Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Czekajcie, czekajcie !!! Jeszcze AWS bardzo prosi o zapisanie do grupy !! Czy to jeszcze możliwe ?? Jej bardzo, bardzo zalezy !!
Ciągle jeszcze nie mam własnych podręczników...może jednak skorzystam z tego co tu będzie pisane na forum ? Jeżeli admin ma jakieś to może kupię ? Poczekam jeszcze.... Do programu podchodzę, czytam już, przygotowuję się.
Proszę potem, po zamknięciu o jasne i psorte wyjaśnienie...Kto jest tu szefem= prowadzącym grupę. I co robić każdego dnia - wyjaśnienia . Wtedy dam radę....bo inaczej, to sie pogubię...hahahah. Pozdro !! EL.
PS. Aha...czyli rozumiem, że grupę prowadzi Danka, Norbi i Nałóg ??
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 11:52
EL. napisał/a:
Ciągle jeszcze nie mam własnych podręczników...
EL podręcznik jest jeden. Norbert będzie wklejał kolejne dni.
Sami uczymy się działania, jesteśmy pionierami w sieci .
Co do AWS, to gdzie ona była przez cały weekend? Miała dwie doby i przespała, ech.
A miała być parszywa dwunastka .
Danka 9 [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:10
El kochana..ja za cienka w łapkach jestem...duzo mnie tutaj bo ja jestem gadatliwa i lubie być widoczna ( taki kompleks ;)
Norbert i nałog zgodzili sie nam pomagac
ale nikt nie szefuje oficjalnie, chyba?
[ Dodano: 2010-02-01, 12:12 ]
Acha El, my sami troche jak dzieci we mgle, jak sie nie ma jeszcze podrecznika
tez korzystam z fragmentow ksiazki podanych w watku pionierskim
na samym poczatku 12 krokow w tym dziale...taki dluugi watek na 12 strony chyba...tam sie tworzyl pomysl pracy wspolnej
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:22
Jarku z AWS będzie co będzie . To mnie nie było przez cały poprzedni tydzień...i kurcze, miałam szczęście, że zdążyłam i wogóle weszłam na ten wątek 12 kroków...to chyba znak ?!
Mnie się udalo. !
Ale tak sobie plotkuję z AWS i Jej też polecam....a tu temat zamknięty...ech.
Decydujcie, przecież nic się nie stanie, jak odpowiedź będzie NIE. Grupa pewnie decyduje i my sie dostosujemy !
Ok Danusiu, dzięki....ogarnę się i zjadę i zaczynamy prcę od dziś ??? Cmoook !! EL.
Danka 9 [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:27
Jarku, rozbroiles mnie
"Co do AWS, to gdzie ona była przez cały weekend? Miała dwie doby i przespała, ech. "
no wiesz, niektorzy nie zagladaja tak pilnie do kompa...moze sie popsuc :)
apeluje o wyrozumialosc..bo jak tak dalej pojdzie do do kąta i na groch nas po wysylasz co?
trzynastka tez niczego sobie liczba...my katole to niejestesmy przecie przesądne, co ?
Dla mnie AWS ok :)
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:33
Dzięki Danusiu !! Do Jarka nie mamżadnej pretensji !! Cmoook Jarku ! Zgodzę się z głosem grupy ( AWS czeka ze spokojem pod drzwiami).
Super, że Jrek podjął się takiego pilnowania i porządkowania...ja tego nie umiem !! EL.
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:42
Cytat:
Jarku, rozbroiles mnie
"Co do AWS, to gdzie ona była przez cały weekend? Miała dwie doby i przespała, ech. "
no wiesz, niektorzy nie zagladaja tak pilnie do kompa...moze sie popsuc :)
apeluje o wyrozumialosc..bo jak tak dalej pojdzie do do kąta i na groch nas po wysylasz co?
A miało być na wesoło. Nie znasz się na żartach.
Wszystko w rękach Admina gdy będzie ustawiał zakres dostępu do podforum krokowiczów.
Może uda się to przepchnąć? Pytanie retoryczne hehe.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:45
też tak zrobiłam, napisała do Adnima.
Dla mnie to żart Jarku i pewnie dla Danki też....hahahahhah. Przeciez wiem, że żart jest dobry na wszystko !
Powiedz mi jeszcz, jak tu jesteś....mam założyć swój wątek tu na 12 krokach ogólny, czy w każdym kroku osobno ?? EL.
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:54
Norbert i nałog zgodzili sie nam pomagac
ale nikt nie szefuje oficjalnie, chyba?
Jakie szefowanie??? Szefa jak to ktos pisał na forum macie jednego-i to On nad wami trzyma pieczę
Ja i nałóg to wolontariat-pomoc(bo znamy program)
Teraz dalej Danko -prawa autorskie??-oczywiście nie zapominajmy podręcznik jest przeznaczony do warsztatów prac w grupie.
Taki jego cel i przeznaczenie-i w momencie zamknięcia podforum-wszystko pewnie gra.
Inaczej łatwy doste to propagowanie w sieci-a to juz ochrona praw i nielegalne rozpowrzechnianie.
Nieraz człowiek zapomina o tym że to ogólnie dostępne forum-no cóz czujemy się jak w domu
Dalej Danko taki był mój zamysł najpierw pierwsze 7 dni (każdy przerabia sam,opisuje sobie sam)-iles przerwy...i na forum wymiana zdan i opinni....
i dalsze siedem dni...i znowu przerwa i wymiana zdan i opinii
daje to wtedy jakąś systematyczna prace prawda????
pozdrawiam
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:57
Cytat:
Powiedz mi jeszcz, jak tu jesteś....mam założyć swój wątek tu na 12 krokach ogólny, czy w każdym kroku osobno ?? EL.
