[Ilona]

Przez 14 lat matka mojego męża poniżała mnie, męża i moich rodziców. Jak się zbuntowałam i pojechałam z nią o tym porozmawiać to wyrzuciła mnie z domu. Nie jeżdżę tam od 3 lat, mąż jeździ sam ale ona i tak ciągle burzy nasz spokój, wykorzystuje to, że mąż jest bardzo spokojny i można mu wejść na głowę. Kochani, kłócimy się z powodu tego non stop, a po prostu nie potrafię zrozumieć jak matka może tak ingerować w związek małżeński, robić wszystko, żeby nas rozdzielić. Ja jestem kłębkiem nerwów, bo kocham męża ale boję się, że tego nie przetrwamy i się w końcu przez te kłótnie znienawidzimy.

Przez 14 lat matka mojego męża poniżała mnie, męża i moich rodziców. Jak się zbuntowałam i pojechałam z nią o tym porozmawiać to wyrzuciła mnie z domu. Nie jeżdżę tam od 3 lat, mąż jeździ sam ale ona i tak ciągle burzy nasz spokój, wykorzystuje to, że mąż jest bardzo spokojny i można mu wejść na głowę. Kochani, kłócimy się z powodu tego non stop, a po prostu nie potrafię zrozumieć jak matka może tak ingerować w związek małżeński, robić wszystko, żeby nas rozdzielić. Ja jestem kłębkiem nerwów, bo kocham męża ale boję się, że tego nie przetrwamy i się w końcu przez te kłótnie znienawidzimy.

[Jarosław]

Trzeba postępować bardzo delikatnie, dobrze, że tu trafiłaś Ilono.
Uda Ci się zobaczysz.

Trzeba postępować bardzo delikatnie, dobrze, że tu trafiłaś Ilono.
Uda Ci się zobaczysz.

[kinga2]

[nefertari]

Witaj Ilono

wrszcie ktos z moim problemem.....
jestem trzy lata po ślubie i mój problem z tesciową poczotkowo polegał na tym ze nieustanie byłam porównywana do jej drugiej synowej ( ja jestem 3 z koleji) przy której ( bardzo wykształconej, z zamożnej rodziny, a wysokim stanowisku, bardzo szczupłej ja mam tu ówdzie troce sadełka ) rzeczywiscie wypadałam dość blado

myślałam przeczekam zaakceptuje mnie .....................
jest coraz gorzej

do tej wojny wkroczyli brat z bratowa i mój mąż stanął w mej obronie i 2,5 roku nie utzrymuje z nimi stosunków dodam ze nasze dzieci są w podobnym wieku a ai my ich synka ani oni naszej córki na oczy nie widzieliśmy mąż czasem z bratem do siebie dzwonia ale to nie to co powino być

głowie to bratowa na mnie najezdzała jest w bardzo dobrej komytywie z tesciowa
a j

[ Dodano: 2010-01-27, 16:36 ]
maz tez sam jezdzi do rodziców
oni do nas przyjeżdzają na swięta i imieniny męża czyli koło 3 może 4 razy do roku
ja tam jeżdze a imieminy tesciow i ewentualnie swięta ale i tak nie ma możliwości by tesciowa podczas tych spotkan mi nie dogryzła

rozumiem Cię

Serdeczie pozdrawiam

Witaj Ilono

wrszcie ktos z moim problemem.....
jestem trzy lata po ślubie i mój problem z tesciową poczotkowo polegał na tym ze nieustanie byłam porównywana do jej drugiej synowej ( ja jestem 3 z koleji) przy której ( bardzo wykształconej, z zamożnej rodziny, a wysokim stanowisku, bardzo szczupłej ja mam tu ówdzie troce sadełka ) rzeczywiscie wypadałam dość blado

myślałam przeczekam zaakceptuje mnie .....................
jest coraz gorzej

do tej wojny wkroczyli brat z bratowa i mój mąż stanął w mej obronie i 2,5 roku nie utzrymuje z nimi stosunków dodam ze nasze dzieci są w podobnym wieku a ai my ich synka ani oni naszej córki na oczy nie widzieliśmy mąż czasem z bratem do siebie dzwonia ale to nie to co powino być

głowie to bratowa na mnie najezdzała jest w bardzo dobrej komytywie z tesciowa
a j

[ Dodano: 2010-01-27, 16:36 ]
maz tez sam jezdzi do rodziców
oni do nas przyjeżdzają na swięta i imieniny męża czyli koło 3 może 4 razy do roku
ja tam jeżdze a imieminy tesciow i ewentualnie swięta ale i tak nie ma możliwości by tesciowa podczas tych spotkan mi nie dogryzła

rozumiem Cię

Serdeczie pozdrawiam

[nałóg]

Ilona............. polecam Ci do przeczytania książkę Jacka Pulikowskiego "Warto pokochać teściową"
Książka-poradnik napisana przez faceta, i to nie psychologa a dr.nauk technicznych ale jednocześnie terapeuty małżeńskiego.
Ja jestem jego fanem...........a ksiązka napisana ze swadą,humorem i pełna takich życiowych rad jak budowac relacje teściowa-synowa,zieć -teściowa i odwrotnie.
Bardzo wartościowa ksiażka dla wszystkich...........a już bardzo dla planujących zostać synowymi/zięciami a teściowymi/teściami.

