Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Zostań z nami, czytaj, pisz. Sycharki pomogą jak potrafią. Nie zostawiaj z problemem sam, zwłaszcza,że nie jesteś znawcą kobiecej duszy.
Nic nie szkodzi. Przeszkolimy dla Waszego wspólnego dobra.
Zajrzyj też do:
http://www.kryzys.org/viewforum.php?f=22
Wiele Ci wyjaśnią treści tu zawarte.
Anais [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:08
Robin, spokojnie. Myślę że zareagowałes na tyle wcześnie, ze nic złego się nie stanie, musicie tylko teraz popracować nad odbudowaniem więzi, zaufania, komunikacji. Żona musi zaprzestać kontaktów i bądź w tym wymaganiu konsekwentny, natomiast Ty równocześnie okazuj Żonie miłość, budujcie bliskosć, którą łatwo jest zagubić w życiowej karuzeli. No i budujcie na Skale, polecam rekolekcje małżeńskie.
Czytaj Forum, wiele tu mądrości. Gdybym wcześniej tu trafiła, przeczytała Dobsona "Miłosć potrzebuje stanowczości", Pulikowskiego "Warto być ojcem", wysłuchała kazań i rekolekcji, moze nie popełniłabym błędów, które znacznie pogłębiły nasz kryzys. Czytaj, czerp i działaj z Bogiem!
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:19
Robin napisał/a:
Ostatnio ciągle się kłócimy o te kontakty
W wojnie małżeńskiej nie ma wygranych, obydwie strony wychodzą poranione.
Rozumiem, że Ty dajesz pieniądze na internet? To dalej odpowiedz sobie sam Robinie.
Bądź czujny u mnie się od tego zaczęło.
To, że żona "nie wykorzystała" tej okazji nie daje pewności na przyszłość, może muzyk nie zabiegał.
Proponuję się wyciszyć to zaintryguje małżonkę, i zaproponować łagodnie likwidację internetu, ale w sposób taki by żona nie odczuła tego jako odwetu lecz prewencję, Twoją troskliwość, możesz tę kaskę dać jej na kosmetyk czy bluzkę. To będzie symptomem, że Ci na niej zależy i że ciągle ją miłujesz.
Dzieci jakoś to przełkną gdy zobaczą rodziców rzadziej krzyczących.
To tak na szybko, a długofalowo wytyczne masz wyżej od Sycharowiczek.
Robin [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:27
Dzięki i pozdrawiam! Cała nadzieja w Panu!
Ostatnio zmieniony przez Robin 2010-02-05, 12:00, w całości zmieniany 1 raz
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:35
Robin ..trudno coś dodać..ująć....
Lecz jedyna rada jaką moge dać.........zaprzestań kontrolowania............
bo to motor wciąz napędzający zło....
pozdrawiam Norbert
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:41
Robin napisał/a:
Może powinienem znowu z nim porozmawiać?
Twój wybór, natomiast możesz na muzyku wywrzeć wrażenie, że lepiej z Tobą nie zaczynać.
Z drugiej strony, taki brak zaufania do żony którego sygnał dajesz mężczyźnie flirtującym z żoną.
Zaufałbym żonie, a nie osaczał ją to może powodować negatywne konsekwencje.
Chyba nie chciałbyś siłą jej zatrzymać przy sobie?
Pragniesz jej serca przecież.
To etap na okazywanie miłości, trzeba wiele taktu i czułości.
Pozdrawiam
Jarek
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:53
Robin,
Wiesz, Twojej żonie byc może dobrze się gada z tym kolegą-muzykiem, bo artyści maja nieco kobiecą duszę. Jesli popracujesz nad komunikacją małżeńską wtedy będzie Ciłatwiej połapać się w pragnieniach damskiego wnętrza i żona otworzy sie na Ciebie. Złość i wzajemne żale zbuduja tylko między Wami mur trudny do zburzenia.
Z muzykiem porozmawiać możesz, ale nie wiem czy zrozumie Twój tok rozumowania. Facetowi o mocnym moralnym kręgosłupie wystarczyłby jeden sygnał z Twojej strony , że coś jest nie tak. Uczciwy mężczyzna wyjaśnił by tę sprawę w obecności Was obojga, jednocześnie ucinając sprawę zakochiwania się w nim Twojej żony. Być może standarty moralne tego człowieka są inne niż Twoje i z tym musisz sie liczyć.
Jest też możliwe,że wcale nie jest zainteresowany Twoją ślubną i traktuje ją jako koleżankę z dawnych lat.
Możliwe,że żona buduje sobie matrix, a to nie jest bezpieczny objaw.
