[airam]

jak przebaczyć i poczuć wewnętrzny spokój po zdradzie męża. jesteśmy małżeństwem od 16 lat mamy dzieci. moja podejżliwość doprowadziła do sprawdzenia bilingu i okazało się, że mój i tylko mój ukochany zdradza mnie z prostytutkami. kiedy zapytałam nie zaprzeczył ,wręcz przeciwnie przyznał się ,że robi to od kilku lat. jednocześnie powiedział,że mnie kocha i te wszystkie dziewczyny to jedna wielka pomyłka i nie chce mnie stracić. czy możecie sobie wyobrazić moją rozpacz? kochał mnie i jednocześnie zdradzał. nie mogę tego pojąć i pogodzić się z tym. to tak okrutnie boli- niewyobrażalnie.
przeprosił, wyraził skruchę a ja nie odtrąciłam go. dałam nam szansę. choć nie jadłam, płakałam, śniłam te zdrady i budziłam się w nocy przerażona.
pojechaliśmy na spotkania małżeńskie -weekendowe. to było niesamowite przeżycie.
ujżałam jak mnie kocha i zrozumiałam jak ja go kocham. mieliśmy tyle planów żeby coś zmienić : on obiecał że nigdy więcej tego nie zrobi, ja że postaram się wybaczyć .
po powrocie do szarej rzeczywistości wróciły do mnie wszystkie złe emocje. on zachowywał się tak jakby nic się nie wydażyło. i tu zaczął się mój koszmar: zaczęłam go sprawdzać, kontrolować , awanturować o spojżenia na inne. ciągle wracam do tego co się wydażyło i jak bardzo mnie skrzywdził. widzę ,że on też ma mnie dośc bo i ja sama mam siebie dość.nie chcę a wybucham gniewem i goryczą. jego milczenie jest dla mnie nie zrozumiałe. mijamy się w oczekiwaniach i doprowadzamy do "depresji" - ja czuję się jak bym była w obłędzie i nie wiem jak z niego wyjść. z naszych postanowień nici. mało tego mieliśmy jechać na wakacje na rekolekcje- ja w tym amoku rozpaczy zaniechałam zgłoszenia nas- powód? usłyszałam jego obawy ,że będą chcieli zrobić z niego świętego. prowadzę monolog, którego on tylko słucha i doprowadzam do przepaści między nami.

jak przebaczyć i poczuć wewnętrzny spokój po zdradzie męża. jesteśmy małżeństwem od 16 lat mamy dzieci. moja podejżliwość doprowadziła do sprawdzenia bilingu i okazało się, że mój i tylko mój ukochany zdradza mnie z prostytutkami. kiedy zapytałam nie zaprzeczył ,wręcz przeciwnie przyznał się ,że robi to od kilku lat. jednocześnie powiedział,że mnie kocha i te wszystkie dziewczyny to jedna wielka pomyłka i nie chce mnie stracić. czy możecie sobie wyobrazić moją rozpacz? kochał mnie i jednocześnie zdradzał. nie mogę tego pojąć i pogodzić się z tym. to tak okrutnie boli- niewyobrażalnie.
przeprosił, wyraził skruchę a ja nie odtrąciłam go. dałam nam szansę. choć nie jadłam, płakałam, śniłam te zdrady i budziłam się w nocy przerażona.
pojechaliśmy na spotkania małżeńskie -weekendowe. to było niesamowite przeżycie.
ujżałam jak mnie kocha i zrozumiałam jak ja go kocham. mieliśmy tyle planów żeby coś zmienić : on obiecał że nigdy więcej tego nie zrobi, ja że postaram się wybaczyć .
po powrocie do szarej rzeczywistości wróciły do mnie wszystkie złe emocje. on zachowywał się tak jakby nic się nie wydażyło. i tu zaczął się mój koszmar: zaczęłam go sprawdzać, kontrolować , awanturować o spojżenia na inne. ciągle wracam do tego co się wydażyło i jak bardzo mnie skrzywdził. widzę ,że on też ma mnie dośc bo i ja sama mam siebie dość.nie chcę a wybucham gniewem i goryczą. jego milczenie jest dla mnie nie zrozumiałe. mijamy się w oczekiwaniach i doprowadzamy do "depresji" - ja czuję się jak bym była w obłędzie i nie wiem jak z niego wyjść. z naszych postanowień nici. mało tego mieliśmy jechać na wakacje na rekolekcje- ja w tym amoku rozpaczy zaniechałam zgłoszenia nas- powód? usłyszałam jego obawy ,że będą chcieli zrobić z niego świętego. prowadzę monolog, którego on tylko słucha i doprowadzam do przepaści między nami.

[Mirakulum]

Polecam książkę "Uzdrawiająca siła przebaczenia" A. Clendenen T. Martin

Polecam książkę "Uzdrawiająca siła przebaczenia" A. Clendenen T. Martin

[róża]

