[Oli]

Nigdy chyba nie zdołam pojąć co się dzisiaj zdarzyło....... Od wielu miesięcy, jak wiecie próbuję poukładać swoje życie, tzn. mój mąż, który odszedł próbuje do nas wrócić. Twierdził już od bardzo dawna,że chce. W końcu więc podjęłam decyzję,że będziemy znowu razem, bo tak bardzo bałam się tego powrotu, ale teraz byłam pewna,że tego chcę. Od wczoraj rozmawialiśmy o tym. Dzisiaj od rana pytałam ze 30 razy czy na pewno chce, twierdził,że tak, powtarzał,że mnie kocha. Pojechałam po niego, przyszedł, wsiadł do samochodu, powtarzał,że chce wrócić i nic już nie jest problemem, ruszyłam w stronę domu. Razem jechaliśmy do naszych dzieci........... nagle w pół drogi zaczął wymyślać powody z jakich nie może do nas wrócić, zatrzymałam samochód i kazałam zdecydować, czy jedzie ze mną czy wraca do kochanki, wiedziałam już,że jednak nas nie chce i nie chciał. Zawróciłam, odwiozłam go pod blok, po drodze jeszcze pokłóciliśmy się bo powiedział,że teraz to będzie oczywiście na niego,że nie chce wrócić, no a niby na kogo ma być??????????/ Wysiadł pod blokiem kochanki, musiałam jeszcze tak zaparkować żeby nas nie zobaczyła. Poszedł do swojego życia.......... już nie chciał wracać. Teraz już nie pisze nawet smsów, nie odpowiada. A przez chwilę tak mocno wierzyłam,że będzie już dobrze, przez chwilkę byłam taka szczęśliwa,że wreszcie............ :(

Nigdy chyba nie zdołam pojąć co się dzisiaj zdarzyło....... Od wielu miesięcy, jak wiecie próbuję poukładać swoje życie, tzn. mój mąż, który odszedł próbuje do nas wrócić. Twierdził już od bardzo dawna,że chce. W końcu więc podjęłam decyzję,że będziemy znowu razem, bo tak bardzo bałam się tego powrotu, ale teraz byłam pewna,że tego chcę. Od wczoraj rozmawialiśmy o tym. Dzisiaj od rana pytałam ze 30 razy czy na pewno chce, twierdził,że tak, powtarzał,że mnie kocha. Pojechałam po niego, przyszedł, wsiadł do samochodu, powtarzał,że chce wrócić i nic już nie jest problemem, ruszyłam w stronę domu. Razem jechaliśmy do naszych dzieci........... nagle w pół drogi zaczął wymyślać powody z jakich nie może do nas wrócić, zatrzymałam samochód i kazałam zdecydować, czy jedzie ze mną czy wraca do kochanki, wiedziałam już,że jednak nas nie chce i nie chciał. Zawróciłam, odwiozłam go pod blok, po drodze jeszcze pokłóciliśmy się bo powiedział,że teraz to będzie oczywiście na niego,że nie chce wrócić, no a niby na kogo ma być??????????/ Wysiadł pod blokiem kochanki, musiałam jeszcze tak zaparkować żeby nas nie zobaczyła. Poszedł do swojego życia.......... już nie chciał wracać. Teraz już nie pisze nawet smsów, nie odpowiada. A przez chwilę tak mocno wierzyłam,że będzie już dobrze, przez chwilkę byłam taka szczęśliwa,że wreszcie............ :(

[nałóg]

OLi........... to jest TWARDA MIŁOŚĆ i konsekwencje.........trudne......ale Ty takim postawieniem sprawy dałaś jasny komunikat:JA SZANUJĘ SIEBIE I PROSZĘ ...SZANUJ I TY MNIE.
CHCIAŁABYŚ ŻYC W DWUKROKU???W TRÓJKĄCIE EMOCJONALNYM?
I dosłownym?
Czy on prosił Cię bys pojechała po niego??? czy to Ty chciałaś mu pod tyłek poduszkę podłożyć?

