoc. Mam sporo chwil zwątpienia i zawahania. Coś/ktoś (wiadomo kto) podpowiada mi: daj sobie spokój. Odpuść. Znajdz kogoś innego….
Dzieje się tak np. wtedy gdy nasilają się sms z szefem-przyjacielem, albo żona informuje mnie o kolejnym niezaplanowanym wyjezdzie na delegację na parę dni.
Dlaczego pisze „nie zaplanowanym” – ponieważ ustaliliśmy dla dobra całej naszej rodziny, ograniczy wyjazdy do 2 na miesiąc. I choc sporo jest wyjazdów na całe dnie, kiedy to wraca o pólnocy lub nawet po, to jednak wyjazdy na noc miały być ograniczone.Do tego wczoraj wyjachała z szefem-przyjacielem na cały dzień.
Własnie w takich chwilach najbardziej wątpie w sens moich starań i zmian.
Napisałem jej wczoraj wieczorem przed snem list i poszedłem spać. Pisałem co myślę, co czuję, co chce robic – to było takie 6 stron beż żalu, płaczu, prosby o litośc. Po prostu mój punkt widzenia na całą ta sytuację. W nocy gdy przyjechała, przeczytała i podziękowała mi za ten list……
Ale ja wciąż mam wątpliwości. Co robic?? Co dalej?? Co jeszcze zmienic?? Jak sobie radzić i skąd brac siłę. Brakuje mi cierpliwości i kumuluje w sobie złość.
Może poradzicie cos, jakies ksiązki na moje problemy. Modlę się często, proszę Boga o siłę. Podczas mszy czuję ta siłe, która mnie wypełnia, ale wystarczy chwila i przychodzi zwątpienie….


Wczoraj wieczorem udałe nam się razem obejrzeć "Ognioodpornego". Cieszy mnie, że żona wreszcie się dała namówić i znalazła chwilę czasu. Film ja wzruszył i powiedziała, że jest mądry i tyle....

Do tego rano zauważyłem że nie ma obrączki :( Na pytanie czemu ją sciągnęła powiedziała, ze bez sensu ją nosić, że ja się staram a ona nic nie czuje, że jest to taki wyraz buntu by sobie i mi cos pokażac. Dla mnie to ogromny szok - fakt faktem ja obraczki nie nosiłem prawie 10 lat i dopiero od 1,5 miesiąca nie sciągam jej z palca.
Ale fakt , że ona ja sciągnęła jest dla mnie strasznie dołujący.

Wczoraj po obejrzeniu już drugi raz "Ognioodpornego" poczułem się trochę lepiej. Ten film daje siłę i uczy. Wydaje mi się, że jestem w połowie drogi, tak jak bohater. Staram sie, naprawiam co popsułem przez lata, ale to nie trafia, wydaje mi się że walcze z wiatrakami.

Witam po miesięcznej przerwie.
Mimo, że sytuacja w domu poprawiła się, spedzamy z żona więcej czasu (rozmowy, wspólne sprzątanie, gotowanie, zakupy itp.) to jednak zaglądam na forum, bo pozwala mi ono nabrac sił na następne dni. Oczywiście na pierwszym miejscu jest modlitwa, jednak wasze porady w innych wątkach również potrafią mi pomóc. Nawet stwierdziła ostatnio, że fajnie że się od jakiegoś czasu zaczęło układać i cieszy się że ma takiego męża.
Podejrzała ostatnio że czytam ksiązki (polecane na forum) i spytała czy one mi pomagają. Odpowiedziałem, że tak. Odpowiedziała tylko to fajnie. Ale w jej głosie słychać było zadowolenie z tego faktu.
Oczywiście nie jest do końca idealnie, nie ma z jej strony słów kocham itp. jednak ja co jakiś czas ją o tym zapewniam i często chwalę oraz komplementuję.
Proszę Was jednak o pomoc. Mam sporo chwil zwątpienia i zawahania. Coś/ktoś (wiadomo kto) podpowiada mi: daj sobie spokój. Odpuść. Znajdz kogoś innego….
Dzieje się tak np. wtedy gdy nasilają się sms z szefem-przyjacielem, albo żona informuje mnie o kolejnym niezaplanowanym wyjezdzie na delegację na parę dni.
Dlaczego pisze „nie zaplanowanym” – ponieważ ustaliliśmy dla dobra całej naszej rodziny, ograniczy wyjazdy do 2 na miesiąc. I choc sporo jest wyjazdów na całe dnie, kiedy to wraca o pólnocy lub nawet po, to jednak wyjazdy na noc miały być ograniczone.Do tego wczoraj wyjachała z szefem-przyjacielem na cały dzień.
Własnie w takich chwilach najbardziej wątpie w sens moich starań i zmian.
Napisałem jej wczoraj wieczorem przed snem list i poszedłem spać. Pisałem co myślę, co czuję, co chce robic – to było takie 6 stron beż żalu, płaczu, prosby o litośc. Po prostu mój punkt widzenia na całą ta sytuację. W nocy gdy przyjechała, przeczytała i podziękowała mi za ten list……
Ale ja wciąż mam wątpliwości. Co robic?? Co dalej?? Co jeszcze zmienic?? Jak sobie radzić i skąd brac siłę. Brakuje mi cierpliwości i kumuluje w sobie złość.
Może poradzicie cos, jakies ksiązki na moje problemy. Modlę się często, proszę Boga o siłę. Podczas mszy czuję ta siłe, która mnie wypełnia, ale wystarczy chwila i przychodzi zwątpienie….


Wczoraj wieczorem udałe nam się razem obejrzeć "Ognioodpornego". Cieszy mnie, że żona wreszcie się dała namówić i znalazła chwilę czasu. Film ja wzruszył i powiedziała, że jest mądry i tyle....

Do tego rano zauważyłem że nie ma obrączki :( Na pytanie czemu ją sciągnęła powiedziała, ze bez sensu ją nosić, że ja się staram a ona nic nie czuje, że jest to taki wyraz buntu by sobie i mi cos pokażac. Dla mnie to ogromny szok - fakt faktem ja obraczki nie nosiłem prawie 10 lat i dopiero od 1,5 miesiąca nie sciągam jej z palca.
Ale fakt , że ona ja sciągnęła jest dla mnie strasznie dołujący.

Wczoraj po obejrzeniu już drugi raz "Ognioodpornego" poczułem się trochę lepiej. Ten film daje siłę i uczy. Wydaje mi się, że jestem w połowie drogi, tak jak bohater. Staram sie, naprawiam co popsułem przez lata, ale to nie trafia, wydaje mi się że walcze z wiatrakami.