Trochę wdarło się tu chaosu jak widać,( daje o sobie znać moja kolejna dysfunkcja).
Zakładałem, że w każdym kroku każdy z uczestników będzie miał swój temat.
Ale krokowicze zaczęli szybciej pisać niźli powstała taka możliwość.
To już historia, wszystko musi się dotrzeć, załóż gdzie uważasz.
Niektóre osoby zaczęły pisać o sobie w sposób szczery na swoich wątkach, wiesz i to potem powinno być przeniesione tu.
Ale co ten nasz Andrzej dobrodziej ma zrobić jak bractwo gna z robotą, że aż huczy, pomysły i wymagania rodzą się przez pączkowanie i wpisy też.
Ale jeszcze kilka dni i z Bożą pomocą wszystko się dopracuje.
Przewodnicy coraz więcej przed nami otwierają, może na przykład być tak, że Norbert o ile się zgodzi popracuje nad prowadzeniem nas metodologicznie, a Nałóg z racji doświadczenia będzie zwroty.
Pozdrawiam
Jarek
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 12:59
A jeszcze jedno napisałem do admina prośbe o dopisanie AWS(by miała dostęp)-no słuchajcie jak to mawiaja muchy........
w kupie rażniej
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 13:06
NORBERT napisał/a:
Dalej Danko taki był mój zamysł najpierw pierwsze 7 dni (każdy przerabia sam,opisuje sobie sam)-iles przerwy...i na forum wymiana zdan i opinni....
Widzisz Norbercie, prace jakby posuwają się dwutorowo.
1.Opisywanie swoich dysfunkcji w korelacji rodzinnej (pytania Nałoga)
2.Opracowywanie odpowiedzi na pytania z podręcznika.
Prośba byś ustalił metodykę pracy.
Czy przez te siedem dni piszemy na podawane codziennie przez Ciebie pytania i każdy w swoim katalogu je po tygodniu publikuje?
Czy jakoś inaczej.
Powinieneś narzucić na jakąś uregulowaną formę pracy.
Nawet jako temat gdzieś na tym poziomie czy wyżej.
Do każdego kroku jak mniemam będzie inna instrukcja, no ale potem będziemy już mieli podręczniki.
Co Ty na to?
Bo tak na razie nic z tego nie czujemy, trzeba trochę łopatologiczniej.
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 13:07
Dzięki Wam , Chłopaki, ze poprowadzenie mnie - blondynki , bo widzicie, gubię się !!
I dzięki za staranie się o AWS !
No to jeszcze jedno pytanko :
Czyli tak..Norbi każdego dnia wkleja coś kolejnego, na dany dzień...mamy to sobie sami przerobić, przemyslec, robić notatki.......a na forum pisać dopiero za 7 dni ? EL.
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2010-02-01, 13:28
Jarosław napisał/a:
Widzisz Norbercie, prace jakby posuwają się dwutorowo.
1.Opisywanie swoich dysfunkcji w korelacji rodzinnej (pytania Nałoga)
2.Opracowywanie odpowiedzi na pytania z podręcznika.
Prośba byś ustalił metodykę pracy.
Jarku już wyjaśniam to co zadał wam nałóg to niejako wstęp do pierwszego kroku ....nazwijmy to umownie wejrzenie w siebie w głąb.....ten proces w jakims momencie trzeba przeobrazić w pracę z programem .
I o tym nałóg wspominal sa konkretne dni i pytania do tych dni.
Wkleiłem pierwszy dzień i zrobimy tak Ci co na forum,bąz w innej postaci(jak Danka na priv)-dokonaja swojej alizy w kontekście rodziny-zabieraja sie za pierwszy krok.
Poniewaz start oficjalny z wklejaniem reszty dni -nastą pi dopiero po zamknięciu forum.
To myśle że i Ci co dopiero dołączyli nadrobią zaległości.
Czyli -dokonaja analizy w odniesieniu do rodziny i uporają się z pierwszym krokiem...
p.s do wypełnienia wszystkiego dodam że w trakcie całego programu -będziecie dokonywac szperania w sobie
Jarek program jest tak skonstrułowany jak pewnie widzisz że to co przerobiłes sam ze sobą w pierwszym pytaniu i tak wraca do Ciebie....
Czy tak forma pasuje?????
[ Dodano: 2010-02-01, 13:34 ]
Jarosław napisał/a:
Do każdego kroku jak mniemam będzie inna instrukcja, no ale potem będziemy już mieli podręczniki.
Co Ty na to?
Bo tak na razie nic z tego nie czujemy, trzeba trochę łopatologiczniej.
Jarek każdy krok dzieli sie na 14 dni-każdy dzien ma pytania,dochodza jeszcze tabelki i innee dodatkowe formy.
Jeżeli nawet będziecie mieli podręczniki Ja postaram sie przypominać o kolejnych dniach,wypełnieniu tabelek,arkuszach pracy.
Przypominać o ewentualnym terminie -przejścia do naste pnych dni czy kroków.
Myslę że nałóg będzie was wspierać wiedzą i wyjasniał w miare możliwości watpliwe sprawy
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
.
.