Szanuj siebie ..............a inni siła rzeczy te zbędą Cię szanować

Pogody Ducha

OLi........... to jest TWARDA MIŁOŚĆ i konsekwencje.........trudne......ale Ty takim postawieniem sprawy dałaś jasny komunikat:JA SZANUJĘ SIEBIE I PROSZĘ ...SZANUJ I TY MNIE.
CHCIAŁABYŚ ŻYC W DWUKROKU???W TRÓJKĄCIE EMOCJONALNYM?
I dosłownym?
Czy on prosił Cię bys pojechała po niego??? czy to Ty chciałaś mu pod tyłek poduszkę podłożyć?

Szanuj siebie ..............a inni siła rzeczy te zbędą Cię szanować

Pogody Ducha

[kinga2]

Oli,

http://www.kazaniaksiedza...nna-homilia.mp3

http://www.kazaniaksiedza...nna-homilia.mp3

Tu jest o zranieniu serca i o tym co sie dzieje z człowiekiem. Jeśli mąż chciał wrócić , a ma poranione serce to ono mu nie pozwala. Trzeba wiele zrozumienia i umiejętności psychologa, aby być z takim człowiekiem. Być może nie jesteście na to gotowi.
Musisz zachować sie jak łabędzica, niech mąż nauczy się latać. i dopiero do Was doleci.... twarda miłość jak pisze nałog.

Oli,

http://www.kazaniaksiedza...nna-homilia.mp3

http://www.kazaniaksiedza...nna-homilia.mp3

Tu jest o zranieniu serca i o tym co sie dzieje z człowiekiem. Jeśli mąż chciał wrócić , a ma poranione serce to ono mu nie pozwala. Trzeba wiele zrozumienia i umiejętności psychologa, aby być z takim człowiekiem. Być może nie jesteście na to gotowi.
Musisz zachować sie jak łabędzica, niech mąż nauczy się latać. i dopiero do Was doleci.... twarda miłość jak pisze nałog.

[Oli]

Nałóg on już on kilku dni twierdził,że chce wrócić i zrobi to w każdej chwili, dzisiaj dokładnie wyglądało to tak: rano miałam zajęcia na uczelni ( studiuję podyplomowo) i w trakcie zajęci już pisał do mnie, pytałam z 1000 razy czy chce dzisiaj wrócić, powiedział,że tak. Umówiliśmy się, spotkaliśmy się i twierdził,że chce. Jechałam na Mszę świętą , prosiłam żeby pojechał ze mną ale nie chciał, był samochodem swojej panny i twierdził,że musi załatwić kilka spraw i oddać ten samochód. Pytałam czy ona nie będzie się buntowała, ale powiedział,że on się nią nie przejmuje a ona pewnie też specjalnie się nie przejmie. Umówiliśmy się po Mszy i jeszcze po drodze do Kościoła pisałam do niego pytając, czy na pewno chce wrócić i czy ze mną pojedzie do domu. Twierdził,że tak,że mnie kocha......... Pierwszy raz byłam pewna tego ,że chcę żeby wrócił. Miałam w sercu taki spokój i radość, ale niestety przeliczyłam się. Przyszedł , jak obiecał, rozmawialiśmy jeszcze jakiś czas i wydawało się,że na prawdę chce, a jednak to były znowu puste nadzieje. Nie rozumiem po co to wszystko, po co tak ranić drugą osobę, po co robić nadzieję, czego tak się boi, co jest takiego ważnego w tamtym związku,że woli być tam niż z nami. Kiedy widzi nasze dzieci, to płacze, kiedy wcześniej rozmawialiśmy o powrocie, kiedy to ja miałam wątpliwości widziałam,że go to bardzo bolało,że go nie chce, a teraz nagle zmarnował taką szansę. Nie rozumiem.