Przede wszystkim daj sobie czas, dużo czasu... Daj czas mężowi, dużo czasu...
To zbyt wielkie rany, aby zagoiły się szybko, ostatnią rzeczą, jakiej powinnaś wymagać od siebie, jest - zapomnienie, niepowracanie... Na to przyjdzie poczekać... Muszą być łzy, a nawet wiele łez i dobrze, bo one oczyszczają, przynoszą ulgę. Więc płacz ile tylko możesz, bez tego nie sposób przebaczyć...
Pamiętaj, że Twój mąż też cierpi, może nie mniej od Ciebie; nie rozmawia, bo co też może mieć na swoją obronę on, który zadawał sie z prostytutkami - milczenie jest zrozumiałe. Ty pewnie chciałabyś wyjaśnień, ale przecież już wszysko jasne... Czasu nie cofnie...
I powiem Ci tak - kiedy doświadczyłam zdrady na sobie, myślałam, że może lepiej byłoby, gdyby właśnie to zadziało się z prostytutką, niż z moją koleżanką, tak wydawalo mi się , że mniej by bolało... Nie wiem, może mylę się...
Rozumiem Cię doskonale, wiem, co czujesz; wiem, jak mocno boli... Jeśli możesz, napisz, ile czasu minęło od tych zdarzeń. Właśnie ten czas - to ważne... On działa na korzyść, choć nigdy nie uleczy do końca... Zdrada - to już taki krzyżyk do niesienia - chyba do końca życia...
Przebaczenie nie przychodzi łatwo; przebaczyć zdradę jest bardzo trudno, to ogromny wysiłek, kto tego nie przerabiał - po prostu nie wie i nawet nie spodziewaj się po nim - zrozumienia... Dlatego tak często zdradzony czuje się i skrzywdzonym i samotnym - nawet posród najbliższych, właśnie z powodu tego niezrozumienia...
Można jednak wyprowadzić małżeństwo po zdradzie na prostą - u mnie to dzieje się.... To zajście wiele zmieniło między nami - na lepsze i wcale nie tęsknię za tym, co było kiedyś - te ciche dni, życie - często obok siebie; teraz jesteśmy naprawdę razem, a mąż zmienia się na lepsze; może potrzeba było takiego upadku, aby poczuć dno i podjąć się wysiłku podnoszenia w górę... Szkoda, że tak mocno okupione cierpieniem...
To tyle od strony serca, a tak bardziej przyziemnie - czy Twój mąż już przebadał się w kierunku wiadomych chorób?
Przestrzegam przed ciągłym obwinianiem, bo może tego nie wytrzymać... Bardzo łatwo o to... Opracuj sobie jakiś sposób na natrętnie powracające myśli o tym, co stało się. Mi pomagał w tym czasie trudnym ( i dziś też) - różaniec i dużo modlitwy. Teraz na wagę złota cnota cierpliwości, łagodności, a jak te cnoty zdobywać, jak nie poprzez modlitwę... To bardzo trudny czas dla Was, zależnie od tego, jak go wykorzystacie, ile będziecie od siebie wymagać - takim będzie Wasze małżeństwo... Może być mocno poranionym, ale z pięknie zabliźnionymi ranami, a może być takim, gdzie rany będą otwierać się i nie zabiźnią się nigdy. Oby stało się to pierwsze.

http://www.youtube.com/wa...feature=related

[ Dodano: 2010-05-08, 10:40 ]

Cytat:

prowadzę monolog, którego on tylko słucha

U mnie było identycznie i to było tym, co dosłownie wyprowadzało mnie z równowagi - ten stoicki spokój, milczenie... Później stwierdziłam, że dobrze, że milczał, bo gdyby zechciał w tych momentach ze mną dyskutować - byłoby jeszcze gorzej... To milczenie oznacza, że czuje się winnym i nie ma nic na swoje usprawiedliwienie, jest jakąś formą pokory - zwłaszcza, że nie protestuje na Twoje, na pewno niezbyt delikatne uwagi... Więc pociesz się tym, że nie tylko Twój mąż tak ma, że nie tylko Ty tak masz...
Jednak jeszcze raz apeluję - ostrożnie, bo może nie wytrzymać!
Proponuję nie zadawać sobie, ani mężowi pytania " jak mógł to zrobić? ", a raczej pytanie " jak mógł zgrzeszyć? ", łatwiej będzie znaleźć odpowiedź, a nawet trochę usprawiedliwić... Grzeszni jesteśmy - każdy z nas... I póki co żyjemy na ziemi, nie w niebie...

Aby wybaczyć zdradę małżeńską - potrzeba wiele pokory.

http://www.youtube.com/watch?v=uFnDEGZA9yg

Przede wszystkim daj sobie czas, dużo czasu... Daj czas mężowi, dużo czasu...
To zbyt wielkie rany, aby zagoiły się szybko, ostatnią rzeczą, jakiej powinnaś wymagać od siebie, jest - zapomnienie, niepowracanie... Na to przyjdzie poczekać... Muszą być łzy, a nawet wiele łez i dobrze, bo one oczyszczają, przynoszą ulgę. Więc płacz ile tylko możesz, bez tego nie sposób przebaczyć...
Pamiętaj, że Twój mąż też cierpi, może nie mniej od Ciebie; nie rozmawia, bo co też może mieć na swoją obronę on, który zadawał sie z prostytutkami - milczenie jest zrozumiałe. Ty pewnie chciałabyś wyjaśnień, ale przecież już wszysko jasne... Czasu nie cofnie...
I powiem Ci tak - kiedy doświadczyłam zdrady na sobie, myślałam, że może lepiej byłoby, gdyby właśnie to zadziało się z prostytutką, niż z moją koleżanką, tak wydawalo mi się , że mniej by bolało... Nie wiem, może mylę się...
Rozumiem Cię doskonale, wiem, co czujesz; wiem, jak mocno boli... Jeśli możesz, napisz, ile czasu minęło od tych zdarzeń. Właśnie ten czas - to ważne... On działa na korzyść, choć nigdy nie uleczy do końca... Zdrada - to już taki krzyżyk do niesienia - chyba do końca życia...
Przebaczenie nie przychodzi łatwo; przebaczyć zdradę jest bardzo trudno, to ogromny wysiłek, kto tego nie przerabiał - po prostu nie wie i nawet nie spodziewaj się po nim - zrozumienia... Dlatego tak często zdradzony czuje się i skrzywdzonym i samotnym - nawet posród najbliższych, właśnie z powodu tego niezrozumienia...
Można jednak wyprowadzić małżeństwo po zdradzie na prostą - u mnie to dzieje się.... To zajście wiele zmieniło między nami - na lepsze i wcale nie tęsknię za tym, co było kiedyś - te ciche dni, życie - często obok siebie; teraz jesteśmy naprawdę razem, a mąż zmienia się na lepsze; może potrzeba było takiego upadku, aby poczuć dno i podjąć się wysiłku podnoszenia w górę... Szkoda, że tak mocno okupione cierpieniem...
To tyle od strony serca, a tak bardziej przyziemnie - czy Twój mąż już przebadał się w kierunku wiadomych chorób?
Przestrzegam przed ciągłym obwinianiem, bo może tego nie wytrzymać... Bardzo łatwo o to... Opracuj sobie jakiś sposób na natrętnie powracające myśli o tym, co stało się. Mi pomagał w tym czasie trudnym ( i dziś też) - różaniec i dużo modlitwy. Teraz na wagę złota cnota cierpliwości, łagodności, a jak te cnoty zdobywać, jak nie poprzez modlitwę... To bardzo trudny czas dla Was, zależnie od tego, jak go wykorzystacie, ile będziecie od siebie wymagać - takim będzie Wasze małżeństwo... Może być mocno poranionym, ale z pięknie zabliźnionymi ranami, a może być takim, gdzie rany będą otwierać się i nie zabiźnią się nigdy. Oby stało się to pierwsze.

