Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Witajcie, poradźcie mi co robić. Kilka dni temu po 8-latach małżeństwa mąż powiedział mi, że kocha inną i czuje do niej to coś czego nie czuł w ostatnich latach naszego małżeństwa do mnie. Straszne to..., ciężko mi to znieść. Bardzo kocham mojego męża i nie wyobrażam sobie życia w takiej sytuacji, gdy mąż nie chce tego zakończyć, ona tak samo, wie, że mamy dzieci, twierdzą, że nie chcą rozbijać naszej rodziny, a ją rozbijają.
Nasze małżeństwo było udane, mamy dwójkę małych dzieci, dogadywaliśmy się, nie było cichych dni i dużych kłótni.
Co dalej będzie, co robić?
Jola
Ela1969 [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-21, 21:07
Witaj Jolu!
Bardzo dobrze, że zdecydowałaś sie tutaj napisać. Na forum jest bardzo dużo mądrych i doświadczonych życiowo ludzi, doradzą, pomogą. Czytaj ich wypowiedzi i wyciągaj wnioski. Moją opinię i wątpliwości już znasz. Ja na forum trafiłam za późno, popełniłam wiele błędów, mam nadzieję, że Ty szybciej niż ja nauczysz się twardej miłości o której wszyscy tutaj mówią. Kiedy pierwszy raz przeczytałam zmieniaj siebie, miłość wymaga stanowczości, twarda miłość itd. myślałam przecież ja nie muszę się zmieniać, a jednak...
Pozdrawiam
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-22, 00:52
Elu dla nikogo nie jest za późno : ani dla Ciebie , ani dla Joli .
Każdemu Pan daje szanse , nie raz , nie dwa .
Dla Boga nie ma sytuacji beznadziejnych , wszystko jest możliwe .
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-22, 16:06
Nasz Pan jest dobrym pasterzem...
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-22, 16:33
Jolu, a co będzie ze świętami ??
Jak sobie wyobrażasz Jolu teraz Wasze życie ? EL.
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-22, 20:01
Witaj El. Boję się świąt, stale myślę jak będzie wyglądała wigilia oraz święta, to będą najsmutniejsze święta w moim życiu, mąż oczywiście chce, aby było tak, jak zawsze, po inne lata, spotkanie z rodzeństwem i rodzicami.
Sama nie wiem, jak sobie wyobrażać nasze życie. Mąż zapewnia, że wszystko będzie dobrze, że będziemy żyć i zachowywać się normalnie, jakby nigdy nic, ale ja nie mogę tak już dłużej udawać przed znajomymi i dalszą rodziną, że wszystko jest ok., bo oczywiście najbliżsi wiedzą.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-23, 09:34
Jolu....stawiaj granice !!
Rozmowa z męzem - czy deklaruje się, że nadal jest Twoim mężem i ojcem dzieci i kończy bliską znajomośc z panną......a jeżeli nie.....to .....tu postaw granice !
Wiesz...siadając do stołu wigilijnego, kiedy mąż deklaruje Tobie = żonie głośno, że kocha inna osobę.....ech.....
........... i mąz chce grać przed rodziną i dziećmi dobrego męża i ojca ???
To obłuda i kłamstwo i grzech.....Ty nie możesz brać w tym udziału !!
Najpierw więc deklaracja męża....a potem rodzinne święta.
Wiesz....to takie ostre co piszę....ale.....widzę, że Twój mąz pięknie i wygodnie sie ustawia !!
Będzie miał dwie kobiety ! Każe żonie nabrać wody w usta i udawać radosną żonę przy wigilijnym stole....??!! Ech....co za tupet, co za siła....i bezwolność Twoja ?? Tak nie mozna !!
I masz być wesoła i radosna przy rodzinie ??? Ech.....
Jolu....niech Bóg ma Cię w swoijej opiece i niech prostuje ścieżki Twojemu mężowi !! EL.
landis85 [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-23, 20:16
El dobrze radzi, ja mialam taka sama sytacje tylko ze na poczatku roku
w listopadzie dojrzalam do tego zeby postawic warunki
najgorszy blad to nie szanowac samej siebie i dzieci.
Trzymaj sie.
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-05, 22:09
Tak El. mój mąż wygodnie chce się ustawić, ja stale naciskam, aby przestał się spotykać z tą panną, że nie akceptuję życia w trójkącie i nigdy nie zaakceptuję tego, bo moje wiara i sumienie mi na to nie pozwala. Mówiłam, mu, że jestem wykończona już fizycznie i psychicznie i nie wiem, czy nie złożę pozwu o rozwód, jeśli nie przestanie.
Święta były dla mnie bardzo smutne, ale starałam się jakoś umilić je dzieciom.
