Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Gentelmen.................piszesz:
[quote]a wiesz dlaczego to tak jest odbierane? Otóż dlatego ponieważ oceniasz czyn nie biorąc pod uwagę intencji człowieka, czym on się kierował. Często bywa tak, że intencje były dobre ale czyny......
quote]
Chciałbym szczególny nacisk położyć na ostatnie zdanie.
Analogia.................. w innym wątku pisze facet o tym że zdradził i ,że chce wyznawać żonie swoja zdradę ,żonie która nic nie wie i nie domysla się.
I wiesz z jakimi intencjami to chce zrobić????? w imię prawdy i uczciwości małżeńskiej,w imię przysięgi małżenskiej
I jaka jest jego intencja?????? bardzo szlachetna?dobra?
a podtekst? a tło? ???? INTENCJA??????
On poprostu chce sie uwolnić od ciężaru poczucia winy............... ale zamiast u kratek kofesjonału to chce do ucha żony.Tak łatwiej................bo jak go żona kopnie w siedzenie to będzie miał do przedstawienia okoliczności łagodzące...........on wyznał prawdę.
Intencja prawdy......................a co z konsekwencjami???? taka prawda w imię dobrej intencji ma moc porażania,może zabić to małżeństwo.
Czy ten że facet ma prawo wykorzystać te niby dobre intencje????? w imię prawdy i z wykorzystaneim prawdy ciąć tą prawdą jak mieczem obusiecznym??
W dobrych intencjach.....................
[ Dodano: 2010-01-19, 08:54 ] no właśnie.................. a czyny??????
nefertari [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 11:21
nałóg napisał/a:
Intencja prawdy......................a co z konsekwencjami???? taka prawda w imię dobrej intencji ma moc porażania,może zabić to małżeństwo.
no tak może zabic to małżenstwo ale jak ten męzczyzna chce ratowac swoją rodzinę wyjawia zone prawdę zbladziłem , zgrzeszyłem chce naprawić czy jako żona dasz mi te szanse czy nie?
Uważam ze lepiej wyjawić prawdę niż nic nie mówic zonie i bic sie z myślami cały czas
nałóg napisał/a:
bo jak go żona kopnie w siedzenie to będzie miał do przedstawienia okoliczności łagodzące...........on wyznał prawdę.
to ze wyznał prawdę nie umniejszy jego winy
"najgorsza prawda jest lepsza, niż najwspanialsze kłamstwo"
Jeśli prawda może zabić - lepiej jej nie wyjawiać. I to nie jest równoważne z kłamstwem.
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 11:55
Nirwanno
tez tak sądzę,za dużo do stracenia.Nigdy nie wiemy jak druga strona da sobie radę z tą informacją?
Jarosław [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 12:28
Ja się od żony na własne uszy dowiedziałem w sądzie na rozprawie, tyle tylko, że wcześniej się domyślałem.
Jeżeli zdradzana osoba się nie domyśla tego faktu, ale tego należy być w 100% pewnym to nie powinno się mówić, z zastrzeżeniem takim by bez manipulacji powiedzieć sobie, że to nie dla ochrony własnego tyłka li tylko po to by nie ranić współmałżonka.
Łatwo zbłądzić i zacząć sobą manipulować ze strachu, by po roku stwierdzić dobrze, że nic nie powiedziałem ale by było...
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 14:40
Jarosław napisał/a:
Jeżeli zdradzana osoba się nie domyśla tego faktu,
Jarku, nie jesteśmy na prawach Ducha Świętego i nie wiemy czego ktoś się domyśla, a czego nie.
Jeśli żona zada pytanie wprost to wtedy jest dylemat: prawda czy kłamstwo? Co padnie z ust męża. Dopóki nie pyta nie wiemy co myśli. Mąż czując ciężar grzechu, który popełnił nie musi odciążać się przerzucając go w części na żonę.
(Człowiek to delikatny materiał psychiczny i łatwo go można zniszczyć.
Nawet naszemu Zbawicielowi pękło serce na krzyżu. Pamiętajmy o tym nim wtłoczymy komuś na plecy krzyż, który nie był dla niego.)
mada27 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 15:52
Witam,
jeżeli EL napisze mi to samo co Wy to będzie mi łatwiej w to uwierzyć...
pozdrawiam ;)
gentleman [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-19, 19:09
Mada27 ale co ma ci EL potwierdzić?
P.S.
to bardzo dobry pomysł abyś posłuchała się EL . To mądra kobieta jest :)
nefertari [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-20, 08:55
Drąże temat bo ja chyba na inych falac nadaje.........................
To znaczna większość Was uważa ze jak zona nie domyśla sie zdrady to lepiej jej nic nie mówic wyspowiadac się przed Bgiem ( słusznie),a zona co niec dalej tkwi w niewiedzy i poczuciu lojalnosci męża?