Gogol..... i dla Ciebie.
A tak a pro po tesciowych............to jeden z dowcipów : zięć widzi teściową jadąca na rowerze........... i pyta.
-A mamusia to gdzie jedzie????
-Na cmentarz jadę zięciu.
No dobrej drogi.............ale kto rower przyprowadzi???
To chyba tez od Pulikowskiego "kupione"

Pogody Ducha

Ilona............. polecam Ci do przeczytania książkę Jacka Pulikowskiego "Warto pokochać teściową"
Książka-poradnik napisana przez faceta, i to nie psychologa a dr.nauk technicznych ale jednocześnie terapeuty małżeńskiego.
Ja jestem jego fanem...........a ksiązka napisana ze swadą,humorem i pełna takich życiowych rad jak budowac relacje teściowa-synowa,zieć -teściowa i odwrotnie.
Bardzo wartościowa ksiażka dla wszystkich...........a już bardzo dla planujących zostać synowymi/zięciami a teściowymi/teściami.

Gogol..... i dla Ciebie.
A tak a pro po tesciowych............to jeden z dowcipów : zięć widzi teściową jadąca na rowerze........... i pyta.
-A mamusia to gdzie jedzie????
-Na cmentarz jadę zięciu.
No dobrej drogi.............ale kto rower przyprowadzi???
To chyba tez od Pulikowskiego "kupione"

Pogody Ducha

[gogol]

[cola]

No i co zrobić jak tesciowa miesza i miesza, bo wg. niej ty masz być do usług jej syna. Aby się nie narobił, ma pracę, a dom jest na twojej głowie.Nie pomaga - ma tyle stresów, biedny. A ty żle wyprałas koszulę, kołnierzyk niedoprasowany, obiad za późno, a gdy jestes na zasiłku i z kasą krucho ma pretensje, ze mu garnituru nie kupiłaś, a on sie musi pokazać. No to ona kupuje jak ty nie masz za co - skóra, fura i komóra - bo ona go kocha a ja nie. Myslałam, ze kochanie to nie ma nic wspólnego ze sferą materialną. Ale się pomyliłam.........chyba......... ale nawrzucałam........ale lepiej tu niz do niej.............sorki

No i co zrobić jak tesciowa miesza i miesza, bo wg. niej ty masz być do usług jej syna. Aby się nie narobił, ma pracę, a dom jest na twojej głowie.Nie pomaga - ma tyle stresów, biedny. A ty żle wyprałas koszulę, kołnierzyk niedoprasowany, obiad za późno, a gdy jestes na zasiłku i z kasą krucho ma pretensje, ze mu garnituru nie kupiłaś, a on sie musi pokazać. No to ona kupuje jak ty nie masz za co - skóra, fura i komóra - bo ona go kocha a ja nie. Myslałam, ze kochanie to nie ma nic wspólnego ze sferą materialną. Ale się pomyliłam.........chyba......... ale nawrzucałam........ale lepiej tu niz do niej.............sorki

[Ilona]