Monika36 [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 14:56
Robin nie martw się na zapas. Jest zmęczona domem, dziećmi, poszukuje potwierdzenia własnej atrakcyjności. popiszą , popiszą i przestaną.
róża [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 15:24
Robercie, to takie pierwsze zachłyśnięcie internetem, któż z nas tego nie przerabiał? Dobrze jednak, że jesteś czujny... I takim pozostań, bo przecież lepiej zapobiegać niż leczyć... Jak trudno leczyć, już na pewno wiesz, przecież jesteś na "Sycharze"...
Nie wydaje mi się, aby matka trójki dzieci szukała nowego mężczyzny, ale to tylko moje odczucie... Powiem Ci, że bardzo trudno być żonie w domu, kiedy mąż całe dnie poza nim, potrzebuje z kimś najzwyczajniej w świecie - porozmawiać itp. Ile czasu poświęcasz właśnie na rozmowę? A może wracasz wiecznie zmęczony i żona czuje się bardzo samotna, stąd NK ??
Pisałes, że żona szukała pracy... To byłby dobry sposób na zmianę zainteresowań... Ewentualnie - zlikwidować internet tłumacząc brakiem funduszy, ale byłoby to takie doraźne działanie i być może - bardzo oburzające żonę. Jakkolwiek by dalej nie działo się - trzymaj rękę na pulsie, żebyś nie dołączył do naszego grona "zdradzonych".
Pozdrawiam.
[ Dodano: 2010-02-04, 16:27 ]
Oczywiście, powinno być - Robinie.
ewulek [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 16:48
mój mąż też na początku tylko z nią rozmawiał, potem się zwierzał z naszych problemów, potem ona mu o swoich i mimo że ona też ma rodzinę z dwójka dzieci to stało się... ja czułam że to dąży ku złu ale wtedy się jeszcze tak nie modliłam jak teraz, wtedy nie myślałam że Bóg moze mi pomóc, chciałam sama temu zaradzić...i przez to były kłótnie, pretensje, ciche dni ... słowem pchnęłam go w jej ręce
a wystarczył by spokój, opanowanie i modlitwa
z Panem Bogiem
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 18:11
Ewulek - plus twarda miłość
Czyli Dobson "Miłość wymaga stanowczości" - Robin, to do Ciebie. Oraz jeszcze John Eldredge "Dzikie serce". Ty masz być ochroniarzem żony, również przed tymi zagrożeniami emocjonalnymi. W tej książce masz prosty przepis - jak tym ochroniarzem zostać.
Pozdrawiam
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-04, 18:27
Cytat:
Robin nie martw się na zapas. Jest zmęczona domem, dziećmi, poszukuje potwierdzenia własnej atrakcyjności. popiszą , popiszą i przestaną.
Z muzykiem może i tak, został w porę zlokalizowany, natomiast uważałbym na przyszłość, u mojej żony też tak się zaczęło od NK, a skończyło się tak, że szkoda gadać.
Na szczęście Ty jesteś czujny.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-05, 11:22
Robin , nadmierna kontrola ...ostrzegam ! Sam pchasz się ...szukasz i znajdujesz !!
Zadowolony jesteś ??
Owszem , ostrożność TAK ! Ale tez wtedy rozmowy .
Ło Matko, chciałbyś, żeby żona i Ciebie przeszukała ??
Jesteś idealistą...ale czy jesteś bez skazy ? Rzucisz kamieniam ??
To okropne , co robisz !! Tak nie wolno....a zły tylko sie śmieje w kącie, że tak barzo pogmatwał Wam życie przez Twoje działanie !!
Mówiszs, że już nigdy żonie nie zaufasz....i słusznie !! Bo człowiekowi sie nie ufa !!!! Człowiek ma w swojej naturze, że zawsze zawiedzie, że zawsze zrani ! Swoim działaniem Ty zraniłeś żonę !! Pokazałeś Jej swoje złe oblicze....dzie ma się Ona teraz ukryć, komu poskarżyć ? Sam wpychasz Ją w ramiona muzyka !!
Owszem, żona się zagalopowała...ale sam fakt przesiadywania na kompie do nocy, już jest sygnałem do działania....ale żeby szpiegować ?? BRZYDKO !!
Wiesz, żona już Tobie też nie zaufa....macie 1:1.
Są metody czystsze i uczciwsze ! Polecam !!
MIŁOSC, cisza, spokój....szukanie w sobie, gromadzenie wiedzy, wspieraczy, własnego pontencjału do działania w takiej sytuacji .
Oparłeś się na Bogu , brawo i teraz to już tylko Jego słuchaj, On Cię poprowadzi !!
Wspieram modlitwą !! EL.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