http://www.youtube.com/wa...feature=related

[ Dodano: 2010-05-08, 10:40 ]

Cytat:

prowadzę monolog, którego on tylko słucha

U mnie było identycznie i to było tym, co dosłownie wyprowadzało mnie z równowagi - ten stoicki spokój, milczenie... Później stwierdziłam, że dobrze, że milczał, bo gdyby zechciał w tych momentach ze mną dyskutować - byłoby jeszcze gorzej... To milczenie oznacza, że czuje się winnym i nie ma nic na swoje usprawiedliwienie, jest jakąś formą pokory - zwłaszcza, że nie protestuje na Twoje, na pewno niezbyt delikatne uwagi... Więc pociesz się tym, że nie tylko Twój mąż tak ma, że nie tylko Ty tak masz...
Jednak jeszcze raz apeluję - ostrożnie, bo może nie wytrzymać!
Proponuję nie zadawać sobie, ani mężowi pytania " jak mógł to zrobić? ", a raczej pytanie " jak mógł zgrzeszyć? ", łatwiej będzie znaleźć odpowiedź, a nawet trochę usprawiedliwić... Grzeszni jesteśmy - każdy z nas... I póki co żyjemy na ziemi, nie w niebie...

Aby wybaczyć zdradę małżeńską - potrzeba wiele pokory.

http://www.youtube.com/watch?v=uFnDEGZA9yg

[EL.]

Airam....ZDRADA JEST NAŁOGIEM !!!

Masz w domu osobe chorą, nałogowca....

Jak się wyleczyć ?....tylko przy pomocy fachowaców i specjalistów ! Nie rozdrabniac sie na znajomych psychologów, lekarzy, terapetów...tu nie ma do rzeczy nikt znajomy, tu musi być fachowiec !!

Dwa....widzisz....lepiej nie wiedzieć ! Lepiej o tym było nie wiedziec ! Mąz by sobie zył, spadał w otchłań, a Ty byś sie modliła o Niego ....i w końcu pewnie wymodliła Jego zbawienie.

Jasny gwint....znam takie osoby, które dokładnie wypytywały współmałżonków o szczególy zdrad ....jak to było, ile razy itp.....teraz nie moga spoać po nocach.....i długo nie będą !
Mam nadzieję, ze tego sobie nie zafundowałas ?

Jak się wyleczyć.....hm.....długa droga przed Tobą, ciężka i pełnia bólu i cierpienia.
Mnie się udało.l...Pan Bóg uleczył moje serce, pamięć, emocje i ciągle leczy, naprawia.
Zapomniec sie nie da.....ale tez czas leczy rany.....nie bola już tak bardzo !

Zaufanie....a czy mozna ufac człowiekowi ?? Juz wiem, że nie !!

Przebaczyć ??
Przebaczenie jest postawą.....czy masz taką postawę w sobie, czy chcesz przebaczyć ?
Powiedz to głośno, patrząc się sobie w oczy.....i proś Boga, żeby pomógł Ci w tym.

W codziennej modlitwie o odrodzenie małżeństwa proś o przeprowadzenie Was przez tę sytuację i błogosławienie Waszemu małżeństwu !

Z Bogiem jest to mozliwe !
Dzisiaj jesteśmy dobrym małżeństwem ! Pozdrawiam !! EL.

Airam....ZDRADA JEST NAŁOGIEM !!!

Masz w domu osobe chorą, nałogowca....

Jak się wyleczyć ?....tylko przy pomocy fachowaców i specjalistów ! Nie rozdrabniac sie na znajomych psychologów, lekarzy, terapetów...tu nie ma do rzeczy nikt znajomy, tu musi być fachowiec !!

Dwa....widzisz....lepiej nie wiedzieć ! Lepiej o tym było nie wiedziec ! Mąz by sobie zył, spadał w otchłań, a Ty byś sie modliła o Niego ....i w końcu pewnie wymodliła Jego zbawienie.

Jasny gwint....znam takie osoby, które dokładnie wypytywały współmałżonków o szczególy zdrad ....jak to było, ile razy itp.....teraz nie moga spoać po nocach.....i długo nie będą !
Mam nadzieję, ze tego sobie nie zafundowałas ?

Jak się wyleczyć.....hm.....długa droga przed Tobą, ciężka i pełnia bólu i cierpienia.
Mnie się udało.l...Pan Bóg uleczył moje serce, pamięć, emocje i ciągle leczy, naprawia.
Zapomniec sie nie da.....ale tez czas leczy rany.....nie bola już tak bardzo !

Zaufanie....a czy mozna ufac człowiekowi ?? Juz wiem, że nie !!

Przebaczyć ??
Przebaczenie jest postawą.....czy masz taką postawę w sobie, czy chcesz przebaczyć ?
Powiedz to głośno, patrząc się sobie w oczy.....i proś Boga, żeby pomógł Ci w tym.

W codziennej modlitwie o odrodzenie małżeństwa proś o przeprowadzenie Was przez tę sytuację i błogosławienie Waszemu małżeństwu !

Z Bogiem jest to mozliwe !
Dzisiaj jesteśmy dobrym małżeństwem ! Pozdrawiam !! EL.

[kinga2]

[nałóg]

Przebaczenie jest postawą,ale to trzeba by chciało się chcieć.
Dopiro ppstawa przebaczenie jest wyjściem ,blokiem startowym do pojednania.
Twój maz zrobił ten 1 krok.........wyznał,żaluje i prosi o przebaczenie i pojednanie.
Teraz to po Twojej stronie jest wola.....wolna wola............

Wiesz..??? w małżeństwie nie jest najważniejsze by oboje patrzyli sobie w oczy...........ale by patrzyli w jedną stronę
A Ty patrzysz raczej przez pryzmat poczucia skrzwdzenia.....zresztą autentycznego.
Tu działa urażone Twoje "MNIE".........tak jest?????

Przebaczenie jest postawą,ale to trzeba by chciało się chcieć.
Dopiro ppstawa przebaczenie jest wyjściem ,blokiem startowym do pojednania.
Twój maz zrobił ten 1 krok.........wyznał,żaluje i prosi o przebaczenie i pojednanie.
Teraz to po Twojej stronie jest wola.....wolna wola............