Nałóg on już on kilku dni twierdził,że chce wrócić i zrobi to w każdej chwili, dzisiaj dokładnie wyglądało to tak: rano miałam zajęcia na uczelni ( studiuję podyplomowo) i w trakcie zajęci już pisał do mnie, pytałam z 1000 razy czy chce dzisiaj wrócić, powiedział,że tak. Umówiliśmy się, spotkaliśmy się i twierdził,że chce. Jechałam na Mszę świętą , prosiłam żeby pojechał ze mną ale nie chciał, był samochodem swojej panny i twierdził,że musi załatwić kilka spraw i oddać ten samochód. Pytałam czy ona nie będzie się buntowała, ale powiedział,że on się nią nie przejmuje a ona pewnie też specjalnie się nie przejmie. Umówiliśmy się po Mszy i jeszcze po drodze do Kościoła pisałam do niego pytając, czy na pewno chce wrócić i czy ze mną pojedzie do domu. Twierdził,że tak,że mnie kocha......... Pierwszy raz byłam pewna tego ,że chcę żeby wrócił. Miałam w sercu taki spokój i radość, ale niestety przeliczyłam się. Przyszedł , jak obiecał, rozmawialiśmy jeszcze jakiś czas i wydawało się,że na prawdę chce, a jednak to były znowu puste nadzieje. Nie rozumiem po co to wszystko, po co tak ranić drugą osobę, po co robić nadzieję, czego tak się boi, co jest takiego ważnego w tamtym związku,że woli być tam niż z nami. Kiedy widzi nasze dzieci, to płacze, kiedy wcześniej rozmawialiśmy o powrocie, kiedy to ja miałam wątpliwości widziałam,że go to bardzo bolało,że go nie chce, a teraz nagle zmarnował taką szansę. Nie rozumiem.

[kinga2]

Oli,
Twój mąż to nie jest mężczyzna tylko chłopczyk, boi sie konsekwencji swoich czynów. Nie wiem czy Ty sama wiesz co go tak poraniło,że teraz Was kąsa. WYsłuchaj tych kazań są bardzo mądre. Może Cię czymś natchną.

Oli,
Twój mąż to nie jest mężczyzna tylko chłopczyk, boi sie konsekwencji swoich czynów. Nie wiem czy Ty sama wiesz co go tak poraniło,że teraz Was kąsa. WYsłuchaj tych kazań są bardzo mądre. Może Cię czymś natchną.

[Oli]

Kingo dziękuję, wysłucham, jak zawsze. Teraz pisze znów smsy. Mówi,że chce wrócić ale to nie takie proste. Kiedy pytam co jest takie trudne, nie otrzymuję odpowiedzi.

Kingo dziękuję, wysłucham, jak zawsze. Teraz pisze znów smsy. Mówi,że chce wrócić ale to nie takie proste. Kiedy pytam co jest takie trudne, nie otrzymuję odpowiedzi.

[kinga2]

Oli,
Twój mąż tak się boi,że sam nie wie co robi. Nie myśl o tym teraz, zadbaj o siebie, bo Choć to Jezus jest Skałą na której budujesz, to Ty musisz na Niej pewnie stać. Nie możesz ani leżeć, ani klęczeć tylko mocno stać, bo mąż dopiero będzie się uczył stawać i nie raz by cię przewrócił jeśli nie będziesz stabilna i duchowo i psychicznie i rozumowo.

Oli,
Twój mąż tak się boi,że sam nie wie co robi. Nie myśl o tym teraz, zadbaj o siebie, bo Choć to Jezus jest Skałą na której budujesz, to Ty musisz na Niej pewnie stać. Nie możesz ani leżeć, ani klęczeć tylko mocno stać, bo mąż dopiero będzie się uczył stawać i nie raz by cię przewrócił jeśli nie będziesz stabilna i duchowo i psychicznie i rozumowo.