Antonina15 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-05, 23:55
Kochana, bądź twarda. Wiem ,że to niełatwe. Sama jestem na etapie jeszcze lamentu, moja sprawa jest świeża. wszystko zaczęło sie w grudniu. Trzymaj się tego forum, wchodź codziennie. Mnie bardzo trzyma na duchu. Dziewczyny daja naprawdę konkretne rady, by stanąć na nogi. Mnie juz wiele dała modlitwa, popatrz pare dni- a już czuję jej moc, to dopiero daje siły! Powierz Bogu swe małżenstwo i trwaj!Przytulam do swego pocharatanego serducha:)
Agnieszka [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-06, 00:20
Jolu . Ktoś mądry kiedys powiedział , że wszyscy moga odejśc , ale ze sobą zostanie się juz do końca .... Dobrze by było traktowac się z należytym szacunkiem . A im bardziej siebie szanujemy i znamy swoja wartość tym bardziej inni będą nas szanować .
to co przeżywasz było czy jest udziałem większości osób z tego forum . Bardzo Ci współczuję bo wiem jak to boli....
Święta - szczególny czas ...... Moje święta , rok temu ogromnie smutne i bolesne . mimo , że razem z mężem . Tegoroczne Święta bez męża - niełatwe , ale spokojne z wieloma chwilami radości bo spędzone z ludźmi , którzy chcieli , a nie musieli je spędzić ze mną .
Ubiegłoroczne Święta z mężem obecnym tylko fizycznie , bo naprawdę zupełnie gdzie indziej .... a najbardziej pamiętam właśnie brak szacunku do siebie samej ......
Nie pozwól Jolu by ktokolwiek Cię niszczył . Jesteś wartościową kobietą ukochaną przez Króla Świata i jesteś niezwykle cenna .
O Dobsonie czytałaś tu pewnie nie raz . Po prostu wdrażaj w życie . Postaw granice , nawet jeżeli mąż odejdzie zachowasz swoją godność .
Głowa do góry , można wyjść z rozpaczy Niech Cię Bóg błogosławi.
Jola90 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-06, 16:12
Mój mąż twierdzi, że kocha tamtą nie mnie, nie wiem czy tak jest, myślę, że mu się wydaje, bo mamy dwójkę dzieci i co w głębi serca nic do mnie nie czuje, chyba się oszukuje i tłumaczy tak sobie swoje zachowanie. Oczywiście wie, że źle robi, że to jest nienormalne, ale nie potrafi tego zakończyć, ma za mało siły na to i nie wyobraża sobie skończyć z nią i rozbić naszą rodzinę, ale powiedziałam, że jeśli tego nie zrobi, to doprowadzi do jej rozpadu i rozwodu. Rozwodu nie chciałby, ale nie przejął się tym specjalnie.
Moja sytuacja wygląda tak, że to ja wprowadziłam się do męża i przecież nie wyrzucę go z jego własnego domu.
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-06, 19:20
Jola90 napisał/a:
nie wiem, czy nie złożę pozwu o rozwód,
Dlaczego to powiedziałaś Jolu?
Czy nie chciałaś uciec się do szantażu?
Myślę, że Twój mąż jest teraz w amoku i szantaż na niewiele się zda, módl się o spokój serca.
Zastanów się czy chcesz tego rozwodu, jeżeli nie to dlaczego tak mówisz, czy to Ci podpowiada sumienie czy szatan, który na dobre chce Was rozłączyć?
Przecież takie stawianie ultimatum stawia Cię po stronie zła, a mamy żyć w miłości prawda?
Pozdrawiam
Jarek
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-06, 23:22
Jola90 napisał/a:
nie wiem, czy nie złożę pozwu o rozwód, jeśli nie przestanie.
tą droga , moje myśli krążyły , kilka lat temu i kiedy myślałam . że wykorzystałam , juz wszystkie sposoby ratowania małżeństwa ( niestety o Bogu wtedy nie pamiętałam),
to złożyłam pozew - liczyłam po cichu , że może to go poruszy - ale było tylko gorzej . Oboje usztywniliśmy stanowiska , okopaliśmy się i total wojna na wszystkich możliwych frontach . wynik - jestem 3 lata po rozwodzie , ale i dla takich beznadziejnych po ludzku sytuacji Pan ma swoje wielkie plany.
Od 4 miesięcy jestem na forum i ...... cuda , małe i duże ....
może moja historia , wyleczy cie z takich mysli??? mam taka nadzieje . Trafiłaś tu na forum bo Jezus ma dla ciebie super plan - tylko uważnie słuchaj
Z Modlitwa , trzymaj sie Pana - mocno jak najmocniej
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
i jesteś niezwykle cenna .