Wiesz..??? w małżeństwie nie jest najważniejsze by oboje patrzyli sobie w oczy...........ale by patrzyli w jedną stronę
A Ty patrzysz raczej przez pryzmat poczucia skrzwdzenia.....zresztą autentycznego.
Tu działa urażone Twoje "MNIE".........tak jest?????

[airam]

Bardzo dziękuję za wszystkie słowa - tyle wyciszenia, wszystko dzięki temu ,że mogłam podzielić się moim problemem z osobami , które mnie rozumieją.
W tych trudnych chwilach wiem ,że nie jestem sama- naprawdę DZIĘKUJĘ.

Różo dowiedziałam się o wszystkim ok pół roku temu. nie chcę znać szczegółów- to by było ponad moje siły. Zapytałam tylko dlaczego i jak często i ile kobiet było. Dla mnie to i tak było druzgocące ,że innych informacji nie chcę. Chcę jeszcze poczuć ,że żyję a nie na własną prośbę się katować. Tak chcę poczuć życie - piękne , ale w tej chwili mam taką huśtawkę emocji,że raz nienawidzę innym razem tęsknię itd.
Masz rację, muszę znależć patent na moją wybuchową agresję- narazie nie mogę skupić się na niczym- RÓŻANIEC- wiele słyszałam, że to bardzo pomaga, ale na tę chwilę każda próba kończy sie obłędem myśli- skrzywdzenia, rozdarcia uczuć. Niejest łatwo i każde spojrzenie na inną przez mojego męża doprowadza mnie do goryczy- " bumerang".
czy kiedyś się z tego uwolnię?
Kingo i El - nawet nie zdajecie sobie sprawy z tego ile dla mnie znaczy to co mi napisaliście.
Nałóg- tak masz rację , patrzę przez pryzmat skrzywdzenia- a jak inaczej mam patrzeć?
Chciałabym inaczej ale czy to jest możliwe?
Nie wiem jak można - kochać i szukać innych kobiet- czy to z miłości?- raczej nie!
A jednak zapewnia mnie mąż ,że mu na mnie zależy. Jak trudno mi w to uwierzyć!
On zrobił krok- przeprosił, a jak mam to wybaczyć, kiedy przed oczami mam inne kobiety?
Raczej lęk, że to sie powtórzy.
Mam patrzeć w jedną stonę razem z nim -czyli jak? czy iść obok siebie i udawać ,że nic się nie stało. A jak on ma patrzeć ? przepraszam za moje ostre słowa- łatwo jest napisać ale trudno to wprowadzić w życie.
dziękując- pozdrawiam

Bardzo dziękuję za wszystkie słowa - tyle wyciszenia, wszystko dzięki temu ,że mogłam podzielić się moim problemem z osobami , które mnie rozumieją.
W tych trudnych chwilach wiem ,że nie jestem sama- naprawdę DZIĘKUJĘ.

Różo dowiedziałam się o wszystkim ok pół roku temu. nie chcę znać szczegółów- to by było ponad moje siły. Zapytałam tylko dlaczego i jak często i ile kobiet było. Dla mnie to i tak było druzgocące ,że innych informacji nie chcę. Chcę jeszcze poczuć ,że żyję a nie na własną prośbę się katować. Tak chcę poczuć życie - piękne , ale w tej chwili mam taką huśtawkę emocji,że raz nienawidzę innym razem tęsknię itd.
Masz rację, muszę znależć patent na moją wybuchową agresję- narazie nie mogę skupić się na niczym- RÓŻANIEC- wiele słyszałam, że to bardzo pomaga, ale na tę chwilę każda próba kończy sie obłędem myśli- skrzywdzenia, rozdarcia uczuć. Niejest łatwo i każde spojrzenie na inną przez mojego męża doprowadza mnie do goryczy- " bumerang".
czy kiedyś się z tego uwolnię?
Kingo i El - nawet nie zdajecie sobie sprawy z tego ile dla mnie znaczy to co mi napisaliście.
Nałóg- tak masz rację , patrzę przez pryzmat skrzywdzenia- a jak inaczej mam patrzeć?
Chciałabym inaczej ale czy to jest możliwe?
Nie wiem jak można - kochać i szukać innych kobiet- czy to z miłości?- raczej nie!
A jednak zapewnia mnie mąż ,że mu na mnie zależy. Jak trudno mi w to uwierzyć!
On zrobił krok- przeprosił, a jak mam to wybaczyć, kiedy przed oczami mam inne kobiety?
Raczej lęk, że to sie powtórzy.
Mam patrzeć w jedną stonę razem z nim -czyli jak? czy iść obok siebie i udawać ,że nic się nie stało. A jak on ma patrzeć ? przepraszam za moje ostre słowa- łatwo jest napisać ale trudno to wprowadzić w życie.
dziękując- pozdrawiam

[róża]

Wreszcie odezwałaś się, bo ta cisza była niepokojąca...
Airam, rozumiem doskonale, co czujesz... Te zmienne uczucia od miłości po nienawiść - to normalne, skoro kochasz... Gdybyś nie kochała - byłabyś pewnie obojętna na to, co stało się; jest bunt i to w pełni uzasadniony... Rzecz dotyczy przecież nie niespełnionych obiecanek, ale przysięgi...
Można kochać i nienawidzieć... Jest to jednak inna "nienawiść", to nie ta, która pragnie zła dla drugiego człowieka, to raczej ogromny żal...
Masz rację, że najgorsza ta huśtawka nastrojów (trudno wytrzymać ze sobą samym, rozdarcie w sercu, że oto ten, który zapewniał o miłości mógł tak postąpić. Człowiek sam nie wie, czego tak naprawdę chce, co byłoby dla niego dobre - raz tęsknisz, a już za chwilę chciałabyś, aby zniknął jak najdalej, jak najdalej - w nadziei, że może mniej by bolało... Znam to, te stany nieporównywalne z żadnymi innymi...
To bardzo trudny czas i nie sposób nic przyśpieszyć, trzeba powolutku, małymi kroczkami, nie patrząc na razie zbyt daleko, mówić sobie już od rana - "dziś przebaczam" i tak każdego dnia, aż poczujesz, że coś zmienia się, że troszkę lżej na sercu. A może być tak, że poczujesz, że jest już całkiem nieźle i nagle wszystko powróci. Moja rada - nie oczekiwac efektów zbyt szybko, bo jeśli takowe pojawią się , za chwilę może byc nawrót do tego, co było, albo jeszcze gorzej...
Trudno, bardzo trudno wybaczyć, nie będę Cię oszukiwać, ale można tak małymi kroczkami - posuwać się w kierunku -> "boli mniej" .