[rzaba]

oli smutne to co piszesz... trudne to bardzo, wiem jak boli... bo tez w moim zyciu byl moment ze moja maz chcial wrocic... nasze relacje sie poprawly, ja wiedzialam jak bardzo on jest zagubiony i stralam sie zrobic wszystko aby uwierzyl ze nie jest za pozno, ze mozemy byc razem, ze wszystko mozna odbudowac... plalal jak dzielislismy sie oplatkiem, plakala gdy do reki wcisenlam mu najdrozszy memu sercu rozaniec przed koscioelem do ktorego nie chcial wejsc... modlilam sie , plakalam przed olatarzem i modilalam sie by wrocil... potem jeszcze kilka dni zycia nadzieja i pozew, kolejny pozew... wiem, wiec jak boli... wiem jak trodno sie z tego podniesc, ale tez wiem, ze mozna to jakos przezyc.ze da sie, choc jest trudno.... z czasem bol slabnie, choc blzny i rany nie zagoja sie pewnie nigdy... jedyne co w tym wszystkim mozesz zrobic to uratowac siebie, nie pozwolisc soebie na rozgrzebywanie tego i pytanie DLACZEGO... odpowiedzi nie poznasz teraz, a bedzie cie to tylko niepotrzebnie anic.. pomysl o soebie i o tym, ze musisz byc sielna, ze musisz to przetrwac dla siebie... sciskam mocno

oli smutne to co piszesz... trudne to bardzo, wiem jak boli... bo tez w moim zyciu byl moment ze moja maz chcial wrocic... nasze relacje sie poprawly, ja wiedzialam jak bardzo on jest zagubiony i stralam sie zrobic wszystko aby uwierzyl ze nie jest za pozno, ze mozemy byc razem, ze wszystko mozna odbudowac... plalal jak dzielislismy sie oplatkiem, plakala gdy do reki wcisenlam mu najdrozszy memu sercu rozaniec przed koscioelem do ktorego nie chcial wejsc... modlilam sie , plakalam przed olatarzem i modilalam sie by wrocil... potem jeszcze kilka dni zycia nadzieja i pozew, kolejny pozew... wiem, wiec jak boli... wiem jak trodno sie z tego podniesc, ale tez wiem, ze mozna to jakos przezyc.ze da sie, choc jest trudno.... z czasem bol slabnie, choc blzny i rany nie zagoja sie pewnie nigdy... jedyne co w tym wszystkim mozesz zrobic to uratowac siebie, nie pozwolisc soebie na rozgrzebywanie tego i pytanie DLACZEGO... odpowiedzi nie poznasz teraz, a bedzie cie to tylko niepotrzebnie anic.. pomysl o soebie i o tym, ze musisz byc sielna, ze musisz to przetrwac dla siebie... sciskam mocno

[landis85]

Oli troche rozumiem Wasza sytuacje
moja jest podobna
nie wiem czy maz kogos ma czy nie, bo nie mieszkamy od paru mies razem
ale dawal jasne sygnaly ze chce wrocic, staral sie bardzo
pytal sie mnie czy nadal chce zeby on wrocil
wkoncu ja powiedzialam mu ze doceniam to jak bardzo sie staral ostatnio , naprawde bylam przekonana ze on chce wrocic i robi wszystko zeby wrocic
rozmawialismy nawet o rekolekcjach odnowy w duchu swietym i o duchowej adopcji , czy bylby chetny razem ze mna odmawiac ta dziesiatke, powiedzial z usmiechem ze sie zastanowi
wkoncu zapytalam sie go czy chce wrocic, bo ja jestem gotowa zeby wrocil-zawsze bylam zreszta
a on do mnie "musze sie zastanowic" , pozniej dodal " ze chce i nie chce wrocic"