Kochani, bardzo się cieszę, że odpowiedzieliście na mój problem. Widzę, że nie jestem sama. Problem w tym, że po głębszej analizie pewnego dnia doszliśmy z mężem do wniosku, że jego matka jest czymś w rodzaju socjopaty. Tylko ona ma rację, ona jest dobra, inni (zwłaszcza ja) są źli, jakiekolwiek rozmowy czy to ta moja z nią ostatnia czy też po tym wszystkim męża kończą się przekrzykiwaniem i bardzo agresywnymi słowami.
Ja usłyszałam "odczep się" z wręcz piorunami w oczach, myślałam, że mnie uderzy, a do męża na ogól mówi " jak nie chcesz to też do nas nie musisz jeździć, co go niestety bardzo boli. To są tylko te delikatniejsze zwroty, bo te z przekleństwami...szkoda gadać.
A dlaczego się kłócimy skoro mąż jest spokojny? A no właśnie! Bo ja jestem impulsywna i czasem wyrażę się nie zbyt miło o tej jego matce i wtedy kłótnia gotowa. Mąż nie zmusza mnie do tego żebym tam jeździła czy dzwoniła, ale uważa, że są to jego rodzice nie powinnam się przy nim o nich źle wyrażać. I ma rację, ale czasem emocje biorą górę. Modlę się do Ducha Świętego o pomoc, o to żebym wreszcie pozbyła się tego paskudnego uczucia nienawiści do tej kobiety, bo zabijam samą siebie. Nie ukrywam, że w trudnych chwilach powątpiewam, że jestem wysłuchana, ale potem zaraz uświadamiam sobie, że nie mogę wątpić tylko dalej się modlić. Przecież po tej całej kłótni byłam w ogromnej depresji, żyć mi się nie chciało, bo myślałam, że to uczucie nigdy nie mini. Z biegiem czasu przeszło i to dzięki modlitwie, nie poszłam do żadnego psychologa tylko próbowałam szukać podpory w słowach pisma świętego. Teraz niestety pozostało tylko to niemiłe uczucie do tej jego matki, które wiem, że jak choć trochę popuści to będzie lepiej. muszę wyprosić u Boga aby dał mi więcej wiary i cierpliwości. My się bardzo kochamy, często w dobrych chwilach sobie to powtarzamy, mamy wiele wspólnych zainteresowań które realizujemy, nie nudzimy się ze sobą, ale....Czasem emocje biorą górę zwłaszcza jak mój mąż wspomina o dziwnych sytuacjach, które mają miejsce wtedy kiedy on ich odwiedza. Gotuje się wtedy we mnie i jedno bardziej impulsywne słowo wywołuje spięcie. Nie raz padło " to rozwiedźmy się". Ale czy tak na prawdę my tego chcemy? Mój mąż twierdzi, że dalibyśmy wtedy satysfakcję jego matce. Kochani, potrzebuję WAS i WASZEJ modlitwy. Proszę, pomyśkcie o mnie podczas modlitwy. Musi się nam wszystkim udać.

Kochani, bardzo się cieszę, że odpowiedzieliście na mój problem. Widzę, że nie jestem sama. Problem w tym, że po głębszej analizie pewnego dnia doszliśmy z mężem do wniosku, że jego matka jest czymś w rodzaju socjopaty. Tylko ona ma rację, ona jest dobra, inni (zwłaszcza ja) są źli, jakiekolwiek rozmowy czy to ta moja z nią ostatnia czy też po tym wszystkim męża kończą się przekrzykiwaniem i bardzo agresywnymi słowami.
Ja usłyszałam "odczep się" z wręcz piorunami w oczach, myślałam, że mnie uderzy, a do męża na ogól mówi " jak nie chcesz to też do nas nie musisz jeździć, co go niestety bardzo boli. To są tylko te delikatniejsze zwroty, bo te z przekleństwami...szkoda gadać.
A dlaczego się kłócimy skoro mąż jest spokojny? A no właśnie! Bo ja jestem impulsywna i czasem wyrażę się nie zbyt miło o tej jego matce i wtedy kłótnia gotowa. Mąż nie zmusza mnie do tego żebym tam jeździła czy dzwoniła, ale uważa, że są to jego rodzice nie powinnam się przy nim o nich źle wyrażać. I ma rację, ale czasem emocje biorą górę. Modlę się do Ducha Świętego o pomoc, o to żebym wreszcie pozbyła się tego paskudnego uczucia nienawiści do tej kobiety, bo zabijam samą siebie. Nie ukrywam, że w trudnych chwilach powątpiewam, że jestem wysłuchana, ale potem zaraz uświadamiam sobie, że nie mogę wątpić tylko dalej się modlić. Przecież po tej całej kłótni byłam w ogromnej depresji, żyć mi się nie chciało, bo myślałam, że to uczucie nigdy nie mini. Z biegiem czasu przeszło i to dzięki modlitwie, nie poszłam do żadnego psychologa tylko próbowałam szukać podpory w słowach pisma świętego. Teraz niestety pozostało tylko to niemiłe uczucie do tej jego matki, które wiem, że jak choć trochę popuści to będzie lepiej. muszę wyprosić u Boga aby dał mi więcej wiary i cierpliwości. My się bardzo kochamy, często w dobrych chwilach sobie to powtarzamy, mamy wiele wspólnych zainteresowań które realizujemy, nie nudzimy się ze sobą, ale....Czasem emocje biorą górę zwłaszcza jak mój mąż wspomina o dziwnych sytuacjach, które mają miejsce wtedy kiedy on ich odwiedza. Gotuje się wtedy we mnie i jedno bardziej impulsywne słowo wywołuje spięcie. Nie raz padło " to rozwiedźmy się". Ale czy tak na prawdę my tego chcemy? Mój mąż twierdzi, że dalibyśmy wtedy satysfakcję jego matce. Kochani, potrzebuję WAS i WASZEJ modlitwy. Proszę, pomyśkcie o mnie podczas modlitwy. Musi się nam wszystkim udać.