Niesamowitą rolę do odegrania ma teraz Twój mąż - od niego naprawdę zależy bardzo wiele i on pewnie bardzo chce Ci pomóc, ale tu znowu - trzeba mu na to pozwolić, a tu chciałoby się inaczej, wyrzucać w nieskończoność ten niecny postępek... Pozwolić przytulić się - bez słów, popłakać razem - mi to akurat bardzo pomagało. Cierpicie obydwoje, jeśli w to watpisz - popatrz głębiej w oczy mężowi... Co tam kryje się... Może to samo, co w Twoich...
Ależ mi tu romantycznie wychodzi,... a tu kiiipi.
Pisz, Airam, co tam dzieje się w Twoim serduchu; w miarę możliwości - pomożemy.

Wreszcie odezwałaś się, bo ta cisza była niepokojąca...
Airam, rozumiem doskonale, co czujesz... Te zmienne uczucia od miłości po nienawiść - to normalne, skoro kochasz... Gdybyś nie kochała - byłabyś pewnie obojętna na to, co stało się; jest bunt i to w pełni uzasadniony... Rzecz dotyczy przecież nie niespełnionych obiecanek, ale przysięgi...
Można kochać i nienawidzieć... Jest to jednak inna "nienawiść", to nie ta, która pragnie zła dla drugiego człowieka, to raczej ogromny żal...
Masz rację, że najgorsza ta huśtawka nastrojów (trudno wytrzymać ze sobą samym, rozdarcie w sercu, że oto ten, który zapewniał o miłości mógł tak postąpić. Człowiek sam nie wie, czego tak naprawdę chce, co byłoby dla niego dobre - raz tęsknisz, a już za chwilę chciałabyś, aby zniknął jak najdalej, jak najdalej - w nadziei, że może mniej by bolało... Znam to, te stany nieporównywalne z żadnymi innymi...
To bardzo trudny czas i nie sposób nic przyśpieszyć, trzeba powolutku, małymi kroczkami, nie patrząc na razie zbyt daleko, mówić sobie już od rana - "dziś przebaczam" i tak każdego dnia, aż poczujesz, że coś zmienia się, że troszkę lżej na sercu. A może być tak, że poczujesz, że jest już całkiem nieźle i nagle wszystko powróci. Moja rada - nie oczekiwac efektów zbyt szybko, bo jeśli takowe pojawią się , za chwilę może byc nawrót do tego, co było, albo jeszcze gorzej...
Trudno, bardzo trudno wybaczyć, nie będę Cię oszukiwać, ale można tak małymi kroczkami - posuwać się w kierunku -> "boli mniej" .

Niesamowitą rolę do odegrania ma teraz Twój mąż - od niego naprawdę zależy bardzo wiele i on pewnie bardzo chce Ci pomóc, ale tu znowu - trzeba mu na to pozwolić, a tu chciałoby się inaczej, wyrzucać w nieskończoność ten niecny postępek... Pozwolić przytulić się - bez słów, popłakać razem - mi to akurat bardzo pomagało. Cierpicie obydwoje, jeśli w to watpisz - popatrz głębiej w oczy mężowi... Co tam kryje się... Może to samo, co w Twoich...
Ależ mi tu romantycznie wychodzi,... a tu kiiipi.
Pisz, Airam, co tam dzieje się w Twoim serduchu; w miarę możliwości - pomożemy.

[airam]

Różo gdybym mogła- uściskałabym cię za te wszystkie słowa.!!!!!!

milczałam, bo walczyłam ze sobą, walczyłam z mężem o zrozumienie siebie nawzajem i powiem ci ,że często czytałam to co mi wszyscy napisali. POMAGAŁO.
Nie mogliśmy rozmawiać, bo zaraz dochodziło do kłótni. Znależliśmy sposób- pisalismy do siebie na gg z dala od siebie. Dziś wiem , że warto było. Zapewnia mnie o swoich uczuciach i o swojej wierności, że z tym skończył . Jednak boję się uwierzyć- taka prawda, choć bardzo chcę i potrzebuje tego.
spróbuję każdego dnia na nowo- przebaczać. nie wiem jak to będzie ale spróbuję.
Różo pisz , dawaj mi rady- bo czytam i czuję się lepiej.
Najgorsze dla mnie są chwile , kiedy wiem ,że on musi jechać w delegacje. To wszystko tam się działo. Ale ma taką pracę i nie umiem w tych chwilach zachować spokoju.
Dręczą mnie podejżenia mimo ,że mnie zapewnia ,że nie mam czym sie martwić.
to takie trudne. Co zrobić aby nie widzieć w innych kobietach na które on zwraca uwagę - rywalkę , zagrożenie.

Różo gdybym mogła- uściskałabym cię za te wszystkie słowa.!!!!!!

milczałam, bo walczyłam ze sobą, walczyłam z mężem o zrozumienie siebie nawzajem i powiem ci ,że często czytałam to co mi wszyscy napisali. POMAGAŁO.
Nie mogliśmy rozmawiać, bo zaraz dochodziło do kłótni. Znależliśmy sposób- pisalismy do siebie na gg z dala od siebie. Dziś wiem , że warto było. Zapewnia mnie o swoich uczuciach i o swojej wierności, że z tym skończył . Jednak boję się uwierzyć- taka prawda, choć bardzo chcę i potrzebuje tego.
spróbuję każdego dnia na nowo- przebaczać. nie wiem jak to będzie ale spróbuję.
Różo pisz , dawaj mi rady- bo czytam i czuję się lepiej.
Najgorsze dla mnie są chwile , kiedy wiem ,że on musi jechać w delegacje. To wszystko tam się działo. Ale ma taką pracę i nie umiem w tych chwilach zachować spokoju.
Dręczą mnie podejżenia mimo ,że mnie zapewnia ,że nie mam czym sie martwić.
to takie trudne. Co zrobić aby nie widzieć w innych kobietach na które on zwraca uwagę - rywalkę , zagrożenie.