nic nie rozumiem juz, nie wiem czy to jest jego gra zeby byc tam, robic co chce, a jednoczesnie sprawdzac czy ja emocjonalnie sie nie odsunelam - tak teraz to odbieram
jeszcze w tym samym dniu uslyszalam od niego wiele rzeczy ktore swiadcza o tym ze mu na mnie nie zalezy, ze nie mam sie ludzic ze cos w naszym malzenstwie zmieni sie na lepsze itp

badz tu madry :(

Oli troche rozumiem Wasza sytuacje
moja jest podobna
nie wiem czy maz kogos ma czy nie, bo nie mieszkamy od paru mies razem
ale dawal jasne sygnaly ze chce wrocic, staral sie bardzo
pytal sie mnie czy nadal chce zeby on wrocil
wkoncu ja powiedzialam mu ze doceniam to jak bardzo sie staral ostatnio , naprawde bylam przekonana ze on chce wrocic i robi wszystko zeby wrocic
rozmawialismy nawet o rekolekcjach odnowy w duchu swietym i o duchowej adopcji , czy bylby chetny razem ze mna odmawiac ta dziesiatke, powiedzial z usmiechem ze sie zastanowi
wkoncu zapytalam sie go czy chce wrocic, bo ja jestem gotowa zeby wrocil-zawsze bylam zreszta
a on do mnie "musze sie zastanowic" , pozniej dodal " ze chce i nie chce wrocic"


nic nie rozumiem juz, nie wiem czy to jest jego gra zeby byc tam, robic co chce, a jednoczesnie sprawdzac czy ja emocjonalnie sie nie odsunelam - tak teraz to odbieram
jeszcze w tym samym dniu uslyszalam od niego wiele rzeczy ktore swiadcza o tym ze mu na mnie nie zalezy, ze nie mam sie ludzic ze cos w naszym malzenstwie zmieni sie na lepsze itp

badz tu madry :(

[Oli]

Wiecie, ja mu wczoraj napisałam,że chyba już nas nie chce, ze ma inne życie, już poukładane, z nowymi sąsiadami, nową fajną "teściową" i nową "żoną" i chyba my już mu tam nie pasujemy( wiem,że to trochę złośliwe) ale bardzo źle mi wczoraj było. A on dzisiaj przysłał mi życzenia na dzień kobiet i pisze,że chce porozmawiać. Ja się strasznie boję tej rozmowy, chyba nie chcę, boję się tego co usłyszę....

Wiecie, ja mu wczoraj napisałam,że chyba już nas nie chce, ze ma inne życie, już poukładane, z nowymi sąsiadami, nową fajną "teściową" i nową "żoną" i chyba my już mu tam nie pasujemy( wiem,że to trochę złośliwe) ale bardzo źle mi wczoraj było. A on dzisiaj przysłał mi życzenia na dzień kobiet i pisze,że chce porozmawiać. Ja się strasznie boję tej rozmowy, chyba nie chcę, boję się tego co usłyszę....

[w.z.]

Oli, przede wszystkim kieruj się sercem. Stanowcza miłość jest jak najbardziej potrzebna i działa, ale przede wszystkim jest ona potrzebna nam samym, byśmy mieli szacunek dla samych siebie. Opowiem Ci jak u mnie wyglądał powrót. Nie miał nic wspólnego ze stanowczą miłością.
W czwartek mieliśmy sprawy w sądzie, po których żona podjęła decyzję powrotu. Ja w piątek wyjechałem na krótkie rekolekcje weekendowe. W tym czasie w mieszkaniu gdzie przebywała żona z dziećmi i tym drugim, była impreza. Więc też były rozterki - niby wraca, a tu balangi. Przyjaciele i znajomi radzili pozostać przy stanowczej miłości i czekać, aż ona upadnie na samo dno. Jakoś nie potrafiłem. Serce mówiło inaczej. A co gdyby jakoś to życie na tym dnie sobie jednak jakoś urządziła? Można powiedzieć, że spękałem i nie czekając na jakąś wielką skruchę z jej strony po prostu wziąłem ją do domu. W niedzielę wróciłem z rekolekcji, przyjechałem do niej i już nie wyszedłem z tego domu w którym mieszkała bez niej.