To znaczy ze wypowiadane w dniu ślubu " uczciwość małżeńska" to takie baju baju przed ksiedzem bo sie tak przyjeło?
Tylko ja mam inne zdanie?
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-20, 09:34
nefertari napisał/a:
To znaczy ze wypowiadane w dniu ślubu " uczciwość małżeńska" to takie baju baju przed ksiedzem bo sie tak przyjeło?
Miłość, wierność i uczciwość małżeńska - to postawy, wszystkie trzy. W postawie ważniejsze są czyny niż słowa. Jeśli nie dopełniliśmy którejś z tych składowych przysięgi - to naprawa dzieje się w POSTAWIE, a dopiero w drugiej kolejności - w słowach. Przy czym czasem te słowa nie są wcale niezbędne. Wiem, że kobiety maja tak, że lubią mówić, obgadać, wygadać, przegadać.... Ale czy mąż, który sporadycznie mówi "kocham Cię" (lub wcale) - faktycznie kocha słabo (lub wcale)? Wszakże ważniejsza jest jego postawa dbania o żonę niż słowo "kocham" - czyż nie? Choć dobrze jak jest jedno i drugie.
Tak samo z uczciwością - ważniejsze jest postępowanie, niż mówienie o tym. Jeśli mówienie może przekreślić postępowanie, to lepiej nie mówić. Tak uważam.
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-20, 09:38
Nefertari............. prawda podana bez miłości może zabić.
Czy Ty jesteś gotowa by opowiedzieć,wyznac wszystko ze swego życia mężowi?z twojego życia w kotekście rodziny,rodziców??
Od wyznawania grzechów jest konfesjonał.Tam kapłan-w imieniu Boga odpuszcza lub nie odpuszcza grzechy.
Czy zdrada lub inny czyn zagrażający rodzinie ,jednorazowy ,za który ten co ten czyn uczynił żaluje ,dostał rozgrzeszenie ale w imię tzw.prawdy ma byc wyznany małżonkowi?
Dla odbarczenia własnego sumienia? dla zwalenia z siebie poczucia winy i odpowiedzialności za to co uczynił?
Czy ma takie prawo??
Czymoże to zrobić?
Jest jeden warunek:by to nie skrzywdziło jeszcze bardziej tego komu wyznana ma być ta zdrada/wina.
To jest właśnie miłość.
nefertari [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-21, 19:07
Ja uważam ze każda prawda kiedys wyjdzie na jaw.
Po roku dwóch , pięciu
i wtedy nie dość ze bedzie złość bo zdradził to jeszcze druga złość ze to wszystko ukrył
( mam tak z mężem nie doś ze cos przekonbinował to jeszcze to zataił, i tak wszystko wyszło na jaw po 3 latach)
przynajmiej ja tak odczuwam nie chce forsowac wszystkim mego zdania
róża [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-21, 19:36
Prawda nie jest wartością sama w sobie. Ona czemuś służy... Na pewno służy szeroko pojętemu dobru. Dotrzymanie złożonych ślubów, obietnic to jest właśnie to życie w prawdzie - służące dobru każdego małżeństwa, czy też dobru w relacjach międzyludzkich. Prawda chroni przed krzywdą, jak parasol przed deszczem... Tak rozumiem pojęcie prawdy.
Zdrada jest wykroczeniem przeciwko prawdzie, dlatego też w sposób brutalny osłabia, a nawet zrywa więzi małżeńskie. Nie należy więc z całą świadomością serwować tej, już przecież - nie prawdy, ale kłamstwa - najbliższej osobie...
Dobro drugiego człowieka jest ponad hasłem "żyjmy w prawdzie, zawsze mówmy prawdę".
Słowa, które ranią, a nawet zabijają - powinny pozostawać w sferze myśli, tylko myśli...
gentleman [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-22, 01:09
hmm powiem szczerze, że zdumiony jestem Waszym zdaniem odnośnie prawdy. Trudno mi jest uwierzyć, iż można szczerze kochać zatajając zdradę. Brak szczerości wobec drugiej osoby, tajemnica a tym bardziej zdrada będzie zawsze przeszkodą w utrzymaniu jedności w małżeństwie. Nie wyobrażam sobie, że zostałem zdradzony i zatajono to przede mną aby ochronić mnie przed ciężarem, przed bólem, itp. Co do postawy to jak najbardziej się zgadzam, iż jest ona ważniejsza od słów ale w temacie zatajenia zdrady dla dobra drugiego małżonka jestem odmiennego zdania i zgadzam się w nefertari.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
wyjawia zone prawdę zbladziłem , zgrzeszyłem chce naprawić 
. To mądra kobieta jest :)