[róża]

Airam - też tak miałam... Sygnał sms - już drżenie serca, wyjście w kierunku (tylko w kierunku!), gdzie ona mieszka - to samo... Ale przecież ile tak można - w końcu trzeba uwierzyć, że ludzie chcą poprawiać się i te zapewnienia o pracy nad sobą, o uświadomieniu sobie własnego błędu, czy głupoty - potraktować poważnie, uwierzyć...
Owszem, to już jest takie zaufanie nadwerężone, ale w końcu nie ufać ani trochę - tak nie można...
Nie ma ludzi tak do końca złych, zepsutych do szpiku kości, ani też takich zupełnie bez wad... Nasi mężowie nie są póki co świętymi... Tylko że - Ty, ja - już o tym wiemy , tymczasem niejedna zdradzona po prostu nie wie...
Trzeba zaufać na nowo, bo tylko wtedy zrodzi się w "zdradzaczu"potrzeba , żeby tego ponownego zaufania nie zawieść. Dać szansę, kochać mimo wszystko - to będzie dla niego wielkim zobowiązaniem. Czynić dobro, aby pokonać zło.
Airam, po długich rozmowach z moim mężem uwierzyłam, że można kochać i zdradzić. Nam kobietom - trudno to pojąć, ale świat mężczyzn jest nieco innym, czyli mniej skomplikowanym...
Więcej patrzenia do przodu, mniej oglądania się za siebie - to przyjdzie z czasem, cierpliwości...
Obiecuje pomodlić się za Ciebie - jutro Dzień Fatimski...
Nie daj się opanować beznadziei... Katolik, to człowiek, który żyje wiarą, nadzieją i miłością... Nie możemy przekreślać nikogo z powodu jego słabości, każdemu należy się nowa szansa, bo i my tę szansę otrzymujemy - w nieskończoność...
Pan Jezus nie pozostaje obojętnym na modlitwy o łaskę przebaczenia... Zawsze przychodzi z pomocą, choć my chcielibyśmy, żeby tak szybciutko..., a tu powoli - trzeba dorosnąć, dojrzeć, aby tej łaski nie zmarnować, należycie - z wdzięcznością ją przyjąć.
Airam - uśmiech leczy także i choć rozumiem, że teraz o niego trudno - to może chociaż... czasami.

Airam - też tak miałam... Sygnał sms - już drżenie serca, wyjście w kierunku (tylko w kierunku!), gdzie ona mieszka - to samo... Ale przecież ile tak można - w końcu trzeba uwierzyć, że ludzie chcą poprawiać się i te zapewnienia o pracy nad sobą, o uświadomieniu sobie własnego błędu, czy głupoty - potraktować poważnie, uwierzyć...
Owszem, to już jest takie zaufanie nadwerężone, ale w końcu nie ufać ani trochę - tak nie można...
Nie ma ludzi tak do końca złych, zepsutych do szpiku kości, ani też takich zupełnie bez wad... Nasi mężowie nie są póki co świętymi... Tylko że - Ty, ja - już o tym wiemy , tymczasem niejedna zdradzona po prostu nie wie...
Trzeba zaufać na nowo, bo tylko wtedy zrodzi się w "zdradzaczu"potrzeba , żeby tego ponownego zaufania nie zawieść. Dać szansę, kochać mimo wszystko - to będzie dla niego wielkim zobowiązaniem. Czynić dobro, aby pokonać zło.
Airam, po długich rozmowach z moim mężem uwierzyłam, że można kochać i zdradzić. Nam kobietom - trudno to pojąć, ale świat mężczyzn jest nieco innym, czyli mniej skomplikowanym...
Więcej patrzenia do przodu, mniej oglądania się za siebie - to przyjdzie z czasem, cierpliwości...
Obiecuje pomodlić się za Ciebie - jutro Dzień Fatimski...
Nie daj się opanować beznadziei... Katolik, to człowiek, który żyje wiarą, nadzieją i miłością... Nie możemy przekreślać nikogo z powodu jego słabości, każdemu należy się nowa szansa, bo i my tę szansę otrzymujemy - w nieskończoność...
Pan Jezus nie pozostaje obojętnym na modlitwy o łaskę przebaczenia... Zawsze przychodzi z pomocą, choć my chcielibyśmy, żeby tak szybciutko..., a tu powoli - trzeba dorosnąć, dojrzeć, aby tej łaski nie zmarnować, należycie - z wdzięcznością ją przyjąć.
Airam - uśmiech leczy także i choć rozumiem, że teraz o niego trudno - to może chociaż... czasami.

[nałóg]

Ariam............ przebacznie to droga........długa droga.Przebaczyć to wcale nie znaczy zapomnieć.....nawet odwrotnie......nalęzy pamiętać -choć nie należy tym żyć.
To trudne..... dlatego piszę że to proces,długa droga.
Do postawy przebaczenia potrzebna jest jedna strona,strona skrzywdzona.
Do pojednania potrzeba dwóch stron........... skrzywdzonego i krzywdzieciela.
Ze strony skrzywdzonego potrzebna jest postawa gotowości do wybaczenia,a dopiero potem wybaczenia.
Pojednanie to jest proces dwutorowy.............
Jeden tor to Ty-skrzywdzona ,a drugi tor to mąż-krzywdziciel.
Z jego strony musi być świadomość wyrządzonych krzywd............ świadomośc zła...świadomość przyznania sie do winy.............. prośby o wybaczenie i pojednanie....zadośćuczynianie,takie codzienne,życiowe.
Jak to zrobić??? poprostu krzywdzieciel musi być transparętny,przejrzysty,spójny, pokorny(nie myl ze swoim prawem do upokarzania go....bo go nie masz) .

Ale te zmusisz mieć świadomość ,że poczucie krzywdy pielęgnowane długo często zamienia się w chęć odwetu,a skrzywdzony-ofiara staje się krzywdzicielem-katem .