Można powiedzieć, że były też tego złe strony - przez pierwszy miesiąc po powrocie utrzymywała kontakty z poprzednim partnerem, a ja się jeszcze miotałem. Potem jakimś cudem to się zakończyło i mniej więcej po pół roku od tego moja żona się nawróciła. Nie wiem jak by nasze życie wyglądało gdyby nie zadziałał Bóg.
Czyli podsumowując - stanowcza miłość jak najbardziej, ale, że Bóg i tak nas kocha, czasami można oczekiwać cudów :).

Oli, przede wszystkim kieruj się sercem. Stanowcza miłość jest jak najbardziej potrzebna i działa, ale przede wszystkim jest ona potrzebna nam samym, byśmy mieli szacunek dla samych siebie. Opowiem Ci jak u mnie wyglądał powrót. Nie miał nic wspólnego ze stanowczą miłością.
W czwartek mieliśmy sprawy w sądzie, po których żona podjęła decyzję powrotu. Ja w piątek wyjechałem na krótkie rekolekcje weekendowe. W tym czasie w mieszkaniu gdzie przebywała żona z dziećmi i tym drugim, była impreza. Więc też były rozterki - niby wraca, a tu balangi. Przyjaciele i znajomi radzili pozostać przy stanowczej miłości i czekać, aż ona upadnie na samo dno. Jakoś nie potrafiłem. Serce mówiło inaczej. A co gdyby jakoś to życie na tym dnie sobie jednak jakoś urządziła? Można powiedzieć, że spękałem i nie czekając na jakąś wielką skruchę z jej strony po prostu wziąłem ją do domu. W niedzielę wróciłem z rekolekcji, przyjechałem do niej i już nie wyszedłem z tego domu w którym mieszkała bez niej.

Można powiedzieć, że były też tego złe strony - przez pierwszy miesiąc po powrocie utrzymywała kontakty z poprzednim partnerem, a ja się jeszcze miotałem. Potem jakimś cudem to się zakończyło i mniej więcej po pół roku od tego moja żona się nawróciła. Nie wiem jak by nasze życie wyglądało gdyby nie zadziałał Bóg.
Czyli podsumowując - stanowcza miłość jak najbardziej, ale, że Bóg i tak nas kocha, czasami można oczekiwać cudów :).

[malek]

Oli ja niestety przeżywam coś podobnego jak Ty....
Mój mąż napisał mi w moje urodziny smsa, że szuka mieszkania i jedzie na rekolekcje...i ja głupia narobiłam sobie nadziei. Nie chodzi mi o jakiś jego powrót, w tym momencie, ale drogę ku dobremu. Przyznał, że z kochanką się rozstał, bo dosyć zła. Po krótkim czasie dwuznacznych smsów i rozmów powiedział mi, że nie miałam prawa robić sobie nadziei. Był zimny i obojętny jak drań! Po raz kolejny nie liczył się z moimi uczuciami! Teraz wiem, że chodziło mu tylko i wyłącznie o kontakty z dziećmi, które nie mają na nie najmniejszej ochoty. Wielokrotnie pytał o ich zdrowie, o moje nigdy! Jakbym była powietrzem. Ja potulnie pisałam, wbrew dzieciom, odpowiedzi na jego pytania, a okazało się, że przecież jestem tylko niewygodnym dodatkiem do tych dzieci....ani myślał wycofać pozew!
Już mu żadnych informacji nie udzielam...jak dzieci zechcą to mu odpiszą. Wyraziły się wielokrotnie jasno,że albo tata wróci do nas jako rodziny, albo nie chcemy go znać. Przykre to, ale ani moje ani innych argumenty do nich nie trafiają. Tyle razy je oszukał, a przecież na kolanach błagał o przebaczenie i przysiegał, ze już nigdy nie oszuka.
Wiem Oli jak boli takie kolejne rozczarowanie...miałam już jakoś tam poukładany świat i wszystko znowu runęło! Nie chcę brać udziału w kolejnej jego osobistej szarpaninie. Dlaczego wszystko musi być moim kosztem? Mógł przemyśleć swoje kroki, poczynić je, sprawdzić jak mu się to podoba, a potem mnie informować! Zachowuje się jak dziecko, które może chce...a może jednak nie. Gdzie ich odpowiedzialność za rodziny...i swoje słowa?! Czego ja się czepiam, przecież jego słowa nic nie znaczą! Stek kłamstw?? Znowu??