[nefertari]

[kasia]

kochane, jak łatwo wciągnąć się w takie złe emocje, konflikty. Teściowa, trudno, czasem "walczy z wiatrakami" ale my miejmy na uwadze to, że jesteśmy odrębną Rodziną i róbmy swoje, na codzień, jako żona, matka. Św. Jan Bosco mawiał: "Bądź radosny, czyń dobrze i wróblom pozwól ćwierkać"

kochane, jak łatwo wciągnąć się w takie złe emocje, konflikty. Teściowa, trudno, czasem "walczy z wiatrakami" ale my miejmy na uwadze to, że jesteśmy odrębną Rodziną i róbmy swoje, na codzień, jako żona, matka. Św. Jan Bosco mawiał: "Bądź radosny, czyń dobrze i wróblom pozwól ćwierkać"

[gogol]

[kinga2]

Ilona,

Może to Cię podnesie na duchu.

W jednym z klasztorów po wizycie zwierzchnika wszyscy byli bardzo zadowoleni,że wizytacja wypadła śpiewająco. Jakież było ich zdziwienie gdy po paru dniach Opat otrzymał takie pismo:
...."Bracia we wspólnocie,żyją ze sobą w zgodzie i harmonii, ale nie wzrastają wierze.
Natychmiast należy postarać sie o brata z trudnym i konfliktowym charakterem, aby wspólnota mogła na tym skorzystać...."

W tej chwili możemy potraktować to jako anegdotę, ale też i naukę,że konfliktowy członek rodziny może nas wiele nauczyć i pozwala pokochać się naprawdę, bo tylko trudna miłość powoduje nasz wzrost.
A na poważnie zastanówcie się, czy przyczyną zachowania teściowej nie jest jakieś zaniedbane schorzenie np. psychiczne. Może warto postawić Jej diagnozę, choćby " podstępem"? Skoro się spotykacie zabierzcie ze sobą psychologa czy psychiatrę?

Ilona,

Może to Cię podnesie na duchu.

W jednym z klasztorów po wizycie zwierzchnika wszyscy byli bardzo zadowoleni,że wizytacja wypadła śpiewająco. Jakież było ich zdziwienie gdy po paru dniach Opat otrzymał takie pismo:
...."Bracia we wspólnocie,żyją ze sobą w zgodzie i harmonii, ale nie wzrastają wierze.
Natychmiast należy postarać sie o brata z trudnym i konfliktowym charakterem, aby wspólnota mogła na tym skorzystać...."

W tej chwili możemy potraktować to jako anegdotę, ale też i naukę,że konfliktowy członek rodziny może nas wiele nauczyć i pozwala pokochać się naprawdę, bo tylko trudna miłość powoduje nasz wzrost.
A na poważnie zastanówcie się, czy przyczyną zachowania teściowej nie jest jakieś zaniedbane schorzenie np. psychiczne. Może warto postawić Jej diagnozę, choćby " podstępem"? Skoro się spotykacie zabierzcie ze sobą psychologa czy psychiatrę?

[kinga2]

szukającym drogi
Trudne relacje z teściami

http://www.mateusz.pl/wdrodze/nr354/17-wdr.htm

Jacek Salij OP

szukającym drogi
Trudne relacje z teściami

http://www.mateusz.pl/wdrodze/nr354/17-wdr.htm

Jacek Salij OP

[Ilona]

Dwa tygodnie temu, kiedy byliśmy z mężem w napięciu przemogliśmy jednak te złe emocje i postanowiliśmy porozmawiać. Oboje wyznaliśmy, że bardzo się kochamy i też oboje musimy pójść na kompromisy. Kochani na razie jest dobrze i nawet wczoraj pokonałam chwilę słabości. Z perspektywy czasu przekonałam się, że tylko spokój może nas uratować. Modlę się do Ducha Świętego i to mi pomaga, wierzę, że nam się uda. Mamy swoje życie i to udane, a że teściowa mnie nie akceptuje.....przecież mąż jej do tego nie zmusi. Próbował nas pojednać, ale nic z tego nie wyszło. Pozdrawiam Was i dziękuję za wsparcie.

Dwa tygodnie temu, kiedy byliśmy z mężem w napięciu przemogliśmy jednak te złe emocje i postanowiliśmy porozmawiać. Oboje wyznaliśmy, że bardzo się kochamy i też oboje musimy pójść na kompromisy. Kochani na razie jest dobrze i nawet wczoraj pokonałam chwilę słabości. Z perspektywy czasu przekonałam się, że tylko spokój może nas uratować. Modlę się do Ducha Świętego i to mi pomaga, wierzę, że nam się uda. Mamy swoje życie i to udane, a że teściowa mnie nie akceptuje.....przecież mąż jej do tego nie zmusi. Próbował nas pojednać, ale nic z tego nie wyszło. Pozdrawiam Was i dziękuję za wsparcie.