Ten fakt,ta zdrada nie powinna być "zakopana" ,zapomniana..........potrzeba rozeznania po co do niej doszło,lub albo i dlaczego maż uciekał się w zdradę.
Rozważ podjęcie terapi..........swojej ,meza czy potem wspólnej.................
Wybór należy do Ciebie.......tak jak i konsekwencje wyborów

Ariam............ przebacznie to droga........długa droga.Przebaczyć to wcale nie znaczy zapomnieć.....nawet odwrotnie......nalęzy pamiętać -choć nie należy tym żyć.
To trudne..... dlatego piszę że to proces,długa droga.
Do postawy przebaczenia potrzebna jest jedna strona,strona skrzywdzona.
Do pojednania potrzeba dwóch stron........... skrzywdzonego i krzywdzieciela.
Ze strony skrzywdzonego potrzebna jest postawa gotowości do wybaczenia,a dopiero potem wybaczenia.
Pojednanie to jest proces dwutorowy.............
Jeden tor to Ty-skrzywdzona ,a drugi tor to mąż-krzywdziciel.
Z jego strony musi być świadomość wyrządzonych krzywd............ świadomośc zła...świadomość przyznania sie do winy.............. prośby o wybaczenie i pojednanie....zadośćuczynianie,takie codzienne,życiowe.
Jak to zrobić??? poprostu krzywdzieciel musi być transparętny,przejrzysty,spójny, pokorny(nie myl ze swoim prawem do upokarzania go....bo go nie masz) .

Ale te zmusisz mieć świadomość ,że poczucie krzywdy pielęgnowane długo często zamienia się w chęć odwetu,a skrzywdzony-ofiara staje się krzywdzicielem-katem .

Ten fakt,ta zdrada nie powinna być "zakopana" ,zapomniana..........potrzeba rozeznania po co do niej doszło,lub albo i dlaczego maż uciekał się w zdradę.
Rozważ podjęcie terapi..........swojej ,meza czy potem wspólnej.................
Wybór należy do Ciebie.......tak jak i konsekwencje wyborów

[Ife]

Ariam a ja tak trochę inaczej ,moim zdaniem powinnaś poprosic męża by się przebadał i Ty też to zrób by potem nie okazało się że jest za póżno.On spotykał się z paniami lekkich obyczajów i takie badanie powinniście zrobic na samym początku ,bo nie ma pewności czy coś Wam nie grozi pod względem madycznym. Mam nadzieje że będzie wszystko ok. To prawda że jeśli mąż żałuje to łatwiej będzie Ci wybaczyc ,że jego postawa jest teraz bardzo ważna i wiem że Wam się uda bo oboje się kochacie.Wejdż sobie w świadectwa i przeczytaj moje,mi też udalo sie pozbierac dzięki postawie i wytrwalości męza. Teraz nawet jak oglądamy jakiś serial wspólnie i na nim się zdradzają to mąż wyzywa że głupotę robią i niszczą swoje rodziny.Zaraz się przytula i ze łzami w oczach przeprasza za to co kiedyś nam zrobil i dziekuje że mu wybaczyłam ,a przecież ja też tak bez winy nie byłam bo byłam zołzą tymbardziej że w ciąży moje hormony szalały.Teraz zostało mijeszcze tylko porównywanie się do niej gdy jesteśmy wszyscy razem, że jest młodsza ,ładniejsza,(walcze z tym nieustannie) ale mąż na karzdym kroku pokazuje mi że to ja jestem najładniejsza dla niego i za to go kocham.Życzę Ci spokoju,i oby Twój mąz pozostał w postanowieniu naprawy tego co popsół.

Ariam a ja tak trochę inaczej ,moim zdaniem powinnaś poprosic męża by się przebadał i Ty też to zrób by potem nie okazało się że jest za póżno.On spotykał się z paniami lekkich obyczajów i takie badanie powinniście zrobic na samym początku ,bo nie ma pewności czy coś Wam nie grozi pod względem madycznym. Mam nadzieje że będzie wszystko ok. To prawda że jeśli mąż żałuje to łatwiej będzie Ci wybaczyc ,że jego postawa jest teraz bardzo ważna i wiem że Wam się uda bo oboje się kochacie.Wejdż sobie w świadectwa i przeczytaj moje,mi też udalo sie pozbierac dzięki postawie i wytrwalości męza. Teraz nawet jak oglądamy jakiś serial wspólnie i na nim się zdradzają to mąż wyzywa że głupotę robią i niszczą swoje rodziny.Zaraz się przytula i ze łzami w oczach przeprasza za to co kiedyś nam zrobil i dziekuje że mu wybaczyłam ,a przecież ja też tak bez winy nie byłam bo byłam zołzą tymbardziej że w ciąży moje hormony szalały.Teraz zostało mijeszcze tylko porównywanie się do niej gdy jesteśmy wszyscy razem, że jest młodsza ,ładniejsza,(walcze z tym nieustannie) ale mąż na karzdym kroku pokazuje mi że to ja jestem najładniejsza dla niego i za to go kocham.Życzę Ci spokoju,i oby Twój mąz pozostał w postanowieniu naprawy tego co popsół.

[airam]

Dziękuję za posty

Nałóg- ja wiem ,że to jest trudne choćbym chciała inaczej.
Ja chcę wybaczyć i czasem w chwilach kiedy nic mi nie zagraża, nie mam obaw i mąż jest dla mnie czuły - to wydaje się ,że to się dokonało. Jednak są powroty do myśli- czarnych, kiedy mam rozterki nie umiem sobie z tym poradzić. wiem, że te dziewczyny były młodsze i mogę się dmyślać że może i ładniejsze i kedy widzę zainteresowanie męża innymi to ten lęk ,że to moze powrócić ( choć zapewnia mnie ,że z tym skończył) jest tak silny, że nie do zniesienia.
Jesteśmy w tej chwili na etapie dobrych relacji, oboje sie staramy i widzę jak mu zależy.
Myślałam o terapi ale w małym miasteczku to jest niemożliwe- zalezy mi na dyskrecji a ja znam osoby z poradni.
Terapia: spotkania małzeńskie- czy nam to wystarczy? czy powinnam próbować jeszcze gdieś indziej szukać pomocy?
Czy po kilkuletnich zdradach mogę wierzyć mężowi w to o czym mnie zapewnia?


mam dobrą wiadomość: jedziemy na wakacje całą rodziną na rekolekcje. (spotkania małzenskie) Tak się złozyło ,że bardzo na tym zależy mojemu mężowi, mnie również ale znowu miałam obawy co do wyjazdu, poniewaz sądziłam że on chce zrobić wszystko czego ja oczekuję. A ja chciałam ,żeby jemu na tym też zależało. I widzę ,że zależy.
Widzę też , że nie chce do tej przeszłości już wracać. Ja też choć sama w myślach wraca.
za radą Rózy próbuje wyrobić sobie coś w rodzaju - uspokajacza, z trudem ale coś mi wychodzi. Tak jest teraz, bo się nie kłócimy a co będzie w chwilach kiedy dojdzie do klótni?
boję się otym myśleć.