Oli ja niestety przeżywam coś podobnego jak Ty....
Mój mąż napisał mi w moje urodziny smsa, że szuka mieszkania i jedzie na rekolekcje...i ja głupia narobiłam sobie nadziei. Nie chodzi mi o jakiś jego powrót, w tym momencie, ale drogę ku dobremu. Przyznał, że z kochanką się rozstał, bo dosyć zła. Po krótkim czasie dwuznacznych smsów i rozmów powiedział mi, że nie miałam prawa robić sobie nadziei. Był zimny i obojętny jak drań! Po raz kolejny nie liczył się z moimi uczuciami! Teraz wiem, że chodziło mu tylko i wyłącznie o kontakty z dziećmi, które nie mają na nie najmniejszej ochoty. Wielokrotnie pytał o ich zdrowie, o moje nigdy! Jakbym była powietrzem. Ja potulnie pisałam, wbrew dzieciom, odpowiedzi na jego pytania, a okazało się, że przecież jestem tylko niewygodnym dodatkiem do tych dzieci....ani myślał wycofać pozew!
Już mu żadnych informacji nie udzielam...jak dzieci zechcą to mu odpiszą. Wyraziły się wielokrotnie jasno,że albo tata wróci do nas jako rodziny, albo nie chcemy go znać. Przykre to, ale ani moje ani innych argumenty do nich nie trafiają. Tyle razy je oszukał, a przecież na kolanach błagał o przebaczenie i przysiegał, ze już nigdy nie oszuka.
Wiem Oli jak boli takie kolejne rozczarowanie...miałam już jakoś tam poukładany świat i wszystko znowu runęło! Nie chcę brać udziału w kolejnej jego osobistej szarpaninie. Dlaczego wszystko musi być moim kosztem? Mógł przemyśleć swoje kroki, poczynić je, sprawdzić jak mu się to podoba, a potem mnie informować! Zachowuje się jak dziecko, które może chce...a może jednak nie. Gdzie ich odpowiedzialność za rodziny...i swoje słowa?! Czego ja się czepiam, przecież jego słowa nic nie znaczą! Stek kłamstw?? Znowu??

[róża]

Cytat:

Pojechałam po niego, przyszedł, wsiadł do samochodu, powtarzał,że chce wrócić i nic już nie jest problemem, ruszyłam w stronę domu. Razem jechaliśmy do naszych dzieci........... nagle w pół drogi zaczął wymyślać powody z jakich nie może do nas wrócić

Oli, myślę, że zadziałały emocje... Trudno mi wyobrazić sobie żonę odbierającą "zdradzacza" z domu kochanki (wreszcie!), taką bez emocji, z wyważonym słowem. Może jednak było chociaż jedno takie słówko z Twojej strony, dla Ciebie takie normalne, bo wyrażające Twoje uczucia, a jednak dla męża raniące i ono było właśnie tym, co spowodowało, że odechciało mu się... Może strach, że jednak powrót - to raczej wystawienie się na coraz więcej bolesnych słów, może lęk przed wypominaniem...
Czeka Cię rozmowa z mężem... Moja rada - zważaj mocno na słowa, zadbaj o wyciszenie w sercu. Tak łatwo będąc zranionym - zranić (niepostrzeżenie) tego, który zranił.
Na przyszłośc odradzałabym pisanie sms - ów, że ma na pewno fajną teściową, fajną nową rodzinę, bo... może uznać, że rzeczywiście tak jest, wmówisz mu to. Więc żadne tam doszukiwanie się w bagnie, w którym tkwi, pięknej czystej wody... Jej tam nie ma...
I oczywiście daj mężowi czas na zamknięcie spraw z kochanką, jak widzisz - to nie takie proste dla niego. Tam też coś obiecał... To bardzo trudny dla niego czas , najzwyczajniej w świecie boi się - nowego... Tak, tak, to już będzie nowe, nie to, co było kiedyś...

Cytat:

Pojechałam po niego, przyszedł, wsiadł do samochodu, powtarzał,że chce wrócić i nic już nie jest problemem, ruszyłam w stronę domu. Razem jechaliśmy do naszych dzieci........... nagle w pół drogi zaczął wymyślać powody z jakich nie może do nas wrócić

Oli, myślę, że zadziałały emocje... Trudno mi wyobrazić sobie żonę odbierającą "zdradzacza" z domu kochanki (wreszcie!), taką bez emocji, z wyważonym słowem. Może jednak było chociaż jedno takie słówko z Twojej strony, dla Ciebie takie normalne, bo wyrażające Twoje uczucia, a jednak dla męża raniące i ono było właśnie tym, co spowodowało, że odechciało mu się... Może strach, że jednak powrót - to raczej wystawienie się na coraz więcej bolesnych słów, może lęk przed wypominaniem...
Czeka Cię rozmowa z mężem... Moja rada - zważaj mocno na słowa, zadbaj o wyciszenie w sercu. Tak łatwo będąc zranionym - zranić (niepostrzeżenie) tego, który zranił.
Na przyszłośc odradzałabym pisanie sms - ów, że ma na pewno fajną teściową, fajną nową rodzinę, bo... może uznać, że rzeczywiście tak jest, wmówisz mu to. Więc żadne tam doszukiwanie się w bagnie, w którym tkwi, pięknej czystej wody... Jej tam nie ma...
I oczywiście daj mężowi czas na zamknięcie spraw z kochanką, jak widzisz - to nie takie proste dla niego. Tam też coś obiecał... To bardzo trudny dla niego czas , najzwyczajniej w świecie boi się - nowego... Tak, tak, to już będzie nowe, nie to, co było kiedyś...

[anawa]

I ja mogę dołączyć do tego smutnego grona. I ja przerobiłam już "powrót męża", po 2 miesiącach zmienił zdanie i znowu się wyprowadził, a ja już znowu zaczęłam mu ufać, tak bardzo był przekonujący, powtarzał, że kocha i tak bardzo był poturbowany przez swoje życie, że było mi go żal. Obiecał też dzieciom, że mogą być spokojne, bo teraz już wszystko będzie dobrze, ale je też oszukał, nie miało znaczenia to co mówił. Nie miał prawa nas tak ranić, zwłaszcza dzieci, tym bardziej, że to był już kolejny powrót. Nie traćcie wiary, po każdym smutku przychodzi pocieszenie.

I ja mogę dołączyć do tego smutnego grona. I ja przerobiłam już "powrót męża", po 2 miesiącach zmienił zdanie i znowu się wyprowadził, a ja już znowu zaczęłam mu ufać, tak bardzo był przekonujący, powtarzał, że kocha i tak bardzo był poturbowany przez swoje życie, że było mi go żal. Obiecał też dzieciom, że mogą być spokojne, bo teraz już wszystko będzie dobrze, ale je też oszukał, nie miało znaczenia to co mówił. Nie miał prawa nas tak ranić, zwłaszcza dzieci, tym bardziej, że to był już kolejny powrót. Nie traćcie wiary, po każdym smutku przychodzi pocieszenie.