[ Dodano: 2010-05-14, 09:59 ]
Muszę poruszyć ten temat bo to dla mnie jest hipokryzja, zachęcanie do dalszej grzesznej drogi. Może sie mylę?

Mój mąż od kilku lat zdradzał mnie . Powód?- "fantazje erotyczne". Uczucia?- "zawsze kachał i kocha mnie". Bywał żadko u spowiedzi, ale kiedy usłyszałam od niego ,że ksiądz doradził mu " że jak mnie kocha to lepiej nic mi nie mówic o tym" to zwątpiłam o co tu chodzi.?????
Czy takimi słowami nie zachęca się do dalszego kłamstwa? do dalszych zdrad?

Kiedy wyszło wszystko na jaw- jego zdrady, mąż oznajmił mi, że poczuł ulgę ,że wszystko w końcu wiem i teraz będzie mu łatwiej skończyć z tym wszyskim- bo to było wielką pomyłką i kocha mnie - tak bardzo się pogubił.
Moja historia jest po krótce opisana na innym poście.

Na myśl przyszła mi myśl, że gdyby ksiądz w konfensjonale miał inne podejście do tego grzechu to być moze po pierwszej zdradzie nie byłoby następnych.?

Próbuję znależć odpowiedż dlaczego mimo spowiedzi , wiedząc ,że mnie krzywdzi - dalej to robił i dopiero moje odkrycie prawdy dało mu - cytuję:" poczucie ulgi, coś w rodzaju swoistej spowiedzi"

Dziękuję za posty

Nałóg- ja wiem ,że to jest trudne choćbym chciała inaczej.
Ja chcę wybaczyć i czasem w chwilach kiedy nic mi nie zagraża, nie mam obaw i mąż jest dla mnie czuły - to wydaje się ,że to się dokonało. Jednak są powroty do myśli- czarnych, kiedy mam rozterki nie umiem sobie z tym poradzić. wiem, że te dziewczyny były młodsze i mogę się dmyślać że może i ładniejsze i kedy widzę zainteresowanie męża innymi to ten lęk ,że to moze powrócić ( choć zapewnia mnie ,że z tym skończył) jest tak silny, że nie do zniesienia.
Jesteśmy w tej chwili na etapie dobrych relacji, oboje sie staramy i widzę jak mu zależy.
Myślałam o terapi ale w małym miasteczku to jest niemożliwe- zalezy mi na dyskrecji a ja znam osoby z poradni.
Terapia: spotkania małzeńskie- czy nam to wystarczy? czy powinnam próbować jeszcze gdieś indziej szukać pomocy?
Czy po kilkuletnich zdradach mogę wierzyć mężowi w to o czym mnie zapewnia?


mam dobrą wiadomość: jedziemy na wakacje całą rodziną na rekolekcje. (spotkania małzenskie) Tak się złozyło ,że bardzo na tym zależy mojemu mężowi, mnie również ale znowu miałam obawy co do wyjazdu, poniewaz sądziłam że on chce zrobić wszystko czego ja oczekuję. A ja chciałam ,żeby jemu na tym też zależało. I widzę ,że zależy.
Widzę też , że nie chce do tej przeszłości już wracać. Ja też choć sama w myślach wraca.
za radą Rózy próbuje wyrobić sobie coś w rodzaju - uspokajacza, z trudem ale coś mi wychodzi. Tak jest teraz, bo się nie kłócimy a co będzie w chwilach kiedy dojdzie do klótni?
boję się otym myśleć.

[ Dodano: 2010-05-14, 09:59 ]
Muszę poruszyć ten temat bo to dla mnie jest hipokryzja, zachęcanie do dalszej grzesznej drogi. Może sie mylę?

Mój mąż od kilku lat zdradzał mnie . Powód?- "fantazje erotyczne". Uczucia?- "zawsze kachał i kocha mnie". Bywał żadko u spowiedzi, ale kiedy usłyszałam od niego ,że ksiądz doradził mu " że jak mnie kocha to lepiej nic mi nie mówic o tym" to zwątpiłam o co tu chodzi.?????
Czy takimi słowami nie zachęca się do dalszego kłamstwa? do dalszych zdrad?

Kiedy wyszło wszystko na jaw- jego zdrady, mąż oznajmił mi, że poczuł ulgę ,że wszystko w końcu wiem i teraz będzie mu łatwiej skończyć z tym wszyskim- bo to było wielką pomyłką i kocha mnie - tak bardzo się pogubił.
Moja historia jest po krótce opisana na innym poście.

Na myśl przyszła mi myśl, że gdyby ksiądz w konfensjonale miał inne podejście do tego grzechu to być moze po pierwszej zdradzie nie byłoby następnych.?

Próbuję znależć odpowiedż dlaczego mimo spowiedzi , wiedząc ,że mnie krzywdzi - dalej to robił i dopiero moje odkrycie prawdy dało mu - cytuję:" poczucie ulgi, coś w rodzaju swoistej spowiedzi"

[nałóg]

w programie 12 kroków ,w kroku 9 jest taki przekaz:"zadośćuczyniliśmy wszystkim wobec których było to możliwe,z wyjątkiem tych przypadków gdy skrzywdziłoby ich lub innych"

Gdyby Twój maz zatrzymał się po spowiedzi,podjął działania by zaprzestać zdradzać ,zerwał z tym na trwałe ,to wg mnie ksiądz miał rację.
"Prawda" służąca samoczyszczeniu rani jak miecz obosieczny.
Na tym forum był wątek poruszający te sprawe.poszukaj.....

w programie 12 kroków ,w kroku 9 jest taki przekaz:"zadośćuczyniliśmy wszystkim wobec których było to możliwe,z wyjątkiem tych przypadków gdy skrzywdziłoby ich lub innych"

Gdyby Twój maz zatrzymał się po spowiedzi,podjął działania by zaprzestać zdradzać ,zerwał z tym na trwałe ,to wg mnie ksiądz miał rację.
"Prawda" służąca samoczyszczeniu rani jak miecz obosieczny.
Na tym forum był wątek poruszający te sprawe.poszukaj.....